บททั้งหมดของ The Last Winchester (FILIPINO): บทที่ 31 - บทที่ 40

Lever’s point of viewpinapanood ko si Youna na naglalakad sa labas ng tanggapan ni Pangulong Snipe. Hawak niya ang laptop, ngunit may nararamdaman ako tungkol sa kanya.Inilapag ko ang lahat ng mga papel sa talahanayan ng opisina ni Pangulong Snipe bago ako bumangon habang ang aking mata sa direksyon ni Youna ay dumaan.Naglakad ako sa labas ng tanggapan ng pangulo. Sa palagay ko ay may pagpupulong ngayon si Pangulong Snipe, hindi niya ako makakasalubong sa ngayon.May naramdaman akong kakaiba kay Youna. Lumabas ako, hindi ko nakita si Youna. Tumingala ako nang maalala kong binanggit niya ang pag-akyat niya, marahil ay pupunta siya sa mas mataas na palapag o sa rooftop.Naglalakad ako papunta sa harap ng pintuan ng ele

Lever's point of viewI am busy cooking food for myself. I don't know what time is, but I know is late now.I currently reading some documents President Snipe had given to me. My eyes on the papers, but my right hand was busy mixing the fried rice.I read twice the documents to understand them. I don't wanna waste my time on anything. While I am busy cooking, nakarinig ako ng kaluskos sa mula sa living area.Binitawan ko ang hawak kong sandok para puntahan at tignan kung ano iyon. Bigla akong napabalik sa kusina ng sunod-sunod na putok ng baril ang binigay sa akin ng isang lalaki.Hindi lang isa ang lalaki at madami sila."Paano sil

Lever's point of viewHinila ko ang barrel ng Arme pen at lumabas ang matalim na small knife.Pinalupot ko ang kamay ko leeg ni President Hernandez at tinutok ko ang maliit na knife sa leeg n'ya.Lahat ng mga tauhan ni President Hernandez ay na alerto sa ginawa ko. Lahat sila ay nilabas ang baril na dala nila at tinutok sa amin."I'm the last Winchester?" tanong ko sa kanilang lahat.Narinig ko ang mabigat na paghinga ni President Hernandez.Nanginginig ang kamay ko dahil natatakot akong gawin ang bagay na kahit kailan ay hindi ko naman ginagawa.Ang madilim at makitid na paligid a

Lever's point of viewNapahawak ako sa ulo ko ng maramdaman ko ang sakit. Nararamdaman ko ang pag-andar ng sasakyan kaya agad kong dinilat ang mga mata ko para tignan kung anong nangyayari.Napahinga ako ng malalim ng maramdaman ko ang sakit ng sugat sa legs ko. Tinignan ko kung nasaan ako at mayroong tatlong lalaki ako nakasamahan sa loob ng kotse.Bigla bumalik sa alaala ko ang mga nangyari kanina. Mabilis ang takbo ng kotse.Tinignan ko ang lalaking katabi ko sa backseat na nakatingin sa bintana. Binuksan n'ya ang bintana ng kotse kaya agad kong nakita si Papa.Nakatutok ang baril ng lalaki sa kotse na sinasakyan ni Papa. Nagulat ako ng bigla n'ya paputukan ang kotse. Napatingin a

Lever's point of viewDinilat ko ang mata ko ng pakiramdam ko na mayroong nakatingin sa akin.Pagmulat ng mata ko ay isang maliwanag ilaw ang tumambad sa akin. Napahawak ako sa ulo ko ng maramdam kong ang kirot. Napatingin ako sa kamay ko na mayroong dextrose na nakalagay.Nilibot ko ang paningin ko sa paligid at alam kong nasa hospital ako. Naalala ko ang nangyari sa akin. Ang sakit ng buong katawan ko.Ang tingin ko ay huminto sa isang direksyon kung saan mayroong lalaking nakatayo at sobrang seryoso ang tingin sa akin."Pa!" nanghihina kong tawag kay Papa.Naglakad palapit si Papa sa akin. Kumuha s'ya ng upuan para magkapantay ka