LOGINShare
บทที่ 135
Related chapters
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 136
หลังจากที่จี้อี่หนิงพูดขึ้นมา คนอื่นๆ ก็พากันตระหนักได้ทันที สีหน้าที่มองไปทางหวงอีเหรินและจู้อวี่เซวียนเต็มไปด้วยความไม่พอใจใช่สิ!จู้อวี่เซวียนทำสร้อยคอหายเอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเขาล่ะ? ทำไมต้องให้พวกเขาถูกค้นกระเป๋าด้วย?แค่สร้อยคอราคาหลายพันล้าน มันมีค่าอะไร? พวกเขาหยิบออกมาได้เป็น7 8เส้น ใครจะลดตัวไปขโมยกัน?เมื่อสังเกตเห็นสายตาไม่เป็นมิตรจากรอบข้าง ดวงตาของหวงอีเหรินก็ฉายแววเย็นชาไม่คิดว่าจี้อี่หนิงจะพูดจาหยาบคายขนาดนี้ ยังจัดการยากอีกด้วยแต่เดี๋ยวอีกไม่นาน เธอคงพูดจาแข็งกร้าวแบบนี้ไม่ได้แล้วหวงอีเหรินถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดอย่างไม่มีทางเลือก "ฉันคิดวิธีนี้ขึ้นมา ก็เพื่อที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของทุกคน และก็เพื่อหาสร้อยคอให้อวี่เซวียนเพราะสร้อยเส้นนั้นมันมีความหมายสำคัญกับเธอ"“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเรา? ถ้าสำคัญขนาดนั้นทำไมไม่เก็บไว้ที่บ้าน จะเอามาใส่ทำไม?”“นั่นสิ! เธอทำมันหายเอง แต่กลับหน้าด้านจะค้นกระเป๋าพวกเรา? ฉันไม่มีวันยอมเด็ดขาด!”ถ้าคุณสนใจสร้อยเส้นนั้นจริงๆ ฉันจะซื้อให้คุณตอนนี้เลย อย่ามาทำให้งานเลี้ยงเพื่อการกุศลต้องเสียเวลานะ"เมื่อเห็นว่าคนส่วนใ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 137
“อี่หนิงเงินที่ผมให้เธอไม่พอหรือไง?! ทำไมถึงต้องทำเรื่องแบบนี้?!”จี้อี่หนิงมองเขาแวบหนึ่ง ความโกรธและความดุร้ายในดวงตาของเขาทำให้เธอรู้สึกแปลกหน้าอย่างสิ้นเชิงเธอแทบสงสัยว่า ถ้าไม่ใช่เพราะที่นี่มีคนมากมาย เสิ่นเยี่ยนจืออาจจะบีบคอเธอแล้วตะคอกถามก็ได้เธอหัวเราะเบา ๆ “เสิ่นเยี่ยนจือ นายเปลี่ยนไปจริง ๆ”เมื่อก่อน เขาไม่เคยสงสัยเธอ แต่ตอนนี้ เขากลับคิดว่าเธอเป็นคนขโมยของคนอื่นเมื่อจิตใจคนเปลี่ยนไป ดวงตาก็คงมืดบอดตามไปด้วยเธอหยิบสร้อยเพชรจากกระเป๋า ยื่นไปตรงหน้า จู้อวี่เซวียน แล้วพูดชัดถ้อยชัดคำ “คุณจู้ ช่วยดูให้ดี ๆ นี่เป็นสร้อยของคุณหรือเปล่า? ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณหวงบอกว่าสร้อยของคุณมีจี้เป็นรูปหงส์ฝังเพชรเต็มไปหมด”ภายใต้แสงไฟ สร้อยเพชรในมือจี้อี่หนิง ดูประณีตสวยงาม จี้เป็นเพชรรูปหัวใจสีชมพู ซึ่งชัดเจนว่าไม่ใช่เส้นเดียวกับที่หวงอีเหรินอธิบายสร้อยเส้นนี้ เป็นเส้นที่เธอใส่มางานเลี้ยงเองจู้อวี่เซวียนเบิกตากว้างอย่างรวดเร็ว สายตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ“เป็นไปไม่ได้! มันจะเป็นไปได้ยังไง?! สร้อยของฉันต้องอยู่ในกระเป๋าเธอแน่ ๆ!”จี้อี่หนิงยื่นกระเป๋าให้เธอแล้วยิ้ม “งั้นคุณล
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 138
"หรือว่าคุณโจวคิดว่าคำขอโทษของตัวเองมีค่ามากนักหรือ?"ทุกคนมองไปที่ประตู เห็นเสิ่นซื่อเดินเข้ามาพร้อมกับจ้าวโหยวกวง เจ้าภาพงานการกุศลในครั้งนี้จ้าวโหยวกวงมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่เสิ่นซื่อกลับมีสีหน้าเย็นชา รอบกายแผ่กระจายความเย็นชาโจวเส้าชิงหรี่ตาลง ถ้าเป็นเสิ่นเยี่ยนจือเขายังพอจะให้เกียรติอีกฝ่ายได้แต่ถ้าเป็นเสิ่นซื่อ เรื่องคืนนี้คงจะจบลงไม่ค่อยดีนักเสิ่นเยี่ยนจือก็มีสีหน้าไม่ดี เมื่อครู่ จี้อี่หนิงเกือบจะตกลงตามข้อเสนอของเขาแล้ว แต่ตอนนี้สิ่นซื่อกลับมาแทรกแซง จะต้องส่งผลกระทบต่อความร่วมมือระหว่างเสิ่นซื่อกรุ๊ปและจงเฉิงแน่นอน“ประธานเสิ่น เรื่องนี้จริงๆ แล้วเป็นความผิดของอวี่เซวียนที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ ผมก็ได้พูดไปแล้วว่า สามารถให้หยู่เซียนขอโทษได้ หรือแม้กระทั่งหากคุณจี้ต้องการการชดเชยอะไรก็ตาม หากผมทำได้ ผมยินดีที่จะยอมรับทุกอย่างครับ”โจวเส้าชิงคิดว่าตัวเองทำแบบนี้ก็ถือว่าให้หน้าตระกูลเสิ่นแล้ว ถ้าเกิดความขัดแย้งจริงๆ ทุกคนก็จะเสียหน้าเสิ่นซื่อหยุดยืนห่างจากเขาไม่กี่ก้าว สีหน้าเย็นชาราวกับจะทำให้คนแข็งตายได้"ถ้าวันนี้เป็นจู้อวี่เซวียนที่ถูกใส่ร้ายว่าขโมยของแบบนี้ แล้วคำ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 139
จู้อวี่เซวียนกรีดร้องและดึงกระโปรงของเธออย่างสิ้นหวัง ด้วยความหวาดกลัวในดวงตา"อ๊ะ! อย่าเข้ามาใกล้... อย่าเข้ามาใกล้! ฉันยอมคุกเข่าขอโทษค่ะ!"เธอคิดว่าเสิ่นซื่อแค่ขู่เธอ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะให้คนของเขาทำจริงๆ เขาเป็นคนบ้าไปแล้วถ้าเธอถูกถอดเสื้อผ้าที่นี่ เธอก็ไม่ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปการคุกเข่าขอโทษยังดีกว่าถูกถอดเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตาเสิ่นซื่อมองเย็นชาและพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย "โอเค กลับมาสิ"ชายชุดดำถอยออกไป และจู้อวี่เซวียนล้มลงบนพื้น จับกระโปรงของเธอไว้ไม่ให้ถูกดึงออก แต่ผมและเสื้อผ้าของเธอยุ่งเหยิงมาก และดูอับอายมากใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และเธอวิ่งไปคุกเข่าต่อหน้าจี้อี่หนิง"คุณจี้ ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรใส่ร้ายคุณ ฉันทำผิด ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว โปรดยกโทษให้ฉัน..."จี้อี่หนิงมองเธออย่างเย็นชา ไม่มีความเห็นใจในใจถ้าเธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าสร้อยคอถูกใส่ในกระเป๋าของเธอ บางทีตอนนี้เธออาจจะเป็นคนที่อับอายเช่นนี้"คุณจู้ คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเกี่ยวกับการยกโทษหรือไม่ คุณแค่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ก่อนหน้านี้ เพราะว่าคุณก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว และคุณต้องรับผิดชอบต่อคำพูดและการกระทำของค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 140
ถูกเสิ่นซื่อชี้นิ้วด่าอย่างตรงหน้า มือของเสิ่นเยี่ยนจือที่ห้อยอยู่ข้างลำตัวกำแน่นทันที ความโกรธวาบในดวงตา"อาเล็ก อี่หนิงเป็นภรรยาผม ผมจะทำยังไงก็ไม่ถึงตาคุณมาสั่งสอนครับ！"เสิ่นซื่อเยาะเย้ย "โจวเส้าชิงยังรู้จักรีบเข้ามาปกป้องจู้อวี่เซวียน เจ้านี่ขี้ขลาดตาขาว ผมไม่รู้ว่าตระกูลเสิ่นผลิตของไร้ค่าอย่างเจ้ามาทำไม"เสิ่นเยี่ยนจือขบเขี้ยวพูดเย็นชา "อย่างน้อย ผมไม่เคยละโมบภรรยาคนอื่นครับ""เชื่อไหมว่า ผมสามารถให้คุณหย่าพรุ่งนี้ได้?"เขาไม่ได้ทำตามความคิดตัวเอง แค่ต้องการเคารพจี้อี่หนิง รอจนถึงวันที่เธอเข้าใจชัดเจนจึงค่อยช่วยเธอใบหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือเต็มไปด้วยความโกรธ เขารู้ดีว่าเสิ่นซื่อมีความสามารถนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเอาจี้อี่หนิงออกจากข้างกายเขาตอนนี้ ก็ไม่มีทางที่เขาจะมีความสามารถในการต่อต้านเลยเพียงเพราะเขาเป็นแค่ผู้จัดการทั่วไปของเสิ่นซื่อกรุ๊ป ไม่มีหุ้นของเสิ่นซื่อกรุ๊ป จึงแข่งกับเสิ่นซื่อไม่ได้"อาเล็ก อย่ามากเกินไป!"เขาได้อดทนมาอย่างยาวนาน แต่ไม่คิดว่าเสิ่นซื่อกลับยิ่งไร้ความเกรงกลัวมากขึ้น วันนี้ยังกล้าที่จะปกป้องจี้อี่หนิงต่อหน้าคนอื่น อาจจะพรุ่งนี้เขาก็กล้าทำเรื่องที่เกิ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 141
ดวงตาของโจวเส้าชิงเต็มไปด้วยความเย็นชา ดังนั้นจู้อวี่เซวียนจึงถูกหวงอีเหรินใช้ประโยชน์งั้นหรือ?แม้เขาจะไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเธอ แต่อย่างน้อยเธอก็ทำเพื่อเขา"อย่าทำเรื่องแบบนี้อีกเสิ่นซื่อเป็นคนที่ทำอะไรตามใจตัวเอง เขาไม่สนใจความรู้สึกของใครเวลาจะจัดการกับคน ถ้าต่อกรกับเขาเธอจะเสียเปรียบครับ"เมื่อเห็นโจวเส้าชิงหน้าบึ้ง จู้อวี่เซวียนกัดริมฝีปากล่างแล้วพูดอย่างระมัดระวัง "เส้าชิง... วันนี้คุณจี้ก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไร แค่ฉันขอโทษเรื่องนี้ก็จบแล้ว...""แต่คุณจี้ กลับไม่ยอมปล่อยฉันไป จะเป็นเพราะ... คุณสือหรือเปล่า?"โจวเส้าชิงหรี่ตาพูดเสียงเย็น "เธอหมายความว่า เธอทำเพื่อแก้แค้นให้สือเวย?""นอกจากความเป็นไปได้นี้ ฉันก็คิดไม่ออกว่าทำไมเธอถึงได้รุกไล่ฉันและไม่ยอมปล่อยฉันไปค่ะ"จี้อี่หนิงเป็นเพื่อนสนิทกับสือเวยและสือเวยก็เข้าใจผิดระหว่างเธอกับจู้อวี่เซวียน ถ้าวันนี้เธอทำเพื่อสั่งสอนจู้อวี่เซวียนแทนสือเวย ทุกอย่างก็จะสมเหตุสมผลเมื่อเห็นว่าเขาหน้าบึ้งไม่พูดอะไร จู้อวี่เซวียนก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเพราะถ้าพูดมากไป ก็จะเกิดผลตรงกันข้ามผ่านไปเกือบนาทีกว่าโจวเส้าชิงจึงพูดเสียงเย็น "ผมจะไปส่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 142
"ถ้าฉันไม่รักคุณอีกต่อไป คุณจะยอมปล่อยฉันไปไหม?"สายตาของเสิ่นเยี่ยนจือเย็นชาลง "ไม่ยอม""แล้วคุณถามคำถามนี้ทำไม? และคุณก็ใช้พ่อของฉันขู่ให้ฉันย้ายกลับมา ไม่ใช่หรือ?"เมื่อพบกับสายตาที่สงบนิ่งของจี้อี่หนิง เสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะตัวเองแล้วหันหน้าไปทางอื่นโดยไม่พูดอะไรอีกจริงๆแล้วเขาก็เป็นคนบังคับให้เธอกลับมาและตั้งแต่วันที่เขานอกใจ เขาก็ควรรู้ว่าวันนี้จะมาถึง แต่เขามั่นใจเกินไป คิดว่าเธอรักเขามากพอที่จะยอมให้อภัยเขาความเงียบเข้ามาคั่นระหว่างทั้งคู่ ไม่นานนักคนขับรถก็มาถึง"ขึ้นรถเถอะ"จี้อี่หนิงมองลงไปที่มือถือ ยังไม่มีรถมาจึงยกเลิกการเรียกระหว่างทางกลับ ทั้งคู่ต่างก็เงียบ คนขับรถก็ไม่กล้าพูดอะไร แค่ขับรถไปอย่างเงียบๆกลับมาที่วิลล่า จี้อี่หนิงกำลังจะขึ้นชั้นบน เสิ่นเยี่ยนจือที่อยู่ข้างหลังจึงพูดขึ้นว่า "อี่หนิง คืนนี้ขอโทษนะครับ เป็นเพราะผมที่ไม่ได้ปกป้องคุณดีพอครับ"น้ำเสียงของเขาดูจริงจัง จี้อี่หนิงหยุดชั่วครู่ แต่สุดท้ายก็ไม่พูดอะไรและรีบเดินจากไปเพิ่งกลับถึงห้องนอนก็ได้รับโทรศัพท์จากสือเวย"อี่หนิง เมื่อคืนจู้อวี่เซวียนแอบคิดร้ายกับเธอใช่ไหม?"จี้อี่หนิง รู้สึ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 143
หลังเลิกงาน จี้อี่หนิงก็เรียกแท็กซี่ไปที่บ้านเดิมตระกูลเสิ่นพอถูกพนักงานนำเข้าไปในห้องรับแขกท่านแม่เฒ่าเสิ่นก็พูดด้วยเสียงเย็นว่า "คุกเข่า!"จี้อี่หนิงหยุดเดิน มองท่านแม่เฒ่าเสิ่นด้วยสีหน้าที่เฉยๆ"คุณย่าค่ะ ไม่ทราบว่าฉันทำผิดอะไร ถึงต้องคุกเข่า?"เฉินเสวี่ยหรงที่นั่งข้างท่านแม่เฒ่าเสิ่นหัวเราะเยาะเสียงแหลม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บแสบ"ยังมีหน้าถามว่าทำผิดอะไร?! คืนที่ผ่านมา ทำไมคุณต้องบังคับคุณคุณจู้ให้คุกเข่าต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้น? ไม่คิดบ้างหรือว่าคุณเป็นใคร และคุณจู้เป็นใคร?""เช้านี้บริษัทจงเฉิงและบริษัทจู้ซื่อกรุ๊ปได้ยกเลิกความร่วมมือกับเสิ่นซื่อกรุ๊ป ทำให้เสิ่นซื่อกรุ๊ปเสียหายไปหลายพันล้าน และผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ก็ไม่พอใจอย่างมากกับเยี่ยนจือ จึงเรียกประชุมคณะกรรมการเพื่อจะดึงเขาลงจากตำแหน่งผู้จัดการทั่วไป คุณช่างเป็นดาวเคราะห์เคราะห์ร้ายจริงๆ!"ถ้าไม่กลัวจะกระทบเสิ่นเยี่ยนจือตอนนี้ เธอก็คงจะบอกท่านแม่เฒ่าเสิ่นเรื่องที่จี้อี่หนิงไม่สามารถมีลูกได้แล้ว ท่านแม่เฒ่าเสิ่นคงจะไล่เธอออกจากตระกูลเสิ่นแน่นอน!เจอสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดจากเฉินเสวี่ยหรง จี้อี่หนิงหน้าตาของเธอ
Latest chapter
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 340
จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 339
หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 338
ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 337
"เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 336
เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 335
เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 334
"ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 333
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 332
“ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”
