LOGINShare
บทที่ 88
Related chapters
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 89
วันหยุดสุดสัปดาห์ผ่านไปไวมาก ไม่นานก็ถึงวันจันทร์แล้วจี้อี่หนิงกลับไปที่แผนกวิจัยและพัฒนา ทำการทดลองก่อนหน้าของตัวเองต่อหลิ่วอี๋หนิงเองก็กลับมาทำงานแล้ว แต่ดูสงบเสงียมกว่าเมื่อก่อนมาก เห็นจี้อี่หนิงแล้วก็แสร้งทำเป็นไม่เห็น ไม่มีความอวดดีเหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิดแต่จะสงบเสงียมเพราะซึมซับการสั่งสอนจริงๆ หรือรอเล่นงานต่ออยู่ในที่มืดเฉยๆ ก็ไม่อาจรู้ได้เวลาหนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนใกล้จะเลิกงาน จู่ๆ จี้อี่หนิงได้รับสายสือเวย นัดเธอไปกินข้าวด้วยกันตอนเย็นจี้อี่หนิงคิดๆ ดูตอนเย็นไม่มีธุระอะไร จึงตอบตกลงไปเมื่อมาถึงร้านอาหาร จี้อี่หนิงเห็นชายหนุ่มหน้าอ่อนเยาว์ อายุประมาณยี่สิบคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างสือเวย เธอจึงอดเลิกคิ้วขึ้นไม่ได้ทันทีที่นั่งลง สือเวยก็แนะนำอย่างอดใจรอไม่ไหว “อี่หนิง นี่แฟนใหม่ของฉัน เป็นยังไงบ้าง?”สายตาของจี้อี่หนิงจับจ้องไปที่อีกฝ่าย เขาก้มหน้าลงอย่างเขินอาย ใบหูขึ้นซับสีโดยไม่รู้ตัว“เธอไปหาผู้ชายที่ดูบริสุทธิ์ขนาดนี้มาจากไหนกัน? อย่าบอกนะว่าเป็นเด็กมหาลัย?”“ถูกต้องแล้ว”จี้อี่หนิง: "......"ก็คิดว่าครั้งก่อนที่เธอบอกว่าจะหาเด็กมหาลัยเป็นแค่การพูดไปอย่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 90
ทั้งสองมาหยุดอยู่หน้าจี้อี่หนิง ซุนสิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม "บังเอิญจังเลย คืนนี้คุณจี้ก้มาทานอาหารที่นี่เหรอ?"จี้อี่หนิงพยักหน้า "ค่ะ มีนัดกับเพื่อนไว้""งั้นผมไปเอารถก่อน เดี๋ยวไปส่งคุณกลับบ้าน?""ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขับรถมา""อ่อ ได้ครับ งั้นรบกวนคุณช่วยดูประธานเสิ่นสักครู่หนึ่งได้ไหมครับ คืนนี้เขาดื่มไปค่อนข้างมากนิดหน่อย เขารออยู่ที่นี่คนเดียวผมไม่ค่อยวางใจเท่าไหร่"จี้อี่หนิงเหลือบมองเสิ่นซื่อ เห็นท่าทางเขาดูสร่าง นอกจากกลิ่นเหล้าบนตัวแล้ว ไม่มีร่องรอยของความเมาเลยแม้แต่น้อยเมื่อดูออกว่าเธอสงสัย ซุนสิงจึงอธิบาย "ไม่ว่าประธานเสิ่นจะเมาหรือไม่เมาก็เป็นแบบนี้ คุณเห็นเขาเหมือนปกติมาก ความจริงอาจจะเมาไปแล้ว"ครั้นนึกถึงเมื่อก่อนเสิ่นซื่อช่วยตัวเองหลายครั้ง ถ้าไม่ตกลง ก็จะดูเหมือนไร้น้ำใจไปหน่อย"ค่ะ ฉันรู้แล้วค่ะ"เมื่อเห็นเธอตกลง ซุนสิงก้หมุนตัวตรงไปโรงรถอย่างรวดเร็วพอเขาจากไป ระหว่างจี้อี่หนิงกับเสิ่นซื่อก็เงียบลงแต่บรรยากาศรอบตัวเสิ่นซื่อทำให้คนละสายตามองไม่ได้ จี้อี่หนิงทำได้เพียงก้มหน้ามองปลายเท้าอย่างเหม่อลอย"ร่างกายเป็นยังไงบ้าง?"จี้อี่หนิงงุงงงไปชั่วขณะ ก่อนจะเข้าใจว
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 91
อีกทั้งตอนนั้นแสงไฟของประตูร้านอาหารสาดลงมาจากศีรษะของทั้งสอง ยิ่งทำให้ใบหน้ามุมข้างแสนเย็นชาของเสิ่นซื่อแต่เดิมรับกับแสงนวล แม้แต่สายตาที่มองเธอ ยังอ่อนโยนขึ้นมากมองอยู่แบบนี้ ถือว่าทำให้คนคิดมากได้ง่ายๆเลยล่ะแต่ว่านี่คงเป็นปัญหาของมุมกล้อง ตอนนั้นเสิ่นซื่อกำลังคุยกับเธอ ต้องมองมาที่เธออย่างแน่นอน ไม่คิดว่าจะโดนคนถ่ายเอาไว้ได้พอดีเธอต่อสายตรงโทรหาสือเวยทันที"รูปนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ใครเป็นคนถ่าย?""เธอตื่นได้สักที รูปนั้นเป็นฝีมือของช่างภาพที่มีชื่อเสียงนิดหน่อยในวงการถ่ายภาพ หลังจากกลับไปก็โพสต์ลงบนเวยป๋อส่วนตัว ไม่คิดว่าจดังขึ้นมาซะอย่างนั้น ในอินเทอร์เน็ตต่างชมกันใหญ่ว่าเธอกับเสิ่นซื่อเป็นชายหล่อหญิงสวย เหมาะสมกันมาก"จี้อี่หนิง: "......"แม้รูปนี้จะถ่ายได้แค่หน้าด้านข้างของพวกเขา แต่คนที่รู้จักเขานั้น แค่เห็นก็มองออกแล้ว มิน่าเมื่อกี้เสิ่นเยี่ยนจือถึงได้โมโหขนาดนั้น“ภาพนี้เป็นปัญหามุมกล้อง ฉันติดต่ออาเล็กของเสิ่นเยี่ยนจือแล้ว เอาแบบนี้ไปก่อน”หากเรื่องนี้แดงขึ้นมา จะไม่เป็นผลดีต่อเธอแม้แต่น้อยวางสายเสร็จ จี้อี่หนิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็ยังไม่ติดต่อหาเสิ่นซื่อ แ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 92
“ฉันควรทำอะไรไม่ควรทำอะไร ไม่จำเป็นต้องให้คุณมาเตือน”คล้อยหลังเสิ่นซื่อพูดจบ ทั่วทั้งห้องทำงานก็ตกสู่ความเงียบงันลุงหลานทั้งสองจดจ้องกันไปมาด้วยท่าทีเย็นยะเยือก ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมถอยซุนสิงที่อยู่ข้างๆเห็นสถานการณ์ท่าไม่ดี จึงรีบเร่งเดินเข้าไป “ประธานเสิ่นเล็ก พอรู้เรื่องรูปภาพในอินเทอร์เน็ตวันนี้แล้ว ประธานเสิ่นก็กำลังจัดการ ไม่อย่างนั้นคุณกลับไปก่อนดีกว่าครับ”เสิ่นเยี่ยนจือหันมองซุนสิง เอ่ยเสียงเยือกเย็น “เลขาซุน คุณอยู่กับอาเล็กมากี่ปีแล้ว หวังว่าคุณจะมีเวลาโน้มน้าวเขา ให้เขาอย่า......”"เสิ่นเยี่ยนจือ!"เสิ่นซื่อตะโกนลั่นตัดบทเขา ความโกรธเกรี้ยวสุดขีดปะทุขึ้นในดวงตา "หากยังพูดจาไร้สาระอีกแค่ประโยคเดียว ก็อย่าคิดว่าจะได้นั่งตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของเสิ่นซื่อกรุ๊ปอย่างมั่นคงอีกเลย"เสิ่นเยี่ยนจือกำหมัดข้างตัวแน่น ความหงุดหงิดอัดแน่นเต็มทรวงถึงขีดสุด แต่ก็ไม่กล้าฉีกหน้าเสิ่นซื่อจริงๆ เพราะเขารู้ดีว่าความสามารถนี้ที่เสิ่นซื่อมีอยู่ สามารถดึงเขาลงจากตำแหน่งได้จริงๆเขามองไปทางเสิ่นซื่อ ก่อนจะเอ่ยเน้นทีละคำชัดเจน "หวังว่าอาเล็กจะทำตัวให้ดีก็แล้วกัน!"พูดจบ เขาก็หันกายเดินออกไ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 93
พอเห็นจี้อี่หนิงตัวสั่นเบาๆ สายตาเสิ่นเยี่ยนจือพลันฉายแววพอใจจี้อี่หนิงกัดริมฝีปากล่างแน่น ก่อนตอบเสียงเย็นชา "ฉันจะไปเข้างานแล้ว ตอนนี้คุณคงไปได้แล้วใช่ไหม?"เมื่อเห็นท่าทีหัวรั้นไม่สนฟังคำใครของเธอแล้ว สายตาเสิ่นเยี่ยนจือพลันฉายแววคร่ำเคร่งแต่เมื่อนึกขึ้นได้เขาก็ไม่อยากบังคับรีบเร่งอีกฝ่าย ไม่อย่างนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองต้องตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆอย่างแน่นอน"ผมจะไปส่งคุณ""ไม่ต้องค่ะ"พูดจบ เธอจึงผลักเสิ่นเยี่ยนจือออกประตู ก่อนปิดแล้วจากไปทันทีหลังจากมาถึงบริษัท ก็พบว่าเพื่อร่วมงานในบริษัทต่างแอบมองเธอ สีหน้าจี้อี่หนิงราบเรียบไร้อารมณ์ คาดว่ามุกคนคงเห็นภาพนั้นในอินเทอร์เน็ตหมดแล้วสางของไว้บนโต๊ะทำงานเสร็จ ขณะจี้อี่หนิงกำลังเตรียมตัวไปห้องปฏิบัติการ เซี่ยงอวี่ที่อยู่ข้างๆปรี่เข้ามาฉับพลัน พูดเสียงเบา “อี่หนิง เรื่องภาพในอินเทอร์เน็ตนั้น......เป็นความจริงเหรอ? ประธานเสิ่นชอบเธอจริงๆเหรอ?”ชั่วเวลานั้นผู้คนรอบๆพลันหูผึ่งขึ้นมายังไงซะเรื่องก่อนหน้านี้ที่จี้อี่หนิงทำอุปกรณ์การทดลองระเบิด แล้วเสิ่นซื่อเสี่ยงอันตรายไปช่วยตนนั้นทุกคนก็รู้ดีประกอบกับภาพเมื่อคืนที่ดูมีบรร
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 94
เจิ้งกั๋วอันในตอนนี้กำลังอยู่ที่โถงทางเดินโรงพยาบาลมองใบเสร็จด้วยความกังวล ตอบกลับด้วยเสียงจริงจัง “ภายในไม่กี่วันนี่ล่ะ”วันนี้เขาไม่เหลือเงินแม้แต่แดงเดียว ไม่พอเจิ้งโหยวโหย่วยังอยู่สถานีตำรวจ ทำได้เพียงต้องทำตามที่หลิ่วอี๋หนิงบอกเท่านั้นถึงจะมีโอกาสหาเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้“งั้นฉันจะรอข่างดีจากอาเจิ้งก็แล้วกัน”วางสายเสร็จ มุมปากหลิ่วอี๋หนิงหยักยิ้มหยันขอเพียงเจิ้งกั๋วอันลักพาตัวจี้อี่หนิงไป ถึงเวลานั้นเธอค่อยให้พวกมันทั้งสองตายด้วยกัน หลังจากนั้นตนก็สบายใจไร้กังวลแล้วในห้องปฏิบัติการ จี้อี่หนิงกำลังเตรียมทำการทดลองก่อนหน้านี้ต่อ ก็ได้ข่าวจากเจี่ยงหรู ให้เธอไปห้องทำงานเมื่อถึงห้องทำงาน เจี่ยงหรูยกยิ้มพลางให้เธอนั่งลง"อี่หนิง ลงพื้นที่ปฏิบัติการเมืองหรงกับประธานเสิ่นครั้งนี้รู้สึกยังไงบ้าง?"จี้อี่หนิงเม้มปาก “ก็พอได้ค่ะ พี่หรูมีเรียกฉันมามีเรื่องอะไรเหรอคะ?”“คือว่า ทางสำนักงานใหญ่ให้ความสำคัญกับโครงการที่เธอกำลังพัฒนามาก ประกอบกับโครงการนี้ได้รับการลงทุนจากประธานเสิ่น เพื่อเลี่ยงไม่ให้ต้องคอยวิ่งไปมาติดตามความคืบหน้าของโครงการ ทางสำนักงานใหญ่จึงตั้งใจส่งเธอไปทำงาน
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 95
กลับถึงบ้าน จี้อี่หนิงก็ติดต่อซุนสิง สองซุนสิงให้เธอไปตามหาเขาที่ห้องทำงานประธานเช้าวันถัดไป ถึงเวลานั้นจะพาเธอไปแสกนลายนิ้วมือและทำบัตรผ่านประตูหลังจากวางสาย จี้อี่หนิงก็รู้สึกกังวลขึ้นอย่างบอกไม่ถูกเดิมทีเสิ่นเยี่ยนจือก็สงสัยว่าเสิ่นซื่อกำลังวางแผนคิดไม่ซื่อกับเธอ ตอนนี้ตนต้องไปทำงานที่ชิงหง หากเขารู้ ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องวุ่นอะไรขึ้นบ้างแต่สถานการณ์ตอนนี้ ทำได้เพียงเดินหนึ่งก้าวมองหนึ่งก้าวแล้ว รอให้เขารู้จริงๆก่อน ถึงวันนั้นค่อยว่ากันเช้าวันถัดมา จี้อี่หนิงตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็บึ่งรถไปชิงหงจอดรถใต้ตึกชิงหงแล้ว จี้อี่หนิงจึงไปบอกหน้าเคาน์เตอร์ว่ามาหาซุนสิง ทางเคาน์เตอร์ยืนยันตัวตนเธอได้แล้วจึงนำทางเธอไปหน้าลิฟต์"คุณจี้ ห้องทำงานท่านประานอยู่ชั้นบนสุดค่ะ"จี้อี่หนิงพยักหน้า “โอเคค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”หลังจากเข้าลิฟต์ จี้อี่หนิงจึงกดปุ่มชั้นลิฟต์ ประตูลิฟต์ปิดลงก่อนค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นข้างบนนี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาชิงหง ก่อนหน้านี้เคยได้มาว่าลิฟต์ของชิงหงวิวสวยมาก ตอนนี้ได้รู้แล้วว่าเป็นเรื่องจริงคล้อยหลังลิฟต์มุ่งขึ้นด้านบน ภาพทิวทัศน์ของเมืองทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ดูแล
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 96
เสิ่นซื่อเงยหน้ามองเขา เอ่ยปากด้วยสีหน้าเย็นชา "รู้แล้ว"เมื่อเห็นสีหน้าของเขาเฉยเมย ซุนสิงก็รู้สึกว่าการที่ตัวเองตั้งใจบอกเขาเรื่องนี้โดยเฉพาะมันไม่จำเป็นเลยพร้อมทั้งเตือนเสิ่นซื่อว่ามีประชุมตอนสิบโมง ซุนสิงก็หมุนตัวออกไปช่วงเที่ยง จี้อี่หนิงถือบัตรอาหารไปที่โรงอาหารเพิ่งเดินเข้าไปก็ต้องอึ้งกับความหรูหราของโรงอาหารชิงหง นี่ไม่ใช่โรงอาหารแล้ว ไม่ต่างอะไรกับร้านอาหารติดดาวเลยสักนิดเมื่อกวาดตามองไปแล้วอาหารทุกช่องล้วนประณีตเป็นอย่างมาก แค่มองก็รู้สึกหิวแล้วอีกทั้งราคาอาหารยังถูกมากเทียบเท่ากับโรงอาหารในมหาวิทยาลัยเลยโรงอาหารมีสามชั้นถ้วน มีอาหารครอบคลุมทุกชนิดทั้งอาหารตะวันตก อาหารจีน อีกทั้งยังมีอาหารประจำชาติเฉพาะกลุ่มประเทศอื่น ๆ อีกจี้อี่หนิงยืนต่อแถวอยู่ที่ช่องอาหารไทย สั่งข้าวผัดสับปะรดหนึ่งจานและต้มยำกุ้งหนึ่งถ้วยแล้วหาที่นั่งมุมหนึ่งนั่งลงเมื่อชิมน้ำซุปไปหนึ่งคำ ความเซอร์ไพรส์ก็ปรากฏขึ้นในแววตาของเธอ นี่มันอร่อยเหมือนที่เธอเคยกินที่ร้านอาหารห้าดาวเลยก่อนหน้านี้บนโซเชียลมีคนพูดกันว่าเรื่องโรงอาหารของชิงหงเทียบเท่าระดับห้าดาว ตอนนั้นจี้อี่หนิงยังคิดว่ากล่าวเกินจร
Latest chapter
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 280
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากก่อนก้าวเข้าไปในห้องผู้ป่วย มองไปที่จี้เหว่ยหงแล้วพูดว่า “พ่อ ฉันเตรียมจะส่งพ่อไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ หมอเจ้าของไข้ก็เห็นด้วยแล้ว รอให้ร่างกายพ่อดีขึ้นหน่อย ทางโน้นจัดเตรียมเรียบร้อย ฉันจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้พ่อกับคุณน้าเวินไปต่างประเทศค่ะ”พอพูดจบ จี้เหว่ยหงก็ปฏิเสธทันทีโดยไม่ต้องคิด “ผมไม่ไป ผมจะอยู่ที่ประเทศนี้ครับ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “พ่อ การแพทย์ต่างประเทศดีกว่าที่นี่นะ แล้วโรคของพ่อก็ต้องพักฟื้น…”จี้เหว่ยหงขัดขึ้น “เธอจะทำอะไรต่อหลังจากส่งฉันกับน้าเวินไปต่างประเทศ? คิดจะสู้กับตระกูลเสิ่นคนเดียวหรือไง?”จี้อี่หนิงก้มตาลง สีหน้าเรียบเฉย “เปล่า ก่อนหน้านี้พ่อไม่บอกให้ฉันหยุดแล้วเหรอ?”“ถ้างั้น ทำไมเธอยังไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นอีก!”จี้เหว่ยหงตบตะเกียบลงบนโต๊ะดังปัง ดวงตามีแต่ความโกรธขณะที่จ้องมองจี้อี่หนิง“ฉันไปยุ่งเกี่ยวกับคนตระกูลเสิ่นตอนไหน?”“เธอยังกล้าโกหกฉันอีก! เพิ่งหย่ากับเสิ่นเยี่ยนจือได้ไม่นานก็ไปพัวพันกับอาเล็กของเขา เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?!”จี้อี่หนิงดวงตาหดเกร็ง แววตาเย็นเยียบ “ใครบอกพ่อ?”“ใครเป็นคนพูดสำคัญตรงไหน? สำคัญคือมันเป็น
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 279
ในน้ำเสียงของเขา กลับมีความรู้สึกน้อยใจปะปนอยู่เล็กน้อยจี้อี่หนิงชะงักไปชั่วครู่ ก่อนเงยหน้ามองเขา “ฉันตั้งใจจะเก็บงานทดลองให้เสร็จก่อนแล้วค่อยขึ้นไป”“ไหน ๆ ผมก็ลงมาแล้ว เธอช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ผมตรงนี้เลยก็ได้ เดี๋ยวผมต้องไปประชุมต่อ”“โอเค ถอดเสื้อก่อนสิ”จี้อี่หนิงก้มลงเตรียมผ้าก๊อซและยา แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นแผงอกเปลือยเปล่าของเสิ่นซื่อ มือที่ถือผ้าก๊อซเผลอกำแน่นโดยไม่รู้ตัวเอวแข็งแรงสมบูรณ์ มีกล้ามท้องเป็นมัดถึง 8 ลูก รูปร่างทรงวี ทำให้เขาดูแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยพละกำลังดิบเถื่อนเห็นจี้อี่หนิงจ้องกล้ามท้องของเขาจนเผลอเหม่อ เสิ่นซื่อกระแอมเบา ๆ “ถ้าเธออยากดู คืนนี้กลับไปผมถอดให้ดูแบบเต็ม ๆ เลยก็ได้นะ”ได้ยินน้ำเสียงล้อเลียนของเขา จี้อี่หนิงหน้าแดงขึ้นมาทันทีอายจริง ๆ!ดันไปจ้องกล้ามท้องของเขาจนเหม่อไปได้!แต่เธอไม่มีทางยอมรับเรื่องน่าอายแบบนี้เด็ดขาด“เมื่อกี้ฉันแค่คิดอะไรเพลิน ๆ ผู้ชายที่มีกล้ามท้อง ฉันก็เห็นมาเยอะแล้ว คงไม่ถึงกับต้องตะลึงเพราะกล้ามของคุณหรอก”เสิ่นซื่อเลิกคิ้ว “เหรอ? แล้วเธอเคยเห็นของใครบ้างล่ะ?”“เยอะมาก จนจำไม่ได้แล้ว”“ลืมจริง ๆ หรือแกล้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 278
ได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจของเธอ เสิ่นซื่อหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะปล่อยเธอไปถ้าแกล้งต่อไป คงได้โกรธจริง ๆ แล้วจี้อี่หนิงถอยหลังสองก้าว ใช้มือจัดผมที่ยุ่งเหยิงเพราะการดึงทึ้งเมื่อครู่ให้เข้าที่ มองเสิ่นซื่ออย่างไม่พอใจ“เอาล่ะ อย่าโกรธเลย คืนนี้ผมอาจจะต้องทำงานล่วงเวลา เดี๋ยวผมให้คนขับรถไปส่งเธอกลับก่อนนะ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว “แผลของคุณต้องเปลี่ยนผ้าพันแผล แล้วคุณจะทำงานล่วงเวลาถึงกี่โมง?”“ยังไม่แน่ใจ เรื่องเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ซุนสิงทำก็ได้”เห็นเขาดูไม่ใส่ใจ จี้อี่หนิงเริ่มไม่พอใจ หน้านิ่งไม่พูดอะไรเสิ่นซื่อถอนหายใจเบา ๆ “จริง ๆ แล้วไม่เป็นไร แค่แผลถลอก อีกไม่กี่วันก็หายครับ”“หลังเลิกงานฉันจะไปเปลี่ยนผ้าพันแผลให้คุณ เสร็จแล้วฉันค่อยกลับค่ะ”ประตูลิฟต์เปิดออก จี้อี่หนิงทิ้งคำพูดนี้ไว้ก่อนเดินออกไป ไม่ให้เสิ่นซื่อมีโอกาสปฏิเสธมองแผ่นหลังของเธอที่รีบเดินจากไป เสิ่นซื่อเผลอยิ้มมุมปากอีกด้านหนึ่ง เสิ่นเยี่ยนจือกลับถึงบ้านด้วยสีหน้าบึ้งตึงฉินจืออี้กำลังนั่งดื่มรังนกที่ห้องรับแขก เห็นเขาขมวดคิ้วแน่นก็วางถ้วยลงแล้วถามว่า “เป็นอะไร? หรือว่าคุณปู่ยังไม่ให้คุณกลับไปที่เสิ่นซื่อกรุ๊ป?”เส
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 277
วินาทีถัดมา หน้าผากของเธอรู้สึกถึงสัมผัสที่นุ่มนวลเหมือนขนนกที่ปัดผ่านเบา ๆ ทำให้รู้สึกจั๊กจี้และสะกิดใจเสิ่นซื่อจูบหน้าผากของเธอเบา ๆ แล้วผละออก ดวงตาของเขามีแววรู้สึกผิด"จี้อี่หนิง ขอโทษนะ เมื่อกี้ผมนึกถึงเรื่องที่เธอเคยเต็มใจทำเพื่อเสิ่นเยี่ยนจือแล้วผมรู้สึกไม่สบายใจ แต่นั่นไม่ยุติธรรมกับเธอเลย"ตั้งแต่ตัดสินใจคบกับเธอ เขาก็ควรยอมรับอดีตของเธอ ไม่ใช่โกรธเธอเพราะเรื่องนั้นจี้อี่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะโอบรอบเอวเขาและพิงอกเขาเบา ๆ พลางพูดเสียงแผ่วว่า "อืม"ร่างกายในอ้อมแขนของเขานุ่มนวล กลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำให้ดวงตาของเสิ่นซื่อเปลี่ยนเป็นแววลึกล้ำ"อี่หนิง ถ้ายังกอดต่อไปแบบนี้ ผมไม่กล้ารับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ครับ"น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาที่พยายามระงับ ทำให้หัวใจของจี้อี่หนิงสั่นไหว ความรู้สึกซาบซ่านแล่นไปทั่วร่าง และแก้มของเธอก็เริ่มร้อนขึ้นเธอรีบผลักเขาออก ดวงตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองผสมความเขินอาย "ฉันแค่กอดเธอแค่นิดเดียวเอง"เสิ่นซื่อรู้สึกกระอักกระอ่วน ลูบจมูกตัวเองเบา ๆ แล้วพูดเสียงต่ำว่า "ผมต้องไปประชุมแล้ว ไปกันเถอะ"พูดจบ เขาก็รีบเปิดประตู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 276
"ไม่ครับ"จี้อี่หนิงเลิกคิ้วขึ้น น้ำเสียงแข็งกระด้างแบบนี้ยังกล้าบอกว่าไม่โกรธอีกเหรอ?"คุณโกรธอะไร? เพราะฉันคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือเหรอ?"เสิ่นซื่อสายตาดูลึกซึ้งขึ้น "ผมไม่เด็กขนาดนั้น""งั้นคุณโกรธเรื่องอะไร?"เมื่อกี้นอกจากจะคุยกับเสิ่นเยี่ยนจือไปสองสามคำ จี้อี่หนิงก็ไม่ได้ทำอะไรที่น่าจะทำให้เขาโกรธเลยอีกอย่าง เธอกับเสิ่นเยี่ยนจือหย่ากันแล้ว และเธอก็พูดกับเขาต่อหน้าด้วย เขาจะมีอะไรต้องโกรธ?เสิ่นซื่อเงียบไปสักพักก่อนจะพูดเสียงต่ำ "สิทธิบัตรยารักษาโรคหัวใจที่เขาเอามาตอนนั้น เป็นของคุณเหรอ?"จี้อี่หนิงชะงักไปนิด ก่อนจะพยักหน้า"อืม ตอนนั้นเขาเพิ่งเข้าทำงานที่เสิ่นซื่อกรุ๊ป ผู้ถือหุ้นยังไม่ยอมรับเขา แล้วตอนนั้นฉันก็แต่งงานกับเขา ถ้าเขาดี ฉันก็ต้องดีไปด้วย ฉันเลยยกให้เขาไปค่ะ"เสิ่นซื่อแสยะยิ้มออกมา น้ำเสียงแฝงความประชด "คุณดูจะดีกับเขาจังเลยนะ"ตอนนั้นเสิ่นเยี่ยนจือใช้สิทธิบัตรนั่นแย่งโครงการดี ๆ ไปจากชิงหงหลายโครงการ แถมยังเล่นงานบริษัทของเขาลับหลังอีกถ้าไม่ติดว่าเป็นหลานชาย และเสิ่นซื่อกรุ๊ปก็เป็นธุรกิจของตระกูลเสิ่น เขาคงไม่ปล่อยไปแน่แต่ไม่คิดเลยว่า สิทธิบัตรนั่นจะเป็นข
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 275
เสิ่นเยี่ยนจือกัดฟันแน่น ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจเขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่า ท่านผู้เฒ่าเสิ่นลำเอียงเข้าข้างเสิ่นซื่ออย่างเห็นได้ชัดแต่ เขาไม่เหมือนเสิ่นซื่อที่มีบริษัทเป็นของตัวเอง และไม่กล้าขัดใจท่านผู้เฒ่าเสิ่นเขารีบก้มหน้าลง สีหน้าดูกระอักกระอ่วน "คุณปู่ คุณพูดถูกครับ... ตอนนั้นผมแค่ใจร้อนไป... อีกอย่าง ฉินจืออี้ก็ท้องลูกของผมแล้ว...""พอเถอะ ฉันไม่อยากมาเสียเวลากับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของพวกเธอ ออกไปซะ"เห็นสีหน้ารำคาญของท่านผู้เฒ่าเสิ่น เสิ่นเยี่ยนจือสูดหายใจลึก แล้วฝืนยิ้มออกมา "ครับ"เสิ่นซื่อจูงมือจี้อี่หนิงออกจากบ้านตระกูลเสิ่นไปจนถึงข้างนอก ถึงได้ปล่อยมือเธอ"รู้ทั้งรู้ว่ามาที่นี่ต้องโดนกดดัน ทำไมถึงยังมาอีก?"น้ำเสียงที่แฝงความไม่พอใจของเขาทำให้จี้อี่หนิงเผลอกัดริมฝีปากตัวเองเธอเงยหน้ามองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความห่วงใย "ฉันไม่อยากให้คุณถูกท่านผู้เฒ่าเสิ่นโดนตีเพราะฉันอีก"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นเป็นพ่อของเขา เขาคงไม่มีทางตอบโต้เดิมทีจี้อี่หนิงตั้งใจแค่ใช้เขา ไม่คิดจะมาด้วยซ้ำแต่พอเห็นรูปที่เสิ่นเยี่ยนจือส่งมา หัวใจก็บีบรัดแน่น เจ็บปวดขึ้นมาเฉย ๆตอนนั้น เธอถึงได้รู้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 274
ท่านผู้เฒ่าเสิ่นดวงตาเต็มไปด้วยความเวทนา "คุณคิดว่ายังมีโอกาสแต่งงานเข้าตระกูลเสิ่นอีกเหรอ?"ตอนนี้เสิ่นซื่ออาจจะขัดใจฉัน เพราะยังสนใจเธออยู่แต่ไม่นานหรอก เขาจะรู้เองว่าการมีภรรยาที่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย กับภรรยาที่ช่วยเขาได้ มันต่างกันแค่ไหนถึงตอนนั้น เขาจะยังเลือกจี้อี่หนิงอยู่ไหม?ถ้าเธอฉลาดพอ ตอนนี้ก็ควรถอยออกไปจากเสิ่นซื่อ"ท่านผู้เฒ่า อาจมีหลายคนอยากแต่งเข้าตระกูลเสิ่น แต่ฉันไม่สนใจ ตอนที่ฉันแต่งกับเสิ่นเยี่ยนจือ เป็นเพราะตัวเขาเอง ไม่ใช่เพราะตระกูลเสิ่นและตอนนี้ที่ฉันอยู่กับเสิ่นซื่อก็เป็นเพราะเขาเป็นเสิ่นซื่อเท่านั้น"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นแค่นเสียงเย็นชา "เธอกล้าสาบานไหม ว่าอยู่กับเขาโดยไม่มีความโลภเลย แค่ชอบเขาจริง ๆ?"มือของจี้อี่หนิงที่อยู่ข้างตัวกำแน่นโดยไม่รู้ตัว เธอเม้มปากกำลังจะพูด แต่เสิ่นซื่อก็พูดขึ้นมาก่อนด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พ่อ พอได้แล้ว อย่าบีบบังคับเธออีกเลย!"ท่านผู้เฒ่าเสิ่นจ้องเขาอย่างเย็นชา "หุบปาก! วันนี้แกต้องเลิกกับเธอ ไม่งั้นเราขาดกัน!"ทันทีที่พูดจบ ห้องนั่งเล่นก็ตกอยู่ในความเงียบเห็นท่านผู้เฒ่าเสิ่นโกรธจนหน้าแดง เสิ่นซื่อเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะค่อย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 273
……เสวียนหมิงหมิงโกรธมากหลังจากได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด เธอเดินตรงไปหาผู้หญิงกลุ่มนั้นและพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา: "ฉันว่าทำไมถึงได้กลิ่นอิจฉาแรงขนาดนี้ ที่แท้ก็มีคนอิจฉานี่เอง!"ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มจ้องมองเสวียนหมิงหมิงด้วยความโกรธ "พวกเราพูดความจริง แล้วอีกอย่าง เจ้าตัวยังไม่ได้พูดอะไรเลย แกมีสิทธิ์อะไรมาออกหน้าแทน? อย่าให้คนอื่นใช้เป็นเครื่องมือโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว ยังไงก็ตาม การที่ได้ไต่เต้าไปอยู่กับประธานเสิ่น ใครจะรู้ว่าแอบวางแผนอะไรไว้เบื้องหลังบ้างค่ะ!""ถ้าแกมีความสามารถ แกก็ไปหาเองสิ ไม่มีความสามารถก็หุบปากไป! ยังจะบอกว่าพี่อี่หนิงหน้าตาธรรมดา ต้องการให้ฉันซื้อกระจกให้พวกแกส่องดูตัวเองหรือเปล่าว่าหน้าตาเป็นยังไง?""แก!"เสวียนหมิงหมิงเชิดคางขึ้น "แกอะไรแก? ถ้ามีความกล้า ก็เอาคำพูดที่พวกแกพูดเมื่อกี้ไปพูดต่อหน้าประธานเสิ่นโดยไม่ตกหล่นสักคำ ดูสิว่าเขาจะยังเก็บพวกแกพวกปากเสียไว้ในบริษัทอีกหรือเปล่า!"ผู้หญิงคนนั้นจะพูดอะไรอีก แต่คนข้างๆ ดึงแขนเธอไว้"พอเถอะ ไปกันเถอะ"ผู้หญิงคนนั้นมองเย็นชาใส่เสวียนหมิงหมิง"รอดูเถอะ!"เสวียนหมิงหมิงยืนเท้าสะเอว กลอกตา "ก็รอดูสิ ยังไง? แกจะก
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 272
เงียบไปสักครู่ เสิ่นซื่อเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา: "ผมจะไปหลังจากประชุมเสร็จ"ตอนเที่ยง จี้อี่หนิงเพิ่งขึ้นไปถึงชั้นบนสุด ซุนสิงก็ขวางเธอไว้"คุณจี้ ตอนนี้ประธานเสิ่นไม่อยู่ในห้องทำงานครับ""เขายังอยู่ในที่ประชุมหรือ?"ซุนสิงส่ายหน้า มองเธอพลางพูดว่า: "ไม่ใช่ เช้านี้ท่านผู้เฒ่าเสิ่นโทรหาเขา เขากลับไปบ้านเดิมแล้วยังไม่ได้กลับมาครับ"จี้อี่หนิงรู้สึกใจหายวูบ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องเช้านี้"ฉันเข้าใจแล้ว เลขาซุน ขอบคุณที่บอกฉันเรื่องนี้ค่ะ"เห็นว่าสีหน้าเธอแทบไม่เปลี่ยน ซุนสิงขมวดคิ้ว "คุณจี้ คุณไม่ไปหาเขาหรือ?""ถึงฉันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร อีกอย่างถ้าคนในตระกูลเสิ่นเห็นฉันตอนนี้ พวกเขาจะยิ่งอารมณ์เสียค่ะ""เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเพราะคุณ คุณไม่ควรจะแบกรับมันไปพร้อมกับประธานเสิ่นหรือ?"ซุนสิงมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ น้ำเสียงเย็นชาความรู้สึกของเสิ่นซื่อ เขาไม่มีสิทธิ์ถาม แต่ตอนนี้ท่าทีของจี้อี่หนิง ทำให้เขารู้สึกว่าเสิ่นซื่อช่างน่าเสียดายเขาต่อสู้กับตระกูลเสิ่นเพื่อเธอคนเดียว แต่จี้อี่หนิงกลับแค่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขา ไม่มีท่าทีว่าจะร่วมแบกรับเลยสักนิด"เลขาซุน ถ้าเขาต้อง
