Lahat ng Kabanata ng The Mafia Boss' Nemesis: Kabanata 21 - Kabanata 30

ANDREA“GOOD morning,” bati ni Teresa. Naabutan niya ako sa kusina na nagluluto ng breakfast.Tapos na rin ako sa morning jog ko. Medyo late nagising si Manang Fely dahil masama raw ang pakiramdam niya kaya nagpresenta na akong ako na muna ang magluluto ng agahan. Ito kasi talaga ang laging nagluluto sa kusina.“Good morning, Tere. Gusto mo ba ng kape?” casual na tanong ko habang patuloy sa pagluluto. Pero sumulyap na ako sa kanya kanina. Naka-roba lang ito at as usual, ang sarap na naman niya sa umaga. Busog na ang aking mga mata.“Ako na. Tuloy mo lang ‘yang ginagawa mo…” narinig kong sabi niya.“Okay…”Nakakari

ANDREA“DO YOU love baseball hats?” tanong ni Teresa sa akin habang nagmamaneho.Hindi pa rin ako mapalagay. Hindi sa hindi ako masayang kasama siya pero kinakabahan ako na baka may mali akong magawa at mag-iba ang tingin niya sa akin. Ayokong mapahiya sa harapan ni Teresa.“Ah, yes,” sagot ko kahit hindi naman ako sure. I just wore the hat because I need to cover my face, at least hindi masyadong napaghahalataan ang mukha ko sa public.“Okay. Do you want to drive?”“Ha?”Tumawa nang mahina si Teresa.“Bakit?” nagtatakang tanong ko. “M-may dumi ba sa mukha ko?” Nat

ANDREAKINAGABIHAN… Tapos na kaming maghapunan at nasa kwarto na ako. I was preparing for the things that I will bring tomorrow to Manila.I am kind of excited at the same time ay kinakabahan ako kung anong naghihintay sa akin bukas sa Maynila. I was debating with myself as well kung sasabihin ko na ba kay Teresa na may kaunting naalala na ako tungkol sa aking nakaraan. I wanted to tell her everything but I am not sure why I am hesitating.Ipinagpatuloy ko ang pag-iimpake habang nakikipag-debate pa rin sa aking isipan kung dapat na nga ba akong magpaka-honest kay Teresa. Habang nag-aaway ako at ang alter ego ko ay may narinig akong katok sa labas ng aking pinto. Saglit kong itinigil ang aking ginagawa.Ngunit bago ko binuksan ang pinto ay huminga muna ako nang mal

ANDREA PAGKATAPOS naming kumain ay inihatid ako ni Meng sa magiging silid ko. May kausap kasi sa phone si Teresa kaya si Meng na lang ang inutusan niyang samahan ako sa magiging kwarto ko. “Maraming salamat, Meng,” sabi ko nang mahatid niya ako sa aking silid. “Walang anuman, Ma’am Andrea. Kapag may mga kailangan po kayo, sabihan niyo lang po ako. Nasa kusina or sala lang po ako lagi…” anito. “Andrea na lang, Meng. Tawagin mo na lang akong Andrea…” payak ang ngiting wika ko. Matipid na ngumiti ito. “Okay, Andrea. Sige bababa na ako.” “Okay. Thank you…” Inilapat ko na ang pinto nang makaalis si Meng. Pinagmasdan ko ang silid at g

PAULA“TERE… Gusto ko lang malaman kung kailan mo pa nalaman na ako pala si Paula Wilson?” tanong ko sa doktorang kaharap ko ngayon.She sighed at umupo sa bakanteng upuan na nasa gilid ng aking kama. I was just looking at her, waiting for her response. “It was a week before I went back to the beach house. One day, Mara and I were working on a surgery together and I saw her na malungkot. Noong tinanong ko siya on what was wrong, sabi niya ay okay lang daw siya when she’s obviously not. Then it was our break time at hindi ko sinasadyang marinig ang pag-uusap nila ng misis niya sa doctor’s lounge. They were talking about your death anniversary at ‘yong isa pa niyang pamangkin na si Yaci…”Flashback starts…