All Chapters of Aera (The Girl In The Past) | Tagalog: Chapter 11 - Chapter 20

Maxwell Di pa rin ako makapaniwala na kaklase ko tong babae na nakita akong wala sa sarili kanina sa gitna ng kalsada, actually accidentally ko lang siyang nakita dun. Saktong padaan ako, and eto pa gumulat sakin magkaklase pala kami at hindi ko man lang siya kilala. Paano kasi mas madalas ako tumambay sa tambayan ng tropa kaysa pumasok sa klase? Napapasa ko naman grades at exam ko kahit di ako pumasok.Buong klase ay di ko maiwasang mapatingin kay Aera, ang ganda niya kasi. At nalaman ko sa mga kaklase na tumatalino daw itong si Aera, lagi raw kasi yun tulog dati sa klase.Matapos ang klase ay naisipan kong pumunta na sa tambayan, mukhang nandun na si Rafael at Ethan. Oo barkada ko sila, pero iilan lang nakakaalam dahil di naman nila kami nakikita na magkakasama."Oh pare, akala ko ba di ka papasok?" bungad ni Rafael sakin, habang si Ethan naman ay tulala sa gilid. Kaya

EthanDi ako makapaniwala sa nangyari kay Aera, nagulat talaga ako ng marinig ko sa labas kanina na may binully na naman ang means girl."Ate, kasya ba sayo yung uniform?" tanong ni Alonika kay Aera, nasa labas kasi kami ng cr. Bale si Aera lang nasa loob para magbihis."Oo, Alonika. Salamat sa uniporme na eto." sagot pabalik ni Aera sakanya.Nagulat nga ako ng makita ko silang magkakasama sa table nila Maxwell at Rafael. At itong si Rafael ay clingy dun kay Julia. Oo kilala ko siya, taga doon rin kasi ako sa Poblacion Indang. Yung dalawa lang nilang kasama ang di ko kilala.Pero di yun ang priority ko ngayon, mahalaga sa akin ngayon ang kalagayan ni Aera, nalate ako ng pasok dahil nga marami nainom ko kagabi. At etong si Rafael, mukhang nadaya kami ni Steven kagabi.At nagtext sakin si Steven na papasok na rin siya, para

Anna LuisaNapatayo ako ng makita ko si Ethan na parang wala sa sarili kaya sinundan ko siya, gusto kong matawa sa pagsigaw-sigaw niya pero ng mapagtanto kong umiiyak siya. Di nalang ako tumawa.Nilapitan ko siya na tulalang nakatitig sa kawalan, madlim na ang paligid dahil lumubog na ang araw."Anong nangyare sayo?" tanong ko sakanya at naupo sa tabi niya kaya napalingon siya sakin."Alam mo bang may minahal akong babae, she's my everything. Lagi ko siyang sinusurprise para maging masaya siya.." panimulang kwento niya sakin. Kaya napatitig ako sakanya. Pero unti lang naiintindihan ko pero ramdam ko lungkot niya. "..legal kami both sides, tanggap ako ng family niya at tanggap siya ng family ko." kwento niya pa.Tanggap naman pala eh, buti pa nga kayo tanggap. Paano nalang ako? Kami ni Juancho. Kahit kailan di natanggap ng

EthanNandito ako sa lugar kung saan ko nakilala si Eunice, sa lugar kung saan nagsimula ang lahat samin. Dito sa Milktea Shop. Mahilig kasi akong magmilktea then ganun rin siya.Nakilala ko siya sa tulong ni Steven, nagkataon kasing magpinsan sila ni Eunice. Masaya naman kami, wala kaming pinagtatalunan kaso di ko lang alam ang nangyari."Psh! Akalain mo nga naman nandito ka na naman.." sulpot ni Aljean na umupo sa harap ko. At ininom ang milktea niya. Di ko siya pinansin at uminom lang ako ng milktea na inoorder ko kanina. "..di ka pa ba papasok? Wag mo ubusin oras mo dito dahil di na babalik yun kahit makailang ulit kang bumalik dito di na babalik ang kapatid ko." deretsahang sabi niya kaya napatitig ako sakanya."K-kapatid m-mo si Eunice?" gulat na tanong ko sakanya."Ay hindi mo alam, sabagay di naman ako tang

RafaelI found myself finding Aljean di ko alam na imbes na si Julia ang hanapin ko ay si Aljean ang hinanap ko. Malinaw na malinaw naman na si Julia ang girlfriend ko. Siya ang dapat inaasikaso ko.Sinamahan ko sila Rica na hanapin si Aljean kasi baka tuluyan nito ang sarili. Sinabi sakin ng mga kaibigan niya na suicidal daw si Aljean. Kaya lagi dapat silang nakabantay rito."Bakit siya Suicidal? May problema ba siya?" tanong ko sakanila habang naglalakad kami sa hallway. Batid kasi nilang narito lang yun sa campus."Her family leave her alone here. Nagtatrabaho si Aljean para sa panggastos niya. Namuhay siya ng mag-isa sa condo na regalo sakanya nung parents niya nung 18th birthday niya." kwento ni Rica sakin, nakaramdam naman ako ng awa kay Aljean ng marinig ko yun. Pero humanga ako sa parte na ginawa niyang lahat para mabuhay siya.