MasukShare
บทที่ 33
Terakhir Diperbarui:
2025-02-10 14:28:12
Bab terkait
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 34
ไป๋ฟางเซียนกระตุกยิ้มมุมปาก แววตาของนางฉายความเจ้าเล่ห์ ก่อนที่นางจะกระโดดขึ้นไปนั่งลงบนตักแกร่งของหลี่เหวินหลาง สองแขนเรียวคล้องคอแม่ทัพหนุ่มไว้แน่น พลางเอนซบใบหน้าหวานบนไหล่กว้าง ช้อนสายตาขึ้นมองเขาอีกครั้งอย่างสื่อความนัยหลี่เหวินหลางขมวดคิ้วมองดูการกระทำของคนตัวเล็กแล้วอดส่ายหน้าไม่ได้ นางทำราวกับว่าเมื่อครู่เขาและนางไม่ได้ทะเลาะ หรือส่งสายตาเชือดเฉือน สาดวาจาว่าร้ายกันเสียอย่างนั้น ช่างเปลี่ยนอารมณ์ไวเสียจริง ช่างน่านับถือ แม่ทัพหนุ่มสลัดความคิดทั้งหมดออกไปแล้วหลุบสายตาลงต่ำมองการกระทำของนางอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้งหากเป็นเมื่อก่อนเขาคงได้ผลักนางกระเด็นออกไปแล้ว ทว่าตอนนี้กลับไม่รู้สึกอยากผลักไสเลยแม้แต่นิดเดียว กระทั่งว่าอยากให้นางทำเช่นนี้กับเขาต่อไปเรื่อย ๆ เพียงแต่ว่านางทำเช่นนี้ตอนนี้คงไม่เหมาะกระมัง นางจะทำเช่นนี้กับเขาเมื่อไหร่เวลาใดย่อมได้ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้! ไม่ใช่ตอนที่สตรีอีกนางกำลังจะเข้ามา ความกังวลของแม่ทัพหนุ่มฉายชัด สมองสั่งให้จับนางออกแต่ร่างกายกับไม่ยอมทำตาม ทั้งหัวใจยังไม่ยินยอมหากว่าเขาจะทำเช่นนั้นจริง ไป๋ฟางเซียนหาได้สนใจเขาไม่ ยิ่งเห็นเขากระวนกระวายนางยิ่
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 35
หลี่เหวินหลางดวงตาเบิกกว้างอ้าปากค้าง โดยมีสตรีสองนางมองมาที่เขาเป็นจุดเดียว โจวเฟิงจิ่วมองคนที่ตนรักด้วยสายตาร้าวรานเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดที่เห็นเขาโอบกอดสตรีอื่น ขณะเดียวกันก็รู้สึกพอใจที่เห็นเขาตื่นตระหนก นางปรายสายตาไปมองไป๋ฟางเซียนเล็กน้อยอย่างเหนือกว่าคล้ายบอกอีกฝ่ายกลาย ๆ ว่า เห็นหรือไม่คนที่สำคัญกับพี่เหวินที่สุดเป็นข้าซึ่งแน่นอนไป๋ฟางเซียนเห็นสายตานั้น แต่นางจำเป็นต้องสนใจด้วยหรือ ก็แค่สายตาของผู้หญิงธรรมดาคิดเข้าข้างตัวเองคนหนึ่ง ไม่มีค่าต้องให้นางใส่ใจสักนิด กลับกัน สายตาสีหน้าของหลี่เหวินหลางต่างหากที่นางสนใจ นางอยู่ใกล้เพียงนี้เหตุใดจะไม่รู้ว่าแววตาลึก ๆ ของเขามันซุกซ่อนสิ่งใดไว้ ลางสังหรณ์บอกนางว่า นี่ไม่ใช่การกระทำหรือการแสดงออกทางความรู้สึกที่แท้จริง คล้ายกับว่าเขาแกล้งทำเสียมากกว่า ทว่าแม้นางจะคิดเช่นนั้นก็หาเหตุผลมายืนยันกับตนเองไม่ได้ว่าทำไมถึงคิดเช่นนั้น สุดท้ายนางจึงละความสนใจไปเอง ไป๋ฟางเซียนผินหน้าไปมองสบตากับโจวเฟิ่งจิ่วตรง ๆ อยากรู้จริงเชียวว่าสตรีเช่นนางจะทำอันใดได้ นางเลิกคิ้วส่งสายตาท้าทายอีกฝ่าย หากสายตาของสตรีตรงข้ามบอกนางว่า นางสำคัญกับเขา สายตาของไป๋ฟา
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 36
“จื่อถิงทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่”“เจ้าค่ะคุณหนู ทุกอย่างพร้อมสำหรับการเปิดร้านเฟยเจินในวันนี้แล้วเจ้าค่ะ”“ดียิ่ง”ไป๋ฟางเซียนพยักหน้ารับคำ ยิ้มกว้างให้สาวใช้คนสนิท ดวงตาของนางสุกสกาวใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข เพราะในที่สุดร้านเฟยเจินของนางก็ได้ถึงเวลาเปิดกิจการอย่างเป็นทางการขึ้นอีกครั้งแล้ว และครั้งนี้ย่อมต้องรุ่งเรืองกว่าเดิม วันนี้เป็นวันเปิดร้านวันแรก หลังจากที่นางสั่งปิดร้านเพื่อซ่อมแซมตกแต่งปรับปรุงใหม่ทั้งหมด ไป๋ฟางเซียนเดินสำรวจร้านตนเองพลางพยักหน้าอย่างพึงพอใจที่ไม่มีจุดใดต้องแก้ไขนายช่างผู้รับเหมาก่อสร้างและตกแต่งจัดการปรับปรุงร้านของนางแล้วเสร็จตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ซึ่งนางก็มาดูด้วยตาตนเองแล้วครั้งหนึ่ง แต่ด้วยวันนี้เป็นวันเปิดร้าน วันที่ชุดอาภรณ์และผ้าชนิดต่าง ๆ ถูกจัดอย่างเข้าที่เข้าทางนางจึงอดเดินชมไม่ได้ไป๋ฟางเซียนอยู่ในชุดรูปแบบใหม่ที่นางให้อวี้หรูตัดเย็บเป็นพิเศษเพื่อสวมใส่ในวันนี้ แน่นอนว่าความโดดเด่นของชุดอยู่ที่สี และลวดลายนางสวมใส่อาภรณ์ตัวนอกสีฟ้าอ่อนสลับขาว ปักด้วยดิ้นสีน้ำเงินเข้ม ลวดลายดอกไม้เลื้อยชนิดหนึ่งอยู่ตรงกลางอก และตั้งแต่ช่วงเอว
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 37
หลี่เหวินหลางมองร่างบอบบางในชุดสีฟ้าอ่อนสลับขาวอย่างสำรวจ นางช่าง... งดงามยิ่ง นี่คือคำพูดเดียวที่เขาจะคิดขึ้นมาได้ สายตาอ่อนหวานมองไปยังอีกฝ่ายอย่างพึงพอใจ และภูมิใจในคราเดียวกัน แล้วต้องมุ่นคิ้วเมื่อคิดได้ว่าหากร้านเปิด ผู้คนมากมายจะมองนางอย่างที่เขามอง แค่คิดหลี่เหวินหลางก็รู้สึกร้อนรุ่มในอกแล้ว เขามองไปที่นางอีกครั้งแววตาหมายมาดกล้าแกร่งหากเขาอยู่กับนางตลอดเวลา ดูสิว่าใครมันจะกล้ามอง...ไป๋ฟางเซียนมองชายหนุ่มด้วยความสงสัย เป็นอันใดของเขา เหตุใดจึงจ้องมาที่นางด้วยสายตาแปลก ๆ แล้วสายตาหยาดเยิ้มก่อนหน้านี้คืออะไร มองนางเช่นนั้นทำไม ขนลุกไปหมดแล้ว ใบหน้าของไป๋ฟางเซียนบิดเบี้ยว ก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อยไล่ความคิดความรู้สึกเหล่านั้นออกไป“ท่านมาเร็วเกินไปหรือไม่นี่ยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านเลย” เพื่อไม่ให้อึดอัดจึงเกินไป ไป๋ฟางเซียนจึงเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาด้วยตนเอง“มาช่วยเจ้า” หลี่เหวินหลางหาได้สนใจน้ำเสียงราบเรียบและใบหน้าเฉยชาของนางไม่“ช่วยข้า ช่วยอันใด”“ให้กำลังใจเจ้า”“...” บอกนางทีว่านางได้ยินไม่ผิด คราวนี้ใบหน้าของไป๋ฟางเซียนไม่เรียบนิ่งอีกแล้ว นางมองเขาอย่างหวาด ๆ“วันนี้เจ้างดงามมาก
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 38
เพล้ง! เพล้ง!“กรี๊ดดด!”“คุณหนูอย่าเจ้าค่ะ ฮึก”“คุณหนูไว้ชีวิตบ่าวเถิดเจ้าค่ะ! ฮึก ฮือ”“อย่าตีบ่าวเจ้าค่ะคุณหนู ฮือ คุณหนู”ภายในจวนตระกูลโจว เกิดเสียงแตกของเครื่องเรือนเป็นระยะ ๆ สลับเคล้าคลอกับเสียงกรีดร้องอย่างเกรี้ยวกราดของผู้เป็นเจ้าของเรือนและเสียงครางระงมของบ่าวรับใช้ที่พยายามอ้อนวอนขอชีวิต หลังจากที่พวกตนกลายเป็นเครื่องรองมือรองเท้า รองรับรับอารมณ์โกรธของผู้เป็นนาย ต้นตอของเสียงอึกทึกครึกโครมมาจากเรือนคุณหนูใหญ่ของจวนอย่างโจวเฟิ่งจิ่วเหมือนเช่นเคยทว่าครั้งนี้ต่างออกไปกว่าทุกครั้ง เพราะดูเหมือนจะไม่เพียงดังไปครู่แล้วเงียบหายไป หากครั้งนี้กลับกลายเป็นว่าเรื่องราวภายในเรือนคุณหนูใหญ่ดูจะใหญ่โตและดังขึ้นเรื่อง ๆ จนนายหญิงของเรือนผู้ดูแลเรือนหลังต้องเข้ามาดูด้วยตาตนเองด้วยความร้อนใจ หนึ่งเป็นเพราะเป็นห่วงบุตรสาวของตน และสองคืออยากรู้ว่าที่นี่เกิดอันใดขึ้นร่างอวบอัดตามวัยย่างกรายเข้ามาภายในเรือนของบุตรสาว โจวฮูหยินแทบผงะเมื่อเห็นเศษแจกันและเครื่องแก้ว รวมถึงชุดน้ำชากระจัดกระจายแตกเป็นเสี่ยง ๆ สภาพบ่าวรับใช้แต่ละนางของบุตรสาวไม่สามารถเรียกว่าเป็นผู้เป็นคนได้ เสื้อผ้าฉีกขาด ผมเผ้
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 39
โจวฮูหยินที่เห็นบุตรสาวเป็นเช่นนี้นางก็ไม่รู้ว่าจะกล่าวสิ่งใด ยิ่งนึกถึงคำผู้เป็นสามีก็ยิ่งทอดถอนใจ‘บอกเฟิ่งเอ๋อร์หักใจเสียบ้าง อย่าให้นางสร้างปัญหาให้มากนัก แล้วเจ้าแม่ทัพหลี่ผู้นั้นก็ให้ห่างเสียบ้างเถิด ใต้หล้านี้ยังมีบุรุษที่ดีอีกมาก สักวันนางจะเจอคนที่คู่ควร’‘เหตุใดเล่าเจ้าคะท่านพี่ แม่ทัพหลี่ก็เป็นบุรุษรูปงามและดีพร้อมเหมาะสมกับเฟิ่งเอ๋อร์ยิ่ง ทั้งบุตรสาวของเราก็รักแม่ทัพหลี่เสียยิ่งกว่าอะไร ท่านพี่จะให้ข้าหักห้ามนางได้อย่างไรเจ้าคะ’‘ข้าสั่งสิ่งใดก็ไปทำตามนั้น เพื่ออนาคตของบุตรสาวเจ้าและตระกูลโจว บอกนางให้เลิกเกาะแกะและตัดอกตัดใจกับหลี่เหวินหลางเสีย!’ยามนั้นนางไม่แม้แต่จะเข้าใจ ว่าเหตุใดสามีของนางถึงดูอารมณ์เสียนัก ทั้งยังกังวลแปลก ๆ แต่เมื่อถามสิ่งใดไปก็ไม่ได้คำตอบ จึงได้แต่ถอยร่นออกมา และประวิงเวลาไม่พูดจากับบุตรสาวเสียที ยามนี้เมื่อเรือนลูกสาวเกิดเสียงดังจึงได้นึกเป็นห่วงและมาดู ตั้งใจว่าคงใช้โอกาสนี้พูดจาบอกกล่าวกับนาง ทว่าเมื่อเห็นสภาพของบุตรสาวที่นางรักและทะนุถนอมเป็นเช่นนี้แล้ว นางจะกล้าพูดในสิ่งที่สามีเคยฝากฝังได้เช่นไร ลมหายใจหนัก ๆ ดังออกมาจากร่างของโจวฮูหยินอันที่
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 40
ร้านเฟยเจินเปิดบริการมาได้หนึ่งเดือนแล้ว เป็นระยะเวลาที่ค่อนข้างยุ่งวุ่นวายมากสำหรับไป๋ฟางเซียน เนื่องจากร้านเพิ่งเปิดใหม่ แม้ทุกอย่างภายในร้านจะถูกจัดการไว้อย่างดีแล้ว ทว่าลูกจ้างร้านมีเพียงสี่คนเท่านั้น สี่คนกับผู้คนจำนวนมากที่ให้ความสนใจร้านของนางนั้น มันเทียบกันไม่ได้เลย นี่ทำให้นางเข้ามาดูร้านของตนเองทุกวัน บางครั้งถึงกระทั่งไม่มีเวลาแม้แต่จะกลับจวนก็ต้องนอนที่ร้านแทนที่บอกว่าไป๋ฟางเซียนยุ่งมาก ๆ ก็เพราะนางต้องออกแบบชุด เจรจาทางด้านการค้า ตรวจสอบบัญชีรายวัน และที่หนักและรับมือยากที่สุดก็คือ อารมณ์ของลูกค้า ลูกค้าบางท่านที่มาถึงร้านเฟยเจินเพราะต้องการอาภรณ์แบบใหม่ เมื่อไม่ได้กลับไปจึงมีอารมณ์ให้พวกนางต้องรับหน้ามากน้อยต่างกันไป ด้วยความที่ร้านเฟยเจินมีอาภรณ์และลวดลายแบบใหม่ ที่ไม่เคยมีร้านค้าใดในเมืองหลวง หรือกระทั่งทั้งแคว้นเคยมีมาก่อน ผู้คนย่อมต้องสนใจมากเป็นธรรมดา ยิ่งเสียงชื่นชมเล่าลือเกี่ยวกับร้านของนางเมื่อวันเปิดร้านมากเท่าไร คนยิ่งให้ความสนใจมากเท่านั้น ชุดอาภรณ์สำเร็จที่นางกำหนดขายแค่ยี่สิบชุดต่อเดือนนั้น หมดตั้งแต่วันแรกที่เปิดร้านเลยทีเดียวร้านของนางได้รับความนิยมมาก
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 41
“ทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร จะไม่รับผิดชอบหรือ”“ใช่ ๆ ทำไมถึงไม่รับผิดชอบ หน็อย... ชื่อเสียงร้านก็ดี ร้านหรือก็ใหญ่โต ไม่คิดเลยว่าร้านเฟยเจินจะมีการกระทำชั่วช้าเช่นนี้”“เป็นแบบนี้ข้าคงไม่เข้าแล้ว กลัวถูกหลอกตา ย้อมแมวขาย”“ดูแม่นางคนนี้สิน่าสงสารยิ่งนัก อาภรณ์ที่ได้รับมาหรือก็ไม่เรียบร้อย พอนำกลับมาที่ร้านกลับถูกปฏิเสธไม่ยอมรับผิดชอบใด ๆ เจ้าของร้านอยู่ที่ใดเล่า ออกมาคุยบ้างสิ ไม่ใช่ปล่อยให้ลูกจ้างร้านรับหน้าเช่นนี้”“ใช่ ๆ นางพูดนักพูดหนาว่าร้านนางดีอย่างนั้นอย่างนี้ เหอะ ครานี้เป็นเช่นไร มีคนกล้าเปิดโปงการกระทำไร้ยางอายของนาง นางไม่เห็นออกมาชี้แจงแถลงไขบ้าง”“นั่นสิ ข้าก็คิดเช่นเจ้า”“ปัดโธ่เอ๊ย! ที่แท้ฮูหยินเอกของท่านแม่ทัพก็มีนิสัยเช่นนี้ ทำสิ่งใดผิดก็ไม่ยอมรับผิดชอบ ข้าจะไม่เข้าร้านนางอีกต่อไป!”“ข้าด้วย! ข้าด้วย! ชุดอาภรณ์แบบใหม่แล้วอย่างไร ในเมื่องานไม่ได้คุณภาพเช่นนี้ ซ้ำเจ้าของยังไม่รับผิดชอบ เหตุใดจึงต้องสนับสนุนต่อกัน”เสียงโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าร้านเฟยเจินทำให้ไป๋ฟางเซียนขมวดคิ้ว ด้วยไม่เข้าใจสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น นางไปกินข้าวเช้าที่โรงเตี๊ยมมา ไม่ถึงชั่วยาม ครั้นกลั
Terakhir Diperbarui : 2025-02-10
Bab terbaru
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 134 จบ
ไป๋ฟางเซียนที่รับรู้ได้ถึงความเยือกเย็นเบื้องหลังจึงหันกลับไปมอง ก็พบเห็นสามีของตนใบหน้าเขียวคล้ำสลับแดง เขาหรี่ตามองราวกับคนกำลังจับผิด สายตาของเขาทำเอานางรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เสียงลมหายใจหอบถี่ของผู้เป็นสามีทำให้นางเข้าใจได้ทันทีว่านางทำให้เขาไม่พอใจแล้ว ขณะที่กำลังจะเอื้อนเอ่ย ร่างของผู้เป็นสามีก็สะบัดชายอาภรณ์ตรงกลับไปยังห้องนอน ไป๋ฟางเซียนนิ่งคิดเล็กน้อย ก่อนจะผุดลุกตามไปขณะเดินไปยังห้องนอนของตน นางก็ขบคิดกับตนเองว่าจะง้องอนเขาเช่นไรดี เขาจึงจะหายจากท่าทางปั้นปึ่งเช่นนั้น แต่คิดไปคิดมาพลันนึกขึ้นได้ว่า ตัวนางเองไม่ได้ผิดอันใดเสียหน่อย คนที่มาหานางในวันนี้ล้วนเป็นสหายนางทั้งนั้น ให้ตายนางก็ไม่ยอมง้อเขาหรอกแน่นอนว่านั่นเป็นเพียงแค่ความคิด เพราะทันทีที่เข้ามาในห้องนอนเห็นสีหน้าปั้นปึ่งมองนางตาขวางด้วยแล้ว ไป๋ฟางเซียนก็รีบก้าวเท้าเดินไปเบื้องหน้าตรงเข้าหาเขาอย่างเร็วรี่ พลางลอบกลืนน้ำลายเงียบ ๆ “ท่านพี่เจ้าขา เหตุใดถึงทำหน้าเช่นนี้เล่าเจ้าคะ ประเดี๋ยวจะไม่หล่อเอานา” นางเอ่ยเสียงหวานหยอกเย้าเขา หวังให้เขาโต้แย้งเช่นทุกครั้ง แต่กลับได้ความเงียบตอบมาแทนดวงตากลมโตช้อนสายตาหวานขึ้นมองอ
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 133
หนึ่งเดือนผ่านไปนับจากวันที่ไป๋ฟางเซียนฟื้นขึ้นมา ทุกอย่างในชีวิตของนางและหลี่เหวินหลางก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ความรักของคนทั้งสองต่างผลิบานและสุกงอมเต็มที่ หลี่เหวินหลางกระทำอย่างปากว่า เขาไม่เคยปล่อยให้นางห่างจากตัวหรือห่างจากสายตาอีกเลย ไม่รู้เช่นกันว่าเขาไปทำเช่นไร จึงสามารถทำให้องค์ฮ่องเต้พระราชทานวันหยุดมาให้ถึงสองเดือนด้วยกัน ทว่าจะบอกว่าหยุดเลยก็คงไม่ถูกนัก เพราะระหว่างนี้หลี่เหวินหลางก็ต้องไปดูระเบียบในค่ายทหารเป็นครั้งคราวด้วยเช่นกัน กระนั้นเขาก็มีเวลาอยู่กับนางมากขึ้นอยู่ดี และนอกจากชีวิตของนางและเขาจะเปลี่ยนไปแล้ว ชีวิตของผู้อื่นก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกันยามนี้สาวใช้ตัวน้อยของนางและคนสนิทของหลี่เหวินหลาง จื่อถิงกับตงผิง ต่างก็กราบไหว้ฟ้าดินเป็นสามีภรรยากันแล้วทั้งคู่ ตลอดหนึ่งเดือนมานี้นางจึงไม่เห็นหน้าสาวใช้คนสนิทเลย แต่ก็เป็นนางอีกนั่นแหละที่ให้จื่อถิงหยุดและใช้ชีวิตคู่หลังแต่งงานบ้าง แน่นอนว่าคำของนางทำให้ตงผิงมีความสุขอย่างมาก เพราะถ้านางบอกให้จื่อถิงหยุด หลี่เหวินหลางก็จะบอกให้ตงผิงหยุดงานชั่วคราวเช่นเดียวกัน แต่นี่ก็ครบกำหนดเวลาที่นางให้ไปแล้ว คาดว่าไม่เกินสองวันนี้คงได้เห็นห
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 132
หลี่เหวินหลางกอดร่างบางแนบแน่น คางสากเกยไหล่มนของนางไว้พร่ำบอกแนบชิดริมหู จนคนป่วยที่เพิ่งฟื้นอดหัวเราะน้อย ๆ ไม่ได้ มือบางยกมือขึ้นโอบกอดบุรุษร่างโตด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน ความรู้สึกรักและห่วงหาทว่าดูเหมือนพวกเขาจะหลงลืมไปว่าในห้องนี้หาได้มีพวกเขาไม่ ยามนี้ทั้งท่านหมอชรา หลี่เหวินชิง เหลียนฮวา จื่อถิงและตงผิงต่างมีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำหน้าไม่ถูกกันแทบทั้งสิ้น ก่อนจะเป็นไป๋ฟางเซียนที่ตั้งสติได้ นางมีกิริยาเลิ่กลั่ก พยายามดันตัวตนเองออกจากอ้อมกอดของหลี่เหวินหลาง แต่เจ้าของอ้อมกอดแสนอบอุ่นหาได้ยินยอมไม่“เซียนเซียน พี่คิดถึงเจ้าเหลือเกิน คิดถึงเหลือเกิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าพี่กลัวมากเพียงใด กลัวว่าเจ้าจะจากพี่ไป กลัวว่าเจ้าจะไม่กลับมาหาพี่อีก พี่คิดไปต่าง ๆ นานา นอนก็ไม่เคยหลับ กินก็ไม่เคยอิ่ม ใจภวงคิดถึงเป็นกังวลแต่เรื่องของเจ้า เซียนเซียน ขอบคุณที่เจ้ากลับมาหาพี่ นับว่าการรอคอยที่แสนทรมานของพี่สิ้นสุดลงแล้ว ขอบคุณ ขอบคุณจริง ๆ”“เอ่อ ท่านปล่อยข้าก่อนดีไหมเจ้าคะ”“ไม่! จากนี้ไปพี่จะไม่ยอมห่างเจ้าอีกแล้ว ทั้งยังไม่ยอมให้เจ้าห่างสายตาจากพี่อีกด้วย”“ท่านพี่ ปล่อยข้าก่อนเถิดเจ้าค่ะ
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 131
“ข้าขอโทษ” น้ำเสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด เจ้าของร่างตัวจริงทำเพียงยิ้มรับ ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ“เจ้าไม่จำเป็นต้องขอโทษ สุดท้ายแล้วข้าและเจ้าก็คือคนคนเดียวกัน เจ้าคิดว่าจะมีใครที่ไหนจะมีชื่อแซ่เดียวกับตนเองบ้างเล่า สิ่งที่เจ้าควรรู้คือ เจ้าคือข้า ข้าคือเจ้า ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด”“แต่ว่า...”“ตอนแรกข้าก็สงสัยเหมือนเจ้า ในยามที่ข้าตกตายเพราะจมน้ำ ข้าก็ถูกพามายังสถานที่แห่งนี้ เฝ้ามองดูเจ้าเข้าไปในร่างของข้าอย่างไม่ยินยอมนัก หลายครั้งที่ข้าคิดทำร้ายเจ้า หากแต่ไม่สามารถกระทำได้ เพราะทุกครั้งที่คิด ข้าจะรู้สึกเจ็บไปด้วยเช่นกัน ข้าไม่เข้าใจและเฝ้าถามตนเองมาตลอดว่าทำไม กระทั่งวันหนึ่งข้าก็ได้คำตอบจากคนผู้หนึ่ง”“ผู้ใดรึ”“คนผู้นั้นบอกกับข้าว่า แท้จริงแล้วทั้งข้าและเจ้าต่างเป็นคนคนเดียวกัน เพียงแต่ว่าตอนเกิด ดวงจิตของเราได้แยกเป็นสอง หนึ่งคือข้า สองคือเจ้า เมื่อดวงจิตแยกไม่รวมเป็นหนึ่งชะตาชีวิตของคนผู้นั้นย่อมเปลี่ยนแปลงไป เจ้าไม่สงสัยบ้างหรือ ว่าทำไมตอนที่อยู่ในโลกเดิมทั้ง ๆ ที่เจ้ามีทุกอย่าง มีครอบครัวที่ดีพร้อมและอบอุ่น แต่เจ้ากลับรู้สึกมีความสุขได้ไม่เต็มที่นัก เ
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 130
สภาพของหลี่เหวินหลางทำให้ผู้เป็นใหญ่ของจวนตระกูลหลี่รู้สึกเป็นห่วงอย่างมาก หากจะบอกว่าอาการของไป๋ฟางเซียนน่าเป็นห่วง สภาพของผู้เป็นบุตรชายก็น่าเป็นห่วงไม่ต่างกันหลี่เหวินชิงและเหลียนฮวามองสภาพบุตรชายที่หน้าประตูด้วยสายตาเป็นห่วงอย่างสุดแสน คิ้วของคนทั้งคู่ขยับเข้าหากันจนแน่นขนัด ใบหน้าที่ร่วงโรยไปตามวัยฉายความกังวลออกมาอย่างมาก ก่อนจะเป็นหลี่ฮูหยินที่ทนไม่ไหวพูดมันออกมา“ท่านพี่ น้องเป็นห่วงบุตรของเราจังเลยเจ้าค่ะ อาเหวินแทบไม่ออกจากห้องนอนของเซียนเอ๋อร์เลยนะเจ้าคะ เห็นอาการของลูกเราตอนนี้แล้ว น้องกลัวเหลือเกินเจ้าค่ะ น้องกลัวว่าลูกจะล้มป่วยไปอีกคน” เหลียนฮวาเอ่ยขึ้นอย่างหนักอกหนักใจ มองหลี่เหวินหลางที่กอบกุมมือไป๋ฟางเซียนด้วยความห่วงใยอย่างถึงที่สุด ด้วยไม่เคยเห็นบุตรชายของตนมีสภาพซึมเศร้าเช่นนี้มาก่อน“ไม่ต้องกังวลหรอกน้องหญิง อาเหวินรู้ขีดจำกัดของร่างกายตนเองดี เราแค่อยู่ข้าง ๆ เขาในยามที่เขาต้องการก็พอ ตอนนี้เราไปนั่งรับลมที่ศาลากันก่อนเถิด อยู่ตรงนี้ไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา ประเดี๋ยวน้องหญิงจะเป็นกังวลห่วงคนนั้นคนนี้จนพานจะไม่สบายไปอีกคน”“ท่านพี่”แม้จะเป็นห่วงบุตรชายแต่ก
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 129
“เซียนเซียน ตื่นขึ้นมาเถิดนะคนดี พี่คิดถึงเจ้า อยากได้ยินเสียงของเจ้าจนแทบจะทานทนไม่ไหวแล้ว หรือที่เจ้าไม่ยอมตื่นขึ้นมาเพราะอยากลงโทษที่พี่เคยพูดไม่ดีกับเจ้าในวันแรกที่เจ้าลืมตาขึ้นมาที่จวนเรือนหลังนี้ใช่หรือไม่ เซียนเซียน พี่ขอโทษเจ้า กลับมาเถิดนะคนดี กลับมาหาพี่ พี่รักเจ้า รักเจ้าเหลือเกิน” หลี่เหวินหลางทอดสายตาแห่งความคะนึงหาไปยังดวงหน้างาม ก่อนที่ชั่วพริบตาแววตาของเขาจะมีความโกรธแค้นวาบผ่าน หากแล้วก็ปล่อยวางลงอย่างรวดเร็ว เพราะคนที่ทำให้คนรักของเขาต้องเป็นเช่นนี้ได้ตกตายไปแล้ว เขาจึงไม่รู้ว่าต้องจ้องเวรไปเพื่อสิ่งใดแท้จริงแล้วการตกน้ำของนางอันเป็นที่รักใช่ว่าเขาไม่คิดติดใจสงสัย เขาย่อมต้องสงสัยแน่นอน และมั่นใจมากว่านางคงไม่กระโดดน้ำฆ่าตัวตายแน่ ที่ไม่ได้สืบหาตั้งแต่วันแรกเพราะเป็นห่วงนางจนไม่เป็นอันทำสิ่งใด พอตั้งสติกับตนเองได้เขาจึงเริ่มสอบถามเรื่องราวคาดคั้นกับจื่อถิงอีกครั้ง แต่นางก็ตอบสิ่งใดไม่ได้ ทั้งยังไม่รู้ว่าว่ามันเกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่ นอกจากร่ำไห้ด้วยความรู้สึกผิดและโทษว่าที่ไป๋ฟางเซียนเป็นเช่นนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของตน หลี่เหวินหลางจึงสั่งให้ตงผิงและจื่อถิงกลับไปที่สร
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 128
“เซียนเซียน! เซียนเซียน ฟื้นสิเซียนเซียน” หลี่เหวินหลางร้องเรียกชื่อภรรยาด้วยความกระวนกระวายใจ ภายในอกของเขาร้อนรุ่มเต็มไปด้วยความวิตกกังวล กลัวเหลือเกินว่านางจะเป็นอันใดไป กลัวสูญเสียนางอย่างไม่มีวันหวนกลับ ความกังวลฉายชัดทั้งสีหน้าและแววตา โชคยังดีที่เขามาได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นเขาคงเป็นกังวลมากกว่านี้“พาคุณหนุกลับจวนก่อนเถิดเจ้าค่ะท่านแม่ทัพ จะได้รีบตามท่านหมอมาดูอาการ” จื่อถิงบอกอย่างร้อนรนและกระวนกระวายใจไม่แพ้กัน พลางมองเจ้านายสาวด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอย่างถึงที่สุด น้ำตาเอ่อคลอไปทั่วดวงตาสวย เหตุใดจึงเกิดเรื่องกับคุณหนูทุกครั้งที่นางไม่ได้อยู่ด้วยก็ไม่รู้ โชคดีที่ทั้งนางและท่านแม่ทัพมาได้ทันท่วงที ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าคุณหนูของนางจะเป็นเช่นไร“รีบกลับจวนให้เร็วที่สุด!” หลี่เหวินหลางบอกคนขับรถม้าพร้อมทั้งอุ้มนางเข้าไปนั่งภายใน โอบกอดนางไว้อย่างหวงแหน มองดวงหน้าหวานด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใยอย่างถึงที่สุดก่อนหน้านี้หลี่เหวินหลางกลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว และได้เข้าไปรายงานทุกอย่างให้องค์ฮ่องเต้รับรู้เรียบร้อยถึงการปราบโจรของตน หลังจากนั้นก็รีบพาตนเองออกจากวังหลวงอย่างรวดเร็ว ด้วยคิดถ
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 127
“ไม่จริง! ข้าไม่เชื่อ เจ้าอย่ามาโกหกข้า ข้าไม่สนว่าใครจะเป็นคนคิด ในเมื่อพี่เหวินเป็นคนทำเขาก็ต้องรับผิดชอบ เจ้าก็ด้วย ในเมื่อวันนี้ข้าสูญสิ้นไม่เหลืออะไร พวกเจ้าก็ต้องสูญสิ้นไม่เหลือสิ่งใดเช่นเดียวกัน อย่างไรวันนี้ทุกอย่างก็ต้องจบลง ไม่ข้าและเจ้าก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่ง ครั้งที่แล้วข้าหวังให้เจ้าจมน้ำตายที่นี่ เพราะต้องการให้เจ้าทรมานถึงที่สุด กระทั่งหลังความตายก็ยังคงทุกข์ทรมานเพราะความเย็นของกระแสน้ำ ได้แต่เหน็บหนาวแต่เพียงผู้เดียวไร้ซึ่งคนเหลียวแล ครั้งที่แล้วเป็นโชคดีของเจ้าที่ข้าทำไม่สำเร็จ แต่ครั้งนี้มันจะไม่เหมือนเดิม เจ้าต้องตาย ตายเพราะข้า!” โจวเฟิ่งจิ่วตวาดกร้าว ไป๋ฟางเซียนได้ฟังแล้วรู้ว่าถึงเจรจาต่อไปย่อมไม่เป็นผล ดังนั้นจึงโพล่งไปอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน เช่นไรนางก็เคยตายมาแล้ว ตายอีกสักครั้งจะเป็นไรไป ไม่มีสิ่งใดน่ากลัวเลยสักนิด ห่วงก็แต่หลี่เหวินหลาง หากนางจากไปเขาจะรู้สึกเช่นไร จะเสียใจหรือคิดถึงนางบ้างหรือไม่เท่านั้นเอง “ตายก็ตายสิ คนอย่างไป๋ฟางเซียนไม่เคยกลัวตายอยู่แล้ว หากข้าตาย เจ้าก็ต้องตายเช่นกัน” จบคำพูดของไป๋ฟางเซียนร่างของโจวเฟิ่วจิ่วก็พุ่งตรงเข้ามาหวังจะกร
ไป๋ฟางเซียน ภรรยาข้ามภพ บทที่ 126
“ข้าไปทำอะไรให้เจ้านักหนาจึงได้คิดทำร้ายข้า”“ฮ่าฮ่า เพราะเจ้ามาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างของข้าไปไงเล่า! คนไม่มีบิดามารดาเป็นกำพร้าเช่นเจ้า กล้าดีอย่างไรลงประกวดสาวงาม แย่งชิงตำแหน่งสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวงจากข้าไป เท่านั้นยังไม่พอเจ้ายังเป็นคู่หมั้นของพี่เหวิน คิดอยากได้และครอบครองเขา เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงคิดว่าตนเองเหมาะสมกับบุรุษเก่งกล้าและรูปงามเช่นเขา แทนที่เจ้าจะสำนึกในบุญคุณของบิดามารดาของพี่เหวิน กล่าวยกเลิกงานหมั้นนั่นเสีย เจ้ากลับเร่งรัดให้ทุกอย่างเร็วขึ้นกว่าเดิม ทั้ง ๆ ที่เจ้าก็รู้ตนเองดี ว่าพี่เหวินมิได้รักเจ้าเลยแม้แต่น้อย แล้วข้าจะให้คนหน้าด้านเช่นเจ้าเชิดหน้าอยู่ในระดับเดียวกันกับข้าได้เช่นไร คิดว่าข้าไม่รู้รึว่าเจ้าคิดเทียบเคียงข้ามาโดยตลอด หวังใช้ฐานะฮูหยินแม่ทัพตีเสมอข้าน่ะสิ หึ ไม่เจียมตน”“เจ้าบ้าไปแล้วโจวเฟิ่งจิ่ว ข้าไม่เคยคิดตีตนเสมอเจ้า ข้ารู้ตนเองดี เจ้าเอาแต่ว่าข้าแล้วเจ้าเล่าดีตรงไหน วัน ๆ ตามแต่คู่หมั้นของสหาย นอกจากไม่รู้สึกผิดแล้ว ยังคิดทำร้ายผู้อื่น นี่มันไม่น่ารังเกียจกว่าข้ารึ” ไป๋ฟางเซียนย้อนกลับทันควัน เพราะนางไม่ชอบให้ใครมาว่านางเช่นกัน แม้ว่าคนที่ถูก
