(Missamy POV)
Pagkatapos namin kumain, tumawag ang Mama ni Jude.
Nang biglang hinila na lamang niya ang kamay ko at pumara ng Taxi.
“Saan tayo pupunta? Uwi na ako.”
“Samahan mo na muna ako.”
“Saan?” ngunit nanahimik na lamang ito at abalang nakikipag-usap sa kabilang linya.
Tumapat yung sasakyan sa isang hotel. Bumaba kami ni Jude.
“Anong gagawin natin riyan?” Ngunit hinila na lamang ni Jude ang kamay ko papasok. At bago pa man kami makapasok sa elevator may kamay na humila sa akin palabas.
(Jeff POV)
Habang nasa sasakyan hinihintay ko ang balita ni Jay.
“Master Jeff please activate the app. Nalocate na namin siya.” Binuksan ko ang tablet at heto na nga. Halos napangisi ako sa galit dahil nasa hotel sila?!
What the hell!
Missamy ano ito?!
(Missamy Charm POV) “Yes. Para marealize niya na wag siya masyadong pabaya sayo. Anytime maaring may sumulot sayo.” Nalungkot ako sa ginagawa ni Jude. Dahil kala nga niya na mahal ko si Jeff. Gumagawa siya ng paraan kahit na masaktan ito. “Hiningi kasi ng tauhan niya ang numero ko. Nagsumbong kaagad sa akin ang taong pinaghingian, kaya naman ginawa ko talaga ang plano na yun Missamy.” “Jude.” “Okey lang ako. Hayaan mo kapag nakita ko si Jeff na may kasamang babae magkukunwari na lang din akong lalaki ng babae niya. Nagtanong ka na ba sa kanya tungkol sa sinabi ko sayo? Sa babae niya?” “Hindi pa Jude.” “Paaminin mo. Nasa sayo kung maniniwala ka sa akin Missamy.” Nang biglang bumukas yung pinto ng silid ko. Na nilock ko naman. Naibaba ko ang phone ko. Heto na naman siya. Hinablot yung biniling phone sa akin
(Jeff POV) Tumunog ang phone ni Jay. “Master Jeff!” saka lumapit sa akin at ipinakita ang suicidal note ni Ivy. Sh*t. Tumawag nga si Ivy sa akin. Napaka-emotional itong namamaalam. “Asaan ka?!” “Jeff, mahal na mahal kita. Di ko alam kung bakit mo ito nagawa sa akin. Gusto mong maging malaya sa akin. Sige, ibibigay ko. Alam kong kapag nanatili akong buhay dito sa mundong to, magugulo ko lang ang mga buhay ninyo. Kaya naman nararapat lang ito sa akin.” “Shut up! And tell me where the hell are you!” na agad ikinakilos na nga ni Jay na ipa-trace ito. Nang makabanga ni Jay si Dexs nanagmamadali din papunta sa akin na parang may sasabihin. Tumalikod na ako sa kanila at patuloy na kinakausap ang umiiyak na si Ivy. Kailangan na unahin ko ang babaing to. “Just wait with me okey? Pupunta ako. Let’s talk.”’ “Jeff…” patuloy ni
(Missamy Charm POV) “Sigurado kayo Miss?” Tumango ako. “Wala akong gana.” At bago ko pa nga masarhan yung pinto, nakita kong paakyat si Jeff at may kasamang babae. Namamalikmata ba ako? Na lakas loob kong sinara yung pinto, bago pa nila ako tapunan ng paningin. Nanghina ang tuhod ko sa nakita ko. Napaupo nga ako ng dis-oras sa sahig. Bakit ako ngayon nasasaktan? Dala parin ba ito ng panaginip ko? Missamy, ang bigat ng dibdib mo. Ang puso mo na siyang gustong kumawala sa sakit. Sabihin mo ngayon, bakit ka nasasaktan? Dahil ba iniisip mo yung sinabi ni Jeff kanina? Tapos ano itong magandang ugali na ipinapakita sayo ni Jeff? (Jeff POV) Agad na sinalubong kami ni Butler Nang ng twalya. Binigay ko kay Ivy. Mas kailangan niya ito, at nag-aalala nga ako na baka magkasakit. Inuwi ko siya
(Missamy Charm POV) Nakakalito talaga kapag tumatanda na. Neurons ko, wag naman kayo mga bobo. Wag tanga. Saka Kuya, parang babalik yung phobia ko. Sana di ako tuluyang kainin ulit. Tayo lang ang nakakaalam niyan simula nga ng makulong tayo sa isang truck na ewan kung saan tayo dadalhin. Miss na kita Kuya. Inoff ko yung laptop ko. Saka kumuha ako ng maiinom. Muling tinitigan ang pagkain. Wala talaga akong gana. Nahiga na lang din ako. Busog na ako sa titig na ginawa ko. Balik na nga ang lahat Missamy. Sa dalawang nasa kabilang kwarto, wag kayong magpaparinig na gumawa ng milagro. Tsk. Sipa ko sa dingding. (Jeff POV) “Sigurado ka ba Ivy na dito ka muna tutuloy?” tanong ko sa kanya, matapos kami kumain. Tumango ito sa akin. “Masasaktan ka kapagbigla na namang bumisita
(Jeff POV) “Huh? Bakit ko naman sa kanya sasabihin? Saka ang mga nilalabas ng bibig ko Jeff, totoo. Di ako nag-jojoke kung walang kasunodna, JOKE LANG. Wag bad mood ang ganda ng umaga.” Unat niya ng kamay. Parang ang saya sa ginawang 3 point shot sa basketball court. Sa sinabi niya, alam kong wala ngang alam si Jude. “So, bakit ang saya mo ngayon?” Nang tinulak niya ako, at natawang tumakbo. “Wag kang bad mood Jeff! Nililigo na yang ka-negatiban na yan! Fight! Laban lang.” Natigilan ako. Ang ganda ng mga mata niya kung kumislap. Totoong masaya siya. Hinahangin ang buhok nito na slow motion sa akin. Ipinapakita ang bawat detalye ng masaya niyang kinikilos. Pumasok na nga siya sa loob ng bahay. Napailing na lamang ako sa aking sarili. Saka sinundan siya pabalik ng bahay. Napaupo ako sa sala, habang naririnig ko ang boses ni Missamy. Sinusubukan niyang tumulong s
(Jay POV) Dumating din si Master Jeff kaagad at inawat yung dalawa. Hangang sa pareho na kaming humila sa kanila. Agad kong binitawan si Miss Ivy. Heto na nga ang sumbungan kung sino ang nauna. At ako ang matatawa ng sinabi ni Miss Ivy na si Miss Missamy yung nauna. Di maniniwala sa kanya si Master Jeff, sana alam niya yan. Dahil sa mga ginawa nito. Ipinagtangol din ni Missamy ang sarili. Pinikon lalo si Miss Ivy dahil sa ngiti niyang okey lang ang lahat. Wala siyang paki-alam na tinake advantage nga yung nangyaring sabununtan. Siyang ikakasugod na naman ni Ivy kay Miss Missamy. Ngunit niyakap na siya ni Master Jeff. Saka hinila ito papasok sa silid nila. Pabalik na ako sa silid ng mga bata ng mapansin ko nakikinuod sa drama ng umaga yung mga katulong. At ng makita nila ako, kanya-kanya nang nagsikilos. Nang makabalik ako sa silid. “Anong nangyari Unc
(Jeff POV) Mahina akong napatapik sa kamay ni Ivy. Senenyasan ko ang dalawang bata at si Jay na maari na itong umalis. Saka hinarap naman ako ni Ivy na nainis sa akin. “Tapos na Ivy kumain yung dalawang bata. Saka they are just an employee.” “Kahit na Jeff. Habang bata pa sila, dapat lang tinuturuan na ng magandang asal.” Napangiti na lamang ako. No need. Lalo na kungmagsasayang lang naman sila ng oras. “Let just eat Ivy.” Pukaw ko sa kanya. Dahil kailangan ko na din maghanda at papasok ako ng kompanya. “Mabuti at di kumapal ang mukha ni Missamy para bumaba dito.” Nanahimik na lamang ako. Kumukulo nga talaga ang dugo ni Ivy kay Missamy. Di ko maintindihan kung bakit. May nangyari ba na di ko alam? Kahit di pa dumadating sa buhay namin ang larong to? Ngunit kung wala ang larong to, walang chansa na makikilala ko si Missamy.
(Missamy Charm POV) “Sino ang natitipuhan nitong witch na Ivy?” at naalarma nga ako na biglang naisali si Kuya sa usapan namin ni Dexs. “May pagtingin si Miss Ivy sa kapatid mo Miss Missamy.” Halos tumigil saglit ang boung mundo ng marinig ko ang mga salitang lumabas sa bibig ni Dexs. Di kaya ako jino-joke lang ni Dexs? “Ano?!” Nang magsink-in na nga sa isipan ko. Imagine?! Magkakaroon ako ng Sister-In-law na kagaya ni Ivy? Jusko po, wag na lang kuya. Kung saan ka man naroon ngayon, dyan ka na lang. May pagnanasa sayo si Ivy. Jusmiyo. “Seryoso ka Dexs sa sinasabi mo sa akin?” “Yes Miss Missamy.” Na sagot niyang nakangiti pa ito sa akin. Para akong tinamaan ng bola na mula pa sa soccer field ng America. Ngunit di naman pinatulan ng kapatid mo Miss Missamy, kaya malaki talaga ang galit niya sa inyo.” “Ganoon yun? Hindi ng da
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Jeff POV)Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…Narinig ko ang tahol…At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…“Pimplesssss!”Pimples? Tahol?At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.Napailing na lamang ako.Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…“Thank you
(Shin POV)“Si Missamy?”“Yes Dad.”“Asaan sila?”“Uhmmm. Nasa labor room?”“Labor room?!”“Oo.” Maingat kong sagot.“Anong ibig sabihin nito Shin!”“Uhmmm. Meron na kayong apo kay Jeff. Dad, kailangan niyo gawin ngayon. Ayusin ang marriage contract nila ni Jeff. At kapag nalaman ng panganay niyong anak ang tungkol nga sa ginawa niyong pakiki-alam. Dad, alam niyo na.”“Binabantaan mo ba ako?”“Hindi, binabalaan lang. In case na kumilos nga kayo.”“Wag mo akong pinagbibiro Shin!”“Di ako nagbibiro Dad! Edi sana may ‘joke lang’ na pahabol diba?”Hangang sa binabaan ako nito.
(Jeff POV)Na-igalaw ko na ang aking mga katawan. Sinusubukan magsalita.Bulol na naiinis ako ng sobra.Sinusubukan ko I type nga sa screen ang tanong ko kung nasaan ang aking asawa.At sa pagpapagod ko na magawa yun. Nakahinga ako ng matapos ko.Binasa ito ni Shin.Napayuko ito.Anong ibig sabihin nito?Nagulat ako sa desisyon ng Elder.Masaya na diba dahil gising na si Jeff at lakas loob naman itong nire-recover ang sarili. Kaya lang…“Malinaw na naalala ni Jeff kung sino-sino tayo. At darating ang oras na tatanungin ni Jeff ang tungkol sa asawa niya. Sabihin niyong patay na ito.”Halos maibuga ko ang iniinom ko.“Dad. Tigilan niyo ito. Ako na mismo ang tumatangi sa gusto mong mangyari.”“Di na natin mahanap si Missamy. Ibig lang sabihin nito patay na s
(Missamy POV)“Pero…”“Kuya, oras na para sipain ang mga toxic na taong kagaya niya.”“Mahal ko si Jeff! Mahal din niya ako! Bakit—.”“Hindi mo mahal ang anak ko Missamy!”Nagulat akong pahayag ng Elder. Parang aatakihin na naman ito.“Ikaw!” tawag niya sa kanyang secretarya.“Tulungan mo si Missamy na ayusin at tapusin kaagad ang divorce nila!”“Dad!” sigaw ni Jean.At naglakas loob na akong magsalita.“Oo, nagsimula kami sa kontrata. Sa laro ng anak niyo. Pero maniwala man kayo o hindi, mahal ko ang anak niyo!”“Nang dahil sayo Missamy napapahamak si Jeff. Tangapin mo na ang katotohanan na hindi kayo para sa isat-isa. Madumi na ang pangalan ng pamilya namin ng dahil sa inyo.”&nbs
(Jeff POV) Naramdaman ko ang mabigat at mainit na bagay na siyang bumaon sa aking katawan. Hangang sa huli kong ngang narinig ang boses ng asawa ko. Ang nakikita ko ngayon ang chessboard na minsan na namin nilalaro ni Juan Carlos. At pag-angat ko nga ng aking paningin, siya nga. May ngisi sa labi. Napailing sa akin. Inilahad ang board na tanging yung king at horse na lang ang natitira sa kanya. Yung horse piece na itinago noon ni Missamy sa kanyang kapatid. Ulit napatitig ako sa kanya. “You don't need to end your game here Jeff. Your rook and king were your last chance to avoid the checkmate.” Saka nga tinuro niya ang kabayo. Tinitigan ko, saka ngumiti sa akin. Umiling at tumayo. Napamulsa saka tahimik na ngang lumabas ng basement sa pamamahay ko. Agad kong sinundan ngunit ang tumampad sa akin ang isang napakadilim na walang ha
(Jay POV)“Master Jeff, patayin niyo na ako. Wala akong kwentang sekretarya.”Saka nga niya ako hinila sa harapan niya.Napa-kwelyo…“Ngunit Master Jeff, sa huling pagkakataon, nailigtas ko naman ang asawa niyo bilang regalo sa inyo.”Ngumisi ako sa kanya.“Anong ibig mong sabihin Jay…”“Matatapos na ang paghihirap niyong dalawa. Wala nang Jude na mamagitan sa inyo. Wala nang Montiveros na mahilig nga mam-blackmail ng mga tao. Kaya lang Master Jeff…”Saka nga naiyak na ako.“Kailangan ko ng lisanin ang mundong ito dahil sa mga kagagawan ko.”Saka lumapit ako sa mesa at kukunin na sana ang baril, nang binaril ito ni Master Jeff.Nang napalingon ako sa kanya at sumalubong nga ang kamao sa akin. Ginulpi ako.“Wala kang karapatan na mamatay Jay! Wala! Walanghiya ka! In