All Chapters of Manhater (Filipino): Chapter 41 - Chapter 50

Medyo malayo na rin ang kaniyang naitakbo kaya puro mga nakaunipormeng pulis lamang ang natatanaw niya, kung kaya't dahan-dahan niyang inihakbang ang sariling mga paa palapit sa pinangyarihan ng insidente.     Halos napatakip na lamang siya sa kaniyang bibig gamit ang sariling mga kamay at hindi makapaniwala sa kaniyang nakita. Mabilis siyang napatalikod at sunud-sunod ang pagtulo ng mga luha niya sa kaniyang mga mata. Halos gusto niyang sumigaw at humagulgol ng malakas pero hindi niya magawa dahil kailangan niyang itago ang sarili sa mga owtoridad na nakakalat roon. Kaya kahit nanghihina at nanlalambot ang mga tuhod niya ay pilit pa rin niyang hinakbang ang mga paa at lumakad papalayo sa kaniya.Huwag kang mag-alala, Aubrey. Ipaghihiganti kita. Pagbabayaran ng taong iyon ang pagkamatay mo at titiyakin ko na buhay din ang siyang magiging kapalit nito.Ang paglalayag sa isipan ng dalaga habang kinukusot ang luha sa sariling mga mata.

Naalimpungatan na lamang ako nang makarinig ako ng pagkatok mula sa tapat ng pintuan ko. Saka ko lang napagtanto na alas otso na pala ng umaga at hindi ko namalayang nakatulog na pala ako kagabi dahil sa sobrang kalasingan.Pikit pa ang isang mata ko habang bumabangon ako sa kama at naglalakad patungo sa tapat ng pinto."Sandali lang!" sigaw ko."Sino ba 'yan? ang aga-aga may kumakatok." Saad ko sa aking sarili. Pinagbuksan ko din naman siya kaagad ng pintuan at tumambad sa aking harapan ang mahigit kumulang limang lalaki na nakamaskarang itim at balot na balot ang buong katawan nila ng itim na kasuotan."Sino kayo? anong kailangan niyo?" usisa ko sa kanila na may bakas ng pagtataka sa aking mukha."Arestuyte yego!" sambit ng isang lalaki na nakatayo sa bandang likuran nila at siya lamang ang may natatangging kakaiba ang kulay ng maskara, kulay pula.(Arestuyte yego - hango sa lengwaheng russian na ang ibig sa

Halos tumulo na lang ang luha sa mga mata niya nang hindi namamalayan at napayuko dahil sa lubos na kahihiyan."Karlos, hijo. Totoo ba 'tong sinasabi ng Dad mo? balak mo ba talagang mapakasalan ang ganoong klaseng babae? alalahanin mo naman ang reputasyon mo at ng buong angkan natin kapag napag-alaman nila ang tungkol sa kaniya." Mahinang turan ng kaniyang ina at hinahawakan siya sa dalawa niyang kamay."Kung tutuusin hindi ka na bata pa para pagsabihan ka namin sa kailangan mong gawin. Bukod pa roon, nakapagtapos ka sa mataas na uri ng unibersidad at kilala kang pinakamatalino sa lahat ng kasabayan mo. Pero ano lang sa tingin mo ang iisipin nila sa'yo, sa oras na matuklasan nilang umiibig ka sa isang bayarang babae at nagseserbisyo sa iba't-ibang klase ng lalaki gamit ang sarili niyang katawan. Hindi ba't napakalaking kahihiyan iyon? hindi lang kahihiyan sa ating pamilya, kundi para na rin sa iyong sarili." Nananatili pa ring tulala at tikom ang bibig si Karlos habang

Kasalukuyang nakatayo si Karlos sa tabing bintana. Nakatindig na nakasulyap habang may kinakausap ito mula sa cellphone niya.   "I will pay you any amount. Just don’t hurt her, just scare her a little bit." Pagkatapos niyang sabihin iyon sa kausap ay binabaan na niya ito kaagad ng tawag at pinamulsa ang dalawa niyang kamay.     Nag-hire siya ng sarili niyang tauhan at binabalak niyang banggain ang nag-iisang tagapagmana ng mga Desepeda, na si Alona.   Pagkatapos ng mga pinagdaanan niya ay napag-isipan niyang gamitin ang dalaga upang makapaghiganti sa sariling ama.     Pinili niya ang magsunud-sunuran na muna sa mga pinaplano nitong mangyari sa kaniyang buhay, ngunit ang tunay niyang agenda ay ang mapabagsak ang sarili niyang ama at angkinin ang trono na dapat ay sa kaniya.     Binabalak niyang pakasalan ang dalaga, ga

"So, sinasabi mo bang gumagawa lang ako ng kwento? gusto mong palabasin sa akin ngayon na nasisiraan lang ako ng ulo at pinagbibintangan kita? ganoon ba ang gusto mong isipin ko ngayon, pagkatapos mo kong sakmalin kagabi?" taas-kilay na saad ni Nara sa harapan ni Karlos.Pinagmasdan naman ng maigi ni Karlos ang natamo nitong gasgas sa leeg, ngunit saglit lamang iyon at muling tinuonan ng atensyon ang mga pasyenteng nagpapa-araw sa may hardin."Equal na tayo, hindi ba?" nakangising tugon niya sa dalaga na ikinabigla naman nito.Napayuko na lang ng ulo si Sab at tumikom ang sariling bibig. Sandali namang natahimik ang dalawa, nang mapukaw ng atensyon ni Karlos ang dalagang si Alona. Nakaupo ito sa bench, nakapikit ang mga mata at nakatingala ang sariling ulo na animoy dinadama niya ang pakiramdam ng malaya mula sa madilim na silid.Napangiti tuloy ang binata at maigi siyang minamasdan. Nang biglang sumagi sa isipan niya ang dalagang si Shaina, kung