Se connecterShare
มนต์ลวงตา
Dernière mise à jour:
2025-01-04 14:26:07
Related chapter
ให้ชะตากรรมนำทาง พี่น้องกัน
เช้าวันต่อมาซิงอีก็ตื่นขึ้นมาอย่างกระชุ่มกระชวยเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นกับนางมาก่อน จินเป่าจึงสบายใจมากขึ้น"จินเป่าเจ้าเป็นอะไรหรือป่าว บาดเจ็บหรือไม่ ข้าจำอะไรไม่ได้เลย อยู่ๆข้าก็เหมือนถูกพลังมหาศาล และทุกอย่างก็ดับมืดไปหมดเลย"ซิงอีถามจินเป่าขึ้นมา"ข้าไม่เป็นสิ่งใดหรอกพี่ซิงอี ข้าสบายดีมากๆเลย พอดีท่านห่าวอู๋อวี่ไปช่วยพวกเราไว้ทันนะ"จินเป่าตอบ"ที่พวกเราได้ฟังจางหยงและจางซินคุย กับพวกที่มาซุ่มโจมตีพวกเรา ถ้าว่าทั้งสองคนนั้นต้องรู้จักหยกที่ได้มาจากบ่าวรับใช้ของอนุเป็นแน่ เจ้าสองคนพูดราวกับว่ากำลังตามหาพวกเราทั้งสอง แล้วมันจะมีสิ่งใดอีกล่ะที่จะยืนยันได้ว่า พวกเขาทั้งสองคือพี่ของเราล่ะจินเป่า"ซิงอีพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ จินเป่าเขาใจความหมายดี ตนรู้ว่าพี่สาวตนรู้สึกอย่างไรกับจางหยง ถ้าเป็นพี่น้องกันความรู้สึกนี้ก็ต้องจบลง และจางหยงเองก็รู้สึกเช่นเดียวกับพี่ซิงอี นางไม่รู้จะกล่าวอย่างไรดี"เอาหยกนั้นไปให้พวกเขายืนยันเถอะ ว่าใช้ที่พวกเขาพูดคุยกันหรือไม่ ถ้าสิ่งนี้คือสิ่งที่บ่งบอกว่าเป็นน้องของทั้งสอง พวกเราจะได้ไม่ต้องเสียเวลาตามหาอดีตอีกแล้ว ถ้าใช้เราก็กลับไปกับพวกเขา เจ้าจะไ
Dernière mise à jour : 2025-01-04ให้ชะตากรรมนำทาง ตระกูลจาง
"ตอนเมื่อสิบหกปีที่แล้วพวกข้าเองก็ยังเด็กอยู่ ตอนนั้นพี่ข้าอายุได้เพียง3ขวบส่วนข้าเองก็ได้เพียงขวบเดียว และที่ข้าละเล่าให้เจ้าทั้งสองฟังนี้ ข้าเองก็ได้ฟังผู้อื่นมาอีกทีนะ"จางซินกล่าวขึ้นมา เพราะตนเองก็ยังไม่รู้แน่ชัดดี ทำให้สองคนสนใจกว่าเดิมนัก"วันนี้เจ้าจะได้เริ่มเล่าหรือป่าวล่ะ"ซิงอีกล่าวถามเพราะนางตั้งใจฟังมาก"เอาเริ่มตรงไหนก่อนดีล่ะพี่หยง"จางซินถามความคิดเห็นพี่ชาย"เอาเป็นว่าแนะนำก่อนเลยว่าเราคือคนตระกูลจาง ที่เป็นตระกูลอันดับสามของมิติเชื่อมจิต เนื่องจากที่ตระกูลเราเป็นหมอยา ผู้คนจึงนับถือมากและได้เป็นหนึ่งในสามของตระกูลใหญ่ ตระกูลลำดับหนึ่งคือตระกูลซู ตระกูลลำดับสองคือตระกูลอี้ ส่วนตระกูลเราคือตระกูลจางลำดับที่สาว ส่วนลำดับที่สี่คือตระกูลหวัง และตระกูลหวังกับตระกูลจางก็มีอะไรที่มันจะเทียบเท่ากันได้ทุกอย่างยกเว้นแต่ว่าตระกูลจางนั้นมีหยกเย้ ที่พวกเจ้าเอาออกมาให้ข้าดูนั่นแหละ และมารดาของข้าเป็นอนุคนที่สองของตระกูลจาง ซึ่งมารดาของข้า คือซูหนี่ที่เป็นบุตรสาวของตระกูลซูที่อยู่ในลำดับที่หนึ่ง แต่แม่ข้าก็เป็นบุตรของอนุในลำดับที่ห้า แต่เรื่องนี้ข้าไม่สามารถรับรู้ได้ ว่าทำไมท่า
Dernière mise à jour : 2025-01-05ให้ชะตากรรมนำทาง สมรส
"อย่างนั้นก็คือพวกเราทั้งสี่เป็นพี่น้องพ่อเดียวกัน แต่คนล่ะแม่นั้นหรือ"จินเป่ากล่าว"แล้วทำไมเจ้าทั้งสองไม่ช่วยท่านแม่ของเจ้าล่ะ เจ้าพูดเหมือนตอนนั้นเจ้าก็ไร้เดียงสาอยู่ แต่เจ้าไม่ได้มีความคิดเองเอียงไปทางท่านแม่ของเจ้าเลยเหรอ แล้วจางซินก็ยอมมากับพี่จางหยงหรอ"ซิงอีถามขึ้นเพราะตนเองก็งงๆ"ข้าเองก็ไม่รู้ความสักเท่าไหร่ ถูกคนของท่านแม่ของพวกเจ้ารับพาตัวมาตอนกลางคืน เพราะตื่นอีกทีข้าก็อยู่ที่สำนักเก่าๆของท่านอาจารย์แล้ว พี่หยงเองก็เล่าให้ข้าฟังเพียงเล็กน้อย ไม่ได้เล่าเยอะขนาดนี้ด้วยซ้ำ "จางซินกล่าวขึ้น"เพราะว่าพวกข้าไม่ใช่สิข้าคนเดียวที่ไม่เห็นด้วยกับท่านแม่ ที่จะทำกับท่านพ่อและก็ท่านแม่พวกเจ้าแบบนี้ และพวกเจ้าขนาดนี้และอีกอย่าง ข้าก็ไม่ชอบความไม่ยุติธรรมที่ท่านแม่ทำลงไป และข้าเองก็ไม่คิดที่จะรับตำแหน่งประมุขของตระกูลจางด้วย ในเมื่อประมุขของตระกูลจางต้องเป็นของจางเหมย เพราะที่มิติเชื่อมจิตแห่งนั้นผู้ที่แกร่งและเป็นผู้สืบทอดตระกูลสายหลัก จำเป็นต้องเป็นประมุข ถึงแม้จะเป็นสตรีก็ตาม ซึ่งณเวลานี้เราก็สามารถดูได้แล้วว่าจินเป่านั้นน่าจะแข็งแกร่งกว่าข้าด้วยซ้ำ แต่ที่ข้ารู้ว่าท่านแม่ไม่ได้
Dernière mise à jour : 2025-01-05ให้ชะตากรรมนำทาง ปรึกษากัน
ถึงแม้จะรู้แล้วว่าครอบครัวของตัวเองอยู่ที่ใดก็จริง แต่จินเป่าเองก็ไม่สบายใจเพราะรู้ว่าท่านพ่อกับท่านแม่ถูกจับขังไว้เช่นนี้ แถมยังถูกทำลายฐานวรยุทธอีก และอีกอย่างพวกตนทั้งสี่ก็เป็นพี่น้องคนละแม่กัน แล้วพี่ซิงอีเองกับจางหยงก็มีใจให้กัน นางเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้ที่มีสายเลือดเดียวกันจะแต่งงานกันได้หรือไม่ เพราะโลกที่ตนจากมานั้นมีกฎเกฑเรื่องนี้อยู่ จินเป่าได้แต่คิดแทนพี่สาวของตัวเอง"เจ้าคิดสิ่งใดอยู่หรือจินเป่า หรือเจ้าคิดถึงข้ากันแน่ระหว่างที่เราจากกันตั้งเป็นปีเลยนะ ที่เจ้าไปจากข้าและไม่กลับมาหาข้าอีกเลย"เสียงห่าวอู๋อวี่ดังขึ้น ทำให่จินเป่าหลุดออกจากความคิดของตน และหันมายิ้มให้ชายหนุ่มเล็กน้อย"คุณชายสี่มาพอดีเลยพวกข้าอยากสอบถามอะไรสักหน่อย"จางหยงกล่าวขึ้นอย่างขัดจังหวะของทั้งสอง เหมือนพี่ชายที่คอยหวงน้องสาว ทั้งที่จินเป่ายังไม่ตอบอะไรเลย"มีอะไรหรือ เราเดินไปคุยกันในเรือนดีหรือไม่ "ห่าวอู๋อวี่กล่าวเสียงขรึมและเดินเข้าไปในเรือนของตัวเอง ทุกคนที่กำลังนั่งสนทนากันอยู่ก็ยิ้มออกมา เมื่อห่าวอู๋อวี่มาถึง"แล้วคุณชายใหญ่ล่ะไม่มาด้วยหรอกหรือ"จางซินถาม ทำให้จางหยงมองหน้านางขึ้นมา"เ
Dernière mise à jour : 2025-01-06ให้ชะตากรรมนำทาง มิติล่องหล
ในคืนของวันนั้นจินเป่าต้องการรู้อะไรบางอย่าง จึงนำถังน้ำขนาดใหญ่และนำไปวางไว้หน้าห้องพักของจางซินและใส่น้ำอมฤตของตัวเองลงไปจนเต็ม และเข้านอนไป"เจ้าทำอะไรหรือ ถึงกลับมาป่านนี้ไม่ใช้ว่าไปหาคุณชายสี่หรอกนะ"เสียงซิงอีที่งัวเงียถามมา"พี่ซิงอีนอนเถอะข้าแค่ต้องการพิสูจน์อะไรเล็กน้อย"จินเป่ากล่าวและหลับตาลงและเข้าไปในมิติ เพื่อที่จะดูต้นหยางเหมยที่ตอนนี้กำลังมีผลถึงสิบสามผลแนะ และอยู่ๆการเชื่อมต่อกับกระต่ายหยกก็หายไป เหมือนอยู่คนละมิติกัน"ลี่หลินข้ารู้สึกว่าเจ้ากระต่ายหยกนั้นมันหายไปแล้ว สัมผัสถึงมันไม่ได้เลย ไม่ใช่ว่ามันถูกใครฆ่าตายแล้วหรือ"จินเป่ากล่าวกับลี่หลิน"มันเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแรงกว่าข้าอีก มันไม่มีทางปล่อยให้ตัวมันเองตายหรอกเจ้านายท่านวางใจเถอะ"ลี่หลินกล่าวขึ้นทางด้านจางซินได้กลิ่นหอมหวานของน้ำอมฤต ก็ตื่นขึ้นมาและพบถังน้ำอมฤตอยู่หน้าห้อง นางยังไม่ได้ทันที่จะไตร่ตรองสิ่งใดก็เก็บน้ำอมฤตนั้นเข้ามาในมิติทั้งหมดทันที หลังจากที่เก็บเข้าไปแล้วมิติของนางนั้นก็อุดมสมบูรณ์ด้วยน้ำอมฤต มิติติดกายของนางได้มาจากสายเลือดของตระกูลจาง ที่บังเอิญมีหนึ่งในร้อยคนเท่านั้น ภายในเก็บของได้มากมาย
Dernière mise à jour : 2025-01-06ให้ชะตากรรมนำทาง อาหาร
หลังจากออกจากถ้ำอมฤตแล้วทั้งหกก็มุ่งหน้าไปยังทิศเหนือทันที อีกาดำสามขาจื่ออี้เฉินบินไปด้วยความเร็วเป็นเวลาครึ่งวันห่าวอู่อวี่ก็ให้มันร่อนลงเพื่อพักก่อน""เราคงออกมาไกลแล้วล่ะ พักสักหน่อยก็คงจะดีไม่น้อย"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น จินเป่าจึงหยิบน้ำอมฤตให้จื่ออี้เฉินกระบอกหนึ่ง"นายหญิงท่านห่อน้ำอมฤตใส่กระบอก ตอนไหนกันข้าไม่เห็นจะรู้เลย ท่านนี้ช่างรอบคอบเสียจริง นายท่านของข้าส่วนมากจะบรรจุใสขวดเล็กจิ๋ว ไม่ได้ใส่กระบอกเช่นนี้ เพราะกระบอกเช่นนี้อาจทำให้น้ำอมฤตต้องหมดฤทธิ์เป็นแน่ "จื่ออี้เฉินถามขึ้นพลางจิบน้ำอมฤตเพียงเล็กน้อยพลังงานทั้งหมดที่หายไปก็กลับคืนมา มันช่างดีกว่าน้ำอมฤตของตนเสียจริง จื่ออี้เฉินได้แต่คิดในใจ"น้ำอมฤตจำเป็นแก่พวกเรามาก ข้าเลยตัดกระบอกไม้ไผ่มาตั้งหลายอันแนะ ในนี้ใส่น้ำอมฤตไว้ได้ทุกอันเลย และต้นไผ่ที่เราตัดมานั้นยังเป็นไผ่วิเศษที่เก็บฤทธิ์น้ำอมฤตได้ดีด้วย "ซิงอีกล่าวพลางถือถุงมิติออกมาและก็หยิบกระบอกน้ำออกมาให้ดู และยื่นให้ทุกคนและตัวเองก็ดื่ม "อาหารตอนนี้เราต้องการอาหาร ของที่ข้าใส่หีบมามีแต่อาหาร แล้วแม่นางจางจะรู้หรือไม่ล่ะว่าอยู่ที่ถุงมิติใบไหนกันแน่ มีตั้งสามใบแนะ"
Dernière mise à jour : 2025-01-07ให้ชะตากรรมนำทาง ถูกหลอกลวง
"ให้คนจับตาดูว่าคนเหล่านั้นยังอยู่ในจวนหรือป่าว ทำไมต้องปิดเรือนเงียบ แต่คนของเรารายงานว่าคุณหนูกับคุณชายจางไม่ได้ออกจากจวนแต่อย่างใดแต่มันมีอะไรแปลกๆไม่น้อย"บุรุษที่มาจากมิติเชื่อมจิตคุยกัน ในโรงเตี๊ยมชื่อดังในเมืองตะวัน ในเมืองตะวันทุกทีมีสายสืบของคนใหญ่คนโตมากมายเรื่องที่ผู้นำตระกูลห่าวอู๋ต้องการอยากรู้จึงสืบได้ไม่ยากเลย"คนกลุ่มนั้นต้องการตัวสหายของคุณชายทั้งสองนี้เอง พวกเขามาจากต่างเมืองหรอ เราจะต้องจัดการอย่างไรดี ถ้าส่งตัวสหายทั้งสองของคุณชายสี่ไป ข้าก็ไม่อยากมีปัญหากับคุณชายสี่ แต่ถ้าไม่ส่งตัวคนไปพวกเราอาจมีปัญหาตามมา เอาอย่างนี้ห้ามคนเข้าออกจวนห่าวอู๋ไปก่อนและเรียกๆคุณหนูคุณชายและฮูหยินมา"ท่านผู้นำตระกูลห่าวอู๋กล่าวขึ้นบ่าวรับใช้จึงรีบไปตามฮูหยินและคุณหนูกับคุณชายทั้งสองมา"ท่านพี่มีสิ่งใดถึงเรียกน้องและพวกลูกๆมาเจ้าคะ"ฮูหยินห่าวอู๋ถามขึ้นเมื่อมาถึงเรือนแล้ว"ทุกคนนั่งลงก่อนวันนี้ที่ข้าให้บ่าวไปตามพวกเจ้ามา เพราะว่าพวกเราน่าจะมีปัญหากับคนนอกเมืองเสียแล้ว ท่านอาจารย์ที่แม่นางตระกูลหลี่พามานั้นเป็นผู้ที่ออกตามหาสหายของคุณชายสี่ ซึ่งข้าคิดว่าน่าจะมีปัญหากันแน่ แต่ตอนนี้เร
Dernière mise à jour : 2025-01-07ให้ชะตากรรมนำทาง หมั้นหมาย
"ไม่มีสิ่งใดอยู่ในนั้นเลยทำไมถึงเป็นแบบนี้แล้วทำไมคนถึงเฝ้าเยอะแยะขนาดนี้มันเป็นเพราะสิ่งใด ไปจับผู้หนึ่งผู้ใดมาสอบถามให้มันรู้เรื่อง พินิจจิตใจมันเลยไม่ต้องถามอะไรให้มันมากกว่า"บุรุษผู้หนึ่งที่อยู่ในมิติเชื่อมจิตกล่าวขึ้น พอบังคับจับบุรุษผู้หนึ่งมาได้ก็พินิจจิตใจทันที ผู้นั้นเป็นบ่าวรับใช้ของคุณชายใหญ่ และในสมองของเขาก็ไม่รู้อะไรเลยรู้เพียงว่าทั้งหกนั้นได้เข้ามาในถ้ำแห่งนี้ พวกนั้นขนหีบของมามากมาย และไม่ได้ออกมาอีกเลย“แล้วของกับคนมันหายไปได้อย่างไรกันนะ หาคนที่มีความรู้มากกว่านี้หน่อยเถอะเอาคนที่รู้จักถ้ำแห่งนี้ ไม่งั้นก็หัวหน้าอ่ะ”บุรุษผู้หนึ่งกล่าวขึ้น ลูกน้องจึงไปนำตัวคนมาใหม่ จึงได้ความเพิ่มเติมว่าคุณชายสี่สามารถพาทุกคนออกจากถ้ำนี้ได้โดยอีกาดำสามขาที่เป็นผู้เฝ้าที่นี่ และทั้งหกน่าจะไปได้นานแล้ว"อย่างน้อยเราก็ได้รู้แล้วว่า พวกนั้นหายไปนานแล้ว ไม่ได้อยู่ในเมืองนี้นานแล้ว ขนาดหัวหน้าตระกูลห่าวอู๋เองนั้น ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าบุตรและสหายพวกนั้นหายไปไหน เป็นดังที่แม่นางผู้นั้นกล่าวจริงๆเอาแบบนี้พรุ่งนี้เช้าเตรียมตัวออกเดินทางไปจากที่นี่เถอะ พวกนั้นน่าจะรู้ตัวแล้ว และรีบหนีไปแต่ข
Dernière mise à jour : 2025-01-08
Latest chapter
ให้ชะตากรรมนำทาง แหวน
เพื่อพวกเขาเข้ามาเสร็จแล้วก็ต้องพบกับความประหลาด ด้านในนี้มีแก้วแหวนเงินทองอยู่มากมาย ตรงกลางโถงกว้างมีไข่ขนาดใหญ่หนึ่งใบวางอยู่ ลวดลายของใข่ใบนั้นมีลวดลายที่งามวิจิตรยิ่งนัก และไอวิเศษที่เข้มข้นก็ไหลออกมาจากไข่ใบนี้นี้เอง แต่ช่างแปลกเมื่อพวกเขาทั้งเจ็ดเข้ามาในนี้แล้ว ไอวิเศษนั้นก็ไม่สามารถที่จะทำอันตรายใดๆกับพวกเขาทั้งเจ็ดนั้นได้ "ไข่นั้นมันเป็นไข่อะไรกัน ลวดลายแปลกตาจัง"ซิงอีถามขึ้นเขาไม่เคยเห็นมันมาก่อน"มันน่าจะเป็นไข่มังกรข้าเคยศึกษามา น่าจะเป็นไข่มังกรศักดิ์สิทธิ์เป็นแน่ รวดลายของมันช่างมากมายขนาดนี้ มันน่าจะเป็นสัตว์อสูรที่อยู่ในขั้นที่สูงๆเป็นแน่ แต่เราจะนำมันออกจากไข่ได้อย่างไรกัน หรือว่าเราจะพามันออกจากถ้ำนี้ได้อย่างไร"ต้าเหว่ยกล่าวขึ้น ซิงอีจึงพยายามลองเก็บของที่อยู่ในนี้ดู เหมือนของเหล่านี้จะไม่ยอมเข้ามาในมิติของนางเลยสักชิ้น รวมถึงไข่ที่ต้าเหว่ยบอกว่าเป็นไข่มังกรด้วย มันไม่ยอมเข้ามาเลยสักนิด "ข้าเกรงว่าสมบัติที่อยู่ในนี้พวกเราไม่สามารถที่จะครอบครองมันได้ รวมทั้งไข่มังกรที่เจ้าว่าด้วย"จางซินกล่าวขึ้น ด้านข้างนอกนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงของพญาวานรนั้นกำลังอาละวาดอยู่ เพร
ให้ชะตากรรมนำทาง ช่องลับ
ความเคลื่อนไหวของสัตว์อสูรตัวใหญ่นั้นเงียบลงแล้ว แสดงว่ามันน่าจะสงบลงพวกเขาจึงวางแผนกันใหม่ว่าจะเข้าไปยังถิ่นที่อยู่ของมันได้อย่างไรเนื่องจากไอวิเศษที่เข้มข้นพวกเขาไม่สามารถที่จะทนกลับไอวิเศษที่อยู่รอบๆตัวของมันได้เลย "ข้าว่าหากพวกเราเข้าไปใกล้ๆมันแล้วไอวิเศษนั้นมันเข้มข้นมากพวกเราจะไม่ตายเพราะไอวิเศษนั้นหรอกหรือ มันมีสิ่งใดบ้างที่จะทำให้ไอวิเศษนั้นลดน้อยลงได้หรือว่าเราสัมผัสกับไอวิเศษนั้นได้น้อยลงล่ะ"ห่าวอู๋มู๋ลี่กล่าวขึ้น"มันไม่น่าจะลดไอวิเศษนั้นได้เนื่องจากว่าเรานั่งเสพไอวิเศษนั้นอยู่สามวันมันก็ยังไม่ลดเลยใครมีวิธีดีๆบ้างล่ะ"ไป๋อวิ้นกล่าวถามคนอื่น"เราใช้วิธีหลอกล่อดีหรือไม่ ให้คนกลุ่มนึงอยู่ฝั่งด้านในโน้น หากว่าคนกลุ่มหนึ่งหลอกล่อมันออกไปยังจุดนี้แล้ว คนกลุ่มที่อยู่ด้านในนั้นก็เคลื่อนตัวเข้าไปดูว่าข้างในมีสิ่งใด วิธีนี้พวกเราจะแบ่งกันเป็นสามคนและสี่คนดีหรือไม่"จางหยงกล่าวขึ้น"แล้วมันจะไม่รู้หรือว่ายังมีอีกกลุ่มที่อยู่ด้านในถ้ำนี้ไม่ได้หลอกล่อมันออกไปนอกถ้ำ"ต้าเหว่ยถามขึ้น"ท่านบอกเองไม่ใช่หรือว่ามันตาบอดเพียงแค่เราอยู่ด้านไหนและกบกินกายของเราแล้วเราอยู่เฉยๆอะไรการเคลื่อนไหว
ให้ชะตากรรมนำทาง พญาวานร
ทางด้านทั้งหกและสัตว์อสูรหนึ่งตนที่ตอนนี้กำลังนั่งบำเพ็ญอยู่ในถ้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งพวกเขารับรู้ได้ถึงพลังงานภายในห่างพวกเขาออกไปหากเดินทางเข้าไปไม่เกินครึ่งก้านผู้พวกเขาต้องเจอกับบางสิ่งบางอย่างที่มีแรงกดดันมหาศาล อยู่ในนั้นพวกเขาเลือกจุดนี้เพราะว่าไอวิเศษนั้นมาถึงกลุ่มของพวกเขาทำให้พวกเขาได้ใช้ประโยชน์จากไอวิเศษของสิ่งเหล่านั้น เมื่อเวลาผ่านไปส่มวันจู่ๆก็รู้สึกว่าตัวของเขานั้นเย็นวูบน่าจะสามครั้งได้ นางยิ้มด้วยความดีใจเพราะวรยุทธของนางอยู่เฉยๆก็เพิ่มขึ้น อาจจะเป็นเพราะผู้เป็นนายของเขานั้นมีวรยุทธเพิ่มขึ้นก็ได้ ทุกคนมองหันมาที่ลี่หลินเพียงคนเดียวเพราะพวกเขาทุกคนสามารถรับรู้ถึงแรงกดดันก่อนที่วรยุทธนั้นจะเพิ่มขึ้น"ไม่ใช่ว่าเจ้าจะบรรลุวรยุทธอีก 3 ขั้นแล้วหรือ"ไป๋อวิ้นถามขึ้น"ข้านั่งฝึกวรยุทธภายในอยู่สามวัน ข้าไม่คิดว่าร่างกายของข้าจะเพิ่มวรยุทธขึ้นได้มากขนากนี้ ข้าคิดว่าผู้เป็นนายของข้าน่าจะมีวรยุทธเพิ่มขึ้นข้าถึงได้ผลประโยชน์ขนาดนี้"ลี่หลินพูดด้วยความดีใจ"ลี่หลินเจ้าเสื่อกับผู้เป็นนายของเจ้าได้แล้วหรือ พวกเขาอยู่ที่ใดกัน พวกเราจะรีบตามพวกเขาไป"ซิงอีกล่าวขึ้น ลี่หลินได้แต่ส่ายหัวมันรับ
ให้ชะตากรรมนำทาง ผลขจี
หลังจากกลุ่มของจินเป่าไปตกอยู่สถานที่หนึ่งนั้นราวๆสามวันพวกเขาทั้งสามนั้นก็รู้สึกตัว พวกเขาเหี่ยวสถานที่หนึ่งเหมือนเป็นกองฟางและมีแอ่งตรงกลางแต่กองฟางที่พวกเขานอนนั้นมองแล้วลักษณะเป็นสีขาวไข่มุก ซึ่งพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเป็นที่ใด ห่าวอู๋อวี่ลุกขึ้นได้จึงนั่งขับเคลื่อนวรยุทธของตัวเอง เส้นลมปานของเขานั้นเสียหายไปสามส่วน เลือดยังคลั่งอยู่ที่สมองเขาก็กระอักเลือดออกมาคำตอบ เจ้าอีกาดำสามขาจื่ออี้เฉินงั้นถึงกับปีกหักและขาที่สามของมันก็หักเลยทีเดียว ร่างกายของมันกระทบกับของแข็งประเภทใดตัวมันเองก็ยังไม่รู้ จินเป่าเมื่อลืมตาขึ้นมาก็รับรู้ได้ถึงคลื่นมหาศาลถาโถมเข้าตัวของตัวนางเอง นางรู้สึกเย็นวูบวาบสามครา นางลืมตาแล้วมองมือของตัวเองทั้งสองข้างวรยุทธของนางนั้นเพิ่มขึ้นอีกแล้วตั้งสามขั้น แต่นางสงสัยยิ่งนักวรยุทธของผู้อื่นนั้นสูงขึ้นนั้นจะเกิดทัฑคาด แต่ทำไมนางซึ่งวรยุทธสูงเลยระดับมามหาศักดิ์สิทธิ์มาเกินสามขั้นแล้ว นางยังไม่ถูกทัณฑฆาตเสียเลย นางมองไปรอบๆก็เห็นเจ้าอีกาดำสามขาที่นอนหมดแรงอยู่กับฟางสีขาวไข่มุกนั้น นางจึงหยิบยาสมุนไพรรักษาเส้นลมปราณธรรมดาออกมาให้มันกินไปพลางๆ และยื่นน้ำอมฤตให้ นางมองดูหน้าข
ให้ชะตากรรมนำทาง ภาพเหมือน
พญาหงส์ขาวที่กำลังต่อสู้นั้นหยุดชะงักและม้วนตัวพุ่งไปหาต้นขจีทันที ห่าวอู๋อวี่เองยังไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ พญาหงส์ขาวที่ต่อสู้กันอยู่ดีๆก็พุ่งไปหาจินเป่า จินเป่าที่ตอนนี้เห็นท่าไม่ดีเขากำลังอยู่ใกล้ต้นขจีเพียงนิดเดียวหากเขาหลบก็ไม่ทันเสียแล้ว เจ้าต้นขจีก็มัวแต่พลักดันนักยุทธให้ถ่อยกลับไปแต่มันไม่ได้ใช้ตามองจินเป่า เนื่องจากว่ากลิ่นอายของนางนั้นเป็นต้นหลิวต้องแสงจันทร์ในเมื่อนางนั้นได้กลืนกินพลังของต้นหลิวต้องแสงจันทร์แล้ว นางก็ปล่อยพลังของมันออกมา จึงทำให้ต้นขจีซึ่งเป็นพืชวิเศษเหมือนกันไม่สามารถแยกแยะได้ว่าเป็นมนุษย์มันจึงไม่ได้ระวังตัวจากจินเป่าเลย แต่พญาหงส์ขาวรับรู้การไปของจินเป่าดีจึงพุ่งไปหานางและพ่นไฟใสทันที นางแบมือเก็บไฟดังเดิม แต่คราวนี้เจ้าพญาหงส์ขาวนั้นพุ่งเข้ามาหานางอย่างรวดเร็ว จึงไม่ทันระวังและเก็บมันเข้าไปในมิติทันที หลังจากที่มันเข้าไปในมิติแล้วจินเป่าจึงใช้กริชที่กรีดเลือดของตัวเองนั้นแทงเข้าไปยังรากของต้นขจีทันที "วี้ดๆๆๆๆๆๆ วี้ดๆๆๆๆ วี้ดๆๆๆๆๆ"เสี่ยงต้นขจีกรีดร้องและเอนไปเอนมาตอนนี้รากของมันถอนขึ้นจากดินเสียแล้ว จินเป่าได้ทีจึงโบกมือและเก็บต้นขจีก่อนที่มันจากอาละ
ให้ชะตากรรมนำทาง พญาหงส์ขาว
ทั้งสองคุยกันอยู่สักพักก็เข้าใจกันส่าตะจัดการเช่นไร"นั่นไงทั้งสองคนอยู่ตรงนั้นกำลังคุยกันอยู่แล้วแผนของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อล่ะลี่หลิน"จางซินกล่าวถาม"แผนของพวกเขาคือให้พวกเราทุกคนระวังตัวเองและแก้ไขสถานการณ์ไปตามเหตุการณ์ต่างๆ"ลี่หลินกล่าวขึ้น ทุกคนก็มองไปยังลี่หลินเพราะพวกเขาไม่แน่ใจว่านางได้สื่อสารกับผู้เป็นนายจริงหรือไม่ เนื่องจากพอถามพบนางก็ตอบทันที "งั้นพวกเราก็ต้องดูแลตัวเองและปกป้องด้วยให้ได้ เพื่อที่จะไม่เป็นตัวถ่วงของพวกสองคนนั้น"ไป๋อวิ้นกล่าวขึ้น"แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่ข้าสงสัยยิ่งนัก ทำไมข้าที่อยู่มิติแห่งนี้มาตั้งแต่เกิด แต่ไม่เคยรับรู้ถึงเรื่องนี้เลยล่ะ เรื่องที่มีผลขจีสุกอะไรนั่น ทำไมหรือพอดูดูแล้วเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ เพราะสัตว์อสูรต่างๆก็รายล้อมเข้ามา และนักยุทธต่างๆก็เหมือนสนใจสิ่งเหล่านี้ ข้าอยากรู้เหลือเกินว่ามันเป็นสิ่งใด"ต้าเหว่ยกล่าวขึ้น"ข้าเองก็สงสัยว่าทางราชสำนักไม่ได้ส่งผู้ใดมาเข้าชิงผลขจีเลย เป็นไปได้หรือไม่ว่าทางราชสำนักนั้นไม่สนใจกับสมุนไพรชนิดนี้ เจ้าที่อยู่ในเมืองหลวงนั้นจึงไม่รู้ว่ามีของดีแบบนี้"ห่าวอู๋มู๋ลี่กล่าวขึ้น ทุกคนขอพยักหน้าพร้อมที่จ
ให้ชะตากรรมนำทาง ต้นขจี
เมื่อถึงยามเที่ยงคืนแล้วสัตว์อสูรตนนั้นก็ออกมาจากต้นขจีมันเป็นสัตว์อสูรสีขาวสว่างไสว มองไกลๆราวกลับนกกินรีสีขาวแต่พอมองดีๆก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่กินรีแต่อย่างใด"นั่นมันพญาหงส์นิสัตว์มหาอสูรที่เฝ้าอยู่ต้นขจีมันคือพญาหงส์นี่เอง"บุรุษกลุ่มที่จับตัวทั้งสองคนมากล่าวขึ้น "พวกเจ้าแกะมัดมือข้าทั้งสองได้แล้วกระมังข้าจะได้หาวิธีที่จะเอาชนะสัตว์มหาอสูรตนนั้น"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น กลุ่มคนที่จับตัวพวกเขามาจึงปรึกษากันไม่นานเขาก็แกะเชือกวิญญาณนั้นออก "ข้าทั้งสองจำเป็นที่จะต้องโจมตีพร้อมๆกันแล้วพวกเจ้ามีใครที่ต้องการที่จะลงมือบ้าง ข้าจะได้วางแผนเผื่อพวกเจ้า"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น ทั้งหมดที่จับตัวทั้งสองคนมานั่นนั่งเงียบทันทีไม่มีผู้ใดกล่าวสิ่งใดเพราะไม่มีใครต้องการที่จะลงมือ "ทำไมพวกท่านไม่คิดที่จะลงมือเลยหรอ ในเมื่อต้องการของแต่ถ้าไม่ลงมือพวกท่านจะมีหน้ารับของพวกนี้ได้อย่างไร"จินเป่าถามขึ้ม"เอาเป็นว่าพวกข้าไม่ลงมือต่อสู้กับสัตว์มหาสูรแต่พวกข้าจะลงมือแย่งชิงกับผู้มียุทธเหล่านั้นเอง ถ้าพวกข้าได้ผลขจีมามากพอพวกข้าจะแบ่งให้พวกเจ้า "บุรุษผู้หนึ่งกล่าวขึ้น"ข้าเองจะไปสู้กับสัตว์อสูรเหล่านั้นแต่ข้าเอง
ให้ชะตากรรมนำทาง ตอบแทน
เมื่อยามค่ำคืนเข้ามากล้ำกรายในห้องห่าวอู๋อวี่กับจินเป่านอนด้วยกันบนเตียงนอน"ข้าอยากให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไปจังที่เราสองคนได้นอนกอดกันบนเตียงนุ่มแบบนี้ หากเราช่วยท่านพ่อตากับแม่ยายได้แล้วเราแต่งงานกันนะ"ห่าวอู๋อวี่กล่าวออกมาอย่างหยอกล่อและจิงจังในท่าที จินเป่าไม่ได้กล่าวอะไรนางได้ยินเสียงกุกกักนอกประตูนางรู้ดีว่าห่าวอู่อวี่รับรู้ได้ก่อนนางเสียอีกแต่เขาก็แกล้งพูดไปต่างๆนานา เมื่อด้านนอกได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน เขาก็ไม่กล้าที่จะบุกเข้ามา ห่าวอู๋อวี่สังเกตเห็นถึงข้อนี้"ข้านอนแล้วนะเจ้าเองก็นอนเถอะ"ห่าวอู๋อวี่กล่าวขึ้น เพื่อจะได้เดินตามแผนของกลุ่มคนที่มาดักจับสองคนเขา สักพักใหญ่ๆเสียงเคลื่อนไหวภายในห้องก็สงบลง บุรุษผู้หนึ่งโบกมือเป็นสัญญาณให้ผู้ที่อยู่ด้านหลังค่อยๆเปิดประตูโรงเตี้ยมให้ แล้วค่อยๆบุกเข้าไปจับตัวทั้งสองได้ เมื่อถูกจับทั้งสองคนก็แกล้งทำเป็นหลับไหลไม่ได้สติ จินเป่าทำท่าทางตกใจตื่นขึ้นมา"หวกเจ้าเป็นใครกัน ทำไมถึงมาจับพวกข้าเช่นนี้ พวกข้าทั้งสองไปทำอะไรให้พวกเจ้าโกรธเคืองกัน"จินเป่าพูดขึ้น"แม่นางอย่าดิ้นรนเลย อย่าต่อรองกับการจับกุมในครั้งนี้ พวกเราวางแผนมานานแล้ว แล้วคนที่จับต
ให้ชะตากรรมนำทาง แผน
ป่ากระดังงาที่พวกเขาเดินทางเข้าไปนั้นร่มรื่นมีต้นไม้ใหญ่เล็กประปรายกันอยู่ มีโขดหินใหญ่โขดหินเล็กและมีเสียงสัตว์เล็กสัตว์น้อยมากมาย เสียงนกร้องสักพักและบินจากไปเพื่อหาอาหาร"เราจะอยู่ผจญภัยอยู่ที่ป่าอัสดงกันจนจะมีวรยุทธเพิ่มขึ้นเท่าใดดี เราต้องตั้งเป้าหมายและล่ะ"จางซินกล่าวขึ้น"ข้าไม่ได้ตั้งเป้าหมายอะไรเท่าไหร่หรอก เอาเป็นว่าจนกว่าพวกเราทั้งจะพอใจกันดีกว่า"ห่าวอู๋มูลี่กล่าวขึ้น"แล้วต้าเสว่ยล่ะท่านคิดว่ามาผจญภัยยังภายนอกแล้วท่านยังคิดว่ายังอยากติดตามพวกเราต่อหรือไม่"จินเป่าถามขึ้น"ถ้าไปกับพวกเจ้าแน่นอน ข้ารู้สึกสนุกรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกท้าทายแล้วพวกเจ้าก็มีจิตใจที่ดีช่วยเหลือชาวบ้านถ้าคิดว่าข้าต้องติดตามพวกเจ้าไปให้ถึงที่สุด"ต้าเหว่ยกล่าวขึ้น พวกเขาเดินทางในป่ากระดังงาราวๆเจ็ดวันก็ออกจากป่ากระดังงา เดินทางด้วยความราบรื่นตอนกลางวันเดิน กลางคืนก็พักผ่อนพวกเขาไปถึงหมู่บ้านอัสดงในเวลาเที่ยงของวันที่เจ็ด เมื่อพวกเขาไปถึงก็หาโรงเตี้ยมเพื่อนั่งกินอาหารกัน และจะได้ฟังข่าวจากนักยุทฑท่านอื่นด้วย พวกเขาเลือกนั่งโต๊ะกลางสุดเพราะจะได้ฟังเสียงข้างๆได้สะดวกยิ่งขึ้น "ป่าอัสดงทุกวันนี้ทำไมข้าไม
