All Chapters of Fated to Marry the Devil [Tagalog]: Chapter 241 - Chapter 250

(Missamy Charm POV) “Alam kong di ka sa akin maniniwala.” Di ko alam ang irereact ko. “Tanungin mo na lang yung asawa mo tungkol doon. O baka wag na. Baka kasi saktan ka pa niya. Minsan kasi kung sino pa yung may ginagawa sila pa yung mga agressibo. Andito lang ako Missamy sa tabi mo. Lumapit ka lang sa akin kapag merong problema. At kapag sakit na sakit ka na sabihin mo din sa akin, at ipagmumukha ko sa asawa mo na di mo deserves yung ginagawa niya sayo.”   “Jude.” Bangit ko na lamang ng pangalan niya.   “Anong ginawa niya sayo Missamy?” Inilayo ko ang paningin ko sa kanya. Napabuntong hininga ako.   “Napaasa lang ako ni Jeff sa wala. Di ako buntis.” Ewan kung bakit ko ito sinabi na parang isang ina lang na sabik sa panganay niya. Ganoon naman talaga ang naramdaman ko.   “What do you mean?”   “Sinabi kasi niyang may—.” Nap

(Missamy Charm POV) “Yes. Para marealize niya na wag siya masyadong pabaya sayo. Anytime maaring may sumulot sayo.” Nalungkot ako sa ginagawa ni Jude. Dahil kala nga niya na mahal ko si Jeff. Gumagawa siya ng paraan kahit na masaktan ito. “Hiningi kasi ng tauhan niya ang numero ko. Nagsumbong kaagad sa akin ang taong pinaghingian, kaya naman ginawa ko talaga ang plano na yun Missamy.”   “Jude.”   “Okey lang ako. Hayaan mo kapag nakita ko si Jeff na may kasamang babae magkukunwari na lang din akong lalaki ng babae niya. Nagtanong ka na ba sa kanya tungkol sa sinabi ko sayo? Sa babae niya?”   “Hindi pa Jude.”   “Paaminin mo. Nasa sayo kung maniniwala ka sa akin Missamy.”   Nang biglang bumukas yung pinto ng silid ko. Na nilock ko naman. Naibaba ko ang phone ko. Heto na naman siya. Hinablot yung biniling phone sa akin

(Missamy Charm POV) “Sigurado kayo Miss?” Tumango ako.   “Wala akong gana.” At bago ko pa nga masarhan yung pinto, nakita kong paakyat si Jeff at may kasamang babae. Namamalikmata ba ako? Na lakas loob kong sinara yung pinto, bago pa nila ako tapunan ng paningin. Nanghina ang tuhod ko sa nakita ko. Napaupo nga ako ng dis-oras sa sahig. Bakit ako ngayon nasasaktan? Dala parin ba ito ng panaginip ko? Missamy, ang bigat ng dibdib mo. Ang puso mo na siyang gustong kumawala sa sakit. Sabihin mo ngayon, bakit ka nasasaktan? Dahil ba iniisip mo yung sinabi ni Jeff kanina? Tapos ano itong magandang ugali na ipinapakita sayo ni Jeff?     (Jeff POV)   Agad na sinalubong kami ni Butler Nang ng twalya. Binigay ko kay Ivy. Mas kailangan niya ito, at nag-aalala nga ako na baka magkasakit. Inuwi ko siya

(Jeff POV) “Huh? Bakit ko naman sa kanya sasabihin? Saka ang mga nilalabas ng bibig ko Jeff, totoo. Di ako nag-jojoke kung walang kasunod na, JOKE LANG. Wag bad mood ang ganda ng umaga.” Unat niya ng kamay. Parang ang saya sa ginawang 3 point shot sa basketball court. Sa sinabi niya, alam kong wala ngang alam si Jude.   “So, bakit ang saya mo ngayon?” Nang tinulak niya ako, at natawang tumakbo. “Wag kang bad mood Jeff! Nililigo na yang ka-negatiban na yan! Fight! Laban lang.”   Natigilan ako. Ang ganda ng mga mata niya kung kumislap. Totoong masaya siya. Hinahangin ang buhok nito na slow motion sa akin. Ipinapakita ang bawat detalye ng masaya niyang kinikilos. Pumasok na nga siya sa loob ng bahay. Napailing na lamang ako sa aking sarili. Saka sinundan siya pabalik ng bahay. Napaupo ako sa sala, habang naririnig ko ang boses ni Missamy. Sinusubukan niyang tumulong s

(Jeff POV) Mahina akong napatapik sa kamay ni Ivy. Senenyasan ko ang dalawang bata at si Jay na maari na itong umalis. Saka hinarap naman ako ni Ivy na nainis sa akin.   “Tapos na Ivy kumain yung dalawang bata. Saka they are just an employee.”   “Kahit na Jeff. Habang bata pa sila, dapat lang tinuturuan na ng magandang asal.” Napangiti na lamang ako. No need. Lalo na kung magsasayang lang naman sila ng oras.   “Let just eat Ivy.” Pukaw ko sa kanya. Dahil kailangan ko na din maghanda at papasok ako ng kompanya.   “Mabuti at di kumapal ang mukha ni Missamy para bumaba dito.” Nanahimik na lamang ako. Kumukulo nga talaga ang dugo ni Ivy kay Missamy. Di ko maintindihan kung bakit. May nangyari ba na di ko alam? Kahit di pa dumadating sa buhay namin ang larong to? Ngunit kung wala ang larong to, walang chansa na makikilala ko si Missamy.