ANDREA
“MARUNONG ka bang mamingwit, Tere?” tanong ko sa kanya habang nasa laot na kami at inaayos ko ang aming pamingwit na gagamitin.
“Konti…” sagot niya. “Nakaka-miss dito. Parang kailan lang, lagi kaming nagpupunta dito ng pamilya ko. Bonding and having the best time of our life…” Teresa sounded sad kaya hindi ko napigilang hindi mapasulyap sa kanya. She was staring at the vast sea and her eyes were glinting with sadness.
“I am sorry, Tere…” ang siyang lumabas sa aking mga labi.
Nagtatakang tumingin naman ito sa akin. “Sorry saan?”
“About Mr. Alonzo and your son's death. Sorry for your loss,” I said.
ANDREA“DO YOU love baseball hats?” tanong ni Teresa sa akin habang nagmamaneho.Hindi pa rin ako mapalagay. Hindi sa hindi ako masayang kasama siya pero kinakabahan ako na baka may mali akong magawa at mag-iba ang tingin niya sa akin. Ayokong mapahiya sa harapan ni Teresa.“Ah, yes,” sagot ko kahit hindi naman ako sure. I just wore the hat because I need to cover my face, at least hindi masyadong napaghahalataan ang mukha ko sa public.“Okay. Do you want to drive?”“Ha?”Tumawa nang mahina si Teresa.“Bakit?” nagtatakang tanong ko. “M-may dumi ba sa mukha ko?” Nat
ANDREALUMIPAS ang mga araw, patuloy pa rin sa pagturo sa akin si Teresa kung paano magmaneho kapag nagkakaroon ito ng time. Pinakiusapan ko siyang huwag munang ipaalam kay Manang Fely at Candice na tinuturuan niya akong magmaneho. Pumayag naman ito at hindi na nagtanong kung ano ang aking dahilan.Minsan din ay sumasama ito sa akin sa pagjo-jogging sa dalampasigan tuwing umaga. Naging mas malapit pa kami sa isa’t isa at mas marami pa akong nalaman sa kanya.Isa na roon iyong dahilan kung bakit hindi ito ang Mafia Boss.Nasa laot kami at namamangka lang ng hapon na ‘yon. Nakita ko kasing malungkot si Teresa na nakaupo sa hardin habang nakatingin sa kawalan. Kaya nag-offer ako na mamangka kami sa dagat since the water was so still at that time plus the weather
ANDREAKINAGABIHAN… Tapos na kaming maghapunan at nasa kwarto na ako. I was preparing for the things that I will bring tomorrow to Manila.I am kind of excited at the same time ay kinakabahan ako kung anong naghihintay sa akin bukas sa Maynila. I was debating with myself as well kung sasabihin ko na ba kay Teresa na may kaunting naalala na ako tungkol sa aking nakaraan. I wanted to tell her everything but I am not sure why I am hesitating.Ipinagpatuloy ko ang pag-iimpake habang nakikipag-debate pa rin sa aking isipan kung dapat na nga ba akong magpaka-honest kay Teresa. Habang nag-aaway ako at ang alter ego ko ay may narinig akong katok sa labas ng aking pinto. Saglit kong itinigil ang aking ginagawa.Ngunit bago ko binuksan ang pinto ay huminga muna ako nang mal
ANDREAAS PLANNED, maaga kaming umalis ni Teresa para pumunta sa Maynila. Hindi namin ginising sila Manang Fely at Candice pero nagulat na lang ako nang maaga rin silang nagising at tumulong na maghanda para sa aming pag-alis.Sangkatutak na mga fresh fruits at gulay ang pinabaon ni Manang Fely sa amin.Pagkatapos naming maiayos ang mga dadalhin namin sa likod ng sasakyan ay nagpaalam na kami sa mag-lola. Inirapan lang ako ni Candice noong nagpaalam ako sa kanya. Mukhang kulang pa ang tulog ng bata.Nasa daan na kami at as usual si Teresa ang nagmamaneho. Tahimik naming binabaybay ang daan nang magsalita ito.“Kung gusto mo ay matulog ka muna diyan. Gigisingin na lang kita kapag nakarating na tayo sa Maynila,” ani
ANDREA PAGKATAPOS naming kumain ay inihatid ako ni Meng sa magiging silid ko. May kausap kasi sa phone si Teresa kaya si Meng na lang ang inutusan niyang samahan ako sa magiging kwarto ko. “Maraming salamat, Meng,” sabi ko nang mahatid niya ako sa aking silid. “Walang anuman, Ma’am Andrea. Kapag may mga kailangan po kayo, sabihan niyo lang po ako. Nasa kusina or sala lang po ako lagi…” anito. “Andrea na lang, Meng. Tawagin mo na lang akong Andrea…” payak ang ngiting wika ko. Matipid na ngumiti ito. “Okay, Andrea. Sige bababa na ako.” “Okay. Thank you…” Inilapat ko na ang pinto nang makaalis si Meng. Pinagmasdan ko ang silid at g
ANDREA“PAU, I am glad you are alive. Oh, thank God!” umiiyak na sabi ng babaeng doctor habang mahigpit pa ring nakayakap sa akin.Nagtatakang napatingin naman ako kay Teresa na nakamasid lang sa amin at hindi rin umiimik. Nagtatanong ang aking mga mata kung sino ang babaeng doctor na nakayakap sa akin pero wala akong nakuhang sagot mula kay Teresa.Kumalas sa pagkakayakap ang babaeng doctor at nakangiting humarap sa akin habang nagpapahid ito ng mga luha.“Alam kong confuse na confuse ka ngayon kung sino ako. Napag-alaman ko galing kay Teresa na may partial amnesia ka nga kaya hindi ka kaagad nakauwi sa amin…” Nagtataka pa rin ako sa mga sinasabi niya pero hinayaan ko na lang itong magsalita.&
PAULA“TERE… Gusto ko lang malaman kung kailan mo pa nalaman na ako pala si Paula Wilson?” tanong ko sa doktorang kaharap ko ngayon.She sighed at umupo sa bakanteng upuan na nasa gilid ng aking kama. I was just looking at her, waiting for her response. “It was a week before I went back to the beach house. One day, Mara and I were working on a surgery together and I saw her na malungkot. Noong tinanong ko siya on what was wrong, sabi niya ay okay lang daw siya when she’s obviously not. Then it was our break time at hindi ko sinasadyang marinig ang pag-uusap nila ng misis niya sa doctor’s lounge. They were talking about your death anniversary at ‘yong isa pa niyang pamangkin na si Yaci…”Flashback starts…
TERESA“HEY, TERE, can we talk?” It was Mara. Nasa nurse station ako and I was checking one of the charts of my patient ng lumapit siya sa akin.“Sure. Tungkol saan?” Hinarap ko ito.“Can we talk somewhere?” muling tanong nito.“Sige,” payag ko.Ang ending, sa cafeteria kami nag-usap. We ordered coffee and sat at the corner. Wala rin naman masyadong tao noong oras na ‘yon kaya pwede kaming makapag-usap doon ng maayos.“What do you want to talk about?” I asked and sip from my cup.“First, I want to thank you for doing this. Malaking utang na loob ko sa’yo dahi
THREE MONTHS LATER…It is Yaci and Hale’s wedding that is happening now in New Zealand.Everyone was there to celebrate the long-awaited event for the couple. And yes, Paula was there too.Pinatunayan niya lang na masamang damo talaga siya. Na-ambush na siya, nabaril, nahulog sa bangin, nabaril ulit pero ito at buhay na buhay pa rin.Malas lang talaga ng mga gustong pumatay dito dahil ang lakas yata talaga ng kapit nito kay Lord.Ariz shot Paula pero hindi asintado ang pagkakabaril nito kay Paula. Natamaan si Paula sa bandang likod ng balikat niya. Malayo naman sa bituka pero dahil na rin sa pagod ay nanghina ang katawan ni Paula at
“ANAK, please, sumuko ka na lang. I will make sure to help you get out of prison. We will hire the best attorney in the country…” kumbinsi ni Teresa sa anak. Kanina pa niya kinukumbinsi si Bea magmula ng makatakas sila sa grupo nila Coco.Nasa getaway car na sila. Ariz was the one driving. Magkatabi sila ni Teresa. Sina Paula at Bea naman ang magkatabi sa likod habang nakatutok ang baril na hawak ni Bea kay Paula. Nakatakas sila salamat sa mabilis na pag-iisip ni Bea. Talagang tuso ito at ayaw magpahuli.“Are you hearing yourself, Mom? Sabagay, what can I expect from a traitor like you? How could you sell me out to your friend? And you have the audacity to ask for a second chance noong nag-uusap tayo pero trinaydor mo na pala ako? Thanks to you we are in this cat and mouse game…” sisi ni Be
BEATRICE“TIGILAN mo na iyang pagpiksi-piksi mo diyan, Andrea. Hindi ka naman makakawala na rito. Kahit na dumating pa iyong mga kasama mong Katipuneros ay huli na rin sila para isalba ka…” kampanteng kausap ko kay Andrea habang pinapanood ko itong sumusubok na kumawala sa kanyang pagkakatali.Narito ako ngayon sa kwarto kung nasaan ito. Alam kong namalayan niyang pumasok ako kaya nagkakaganyan siya.“Papansin ka naman, Andrea. Huwag ka na nga sabing malikot kasi mas lalo kang masasaktan sa ginagawa mo…” patuloy na sabi ko sa kanya.I can hear that she is trying to say something pero hindi klaro iyon dahil may busal pa ito sa bibig. Hindi ko tatanggalin iyon dahil ayoko ng marinig ang a
BEATRICE“NAKAHANDA na ba ang chopper, Ariz?” tanong ko kay Ariz nang makababa ito galing sa paghatid sa aking nanay sa kanyang silid.Nasa sala pa rin ako, nakaupo, at umiinom ng wine.“Tumawag ako sa piloto kanina, Boss. Sabi niya ay darating daw sila rito in an hour,” sagot ni Ariz na tumayong muli sa aking gilid na parang tuod.Humigop muna ako sa aking kopita bago ako sumagot. “One hour is too long, Ariz. We need to get out of here as soon as possible…”“Tatawagan kong muli ang piloto, Boss,” ani Ariz.“We are running out of time, Ariz
TERESAALAM KO naman na isang araw ay kailangan kong sabihin kay Bea ang tungkol sa amin ni Paula. Kumukuha lang ako ng tiyempo kasi kilala ko ang anak kong ‘yon.Hindi ko naman sinasadyang mahulog sa babaeng obsess na obsess siya. I just woke up one day and felt these strong romantic feelings towards Paula. Hindi ko na kinayang pigilan at nangyari nga ang dapat mangyari dahil pareho naman pala kami ng nararamdaman sa isa’t isa.Katatapos ko lang kausapin ang aking informant. He confirmed to me kung nasaan ang aking anak at kung saan nito dinala si Paula.Ang buong akala ko ay inilayo na niya ng tuluyan si Paula pero hindi ko akalaing nasa beach house lang pala sila sa Batangas. Na para bang gusto talaga n
PAULANAGISING ako sa isang pamilyar na kwarto. Bago ko ginalaw ang aking katawan ay pinakiramdaman ko muna ang paligid habang iniisip ko kung paano ako nakabalik sa silid na ito.Then the rush of memories came flooding into my mind.Galing sa kotse ni Teresa at ang pag-aakala kong siya ang sumakay sa front seat pero ang nag-appear ay si Bea.Ah, si Bea. I vividly remember when she entered the car, sat on the passenger seat, and beamed at me gorgeously. Nagulat ako nang makita ko siya pero nang makabawi ako ay nginitian ko rin siya sabay bati sa kanya. It was not really a friendly smile but more on like “kinakabahang smile”. I was freaking out on the inside but I tried to be cool as I can on the outside.
BEATRICE“MY MOM is so stupid! Who does she think she is? Does she think that she is a god or something? Akala niya talaga she can control me? No, bitch! I am the ruler of myself! Mas makapangyarihan pa ako sa iyo, Mom!” I yelled at my phone kahit na binabaan ko na ng telepono ang aking nanay.“She called me back after calling her a gazillion times. She said she was busy with surgery again and stuff. Surgery, my ass! At may bago pa ba doon, ha, Ariz? She is always busy na hindi man lang niya napansin na nawawala ang kanyang nobya na inagaw niya sa akin!”Yeah, Ariz was there. He was always there. Nakatikas pahinga itong nakatayo sa gilid ko while I am ranting about my mom. And he heard our conversation, so he really knows what I am saying. My life is an open
TERESA“I WONDER where could Paula be? Kasama lang namin siya kanina, eh…” narinig kong sabi ni Yaci. Saglit akong sumulyap sa kanya at nakita kong ibinaba niya ang kanyang mobile phone sa lamesa. She obviously tried to reach out to Paula but she was not able to get a hold of her.Ibinalik ko ang aking atensyon sa aking pagkain. Nasa restaurant na kami na malapit sa hospital at kumakain. I keep on checking on my phone as well dahil nagbabakasakali akong mag-text man lang sa akin si Paula.Hindi ako makapag-concentrate sa aking kinakain dahil panay ang pag-iisip ko kung anong nangyari kay Paula. Hindi kasi talaga ako sanay na hindi siya nagpapaalam lalo na kung may importante itong lakad.
PAULA“WHAT are you doing?” gulat na pabulong na tanong ni Teresa nang makita niyang ako lang pala ang humila sa kanya sa stock room.Nasa hospital kasi kami ngayon dahil sumama ako kina Yaci at Hale. May appointment kasi si Yaci kay Tita Mara. At para may excuse na rin akong makita si Teresa, sumama na ako.Alam kong alam na ni Yaci ang hangarin ko pero hindi naman niya ako binuko. Kaya love na love ko ang kaibigan kong ‘yon, eh.“I missed you…” malambing na wika ko at niyakap ito ng mahigpit. Her scent is so relaxing. Kung ako lang ang masusunod ay ayaw ko na siyang bitawan.“I miss you, too,” she answered. Gumanti