บทที่ 135

เสิ่นเยี่ยนจือขมวดคิ้ว กำลังจะพูด แต่จู่ๆ ก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นในห้องจัดเลี้ยง

“อ๊ะ! สร้อยคอของฉันหายไปแล้ว!”

เสียงของเธอดังมาก ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

ไม่นานก็มีพนักงานเดินเข้ามาสอบถาม พอรู้ว่าสร้อยคอหายไป ก็รีบสั่งให้เปิดไฟในห้องจัดเลี้ยง

ทันใดนั้น ห้องจัดเลี้ยงก็สว่างไสวราวกับกลางวัน

“คุณจู้ คุณอย่ากังวลไปนะคะ เราจะรีบหามันให้ ถ้าหล่นอยู่ในห้องจัดเลี้ยงก็น่าจะหาเจอเร็วๆ นี้ค่ะ”

จู้อวี่เซวียนทำท่าทางร้อนใจ “งั้นลองเปิดกล้องวงจรปิดดูไหมคะ? น่าจะหาเจอเร็วขึ้น ฉันมั่นใจว่ามันต้องหายในนี้แน่ๆ”

พนักงานมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ขอโทษนะคะ คุณจู้ เพื่อความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยของงานเลี้ยงการกุศล ห้องจัดเลี้ยงของเราไม่ได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดค่ะ”

แน่นอนว่า จู้อวี่เซวียนรู้เรื่องนี้ดี เธอพูดไปแบบนั้นก็เพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอร้อนใจแค่ไหน

“งั้นรบกวนช่วยหามันให้หน่อยนะคะ สร้อยเส้นนี้เป็นของขวัญวันเกิดจากเส้าชิงสำหรับฉันมันมีความหมายกับฉันมากค่ะ”

“รับทราบค่ะ คุณจู้”

พนักงานจึงเริ่มค้นหากันอย่างละเอียด ไม่ถึงสิบนาที ห้องจัดเลี้ยงก็ถูกค้นจนทั่ว แต่ก็ยังไม่พบสร้อยคอ