Part 40เช้าต่อมา...อืม~~อลิซรู้สึกตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะก้มมองเรือนร่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยที่ไทเลอร์ ฝากเอาไว้ อลิซฝังจมูกลงที่แก้มชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา ก่อนไทเลอร์จะรู้สึกตัวตื่นเมื่อถูกรบกวนการหลับนอน"ซนแต่เช้าเลยนะ..."ไทเลอร์ดึงร่างหญิงสาวให้ขึ้นมาบนแผงอก ก่อนจะฝังจมูกลงที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน"ไทด์รักลิซมากแค่ไหน?""อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้""...แล้ววันนั้นถ่ายรูปแบบนั้นของฉันไปทำไมเหรอ""เก็บไว้ช่วยตัวเองตอนเธอไม่อยู่""โรคจิต..."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีจริงจัง ก่อนไทเลอร์จะเอ่ยประโยคถัดมาที่จริงจังไม่ต่างกัน"เพราะมันเป็นวันแรกที่ฉันได้ครอบครองเธอ... ฉันชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ไม่รู้จะเข้าหายังไง ฉันกลัวเธอหายไปจากฉัน... เลยเลือกที่จะทำแบบนั้น.... เพื่อกักขังเธอไว้ให้เป็นของฉันแค่คนเดียว....""เป็นวิธีที่โหดร้ายมาก"อลิซเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำน่ามุ้ยออกมา ทว่าหัวใจกลับมาเต้นแรงอีกครั้งเพราะคำพูดถัดมาของชายหนุ่ม...."แต่มันทำให้ฉันได้ครอบครองเธอ...."สองเดือนต่อมา...วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก หลังจากแต่งงานอลิซก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกับไทเลอร์ ตามคำขอขอ
SPECIAL EP 1เสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่ง ปรากฏร่างเด็กน้อยสองคนนั่งเล่นทรายริมชายหาดโดยมีร่างพ่อและแม่จ้องมองอยู่ไม่ห่างไทเลอร์จ้องมองความสุขตรงหน้า ที่ไม่มาสารถอธิบายเป็นคำพูดได้ เขาไม่รู้ว่าการเป็นพ่อที่ดีต้องเริ่มยังไง แต่เขาสัญญากับอลิซและลูก ไว้แล้ว ว่าเขาจะทำมันให้ดีที่สุด เท่าผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้...“ป่อป้อ...”เสียงเด็กน้อยเดอนเตาะแตะเข้ามาหาคนเป็นพ่อพร้อมกับของเล่นในมือ “ว่าไงครับ”“เทเยอร์ปั้นโอยาฟ” (เทเลอร์ปั้นโอลาฟ)เสียงเด็กน้อยเอ่ยบอกคนเป็นพ่อ ก่อนจะชี้ไปที่ริมหาดทราย โดยมีอลิซและลูกอีกคนนั่งอยู่ “งั้นเราไปดูกันนะ”ไทเลอร์เอ่ยขึ้นพร้อมกับจูงมือลูกชาย ไปที่ริมชายหาด โดยมีอลิซนั่งรออยู่ก่อนแล้ว“ ทำอะไรกันครับ”“สร้างปราสาทค่ะ ให้โอลาฟอยู่”อลิซเอ่ยตอบผู้เป็นสามี ก่อนจะเริ่มบรรจงสร้างสิ่งตรงหน้าให้ลูกอย่างตั้งใจ ไทเลอร์จ้องมอง สามคนตรงหน้า ด้วยความรักใคร่ ในชีวิต ไม่คิดว่าจะมานั่งก่อกองทราย หรือปั้นอะไรพวกมี แต่พอมีสามชีวิตเข้ามา อยู่ ๆ สิ่งที่ต้องการมากที่สุดก็คือ การอยู่กับคนที่ตัวเองรัก และรักตัวเขาเอง “ อลิซ....”“หึ?”“ขอบคุณมากนะ”อลิซทำหน้ามึนงงเ
PART_1@ หอพักพิง ห้อง 206"คุณหนูแน่ใจนะคะ ว่าจะอยู่ที่นี่ ป้าว่าเราไปหาคอนโดที่ติดกับมหาลัยก็ได้ดีมั๊ยคะ ป้าว่าที่นี่มันไม่เหมาะกับคุณหนูเลย"เสียงของป้าอรอินทร์แม่บ้านและพี่เลี้ยงที่ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็กๆ เอ่ยขึ้นพร้อมกับสำรวจห้องพักของฉัน ลืมบอกไปว่าตอนนี้เรากำลังจัดการข้าวของเครื่องใช้ของฉันที่ย้ายมาจากบ้าน"หนูบอกป้าไปหลายครั้งแล้วนะคะ..ว่าอย่าเรียกหนูว่าคุณหนู ตอนนี้หนูเป็นหลานป้านะ"ฉันแกล้งทำหน้าดุเมื่อป้าอรไม่ทำตามที่ตกลงกันไว้ สงสัยกันใช่มั๊ยหล่ะว่าฉันตกลงกัลป้าอรว่ายังไงแต่ก่อนอื่น..ฉันต้องขอแนะนำตัวก่อน ฉันชื่อ อลิสา หรือ อลิซ บ้านฉันค่อนข้างมีฐานะ เรียกว่ารวยเลยก็ว่าได้ เพราะพ่อของฉันเป็นนักธุรกิจ ฉันไม่รู้เกี่ยวกับธุรกิจของท่านหรอกนะ ท่านทำธุรกิจหลายอย่างทั้งในประเทศและต่างประเทศ ส่วนแม่ของฉันท่านทำธุรกิจเกี่ยวกับความงาม ท่านมีทั้งสาขาในประเทศและนอกประเทศเหมือนกับพ่อของฉัน เรียกได้ว่างานของพวกท่านทำให้ท่านต้องบินไปบินมาระหว่างประเทศจนแทบจะไม่มีเวลาให้ฉันเลย แต่ฉันก็เข้าใจพวกท่านมาโดยตลอด เพราะคิกว่ามันเป็นงานของท่าน และที่สำคัญ...ที่คิดว่าท่านทำทุกอย่างเพื่อฉันจนกระทั่
ส่วนที่ 2"รี!! แถวนี้นางฟ้าด้วยหิมะ!!"ดูผู้ชายที่มากับหน้าหล่อพูดขึ้นมามากมายหลายๆ คนจะจับมาเป็นเวลานานที่มองไปรอบๆ ฉันถึงรู้ว่าไม่ใช่แค่ที่มองฉันเพราะทุกคนร้านอาหารกำลังมองดู... มาที่ตาเดียว“เด็กใหม่มีอะไรบ้าง?”เราจะเดินตรงไปที่ฝั่งตรงข้ามของฉันโดยส่วนใหญ่คนหน้าหล่อก็ยืนมองด้วยสายตานิ่งเรียบ"ค่ะ"ฉันทำไรรัวๆ"ว๊าว!!แล้วมาคนเดียวก็ได้ด้วยป่ะ?""ไม่ได้! ลุกขึ้นอีกครั้งนี้" ป้าอรเสาะคอผู้ชายลุกขึ้นจากจุดสำคัญแต่มองด้วยความระมัดระวัง ไม่จำเป็นต้องป้าอรโหดแบบนี้มาก่อนเลย"โธ่ป้า!! แซ่วเล่นน่า""รีบไปเลย!! แล้วก็อย่ามาเลยกับหลานฉันอีก" ป้าอรตะคอกในภาพยนตร์"โอเครๆ" ผู้ชายคนนี้ยกมือขึ้นมาข้างบนหัวเหมือนยอมแพ้แต่สายตาและเสียงกลับกลับมาอีกครั้งอีกครั้ง"แล้วเจอกันนะคนสวย" ผู้ชายคนนั้นยังทำหน้ามึนโบกมือและสายตาเจ้าเล่ห์บางส่วนส่วนผู้ชายผ่อนคลาย.. ยังคงมองฉันด้วยสายตานิ่งเรียบเคยเช่นทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติกับสายตาของเขายังไงบ้างส่วนผู้ชายผ่อนคลาย.. เหมือนกับว่าเขาไม่พอใจอะไรฉันไม่รู้นะ...ข้าวเสร็จ ป้าอรก็เดินมาส่งฉันที่หน้าหอพักเพราะป้าต้องกลับไปจัดข้าวของที่บ้านของป้าเหมือนกันฉั
PART_3# เวลา 20:30 น.Rrrrrr~อลิซรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าดังขึ้นมา เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ ก่อนจะมองหามือถือที่ดังอยู่ไม่ไกล>ป้าอรเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาคือป้าอร อลิซก็กดรับสายทันที เธอรับสายป้าอรพร้อมกับมองไปยังเตียงของส้มส้ม(เจอรูมเมทคุณหนูหรือยังคะ แล้วเธอเป็นคนยังไง เข้ากับคุณหนูได้มั๊ย)"เจอกันแล้วค่ะ"(แล้วเธออยู่ห้องมั๊ยคะ)"ไม่ค่ะ น่าจะออกไปทานข้าวมั้งคะ ป้าไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ"(ให้ป้าไปนอนเป็นเพื่อนมั๊ยคะ ขอให้เธอสนิทกับคุณไวไว และเป็นคนดีนะคะ )"ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูอยู่ได้สบายมาก"อลิซยังคงยืนยันคำเดิม ว่าเธออยู่ได้โดยไม่ต้องมีพี่เลี้ยงหรือแม่นมแล้ว ตอนนี้เธอโตพอที่จะใช้ชีวิตเองแล้ว"แค่นี้ก่อนนะคะป้า พรุ่งนี้หนูต้องไปรายงานตัวแต่เช้า"(อย่าลืมนะคะ ถ้ามีเรื่องอะไร โทรหาป้าได้ตลอดเวลา)"โอเคค่า ฝันดีนะคะ"หลังจากคุยโทรศัพท์กับป้าอรเสร็จ อลิซก็ลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำ เพราะช่วงหัวค่ำเธอเผลอหลับไปโดยไม่ได้อาบน้ำ ความเล็กของห้องน้ำทำให้อลิซอึดอัดไม่น้อย มันไม่สะดวกสบายเอาซะเลย อยู่ๆ เธอก็คิดถึงอ่างอาบน้ำที่บ้านขึ้นมา เหนื่อยๆ แบบนี้ได้แช่น้ำอุ่นคง
อลิซนั่งตัวเกร็งอยู่ปลายเตียงนอนของตัวเอง โดยมีชายหนุ่มนอนเล่นเกมอยู่อีกฝั่ง แต่ความสูงของเขาทำให้ขาของเขายาวมาถึงตรงที่เธอนั่ง แต่เขากลับทำราวเป็นเตียงของตัวเองไม่เกรงใจเจ้าของเตียงอย่างเธอเลยแม้แต่น้อย สภาพจะนั่งหลับอยู่แล้วเนี่ย!"เลิกเล่นได้แล้วไทด์"ผู้หญิงผมสั้นที่ใส่ชุดสุดเซ็กซี่เดินมานั่งที่หน้าท้องของผู้ชายที่เล่นเกมโดยไม่สนใจผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ด้วยเลย เธอสอดตัวเข้าไปในอ้อมแขนเขาแล้วจูบหนักๆ ที่ริมฝีปากได้รูป จนชายหนุ่มยกยิ้มออกมาแล้วยอมเก็บมือถือ เปลี่ยนมาสนใจผู้หญิงตัวเล็กบนตัวเขาแทน"ทำไมไม่ไปดื่มกับเพื่อนหล่ะ"สาวผมสั้นถามออกมาขณะที่คลอเคลียกับซอกคอของชายหนุ่ม โดยที่เขาไม่ได้ขัดขืน แต่สายตาของเขากลับจ้องผู้หญิงอีกคนที่อยู่ปลายเตียง จนทำให้สาวผมสั้นไม่พอใจ หันไปมองหญิงสาวอีกคนตาขวาง"ไม่เคยจูบหรือไง มองทำไมนักหนา""ก็พวกเธออยู่บนเตียงฉัน"อลิซตอบไปด้วยท่าทางเลิ่กลั่ก ไม่กล้ามองทั้งสองคน ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้เลย ทำไมพวกเขาถึงทำเรื่องแบบนี้ได้ ทั้งๆ ที่เพื่อนก็อยู่เต็มห้อง แล้วที่สำคัญ..มาทำบนเตียงของคนอื่นด้วย"อย่านอกเรื่อง ...ฉันถามว่าเธอไม่เคยจูบเหรอ ท
PART_5ตึก! ตึก! ตึก!!เสียงหัวใจดวงน้อยเต้นแรงแทบจะหลุดออกมาจากอก ร่างกายของเธอก็สั่นเครืออย่างกับลูกนกตกน้ำ ความใกล้ชิดของร่างกายทำให้เธอได้กลิ่นน้ำหอมจากตัวเขา ซึ่งเป็นกลิ่นเดียวกันกลับกลิ่นที่อยู่ตรงที่นอนและหมอนของเธอ"อย่า!!"อลิซหลับตาปี๋แล้วใช้มือดันหน้าอกแกร่งออกห่างเมื่อเขาเลื่อนใบหน้ามาใกล้ใบหน้าของเธอจนเกินไป..แล้วสายตาของเขาจับจ้องที่ริมฝีปากของเธอ ราวกับว่าเขากำลังจะ...จูบเธอ"ห้ามจูบนะ!"อลิซรวบรวมกำลังทั้งหมดผลักหน้าอกแกร่งอย่างแรง เพราะเธอจะไม่ยอมให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักมาพรากจูบแรกของเธอไปแน่ๆ"จูบเหรอ? นี่เธอคิดว่าฉันจะจูบเธองั้นเหรอ"เขาถามออกมาด้วยน้ำเสียงยียวน ขณะที่สายตายังจับจ้องที่ริมฝีปากของเธอตลอดเวลา เห็นแบบนี้จะไม่ให้เธอคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะจูบเธอได้ยังไงกัน"ว่าไง..เธอคิดว่าฉันจะจูบเธอเหรอ"เขาถามย้ำอีกครั้ง แล้วเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม"....."อลิซได้แต่เม้มปากแน่นพร้อมกับพยักหน้ารัวๆ"หึ!! เสียใจด้วยที่ทำให้ผิดหวัง ฉันแค่มาเอามือถือที่ลืมไว้เมื่อคืน"พูดจบ..เขาก็ควานหามือถือที่น่าจะอยู่บนเตียงของเธอ ทำให้ร่างกายของทั้งคู่บดเบียดกันยิ่งขึ้น จนคนไม่เคยร
อลิซนั่งตัวเกร็งอยู่บนรถของไทเลอร์โดยมีรูมเมทอย่างส้มส้มนั่งอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องบังเอิญหรืออะไรที่ทำให้คุณหนูอลิซต้องมานั่งบนรถของคนที่แกล้งเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน บางทีก็สงสัยว่าเธอไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจหรือเปล่า เขาถึงต้องมาแกล้งเธอแบบนี้ไม่นานพวกเขาก็มาถึงร้านประจำที่อยู่แถวหอพัก เป็นร้านที่อลิซมากับป้าอรเมื่อวาน แต่ตอนนี้รู้สึกว่านักศึกษาจะนั่งเต็มทุกโต๊ะเลยหล่ะ ก็ป้าแกทำอาหารอร่อยหนิ ทำข้าวผัดอร่อยไม่แพ้ป้าอรเลย อลิซรู้สึกถูกใจกับร้านนี้มากๆ"เด็กใหม่เหรอวะ!!"ขณะที่เรากำลังเดินเข้ามาในร้าน ก็มีเสียงผู้ชายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะระหว่างทางถามขึ้นมา แต่ไม่มีใครตอบสักคน ส่วนคนที่เป็นจุดสนใจอย่างอลิซก็ได้แต่เดินตามไปเงียบๆ โดยมีเสียงแซวขึ้นมาให้ได้ยินตลอดทาง"อย่าไปสนใจเลย พวกนั้นก็เห่าแบบนี้ทุกคน"ส้มส้มพูดขึ้นมาก่อนที่เราจะเดินมาถึงที่โต๊ะ"ไม่ได้เอาตูดมาเหรอ?"บีน่าพูดขึ้นมาเมื่อพวกเขาได้ที่นั่งกันแล้ว ส่วนอลิซก็ได้แต่ยืนงง เพราะไม่รู้จะนั่งตรงไหนดี ระหว่างข้างๆ บีน่าหรือจะเป็นที่ว่างข้างๆ ไทเลอร์ สุดท้ายอลิซก็เลือกที่จะนั่งข้างๆ บีน่า เพราะอะไร..ทุกคนน่าจะรู้นะ"วันนี้
SPECIAL EP 1เสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่ง ปรากฏร่างเด็กน้อยสองคนนั่งเล่นทรายริมชายหาดโดยมีร่างพ่อและแม่จ้องมองอยู่ไม่ห่างไทเลอร์จ้องมองความสุขตรงหน้า ที่ไม่มาสารถอธิบายเป็นคำพูดได้ เขาไม่รู้ว่าการเป็นพ่อที่ดีต้องเริ่มยังไง แต่เขาสัญญากับอลิซและลูก ไว้แล้ว ว่าเขาจะทำมันให้ดีที่สุด เท่าผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้...“ป่อป้อ...”เสียงเด็กน้อยเดอนเตาะแตะเข้ามาหาคนเป็นพ่อพร้อมกับของเล่นในมือ “ว่าไงครับ”“เทเยอร์ปั้นโอยาฟ” (เทเลอร์ปั้นโอลาฟ)เสียงเด็กน้อยเอ่ยบอกคนเป็นพ่อ ก่อนจะชี้ไปที่ริมหาดทราย โดยมีอลิซและลูกอีกคนนั่งอยู่ “งั้นเราไปดูกันนะ”ไทเลอร์เอ่ยขึ้นพร้อมกับจูงมือลูกชาย ไปที่ริมชายหาด โดยมีอลิซนั่งรออยู่ก่อนแล้ว“ ทำอะไรกันครับ”“สร้างปราสาทค่ะ ให้โอลาฟอยู่”อลิซเอ่ยตอบผู้เป็นสามี ก่อนจะเริ่มบรรจงสร้างสิ่งตรงหน้าให้ลูกอย่างตั้งใจ ไทเลอร์จ้องมอง สามคนตรงหน้า ด้วยความรักใคร่ ในชีวิต ไม่คิดว่าจะมานั่งก่อกองทราย หรือปั้นอะไรพวกมี แต่พอมีสามชีวิตเข้ามา อยู่ ๆ สิ่งที่ต้องการมากที่สุดก็คือ การอยู่กับคนที่ตัวเองรัก และรักตัวเขาเอง “ อลิซ....”“หึ?”“ขอบคุณมากนะ”อลิซทำหน้ามึนงงเ
Part 40เช้าต่อมา...อืม~~อลิซรู้สึกตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะก้มมองเรือนร่างที่เต็มไปด้วยร่องรอยที่ไทเลอร์ ฝากเอาไว้ อลิซฝังจมูกลงที่แก้มชายหนุ่มอย่างแผ่วเบา ก่อนไทเลอร์จะรู้สึกตัวตื่นเมื่อถูกรบกวนการหลับนอน"ซนแต่เช้าเลยนะ..."ไทเลอร์ดึงร่างหญิงสาวให้ขึ้นมาบนแผงอก ก่อนจะฝังจมูกลงที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน"ไทด์รักลิซมากแค่ไหน?""อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้""...แล้ววันนั้นถ่ายรูปแบบนั้นของฉันไปทำไมเหรอ""เก็บไว้ช่วยตัวเองตอนเธอไม่อยู่""โรคจิต..."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีจริงจัง ก่อนไทเลอร์จะเอ่ยประโยคถัดมาที่จริงจังไม่ต่างกัน"เพราะมันเป็นวันแรกที่ฉันได้ครอบครองเธอ... ฉันชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ไม่รู้จะเข้าหายังไง ฉันกลัวเธอหายไปจากฉัน... เลยเลือกที่จะทำแบบนั้น.... เพื่อกักขังเธอไว้ให้เป็นของฉันแค่คนเดียว....""เป็นวิธีที่โหดร้ายมาก"อลิซเอ่ยขึ้นพร้อมกับทำน่ามุ้ยออกมา ทว่าหัวใจกลับมาเต้นแรงอีกครั้งเพราะคำพูดถัดมาของชายหนุ่ม...."แต่มันทำให้ฉันได้ครอบครองเธอ...."สองเดือนต่อมา...วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก หลังจากแต่งงานอลิซก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านกับไทเลอร์ ตามคำขอขอ
Part 39เช้าต่อมา....อลิซรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะเห็นเหล่าพนักงานโรงแรมวิ่งไปมาทั่วห้องเธอ "อะไรกันเนี่ย!! เกิดอะไรขึ้น"อลิซเอ่ยขึ้นด้วยความมึง ก่อนจะก้มมองสภาพเปลือยเปล่าของตัวเองที่ไรสิ่งปกคลุม และสิ่งสำคัญไร้คนข้างกายเพียงส้มส้ม ที่กำลังเลือกเสื้อผ้าให้เธอด้วยท่าทีเร่งรีบ..." เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมทุกคนถึงมาวุ่นวายที่นี่""รีบไปอาบน้ำแต่งตัว อยากสวยน้อยกว่าฉันรึไง "ส้มส้มเอ่ยถามขึ้น ก่อนอลิซจะรีบไปจัดการตัวเองด้วยท่าทีเร่งรีบ ก่อนจะเห็นร่องรอยบนตัวและคราบน้ำรักที่ไทเลอร์ฝากเอาไว้ด้วยท่าทีประหม่า และพยายามจูนสมอง ก่อนจะคิดขึ้นได้ หรือไทเลอร์จะขอเธอแต่งงาน ไวกว่าความคิดอลิซรีบอาบน้ำแต่งตัวทันที พร้อมกับเอ่ยถามส้มส้มถึงร่องรอยบนตัว" ส้มส้ม รอยพวกนี้จะปิดได้ไหม"อลิซเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวผืนสั้น ก่อนทุกคนภายในห้องจะอึ้ง เมื่อเห็นร่องรอยที่ไลเลอร์ฝากเอาไว้ ส้มส้มจึงอดที่จะเอ่ยแซวไม่ได้" แหม!!! แซ่บกันจริง ๆ เลยนะ""ส้มส้มก็หาหนุ่มสายฝอสักคนสิมีใรๅมฟอลิซเอ่ยขึ้นด้วยทีมเล่นจริง เธออยากเห็นส้มส้มมีชีวิตคู่ที่ดีและมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบย"คนเดียวไม่พ
PART 38@โรงแรมxxxใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงโรงแรมหรูใจกลางเมือง ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปจัดการสัมภาระของตัวเองอลิซเดินเข้าไปในห้องนอนด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากเดินทางเป็นเวลาหลายชั่วโมง"เหนื่อยเหรอ""อืม นิดหน่อย อิงลิชพลังเยอะมาก"อลิซเอ่ยขึ้นขณะที่เปลือกตายังคงปิดอยู่ ก่อนที่มือหนา จะค่อย ๆ ถอนรองเท้าให้เธออย่างเบามือ พร้อมกับบีบเคล้นบริเวณข้อเท้าให้เธออย่างเบามือ"อยากอาบน้ำ..."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่า ไทเลอร์เองก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกเช่นกัน ก่อนจะอุ้มร่างหญิงสาว เข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับแช่ลงในอ่างเดียวกัน มือหนาบีบเคล้น แผ่นหลังขาวเนียน เพื่อบรรเทาความเหนื่อยล้า ทว่าคนตัวเล็กกลับไม่ได้อยากทำแค่นั้น"อ๊ะ!"ไทเลอร์สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อหญิงสาวค่อย เลือนมือเข้ามาสัมผัสความเป็นชายของเขา พร้อมกับหันหน้าเข้ามานั่งบนตัก บนเบียดร่องสาวไปมา"อลิซอย่าซน ไหนบนเหนื่อย"" นี่ไงกำลัง ทำอะไรที่มันผ่อนคลายอยู่"ไทเลอร์จ้องมองท่าทีหญิงสาวด้วยท่าทีเหนื่อยหน่าย เนื่องจากพรุ่งนี้เขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ
PART 37ร่างบางยืนนิ่งเพ่งมองเข้าในบ้านหลังใหญ่ บ้านที่รวมทุกความหมายของคำว่าครอบครัว บ้านที่มีทั้งความรัก ความอบอุ่น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ บ้านแบบที่เธอไม่เคยมีดวงตาคู่งามกวาดมองไปรอบบริเวณในขณะที่ก้าวเดิน ชีวิตใหม่ของผู้เป็นแม่ที่ไม่มีเธออยู่ในนั้น ช่างสุขสบายและคงจะเต็มไปด้วยความสุข อลิซแย้มริมฝีปากออกมาเป็นรอยยิ้มบาง ๆ เมื่อจินตนาการถึงความสุขที่อบอวลโอบล้อมแม่ของเธอไว้ในบ้านหลังนี้ ตรงโซฟาหน้าจอทีวีคงมีแต่เสียงหัวเราะ พื้นเย็น ๆ ในห้องรับแขกคงถูกกลบไว้ด้วยความอบอุ่นเมื่อแม่ของเธอหยอกล้อกับน้องสาวตัวเล็ก อาหารแต่ละมื้อที่เรียงรายอยู่บนโต๊ะตัวยาวตรงนั้น คงจะมีแต่รสชาติของความอร่อยเพราะมีทุกคนอยู่พร้อมหน้า ไม่ขมพร่าเหมือนอาหารที่เธอเคยทานเพียงลำพังเพราะมัวแต่วาดฝันถึงความสุขในชีวิตของผู้เป็นแม่ อลิชจึงไม่รู้ว่ายังมีสายตาอีกคู่ที่กำลังจ้องมองมาที่เธออย่างใคร่รู้เช่นกัน คงจะนานหลายปีมากจริง ๆ ที่เธอละเลยลูกสาวคนนี้ อลิซโตขึ้นมาก จากเด็กน้อยกลายเป็นหญิงสาวที่แสนงดงาม งดงามจนทำให้ความรู้สึกผิดแล่นจับกุมไปทั่วทั้งหัวใจ น้ำตาเอ่อรื้นขึ้นในดวงตาของอำภา สองมือของเธอปล่อยมือจากสาวน้อ
Part 36 หนึ่งเดือนต่อมา...ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี...อลิซใช้ชีวิตประหนึ่งเจ้าหญิงแห่งเมืองอาเรนเดียล เมื่อเจ้าชายอย่างไทเลอร์ ไม่ยอมให้เธอออกไปทำงาน โดยใช้ข้ออ้างอยากใช้เวลากับเธอชดเชยกับที่ผ่านมา.... มีเพียงไทเลอร์เท่านั้นที่ทำงานอย่างหนักเนื่องจากได้รับตำแหน่งบริหารสาขาอย่างเต็มตัวอลิซตื่นมาในช่วงเช้าของวัน ก่อนจะฝังจมูกลงบนแก้มชายหนุ่มข้างกาย พร้อมกับเอ่ยปลุกเบา ๆ"ไทด์...ตื่นได้แล้ว"" โดนเอาทั้งคืนยังตื่นเช้าไหวอีกนะ หรือเมื่อคืนฉันเอาเธอเบาไป""สงสัยคืนนี้ต้องเอาให้หนักกว่าเดิม...."อลิซเอ่ยขึ้นด้วยท่าทียั่วยวน ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเตรียมอาหารให้แฟนหนุ่ม ไทเลอร์จ้องมองหญิงสาวด้วยสายตานึกเอ็นดู ก่อนจะเดินตามออกไปพร้อมกับสวมกอดแฟนสาวไว้แน่น"พูดอะไรไว้ จำด้วยนะ""คริคคริ ไทด์มันจักจี้""จัดกระเป๋าเดินทางให้หน่อยนะ ของเธอด้วย""จะไปไหนเหรอ""ไปเที่ยว เพื่อน ๆ ก็นะเตรียมที่พักไว้แล้ว""ที่ไหนเหรอ""เดี๋ยวไปถึงก็รู้เอง""ก็บอกมาสิ"" อ้าขาให้เอาก่อนดิ แล้วจะบอก""คนหื่นกาม"ไทเลอร์ยักไหล่ด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ก่อนจะออกไปทำงานตามปกติ ทำเอาคนตัวเล็กที่อยากรู้อดใจไม่ไหว ต้องต่
Part 35วันเวลาผ่านไป... และวันที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง วันที่อลิซเรียนจบและกำลังจะรับปริญญา โดยมีพ่อของเธอเป็นคนจัดเตรียมทุกอย่างไว้รอ ระหว่างกลับจากซ้อมรับ อลิซก็โทรหาแฟนหนุ่มตัวเองทัน(ทำงานอยู่ไหม ฉันรบกวนนายรึเปล่า...?)(ทำเสร็จแล้ว มีคุยเรื่องรับรางวัลนักธุรกิจหน้าใหม่นิดหน่อย)(แฟนใครทำไมเก่งจัง)(แฟนอลิซ...)(คิดถึง...เมื่อไหร่จะได้เจอ)(อีกนิดเดียว ที่ผ่านมาเก่งมาก อดทนอีกนิดนะ)(ทำไมความรักของเรา มันถึงยากจังนะ ทั้งที่เรารักกันแท้ ๆ)(ใคร ๆ ก็อยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูกทั้งนั้น อย่างน้อยที่ผ่านมาก็ทำให้รู้ว่าเราพยายามกับความรักครั้งนี้มากแค่ไหน อดทนอีกนิดจะเป็นอะไรไป)(แค่เรารักกันมันยังไม่มากพอหรอ?)(อลิซ... ไม่งอแงนะ) (ไม่งอแงแล้วก็ได้ พรุ่งนี้ฉันรับปริญญา มาให้ได้นะ)(จะพยายามนะ)(ถึงบ้านแล้ว... พรุ่งนี้เจอกันนะ)(ครับ...)(รักนะ... พรุ่งนี้สำคัญมาก มาให้ได้นะ)อลิซเอ่ยบอกแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ก่อนจะวางสาย พร้อมกับเดินลงจากรถ โดยมีป้าอรมองอยู่ตลอดเวลา "รีบนอนนะคะคุณหนู พรุ่งนี้เป็นวันสำคัญของคุณหนูนะ""ค่ะ"อลิซเอ่ยตอบ ก่อนจะข่มตาลงเช้าต่อมา.
Part 34หนึ่งปีต่อมา...(ส้มส้ม... งานเป็นยังไงบ้างโอเคขึ้นไหม)(โอเค เดี๋ยวนี้ฉันไลฟ์บ่อยขึ้น กระตุ้นยอดขาย เผื่อจะได้หาเงินมาคืนเธอไว ๆ)(ไม่เป็นไร... บอกแล้วไงว่าฉันจะเป็นหุ้นส่วนเธอ)เสียงสองสาวเอ่ยคุยกันผ่านโทรศัพท์มือถือ โดยมีเขาและเธออยู่ภายในหน้าจอของอีกฝ่าย(ส้มส้มแพลนกล้องไปดูร้านหน่อยสิ ลูกค้าเยอะไหม)(แป๊บนะ ขายของก่อน)(โอเค)อลิซถือสายรอเพื่อนทันที เมื่อเห็นว่าส้มส้มกำลังยุ่งอยู่ หลังจากน้องชายส้มส้มเสีย หญิงสาวก็เลิกรับงานอย่างว่าง และหันมาขายเสื้อผ้าออนไลน์แทน ก่อนจะมาเปิดหน้าร้าน โดยมีอลิซเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่างให้ส้มส้ม(มาแล้ว ๆ)(ที่ร้านคนเยอะเหรอช่วงนี้)(นิดหน่อย ฉันอยากไปหาเธอที่บ้านนะ แต่กลัวพ่อเธอไม่อนุญาต เหมือนไทเลอร์)เมื่อได้ยินชื่อชายหนุ่มอลิซก็เงียบไปทันที ทำให้ส้มส้มรู้สึกถึงความแปลกไปในท่าทีหญิงสาว ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง(เป็นอะไรรึเปล่า)(ช่วงนี้ไทด์งานยุ่งและหายไปเลย ไม่ค่อยติดต่อมาเลย... ไม่รู้ว่าแอบไปมีคนอื่นรึเปล่า)อลิซเอ่ยขึ้นอย่างไม่เต็มเสียงนัก ก่อนส้มส้มจะเป็นฝ่ายอาสาไปดูให้(ให้ฉันไปเป็นฝ่ายสอดแนมให้ไหม ?)(จะด
Part 33สองชั่วโมงต่อมา....@หอพัก"อืออ... ไทด์พอแล้ว ส้มส้มก็อยู่ ปล่อยก่อน"อลิซเอ่ยขึ้น เมื่อไทเลอร์มีท่าทีไม่ยอมให้เธอลงจากรถ ริมฝีปากหนายังคง บดเบียดเข้าหาซอกคอขาว โดยไม่รู้ว่าการกระทำทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของใครบางคนทั้งหมดปึง! ปึง! ปึง!"อลิซ!! เปิดประตู!เฮือก!!อลิซสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นชิน เพียงเท่านั้นก็ทำให้เธอรับรู้ได้ทันที ว่าคือเสียงของใคร"พะ... พ่อ"อลิซเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะหันหน้าไปมองไทเลอร์และส้มส้ม "พ่อบอกให้เปิดประตู"หญิงสาวค่อย ๆ เปิดประตูรถ พร้อมกับก้าวขาลงช้า ๆ ท่ามกลางความเงียบสงัด"โอ๊ย!!!"มือหนาของชายหนุ่มวัยกลางคนกระชากร่างหญิงสาวเข้าหาตัวเองทันที ก่อนจะจ้องมองไทเลอร์ด้วยสายตาที่ไม่พอใจ ก่อนจะลากลูกสาวตัวเองไปที่รถ"กลับบ้าน!!""อลิซ!!"ไทเลอร์เอ่ยเรียกชื่อหญิงสาว ก่อนอลิซจะพยักหน้าให้ เป็นเชิงบอกว่าเธอโอเค "ไม่เป็นไร ไว้จะโทรหานะ"อลิซเอ่ยขึ้นก่อนจะขึ้นรถไปกับพ่อ ท่ามกลางความเงียบสงัด ไร้ซึ่งคำพูดใด ๆ จากสองพ่อลูก มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของอลิซที่ดังขึ้นอยู่ตลอดการเดินทางแม่งเอ๊ย !!ปึง!! มือหนาทุบล