All Chapters of Doctor Alucard Treasure [Tagalog]: Chapter 261 - Chapter 270

(Monina POV)Since wala na ngang pasok ngayon, yung tatlo na muna ang bahala sa bahay.  Pinag-aaksayahan nang oras ang pag-gawa nang signage. Pumunta ako nang computer shop para nga maghanap ng trabaho. Chineck ko rin yung bank account ko. Napabuntong hininga ako.Ano ang ini-expect ko? May malaking halaga? Tuluyan na nga ata akong kakalimutan ni Cedrick. Magtataka pa ba ako sa isang adnormal na kagaya niya? Merong panindigan sa mga sinasabi nito. Oras na din na kalimutan ang kahapon Monina. Kinuha ko sa counter yung resume na maraming copies ang pina-print ko.  Naglalakad sa sidewalk na abalang tignan yung mga poste in case naroroon lang ang mga signage na meron silang hiring. Taong gusto ng trabaho at merong nakaasa, talagang kailangan nang kumapit sa kung ano-anong trabaho. Ngunit yung legal lang. Ayoko naman na makarinig ng di maganda. Napadaan sa

(Cedrick POV) Nagpalit ako nang damit. Agad din lumabas. Nasilip kong inaabala ni Vanessa si Rhoa. Well Rhoa, you can handle her. Magluluto ata para sa akin. Kung dati rati masaya ako na pinag-eeffortan nito ang ginagawa para sa akin. Ngayon, wala na. I don't care anymore. Tuluyan na nga atang nagbago ang nararamdaman ko sayo Vanessa. Wala na talaga. Ang bata na lang ang kailangan kong ipag-alala. Maaga nga akong umalis sa pamamahay ko. Si Rhio itong nagmamaneho ng sasakyan papunta ulit sa pamamahay nila Monina. Wala pa si araw, kaya tahimik pa ang boung paligid. Hangang sa bumukas ang tarangkahan, si Monina. May mga dyaryong hawak at katawagan. Tss. Ano na naman ang binabalak nang babaeng to? Sinundan naming siya. Naghahanap ng trabaho. Well, kailangan nga niya ata. Ngunit di ba siya natatakot sa taong gustong gumulo sa kanila?Sabagay di naman sila m

(Monina POV) “Cedrick tumigil ka na!” Pilit kong hinihila ang kamay ko dito. Ayaw talaga niya ako pakawalan. “I just don't like him.”Tatadyakan sana ito ni Rhio nang biglang bumangon si Matthew at napasuntok na din sa umaapi sa kanya. Sana lahat kagaya ni Matthew, marunong at may kakayanan na lumalaban. “Bitawan mo na ako. Itigil mo na ito!” Siyang marami na nga sa aming nakapansin.“Kung ayaw mong maging laman ka nang balita ngayon!” Ikinabitaw nito sa akin. Ngunit inilapit ang mukha nito sa tenga ko. “Be thankful, you save this time. Babalikan kita Monina at ang lalaking yan, panigurado.” Itinulak ko nga ito. Nakangisi siya sa akin. “Let's go Rhio.” Di man lang niya iniwala ang titig sa akin.Ngunit nilapitan ko na si Matthew.  Dumudugo ang labi nito.Ngayon… naii

(Secretary Lee POV)  “Are you not happy sa bagay na yan Master Cedrick?”Medyo dinadaan ko na nga siya sa mga tanong ko. Halata namang naguguluhan ang isipan nito.Sagot lang naman dyan Master Cedrick, kailangan ninyo mag-usap ni Miss Monina. “Anong iniisip mo Mike?”  Opss. Nahuli ako.“Nothing Master Cedrick. The assembly of your investigator team will commence within ten minutes.” Tamang palusot lang. Saka nga umalis na ako sa harapan nito. Pumunta ako sa sarili kong opisina. Sa labas lang nang opisina niya. Naroroon ang tatlo kong assistant na tatanda na atang dalaga at binata dahil sa pinagagawa ni Master Cedrick. Halos mga tigre na din kung magalit sa ilang tauhan. Habang sa akin, katulad na katulad ko sa harapan ni Master Cedrick. Kailangan magtimpi. “We need to find out the identity of this man, right a

(Monina POV)“Ten Million.” na sabay-sabay kaming napalingon sa likuran. Halos nanlaki ang aking paningin. Si Mike at ilang tauhan ni Cedrick. At maya-maya nga nagsitigilan sa tapat namin ang ilang sasakyan. Bumukas ang pinto. Sapatos nitong daig pa ang ningning ng araw. Slack nito na kasing talim na nga ng kutsilyo dahil nasobrahan na ito sa pampapaplansya ni Rhoa. At yung tunog nang coat niya na inayos sa paglabas sa sasakyan. Hangang sa napatitig ako sa mukha nito.Cedrick Marlan Wu. Ang dakilang bangungot nang buhay ko.Nabitiwan ko yung bouquet ng bulaklak. Dahil talagang napasinghap ako na kailangan pa takpan ang aking bibig. Malademonyo ang ngisi nito. “So, may kakayanan pala ang lalaking kalandian mo?”Mga taong Nagbubulong-bulungan na parang hopeless na nga na makuha nila yung silid. “At sino ang may sabi sayo na papa-upaha