"So, sinasabi mo bang gumagawa lang ako ng kwento? gusto mong palabasin sa akin ngayon na nasisiraan lang ako ng ulo at pinagbibintangan kita? ganoon ba ang gusto mong isipin ko ngayon, pagkatapos mo kong sakmalin kagabi?" taas-kilay na saad ni Nara sa harapan ni Karlos.
Pinagmasdan naman ng maigi ni Karlos ang natamo nitong gasgas sa leeg, ngunit saglit lamang iyon at muling tinuonan ng atensyon ang mga pasyenteng nagpapa-araw sa may hardin."Equal na tayo, hindi ba?" nakangising tugon niya sa dalaga na ikinabigla naman nito.Napayuko na lang ng ulo si Sab at tumikom ang sariling bibig.Sandali namang natahimik ang dalawa, nang mapukaw ng atensyon ni Karlos ang dalagang si Alona. Nakaupo ito sa bench, nakapikit ang mga mata at nakatingala ang sariling ulo na animoy dinadama niya ang pakiramdam ng malaya mula sa madilim na silid.Napangiti tuloy ang binata at maigi siyang minamasdan. Nang biglang sumagi sa isipan niya ang dalagang si Shaina, kung"Hi, beautiful lady. Can i sit here next to you?" ani ni Karlos sa dalagang si Alona, habang nakaupo ito sa bench.Tila nabosesan naman siya ng dalaga, kung kaya't bigla ring sumimangot ang mukha nito. Nakangiting umupo si Karlos sa tabi niya na may gumamelang hawak sa isang kamay niya."Kumain ka na ba?" tanong niya nang makaupo na siya. Hindi naman tumugon ang dalaga sa kaniya at napatayo ito."Oh, saan ka pupunta? kakaupo ko lang e, aalis ka na kaagad?" ani ni Karlos sa dalaga.Subalit hindi siya pinansin nito at tinalikuran siya.Napatayo tuloy siya at sinusundan niya ito ng tingin, habang kumakapa naman sa bawat gilid ang dalaga gamit ang sarili niyang kamay. Tipong lalapitan na sana siya ng personal nurse niya, subalit pinigilan naman siya ng binata at ikinumpas na lamang ang kaniyang kamay upang pahintuin ito sa paglapit kay Alona."Ako na ang bahalang maghatid sa silid niya," mahinang tinuran niya sa babaeng n
Na-discharge na sa hospital ang binatang si Karlos ngunit araw-araw pa rin naman niyang binibisita si Alona sa silid nito dahilan upang magkapalagayan sila ng loob sa isa't-isa.Paunti-unti ay nakukuha na niya ang tiwala at kalooban ng dalaga. Tila ang matigas at pusong bato ni Alona ay napaamo ng isang pilyong binata at romantikong si Karlos.Bagamat madalas pa rin siyang pinagtatabuyan at sinisigawan ng dalaga ay pinagpapasensyahan na lamang niya ito at iniisip ang kapakanan niya.Subalit ang hindi niya alam ay paraan lamang iyon ng dalaga, upang hindi ipahalata sa kaniya ang hiya at kabang nararamdaman niya sa tuwing naririnig niya ang boses nito.Makalipas ang mahigit isang taon ay muling nakauwi at nakabalik si Alona, sa dating mansyon na tinutuluyan nila noong nabubuhay pa ang kaniyang mga magulang.Naninibago pa rin siya at hindi pa siya gaanong sanay, gayung nawalan siya ng kakayahang makakita at tanging metal stick lamang ang ginagamit niyang
"Welcome to our sweet home, hija!" bungad na bati ng ina ni Karlos sa dalagang si Alona, habang naglalakad ito papasok sa may pintuan.Pansamantala na munang pinatuloy ni Karlos ang dalaga sa kanilang tahanan habang nililinis at nirerenovate ang mansyon nito.Wala rin naman kasi siyang ibang mapupuntahan at hindi rin siya puwedeng manuluyan sa mga hotels o sa ibang lugar, gayung ganoon ang kalagayan nila. Medyo nahirapan din ang binata na kumbinsihin ito dahil masyado itong maingat sa sarili at hindi basta-bastang nagtitiwala sa kahit na sino.Napalagay lang ang kalooban niya nang marinig niya ang magalak na pagsalubong ng ginang sa kaniya at saka siya niyakap ng mahigpit."Masaya akong makita ka muli, hija." Buong galak niyang batid na may malawak na ngiti sa kaniyang labi."It's been a long time, Alona." Ang sinaad naman ng ama ni Karlos sa dalaga at nakatayo sa bandang likuran ng kaniyang asawa."Thank you po. It's been a long time di
Bago pa man mangyari ang lahat ay mayroon na akong natanggap na mensahe mula kay Ivan. Nag-aalala pa rin ako sa kaniya at hindi ko alam kung saang lupalop siya ng mundo nagpunta. Basta na lang siyang nagpaiwan ng mensahe niya mula sa personal nurse ko at hindi ko inakalang matalik pala niya itong kaibigan. Nasagot din ang katanungang bumabagabag sa isipan ko. Naiitindihan ko na kung bakit pormal ang pagkakabanggit niya sa pangalan ko at hindi katulad ng ibang nurse sa hospital. "Ako nga po pala si Kathlyn, Ms. Alona. Kath na lang po, for short." Pagpapakilala niya sa akin. Sa mga oras na iyon ay nasa hospital pa ako. Hindi pa kami masyadong nagkakapalagayan ng loob ni Karlos non at madalang lang din siyang bumisita sa akin. Nakaupo ako non sa wheel chair habang nakatapat sa bintanang nakabukas at dinadama ang malamig na
Nang mangyari ang insidente sa loob ng aking silid at nang pasukan ako ng misteryosong tao sa loob ay nagkataon namang pumasok sa loob si Karlos na may halong pag-aalala sa tono ng boses niya.Sa mga sandaling iyon ay bigla akong nakaramdam ng pagdududa. Bakit siya nandito? at paano niya nalaman na may naganap ditong insidente? Nagkataon nga lang ba ang lahat? o baka may kinalaman siya sa mga naganap doon?Sa kabila ng pag-uusisa kong iyon ay pinili ko pa rin ang magtiwala sa kaniya. Kung tutuusin, mabuti namang tao si Karlos at nararamdaman ko na totoo ang mga sinasabi niya sa akin. Ngunit hindi talaga maiiwasan ang magduda ako sa kaniya, lalo na't madalas ko siyang sinisigawan at pinagtatabuyan. At bihira lang sa mga lalaki ang may mahabang pasensya, lalo na sa mga katulad kong may pagkamatigasin at walang pakiramdam sa kaniyang paligid.Habang tumatagal at habang lumilipas ang oras ay paunti-unti na rin akong nahuhulog sa kaniya. Hindi naman s
"You may kiss your bride." Napuno ng hiyawan at palakpakan sa loob ng simbahan. Halos kurutin ko ang aking sarili para lang piliting maging masaya. Gustuhin ko man ang itulak siya papalayo at iwasan na lang ang labi niyang iyon, ngunit ano naman ang magagawa ko? isa akong bulag, walang kakayahang makatakbo o makatakas man lang sapagkat hindi ko nakikita ang mga nasa paligid ko. Kaya naman sa halip na umatras ay pinandigan ko na lamang. Palabas na kami ngayon ng simbahan. Nakaakbay ako sa isang braso niya habang binabati kami ng mga taong madaraanan namin. "Congrats." "Congratulations to the both of you!" "Congratulations, Mr. Sermiento." Sunud-sunod na pagbati sa kaniya at sa akin. Ngunit tikom lamang ang aking bibig at mapait na ngumingiti sa aking labi. "I'm so happy for you, hijo. Sa wakas
"Alona," halos namilog ang mga mata ni Alona sa gulat nang marinig niya ang pamilyar na boses."Iv... Ivan, ikaw ba 'yan?" aniya habang kumakapa siya sa paligid niya at hinahanap kung saan naroroon ang binata."Ako nga, Ms. Alona." Ang tinugon naman ng binata sa kaniya. Pagkarinig niya sa sinabi nito ay mabilis siyang napatayo at niyakap ng kay higpit ang tapat niyang alalay."Nagbalik ka. Bumalik ka!" mahinang sambit niya sa kaniyang bibig na may pagpatak ng luha sa gilid ng kaniyang labi.Mapait namang napangiti ang binata at sandali siyang binitawan nito, upang pagmasdan siya mula ulo hanggang paa. Napansin niya ang mga kamay ni Alona na may bahid ng dugo ni Kath, pati na ang puting bistidang suot nito ay namantsahan na nang pulang likido na nagkalat sa lupa."Napakaganda mo sa suot mong wedding gown, Ms. Alona. Nagagalak akong makita kang muli." Aniya sa paos na boses at animoy pahina ng pahina.Napakunot-noo naman ang dalaga sa tono
"Shaina?" mahinang sambit ni Karlos sa kaniyang labi, matapos niya matuklasan na ang dalagang si Shaina pala ang pasyenteng sakay ng ambulansyang sinundan niya.Kaagad siyang napababa at napalabas sa loob ng kotse niya habang sinusundan niya ng tingin ang ilang nurses na umaalalay sa dalaga. Sinugod nila ito kaagad sa loob ng ER o emergency room. Nakatago lang sa isang gilid ang binata at pasimpleng sinisilip ang silid na pinasukan. Patingin-tingin sa kaniyang paligid hanggang sa magtama ang tinginan nila ng isang lalaking doktor na animoy kanina pa pala nakamasid sa kaniya mula sa hindi kalayuan.Mabilis siyang napaiwas ng tingin at tumalikod sa kaniya. Tinakpan ang sariling mukha gamit ang dalawang kamay at pasimpleng lumalakad palayo sa kaniya. Nang bigla siyang tawagin nito at nilapitan siya."Excuse me!" ang boses na narinig niya mula sa doktor, kung kaya't natigilan na lang siya at nahinto sa paglalakad.Hays! ano ba kasi ang kailangan niya sa akin?
Makalipas ang isang taon pagkatapos naming makapag-usap dalawa ni Karlos ay nabalitaan ko na lamang na isinuko niya ang kaniyang sarili na kasama si Shaina, pagkatapos niyang makapanganak. Nalaman ko rin na pinaubaya niya ang kanilang anak sa mas ligtas na lugar, sa isang bahay-ampunan. Kung saan nangako sila sa mga tagapagbantay doon na babalikan nila ang kanilang anak pagkatapos nilang malinis ang mga kasanalang nagawa nilang dalawa. Pinaubaya rin niya sa kamay ng mga owtoridad ang tungkol sa USB na ibinigay ko sa kaniya na may nilalamang ebidensiya tungkol sa mga krimeng ginawa ng sarili niyang ama na si Henry Sermiento at kasama na roon ang anak nito sa labas na si Jake. Maraming kaso ang kinakaharap nila ngayon at unti-unti ring bumagsak ang sarili nilang kumpanya. Bukod pa roon ay marami rin silang nahanap na ebidensiya na magpapatunay sa krimeng ginawa
Dalawang taon ang makalipas magmula no'ng mamalagi ako sa ibang bansa kasama ang aking anak na si Emily.Pagkatapos ng dalawang taong iyon ay muli akong bumalik sa Pilipinas na kasama ang aming anak ni Karlos, upang ipakilala sa kaniya ang naging bunga ng aming pagmamahal nuon sa isa't-isa.Sapat na ang dalawang taong iyon upang makaipon ako ng lakas ng loob at ipagtapat sa kaniya ang matagal ko nang itinatago sa kaniya. Nakipagkita ako sa kaniya sa isang private restaurant upang makipag-usap sa kaniya ng masinsinan. Habang naglalakad ako papunta sa pinareserve niyang table ay natanaw ko kaagad ang pamilyar na mukha ng isang babaeng katabi niya.Nakasuot akong puting off-shoulder blouse at simpleng black-trouser na may five inch heels na suot sa aking paa, habang maayos namang nakaipit ang mahaba kong buhok na taas-noong naglalakad papunta sa kanila. "Alona." Ang unang salitang narinig ko mula kay Karlos na
Kanina pa ako palakad-lakad at palingon-lingon sa aking paligid, habang hinahanap ko si Karlos. Nagpaalam kasi siya sa akin kanina na pupunta lang siya sandali ng restroom, ngunit halos mag-iisang oras na ay hindi pa rin siya bumabalik. Iniisip ko na baka natangay na naman siya ng mga kakilala niyang negosyante o baka nakipagkuwentuhan na naman siya sa mga kasosyo niya sa negosyo.Subalit halos nalibot ko na yata ang buong hasyenda ay hindi ko pa rin siya nahahagilap. Nagpunta na rin ako sa men's restroom at inaabangan siya sa paglabas mula roon sa banyo, ngunit mukhang wala rin siya roon.Saan kaya siya nagpunta? bakit ang tagal naman yata niyang bumalik? Ang paglalayag sa aking isipan habang naglalakad ako at may hawak na metal stick pang-suporta sa aking paglalakad dahil kailangan ko pa ring mag-ingat sa bawat ikinikilos ko at dahil kailangan ko pa ring magpanggap na bulag
"Good evening, Mr. Sermiento. Nice too see you again." Bati ng isang ginoo kay Karlos habang nagkakamayan silang dalawa.Kasalukuyan kaming nasa isang engrandeng okasyon. Hindi nabanggit sa akin ni Karlos kung saan kami tutungo, basta ang sinabi lang niya ay may pupuntahan daw kaming espesyal na okasyon.Nilibot ko ng tingin ang buo naming paligid. Mukhang napakaespesyal nga ng gabing ito dahil hindi lang basta-bastang ordinaryong bisita ang mga dumalo sa okasyong iyon. Pasimple kong pinagmamasdan ang aming paligid at hindi ako masyadong gumagalaw dahil baka may makahalata na nakakakita na akong muli. Nagsuot ako ng itim na sunglasses dahil iyon ang binilin sa akin ni Ivan, medyo hindi kasi ako mahusay umakting kaya nag-iingat lang din siya. Pagkatapos niyang makipagbatian sa mga kakilala niyang negosyante ay kaagad din naman siyang lumapit sa akin at inakbayan ako sa aki
Makalipas ang mahigit isang taon na pamamalagi namin ni Ivan sa ibang bansa ay muli kaming nakabalik at nakauwi ng Pilipinas. Pagkababa ng eroplano ay sumalubong din naman kaagad sa aming dalawa ang mga malalapit naming kaibigan at kamag-anak. Saglit kong inalis ang itim na sunglasses na aking suot at saka itiningala ang aking mukha sa langit, sabay ipinikit ang aking mga mata upang damhin ang sinag ng araw na dumadampi sa aking mukha.Namiss ko 'to. Ang tumingala sa langit at damhin ang sinag ng araw habang tahimik na pinapakinggan ang ingay sa aking kapaligiran. Pagkatapos ng isang taon na pamamalagi ko sa ibang bansa ay halos ngayon ko lang ulit naramdaman ang init na pagsalubong sa akin ng bansang kinagisnan ko. Palagi na lang kasi kaming nakasuot ng makakapal na damit sa ibang bansa at halos puro snow lang ang makikita sa aming paligid.Umaaraw din naman roon pero hindi gaanong kainit, hindi
Nakatanggap kami ng magandang balita ni Ivan mula sa ibang bansa, tungkol ito sa aking donor sa mata.Nakumpirma rin namin mula sa pinakamahusay na doktor na may pag-asa pang maibalik muli sa normal ang mga paningin ko at buong puso akong nagpapasalamat sa maykapal dahil binigyan niya ako muli ng isa pang pag-asa para makita ang mga magagandang tanawin sa aking kapaligiran.Kaya nagsagawa na rin kami kaagad ng plano na pansamantala na muna kaming maninirahan sa ibang bansa hanggang sa matapos ang operasyon ko at hanggang sa mailuwal ko ng maayos ang aking anak.Wala pa ring kaalam-alam si Karlos tungkol sa anak naming dalawa. Pinili kong ilihim ito sa kaniya dahil ayokong angkinin niya ang aking anak, kagaya ng ginawa ng kaniyang ama sa tunay na ina ni Jake.Kung saan puwersahan siyang sinama ng kaniyang ama at pinatay ang sarili niyang ina. Kung magkataon ay baka ikamatay ko rin iyon kung sakaling mawa
Pagkagising ko sa umaga ay bigla na lang akong nakaramdam ng papanakit ng ulo kaya napabangon din ako kaagad at lumabas mula sa aking kuwarto nang makarinig ako ng mga pagtatawanan mula sa kabilang silid at kung hindi ako nagkakamali ay opisina iyon ni Karlos. Maliit na liwanag lamang ang naaninag ko ngunit parang dinadala ako roon ng mga paa ko, hanggang sa mapakahawak sa seradura ng pinto at marahan itong binuksan.Mas lumakas pa ang pagtatawanan na naririnig ko kanina at napagtanto ko na may babae pala sa loob ng opisina niya at kung hindi ako nagkakamali sa boses na aking narinig kanina ay mula mismo iyon kay Jen o sa totoong pangalan na si Shaina.Tila nabigla naman silang dalawa nang makita ako sa tapat ng pintuan kaya kaagad din silang natahimik at apurahan namang lumapit sa akin si Karlos habang nakasunod sa likuran niya ang babae niya."Kanina ka pa ba nandiyan?" bungad niyang tanong
(Alona's POV)Nagpasama ako sa isang kasambahay ko na magtungo sa malapit na hospital upang ipatingin ang aking mga mata.Ngunit lingid sa kaniyang kaalaman na iba ang sinadya ko roon at hindi para ipa-check up ang aking mga mata.Walang nakakaalam tungkol sa pag-alis kong iyon. Tangging ako lang at ang kasambahay na sinamahan ako sa pagpunta roon.Nito kasing mga nakaraang araw ay parang nagiging madalas ang pagkahilo ko at pagsusuka.Palagi rin mabigat yung pakiramdam ko kahit wala naman talaga akong sakit. Medyo nag-iiba na rin ang timpla ng panlasa at pang-amoy ko na tipo pati mga paborito kong kinakain nuon ay tinatanggihan ko na ngayon at parang nababauhan ako.May kutob na ako sa mga sunud-sunod na sintomas na nararamdaman ko, subalit gusto ko pa rin makasigurado kung tama ba ang hinala ko at hindi naman ako nabigo dahil nakumpirma ko mismo mula sa aking doktor na isang buw
Nabitawan na lang bigla ni Alona ang hawak niyang baso habang pinupunasan niya ito at tinutulungan sa gawaing bahay ang mga kasambahay niya sa loob ng kusina na kasalukuyang nagpupunas din naman ng mga pinggan at baso.Napalingon naman silang lahat at natigilan nang marinig nila ang malakas na pagkabagsak nito sa sahig at kaagad ding nagkapiraso-piraso sa sahig. "Naku, Ms. Alona! ayos lang ho ba kayo? hindi ba kayo nasaktan o nasugatan? sinabi ko naman ho sa inyo na kami na ang bahala rito at magpahinga na lang kayo sa loob ng kuwarto niyo." Nag-aalalang turan ng isang katulong nila sa kaniya habang nililinis naman ng ibang kasambahay niya ang basong nabitawan nito kanina.Apurahan namang tumungo sa loob ng kusina si Ivan nang marinig niya ang malakas na pagkabasag ng baso at nanlaki na lamang ang kaniyang mga mata nang matagpuan niya si Alona na nakatayo lamang sa puwesto niya at nakatulala.