บทที่ 19 ฤทธิ์ยา

บทที่ 19 ฤทธิ์ยา

ซ่งฟู่หลงพยายามผลักไสจางหมินเย่วออกห่างจากตัว ฤทธิ์ยาทำให้ร่างกายของเขาร้อนผ่าวขึ้นมาจนยากจะควบคุม เขาพยายามข่มกลั้นอารมณ์ที่พวยพุ่งเอาไว้อย่างไม่ต้องการข่มเหงรังแกหญิงสาวตรงหน้าให้บอบช้ำ

จางหมินเย่วเองก็ได้แต่ยืนตกตะลึงอย่างทำอะไรไม่ถูก นางไม่ประสากับเรื่องอย่างว่ามาก่อนทำให้นางไม่รู้จะทำตัวเช่นใดกันดี แต่เมื่อเห็นซ่งฟู่หลงที่มีท่าทางโงนเงน นางก็รีบปรี่เข้าไปประคองร่างของเขาเอาไว้แน่น

ซ่งฟู่หลงที่บัดนี้ร้อนรุ่มไปทั่วร่างเมื่อได้กลิ่นหอมจากร่างบางที่โชยพัดเข้าจมูกกับสัมผัสอ่อนนุ่มที่แนบชิดร่างกายของเขา ทำเอาซ่งฟู่หลงมิอาจข่มกลั้นความอดทนได้อีกต่อไป

ซ่งฟู่หลงดึงร่างของจางหมินเย่วเข้ามาประชิดกับแผงอกของเขา สายตาจ้องมองจางหมินเย่วด้วยความรู้สึกเสน่หา ดวงตาที่ฉ่ำเยิ้มฉายความต้องการที่มิอาจปิดบัง ยิ่งเมื่อได้สบสายตากับดวงตาคู่งามที่มองจ้องเขาด้วยท่าทางหวาดหวั่นราวกับกวางน้อยที่เริ่มหวาดกลัวราชสีห์เช่นเขา ซ่งฟู่หลงยกมือขึ้นประคองใบหน้าหวานเอาไว้แน่น ใบหน้าคมเข้มโน้มต่ำลงก่อนจะจรดริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากบาง ลิ้นร้อนเลียไล้ขบเม้มริมฝีปากบนล่างอย่างหิวกระหาย ก่อนจะกดแทรกเข้าไปใ