Share
บทที่ 301
Related chapter
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 302
แค่เพียงครู่เดียว เสียงร้องด้วยความตกใจดังขึ้นไปทั่วทุกที่ทหารยามตะโกนเสียงดังและรีบวิ่งเข้าไป “เร็ว รีบเข้าไปช่วยเร็วเข้า”โรงแจกโจ๊กถล่มลงมา เรื่องถูกหล่นลงมาทับไหมไม่ใช่ปัญหา แต่ด้านในโรงแจกโจ๊กนั้นมีหม้อเหล็กที่มีโจ๊กอยู่ร้อน ๆ อยู่หลายใบ และไฟเองก็ยังไม่ได้ดับสนิทดีด้วยหยวนชิงหลิงวิ่งเข้าไปอย่างไม่คิด ในมือล้วงหยิบกล่องยาจากแขนเสื้อออกมานางวิ่งไปถึงข้างหน้าโรงแจกโจ๊กนั้นแล้วเปิดกล่องยาออก ส่วนใหญ่ล้วนเป็นผ้าก๊อชห้ามเลือดและน้ำยาฆ่าเชื้อ และยังมียาที่ใช้สำหรับการปฐมพยาบาลอื่นอีกสองสามชนิดที่ประตูเมืองเหลือทหารยามเฝ้าประตูไว้แค่คนเดียว ทั้งหมดรีบเข้ามาช่วยเหลือผู้คนโรงแจกโจ๊กนั้นล้มทับผู้คนอย่างน้อยอย่างน้อยห้าสิบกว่าคนได้ ถึงอยากรีบเร่งรุดเข้าไป แต่คนก็ไม่สามารถรีบเร่งเข้าไปได้ อยู่ในความตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาก็รีดรุดเข้าไปกับทหารยามเพื่อทำการช่วยเหลือผู้คนทันทีคนแรกที่ทำการช่วยเหลืออกมานั้นคือ ฉู่หมิงชุ่ยเพราะว่าตอนที่ได้ยินเสียงร้องเอะอะโวยวาย นางก็คิดจะหนีออกไปแล้ว ทันทีที่โรงแจกโจ๊กพังถล่มลงมา นางก็อยู่ด้านข้างแล้ว ถ้านางเดินเร็วอีกสักสองก้าว นางก็พ้นจากอันต
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 303
อวี่เหวินห่าวเข้าทำการช่วยเหลือผู้คนที่ติดอยู่ด้านในอย่างต่อเนื่อง โรงแจกโจ๊กเองก็กำลังจัดการเก็บกวาดให้เรียบร้อย ผู้ได้รับบาดเจ็บเองก็ไม่เหลือไม่มากแล้วหลังจากนั้นอวี่เหวินห่าวอุ้มคน ๆ นึงออกมา นางสวมชุดสีเหลืองใบไม่ร่วงเสื้อผ้าสกปรกเลอะเทอะ ปิ่นปักผมรกไปหมด ผมเผ้ารุ่ยลงมาปิดบังใบหน้า เดิมทีอุ้มนางออกมาวางไว้ก็เรียบร้อยแล้วแต่ฮูหยินใหญ่ฉู่ร้องออกมาด้วยความตกใจ “ท่านอ๋อง ท่านอุ้มลูกสาวข้าแบบนี้ อาจทำให้ความบริสุทธิ์ของนางแปดเปื้อน ท่านรีบวางนางลงเถอะ”ฮูหยินใหญ่ฉู่ไม่ได้รับบาดเจ็บเลย นางเป็นคนที่โชคดีคนนึง คนที่ถูกทับด้านในโรงแจกโจ๊กทั้งหมดล้วนบาดเจ็บ ยังมีอีกหลายคนที่บาดเจ็บสาหัส มีแค่นางคนเดียวที่ไม่ได้รับบาดเจ็บฮูหยินใหญ่ฉู่ถ้านางพูดธรรมดา คนได้ยินกันไม่มาก ที่จริงทุกคนล้วนยุ่งกันทั้งสิ้นแต่นางบางทีอาจจะตกใจและตะโกนออกมาอย่างฉุนเฉียว ดังนั้นจึงเป็นที่ดึงดูดความสนใจของผู้คน แต่ทุกคนก็มองข้ามไปหยวนชิงหลิงก็มองข้ามไปเช่นกันในหัวของอวี่เหวินห่าวเหมือนมีเสียงระเบิดปังดังขึ้น เมื่อหนึ่งปีที่แล้วภาพที่จวนขององค์หญิงผุดขึ้นมาในหัวอย่างไม่รู้ตัวสองมือของเขาปล่อยลง ฉู่หมิงหย
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 304
หยวนชิงหลิงที่ล้างแผลให้ขอทานน้อยอยู่ก่อน พบว่าเขาพูดจาขัดขวางนางไม่หยุด อดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าที่เข้มขรึมขึ้น “ถ้าท่านไม่วางใจนาง ก็รีบพานางเข้าวังไปหาหมอหลวงซะ”“เจ้าดูนางก่อน ข้ากลัวว่านางอาจได้รับการกระทบกระเทือนที่ท้อง” อ๋องฉีพูดและกังวลเสียจนหันไปดูฉู่หมิงชุ่ยด้วยสายตาที่ทำเงอะงะทำอะไรไม่ถูกนางยังไม่เคยลองมาก่อนเหมือนตอนนี้ที่นางได้วิญญาณหลุดออกจากร่างแบบนี้และนางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบาดเจ็บที่ไหนหยวนชิงหลิงหันไปดูฉู่หมิงชุ่ยและพูดอย่างเฉยชาว่า “ข้าไม่ใช่หมอโรคสตรี ไม่รู้เรื่องพวกนี้ อย่าเกะกะข้า”ฉู่หมิงชุ่ยเหมือนราวกับวิญญาณได้กลับเข้าร่างแล้ว อดไม่ได้ที่จะมองอ๋องฉีด้วยสายตาเย็นชา “ข้าไม่เป็นไร ท่านอ๋องอย่าพูดจาเหลวไหล”แต่ว่าจู่ ๆ ในหัวนางก็มีแสงสว่างวาบขึ้นเสด็จพ่อต้องถามหาความรับผิดชอบในเรื่องนี้แน่ ถ้าหากนางตั้งครรภ์ขึ้นมาล่ะ?รอบเดือนของเดือนนี้เคลื่อนมาสองสามวันแล้ว สองวันก่อนเจตนาเข้าวังไปเยี่ยมท่านป้า แล้วถือโอกาสเรียกมาหลวงมาตรวจชีพจรหมอหลวงบอกว่าดูเหมือนชีพจรจะเรียบลื่นเหมือนไข่มุกแบบหญิงตั้งครรภ์ แต่ก็ไม่คล้ายเท่าไหร่นัก อาจเป็นเพราะระยะเวลาสั้นเกินไป จึง
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 305
ขอทานน้อยคนนั้นก็พึ่งรู้ว่านางคือพระชายาฉู่ ก็ตกใจกลัวจนตัวสั่นไปหมด หยวนชิงหลิงที่จะทำแผลให้เขา เขาไม่กล้าให้ทำเลยเอาแต่ถอยหนีลูกเดียวหยวนชิงหลิงจ้องเขม็ง “อย่าขยับ！”ขอทานน้อยหยุดขยับเขยือนทันที นิ่งเหมือนเป็นเป็นก้อนหินยังไงอย่างงั้น หายใจแรง ๆ ก็ยังไม่กล้าเขาไม่กล้ามองหยวนชิงหลิง ไม่รู้จะหลบสายตายังไง เขากลัวและตื่นแต้นจนพูดไม่ออก“เอาล่ะ พรุ่งนี้ข้าจะมาหาข้าที่จวนอ๋องฉู่ ข้าจะให้ยาเจ้า” หยวนชิงหลิงดึงขากางเกงเขาลง ที่จริงก็ปกปิดอะไรไม่ได้มากนัก กางเกงขาดหวิ่นเสียเหลือเกิน ขอทานน้อยพูดเสียงสั่น “ได้ ขอบพระทัย...ขอบพระทัยพระชายามากพ่ะย่ะค่ะ”หยวนชิงหลิงรู้ว่าเขาไม่มาหรอก เลยให้ยาเม็ดไปสองสามเม็ดและพูดอธิบายไปว่า “ยานี่ วันนึงกินครั้งหนึ่ง ใช้ได้ห้าวัน ส่วนสองเม็ดนี้คือยาลดไข้ ถ้าเจ้ารู้สึกว่าตัวเองมีไข้ ก็รีบกินยานี้นะ รู้ไหม?”ขอทานน้อยค่อย ๆ ยื่นมือออกมา มือนั้นทั้งดำทั้งผอมยังกับกิ่งไม้แห้งไม่มีผิดหยวนชิงหลิงให้ยาเขาแล้วหันกลับไปรักษาผู้ได้รับบาดเจ็บคนอื่นต่อผู้ที่ให้การช่วยเหลือเริ่มมีมากขึ้น คนจากจวนเซียวเหยาโฮ่ว อ๋องรุ่ยชิงก็มารับพระชายาและองค์หญิงหงเติ้งจวิ๋นจู
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 306
หยวนชิงผิงเป็นใครกัน? ที่เขาหลงรักนางเพียงเพราะหลงใหลไปชั่วขณะเท่านั้น โชคดีที่ยังไม่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับท่านแม่กู้ซีแสดงความไม่พอใจออกมา เพื่อปกป้องจิตใจอันบอบบางของเขาส่วนใบหน้าของหยวนชิงผิงกลับเต็มไปด้วยความงุนงง เขาเป็นอะไรของเขา? ถามว่าเขาคือใครก็ไม่พูดไม่จา มิหนำซ้ำยังเดินจากไปด้วยความโมโหอีก นี่มันอะไรกัน? ถามแค่นี้ก็ไม่ได้หรือ?หยวนชิงหลิงถาม “กู้ซีเป็นอะไรไป? ดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดี”หยวนชิงผิงทำสีหน้าประหลาดใจ “กู้ซี? เขาก็คือกู้ซีหรือ? หัวหน้าองครักษ์หลวงนะหรือ?”“น้องรอง พวกเจ้าเคยพบกันมาก่อนแล้วนี่ ก่อนหน้านี้ตอนที่เจ้ามาที่จวน เขาเองก็มาด้วยเช่นกัน”หยวนชิงผิงเพิ่งนึกออกตอนนี้เองว่า เคยพบกันมาก่อนจริง ๆทว่าในตอนนั้น จิตใจของนางกำลังวุ่นวายสับสน จะจำได้อย่างไรกัน?แต่ดูเหมือนชายคนนี้จะใจแคบไปเสียหน่อย เพียงจำไม่ได้ว่าเขาเป็นใคร ถึงขั้นต้องโกรธเคืองกันเลยหรือ? ดูเหมือนว่าผู้ชายจะมีนิสัยเหมือนกันหมด คิดว่าตนเองนั้นยิ่งใหญ่ ทุกคนต้องรู้จักเขารถม้ากลับถึงจวน หยวนชิงหลิงกินข้าวและเข้านอน โดยมีลวี่หยาและนางข่าหลวงคอยจับตาดูอยู่ตลอดเวลาจวนอ๋องมีเอาไว้สำหรับเลี้ยงห
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 307
ดังนั้น ดูผิวเผินเหมือนต้องการขอความเห็นใจให้แก่ฉู่หมิงชุ่ย แต่อันที่จริงแล้วเป็นการทำเพื่อเจ้าเจ็ดต่างหากเขา...ต้องการสนับสนุนให้เจ้าเจ็ดช่วงชิงตำแหน่งรัชทายาทแล้วอย่างนั้นหรือ?แต่อย่างไรเสีย การที่เขาช่วยเหลือหลานชายของตนเอง ก็ถือเป็นเรื่องที่สมควรเพียงแต่การแสดงท่าทีออกมาอย่างรวดเร็ว จนขาดความสำรวมไปไม่น้อยเช่นนี้ ดูไม่เหมือนนิสัยของฉู่โซ่วฝูเลยสักนิดอีกทั้งยังตามออกมาต่อหน้าพระพักตร์เสด็จพ่อเช่นนี้ ถือเป็นการใช้อำนาจที่มีอยู่ในการข่มขู่ หรือว่าจะ...รีบร้อนเกินไป?อวี่เหวินห่าวหันมองฉู่โซ่วฝู แล้วพูดว่า “โซ่วฝูวางใจเถอะ เรื่องนี้จะต้องได้รับการตัดสินอย่างยุติธรรมแน่นอน”พูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นคารวะแล้วเดินจากไปอันที่จริงแล้ว เรื่องทุกอย่างปรากฏให้เห็นชัดเจน ไม่จำเป็นต้องใช้เวลาสืบสวนนานนักคนของจวนจิงจ้าวได้สอบถามความจริงของเรื่องที่เกิดขึ้นจากผู้เฝ้าประตูเมืองเรียบร้อยแล้ว อีกทั้งยังซักถามชาวบ้านอีกหลายคน แน่นอนว่าพระชายาอ๋องรุ่ยและฮูหยินเหลียงล้วนอยู่ในเหตุการณ์ จึงไม่เป็นการยากที่จะสืบหาความจริงทั้งหมดของเรื่องนี้สุดท้ายก็ต้องไปสอบถามฉู่หมิงชุ่ยเดิมทีอวี่เหวินห่าวไ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 308
อ๋องฉีกลัวจนหัวหด เขาบ่นพึมพำด้วยสีหน้าหมองหม่น “พี่ห้า ทำไม่พี่ต้องดุขนาดนี้ด้วย?” อวี่เหวินห่าวตะคอกออกมาอย่างหมดความอดทน “จะไปหรือไม่ไป?” “ท่านใจเย็นก่อนสิ เดี๋ยวจะทำให้ชุ่ยเอ๋อร์ตกใจไปกันใหญ่!” อ๋องฉีพูดเสียงเบา แต่ก็ยังคงเดินนำทางไปอย่างช้า ๆ อวี่เหวินห่าวพยายามสูดหายใจเข้าเต็มปอดอยู่หลายครั้ง จึงจะสามารถระงับอารมณ์โกรธที่ปะทุขึ้นเอาไว้ได้ อ๋องฉีกลับพูดขึ้นมาอีกว่า “ก่อนหน้านี้ ตอนที่อยู่ด้านนอกประตูเมือง พี่สะใภ้ห้ากล่าวว่า นางไม่ได้ผลักชุ่ยเอ๋อร์ แต่กลับใส่ร้ายว่าชุ่ยเอ๋อร์เป็นคนผลักนาง มิหนำซ้ำยังบอกอีกว่า ชุ่ยเอ๋อร์ต้องการที่จะทำร้ายนาง พี่ห้า หากท่านกลับไป ต้องพูดคุยกับนางให้กระจ่าง เป็นเพราะข้าเห็นแก่หน้าท่าน จึงไม่คิดติดใจเอาความเรื่องนี้” คนรับใช้ผงะไป แล้วจึงหันมองอ๋องฉี ส่วนอ๋องฉีพูดเพียงว่า “ไปสิ!” คนรับใช้จึงไปตามคำสั่ง อวี่เหวินห่าวไม่สนใจอ๋องฉี เขาเดินไปนั่งรออยู่ที่ห้องโถงด้านข้างพร้อมกับซูยี่ อ๋องฉีเดินตามมาติด ๆ และยังไม่ลืมที่จะกำชับอีกว่า “พี่ห้า เรื่องนี้ท่านต้องจัดการให้เรียบร้อย ท่านไม่ยอมให้ข้าปกป้องชุ่ยเอ๋อร์ เช่นนั้นหากท่านปกป้องพี่สะใภ้ห้
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 309
อวี่เหวินห่าวรู้สึกสงสัย “ในเมื่อเจ้ากำหนดเอาไว้นานแล้วว่าวันนี้จะแจกโจ๊ก ทำไมถึงไม่รีบวางแผนเรื่องซาลาเปาเอาไว้ก่อน? ต่อให้เป็นการตัดสินใจอย่างกะทันหัน ติดต่อเจ้าของร้านสักสองสามแห่ง การจัดหาซาลาเปาไม่กี่ร้อยลูกคงไม่ต้องกินเวลาจนกระทั่งถึงเที่ยง อีกทั้งข้าเห็นในที่เกิดเหตุ มีซาลาเปาเพียงสิบเข่งเท่านั้น รวมแล้วเป็นจำนวนหนึ่งร้อยห้าสิบลูก ซึ่งน่าจะใช้เวลาในการทำไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม” ฉู่หมิงชุ่ยผงะไป ดวงตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เผยให้เห็นความตกตะลึงออกมาเล็กน้อย และจ้องมองไปยังอวี่เหวินห่าว ในก้นบึ้งของหัวใจนาง มีทั้งความเจ็บปวดและขุ่นเคืองปรากฏขึ้น เขามาเพื่อที่จะสอบสวนจริง ๆ? หรือเพียงแค่มาซักสามสองสามคำตามพระราชโองการเท่านั้น? หากเป็นอย่างหลัง คงไม่จำเป็นต้องซักถามละเอียดเช่นนี้ หากเป็นอย่างแรก...เขาเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ นางยื่นมือไปแตะหน้าผาก และทำทีท่าจะร้องไห้ออกมา “หม่อมฉันรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย ส่วนเรื่องพวกนี้ หม่อมฉันสั่งให้พวกบ่าวไพร่เป็นคนไปจัดการ พี่ห่าวลองถามพวกเขาดูเอาเองเถอะเพคะ วันนี้หม่อมฉันรู้สึก...หม่อมฉันรู้สึกเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก และรู้สึกว้าวุ่นใจถึงที่สุด”
Latest chapter
