MasukShare
บทที่ 300
Bab terkait
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 301
เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ในที่สุดเสิ่นซื่อที่เงียบมาตลอดก็เอ่ยปากขึ้น “ทำไมเธอถึงรับเงินหนึ่งล้านของเขา? ทำไมไม่ยืนยันให้พวกเขาขอโทษต่อหน้าสาธารณะ?”“ถึงเธอจะขอโทษ ก็ไม่ได้มาจากใจจริง และที่เสิ่นเยี่ยนจือสามารถโน้มน้าวให้เธอมาขอโทษได้ ก็คงเป็นเพราะเขาไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นข่าว ถ้าฉันยืนยันต่อไป อาจจะส่งผลตรงกันข้ามค่ะ”เสิ่นซื่อก้มมองเธอ “งั้นแต่แรกเธอต้องการแค่เงิน?”จี้อี่หนิงพยักหน้า “ใช่ แต่ถ้าฉันเป็นฝ่ายขอเงินเอง เสิ่นเยี่ยนจืออาจให้ทนายฟ้องฉันข้อหาขู่กรรโชก”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เสิ่นซื่อก็เงียบลง ก้มหน้าคิดอะไรบางอย่างอยู่เห็นว่าเขาไม่มีท่าทีจะพูดอะไรอีก จี้อี่หนิงก็หันหลังเตรียมกลับไปที่ห้องนอนเพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงของเสิ่นซื่อดังขึ้นจากด้านหลังอย่างจนใจ“อี่หนิง ถ้าเธอต้องการแค่นั้น ไม่จำเป็นต้องวางแผนอะไรให้ยุ่งยาก แค่บอกผม ผมช่วยเธอได้”ฝีเท้าของจี้อี่หนิงชะงักไปเล็กน้อย เธอหันกลับไปมองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้“ฉันกำลังวางแผนเล่นงานเสิ่นเยี่ยนจือ เขาเป็นญาติของเธอ เธอไม่รู้สึกไม่ดีเลยเหรอ?”เธอตั้งใจตอบตกลงรับเงินต่อหน้าเสิ่นซื่อ เ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 302
เสิ่นซื่อลูบศีรษะของเธอเบาๆ แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ที่เธอยังไม่สามารถเชื่อใจผมได้หมดใจ แสดงว่าผมยังทำได้ไม่ดีพอครับ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขา กำลังจะพูด แต่โทรศัพท์ของเสิ่นซื่อก็ดังขึ้นมากะทันหัน“เธอเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าหรือ?”จี้อี่หนิงเคยได้ยินเสียงเรียกเข้าของเสิ่นซื่อมาก่อน ดูเหมือนว่ามันไม่เหมือนกับของวันนี้เสิ่นซื่อไม่พูดอะไร หยิบโทรศัพท์แล้วเดินไปอีกด้านหนึ่งเพื่อตอบรับสายไม่รู้ทำไม จี้อี่หนิงรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล คิ้วของเธอขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัวไม่นาน เสิ่นซื่อก็วางสายแล้วเดินกลับมาหาเธอ“ผมมีธุระต้องออกไปข้างนอกหน่อย เธอนอนก่อนเลย”เขาหันตัวเตรียมจะออกไป แต่จี้อี่หนิงก็คว้ามือของเขาไว้โดยอัตโนมัติ“เรื่องสำคัญมากไหม? อยู่กับฉันไม่ได้เหรอ…ฉัน…”จี้อี่หนิงก็ไม่รู้ว่าจะใช้เหตุผลอะไรให้เขาอยู่ต่อดี แล้วเธอควรจะอ้างความกระวนกระวายใจที่ไม่มีเหตุผลของเธอเองเหรอ?เหตุผลนี้ เธอเองก็ยังรู้สึกว่ามันดูไร้สาระดวงตาของเสิ่นซื่อลึกลงเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าพูดว่า “อืม ถ้าเธอกลัว ผมให้คนขับรถไปรับสือเวยมาอยู่เป็นเพื่อนเธอได้นะ”จี้อี่หนิงอ้าปากเหมือนอยากพูดอะไร แ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 303
จี้อี่หนิงก้มหน้าลง ค่อยๆ พูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก แค่เมื่อคืนคุณไม่กลับมาที่วิลล่า ฉันเลยอยากถามว่าจัดการเรื่องเรียบร้อยหรือยัง”ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงทุ้มต่ำของเสิ่นซื่อจะดังขึ้นมา “ใกล้เรียบร้อยแล้ว คืนนี้ผมจะกลับครับ”จี้อี่หนิงกำโทรศัพท์ในมือแน่นโดยไม่รู้ตัว “โอเค งั้นตอนเย็นเรากินข้าวด้วยกันนะ”“อืม รอผมกลับไป”วางสายไป เสิ่นซื่อมองไปยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้าม ซึ่งกำลังน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะพูดเสียงเย็นชา “รั่วอวี่ ระหว่างเรา มันจบไปแล้ว เดี๋ยวผมจะจองตั๋วเครื่องบินให้เธอ”ฉีรั่วอวี่ชะงักขณะเช็ดน้ำตา ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเสิ่นซื่อด้วยดวงตาหม่นเศร้า “ฉันไม่ไป! ฉันกลับมาครั้งนี้ ก็ไม่คิดจะไปไหนอีกแล้ว”คิ้วของเสิ่นซื่อขมวดเข้าหากัน บรรยากาศรอบตัวเริ่มเย็นยะเยือก“แล้วแต่เธอ แต่ระหว่างเรา มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว”“ถ้าคุณไม่สนใจฉันแล้ว เมื่อคืนคุณคงไม่มาหาฉันหรอก จริงๆ แล้วคุณยังรักฉันอยู่ ใช่ไหม?”ฉีรั่วอวี่ร้องไห้จนดูบอบบางน่าสงสาร ดวงตาที่มองเสิ่นซื่อเต็มไปด้วยความรักและความเสียใจถ้าตอนนั้นเธอไม่ยืนกรานจะไปต่างประเทศ ก็คงไม่ต้องเลิกกับเสิ่นซื่อและผู้หญิงคนนั้นก็คงไ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 304
ถ้าพวกเขาไม่ได้ไปที่ร้านอาหารสำหรับคู่รัก ถ้าทั้งสองคนไม่ได้ นั่งฝั่งเดียวกันที่โต๊ะอาหาร ถ้าเสิ่นซื่อไม่ได้ตักอาหารให้เธอ บางที... เธออาจจะยังหลอกตัวเองได้ว่าคน ๆ นั้นเป็นแค่หุ้นส่วนทางธุรกิจของชิงหงเธอดับหน้าจอโทรศัพท์ ก้มหน้าลง สีหน้าคลุมเครือยากจะคาดเดาในเสี้ยววินาทีที่เห็นรูป เธอมีความคิดที่จะโทรไปถามเสิ่นซื่อให้รู้เรื่อง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจใจเย็นลงเธอเองก็แค่ใช้เสิ่นซื่อเป็นเครื่องมือ ต่อให้เขาจะไปมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับผู้หญิงคนอื่น แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรไปซักถามเขา?แต่เดิม เธอก็ไม่ได้คิดจะอยู่กับเขาตลอดไปอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง สือเวยส่งข้อความมาหาเธออีกหลายข้อความ【ฉันลองให้คนไปสืบดู ผู้หญิงคนนี้ชื่อฉีรั่วอวี่ เป็นรักแรกของเสิ่นซื่อ ตอนหลังเธอได้ทุนการศึกษาครบจำนวนแล้วไปเรียนต่อต่างประเทศ จากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก】【ตอนนั้นมีคนไม่มากที่รู้ว่าทั้งสองคนเคยอยู่ด้วยกัน หลังจากที่เธอไปต่างประเทศ ก็ไม่มีใครกล้าพูดถึงเธอต่อหน้าเสิ่นซื่ออีก ถ้าไม่ได้ให้คนไปสืบข้อมูล ฉันก็คงไม่รู้ว่าเสิ่นซื่อเคยมีความสัมพันธ์แบบนั้น】【อี่หนิง ถ้าเสิ่นซื่อทำเรื่องที่ทำ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 305
ระหว่างชายหญิงที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว คำพูดเช่นนี้มีนัยที่ไม่จำเป็นต้องอธิบายเสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "ดึกแล้ว ผมจะไม่ขึ้นไปละ คุณพักผ่อนเร็วๆ นะ"ฉีรั่วอวี่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ยังฝืนยิ้มพยักหน้า "ดีค่ะ งั้นคุณกลับบ้านให้ปลอดภัยนะคะ"เสิ่นซื่อกลับมาที่วิลล่า ตอนนี้เป็นเวลาสิบกว่าทุ่มแล้วเขาเพิ่งเปลี่ยนรองเท้าเดินเข้าห้องนั่งเล่น คนรับใช้ก็เดินเข้ามาหา "นายน้อย คุณจี้ทั้งรอคุณกลับมากินอาหารเย็นเป็นเวลานาน สุดท้ายเธอไม่ได้กินอาหารเย็นเลยก่อนขึ้นไปข้างบน""ครับ ผมทราบแล้ว คุณไปพักผ่อนเถอะ""ค่ะ"เสิ่นซื่อพับแขนเสื้อสูท ไปที่ครัวทำบะหมี่หนึ่งชามแล้วถือขึ้นไปข้างบนเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู จี้อี่หนิงคิดว่าเป็นคนรับใช้ในวิลล่า จึงลุกขึ้นไปเปิดประตูเมื่อเห็นร่างสูงสง่าที่ประตู เธอตกใจเล็กน้อย แล้วก็คิดจะปิดประตูเสิ่นซื่อใช้เท้ากั้นประตูไว้ สีหน้าแสดงความเสียใจ "อี่หนิง ขอโทษนะ ผมกลับมาช้า"จี้อี่หนิงมองเขา เห็นว่าสีหน้าเขาไม่มีความรู้สึกผิดเลยแม้แต่น้อย เธอจึงรู้สึกผิดหวังเป็นไปได้ไหมว่าเวลาผู้ชายทำอะไรที่ไม่ดีต่อแฟนหรือภรรยา พวกเขาล้วนสามารถแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้เ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 306
เสิ่นซื่อมองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย "รั่วอวี่ คุณไม่เคยใช้เล่ห์เล็กๆ น้อยๆ แบบนี้มาก่อนเลยนะ"มือที่ฉีรั่วอวี่ยื่นไปหาเขาชะงักไปชั่วครู่ ค่อยๆ ดึงกลับมา พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ "คุณก็ไม่เคยปฏิเสธฉันมาก่อนเหมือนกัน""ผมเคยบอกแล้วว่า ผมมีแฟนแล้ว"ฉีรั่วอวี่เงยหน้ามองเขา พูดอย่างช้าๆ ทีละคำ "คุณรักเธอไหม?"เสิ่นซื่อเงียบไม่พูดอะไร ทำให้ฉีรั่วอวี่รู้สึกมั่นใจขึ้นมาบ้าง"ดูสิ ถ้าคุณรักเธอ คุณก็จะยอมรับโดยไม่ลังเลเลย"เสิ่นซื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย "รั่วอวี่ ผมไม่ได้ยอมรับ แต่เพราะผมไม่อยากทำร้ายคุณ"รอยยิ้มของฉีรั่วอวี่ค้างอยู่บนใบหน้า ผ่านไปสักพักเธอจึงพูดเสียงเบา "ไม่เป็นไรถ้าคุณรักเธอ คุณจะกลับมารักฉันอีกครั้ง"เสิ่นซื่อคิดจะบอกว่าเขาจะไม่กลับมารักเธออีก เพราะสำหรับเขา ความสัมพันธ์ของพวกเขาจบไปนานแล้วแต่เมื่อเห็นความเศร้าบนใบหน้าของฉีรั่วอวี่ เขาก็ไม่ได้พูดออกมา"ไปกันเถอะ"พูดจบ เขาก็หันหลังเดินไปที่ประตูโรงพยาบาลฉีรั่วอวี่วิ่งตามเขาไป อยากจะเดินเคียงข้างชิดใกล้เขาเหมือนเคย แต่เสิ่นซื่อกลับถอยห่างไปครึ่งก้าว"รั่วอวี่ ผมจะรับปากว่าจะดูแลคุณในช่วงนี้ แต่ผมหวังว่าคุณจะรักษาระยะห่าง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 307
"ท่านผู้เฒ่าเสิ่น ท่านหาฉันมีเรื่องอะไรหรือ？"มองดูจี้อี่หนิงที่ไม่ได้ยโสโอหังหรือต่ำต้อยท่านผู้เฒ่าเสิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงเย่อหยิ่ง "คุณตั้งราคามาเถอะ ขอเพียงแค่คุณยอมปล่อยซื่อเยี่ยนไป"จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ท่านจะให้เท่าไหร่คะ?""นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณต้องการเท่าไหร่ เรื่องนั้นผ่านไปหลายปีแล้ว ถึงคุณจะส่งซื่อเยี่ยนเข้าคุกจริงๆ ผมก็มีวิธีพาเขาออกมาได้ การดื้อรั้นไม่ยอมลงให้ไม่เป็นผลดีกับตัวคุณหรอก"จี้อี่หนิงลุกขึ้นยืน น้ำเสียงไม่มีความรู้สึกใดๆ "ในเมื่อท่านพูดแบบนี้ พวกเราก็ไม่มีความจำเป็นต้องคุยกันต่อแล้ว"สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเสิ่นเปลี่ยนเป็นเย็นชา "คุณหมายความว่ายังไง?""ไม่มีความหมายอะไร แค่รู้สึกว่าพวกเราตกลงกันไม่ได้ ฉันยังมีงานต้องทำ ขอตัวก่อนนะคะ"พูดจบ จี้อี่หนิงก็หมุนตัวเดินจากไปทันทีมองดูเงาร่างของเธอ ท่านผู้เฒ่าเสิ่นรู้สึกโกรธมาก ราวกับมีไฟโทสะพวยพุ่งขึ้นมาจากศีรษะเมื่อเธอไม่ยอมรับความปรารถนาดี เขาก็จะไม่ปรานีอีกต่อไปเขาโทรหาลูกน้อง พูดอย่างกัดฟัน "ไปสืบเภสัชกรรมเหว่ยหง ผมไม่เชื่อว่าจี้เหว่ยหงไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมายเลย!"กลับมาที่ห้องปฏิบั
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 308
"ไม่ได้เจอกันนานแล้ว"เวินลี่เจ๋อเดินมาตรงหน้าจี้อี่หนิง ก้มมองเธอ มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม "อืม ไม่ได้เจอกันนานแล้ว"นับดูแล้ว ทั้งสองคนไม่ได้พบกันห้าหกปีแล้ว แทบไม่ได้ติดต่อกัน เลยจี้อี่หนิงรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย"เข้าไปข้างในก่อนเถอะ"นั่งลงในร้านอาหาร หลังจากสั่งอาหารเสร็จแล้ว จี้อี่หนิงถึงหันไปมองเขาและเอ่ยปาก "ทำไมคุณถึงตัดสินใจกลับมาพัฒนาในประเทศกะทันหัน? ฉันได้ยินน้าเวินบอกว่าคุณมีเงินเดือนสูงมากในต่างประเทศ ถ้าทำงานต่อไปอีกสองสามปี น่าจะได้ตั้งรกรากที่นั่นแล้วนี่"มองดูใบหน้าที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืนอยู่ตรงหน้า ตอนนี้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ เวินลี่เจ๋อแทบจะมองเหม่อไปเขาหลบตาอย่างสงบ พูดเสียงเบา "กินอาหารข้างนอกไม่คุ้น"จี้อี่หนิงรู้สึกประหลาดใจ ชัดเจนว่าเธอไม่ค่อยเชื่อ"ง่ายแค่นั้นเหรอ?"“อืน”"ก็ได้ แล้วคุณหางานแล้วหรือยัง? หรือว่าวางแผนจะพักผ่อนสักระยะ"เวินลี่เจ๋อยกแก้วน้ำตรงหน้าขึ้นดื่ม นิ้วมือแตะเบาๆ บนแก้ว มองไปที่จี้อี่หนิงพูดช้าๆ "จริงๆ วันนี้ผมไปสัมภาษณ์ที่ชิงหงแล้ว"ได้ยินเช่นนั้น จี้อี่หนิงเกือบจะพ่นน้ำออกมา มองดูเวินลี่เจ๋อด้วยสายตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
Bab terbaru
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 332
“ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 331
เมื่อเห็นเสิ่นซื่อเดินเข้ามา จี้อี่หนิงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ถอยหลังไปหนึ่งก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยความระแวดระวังเขาจะลงมือกับเธอเพราะฉีรั่วอวี่หรือเปล่า?เมื่อทั้งสองเหลือระยะห่างไม่กี่ก้าว เห็นเขายกมือขึ้นมาทางเธอ จี้อี่หนิงกัดฟันพูดว่า: "เสิ่นซื่อ ถ้าเธอกล้าลงมือ ฉันจะ..."ยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเสิ่นซื่อดึงเข้าไปอยู่ตรงหน้าเขา"บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?"ในตาจี้อี่หนิงมีแววตกใจแวบหนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเย็น: "เปล่า ปล่อยฉัน!"ถึงจะเจ็บจริง ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาอยู่ดีกำลังจะผลักเขาออก แต่มืออีกข้างของเสิ่นซื่อกลับแตะลงตรงเอวที่เธอเพิ่งกระแทกเบา ๆ"ซี่..."จี้อี่หนิงเจ็บจนสูดลมหายใจ เงยหน้าขึ้นมองเสิ่นซื่อด้วยความโกรธ "เธอทำอะไร? ปล่อย..."ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกเสิ่นซื่ออุ้มขึ้นมาในท่าเจ้าสาวจี้อี่หนิงตกใจรีบเอามือคล้องคอเขา ใบหน้าซีดลงไปอีกหลังจากความหวาดกลัวผ่านไป ความโกรธก็พุ่งขึ้นมาทันที "เสิ่นซื่อ เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เราเลิกกันแล้วนะ! ปล่อยฉันลง!"เสิ่นซื่อหน้านิ่งราวกับไม่ได้ยินอะไร อุ้มเธอแล้วหันหลังเดินออกไปเหนียเว่ยชิงที่อยู่ข้าง ๆ ตกตะลึงไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 330
จี้อี่หนิงมาไม่ทันระวัง เธอกระแทกสะโพกด้านหลังเข้ากับขอบหินอ่อนของอ่างล้างมือ ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงพุ่งเข้ามา ใบหน้าของเธอซีดขาวไปด้วยความเจ็บปวดเหนียเว่ยชิงรีบพยุงตัวฉีรั่วอวี่ที่กำลังจะล้มลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล"รั่วอวี่ เป็นอะไรหรือเปล่า!"ฉีรั่วอวี่มีรอยฟกช้ำสีม่วงเขียวที่หน้าผาก ยิ้มอย่างอ่อนแรงและเปราะบาง "เว่ยชิง ฉันไม่เป็นไร...คุณจี้ไม่ได้ตั้งใจหรอก... และที่จริง ตอนที่ฉันกลับประเทศ อาซื่อก็เลิกกับเธอแล้ว เธอก็มีสิทธิ์โกรธฉันนะ..."เหนียเว่ยชิงมีสีหน้าไม่ดี มองไปที่จี้อี่หนิงอย่างเย็นชา "รั่วอวี่เคยคบกับอาซื่อมาก่อน ตอนนี้แค่กลับมาคบกันใหม่ แม้เธอจะไม่พอใจก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าผมเห็นว่าเธอทำร้ายรั่วอวี่อีก ผมจะไม่ปล่อยเธอแน่!"จี้อี่หนิงรู้สึกสับสนกับเรื่องที่ฉีรั่วอวี่ทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก และถูกเหนียเว่ยชิงผลักจนกระแทกสะโพกด้านหลัง ตอนนี้ยังปวดอยู่ในใจ เมื่อได้ยินคำพูดนั้นก็หัวเราะเย็นชาใส่เขา"คุณเหนียคิดว่าอย่างไร ฉีรั่วอวี่คบกับเสิ่นซื่อ แต่เสิ่นซื่อยังไม่พูดอะไร แต่คุณกลับมาเตือนฉันแล้ว คนที่ไม่รู้เรื่อง อาจคิดว่าคุณเป็นแฟนเธอซะอีก!"เหนียเว่ยชิงมองเธอด้วยสีห
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 329
"แม้เป็นเรื่องที่เธอเสนอมา แต่เขาทำผิดต่อเธอก่อน เธอจะยอมอย่างนี้เหรอ?!"สือเวยมองเธอ ในขณะนั้นรู้สึกทั้งโกรธและเป็นห่วง"ถ้าไม่ยอมล่ะ จะทำอย่างไร เขาไม่รักฉันแล้ว ฉันจะเอามีดจี้คอเขาให้เขากลับมารักฉันได้เหรอ?"จี้อี่หนิงมีสีหน้าเรียบเฉย ราวกับกำลังเล่าเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองและที่จริงเธอก็โง่เขลาเกินไป เชื่อว่าเสิ่นซื่อรักเธอจริง เชื่อว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธเหมือนเสิ่นเยี่ยนจือเธอก้มลงมองมือตัวเองที่สือเวยกำแน่น จนมือซีดขาว ถอนหายใจ "ปล่อยมือฉันนะ ฉันจะไม่ไปสร้างเรื่อง""จริงเหรอ?"สือเวยพยักหน้า "อืม"คนเขาก็มักจะมองข้างบนเสมอ แม้จะไปสร้างเรื่องตอนนี้ คนอื่นก็คงแค่หัวเราะเยาะจี้อี่หนิงเท่านั้นจี้อี่หนิงปล่อยมือเธอ พูดเบา ๆ "อย่าได้ใส่ใจเรื่องนี้เลย ฉันคิดผ่านแล้ว"เพียงแต่บางครั้ง เมื่อนึกถึงเขา เธอก็ยังรู้สึกเศร้าอยู่ดี"ดี งั้นเปลี่ยนเรื่องคุยเถอะ มาคุยเรื่องสนุกๆ"หลังจากเปลี่ยนหัวข้อสนทนา จี้อี่หนิงยังคงตอบสือเวยอยู่ แต่เห็นได้ชัดว่าใจลอยปรากฏว่าเสิ่นซื่อพาฉีรั่วอวี่มาที่นี่คืนนี้ก็เพื่อจัดงานต้อนรับกลับบ้านดูเหมือนเขาจะรักเธออย่างแท้จริง มิฉะนั้นคงไม่ยังคงคิดถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 328
ในดวงตาของเฉินหลั่งแวบแสยะเยาะ "ทำไมคนอื่นพูดได้ แต่คนอื่นพูดถึงคุณไม่ได้?"หวงอีเหรินลุกขึ้นยืน หัวเราะเย็นๆ "คิดว่าการปกป้องฉีรั่วอวี่ให้เสิ่นซื่อ จะทำให้คุณร่วมมือกับชิงหงได้เหรอ? คนโง่!"ในใจเฉินหลั่งคิดเช่นนั้นอยู่แล้ว แต่เมื่อหวงอีเหรินเปิดเผยต่อหน้าทุกคน ใบหน้าของเขาก็พลันซีดเผือด"ผมว่าเธอกำลังมีปมด้อยเรื่องความรัก และอยากกัดคนทุกคนที่เจอ""แก!"หวงอีเหรินโกรธจนหน้าเขียว ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พูดเย็นๆ ว่า "อย่าให้ต้องเสียใจภายหลัง!"พูดจบ เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองด้วยฝีเท้าเร็วตลอดเหตุการณ์เสิ่นซื่อเพียงมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆห้องรับรองเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ฉีรั่วอวี่ในใจกลับไม่อาจสงบนิ่งได้ เมื่อก่อนถึงคนอื่นนินทาเธอลับหลังเสิ่นซื่อไม่เคยปล่อยผ่านแต่เมื่อครู่หวงอีเหรินกล่าวหาเธอต่อหน้าเขาว่าเป็นชู้ เสิ่นซื่อกลับไร้ปฏิกิริยาดูเหมือนเขาไม่รักเธาจริงๆ แล้วหากไม่ใช่เพราะเธอเคยช่วยชีวิตเขาในอดีต บังคับเขาด้วยคุณงามความดี บางทีเขาอาจไม่ให้เธาเข้าใกล้เลยสักนิดคิดถึงตรงนี้ เธอรู้สึกอึดอัดที่หน้าอกเ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 327
ดวงตาของเขามืดลงทันที สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแต่ดึงแขนออกจากมือของฉีรั่วอวี่และเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้เธอที่สุดออกไป แล้วพูดเสียงต่ำว่า: "นั่งลงเถอะ"พูดจบ เขาก็ไม่มองไปที่ฉีรั่วอวี่อีก และนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆรอยยิ้มบนใบหน้าของฉีรั่วอวี่เริ่มยากที่จะคงอยู่ แต่ไม่นานเธอก็กลับมามีสีหน้าปกติ และนั่งลงข้างๆเสิ่นซื่อบางคนอาจมองไม่เห็น แต่เหนียเว่ยชิงสามารถรับรู้ถึงความเย็นชาของเสิ่นซื่อที่มีต่อฉีรั่วอวี่ได้สองคนดูเหมือนจะไม่ได้คืนดีกัน แต่ถ้าไม่ได้คืนดี เสิ่นซื่อคงไม่มาปรากฏตัวกับเธอกดความรู้สึกแปลกๆ ลงไป เขายิ้มแล้วเอ่ยว่า: "ดีแล้ว คืนนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับรั่วอวี่เรา ยินดีที่ทุกคนสละเวลามานะครับ"ห้องรับรองเริ่มครึกครื้น หัวข้อสนทนาของทุกคนเกือบทั้งหมดล้อมรอบฉีรั่วอวี่ชั่วขณะหนึ่ง ฉีรั่วอวี่รู้สึกถึงความรู้สึกเหมือนเมื่อครั้งที่อยู่กับเสิ่นซื่อราวกับว่าเป็นดวงดาวที่ทุกคนล้อมรอบเธอรู้ดีว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นซื่อมากับเธาในวันนี้ พวกนี้จะไม่มีทางแสดงความกระตือรือร้นขนาดนี้ไม่เป็นไร เป้าหมายสุดท้ายของเธอในการกลับประเทศครั้งนี้ คือการแต่งงานกับเสิ่นซื่อและกลายเป็นคุณ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 326
ตอนเย็น จี้อี่หนิงได้รับโทรศัพท์จากสือเวยนัดทานอาหารเย็นด้วยกันเมื่อจี้อี่หนิงมาถึงร้านอาหาร สือเวยยังไม่มาถึงเพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ก็มีเงาคุ้นตาปรากฏที่ประตูสายตาของจี้อี่หนิงมองไปที่ผู้หญิงข้างๆเสิ่นซื่อสวมชุดยาวสีขาวคอปิด แต่งหน้าบางเบา ยิ้มอ่อนๆ หน้าตาเป็นสาวสวยสง่า เห็นแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นสาวสวยมีเสน่ห์แม้จี้อี่หนิงไม่เคยเห็นฉีรั่วอวี่มาก่อน แต่จากท่าทางที่สนิทสนมกับเสิ่นซื่อก็พอเดาได้ว่าเธอคือใครเธอรีบหดสายตากลับอย่างรวดเร็ว ก้มหน้าทำเป็นไม่เห็นอะไรแต่เธอไม่รู้ตัวว่า ในขณะที่เธอก้มหน้านั้น เสิ่นซื่อก็มองมาที่เธอเช่นกันรู้สึกได้ว่าเสิ่นซื่อหยุดเดิน ฉีรั่วอวี่สงสัยจึงเงยหน้าขึ้น เห็นเขามองไปที่จุดหนึ่ง จึงมองตาม มือที่จับแขนเขาก็เกร็งขึ้นโดยไม่รู้ตัวก่อนกลับประเทศ เธอเคยเห็นรูปของจี้อี่หนิงมาแล้วในรูปถ่ายจี้อี่หนิงสวยมากจนแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังหลงใหลสัญชาตญาณของผู้หญิงบอกเธอว่า ถ้าไม่รีบกลับประเทศ เสิ่นซื่อก็จะถูกผู้หญิงคนนี้แย่งไป ดังนั้นเธอจึงกลับมาแต่เธอไม่คิดเลยว่า จี้อี่หนิงตัวจริงยังสวยกว่าในรูปอีก ผิวขาว หน้าตาดี นัยน์ตางดงาม เพียงแค่นั่งนิ่งๆ ก็สามารถด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 325
"ผมคิดว่าเธอไม่มีทางจะพูดกับผมอีกแล้ว"เสิ่นซื่อจับคางของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้ามองเขาจี้อี่หนิงผลักมือของเขาออกอย่างแรง พูดเย็นชา "ประธานเสิ่น ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ และการกระทำของคุณนี่ถือเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันแจ้งความ กรุณาวาง... อือ..."เธอยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเสิ่นซื่อจูบจี้อี่หนิงตกใจชั่วครู่ แล้วกัดเขาอย่างแรง รสเลือดกระจายในปากเสิ่นซื่อปล่อยเธอ สีหน้าดูมืดครึ้ม "เธอเป็นสุนัขเหรอ?"มองเห็นริมฝีปากล่างของเขาถูกกัดจนเลือดไหล จี้อี่หนิงหัวเราะเย็น "ถ้าคุณยังกล้าแตะต้องฉันอีก นี่เป็นแค่เริ่มต้นเท่านั้น"เสิ่นซื่อเช็ดเลือดที่มุมปาก ยกคิ้วกล่าวว่า "เธอเพิ่งบอกว่าผมล่วงละเมิดทางเพศ ผมก็ทำให้เป็นความจริงเลย มิฉะนั้นจะไม่คุ้มค่ากับข้อหาที่ถูกกล่าวหา""ตอนนี้คุณปล่อยฉันได้หรือยัง?""ถ้าเธอสัญญาว่าจะรักษาระยะห่างกับเวินลี่เจ๋อ ผมจะปล่อยเธอทันที"จี้อี่หนิงพยักหน้า "ได้ ถ้าคุณก็สามารถรักษาระยะห่างกับฉีรั่วอวี่ เช่นกัน"รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นซื่อค้าง คิ้วขมวดเข้า "อี่หนิง ผมขอเวลาสามเดือน""ฉันบอกแล้วว่าจะไม่รอ ฉันจะไม่รอคอย นับตั้งแต่คุณหลอกฉัน ความสัมพั
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 324
“ลี่เจ๋อเขาเห็นเธอเป็นน้องสาว แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดตรงๆ แต่ผู้หญิงที่ไปนัดดูตัวกับเขาบอกว่าลี่เจ๋อพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย บอกว่าเป็นแฟนของเขา”“เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ในเมืองเซินไม่มีใครที่เขารู้จัก ผู้หญิงที่เขาพาไปนัดดูตัว ถ้าไม่ใช่เธอจะเป็นใครได้อีก?”จี้อี่หนิงดวงตาเป็นประกาย มองไปที่เวินจิ้งหงแล้วพูดว่า: “น้าเวินคุณไม่ควรทบทวนตัวเองก่อนหรือเปล่า? เขาเพิ่งกลับมา งานก็ยังไม่มั่นคง ทำไมถึงรีบพาเขาไปดูตัวล่ะ?”เวินจิ้งหงหัวเราะเยาะ เสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา “ลี่เจ๋อเขาไม่เหมือนเธอที่เคยแต่งงานมาแล้ว ต่อไปจะหาผู้ชายที่เคยแต่งงานมาแล้วก็ได้ ฉันก็ต้องเป็นห่วงหน่อยสิ ถ้าไม่มีธุระอะไร อย่าไปยุ่งกับเขา เดี๋ยวจะทำให้เขามีปัญหาความรักเหมือนเธออีก!”สายตาของจี้อี่หนิงก็เย็นลง กำลังจะพูด บังเอิญมีเสียงเลื่อนเก้าอี้ดังขึ้นเธอหันไปโดยอัตโนมัติ ก็เห็นว่าเสิ่นซื่อมานั่งข้างเธอแล้วเขายิ้มมุมปาก แต่แววตากลับไร้ซึ่งความอบอุ่น ทำให้รู้สึกหนาวจับใจ“คุณนายจี้ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ยิน ช่วยพูดอีกทีได้ไหม?”เมื่อสบตากับสายตาเย็นเฉียบของเสิ่นซื่อ เวินจิ้งหงไม่มีท่าทีกร่างแบบเมื่อครู
