ISABELLE POV
May mabuting puso din pala si Tyzon. Hinatid niya ako sa bahay, sumilip ako sa labas bago pumasok. Nakita ko siyang umalis. Saan naman kaya siya pupunta?
Masyadong weird ang nangyayari sa akin ngayong araw. Mas mabuti pa sigurong ipahinga ko na lang ang ulo ko kaysa isipin ang mga kakaibang ganap sa akin.
3 messages from Katherine
10 missed calls
Tulala ako ngayon sa cafeteria habang iniisip ang nangyari kanina sa room.Kasama ko ngayon sina Ysa, Lorein at Katherine. Palapit na rin sa amin si Vien dahil nalate siya ng order. Nag-ayos na rin kasi kami ng mga upuan para sa gaganaping exam bukas.“Ano naman naisipan mo Isabelle Jaydon?”tanong ni Vien matapos umupo sa tabi ni Ysa.
NGAYONG araw ilalabas ang result ng ranking. Ang lahat ay nag-aabang na sa ipapaskil ng head office sa bulletin board habang ako ay nakatanga lang sa room.Hihintayin ko na lang kung sino ang magraranking.Ilan pang sandali, pumasok na ang mga kaklase ko sa room, dumukmo na lang ako sa desk.“Ngayon lang sila naglabas ng name sa rank 1,”
Napamulat ako ng mata, nandito ako ngayon sa clinic. Medyo masakit pa ang ulo ko. Lumapit sa akin sila Katherine nang makitang nagising na ako.“My God Isabelle, muntik kanang mamatay!”bulyaw niya sa akin.Anong nangyari? Ang alam ko ay nasalo ng ulo ko yung kahoy na ipapalo sana nila kay Tyzon. Teka! Nasaan sila?
Uwian na. Ang usapan namin ni Tyzon, magkikita kami sa garden. Maya-maya ay nakita ko na siyang parating at kasama si Sir Franco.Kailangan pa ba ng witness sa pagpapasalamat ko doon sa pagdala niya sa’kin sa clinic?Hindi pa man sila nakakalapit, biglang humangin ulit. Malakas ito katulad ng nangyari sa auditorium kanina. Bigla tuloy ako nakaramdam ng kaba.“Isabelle,”
TYZON POVNandito ako ngayon sa bar at ninanamnam ang bawat baso ng mga dugo.Sa tuwing naalala ko yung kanina, binabasag ko ang bawat baso sa bar ni Rowena.“Tyzon hindi libangang basagin ang baso sa bar ko,”inis na saad ni Rowena.“Wala akong pake,”Mas
Wala akong kahilig-hilig magsuot ng gown. Makita ko pa lang, sumasakit na ulo ko.Nagdito kami ngayon sa fitting room para magsukat ng gown, kasama ko si Katherine.“Huwag kanang mapili, kahit naman ano maganda,”inis kong sigaw sakaniya. Paano ba naman, ilang oras na kami dito pero wala parin siyang nagugustuhan sa pinili ko. Akala mo naman siya ang magsusuot.“Hindi 1990’s ang theme ng prom natin. Walang fashion sa katawan mo,”
“Good evening ladies and gentlemen. Let us enjoy this party tonight with some band starts with”announcement ng speaker matapos ay namatay na ang mga ilaw.Yung iba ay nagpiano, at drummer samantalang si Sir Franco naman ang maggigitara at mukha siya rin ang ocalist ng grupo.Nagsimula na silang tumugtog. Ang kanta ay “I don’t care” by Ed Sheeran. Medyo nagulat ako dahil iyan yung kanta habang nagpipintura kami. Biglang nagsalubong ang mga mata namin at ngumiti naman siya.
FRANCO POVKung may ikalawang pagkakataon, bakit siya pa?Franco, hindi pwede dahil kapatid mo si Tyzon!Galit kong binasag ang bawat baso dito sa bahay.Ilang taon akong nakulong sa nakaraan at ang dapat kong isipin ay kung paano makalalaya si Samantha mula sa pagkakahimlay at hindi ang magmahal sa panahong ito.“Bro, what happened?” tanong ni Tyzon pagkapasok ng bahay.Imbis na sumagot, kumuha pa ako ng isang baso ngunit agad naman niyang sinalo.“Ano bang problema mo?” asar niyang tanong.“its none of your business,” saad ko bago umalis.Kaming mga bampira, tulad ng tao ay nalalasing din ngunit hindi gano’n kalakas ang tama. Bagamat kulang ako sa dugo ng tao kaya’t kapag nasobrahan ng inom, nanghihina ang talas ko sa lahat ng bagay.Pumunta ako sa play ground at tinignan ang palubog na araw. Nabigla pa ako sa biglang dumating, si Elijah.“Long time no see Franco,”panimyula niyang bati.“Why are you here?” walang gana kong tanong noong maramdaman ko siya.Tumawa naman ang loko.“Kumu
Maaga nagising ang lahat, ako naman ay umaga na pero hindi pa natutulog. 6.30am na at karamihan ay naghahanda na sa gagawing pagsasanay.May kumakatok sa pinto at naisipan ko na lang na magkunwaring tulog.“Isabelle,” tawag sa akin ni Elijah, siya pala ang kumakatok.“Alam kong gising ka,”
ISABELLE POVMasaya kaming nagsabay-sabay kumain. Si Katherine ay wala parin ipinagbago sa pagiging madaldal. Matapos namin kumain ay pumunta kami sa garden kung saan ay nagsulat kami sa mga bato.Nandito parin at walang kupas ang ganda. Nag-asaran pa kami nina Ysa at Katherine, siguro ay namiss namin talaga ang isa’t-isa. Sana ganito na lang palagi, walang away at palaging masaya na lang.Namiss ko bigla
Binuksan ni Vien ang pinto at agad namang pumasok si Tyzon.Hinintay ko muna umalis si Tyzon at pumasok ako sa bahay ni Vien. Masaya rin niya akong pinagbuksan ng pinto.“Close pala kayo ni Tyzon,” bungad ko at lalo naman lumawak ang ngiti niya.“Tyzon is my first love,”
ISABELLE POVAlam na ni Tyzon na buhay ako?Dapat ba akong maging masaya o masaktan dahil alam na pala niya, nagagawa parin niyang magpaksaya sa mga babae?Akala ko ay ayos na. Akala ko kaya ko na ulit siyang harapin ngunit hindi pala.Sa huling segundo ng dwe
“Long time no see, Tyzon”bati ni Romana habang naglalagay ng romanee conti sa baso.“I just miss your sweetest smile darling”lambing ko sakaniya at halatang hindi naniwala.“Don’t makes me bother to the reason why you are here,”pailing-iling niyang sagot.
Matapos ng mahabang discussion ay nagring na rin ang bell para sa lunch break. Isa sa mga dahilan kung bakit ako nandito ay para kausapin sina Katherine tungkol kay Isabelle ngunit madalas nilang kasama si Vien.Walang anumang ideya si Vien na si Katherine ang ikawalong salinlahi sa lahi ng witch. Ang tangi niyang alam ay ay pagkatao lang ni Ysa.Nahintay ako ng magandang pagkakataon para makausap sila.Nagbalikan na ang bawat estudyante sa room matapos ng lunch at nakita ko naman papasok
3 years LaterTatlong taon na ang lumipas. Ginamitan ko ng hypnostic compulsion ang mga magulang ni Isabelle upang hindi nila maramdaman ang pangungulila.Sana pwede rin sa akin ito gamitin, sana gano’n lang kadali para kalimutan lahat.Nagkaroon na rin ng kapayapaan sa mga lahi ng bampira, lobo, witch, at
3 years LaterTatlong taon na ang lumipas. Ginamitan ko ng hypnostic compulsion ang mga magulang ni Isabelle upang hindi nila maramdaman ang pangungulila.Sana pwede rin sa akin ito gamitin, sana gano’n lang kadali para kalimutan lahat.Nagkaroon na rin ng kapayapaan sa mga lahi ng bampira, lobo, witch, at
TYZON POVKatatapos lang ng 9th fullmoon at nag-alisan na rin sila Sean. Ako na lang ang natira habang patuloy na pinagmamasdan ang buwan.Alam kong hinintay din nila Isabelle ang fullmoon upang makita ang pangitaing magaganap sa labanan.Kahit papaano ay masaya akong hindi man kami magkasama, nagkakasalubong parin ang aming mga mata sa pamamagitan ng pagtanaw sa buwan.