เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4 เมนูที่อยากกิน 50%
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-01 13:55:08บทที่ 4 เมนูที่อยากกิน
ธุระยามเช้าเสร็จสิ้นแล้ว พิมพิไลเลือกการฝังยาคุมกำเนิดแบบสามปีแทนการฉีดยาคุมทุกสามเดือน หมออธิบายว่าช่วงแรกเธออาจจะมีประจำเดือนอยู่และอาจจะมีมากเกินปกติไม่ต้องกังวลใจไป และหลังจากนั้นประจำเดือนจะมาปกติหรือบางคนอาจจะไม่มีประจำเดือนตลอดช่วงระยะเวลาฝังยาคุม ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล พิมพิไลนั่งฟังคุณหมออธิบายและกล่าวขอบคุณ ปุริมจัดการค่าใช้จ่ายทั้งหมด และกำลังพาพิมพิไลไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง
หญิงสาวได้รับเอกสารสำหรับเรียนมหาวิทยาลัยภาคพิเศษมาปึกใหญ่ เหล่มองคนข้างกายที่กำลังจดจ่ออยู่กับท้องถนน พิมพิไลใจเต้นด้วยความดีใจทันทีที่รู้ว่าเธอได้รับโอกาสได้เรียนอีกครั้ง
“ปกติที่บ้านมีวันหยุดให้สองวันต่อสัปดาห์อยู่แล้ว เสาร์อาทิตย์เธอก็มาเรียนที่นี่แล้วกัน ไม่ไกลจากบ้าน” ปุริมว่าขณะยื่นเอกสารสมัครเรียนมาให้ จากนั้นพิมพิไลก็ถูกพาตัวไปยังห้องสตูดิโอ ถ่ายรูปยื่นใบสมัครเรียน ใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย เพียงแค่มีเงินก็บันดาลเรื่องที่ยากให้เป็นง่าย พิมพิไลได้รับบัตรนักศึกษาและจะเริ่มเรียนในวันเสาร์ที่จะถึงนี้
“ขอบคุณมาก ๆ นะคะคุณปุม พิมดีใจมาก ๆ เลยค่ะ พิมไม่รู้จะตอบแทนคุณปุมอย่างไรดีเลย แต่พิมสัญญาจะตั้งใจทำงานที่คุณปุมมอบหมายให้ดีที่สุดนะคะ” พิมพิไลเก็บความดีใจไว้ไม่มิด ในดวงตาคลอด้วยน้ำตา ยิ้มกว้างส่งไปให้กับคนใจดีที่จัดการเรื่องทุกอย่างให้เธอ
“อืม…ตอบแทนเหรอ?...” เสือร้ายที่นั่งเงียบมานาน บัดนี้ดวงตากลับฉายแววเจ้าเล่ห์
“ไว้ฉันจะบอกว่าอยากได้อะไร…ตอบแทน” ขนเส้นเล็กลุกเกรียว ร่างทั้งร่างร้อนผ่าวแม้อยู่ในรถยนต์ที่เปิดแอร์เย็นเฉียบ ถึงไม่ได้หันหน้าไปมองปุริม หากพิมพิไลนั้นรู้ดีว่าหากเผลอสบสายตาคมเข้าให้ร่างทั้งร่างของเธอคงแหลกเป็นผุยผงเป็นแน่ หญิงสาวจึงเลือกกอดเอกสารต่าง ๆ ไว้แน่นคล้ายมันคือเกราะกำบังให้เธอจากอาวุธร้าย
ปุริมไม่ได้ขับรถกลับบ้าน ทว่าเขาควงพวงมาลัยรถเลี้ยวเข้ามายังลานจอดรถในห้างสรรพสินค้าชื่อดังใจกลางเมือง
“คุณปุมจะซื้ออะไรเหรอคะ?”
“ไม่ใช่ฉัน เธอต่างหาก” ความสงสัยกระจ่างเมื่อปุริมดึงข้อมือเล็กเข้าไปยังร้านขายอุปกรณ์ไอที ชายหนุ่มเอ่ยสิ่งที่ต้องการกับพนักงาน ไม่นานทั้งพิมพิไลและปุริมก็ถูกเชิญให้นั่งยังโต๊ะรับแขก โดยมีน้ำหวานเสิร์ฟให้คนละแก้ว
พิมพิไลนั่งมองไอแพดและมือถือเครื่องละครึ่งแสนอย่างทึ่ง ๆ ราคาแพงหูฉี่ เธอไม่สามารถเอื้อมถึงได้ ที่มีอยู่ก็เป็นโทรศัพท์เครื่องเก่าที่ใช้มาหลายปีแล้ว มีไว้สำหรับรับสายป้าแสงลุงยอดและปุริมในบางครั้งยามเจ้านายหนุ่มต้องการอะไรพิเศษ
“เธอชอบสีอะไร?” พิมพิไลกะพริบตาถี่ ๆ มองปุริมที่อยู่ ๆ ได้ยื่นคำถามที่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับตัวเธอมาให้
“เธอเป็นคนต้องใช้มัน เลือกสีสิ”
“คะ?!” อันที่จริงพิมพิไลต้องการคำอธิบาย แต่ดูเหมือนปุริมไม่อยู่ในอารมณ์มานั่งสาธยายรายละเอียดให้เธอฟัง เขาหน้านิ่งและเริ่มใช้สายตากดดัน
“เอ่อ…สีดำค่ะ” พิมพิไลเลือกไปส่ง ๆ ยังไม่เข้าใจเท่าไรว่าเหตุใดต้องถามถึงสีที่เธอโปรดปราน แต่พอเดินออกมาจากร้านก็ได้คำตอบ
“ไว้ใช้เรียน เดี๋ยวนี้เขาใช้พวกนี้จดแทนกระดาษกันหมดแล้ว” พิมพิไลตาโต ไม่กล้ารับของมีค่าที่ราคามากกว่าเงินเดือนเธอ ถึงจะบอกว่าเพื่อสะดวกต่อการศึกษา หากเธอก็มองว่ามันมากเกินไป แต่ครั้นจะปฏิเสธ พอมองดวงตาคมที่กำลังส่งสายตาพิฆาตมาเล็ก ๆ เป็นอันต้องกลืนคำนั้นลงและรับมันมาอย่างเสียมิได้
“ขอบคุณค่ะ” สุดท้ายก็เลือกรับไว้พร้อมกระพุ่มมือไหว้เจ้านายหนุ่ม
“ส่วนเรื่องตอบแทน…” ปุริมหันเสี้ยวหน้ามองพิมพิไล ไม่เอ่ยสิ่งที่ต้องการต่อ หากกลับใช้สายตาพูดแทน เพียงแค่นั้นใจดวงน้อยของสาวใช้ก็เต้นระรัว ถึงปุริมไม่เอ่ยอะไร แต่พิมพิไลก็รู้ว่าการตอบแทนที่เขาต้องการจากเธอคืออะไร แค่คิดกายและใจก็ร้อนผ่าวขึ้นมาแล้ว
“เฮ้ย! ไอ้ปุม” เสียงที่ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างสูงใหญ่พอ ๆ กับปุริม คุณธรรศเพื่อนสนิทในแก๊งปุริม คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เพราะเขาและเพื่อนคนอื่น ๆ มักมาสังสรรค์กินเลี้ยงที่บ้านของปุริม
พิมพิไลกระพุ่มมือไหว้เพื่อนเจ้านายหนุ่ม ธรรศส่งยิ้มกว้างตาหวานเชื่อม ทั้งยังถือวิสาสะจับมือน้อยขณะรับไหว้อีกด้วย พอเหล่มองเจ้าเพื่อนสนิท ธรรศถึงกับหัวเราะออกมา
บทที่เกี่ยวข้อง
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 4 เมนูที่อยากกิน 100%
“ทำไมทำตาขวางใส่กู?” ธรรศหนุ่มเพลย์บอย กระซิบเย้า ๆ ทั้งยังใช้ศอกกระทุ้งท้องปุริมอีก มองเพื่อนหนุ่มกับสาวใช้แล้วรู้สึกไม่ชอบมาพากล ปุริมแปลกไปจากครั้งก่อนที่เคยพบเจอ ดูเหมือนเพื่อนของเขาจะทำใจเรื่องของผู้หญิงคนนั้นได้แล้ว และคงได้รังใหม่ให้ได้กกกอดสร้างไออุ่น“ไม่ยักรู้ว่ามึงออกมาเดินห้างได้ด้วย” ธรรศรู้ว่าปุริมเป็นพวกเก็บเนื้อเก็บตัวไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เพื่อนคนนี้ไม่ชอบคนหมู่มาก ออกแนวขี้รำคาญ ชอบอยู่ตามลำพัง จะเข้าสังคมเฉพาะจำเป็นเท่านั้น ปุริมไม่ตอบ ธรรศจึงเลือกเบี่ยงสายตาไปที่สาวร่างอ้อนแอ้นที่ยืนกะพริบตาปริบ ๆ อยู่ “มาซื้อของเหรอครับ?” “เอ่อ…ค่ะ คุณปุมใจดีซื้อพวกอุปกรณ์ไอทีไว้ให้พิมค่ะ เวลาเรียนจะได้สะดวก” ธรรศพยักหน้าหงึกหงักเหล่มองปุริมที่เอาแต่ยืนเงียบ พิมพิไลเป็นผู้ให้ความกระจ่างกับสิ่งที่สงสัยทั้งหมด เขาเอียงตัวกระซิบกระซาบกับเพื่อนในแก๊ง “เดี๋ยวนี้เป็นเสี่ยเหรอมึง ให้ทั้งการศึกษาและของใช้” คำตอบยังคงเป็นความเงียบ ธรรศนึกสนุกอยากแกล้งเพื่อนต่อ แต่มือถือเขามีสายเข้าเสียก่อนจึงโบกมือลาทั้งสอง แต่ไม่วายยักคิ้วหลิ่วตาให้คนที่ท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-01ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 5 สถานะ ‘ผัว’ 50%
บทที่ 5 สถานะ ‘ผัว’ ทุกคนภายในบ้านต่างมีสีหน้าไม่ต่างกัน และจุดโฟกัสของดวงตาก็อยู่ที่ร่างบอบบางของแพรไหมอดีตคนรักของปุริม ซึ่งบัดนี้เจ้าหล่อนกำลังบีบน้ำตาร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดเอวปุริมแน่น พิมพิไลเหลือบมองเพียงนิด ก่อนเบี่ยงหน้าหลบเมื่อเผลอสบเข้ากับดวงตาคมเข้ม ใจดวงน้อยสั่นสะท้าน รู้สึกหึงหวงปุริมขึ้นมา จนต้องหลบฉากออกมาอยู่ด้านหลังป้าแสง ลุงยอดและยศ ในใจพะวักพะวนว่าปุริมจะให้อภัยแพรไหมและกลับมาคบกันดังเดิม “แพรขอโทษนะคะพี่ปุม แพรผิดไปแล้ว ให้อภัยแพรเถอะนะคะ” น้ำตาที่ร่วงหล่นอาบแก้มแพรไหม ไม่ได้ทำให้ปุริมรู้สึกสงสารแม้แต่น้อย ชายหนุ่มดึงแขนเล็กออกแล้วเหวี่ยงหล่อนออกห่างไปเกือบสองเมตร ดวงตาคมราวเหยี่ยวมองอดีตคู่รักด้วยสายตาดูแคลน ปุริมรู้ดีถึงสาเหตุที่เจ้าหล่อนปรากฏกายในครั้งนี้ คงไม่พ้นเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ คนที่เคยเป็นเพื่อนสนิทเขาเป็นลูกหลานผู้มีอิทธิพลทางการเมือง เป็นคนหน้าใหญ่ ใจโต จ่ายไม่อั้น มีฐานะทางสังคมและการเงินดีกว่าปุริมอยู่หลายขุม อันมาจากธุรกิจสีเทาที่คนในตระกูลทำทั้งนั้น ปุริมเพิ่งเห็นข่าวเมื่อวานช่วงค่ำ ๆ เรื่องการบุกจับกุมเครือข่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-01ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 5 สถานะ ‘ผัว’ 100%
“แล้วนายยุ่งอะไรด้วยยศ แฟนหรือผัวก็ไม่ใช่” เจ้านายหนุ่มกระตุกยิ้มเอ่ยเสียงเย็น เอนกายกับโซฟาหนังหลุยส์พร้อมทั้งวาดขายาวออกไปเกือบโดนยศ ชายหนุ่มตวัดขาไขว่ห้าง เหลือบมองยศที่เคยเป็นลูกไล่เขามาตลอด หากบัดนี้กำลังกางปีกพร้อมปกป้องผู้หญิงที่เป็นของเขามาตั้งแต่ต้น ด้านยศก็ออกอาการหัวเสียไม่น้อย เขาสู้อุตส่าห์มาพูดกับปุริมดี ๆ เพราะอย่างไรก็คิดว่าเจ้านายหนุ่มคงยังหลงเหลือความดีอยู่บ้าง ทว่าไม่เลย “ผมไม่คิดว่าคุณปุมจะเป็นคนแบบนี้ การกระทำของคุณปุมมันเลวร้ายมากสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง” “ฉันไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดี” ปุริมเหยียดกายขึ้นเต็มความสูง มองต่ำไปยังยศ แสยะยิ้มมุมปาก พร้อมตบไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ “อย่ายุ่งเรื่องของฉันจะดีกว่า” “แต่คุณปุมทำไม่ถูก ผมรู้นะว่าคุณปุมแค่เอาพิมไว้เป็นตัวแทนของคุณแพรน่ะ” ไหล่กว้างยักขึ้นไม่ยี่หระ ปรายตามองอีกครั้ง ทำนองว่าที่ยศพูดนั้นถูกต้องหมด “นายชอบพิมเขาหรือไงถึงได้เป็นเดือดเป็นร้อนแทนขนาดนั้น ขนาดเจ้าตัวเขายังไม่พูดอะไรเลย” “คุณปุม!” ยศเริ่มโมโห เกลียดท่าทางยโสและไม่สนใจว่าใครจะเจ็บปวด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-01ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 6 สถานะ ‘เมีย’ 50%
บทที่ 6 สถานะ ‘เมีย’ ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในรถไม่มีใครเอ่ยปากสักคำจนกระทั่งถึงบ้าน พิมพิไลกระพุ่มมือไหว้ขอบคุณปุริม ชายหนุ่มทำเพียงพยักหน้าแล้วเดินล้วงกระเป๋าเข้าไปในบ้าน ถึงห้องพิมพิไลก็ทิ้งร่างลงกับเตียงทันที ยกมือขึ้นกุมกลางอกที่มันยังคงเต้นระรัวไม่ต่างจากชั่วโมงที่แล้วที่ได้ยินคำนั้น ไม่รู้เหตุใดปุริมถึงได้โพล่งคำนั้นออกมา ใจดวงน้อยวูบไหว แก้มนวลแดงซ่าน กระดากอายแต่ก็ยอมรับว่าเธอนั้นรู้สึกดี พิมพิไลเผลอคิดเข้าข้างตัวเองว่าปุริมอาจมีความรู้สึกดี ๆ ต่อเธอที่มากกว่าคนในความลับ ผู้หญิงที่อยู่ในเรือนเบี้ยคอยปรนเปรอความใคร่ เธอสามารถเป็นมากกว่านั้นได้หรือไม่ พิมพิไลอยากรู้นัก ฟากปุริมเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-02ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 6 สถานะ ‘เมีย’ 100%
มื้อเช้าได้ตั้งสำรับทันเวลาพอดี ปุริมเดินผิวปากลงจากชั้นบนมายังห้องอาหาร ยังไม่ทันได้นั่งลงดี เสียงรถยนต์คันหรูดังขึ้น ปุริมทำหน้าเบื่อมอง ‘ธรรศ’ และ ‘ภพ’ เพื่อนสนิทที่เดินกอดคอเข้ามาในบ้านเขาแต่เช้า“มาทำไม?”“ข้าวต้มทะเล น่ากินว่ะ” คนมาใหม่ไม่ได้ตอบ ทว่ากลับสนใจอาหารแสนธรรมดาตรงหน้า ทั้งธรรศและภพทำราวกับข้าวต้มทะเลคืออาหารภัตตาคารจากเชฟดัง“ผมขอสักถ้วยได้ไหมครับน้องพิม” ธรรศทำเสียงหวานไม่พอ ยังทำตาเยิ้มจนปุริมอยากใช้ส้อมจิ้มลูกตาโปน ๆ นั่นเสียจริง“ผมด้วยนะครับ” ภพเอ่ยยิ้ม ๆ กับสาวใช้ที่ธรรศบอกว่าปุริมกำลังกินอยู่ พอหันไปมองไอ้สมภารที่แอบกินไก่วัด ปุริมตีหน้าขรึมแต่ภพรู้ว่าเพื่อนสนิทกำลังโกรธ“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะคุณธรรศคุณภ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-03ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 7 เปลี่ยนสถานะ 50%
บทที่ 7 เปลี่ยนสถานะขอบตาร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงสถานะของตนเอง เธอก็แค่สาวใช้ในบ้านของปุริมเท่านั้น เป็นเพียงคนในเรือนเบี้ย หากเขาต้องการเมื่อไรแค่เพียงกระดิกนิ้วหรือเคาะประตูเข้ามาหาเธอ ‘อย่าหวังสูง’ คำนี้คงเหมาะกับคนอย่างเธอ พิมพิไลเบี่ยงหน้าหนี ซ่อนหยาดน้ำตาที่ร่วงกระทบผิวแก้ม หญิงสาวทนอยู่กับความเงียบไม่ไหวจึงลุกเดินหมายกลับไปยังที่ของตน หากกลับถูกรั้งแขนไว้ พอแหงนหน้าสบดวงตาคม คิ้วเข้มนั้นขมวดมุ่น“ร้องไห้ทำไม?” พิมพิไลไม่ตอบ เลือกเงียบ เอียงหน้าหนี“ฉันถามก็ตอบ” แรงบีบช่วงแขนหนักขึ้น ตามอารมณ์คุกรุ่นของคนตัวโต พิมพิไลหน้าเหยเก บิดแขนหนีแต่ไม่เป็นผล“คุณปุมอย่ามาสนใจคนใช้อย่างพิมเลยค่ะ” พิมพิไลสะบัดหน้างอน ๆ ปุริมยิ้มมุมปาก เพิ่งจะเคยเห็นท่าทางแง่งอนของสาวเจ้า ปกติให้ทำอะไรก็ทำ ไม่เคยมีปากมีเสียง มาวันนี้กล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-04ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 7 เปลี่ยนสถานะ 100%
“งั้นเรามาช่วยกันทำอาหารให้คุณปุมกินกันดีกว่านะคะ เมื่อวานเห็นบ่นอยากกินแกงเขียวหวานเนื้อตุ๋นฝีมือพิม เดี๋ยวออกไปตลาดเลยดีกว่าค่ะ ประเดี๋ยวฝนฟ้าจะตกเอา”“ค่ะ คุณพิม” ช่วงเย็นปุริมกลับจากทำงาน พิมพิไลรับสูทจากเขาแล้วถูกรั้งไปกอดจนพิมพิไลต้องตีแขน เนื่องจากป้าแสงยืนอยู่ไม่ไกล ปุริมกระตุกยิ้ม ปล่อยคนตัวนุ่มนิ่มให้เป็นอิสระ “วันนี้มีแกงเขียวหวานเนื้อนะคะ จะรับเป็นขนมจีนหรือข้าวดีคะ?”
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-04ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 8 ขอบคุณครับ 50%
บทที่ 8 ขอบคุณครับพิมพิไลนิ่งงันไปชั่วขณะ หากเมื่อคนตัวสูงหมุนกายให้เข้ามาเผชิญหน้าก็พบว่าสิ่งที่ติดอยู่ตรงโคนนิ้วและดวงตาคมสะท้อนเงาตนเองนั้นคือความจริง น้ำตาไหลลงอีกครั้ง ทว่ามันกลับเต็มไปด้วยความตื้นตันระคนดีใจ พิมพิไลฉีกยิ้มกว้างแล้วโถมกายกอดปุริมเต็มแรง“คุณปุม…”“เรียกพี่ได้แล้ว คุณมันดูห่างเหิน” พิมพิไลยิ้มขบขันเมื่อคนโตกว่าดูจะงอแง“พ…พี่ปุม”“อืม แบบนี้แหละดูใกล้ชิด” เขาพูดเสียงนุ่ม มือใหญ่เอื้อมมาเช็ดคราบน้ำตาจากใบหน้าหวาน สายตาทอแสงความต้องการอันแรงกล้า มันร้อนแรงจนร่างกายผะผ่าว รู้ความหมายดีว่าคืนนี้เธอคงได้ถูกปุริมทำรักจนจมเตียง“ชอบของขวัญวันเกิดที่พี่ให้ไหม?” พิม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-05
บทล่าสุด
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทจบ ในเรือนรัก
บทจบ ในเรือนรักปุริมได้ลูกแฝดผู้หญิงชื่อน้องโฮมและน้องฮัก ปัจจุบันอายุเข้าสี่ขวบ ด้วยเพราะร่างสูงใหญ่ที่ออกกำลังกายอยู่เป็นประจำขนาดอายุเกือบสี่สิบเขายังมีแรงอุ้มเจ้าก้อนปุ๊กลุกสองก้อนซ้ายขวา เขาได้รางวัลของความแข็งแรงเป็นจุ๊บจากลูกสาวฝาแฝด และศรีภรรยาอีกหนึ่ง แค่นี้คนเป็นพ่อและสามีก็ชื่นใจแล้ว ปุริมปล่อยให้ลูกสาวฝาแฝดวิ่งเล่นในสวนของบ้าน ส่วนตนเองและพิมพิไลก็มานั่งดูลูก ๆ ในศาลาไม้“มื้อค่ำพิมว่าจะลองทำอาหารเกาหลีดูค่ะ ลูกบ่นอยากกิน”“เอาสิ”“พี่ปุมกินได้ใช่ไหม กลัวไม่ถูกปาก”“เมียทำอะไรก็กินหมดล่ะครับ เรื่องมากเดี๋ยวโดนไล่ออกจากห้อง” พูดจบก็โดนฝ่ามือเล็กฟาดเข้าให้ แต่งงานกันมาหลายปีปุริมเปลี่ยนไปเยอะ เขาพูดเก่งขึ้นแต่กับเธอ กับคนอื่นยังตีหน้านิ
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 8 ขอบคุณครับ 100%
“มองเมียตาเยิ้มเลยนะมึง แด-กได้คงทำแล้วล่ะ” ธรรศกระเซ้ายิ้ม ๆ เห็นอาการคลั่งรักของเพื่อนแล้วได้แต่ส่ายหน้าเพราะคนอย่าง ‘ธรรศ ธรรมรงค์’ ไม่มีหัวใจ ไม่มีที่ว่างให้กับความรัก มีเพียงงาน เงินและความสนุกในชีวิตเท่านั้น ไอ้พวกความรักอะไรไร้สาระส่วน ‘ภพ ไตยรัตนา’ ก็คิดไม่ต่างกัน เขาเป็นหนุ่มโสดรักความสนุก ไม่คิดหาห่วงมาคล้องคอแบบปุริม ไม่อยากให้ใครมาเจ้ากี้เจ้าการบงการชีวิต อยู่แบบโสด ๆ โฉด ๆ แบบนี้ สบายตัวสบายใจที่สุดหลังจากสถานะของพิมพิไลเลื่อนมาเป็นเจ้านายจึงขาดตำแหน่งผู้ช่วยแม่บ้านไป ปุริมคิดประกาศหาสาวใช้คนใหม่ หากพิมพิไลห้ามไว้เพราะเธอยังสามารถทำงานที่เคยทำได้เหมือนเดิม
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 8 ขอบคุณครับ 50%
บทที่ 8 ขอบคุณครับพิมพิไลนิ่งงันไปชั่วขณะ หากเมื่อคนตัวสูงหมุนกายให้เข้ามาเผชิญหน้าก็พบว่าสิ่งที่ติดอยู่ตรงโคนนิ้วและดวงตาคมสะท้อนเงาตนเองนั้นคือความจริง น้ำตาไหลลงอีกครั้ง ทว่ามันกลับเต็มไปด้วยความตื้นตันระคนดีใจ พิมพิไลฉีกยิ้มกว้างแล้วโถมกายกอดปุริมเต็มแรง“คุณปุม…”“เรียกพี่ได้แล้ว คุณมันดูห่างเหิน” พิมพิไลยิ้มขบขันเมื่อคนโตกว่าดูจะงอแง“พ…พี่ปุม”“อืม แบบนี้แหละดูใกล้ชิด” เขาพูดเสียงนุ่ม มือใหญ่เอื้อมมาเช็ดคราบน้ำตาจากใบหน้าหวาน สายตาทอแสงความต้องการอันแรงกล้า มันร้อนแรงจนร่างกายผะผ่าว รู้ความหมายดีว่าคืนนี้เธอคงได้ถูกปุริมทำรักจนจมเตียง“ชอบของขวัญวันเกิดที่พี่ให้ไหม?” พิม
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 7 เปลี่ยนสถานะ 100%
“งั้นเรามาช่วยกันทำอาหารให้คุณปุมกินกันดีกว่านะคะ เมื่อวานเห็นบ่นอยากกินแกงเขียวหวานเนื้อตุ๋นฝีมือพิม เดี๋ยวออกไปตลาดเลยดีกว่าค่ะ ประเดี๋ยวฝนฟ้าจะตกเอา”“ค่ะ คุณพิม” ช่วงเย็นปุริมกลับจากทำงาน พิมพิไลรับสูทจากเขาแล้วถูกรั้งไปกอดจนพิมพิไลต้องตีแขน เนื่องจากป้าแสงยืนอยู่ไม่ไกล ปุริมกระตุกยิ้ม ปล่อยคนตัวนุ่มนิ่มให้เป็นอิสระ “วันนี้มีแกงเขียวหวานเนื้อนะคะ จะรับเป็นขนมจีนหรือข้าวดีคะ?”
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 7 เปลี่ยนสถานะ 50%
บทที่ 7 เปลี่ยนสถานะขอบตาร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงสถานะของตนเอง เธอก็แค่สาวใช้ในบ้านของปุริมเท่านั้น เป็นเพียงคนในเรือนเบี้ย หากเขาต้องการเมื่อไรแค่เพียงกระดิกนิ้วหรือเคาะประตูเข้ามาหาเธอ ‘อย่าหวังสูง’ คำนี้คงเหมาะกับคนอย่างเธอ พิมพิไลเบี่ยงหน้าหนี ซ่อนหยาดน้ำตาที่ร่วงกระทบผิวแก้ม หญิงสาวทนอยู่กับความเงียบไม่ไหวจึงลุกเดินหมายกลับไปยังที่ของตน หากกลับถูกรั้งแขนไว้ พอแหงนหน้าสบดวงตาคม คิ้วเข้มนั้นขมวดมุ่น“ร้องไห้ทำไม?” พิมพิไลไม่ตอบ เลือกเงียบ เอียงหน้าหนี“ฉันถามก็ตอบ” แรงบีบช่วงแขนหนักขึ้น ตามอารมณ์คุกรุ่นของคนตัวโต พิมพิไลหน้าเหยเก บิดแขนหนีแต่ไม่เป็นผล“คุณปุมอย่ามาสนใจคนใช้อย่างพิมเลยค่ะ” พิมพิไลสะบัดหน้างอน ๆ ปุริมยิ้มมุมปาก เพิ่งจะเคยเห็นท่าทางแง่งอนของสาวเจ้า ปกติให้ทำอะไรก็ทำ ไม่เคยมีปากมีเสียง มาวันนี้กล
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 6 สถานะ ‘เมีย’ 100%
มื้อเช้าได้ตั้งสำรับทันเวลาพอดี ปุริมเดินผิวปากลงจากชั้นบนมายังห้องอาหาร ยังไม่ทันได้นั่งลงดี เสียงรถยนต์คันหรูดังขึ้น ปุริมทำหน้าเบื่อมอง ‘ธรรศ’ และ ‘ภพ’ เพื่อนสนิทที่เดินกอดคอเข้ามาในบ้านเขาแต่เช้า“มาทำไม?”“ข้าวต้มทะเล น่ากินว่ะ” คนมาใหม่ไม่ได้ตอบ ทว่ากลับสนใจอาหารแสนธรรมดาตรงหน้า ทั้งธรรศและภพทำราวกับข้าวต้มทะเลคืออาหารภัตตาคารจากเชฟดัง“ผมขอสักถ้วยได้ไหมครับน้องพิม” ธรรศทำเสียงหวานไม่พอ ยังทำตาเยิ้มจนปุริมอยากใช้ส้อมจิ้มลูกตาโปน ๆ นั่นเสียจริง“ผมด้วยนะครับ” ภพเอ่ยยิ้ม ๆ กับสาวใช้ที่ธรรศบอกว่าปุริมกำลังกินอยู่ พอหันไปมองไอ้สมภารที่แอบกินไก่วัด ปุริมตีหน้าขรึมแต่ภพรู้ว่าเพื่อนสนิทกำลังโกรธ“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะคุณธรรศคุณภ
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 6 สถานะ ‘เมีย’ 50%
บทที่ 6 สถานะ ‘เมีย’ ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในรถไม่มีใครเอ่ยปากสักคำจนกระทั่งถึงบ้าน พิมพิไลกระพุ่มมือไหว้ขอบคุณปุริม ชายหนุ่มทำเพียงพยักหน้าแล้วเดินล้วงกระเป๋าเข้าไปในบ้าน ถึงห้องพิมพิไลก็ทิ้งร่างลงกับเตียงทันที ยกมือขึ้นกุมกลางอกที่มันยังคงเต้นระรัวไม่ต่างจากชั่วโมงที่แล้วที่ได้ยินคำนั้น ไม่รู้เหตุใดปุริมถึงได้โพล่งคำนั้นออกมา ใจดวงน้อยวูบไหว แก้มนวลแดงซ่าน กระดากอายแต่ก็ยอมรับว่าเธอนั้นรู้สึกดี พิมพิไลเผลอคิดเข้าข้างตัวเองว่าปุริมอาจมีความรู้สึกดี ๆ ต่อเธอที่มากกว่าคนในความลับ ผู้หญิงที่อยู่ในเรือนเบี้ยคอยปรนเปรอความใคร่ เธอสามารถเป็นมากกว่านั้นได้หรือไม่ พิมพิไลอยากรู้นัก ฟากปุริมเข
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 5 สถานะ ‘ผัว’ 100%
“แล้วนายยุ่งอะไรด้วยยศ แฟนหรือผัวก็ไม่ใช่” เจ้านายหนุ่มกระตุกยิ้มเอ่ยเสียงเย็น เอนกายกับโซฟาหนังหลุยส์พร้อมทั้งวาดขายาวออกไปเกือบโดนยศ ชายหนุ่มตวัดขาไขว่ห้าง เหลือบมองยศที่เคยเป็นลูกไล่เขามาตลอด หากบัดนี้กำลังกางปีกพร้อมปกป้องผู้หญิงที่เป็นของเขามาตั้งแต่ต้น ด้านยศก็ออกอาการหัวเสียไม่น้อย เขาสู้อุตส่าห์มาพูดกับปุริมดี ๆ เพราะอย่างไรก็คิดว่าเจ้านายหนุ่มคงยังหลงเหลือความดีอยู่บ้าง ทว่าไม่เลย “ผมไม่คิดว่าคุณปุมจะเป็นคนแบบนี้ การกระทำของคุณปุมมันเลวร้ายมากสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง” “ฉันไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดี” ปุริมเหยียดกายขึ้นเต็มความสูง มองต่ำไปยังยศ แสยะยิ้มมุมปาก พร้อมตบไหล่อีกฝ่ายเบา ๆ “อย่ายุ่งเรื่องของฉันจะดีกว่า” “แต่คุณปุมทำไม่ถูก ผมรู้นะว่าคุณปุมแค่เอาพิมไว้เป็นตัวแทนของคุณแพรน่ะ” ไหล่กว้างยักขึ้นไม่ยี่หระ ปรายตามองอีกครั้ง ทำนองว่าที่ยศพูดนั้นถูกต้องหมด “นายชอบพิมเขาหรือไงถึงได้เป็นเดือดเป็นร้อนแทนขนาดนั้น ขนาดเจ้าตัวเขายังไม่พูดอะไรเลย” “คุณปุม!” ยศเริ่มโมโห เกลียดท่าทางยโสและไม่สนใจว่าใครจะเจ็บปวด
ในเรือนเบี้ยคุณปุริม บทที่ 5 สถานะ ‘ผัว’ 50%
บทที่ 5 สถานะ ‘ผัว’ ทุกคนภายในบ้านต่างมีสีหน้าไม่ต่างกัน และจุดโฟกัสของดวงตาก็อยู่ที่ร่างบอบบางของแพรไหมอดีตคนรักของปุริม ซึ่งบัดนี้เจ้าหล่อนกำลังบีบน้ำตาร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดเอวปุริมแน่น พิมพิไลเหลือบมองเพียงนิด ก่อนเบี่ยงหน้าหลบเมื่อเผลอสบเข้ากับดวงตาคมเข้ม ใจดวงน้อยสั่นสะท้าน รู้สึกหึงหวงปุริมขึ้นมา จนต้องหลบฉากออกมาอยู่ด้านหลังป้าแสง ลุงยอดและยศ ในใจพะวักพะวนว่าปุริมจะให้อภัยแพรไหมและกลับมาคบกันดังเดิม “แพรขอโทษนะคะพี่ปุม แพรผิดไปแล้ว ให้อภัยแพรเถอะนะคะ” น้ำตาที่ร่วงหล่นอาบแก้มแพรไหม ไม่ได้ทำให้ปุริมรู้สึกสงสารแม้แต่น้อย ชายหนุ่มดึงแขนเล็กออกแล้วเหวี่ยงหล่อนออกห่างไปเกือบสองเมตร ดวงตาคมราวเหยี่ยวมองอดีตคู่รักด้วยสายตาดูแคลน ปุริมรู้ดีถึงสาเหตุที่เจ้าหล่อนปรากฏกายในครั้งนี้ คงไม่พ้นเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ คนที่เคยเป็นเพื่อนสนิทเขาเป็นลูกหลานผู้มีอิทธิพลทางการเมือง เป็นคนหน้าใหญ่ ใจโต จ่ายไม่อั้น มีฐานะทางสังคมและการเงินดีกว่าปุริมอยู่หลายขุม อันมาจากธุรกิจสีเทาที่คนในตระกูลทำทั้งนั้น ปุริมเพิ่งเห็นข่าวเมื่อวานช่วงค่ำ ๆ เรื่องการบุกจับกุมเครือข่า
