แชร์

บทที่ 70

พระตำหนักจงเซินที่ประทับของฮองเฮา

อ๋องฉีและ ฉู่ หมิงชุ่ยเข้าวัง ไปถวายพระพรฮองเฮาก่อน

ฉู่ หมิงชุ่ยเข้ามาในตำหนัก พบว่าสีหน้าของฮองเฮาไม่ค่อยสู้ดี นางจึงนั่งลงด้วยความรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ

ฉู่ หมิงชุ่ยมาเข้าเฝ้าฮองเฮามักจะนอบน้อมเสมอ เมื่อทักทายกันเล็กน้อย ฮองเฮาก็ยังดูมีสีหน้าอึดอัดไม่มีความสุข

ฉู่ หมิงชุ่ยรู้ว่าฮองเฮามีเรื่องในใจ จึงยิ้มให้อ๋องฉี “ท่านอ๋อง ไม่ใช่ว่าท่านแต่งบทกลอนใหม่เสร็จว่าจะให้ท่านอ๋องลู่ฟังไม่ใช่หรือ? รีบไปเถอะ”

อ๋องฉีไม่ชอบแต่งกลอน แต่อ๋องลู่ชอบ อ๋องฉีและอ๋องลู่ล้วนเกิดจากฮองเฮา เป็นพี่น้องร่วมอุทร เพื่อน้องชายที่รักของเขาผู้อาภัพ เพื่อให้เขามีความสุขจะได้หายไว ๆ จึงเริ่มเรียนการเขียนโคลงกลอนเหล่านี้

ตอนนี้เขามีกลอนใหม่ จึงอยากรีบเอาไปอวดให้อ๋องลู่ดู เมื่อได้ยินฉู่ หมิงชุ่ยพูดแบบนั้น เขาจึงยิ้มและเดินออกไป

อ๋องฉีเดินออกไป ฉู่ หมิงชุ่ยให้คนรับใช้ในตำหนักออกไปให้หมดและนั่งลงข้าง ๆ ฮองเฮาและถามว่า “ท่านป้า เกิดเรื่องอะไรขึ้นเพคะ?”

ฮองเฮาเห็นว่าลูกออกไปแล้วจึงพูดออกมาอย่างขมขื่น “ข้ากับฝ่าบาท เป็นสามีภรรยากันมายี่สิบปี หลังจากวันอภิเษกสมรส ยังไม่เคยร่วมโต๊ะอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status