MasukShare
บทที่ 306
Bab terkait
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 307
"ท่านผู้เฒ่าเสิ่น ท่านหาฉันมีเรื่องอะไรหรือ？"มองดูจี้อี่หนิงที่ไม่ได้ยโสโอหังหรือต่ำต้อยท่านผู้เฒ่าเสิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อย น้ำเสียงเย่อหยิ่ง "คุณตั้งราคามาเถอะ ขอเพียงแค่คุณยอมปล่อยซื่อเยี่ยนไป"จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ท่านจะให้เท่าไหร่คะ?""นั่นขึ้นอยู่กับว่าคุณต้องการเท่าไหร่ เรื่องนั้นผ่านไปหลายปีแล้ว ถึงคุณจะส่งซื่อเยี่ยนเข้าคุกจริงๆ ผมก็มีวิธีพาเขาออกมาได้ การดื้อรั้นไม่ยอมลงให้ไม่เป็นผลดีกับตัวคุณหรอก"จี้อี่หนิงลุกขึ้นยืน น้ำเสียงไม่มีความรู้สึกใดๆ "ในเมื่อท่านพูดแบบนี้ พวกเราก็ไม่มีความจำเป็นต้องคุยกันต่อแล้ว"สีหน้าของท่านผู้เฒ่าเสิ่นเปลี่ยนเป็นเย็นชา "คุณหมายความว่ายังไง?""ไม่มีความหมายอะไร แค่รู้สึกว่าพวกเราตกลงกันไม่ได้ ฉันยังมีงานต้องทำ ขอตัวก่อนนะคะ"พูดจบ จี้อี่หนิงก็หมุนตัวเดินจากไปทันทีมองดูเงาร่างของเธอ ท่านผู้เฒ่าเสิ่นรู้สึกโกรธมาก ราวกับมีไฟโทสะพวยพุ่งขึ้นมาจากศีรษะเมื่อเธอไม่ยอมรับความปรารถนาดี เขาก็จะไม่ปรานีอีกต่อไปเขาโทรหาลูกน้อง พูดอย่างกัดฟัน "ไปสืบเภสัชกรรมเหว่ยหง ผมไม่เชื่อว่าจี้เหว่ยหงไม่เคยทำเรื่องผิดกฎหมายเลย!"กลับมาที่ห้องปฏิบั
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 308
"ไม่ได้เจอกันนานแล้ว"เวินลี่เจ๋อเดินมาตรงหน้าจี้อี่หนิง ก้มมองเธอ มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม "อืม ไม่ได้เจอกันนานแล้ว"นับดูแล้ว ทั้งสองคนไม่ได้พบกันห้าหกปีแล้ว แทบไม่ได้ติดต่อกัน เลยจี้อี่หนิงรู้สึกเก้อเขินเล็กน้อย"เข้าไปข้างในก่อนเถอะ"นั่งลงในร้านอาหาร หลังจากสั่งอาหารเสร็จแล้ว จี้อี่หนิงถึงหันไปมองเขาและเอ่ยปาก "ทำไมคุณถึงตัดสินใจกลับมาพัฒนาในประเทศกะทันหัน? ฉันได้ยินน้าเวินบอกว่าคุณมีเงินเดือนสูงมากในต่างประเทศ ถ้าทำงานต่อไปอีกสองสามปี น่าจะได้ตั้งรกรากที่นั่นแล้วนี่"มองดูใบหน้าที่คิดถึงทั้งวันทั้งคืนอยู่ตรงหน้า ตอนนี้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ เวินลี่เจ๋อแทบจะมองเหม่อไปเขาหลบตาอย่างสงบ พูดเสียงเบา "กินอาหารข้างนอกไม่คุ้น"จี้อี่หนิงรู้สึกประหลาดใจ ชัดเจนว่าเธอไม่ค่อยเชื่อ"ง่ายแค่นั้นเหรอ?"“อืน”"ก็ได้ แล้วคุณหางานแล้วหรือยัง? หรือว่าวางแผนจะพักผ่อนสักระยะ"เวินลี่เจ๋อยกแก้วน้ำตรงหน้าขึ้นดื่ม นิ้วมือแตะเบาๆ บนแก้ว มองไปที่จี้อี่หนิงพูดช้าๆ "จริงๆ วันนี้ผมไปสัมภาษณ์ที่ชิงหงแล้ว"ได้ยินเช่นนั้น จี้อี่หนิงเกือบจะพ่นน้ำออกมา มองดูเวินลี่เจ๋อด้วยสายตาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 309
ขณะนี้เสิ่นซื่อยิ้มมุมปาก ค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้เธอแต่เธอกลับสังเกตได้อย่างเฉียบคมว่า ตอนนี้อารมณ์ของเสิ่นซื่อไม่ค่อยดีนักเวินลี่เจ๋อหันกลับไปมองตามสายตาของเธอ และเมื่อสายตาของเขาสบกับเสิ่นซื่อกลางอากาศ ดวงตาก็หรี่ลงโดยไม่รู้ตัวผู้ชายคนนี้ ดูเหมือนจะเป็นศัตรูกับเขาอย่างมากเสิ่นซื่อเดินมานั่งลงข้างๆจี้อี่หนิงโดยตรง พร้อมรอยยิ้ม "อี่หนิง เธอกินข้าวกับพี่ชาย ทำไมไม่บอกผม ผมจะได้มาด้วย"เวินลี่เจ๋อก็มองไปที่เธอด้วยสายตาสงสัย “คนนี้คือ?”ถูกผู้ชายสองคนจ้องมองพร้อมกัน ทำให้จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว กำลังจะเอ่ยแนะนำ แต่เสิ่นซื่อก็หันไปมองเวินลี่เจ๋อพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก“คุณเวิน สวัสดีครับ ผมเป็นแฟนของอี่หนิง ผมเสิ่นซื่อเป็นประธานของชิงหงครับ”ดวงตาของเวินลี่เจ๋อแวววับไปเล็กน้อย ยื่นมือไปจับมือกับเสิ่นซื่อ“สวัสดีครับ เวินลี่เจ๋อ”ขณะจ้องตากัน มีเพียงพวกเขาที่รู้ถึงคลื่นใต้น้ำที่เชี่ยวกรากจี้อี่หนิงมองไปที่เสิ่นซื่อ“คุณมาทำไม?”เสิ่นซื่อปล่อยมือจากเวินลี่เจ๋อ แล้วหันมามองเธอ “ทำไมล่ะ? ฉันพบคนไม่ได้เหรอ? กินข้าวกับพี่ชายเธอ ก็ไม่ชวนผม”จี้อี่หนิง: “...ฉันกลัวว่าคุณจะยุ่ง”“ต่อให้ยุ่ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 310
สีหน้าของเสิ่นซื่อชะงักไปเล็กน้อย “เธอรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “ตอนที่คุณพาเธอไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารสำหรับคู่รัก”บรรยากาศระหว่างทั้งสองเงียบลง จนสามารถได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกันผ่านไปกว่าสิบวินาที เห็นว่าเขาไม่มีทีท่าว่าจะพูดอะไร จี้อี่หนิงจึงหันหลังเปิดประตูรถเตรียมจะขับออกไปทันใดนั้นเสิ่นซื่อก็คว้าข้อมือเธอไว้“อี่หนิง เรื่องนี้ที่ผมไม่ได้บอกเธอ เป็นความผิดของผม ผมขอโทษ”จี้อี่หนิงหันกลับมามองเขา ใบหน้าของเขาถูกบดบังด้วยความมืดของค่ำคืน เธอมองไม่เห็นอารมณ์บนใบหน้าเขาเธอสะบัดมือออก “ถ้าคุณอยากกลับไปคืนดีกับเธอ ฉันย้ายออกคืนนี้ได้เลย”เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้คิดจะกลับไปคบกับเธอ ผมไม่ได้บอกคุณเพราะกลัวคุณเข้าใจผิด ผมรู้ดีว่าตอนนี้คนที่ผมชอบคือคุณ"จี้อี่หนิงรู้สึกขำขึ้นมา ดวงตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความโกรธ“กลัวฉันเข้าใจผิด แต่คุณกลับอยู่กับแฟนเก่าทั้งวันทั้งคืน? กลัวฉันเข้าใจผิด แต่ให้ฉันรอคุณกินข้าวเย็น แล้วสุดท้ายคุณไปกับเธอที่ร้านอาหารสำหรับคู่รัก? งั้นบอกฉันที เรื่องพวกนี้ผู้หญิงคนไหนจะไม่เข้าใจผิด?”พูดไปพูดมา ดวงตาของจี้อี
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 311
ขณะที่พูด จี้อี่หนิงมือยังไม่หยุดเคลื่อนไหว เธอเก็บของของตัวเองอย่างรวดเร็วแล้วเตรียมจะจากไปเสิ่นซื่อยั้งเธอไว้ "คุณจะไปจริงๆ เหรอ?""ถ้าไม่ไปตอนนี้ แล้วต้องรอจนถึงวันที่คุณกลับไปคบกับฉีรั่วอวี่ถูกไล่ออกไปเหรอ? ฉันไม่ได้มองไม่เห็นอะไรขนาดนั้น และก็ไม่โง่ขนาดนั้น""ผมจะไม่กลับไปคบกับเธอ"จี้อี่หนิงยกหน้าขึ้นมองเขา พูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง "คุณรู้ไหม?เสิ่นเยี่ยนจือเคยบอกฉันว่าเขาจะไม่ไปพันกับฉินจืออี้อีก แต่ผลลัพธ์เป็นยังไง?"สีหน้าของเสิ่นซื่อแวบเยือกเย็น เสียงต่ำลง "ผมไม่เหมือนเขา"ถถ"ไหนล่ะที่ไม่เหมือน? ทั้งคู่ก็ไปพันกับผู้หญิงอื่น ทั้งคู่ก็ชอบโกหก ฉันไม่อยากถูกหลอกเป็นครั้งที่สองค่ะ"เสิ่นซื่อไม่มีคำตอบ เพราะพฤติกรรมของเขาตอนนี้ ทำให้เธอไม่มีความรู้สึกปลอดภัยจริงๆ"อี่หนิงรอผม 3 เดือน ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยครับ"จี้อี่หนิงผลักเขาออก "ฉันจะไม่รอคุณ"พูดจบ เธอก็จากไปทันทีจนกระทั่งเดินออกจากวิลล่า น้ำตาจากตาของเธอถึงได้ไหลออกมาเธอใช้มือเช็ดน้ำตา กักน้ำตาไว้ แล้ววางกระเป๋าเดินทางเรียบร้อยก่อนจะขึ้นรถและจากไปหลังจากจี้อี่หนิงจากไป เสิ่นซื่ออยู่ในห้องทำงานตลอดทั้งช
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 312
"เมื่อสองสามวันก่อน"เหนียเว่ยชิงรูม่านตาหดรัดแน่น รีบพูดทันที "เธออยู่ที่ไหนตอนนี้!"มองเห็นท่าทางตื่นเต้นของเขา เสิ่นซื่อก็คว้าโทรศัพท์กลับมาจากมือเขา วางสายและปิดเครื่อง แล้วพูดชื่อโรงแรมหนึ่งแห่งด้วยน้ำเสียงเฉยชาเหนียเว่ยชิงรีบลุกขึ้นเดินออกไป ก้าวเท้าเร่งรีบ แม้กระทั่งดูวุ่นวายเล็กน้อยกู้จิ่งเซินมองไปที่เสิ่นซื่อ เห็นสีหน้าของเขาไร้อารมณ์ ประกายตาฉายความประหลาดใจ"ไม่มีความรู้สึกต่อฉีรั่วอวี่เลยสักนิด?"สมัยมหาวิทยาลัย เหนียเว่ยชิงชอบฉีรั่วอวี่ ทุกครั้งที่พบกันเสิ่นซื่อจะปกป้องเธออย่างดี ไม่ให้เหนียเว่ยชิงเข้าใกล้ฉีรั่วอวี่เลยแม้แต่นิดตอนนี้เขาจะปล่อยวางได้จริงหรือ?เสิ่นซื่อยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย "ตั้งแต่เธอขอเลิกและออกไปต่างประเทศ เราก็ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว"กู้จิ่งเซินได้ยินแล้วกลั้นหัวเราะ ส่ายหน้าพลางพูด "นี่ก็แบบคุณนี่แหละ"ตอนที่ฉีรั่วอวี่ออกไปต่างประเทศ เขาเคยคิดว่าเสิ่นซื่อจะซึมเศร้า แต่ไม่ถึงสามวัน เขาก็กลับมามีชีวิตเหมือนเดิม ไม่เห็นแม้แต่ร่องรอยของคนที่เพิ่งถูกทิ้งทั้งกู้จิ่งเซินและเหนียเว่ยชิงต่างคิดว่าเขาเก็บความรู้สึ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 313
"เธอจะช่วยฉันได้ไหม?"ในตอนนี้เหนียเว่ยชิงรู้สึกเสียใจกับคำพูดที่พลั้งปากออกไป เขาควรจะฉวยโอกาสยามเธออ่อนแอ ไม่ใช่แนะนำให้เธอไปแข่งขันแต่ตอนนี้ติดอยู่ในสถานการณ์ลำบาก ก็ได้แต่พยักหน้า "ถ้าเธอต้องการ"ฉีรั่วอวี่ยิ้มออก พอจะพูดอะไร เสียงโทรศัพท์ของเหนียเว่ยชิงก็ดังขึ้นในใจเขารู้สึกโล่งอกอย่างมาก เหมือนโทรศัพท์สายนี้มาทันเวลาพอดี เขารีบหยิบมือถือออกมาแล้วเดินไปรับโทรศัพท์ที่มุมหนึ่งหลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ เขากลับมาหาฉีรั่วอวี่"รั่วอวี่ ขอโทษนะ ผมมีเรื่องด่วน เรามาแลกข้อมูลติดต่อกันก่อน แล้วค่อยคุยกันใหม่นะ""คะ"หลังจากเพิ่มกันเป็นเพื่อนแล้ว เหนียเว่ยชิงก็จากไปฉีรั่วอวี่มองด้านหลังของเขาที่กำลังเดินจากไป ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเหลือบมอง……จี้อี่หนิงเคยคิดว่าตัวเองคงนอนไม่หลับหลังจากย้ายออกจากวิลล่า แต่ไม่คิดว่าพอกลับถึงโรงแรม อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนอนลงบนเตียง ไม่นานก็หลับไปโดยไม่รู้ตัวทั้งคืนไม่ได้ฝันเลย ตื่นขึ้นมาตอนเช้า พบว่ายังไม่ถึงเจ็ดโมงเช้าจี้อี่หนิงตื่นนอน ล้างหน้าแปรงฟัน มัดผมขึ้น แต่งหน้าแบบเรียบง่าย สุดท้ายใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์แล้วก็ออกไปทำงานพอมา
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 314
ซุนสิงก้มศีรษะลงและไม่กล้าพูด ท้ายที่สุดการสูญเสียครั้งนี้คือความร่วมมือครั้งใหญ่แต่จริงๆ แล้วเขาสับสนเล็กน้อยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงเสี่ยงที่จะทำให้ชิงหงขุ่นเคืองและร่วมมือกับบริษัทเล็กๆ ของเสิ่นเยี่ยนจือดวงตาของเสิ่นซื่อเต็มไปด้วยความโกรธ "ไปโทรหาผู้รับผิดชอบความร่วมมือนี้！""โอเค ผมจะไปทันที！"ซุนสิงรีบหันหลังกลับและจากไปเพราะ กลัวว่าเสิ่นซื่อจะหยุดเขาหลังจากเลิกกับจี้อี่หนิง เสิ่นซื่อน่ากลัวมากจริงๆใกล้เที่ยง จี้อี่หนิงและเสวียนหมิงหมิงไปที่โรงอาหารเพื่อทานอาหารเย็นด้วยกันเสวียนหมิงหมิงรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะถามว่า： "พี่อี่หนิง พี่ไม่ทานอาหารเย็นกับประธานเสิ่นเหรอ？"ทั้งสองเพิ่งอยู่ด้วยกันมานานแค่ไหนแล้ว พวกเขาควรจะเป็นกาวและสี แต่จี้อี่หนิงก็เหมือนเดิม และไม่มีความแตกต่างเลยเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันใช้โทรศัพท์มือถือเพื่อตอบกลับข้อความเป็นครั้งคราว แต่เช้านี้ฉันไม่ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาแม้แต่ครั้งเดียวจี้อี่หนิงเบ้ริมฝีปากและพูดอย่างใจเย็น： "ฉันเลิกกันกับเขาแล้ว""อะไรนะ？！ คุณเลิก..."เสวียนหมิงหมิงรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงจนกระทั่ง
Bab terbaru
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 336
เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 335
เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 334
"ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 333
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 332
“ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 331
เมื่อเห็นเสิ่นซื่อเดินเข้ามา จี้อี่หนิงขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว ถอยหลังไปหนึ่งก้าว ใบหน้าเต็มไปด้วยความระแวดระวังเขาจะลงมือกับเธอเพราะฉีรั่วอวี่หรือเปล่า?เมื่อทั้งสองเหลือระยะห่างไม่กี่ก้าว เห็นเขายกมือขึ้นมาทางเธอ จี้อี่หนิงกัดฟันพูดว่า: "เสิ่นซื่อ ถ้าเธอกล้าลงมือ ฉันจะ..."ยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเสิ่นซื่อดึงเข้าไปอยู่ตรงหน้าเขา"บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?"ในตาจี้อี่หนิงมีแววตกใจแวบหนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเย็น: "เปล่า ปล่อยฉัน!"ถึงจะเจ็บจริง ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาอยู่ดีกำลังจะผลักเขาออก แต่มืออีกข้างของเสิ่นซื่อกลับแตะลงตรงเอวที่เธอเพิ่งกระแทกเบา ๆ"ซี่..."จี้อี่หนิงเจ็บจนสูดลมหายใจ เงยหน้าขึ้นมองเสิ่นซื่อด้วยความโกรธ "เธอทำอะไร? ปล่อย..."ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกเสิ่นซื่ออุ้มขึ้นมาในท่าเจ้าสาวจี้อี่หนิงตกใจรีบเอามือคล้องคอเขา ใบหน้าซีดลงไปอีกหลังจากความหวาดกลัวผ่านไป ความโกรธก็พุ่งขึ้นมาทันที "เสิ่นซื่อ เธอบ้าไปแล้วเหรอ? เราเลิกกันแล้วนะ! ปล่อยฉันลง!"เสิ่นซื่อหน้านิ่งราวกับไม่ได้ยินอะไร อุ้มเธอแล้วหันหลังเดินออกไปเหนียเว่ยชิงที่อยู่ข้าง ๆ ตกตะลึงไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 330
จี้อี่หนิงมาไม่ทันระวัง เธอกระแทกสะโพกด้านหลังเข้ากับขอบหินอ่อนของอ่างล้างมือ ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงพุ่งเข้ามา ใบหน้าของเธอซีดขาวไปด้วยความเจ็บปวดเหนียเว่ยชิงรีบพยุงตัวฉีรั่วอวี่ที่กำลังจะล้มลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล"รั่วอวี่ เป็นอะไรหรือเปล่า!"ฉีรั่วอวี่มีรอยฟกช้ำสีม่วงเขียวที่หน้าผาก ยิ้มอย่างอ่อนแรงและเปราะบาง "เว่ยชิง ฉันไม่เป็นไร...คุณจี้ไม่ได้ตั้งใจหรอก... และที่จริง ตอนที่ฉันกลับประเทศ อาซื่อก็เลิกกับเธอแล้ว เธอก็มีสิทธิ์โกรธฉันนะ..."เหนียเว่ยชิงมีสีหน้าไม่ดี มองไปที่จี้อี่หนิงอย่างเย็นชา "รั่วอวี่เคยคบกับอาซื่อมาก่อน ตอนนี้แค่กลับมาคบกันใหม่ แม้เธอจะไม่พอใจก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าผมเห็นว่าเธอทำร้ายรั่วอวี่อีก ผมจะไม่ปล่อยเธอแน่!"จี้อี่หนิงรู้สึกสับสนกับเรื่องที่ฉีรั่วอวี่ทำให้เธอตกที่นั่งลำบาก และถูกเหนียเว่ยชิงผลักจนกระแทกสะโพกด้านหลัง ตอนนี้ยังปวดอยู่ในใจ เมื่อได้ยินคำพูดนั้นก็หัวเราะเย็นชาใส่เขา"คุณเหนียคิดว่าอย่างไร ฉีรั่วอวี่คบกับเสิ่นซื่อ แต่เสิ่นซื่อยังไม่พูดอะไร แต่คุณกลับมาเตือนฉันแล้ว คนที่ไม่รู้เรื่อง อาจคิดว่าคุณเป็นแฟนเธอซะอีก!"เหนียเว่ยชิงมองเธอด้วยสีห
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 329
"แม้เป็นเรื่องที่เธอเสนอมา แต่เขาทำผิดต่อเธอก่อน เธอจะยอมอย่างนี้เหรอ?!"สือเวยมองเธอ ในขณะนั้นรู้สึกทั้งโกรธและเป็นห่วง"ถ้าไม่ยอมล่ะ จะทำอย่างไร เขาไม่รักฉันแล้ว ฉันจะเอามีดจี้คอเขาให้เขากลับมารักฉันได้เหรอ?"จี้อี่หนิงมีสีหน้าเรียบเฉย ราวกับกำลังเล่าเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเองและที่จริงเธอก็โง่เขลาเกินไป เชื่อว่าเสิ่นซื่อรักเธอจริง เชื่อว่าเขาจะไม่ทำร้ายเธเหมือนเสิ่นเยี่ยนจือเธอก้มลงมองมือตัวเองที่สือเวยกำแน่น จนมือซีดขาว ถอนหายใจ "ปล่อยมือฉันนะ ฉันจะไม่ไปสร้างเรื่อง""จริงเหรอ?"สือเวยพยักหน้า "อืม"คนเขาก็มักจะมองข้างบนเสมอ แม้จะไปสร้างเรื่องตอนนี้ คนอื่นก็คงแค่หัวเราะเยาะจี้อี่หนิงเท่านั้นจี้อี่หนิงปล่อยมือเธอ พูดเบา ๆ "อย่าได้ใส่ใจเรื่องนี้เลย ฉันคิดผ่านแล้ว"เพียงแต่บางครั้ง เมื่อนึกถึงเขา เธอก็ยังรู้สึกเศร้าอยู่ดี"ดี งั้นเปลี่ยนเรื่องคุยเถอะ มาคุยเรื่องสนุกๆ"หลังจากเปลี่ยนหัวข้อสนทนา จี้อี่หนิงยังคงตอบสือเวยอยู่ แต่เห็นได้ชัดว่าใจลอยปรากฏว่าเสิ่นซื่อพาฉีรั่วอวี่มาที่นี่คืนนี้ก็เพื่อจัดงานต้อนรับกลับบ้านดูเหมือนเขาจะรักเธออย่างแท้จริง มิฉะนั้นคงไม่ยังคงคิดถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 328
ในดวงตาของเฉินหลั่งแวบแสยะเยาะ "ทำไมคนอื่นพูดได้ แต่คนอื่นพูดถึงคุณไม่ได้?"หวงอีเหรินลุกขึ้นยืน หัวเราะเย็นๆ "คิดว่าการปกป้องฉีรั่วอวี่ให้เสิ่นซื่อ จะทำให้คุณร่วมมือกับชิงหงได้เหรอ? คนโง่!"ในใจเฉินหลั่งคิดเช่นนั้นอยู่แล้ว แต่เมื่อหวงอีเหรินเปิดเผยต่อหน้าทุกคน ใบหน้าของเขาก็พลันซีดเผือด"ผมว่าเธอกำลังมีปมด้อยเรื่องความรัก และอยากกัดคนทุกคนที่เจอ""แก!"หวงอีเหรินโกรธจนหน้าเขียว ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พูดเย็นๆ ว่า "อย่าให้ต้องเสียใจภายหลัง!"พูดจบ เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองด้วยฝีเท้าเร็วตลอดเหตุการณ์เสิ่นซื่อเพียงมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆห้องรับรองเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ฉีรั่วอวี่ในใจกลับไม่อาจสงบนิ่งได้ เมื่อก่อนถึงคนอื่นนินทาเธอลับหลังเสิ่นซื่อไม่เคยปล่อยผ่านแต่เมื่อครู่หวงอีเหรินกล่าวหาเธอต่อหน้าเขาว่าเป็นชู้ เสิ่นซื่อกลับไร้ปฏิกิริยาดูเหมือนเขาไม่รักเธาจริงๆ แล้วหากไม่ใช่เพราะเธอเคยช่วยชีวิตเขาในอดีต บังคับเขาด้วยคุณงามความดี บางทีเขาอาจไม่ให้เธาเข้าใกล้เลยสักนิดคิดถึงตรงนี้ เธอรู้สึกอึดอัดที่หน้าอกเ
