บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 1151 - บทที่ 1160

น้ำเสียงของฮาร์วีย์เย็นชาราวกับน้ำแข็ง นี่เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่เขาจะมอบให้กับตระกูลเยตส์ แต่หลังจากที่พวกเขาหยุดนิ่งไปสักพัก พวกเขาก็ได้ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาหลังจากนั้นไม่นานนัก "ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…" “คุณย่า เจ้าหมอนี่มันคิดว่ามันสามารถเหยียบย่ำพวกเราได้อย่างนั้นเพียงเพราะว่าพวกเรากำลังมีปัญหาอยู่!” “มันไม่รู้อะไรเสียแล้ว!” “ผมได้รวบรวมข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับมันมาแล้ว มันก็เป็นเพียงแค่คนขับรถของเจ้าชายยอร์กเท่านั้นเอง คนขับรถกระจอก ๆ เพียงคนเดียวจะสามารถทำลายทั้งตระกูลเยตส์ได้หรือเปล่านะ? หยุดฝันกลางวันได้แล้ว!” “มันไม่สามารถแก้ไขนิสัยเก่า ๆ ของตัวเองในการคุยโวโอ้อวดได้เลยแม้สักนิด!” “แกกำลังคุกคามตระกูลเยตส์เหรอ? แกคิดว่าไม่มีใครสนับสนุนพวกเราแล้วจริง ๆ เหรอ?” การแสดงออกของเหล่าตระกูลเยตส์ทั้งหมดนั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ไม่ว่าพวกเขาจะตกต่ำไปมากแค่ไหน แต่ก็ยังไม่ใช่ตระกูลที่ลูกเขยกระจอก ๆ ที่เกาะภรรยาตัวเองกินจะสามารถก้าวข้ามไปได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าหัวหน้าผู้ฝึกสอนกำลังจะมาพบกับพวกเขาในอีกสามวันข้างหน้า เมื่อแผนของตระกูลเยตส์สำเร็จ พวกเขาก็จะได้เป็นตระกูลอันดับ

ฮาร์วีย์ครุ่นคิดไปพักหนึ่ง ก่อนที่จะตอบกลับว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะไปประมูลเอง ฉันไม่ได้เข้าร่วมการประมูลมานานแล้ว” ก่อนหน้านี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย เขาไม่ค่อยได้พาแมนดี้ออกไปไหนบ้างเลย นี่เป็นโอกาสที่ช่างยอดเยี่ยมมาก ๆ แม้ว่าตระกูลเยตส์จะไม่ได้สร้างปัญหาอะไรต่อฮาร์วีย์อีกหลังจากนั้น แต่จะเป็นการดีกว่าถ้าเขาระมัดระวังตัวเองเอาไว้ การที่เขาจากมาก่อนนั่นมันเท่ากับว่าเขาต้องการหลีกเลี่ยงปัญหา อย่างน้อย ๆ มันก็ได้ซื้อเวลาให้แมนดี้ได้สงบจิตสงบใจอีกสักสองวัน เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์ปลุกแมนดี้ให้ตื่น “ที่รัก ไปเตรียมตัวออกไปข้างนอกกันเถอะ ถ้าวันนี้คุณไม่ได้มีแผนที่จะทำอะไร” ดวงตาอันเปล่งประกายของแมนดี้กระพริบถี่ ๆ เธอเอ่ยถามในขณะที่ยังคงงงงวยอยู่ “ทำไมเหรอคะ? เรายังคงต้องออกไปที่สกาย คอร์ปอเรชั่นเพื่อหานักลงทุนร่วมกับเราในวันนี้อีกเหรอ?” ฮาร์วีย์หัวเราะคิกคัก "ไม่ใช่ ๆ วันนี้พวกเราไปเที่ยวกันเถอะ!” แมนดี้ส่ายหัว “ถ้าเรามัวแต่ไปเที่ยวในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ เราอาจพลาดโอกาสในการเริ่มต้นธุรกิจใหม่นะคะ” ฮาร์วีย์ตอบกลับว่า “นี่คือสิ่งที่คุณไม่เคยเข้าใจบ้างเ

ในความคิดเห็นของลุค ฮาร์วีย์เป็นผู้ชายที่จนและไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนอยู่ข้างกายแมนดี้แต่อย่างไรก็ตาม แมนดี้กลับไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของลุคและถามขึ้นอย่างสงสัย “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?”ลุคยิ้มให้อย่างอ่อนโยน เขารู้สึกพึงพอใจพร้อมกับตอบกลับ “ครับ ผมเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้จัดการของรีสอร์ตแห่งนี้ อันนี้นามบัตรผมครับ”หลังจากที่เขาพูดจบ เขายื่นนามบัตรให้กับฮาร์วีย์และแมนดี้คนละหนึ่งใบแมนดี้รับนามบัตรมาพร้อมกับจ้อมดูมันอยู่หลายครับและพูดขึ้นอย่างสุภาพ “มิสเตอร์เพอร์รี่ ตอนนี้คุณกำลังทำไปได้ดีเลยนะคะ เมื่อก่อนคุณเป็นอาจารย์ที่ดีสุดเลยนะคะ”คำชมของแมนดี้ทำให้ลุคเคลิ้ม แต่อย่างไรเขากลับพูดขึ้นอย่างถ่อมตน “พูดตรง ๆ นะครับ คนอย่างพวกเราเป็นแค่พนักงานระดับสูง รายได้ประจำปีของเรายังไม่ถึง 1.5 ล้านและยังเทียบไม่ได้กับตระกูลใหญ่ ๆ อย่างนั้นอีก”“จริงด้วย ผมต้องขอโทษนะครับแมนดี้”“ผมลืมไปเลย ผมเพิ่งได้ยินข่าวมาเมื่อไม่กี่วันก่อนบอกว่าบริษัทของคุณถูกส่งมอบให้กับตระกูลเยตส์และพวกเขายังตัดคุณออกจากตระกูลอีกด้วย!”“แมนดี้ เมื่อก่อนที่โรงเรียน คุณได้รับชื่

แววตาแปลกประหลาดเปล่งประกายขึ้นผ่านดวงตาของลุคหลังจากที่ร่างของฮาร์วีย์และแมนดี้ค่อย ๆ เดินหายไป “รีบไปตรวจดูว่าพวกเขาอยู่ห้องไหนและเอาบัตรผ่านมาให้ฉันด้วย!”“ผู้จัดการเพอร์รี่ครับ มันผิดกฏไม่ใช่เหรอครับ?” พนักงานเสิร์ฟกระซิบเพียะ!ลุคตบพนักงานเสิร์ฟพร้อมกับพูดเสียงต่ำ “กฏเหรอ? กฏอะไร? ในสถานที่แห่งนี้ ฉันเป็นผู้คุมกฏ!”พนักงานเสิร์ฟปิดหน้าตัวเอง อีกทั้งยังไม่แม้แต่จะกล้าเอ่ยปากพูดอีกครั้ง เขารียไปหยิบบัตรผ่านและส่งมันให้กับเขาอย่างเร็วลุคหยิบบัตรผ่านเข้าออกด้วยใบหน้าชั่วร้ายในช่วงเวลาแรกที่เขาได้พบกับแมนดี้ก่อนหน้านี้ เขาก็รู้ว่าเขาต้องการเธอเขาโหยหาที่ลิ้มรสสัมผัสของเธอดังเช่นลูกผู้ชายตัวจริง!แต่น่าเสียดายที่มีใครบางคนรายงานเรื่องที่เขาล่วงละเมิดทางเพศนักเรียนหญิงอีกคนเสียก่อนไม่อย่างนั้น เขาคงได้นอนกับแมนดี้ไปนานแล้วแต่ในตอนนี้ผู้หญิงที่หวานและงดงามได้กลับมาหาเขาอีกครั้ง ลุครู้สึกว่าสิ่งนี้เป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานมาให้กับเขาและเขาก็จะไม่พลาดโอกาสนี้อีกไม่ว่าอะไรก็ตาม“แมนดี้! ผมอยากเพลิดเพลินไปกับร่างกายของคุณจริง ๆ !”“ไอ้สามีเกาะกินนั่น…! มันไม่คู่ควร!”ลุคม

มีเหตุผลบางอย่างเกี่ยวกับหลายปีที่ผ่านมาลุคยังไม่ได้แต่งงานเขามีความบกพร่องทางร่างกายอยู่มันเป็นเหตุผลที่เขาใช้ยากล่อมประสาทเพื่อให้ได้ผู้หญิงสวยมาเพราะเขาจะได้ไม่ถูกผู้หญิงเหล่านั้นปฏิเสธแต่ในตอนนี้…ความลับที่ใหญ่ที่สุดของเขาถูกเปิดเผยให้ทุกคนรับรู้ในตอนนี้ลุครู้สึกว่าเขาใกล้จะพังแล้ว“ใคร?!”“ใครทำให้ฉันสลบไป?!”“ใครเอาฉันมาแขวนไว้ที่นี่?!“ฉันจะฆ่ามัน!”การมีความสามารถได้เป็นผู้จัดการของเอนชานท์เมนท์ รีสอร์ตแสดงให้เป็นว่าลุคไม่ใช่คนที่โง่แน่นอนหลังจากที่เขาสร่าง เขาก็เข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นทันทีลุคเรียกให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่แถวนั้นช่วงเอาตัวเขาลงไปและขอเสื้อคลุมเอามาคลุมช่วงล่างของร่างกายเขาและรีบออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วราวกับเขากำลังบินอยู่เมื่อเขาวิ่งตรงมาที่ทางเข้าของร้านอาหาร อยู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นจากใกล้ ๆ“สวัสดีคะมิสเตอร์เพอร์รี่ ทำไมคุณถึงเอาเสื้อของรปภ.มาคลุมช่วงล่างของคุณล่ะคะ? นี่เป็นแฟชั่นใหม่ติดเทรนด์ปีนี้เหรอคะ?” แมนดี้ดูสงสัยและไม่เข้าใจว่าลุคกำลังทำอะไรอยู่ลุครีบหันหน้าของเขาและวินาทีถัดไปทั่วทั้งร่างกายของเขาสั่นสะท้า