Share

บทที่ 52

มันคือหน้ากากสีขาวอันหนึ่ง เมื่อมองดูแล้วก็เป็นสีขาวซีด ๆ ธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ภายใต้แสงจันทร์เช่นนี้ มันกลับยิ่งเพิ่มความสยองขวัญขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเจน

เมื่อมาถึงโรงงานเคมี ฉันก็เปิดห้องไลฟ์สด และตั้งชื่อว่า ‘ค่ำคืนสยองขวัญเมื่อยี่สิบปีก่อน ไขความลับโรงงานร้าง’

ทันทีที่เปิดไลฟ์ ก็มีผู้คนกว่าหมื่นคนรีบเข้ามาอย่างดุเดือด

[ครั้งนี้เป็นที่โรงงานงั้นเหรอ? ดูบรรยากาศรอบ ๆ ก็รู้สึกสยองแล้วอะ แอดมินเว้นช่วงไปนานกว่าจะกลับมาไลฟ์ครั้งนี้ มันต้องเป็นอะไรที่สุดยอดแน่ ๆ]

[แอดมินผมจำภาพเนินอกของคุณได้ไม่ลืมเลย มันช่างตราตรึงใจเสียเหลือเกิน]

[แอดมิน ผมคือหมัดใต้หล้า รุ่นพี่จอมเผด็จการอยู่ไหม? รุ่นพี่โปรดรับมงกุฎของผมด้วยครับ]

[การไลฟ์สดของแอดมินครั้งที่แล้วสุดยอดมากเลยครับ ผมได้บันทึกวิดีโอเก็บไว้แล้วก็เปิดวนซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้งเลย นี่แค่ไม่ได้ดูวันเดียวผมถึงกับไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลยนะครับ จนแฟนผมเขาคิดว่าผมจะนอกลู่นอกทางซะแล้ว]

ดูม่านกระสุนพวกนี้แล้ว เกือบจะทำให้ฉันต้องเผยยิ้มออกมา ยอดผู้ชมในห้องไลฟ์สดเพิ่มขึ้นถึงแสนคนด้วยความรวดเร็ว

“ทุกคน ฉันกลับมาแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะอธิบา
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status