แววตาแปลกประหลาดเปล่งประกายขึ้นผ่านดวงตาของลุคหลังจากที่ร่างของฮาร์วีย์และแมนดี้ค่อย ๆ เดินหายไป “รีบไปตรวจดูว่าพวกเขาอยู่ห้องไหนและเอาบัตรผ่านมาให้ฉันด้วย!”“ผู้จัดการเพอร์รี่ครับ มันผิดกฏไม่ใช่เหรอครับ?” พนักงานเสิร์ฟกระซิบเพียะ!ลุคตบพนักงานเสิร์ฟพร้อมกับพูดเสียงต่ำ “กฏเหรอ? กฏอะไร? ในสถานที่แห่งนี้ ฉันเป็นผู้คุมกฏ!”พนักงานเสิร์ฟปิดหน้าตัวเอง อีกทั้งยังไม่แม้แต่จะกล้าเอ่ยปากพูดอีกครั้ง เขารียไปหยิบบัตรผ่านและส่งมันให้กับเขาอย่างเร็วลุคหยิบบัตรผ่านเข้าออกด้วยใบหน้าชั่วร้ายในช่วงเวลาแรกที่เขาได้พบกับแมนดี้ก่อนหน้านี้ เขาก็รู้ว่าเขาต้องการเธอเขาโหยหาที่ลิ้มรสสัมผัสของเธอดังเช่นลูกผู้ชายตัวจริง!แต่น่าเสียดายที่มีใครบางคนรายงานเรื่องที่เขาล่วงละเมิดทางเพศนักเรียนหญิงอีกคนเสียก่อนไม่อย่างนั้น เขาคงได้นอนกับแมนดี้ไปนานแล้วแต่ในตอนนี้ผู้หญิงที่หวานและงดงามได้กลับมาหาเขาอีกครั้ง ลุครู้สึกว่าสิ่งนี้เป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานมาให้กับเขาและเขาก็จะไม่พลาดโอกาสนี้อีกไม่ว่าอะไรก็ตาม“แมนดี้! ผมอยากเพลิดเพลินไปกับร่างกายของคุณจริง ๆ !”“ไอ้สามีเกาะกินนั่น…! มันไม่คู่ควร!”ลุคม
ฮาร์วีย์มองดูภาพตรงหน้าอย่างเมินเฉยเห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้มีทัศนคติที่ป่วยแต่หลังจากที่ฮาร์วีย์กัดกินผักและกลืนมันลงไป เขาก็เข้าใจทันทีในจานมียากล่อมประสาทอยู่แต่เมื่อเห็นว่าช่วงนี้แมนดี้ไม่ค่อยได้พักผ่อน ฮาร์วีย์ก็ไม่คิดที่จะเปิดเผยเรื่องนี้ ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงทานอาหารต่ออย่างปกติส่วนยากล่อมประสาทเหล่านั้นกลับไม่ส่งผลอะไรต่อฮาร์วีย์เลยสักนิดเดียวยาพิษชนิดใดบ้างที่เขายังไม่พบเจอบนสนามรบ?ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้มีภูมิคุ้มกันต่อยาพิษทั้งหมด แต่มันกลับไม่ได้ส่งผลอะไรเลยลุคมองพวกเขาจากไกล ๆ และตัวสั่นด้วยความตื่นเต้นในที่สุด คืนนี้เขาก็จะได้สนุกกับแมนดี้สักทีเขาได้ยินมาว่าลูกเขยเกาะกินคนนี้ยังไม่เคยนอนกับแมนดี้เลยถึงแม้ว่าจะเป็นสามีของเธอมาแล้วสามปีก็ตามหรือพูดได้ว่าลุคทำเช่นนี้ก็เพื่อสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขาและต้องการจะช่วยเหลือพวกเขา!หลังจากที่ฮาร์วีย์กับแมนดี้ทานอาหารค่ำเสร็จ พวกเขายังไม่กลับไปยังห้องพักของพวกเขาแต่กลับไปเดินเล่นริมทะเลสาบแทนหลังจากที่เดินเล่นมาประมาณหนึ่งชั่วโมง แมนดี้เริ่มรู้สึกเหนื่อยและทั้งคู่ก็เดินกลับไปยังห้องพักของพวกเขาเมื่อพวกเ
มีเหตุผลบางอย่างเกี่ยวกับหลายปีที่ผ่านมาลุคยังไม่ได้แต่งงานเขามีความบกพร่องทางร่างกายอยู่มันเป็นเหตุผลที่เขาใช้ยากล่อมประสาทเพื่อให้ได้ผู้หญิงสวยมาเพราะเขาจะได้ไม่ถูกผู้หญิงเหล่านั้นปฏิเสธแต่ในตอนนี้…ความลับที่ใหญ่ที่สุดของเขาถูกเปิดเผยให้ทุกคนรับรู้ในตอนนี้ลุครู้สึกว่าเขาใกล้จะพังแล้ว“ใคร?!”“ใครทำให้ฉันสลบไป?!”“ใครเอาฉันมาแขวนไว้ที่นี่?!“ฉันจะฆ่ามัน!”การมีความสามารถได้เป็นผู้จัดการของเอนชานท์เมนท์ รีสอร์ตแสดงให้เป็นว่าลุคไม่ใช่คนที่โง่แน่นอนหลังจากที่เขาสร่าง เขาก็เข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นทันทีลุคเรียกให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่แถวนั้นช่วงเอาตัวเขาลงไปและขอเสื้อคลุมเอามาคลุมช่วงล่างของร่างกายเขาและรีบออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็วราวกับเขากำลังบินอยู่เมื่อเขาวิ่งตรงมาที่ทางเข้าของร้านอาหาร อยู่ ๆ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นจากใกล้ ๆ“สวัสดีคะมิสเตอร์เพอร์รี่ ทำไมคุณถึงเอาเสื้อของรปภ.มาคลุมช่วงล่างของคุณล่ะคะ? นี่เป็นแฟชั่นใหม่ติดเทรนด์ปีนี้เหรอคะ?” แมนดี้ดูสงสัยและไม่เข้าใจว่าลุคกำลังทำอะไรอยู่ลุครีบหันหน้าของเขาและวินาทีถัดไปทั่วทั้งร่างกายของเขาสั่นสะท้า
ลุครีบลบคลิปของกล้องวงจรปิดด้วยร่างกายที่ยังสั่นเทา เขาจะให้มันหลงเหลืออยู่ไม่ได้! มันจะเป็นอดีตที่เลวร้ายของเขาพนักงานหลายคนที่ดูแลตรวจตราผ่านกล้องวงจรปิด พวกเขาไม่ได้สงสัยอะไร พวกเขายิ้มให้ลุคพร้อมกับพูดขึ้น “ผู้จัดการเพอร์รี่ เมื่อคืนคุณทำสำเร็จไหมครับ? คุณกำลังลบไฟล์กล้องวงจรปิดอีกแล้วนะครับ อย่าลืมให้พวกน้อง ๆ อย่างพวกเราสนุกกับผู้หญิงสวย ๆ พวกนั้นด้วยสิครับครั้งหน้า!”เพียะ!“ขยะ!”ลุคตบหน้าพนักงานที่เพิ่งพูดขึ้นร่างกายของเขายังคงสั่นจากหัวจรดเท้าเมื่อเขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เขาจะรู้สึกหนาวสั่นทั่วทั้งร่างกายของเขาและอยากจะฆ่าตัวตายไปซะเขาสูดหายใจเขาลึกและใจเย็นลงเขายอมให้เรื่องนี้ผ่านไปไม่ได้ เขาจะต้องตอบโต้ฮาร์วีย์กลับ!มากไปกว่านั้น เรื่องนี้จะต้องเกิดขึ้นให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ เพราะเมื่อไหร่ที่ฮาร์วีย์เช็คเอ้าท์จากรีสอร์ตไปแล้ว ลุคก็จะไม่มีโอกาสอีกแล้วหลังจากที่ไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง ลุคโบกมือเพื่อเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาที่ด้านนอกของร้านอาหาร“คุณครับ รบกวนมากับพวกเราด้วยครับ!” ลุคกล่าว จ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เยือกเย็นแมนดี้ตกตะล
ซีโนยิ้ม “เขาอยู่ตรงหน้าเรานี่เอง”ในขณะที่เขาพูด เขาเดินเข้าหาฮาร์วีย์พร้อมกับโค้งเก้าสิบองศา “มิสเตอร์ยอร์ก นานแล้วนะครับที่เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่ที่ที่เราเจอกันครั้งล่าสุดในนิอัมมี่!”“ผมได้รับคำสั่งมาจากผู้นำว่าผมต้องนำเอกสารมายื่นให้คุณด้วยตัวเอง”“รีสอร์ตแห่งนี้จะเป็นของคุณทันทีที่คุณเซ็นสัญญาครับ”เปรี้ยง!ซีโนพูดอย่างนุ่มนวลแต่ในหูของลุค คำพูดของซีโนกลับเทียบเท่ากับสายฟ้าฟาดกลางวันที่แดดจ้าลุครู้สึกว่าเขากำลังจะล่มสลายมันคือเขา!มันคือเข้าจริง ๆ !ผู้ชายคนนี้ขอให้ตระกูลไนส์เวลล์มอบรีสอร์ตแห่งนี้ให้กับเขาเมื่อคืน!มันเป็นเพียงแค่โทรศัพท์สายเดียวเท่านั้น! แถมผู้มีอิทธิพลแห่งตระกูลไนส์เวลล์อย่างซีโนยังรีบนำสัญญามาให้กับเขาเองด้วยในตอนเช้านี่ นี่ นี่ นี่มัน…!มันไม่เหมือนละครเกินไปหน่อยเหรอ?แม้แต่ละครโทรทัศน์ยังไม่ถ่ายแบบนี้เลย!เขาเป็นแฟนเก็บไม่ใช่เหรอ? ทำไมผู้ชายขี้แพ้อย่างเขาถึงมีเกียรติมากขนาดนี้?แมนดี้ตกตะลึงเช่นเดียวกันถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าฮาร์วีย์จะรู้จักกับเชน ไนส์เวลล์และเมื่อก่อนทั้งสองยังเคยเจอกันมาแล้วหลายครั้ง…แต่เธอไม่เคยคาดคิดว่าตระกูลไนส์เวลล์
ซีโนเข้าใจทันทีว่าทำไมลุคถึงเล็งเป้าไปที่ฮาร์วีย์ตอนนี้ร่างกายของลุคเต็มไปด้วยเหงื่อโชคดีที่แมนดี้ไม่เป็นอะไร ไม่อย่างนั้น ทั้งตระกูลไนส์เวลล์คงพังแน่เพราะเรื่องที่ลุคทำคนเดียวตุบ!ลุคคุกเข่าลงกับพื้นทันที เขารู้ตัวว่าเขาจบแน่เขาหมอบและคร่ำครวญ “ผมผิดไปแล้ว! ผมผิดไปแล้ว! มิสเตอร์ยอร์ก แมนดี้ ปล่อยผมไปเถอะนะครับ! ผมจะไม่ทำอีกแล้ว!”แมนดี้จ้องมองลุคราวกับว่าเธอกำลังจ้องมองสิ่งสกปรกอยู่สำหรับผู้หญิงแล้ว คนพวกนี้ไม่ต่างกับขยะฮาร์วีย์มองอย่างเมินเฉยเช่นกันและไม่ได้เอ่ยอะไรแต่อย่างไรแล้ว ด้วยความเงียบของเขาไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยให้เรื่องนี้จบลงแบบนี้ซีโนกล่าวเสริมอย่างเย็นชา “ไปหักแขนขาของเขาซะ จากนั้นพาเขาไปส่งให้ตำรวจและปล่อยให้เขาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!”ไม่นานลุคก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากตัวออกไปสิ่งที่รอคอยเขาอยู่เป็นการลงโทษทางกฏหมาย อย่างมากที่กสุดเขาก็คงจะต้องใช้ชีวิตที่เหลือของเขาในคุกไม่นานทุกอย่างก็จบลงเอนชานท์เมนท์ รีสอร์ตยังถูกโอนมายังชื่อของแมนดี้ถึงแม้ว่าแมนดี้จะปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ซีโนกลับไม่สนใจ เขายืนกรานว่าฮาร์วีย์และแมนด
ในตอนนี้จอร์จกำลังจะจูบมือของแมนดี้สำเร็จ ฮาร์วีย์ก้าวออกไปขวางแมนดี้ไว้จอร์จตกใจเล็กใจ เขาเงยหน้าของเขาขึ้นเพื่อมองฮาร์วีย์อย่างเยือกเย็น “คุณไม่รู้จักมารยาทพื้นฐานเหรอ? เมื่อไหร่ก็ตามที่ขุนนางกำลังจะจูบมือ ไม่มีใครควรเข้ามาขัด!”“ถ้าตอนนี้เราอยู่ที่อาณาจักดวงอาทิตย์ไม่เคยตกดิน คุณคงอยู่ในศาลไปแล้วเพราะพฤติกรรมที่ไม่มีมารยาทอย่างนี้!”ฮาร์วีย์ยิ้มและตอบกลับอย่างเย็นชาไม่แพ้กัน “ที่นี่คือประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่ครับ ไม่ใช่อาณาจักรดวงอาทิตย์ไม่เคยตกดิน”“คุณควรทำตามกฏของเราในประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่นะครับ”“ที่นี่ คุณอาจถูกจับพาส่งไปที่สถานีตำรวจและคุมขังไปหลายวันเพราะแตะต้องผู้หญิงสบาย ๆ อย่างนี้”“อวดดี!” จอร์จขึ้นเสียง “นายมันอวดดี! นายกำลังดูถูกขุนนางอยู่นะ!”“นายต้องคุกเข่าขอโทษฉันวันนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะไปสถานฑูตเพื่อยื่นฟ้องและนายจะต้องเสียใจแน่!”จอร์จเปล่งเสียงท่าทางดูอิ่มเอมใจเขาค่อนข้างคุ้นเคยกับประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่ ดังนั้นเขารู้ดีว่าถ้าเขายกฐานะที่เป็นแขกต่างชาติในประเทศ H ยิ่งใหญ่ ประชาชนหลาย ๆ คนคงจะสวามิถักดิ์เขาและเจียมเนื้อเจียมตัวต่อหน้าเขาตอนนี้เขายังใช้ประโยชน์จ
จอร์จยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเขาสังเกตเห็นท่าทีที่ย่ำแย่ที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพลเมืองในประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่เขาเป็นขุนนางแห่งอาณาจักรดวงอาทิตย์ไม่เคยตกดิน การที่คนอย่างเขามาลงทุนในประเทศที่ยากจนก็เปรียบเสมือนการทำบุญตอนที่เขายังอยู่ในอาณาดวงอาทิตย์ไม่เคยตกดิน เขาได้ยินมาว่าพลเมืองในประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่บูชาทุกอย่างที่นำเข้าจากต่างประเทศและประจบประแจงคนต่างชาจิตอนนี้ดูเหมือนมันจะเป็นความจริง พ่อค้าทั้งหมดจากประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่ล้วนกลัวเขา!จอร์จหันไปหาแมนดี้ด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ “คนสวย คุณจะได้รับผลประโยชน์นับไม่ถ้วนถ้าคุณไปกับผม!”“ไม่เพียงผมจะสามารถแสดงวัฒนธรรมแห่งอาณาจักรดวงอาทิตย์ไม่เคยตกดินให้ดูแต่ผมยังสามารถช่วยให้คุณได้รับกรีนการ์ดที่จะทำให้คุณกลายเป็นประชากรของที่นั่น!”จอร์จหนักแน่นตอนที่เขาอยู่ในอาณาจักรดวงอาทิตย์ไม่เคยตกดิน เขายังเคยได้ยินว่าที่นั่นมีที่อาศัยที่สวยงามมากมายในประเทศตะวันออกลึกลับแห่งนี้ตอนที่เขาเห็นแมนดี้เขาใจหาย เธองดงามกว่าดาราที่เขาเห็นบนจอกว่าหลายเท่าตามประเพณีในประเทศของเขา จอร์จอยากจะพบเจอกับผู้หญิงที่น่ารักอย่างนี้จอร์จไม่สนใจว่าเธอจะมีสามี
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข