Share

บทที่ 79

last update Last Updated: 2025-02-10 14:48:08

“หากเซียนเซียนรู้สึกไม่สบายตัวบอกข้าได้ทุกเมื่อ ทั้งยังจะบีบนวดให้คลายเมื่อยด้วยตนเอง”

“มิจำเป็น ข้ามีจื่อถิงแล้วคงไม่รบกวนท่าน” ได้ยินคำตอบของนาง

หลี่เหวินหลางก็ถอนหายใจ ก่อนจะตวัดสายตาไม่พอใจไปยังจื่อถิง

“อย่ามองคนของข้าด้วยสายตาเช่นนั้นนะ” นางแหวใส่เขา หลี่

เหวินหลางรู้สึกเอ็นดูนางยิ่ง ท่วงท่าของนางตอนนี้ราวกับจิ้งจอกน้อยกำลังพองขนแยกเขี้ยวขู่เขา

“ข้ายังมิได้ทำอันใดเลยนะ” ไป๋ฟางเซียนคร้านจะเอ่ยกับเขาจึงสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นแทน

“เป็นอันใด เหตุใดทำหน้าเช่นนั้น” หลี่เหวินหลางเมื่อเห็นว่านางเงียบไปทั้งยังมีสีหน้าไม่ค่อยดีจึงไถ่ถามด้วยความเป็นห่วง

ไป๋ฟางเซียนเงยหน้ามอง ดวงตากลมโตนัยน์ตาดำขลับจ้องไปยังหลี่เหวินหลาง สบสายตาคมกล้านัยน์ตาดำขลับเช่นเดียวกับของนางอย่างครุ่นคิด ก่อนจะตอบออกไปอย่างว่าง่าย

“ไม่รู้เหมือนกัน ข้ารู้สึกแปลก ๆ”

“แปลกอย่างไร”

“...” นางยังคงไม่ตอบ คิ้วเรียวสวยมุ่นเข้าหากันมากกว่าเดิม

“เซียนเซียนกังวลอันใด” เขาถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง กระวนกระวายใจกลัวนางจะเป็นอันใดไป

“ข้ากังวลเจ้าค่ะ ตั้งแต่ออกจากจวนมาข้ารู้สึกไม่ดีเลย คล้ายกับว่า... จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเจ้าค่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 80

    การเดินทางที่ไร้อุปสรรคทำให้ไป๋ฟางเซียนคลายความกังวลลงไปได้มาก ทว่าก็ไม่ทั้งหมด นางยังระแวงอยู่บ่อยครั้ง และคิดว่าหากไม่เข้าเมืองเสียทีนางคงมิสามารถหายกังวลได้เป็นแน่เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างนางและหลี่เหวินหลางก็นับว่าดีขึ้นเรื่อย ๆ แม้มิได้หวือหวาเช่นก่อนหน้า แต่ก็นับว่าดีมากแล้ว ต้องยอมรับเลยว่าหลี่เหวินหลางเป็นบุรุษปากหวานและหน้าด้านจริง ๆ หลายวันที่ผ่านมาพวกนางเดินทางด้วยกันตลอด แม้จะไม่ถึงขั้นนอนกลางดินกินกลางทราย แต่ก็นับว่าใกล้เคียงไม่น้อย เพราะเดินทางชนิดที่เรียกได้ว่า ค่ำไหนนอนนั่นยามกลางวันอยู่ด้วยกันบนรถม้า ยามค่ำคืนนอนเคียงข้าง แม้ว่าไป๋ฟางเซียนจะมิต้องการให้หลี่เหวินหลางนอนพักในกระโจมเดียวกัน เนื่องจากว่ายังคงไม่หายขุ่นเคืองกับเรื่องราวก่อนหน้า แต่ความต้องการของนางก็มิเป็นผล เพราะความหน้าด้านหน้าทนของเขา!หลี่เหวินหลางคือใคร เขาคือบุรุษที่เอาแต่ใจตนเองยิ่ง ทั้งยังหน้าด้านหน้ามึน ดุด่าก็แล้ว ไล่ก็แล้ว สุดท้ายก็ยิ้มแฉ่งล้มตัวนอนลงเคียงข้าง คว้าเอวบางของนางเข้าไปกอดรัดจนใบหน้างามจมหายลงไปในแผงอกกว้าง กอดหอมให้ทำตัวไม่ถูก เผลอไผลไปกับการชักจูง สุดท้ายก็หลงลืมความต้องการของ

    Last Updated : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 81

    เสียงโห่ร้องและเสียงดาบกระทบกันทำให้สตรีสองนางที่นั่งอยู่ในรถม้ารู้สึกหวาดหวั่น จื่อถิงกอดแขนเจ้านายสาวแน่น ทั้งยังสะอึกสะอื้นอย่างหวาดกลัวระคนตกใจ“คุณหนู”“อย่าร้อง เราต้องไม่เป็นไร” พูดเสร็จก็สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ นึกถึงผลบุญกรรมที่เคยทำมา ก่อนจะลืมตาขึ้น ดวงตากลมโตฉายแววมั่นคง มั่นใจ และกล้าหาญในทันทีนางเป็นสตรีมาจากยุคสองพัน ยามนี้ตนเป็นถึงภรรยาแม่ทัพ จะตื่นตระหนกไร้ซึ่งสติมิได้ สติมาปัญญาเกิด หัวสมองของนางขบคิดหาทางหนีทีไล่ ด้วยมิอยากอยู่เฉยให้เป็นเป้านิ่ง รวมถึงให้บุรุษเจ้าเล่ห์ต้องเป็นกังวล นางจึงคิดที่จะขัดคำสั่งเขา เพราะรู้ว่าหากอยู่ในรถม้าต่อไปนางคงไม่รอดแน่ จะให้รอดได้เช่นไรเล่า ดูสภาพรถม้าเถิด จะพรุนไปด้วยลูกธนูอยู่แล้ว แม้มิอยากขัดคำสั่งก็ต้องขัดแล้วระหว่างที่ไป๋ฟางเซียนชั่งน้ำหนักความคิดระหว่างลงจากรถม้าหรือไม่ลงอยู่นั้น อีกด้านหนึ่งมีชายหนุ่มพร้อมด้วยลูกสมุนอีกสามสี่คนมองดูเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างใกล้ชิด“ลูกพี่ คนพวกนั้นเป็นใคร” หนึ่งในลูกสมุนเอ่ยถามลูกพี่ของตน“ข้าก็มิรู้เช่นกัน ดูจากฝีมือแล้วคงไม่ใช่โจรธรรมดาแน่”“นั่นสิลูกพี่ ฝีมือล้วนร้ายกาจทั้งนั้น จะว่าไปกลุ่มขอ

    Last Updated : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 82

    “ไหวไหมจื่อถิง เราเข้าไปหาที่หลบไม่ไกลจากที่นี่กันเถิด”“เจ้าค่ะคุณหนู” แม้จะเจ็บแผลที่เข่าและมือ แต่สาวใช้ตัวน้อยก็รีบตอบรับและพยักหน้าอย่างเห็นด้วยทันที“โอ๊ย!”“จื่อถิง! เป็นอันใดมากหรือไม่” ไป๋ฟางเซียนถามอย่างร้อนรน แม้รถม้าจะไปไกลจากพวกนางแต่ก็ยังไม่มากนัก เพราะนางยังมองเห็นท้ายรถม้าอยู่เลยจะชักช้าอยู่ตรงนี้นานไม่ได้! ทว่าอาการของสาวใช้คนสนิทก็น่าเป็นห่วง เห็นใบหน้าเหยเกของอีกฝ่ายแล้วก็ไม่รู้จะทำเช่นไร“เจ้าเป็นอันใดจื่อถิง เจ็บมากหรือไม่”“คุณหนู จื่อถิงเจ็บข้อเท้าเจ้าค่ะ” นางกัดฟันตอบดวงตาของนางเอ่อคลอด้วยม่านน้ำตาไป๋ฟางเซียนรีบก้มตัวลงไปดูที่ข้อเท้าของอีกฝ่ายก็เห็นว่ามันบวมแดงไม่น้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างกลัดกลุ้ม“ข้อเท้าเจ้าพลิก บวมแดงมาก”!!!จื่อถิงพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ไม่ใช่เพราะอาการเท้าแพลงของตน ด้วยรู้ว่าสามารถรักษาให้หายได้ พักฟื้นไม่กี่วันก็ดีขึ้นแล้ว ทว่าที่ตกใจเป็นเพราะนางกลัว กลัวว่าคนร้ายที่ขับรถม้าคนนั้นจะย้อนกลับมาทันท่วงทีก่อนที่นางและคุณหนูจะหาที่หลบได้“คุณหนูรีบไปเจ้าค่ะ!”“ไป ไปไหน?”“ไปหาที่หลบไงเจ้าคะ จื่อถิงเดินไม่สะดวก ปล่อยจื่อถิงอยู่ที่นี่ แล้วคุณ

    Last Updated : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 83

    ชะตากรรมของไป๋ฟางเซียนไม่รู้ว่าเป็นเช่นไร แต่ยามนี้หลี่เหวินหลางตรึงมือมากแล้ว รับมือกับนักฆ่ามืออาชีพทั้งห้าด้วยตัวคนเดียวนั้นไม่ง่ายเลย เป็นห่วงไป๋ฟางเซียนที่อยู่ในรถม้าก็ด้วย แม่ทัพหนุ่มรับมือกับคนทั้งห้าด้วยความว้าวุ่นใจ ฉัวะ!ดาบคู่กายของเขาเสียบเข้าที่ท้องของหนึ่งในนักฆ่าเข้าอย่างจัง ส่งผลให้ชายผู้นั้นทรุดลงไปกับพื้นตายคาที่ ทว่าแม่ทัพหนุ่มกลับไม่มีเวลาหายใจ เมื่อนักฆ่าหมายเลขสองที่อยู่ด้านหลังแทงสวนเข้ามา เขาเอี้ยวกายไปด้านข้าง พร้อมกับยกดาบของตนทานรับดาบของนักฆ่าตรงหน้าที่ฟันลงมาไว้ กำลังขาของแม่ทัพหนุ่มค่อย ๆ ย่อลง เขารู้ในทันทีว่าหากเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ดีแน่หลี่เหวินหลางกัดฟันส่งแรงไปที่แขน ผลักดาบที่ทานรับไว้ออกไปพร้อมกับกระโดดถีบฝ่ายตรงข้าม แล้วหมุนตัววาดดาบฟันเข้าที่คอนักฆ่าที่อยู่ด้านซ้ายจนตกตาย ยามนี้เหลือนักฆ่าที่เขารับมืออยู่สามคน แต่แม่ทัพหนุ่มกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด เนื่องด้วยตนรับมือกับนักฆ่าทั้งห้ามานาน คนคนเดียวสู้กับคนหลายคนเรี่ยวแรงย่อมถดถอยหลี่เหวินหลางมุ่นคิ้วอย่างขัดใจที่ไม่อาจสลัดหรือกำจัดนักฆ่าเหล่านี้ให้หมดลงไปในคราเดียวได้ เหลียวมองคนของตนก็เห็นว่

    Last Updated : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 84

    “จื่อถิง เซียนเซียนเล่า ภรรยาของข้าอยู่ที่ใด” เขาถามด้วยความร้อนใจทั้ง ๆ ที่ยังไม่เข้าใกล้นางด้วยซ้ำจื่อถิงที่ยืนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยและปวดข้อเท้าอยู่ พลันได้ยินเสียงคุ้นเคยเรียกชื่อตนก็เงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้น“ท่านแม่ทัพช่วย ฮึก! ช่วยคุณหนูด้วยเจ้าค่ะ!” แม้ตนจะร้องไห้แต่ก็ไม่ลืมความสำคัญเรื่องความปลอดภัยคุณหนูของนาง “อยู่ที่ใด! เซียนเซียนของข้าอยู่ที่ใด!” ได้ยินอีกฝ่ายบอกเช่นนั้น หลี่เหวินหลางก็กล่าวถามด้วยความร้อนรน แม่ทัพหนุ่มผู้ไม่เคยหวาดกลัวสิ่งใดในชีวิตยามนี้รู้สึกกลัวบ้างแล้ว ทั้งยังหวั่นวิตกมาก ทำให้จื่อถิงเห็นแววตาสะท้อนความห่วงใยและความกลัวนั้นได้อย่างชัดเจน“ฮึก! ข้าข้อเท้าแพลง คุณหนูจึงแยกตัวไปอีกเส้นทางเพื่อล่อให้คนร้ายตามไปเจ้าค่ะ คุณหนูจะแยกตัวออกไปทิศทางนั้น ท่านแม่ทัพตรงจากจุดนี้ไปอีกหน่อย จะเจอร่องรอยที่คุณหนูแยกไปเจ้าค่ะ ฮึก ช่วยคุณหนูด้วยนะเจ้าคะท่านแม่ทัพ ฮือ” สาวใช้ตัวน้อยใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ดูก็รู้ว่าระหว่างที่นางเดินมาร้องไห้มาตลอด“เจ้าไม่ต้องห่วงข้าไม่มีทางปล่อยให้นางเป็นอันใดไปแน่ ถ้าเจ้าเดินไหวก็ไปที่รถม้า ฟ้าครึ้มแ

    Last Updated : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 85

    “รังเกียจข้ารึ ดี! รังเกียจข้าให้มาก เพราะอีกไม่นานคนที่ท่านรังเกียจจะกลายเป็นผัวท่านแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า” มันพูดพร้อมทั้งก้าวเข้าไปหานางใกล้ขึ้นกว่าเดิม“ถอยออกไปนะ ไม่งั้นเจ้าไม่ตายดีแน่”“ข้าว่าจะได้ขึ้นสวรรค์มากกว่า”“เหวินหลางไม่มีวันปล่อยเจ้า”“ฮ่าฮ่า ป่านนี้ท่านแม่ทัพคงตายกลายเป็นผีไปแล้วกระมัง”“ไม่จริง! เขาไม่มีทางตายหรือพ่ายแพ้ให้โจรสารเลวอย่างพวกเจ้าแน่นอน” ไป๋ฟางเซียนเถียงกลับอย่างเดือดดาล“ฮ่าฮ่า คนฝ่ายข้าเยอะเช่นนั้น เขาคงไม่มีทางรอดไปได้ง่าย ๆ นักหรอกนะ ข้าจะบอกให้ เอาเป็นว่าเรามาเล่นสนุกกันก่อนดีกว่า มามะ มาให้ข้าเชยชม”ลี่ไท่โยนดาบที่ถือมาไปด้านหลัง สาวเท้าเข้าไปหาไป๋ฟางเซียนอย่างรวดเร็ว แลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างหื่นกระหาย ไป๋ฟางเซียนที่รอจังหวะอยู่แล้ว กระชับก้อนหินก้อนไม่ใหญ่ที่นางคว้าได้ไว้แน่น ก่อนจะขว้างปาใส่คนที่เข้าใกล้ตนอย่างรวดเร็ว แล้วผุดลุกวิ่งออกไปทันที“โอ๊ย! ฤทธิ์มากนักนะ ฮึ่ม! จะนุ่มนวลอ่อนโยนเสือกไม่ชอบ อย่ามาว่าข้าเลวร้ายก็แล้วกัน” ลี่ไท่ที่ถูกก้อนหินขว้างมาจนเจ็บสบถออกมาพร้อมวิ่งตามไปทันที เมื่อสักครู่ดีที่เขาหลบทันไม่เช่นนั้นหินก้อนนั้นคงโดนตาเขาเต็ม ๆ แน่

    Last Updated : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 86

    เสียงฉีกขาดของอาภรณ์ที่สวมใส่พานให้ไป๋ฟางเซียนใจตกไปอยู่ตาตุ่ม แววตาฉายชัดถึงความตื่นตระหนก ยิ่งกลิ่นกายชวนคลื่นเหียนของอีกฝ่ายลอยเข้าจมูกก็ยิ่งหวาดกลัว“ปล่อย ปล่อยข้านะ!” นางเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบากเนื่องจากว่ายังคงจุกอยู่“เรื่องอันใดเล่า วันนี้แหละ ข้าจะได้ทำตามที่ใจปรารถนาเสียที” พูดจบก็จัดการกระตุกสายเชือกที่ผูกของอาภรณ์นางออกอย่างรวดเร็ว“ว้าย! ปล่อยข้านะ ปล่อย! กรี๊ดดด! เหวินหลางช่วยด้วย!” นางหวีดร้องอย่างคนตื่นตกใจและหวาดกลัว หัวใจของไป๋ฟางเซียนเต้นกระหน่ำ ร่างกายดิ้นรนหาทางรอดให้ตนเอง ท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างสาแก่ใจและสายตากักขฬะของคนบนร่าง “มามะ มาให้ข้าจูบสักที” พูดจบก็โน้มหน้าของตนลงไปช้า ๆ ไม่รีบร้อน“ไม่นะ! ท่านพี่ช่วยข้าด้วย กรี๊ดดดดด!” ไป๋ฟางเซียนหวีดร้องสุดเสียงพลางขยับหน้าหนีเม้มปากหนีสัมผัสของคนตรงหน้า หยดน้ำตารินไหลอาบแก้มนวล สิ่งที่น่ากลัวที่สุดสำหรับสตรีหาใช่ความตายและการถูกทำร้ายร่างกายไม่ การถูกข่มขืนต่างหากที่น่ากลัวสำหรับสตรีที่สุด แค่คิดว่าตนเองไม่รอดจากการกระทำแสนชั่วร้ายนี้ ไป๋ฟางเซียนก็รับไม่ได้แล้วนางหวีดร้องดีดดิ้นอย่างหนัก ในขณะที่ใบหน้าร้ายกาจ

    Last Updated : 2025-02-10
  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 87

    ภายในถ้ำแห่งหนึ่งที่หลี่เหวินหลางและไป๋ฟางเซียนใช้หลบฝนได้เกิดความเงียบสงัดขึ้น บรรยากาศอึมครึมเต็มไปด้วยความอึดอัด ด้านนอกฝนตกลงมาอย่างหนัก พร้อมกับมีสายฟ้าลงและร้องคำรามเป็นระยะ ๆ ด้านในถ้ำมีกองไฟขนาดกลางคอยให้แสงสว่าง และช่วยให้ความอบอุ่น คลายความหนาวที่เกิดจากอากาศที่เย็นลง ชายหญิงทั้งสองต่างนั่งอยู่คนละมุมด้วยใบหน้าที่แตกต่างกัน แม้หลี่เหวินหลางอยากเข้าใกล้แต่ไป๋ฟางเซียนหาได้ยินยอม นางปรายสายตามองเขาอย่างกรุ่นโกรธ พลางสะบัดใบหน้าบูดบึ้งของตนหนีอย่างคนหงุดหงิดใจแม้ใบหน้างอเง้าของไป๋ฟางเซียนจะดูน่าชมไม่น้อย แต่หลี่เหวินหลางมิได้วางใจ ด้วยเกรงว่านางจะพูดคำต้องห้ามขึ้นมาอีกก่อนหน้านี้ที่นางบอกว่าจะหย่ากับเขา ดวงใจของแม่ทัพหนุ่มกระตุกวูบ หัวใจแทบหยุดเต้น ยังไม่ทันที่จะได้ตอบอะไรกลับไป ฝนก็ตกลงมาจนเขาต้องรีบพาร่างบอบบางหาที่หลบฝน โชคดีที่ถ้ำแห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากจุดเกิดเหตุนัก ทั้งสองจึงไม่ได้เปียกกันมาก ทว่าชุดอาภรณ์ก็ชื้นให้ความรู้สึกหนาวทั้ง ๆ ที่นี่หาใช่เวลาในยามค่ำคืน หลี่เหวินหลางจึงรีบก่อกองไฟทันที พวกเขาเดินลึกเข้ามาในถ้ำ ส่วนเจ้าเสี่ยวเฮยอาชาคู่ใจนั้นอยู่ปากถ้ำด้านนอกไม่ได้เข

    Last Updated : 2025-02-10

Latest chapter

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 134 จบ

    ไป๋ฟางเซียนที่รับรู้ได้ถึงความเยือกเย็นเบื้องหลังจึงหันกลับไปมอง ก็พบเห็นสามีของตนใบหน้าเขียวคล้ำสลับแดง เขาหรี่ตามองราวกับคนกำลังจับผิด สายตาของเขาทำเอานางรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เสียงลมหายใจหอบถี่ของผู้เป็นสามีทำให้นางเข้าใจได้ทันทีว่านางทำให้เขาไม่พอใจแล้ว ขณะที่กำลังจะเอื้อนเอ่ย ร่างของผู้เป็นสามีก็สะบัดชายอาภรณ์ตรงกลับไปยังห้องนอน ไป๋ฟางเซียนนิ่งคิดเล็กน้อย ก่อนจะผุดลุกตามไปขณะเดินไปยังห้องนอนของตน นางก็ขบคิดกับตนเองว่าจะง้องอนเขาเช่นไรดี เขาจึงจะหายจากท่าทางปั้นปึ่งเช่นนั้น แต่คิดไปคิดมาพลันนึกขึ้นได้ว่า ตัวนางเองไม่ได้ผิดอันใดเสียหน่อย คนที่มาหานางในวันนี้ล้วนเป็นสหายนางทั้งนั้น ให้ตายนางก็ไม่ยอมง้อเขาหรอกแน่นอนว่านั่นเป็นเพียงแค่ความคิด เพราะทันทีที่เข้ามาในห้องนอนเห็นสีหน้าปั้นปึ่งมองนางตาขวางด้วยแล้ว ไป๋ฟางเซียนก็รีบก้าวเท้าเดินไปเบื้องหน้าตรงเข้าหาเขาอย่างเร็วรี่ พลางลอบกลืนน้ำลายเงียบ ๆ “ท่านพี่เจ้าขา เหตุใดถึงทำหน้าเช่นนี้เล่าเจ้าคะ ประเดี๋ยวจะไม่หล่อเอานา” นางเอ่ยเสียงหวานหยอกเย้าเขา หวังให้เขาโต้แย้งเช่นทุกครั้ง แต่กลับได้ความเงียบตอบมาแทนดวงตากลมโตช้อนสายตาหวานขึ้นมองอ

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 133

    หนึ่งเดือนผ่านไปนับจากวันที่ไป๋ฟางเซียนฟื้นขึ้นมา ทุกอย่างในชีวิตของนางและหลี่เหวินหลางก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ความรักของคนทั้งสองต่างผลิบานและสุกงอมเต็มที่ หลี่เหวินหลางกระทำอย่างปากว่า เขาไม่เคยปล่อยให้นางห่างจากตัวหรือห่างจากสายตาอีกเลย ไม่รู้เช่นกันว่าเขาไปทำเช่นไร จึงสามารถทำให้องค์ฮ่องเต้พระราชทานวันหยุดมาให้ถึงสองเดือนด้วยกัน ทว่าจะบอกว่าหยุดเลยก็คงไม่ถูกนัก เพราะระหว่างนี้หลี่เหวินหลางก็ต้องไปดูระเบียบในค่ายทหารเป็นครั้งคราวด้วยเช่นกัน กระนั้นเขาก็มีเวลาอยู่กับนางมากขึ้นอยู่ดี และนอกจากชีวิตของนางและเขาจะเปลี่ยนไปแล้ว ชีวิตของผู้อื่นก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกันยามนี้สาวใช้ตัวน้อยของนางและคนสนิทของหลี่เหวินหลาง จื่อถิงกับตงผิง ต่างก็กราบไหว้ฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันแล้วทั้งคู่ ตลอดหนึ่งเดือนมานี้นางจึงไม่เห็นหน้าสาวใช้คนสนิทเลย แต่ก็เป็นนางอีกนั่นแหละที่ให้จื่อถิงหยุดและใช้ชีวิตคู่หลังแต่งงานบ้าง แน่นอนว่าคำของนางทำให้ตงผิงมีความสุขอย่างมาก เพราะถ้านางบอกให้จื่อถิงหยุด หลี่เหวินหลางก็จะบอกให้ตงผิงหยุดงานชั่วคราวเช่นเดียวกัน แต่นี่ก็ครบกำหนดเวลาที่นางให้ไปแล้ว คาดว่าไม่เกินสองวันนี้คงได้เห็นห

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 132

    หลี่เหวินหลางกอดร่างบางแนบแน่น คางสากเกยไหล่มนของนางไว้พร่ำบอกแนบชิดริมหู จนคนป่วยที่เพิ่งฟื้นอดหัวเราะน้อย ๆ ไม่ได้ มือบางยกมือขึ้นโอบกอดบุรุษร่างโตด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน ความรู้สึกรักและห่วงหาทว่าดูเหมือนพวกเขาจะหลงลืมไปว่าในห้องนี้หาได้มีพวกเขาไม่ ยามนี้ทั้งท่านหมอชรา หลี่เหวินชิง เหลียนฮวา จื่อถิงและตงผิงต่างมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำหน้าไม่ถูกกันแทบทั้งสิ้น ก่อนจะเป็นไป๋ฟางเซียนที่ตั้งสติได้ นางมีกิริยาเลิ่กลั่ก พยายามดันตัวตนเองออกจากอ้อมกอดของหลี่เหวินหลาง แต่เจ้าของอ้อมกอดแสนอบอุ่นหาได้ยินยอมไม่“เซียนเซียน พี่คิดถึงเจ้าเหลือเกิน คิดถึงเหลือเกิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าพี่กลัวมากเพียงใด กลัวว่าเจ้าจะจากพี่ไป กลัวว่าเจ้าจะไม่กลับมาหาพี่อีก พี่คิดไปต่าง ๆ นานา นอนก็ไม่เคยหลับ กินก็ไม่เคยอิ่ม ใจภวงคิดถึงเป็นกังวลแต่เรื่องของเจ้า เซียนเซียน ขอบคุณที่เจ้ากลับมาหาพี่ นับว่าการรอคอยที่แสนทรมานของพี่สิ้นสุดลงแล้ว ขอบคุณ ขอบคุณจริง ๆ”“เอ่อ ท่านปล่อยข้าก่อนดีไหมเจ้าคะ”“ไม่! จากนี้ไปพี่จะไม่ยอมห่างเจ้าอีกแล้ว ทั้งยังไม่ยอมให้เจ้าห่างสายตาจากพี่อีกด้วย”“ท่านพี่ ปล่อยข้าก่อนเถิดเจ้าค่ะ

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 131

    “ข้าขอโทษ” น้ำเสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด เจ้าของร่างตัวจริงทำเพียงยิ้มรับ ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ“เจ้าไม่จำเป็นต้องขอโทษ สุดท้ายแล้วข้าและเจ้าก็คือคนคนเดียวกัน เจ้าคิดว่าจะมีใครที่ไหนจะมีชื่อแซ่เดียวกับตนเองบ้างเล่า สิ่งที่เจ้าควรรู้คือ เจ้าคือข้า ข้าคือเจ้า ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด”“แต่ว่า...”“ตอนแรกข้าก็สงสัยเหมือนเจ้า ในยามที่ข้าตกตายเพราะจมน้ำ ข้าก็ถูกพามายังสถานที่แห่งนี้ เฝ้ามองดูเจ้าเข้าไปในร่างของข้าอย่างไม่ยินยอมนัก หลายครั้งที่ข้าคิดทำร้ายเจ้า หากแต่ไม่สามารถกระทำได้ เพราะทุกครั้งที่คิด ข้าจะรู้สึกเจ็บไปด้วยเช่นกัน ข้าไม่เข้าใจและเฝ้าถามตนเองมาตลอดว่าทำไม กระทั่งวันหนึ่งข้าก็ได้คำตอบจากคนผู้หนึ่ง”“ผู้ใดรึ”“คนผู้นั้นบอกกับข้าว่า แท้จริงแล้วทั้งข้าและเจ้าต่างเป็นคนคนเดียวกัน เพียงแต่ว่าตอนเกิด ดวงจิตของเราได้แยกเป็นสอง หนึ่งคือข้า สองคือเจ้า เมื่อดวงจิตแยกไม่รวมเป็นหนึ่งชะตาชีวิตของคนผู้นั้นย่อมเปลี่ยนแปลงไป เจ้าไม่สงสัยบ้างหรือ ว่าทำไมตอนที่อยู่ในโลกเดิมทั้ง ๆ ที่เจ้ามีทุกอย่าง มีครอบครัวที่ดีพร้อมและอบอุ่น แต่เจ้ากลับรู้สึกมีความสุขได้ไม่เต็มที่นัก เ

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 130

    สภาพของหลี่เหวินหลางทำให้ผู้เป็นใหญ่ของจวนตระกูลหลี่รู้สึกเป็นห่วงอย่างมาก หากจะบอกว่าอาการของไป๋ฟางเซียนน่าเป็นห่วง สภาพของผู้เป็นบุตรชายก็น่าเป็นห่วงไม่ต่างกันหลี่เหวินชิงและเหลียนฮวามองสภาพบุตรชายที่หน้าประตูด้วยสายตาเป็นห่วงอย่างสุดแสน คิ้วของคนทั้งคู่ขยับเข้าหากันจนแน่นขนัด ใบหน้าที่ร่วงโรยไปตามวัยฉายความกังวลออกมาอย่างมาก ก่อนจะเป็นหลี่ฮูหยินที่ทนไม่ไหวพูดมันออกมา“ท่านพี่ น้องเป็นห่วงบุตรของเราจังเลยเจ้าค่ะ อาเหวินแทบไม่ออกจากห้องนอนของเซียนเอ๋อร์เลยนะเจ้าคะ เห็นอาการของลูกเราตอนนี้แล้ว น้องกลัวเหลือเกินเจ้าค่ะ น้องกลัวว่าลูกจะล้มป่วยไปอีกคน” เหลียนฮวาเอ่ยขึ้นอย่างหนักอกหนักใจ มองหลี่เหวินหลางที่กอบกุมมือไป๋ฟางเซียนด้วยความห่วงใยอย่างถึงที่สุด ด้วยไม่เคยเห็นบุตรชายของตนมีสภาพซึมเศร้าเช่นนี้มาก่อน“ไม่ต้องกังวลหรอกน้องหญิง อาเหวินรู้ขีดจำกัดของร่างกายตนเองดี เราแค่อยู่ข้าง ๆ เขาในยามที่เขาต้องการก็พอ ตอนนี้เราไปนั่งรับลมที่ศาลากันก่อนเถิด อยู่ตรงนี้ไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ประเดี๋ยวน้องหญิงจะเป็นกังวลห่วงคนนั้นคนนี้จนพานจะไม่สบายไปอีกคน”“ท่านพี่”แม้จะเป็นห่วงบุตรชายแต่ก

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 129

    “เซียนเซียน ตื่นขึ้นมาเถิดนะคนดี พี่คิดถึงเจ้า อยากได้ยินเสียงของเจ้าจนแทบจะทานทนไม่ไหวแล้ว หรือที่เจ้าไม่ยอมตื่นขึ้นมาเพราะอยากลงโทษที่พี่เคยพูดไม่ดีกับเจ้าในวันแรกที่เจ้าลืมตาขึ้นมาที่จวนเรือนหลังนี้ใช่หรือไม่ เซียนเซียน พี่ขอโทษเจ้า กลับมาเถิดนะคนดี กลับมาหาพี่ พี่รักเจ้า รักเจ้าเหลือเกิน” หลี่เหวินหลางทอดสายตาแห่งความคะนึงหาไปยังดวงหน้างาม ก่อนที่ชั่วพริบตาแววตาของเขาจะมีความโกรธแค้นวาบผ่าน หากแล้วก็ปล่อยวางลงอย่างรวดเร็ว เพราะคนที่ทำให้คนรักของเขาต้องเป็นเช่นนี้ได้ตกตายไปแล้ว เขาจึงไม่รู้ว่าต้องจ้องเวรไปเพื่อสิ่งใดแท้จริงแล้วการตกน้ำของนางอันเป็นที่รักใช่ว่าเขาไม่คิดติดใจสงสัย เขาย่อมต้องสงสัยแน่นอน และมั่นใจมากว่านางคงไม่กระโดดน้ำฆ่าตัวตายแน่ ที่ไม่ได้สืบหาตั้งแต่วันแรกเพราะเป็นห่วงนางจนไม่เป็นอันทำสิ่งใด พอตั้งสติกับตนเองได้เขาจึงเริ่มสอบถามเรื่องราวคาดคั้นกับจื่อถิงอีกครั้ง แต่นางก็ตอบสิ่งใดไม่ได้ ทั้งยังไม่รู้ว่าว่ามันเกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่ นอกจากร่ำไห้ด้วยความรู้สึกผิดและโทษว่าที่ไป๋ฟางเซียนเป็นเช่นนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของตน หลี่เหวินหลางจึงสั่งให้ตงผิงและจื่อถิงกลับไปที่สร

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 128

    “เซียนเซียน! เซียนเซียน ฟื้นสิเซียนเซียน” หลี่เหวินหลางร้องเรียกชื่อภรรยาด้วยความกระวนกระวายใจ ภายในอกของเขาร้อนรุ่มเต็มไปด้วยความวิตกกังวล กลัวเหลือเกินว่านางจะเป็นอันใดไป กลัวสูญเสียนางอย่างไม่มีวันหวนกลับ ความกังวลฉายชัดทั้งสีหน้าและแววตา โชคยังดีที่เขามาได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นเขาคงเป็นกังวลมากกว่านี้“พาคุณหนุกลับจวนก่อนเถิดเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ จะได้รีบตามท่านหมอมาดูอาการ” จื่อถิงบอกอย่างร้อนรนและกระวนกระวายใจไม่แพ้กัน พลางมองเจ้านายสาวด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอย่างถึงที่สุด น้ำตาเอ่อคลอไปทั่วดวงตาสวย เหตุใดจึงเกิดเรื่องกับคุณหนูทุกครั้งที่นางไม่ได้อยู่ด้วยก็ไม่รู้ โชคดีที่ทั้งนางและท่านแม่ทัพมาได้ทันท่วงที ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าคุณหนูของนางจะเป็นเช่นไร“รีบกลับจวนให้เร็วที่สุด!” หลี่เหวินหลางบอกคนขับรถม้าพร้อมทั้งอุ้มนางเข้าไปนั่งภายใน โอบกอดนางไว้อย่างหวงแหน มองดวงหน้าหวานด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใยอย่างถึงที่สุดก่อนหน้านี้หลี่เหวินหลางกลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว และได้เข้าไปรายงานทุกอย่างให้องค์ฮ่องเต้รับรู้เรียบร้อยถึงการปราบโจรของตน หลังจากนั้นก็รีบพาตนเองออกจากวังหลวงอย่างรวดเร็ว ด้วยคิดถ

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 127

    “ไม่จริง! ข้าไม่เชื่อ เจ้าอย่ามาโกหกข้า ข้าไม่สนว่าใครจะเป็นคนคิด ในเมื่อพี่เหวินเป็นคนทำเขาก็ต้องรับผิดชอบ เจ้าก็ด้วย ในเมื่อวันนี้ข้าสูญสิ้นไม่เหลืออะไร พวกเจ้าก็ต้องสูญสิ้นไม่เหลือสิ่งใดเช่นเดียวกัน อย่างไรวันนี้ทุกอย่างก็ต้องจบลง ไม่ข้าและเจ้าก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง ครั้งที่แล้วข้าหวังให้เจ้าจมน้ำตายที่นี่ เพราะต้องการให้เจ้าทรมานถึงที่สุด กระทั่งหลังความตายก็ยังคงทุกข์ทรมานเพราะความเย็นของกระแสน้ำ ได้แต่เหน็บหนาวแต่เพียงผู้เดียวไร้ซึ่งคนเหลียวแล ครั้งที่แล้วเป็นโชคดีของเจ้าที่ข้าทำไม่สำเร็จ แต่ครั้งนี้มันจะไม่เหมือนเดิม เจ้าต้องตาย ตายเพราะข้า!” โจวเฟิ่งจิ่วตวาดกร้าว ไป๋ฟางเซียนได้ฟังแล้วรู้ว่าถึงเจรจาต่อไปย่อมไม่เป็นผล ดังนั้นจึงโพล่งไปอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน เช่นไรนางก็เคยตายมาแล้ว ตายอีกสักครั้งจะเป็นไรไป ไม่มีสิ่งใดน่ากลัวเลยสักนิด ห่วงก็แต่หลี่เหวินหลาง หากนางจากไปเขาจะรู้สึกเช่นไร จะเสียใจหรือคิดถึงนางบ้างหรือไม่เท่านั้นเอง “ตายก็ตายสิ คนอย่างไป๋ฟางเซียนไม่เคยกลัวตายอยู่แล้ว หากข้าตาย เจ้าก็ต้องตายเช่นกัน” จบคำพูดของไป๋ฟางเซียนร่างของโจวเฟิ่วจิ่วก็พุ่งตรงเข้ามาหวังจะกร

  • ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ   บทที่ 126

    “ข้าไปทำอะไรให้เจ้านักหนาจึงได้คิดทำร้ายข้า”“ฮ่าฮ่า เพราะเจ้ามาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างของข้าไปไงเล่า! คนไม่มีบิดามารดาเป็นกำพร้าเช่นเจ้า กล้าดีอย่างไรลงประกวดสาวงาม แย่งชิงตำแหน่งสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวงจากข้าไป เท่านั้นยังไม่พอเจ้ายังเป็นคู่หมั้นของพี่เหวิน คิดอยากได้และครอบครองเขา เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงคิดว่าตนเองเหมาะสมกับบุรุษเก่งกล้าและรูปงามเช่นเขา แทนที่เจ้าจะสำนึกในบุญคุณของบิดามารดาของพี่เหวิน กล่าวยกเลิกงานหมั้นนั่นเสีย เจ้ากลับเร่งรัดให้ทุกอย่างเร็วขึ้นกว่าเดิม ทั้ง ๆ ที่เจ้าก็รู้ตนเองดี ว่าพี่เหวินมิได้รักเจ้าเลยแม้แต่น้อย แล้วข้าจะให้คนหน้าด้านเช่นเจ้าเชิดหน้าอยู่ในระดับเดียวกันกับข้าได้เช่นไร คิดว่าข้าไม่รู้รึว่าเจ้าคิดเทียบเคียงข้ามาโดยตลอด หวังใช้ฐานะฮูหยินแม่ทัพตีเสมอข้าน่ะสิ หึ ไม่เจียมตน”“เจ้าบ้าไปแล้วโจวเฟิ่งจิ่ว ข้าไม่เคยคิดตีตนเสมอเจ้า ข้ารู้ตนเองดี เจ้าเอาแต่ว่าข้าแล้วเจ้าเล่าดีตรงไหน วัน ๆ ตามแต่คู่หมั้นของสหาย นอกจากไม่รู้สึกผิดแล้ว ยังคิดทำร้ายผู้อื่น นี่มันไม่น่ารังเกียจกว่าข้ารึ” ไป๋ฟางเซียนย้อนกลับทันควัน เพราะนางไม่ชอบให้ใครมาว่านางเช่นกัน แม้ว่าคนที่ถูก

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status