All Chapters of Dominguez Vampire: Chapter 11 - Chapter 20

ISABELLE POVMay mabuting puso din pala si Tyzon. Hinatid niya ako sa bahay, sumilip ako sa labas bago pumasok. Nakita ko siyang umalis. Saan naman kaya siya pupunta?Masyadong weird ang nangyayari sa akin ngayong araw. Mas mabuti pa sigurong ipahinga ko na lang ang ulo ko kaysa isipin ang mga kakaibang ganap sa akin.3 messages from Katherine10 missed calls

NGAYONG araw ilalabas ang result ng ranking. Ang lahat ay nag-aabang na sa ipapaskil ng head office sa bulletin board habang ako ay nakatanga lang sa room.Hihintayin ko na lang kung sino ang magraranking.Ilan pang sandali, pumasok na ang mga kaklase ko sa room, dumukmo na lang ako sa desk.“Ngayon lang sila naglabas ng name sa rank 1,”

Uwian na. Ang usapan namin ni Tyzon, magkikita kami sa garden. Maya-maya ay nakita ko na siyang parating at kasama si Sir Franco.Kailangan pa ba ng witness sa pagpapasalamat ko doon sa pagdala niya sa’kin sa clinic?Hindi pa man sila nakakalapit, biglang humangin ulit. Malakas ito katulad ng nangyari sa auditorium kanina. Bigla tuloy ako nakaramdam ng kaba.“Isabelle,”

Wala akong kahilig-hilig magsuot ng gown. Makita ko pa lang, sumasakit na ulo ko.Nagdito kami ngayon sa fitting room para magsukat ng gown, kasama ko si Katherine.“Huwag kanang mapili, kahit naman ano maganda,” inis kong sigaw sakaniya. Paano ba naman, ilang oras na kami dito pero wala parin siyang nagugustuhan sa pinili ko. Akala mo naman siya ang magsusuot.“Hindi 1990’s ang theme ng prom natin. Walang fashion sa katawan mo,”

FRANCO POVKung may ikalawang pagkakataon, bakit siya pa?Franco, hindi pwede dahil kapatid mo si Tyzon!Galit kong binasag ang bawat baso dito sa bahay.Ilang taon akong nakulong sa nakaraan at ang dapat kong isipin ay kung paano makalalaya si Samantha mula sa pagkakahimlay at hindi ang magmahal sa panahong ito.“Bro, what happened?” tanong ni Tyzon pagkapasok ng bahay.Imbis na sumagot, kumuha pa ako ng isang baso ngunit agad naman niyang sinalo.“Ano bang problema mo?” asar niyang tanong.“its none of your business,” saad ko bago umalis.Kaming mga bampira, tulad ng tao ay nalalasing din ngunit hindi gano’n kalakas ang tama. Bagamat kulang ako sa dugo ng tao kaya’t kapag nasobrahan ng inom, nanghihina ang talas ko sa lahat ng bagay.Pumunta ako sa play ground at tinignan ang palubog na araw. Nabigla pa ako sa biglang dumating, si Elijah.“Long time no see Franco,”panimyula niyang bati.“Why are you here?” walang gana kong tanong noong maramdaman ko siya.Tumawa naman ang loko.“Kumu