บทที่ 294

เวินลี่เจ๋อที่กำลังพูดอยู่ปลายสายชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเสียงเบาว่า: "มีคนอยู่ข้างๆ เธอเหรอ?"

“อืน”

"ก็ไม่มีอะไรมาก แค่นี้แหละ"

หลังจากวางสาย จี้อี่หนิงจึงหันไปมองเสิ่นซื่อ"ทำไมพี่ถามฉันเรื่องอาหารเย็นกะทันหันแบบนั้น?"

เสิ่นซื่อสีหน้าสงบนิ่ง "พอดีเห็นร้านเลยถามความเห็นเธอ ผมรบกวนเธอตอนคุยโทรศัพท์หรือเปล่า?"

"เปล่าค่ะ"

เธอแค่รู้สึกแปลกนิดหน่อยที่เขาพูดขึ้นมาตอนที่เธอยังไม่ได้วางสาย

เสิ่นซื่อทำเหมือนไม่เห็นความสงสัยบนใบหน้าเธอ พูดเสียงทุ้มว่า: "คนที่โทรหาเธอเมื่อกี้คือใคร?"

"ลูกชายของน้าเวินค่ะ เขาไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่ฉันเรียนมหาวิทยาลัย ปกติเราไม่ค่อยได้ติดต่อกัน เลยไม่ได้เล่าให้เธอฟัง"

เสิ่นซื่อหรี่ตาลงเล็กน้อย ไม่ถามอะไรอีก

ทั้งสองคนไปทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารตะวันตกที่เสิ่นซื่อพูดถึง ใกล้จะทานเสร็จก็พอดีถูกเสิ่นเยี่ยนจือที่เพิ่งเจรจาธุรกิจกับลูกค้าเสร็จมาเห็นเข้า

เขาสายตาเย็นชา หลังจากส่งลูกค้าไปแล้ว ก็เดินตรงมาหาทั้งสองคน

"อาเล็ก อี่หนิงช่างบังเอิญจริงๆ พวกคุณก็มาทานอาหารที่นี่ด้วย"

เมื่อได้ยินเสียงของเสิ่นเยี่ยนจือ จี้อี่หนิงรู้สึกเสียความอยากอาหารทันที เธอหน้าตึงไม