ตอนที่ 10
“ป้าสายใจกับคนอื่นๆ แยกย้ายกันไปพักเถอะค่ะ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ช่วยงานศพของคุณยายจนวันสุดท้าย” หลังจากแยกย้ายจากแม่บ้านและคนใช้คนอื่นๆ โบตั๋นก็ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาหลุยส์กลางห้องรับแขก ห้องนี้สินะ ที่เธอมีปากเสียงกับเมย์ บันไดนั้นสินะที่เธอตกลงมาพร้อมลูกน้อย หากเธอต้องตายอีกครั้งทรัพย์สมบัติทั้งหมดของคุณยายจะต้องได้อยู่กับคนที่คู่ควร ซึ่งต้องไม่ใช่คุณไกร เธอต้องรีบจัดการทั้งหมดก่อนที่เธอจะต้องตาย ร่างบางหันหน้ามามองรูปแต่งงานขนาดใหญ่ที่โชว์อยู่กลางห้อง ตรงกลางบ่าวสาว มีหญิงชราโอบกอดทั้งคู่ด้วยรอยยิ้ม
“คุณยายขา คนที่คุณยายเลือกเขาไม่ได้ดีอย่างที่คุณยายคิดหรอกค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ โบตั๋นจะไม่ยอมให้คุณไกรได้อะไรของคุณยายไปแม้แต่ชิ้นเดียว สิ่งไหนที่เคยได้ไปโบตั๋นจะทวงคืนมาให้หมด อีกไม่กี่วันแล้วสินะ ที่เขาจะมาบอกโบตั๋นว่าเขาไม่ได้รักโบตั๋นเลย ที่ผ่านมาทำเพราะตอบแทนบุญคุณของคุณยาย
คุณไกรอยากรักกับเมย์ค่ะคุณยาย โบตั๋นก็จะให้รัก รักกันให้พอ มีความสุขให้มากๆ” ดวงหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม นี้คงเป็นยิ้มแรกของวันนี้เลยล่ะมั้ง
ไกรฤกษ์ตื่นแต่เช้า เมื่อคืนเขาไปส่งเมย์ที่บ้านกว่าจะกลับมาก็ดึก แต่ที่แปลกใจคือเขาไม่พอโบตั๋นที่ห้องนอน ข้าวของเครื่องสำอางค์ต่างๆ ก็หายไปหมด แต่มันดึกเกินที่เขาจะตามหาและที่สำคัญเขาเหนื่อยมาก พอลงมาก็เจอโบตั๋นอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว
“เมื่อคืนผมกลับมาไม่เห็นคุณที่ห้องนอน”
“ฉันย้ายไปนอนห้องคุณยายนะคะ คุณไกรคงไม่ติดขัดอะไรใช่ไหมค่ะ” โบตั๋นตักโจ๊กทานโดยไม่ได้สนใจคนมาใหม่
ไกรนั่งลงที่ประจำป้าสายใจรีบน้ำกาแฟมาเสริฟ์ ปกติโบตั๋นจะเป็นคนยกกาแฟมาให้เขา ภรรยาเขาคงเสียใจเรื่องคุณยายมากสินะ แปลกใจไม่น้อยแต่ก็มีเหตุผลมาหักบ้างเสมอ มือหนายกกาแฟขึ้นจิบ
“เอาเถอะโบตั๋นอยากนอนห้องไหนก็นอน อ่อ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ผมมีเรื่องอยากคุยด้วย ตอนนี้ตำแหน่งประธานบริษัทว่างลง ผมอยากให้โบตั๋นเซ็นอนุมัติให้ผมทำหน้าที่แทน ผมรู้ว่าตอนนี้คุณกำลังเสียใจเรื่องคุณยายอยู่ แต่งานที่บริษัทต้องดำเนินต่อไปผมอยากแบ่งเบาภาระให้คุณ “
โบตั๋นแค่นหัวเราะ ถ้าเป็นแต่ก่อนเธอคงจะกระโดนโลดเต้นดีใจทีเขาเป็นห่วงเป็นใย ใส่ใจความรู้สึกเธอ แต่คนมันรู้เช่นเห็นชาติกันหมดแล้ว
“ฉันขอบคุณคุณไกรจริงๆ นะคะ ที่อยากช่วย แต่ฉันคิดว่าจะเข้าไปดูแลบริษัททั้งหมดเต็มตัว ทิ้งภาระให้คุณมานานเกินไปแล้ว”
“ผมเป็นสามีคุณ เรื่องแค่นี้เอง ผมยินดีทำเพี่อคุณ คุณไม่ต้องเหนื่อยหรอก แค่กิจการอย่างอื่นคุณก็ดูแลเยอะพอแล้ว”
“พอดีฉันคุยกับทนายเอาไว้ทั้งหมดแล้ว คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ การบริหารงานต่างๆ คุณก็ทำเหมือนเดิมแบบที่ผ่านมา เปลี่ยนแค่เอกสารต้องมีลายเซ็นของฉันไม่ใช่ของคุณยายก็เท่านั้น” คุณไกรฤกษ์เป็นคนเก่ง คุณยายเธอจึงไว้ใจให้บริหารงานดูแลบริหารงานเป็นแขนเป็นขามาให้ตลอด ในเมื่อมีมือดีอยู่ในมือ เธอก็จะใช้ประโยชน์จากเขาให้ได้มากที่สุด ไม่ต้องทำสีหน้าเป็นกังวลว่าฉันจะเขาบริษัทหรอกค่ะคุณไกร ฉันจะให้โอกาสคุณกับเมย์อยู่ใกล้ชิดกันมากกว่าแต่ก่อนอีกค่ะ
“ทำไมต้องลำบากขนาดนั้น ต้องหอบเอกสารมาให้คุณเช็นที่บ้านอีกทำไม หรือคุณจะเข้าบริษัทกับผม ให้ผมดูแลทั้งหมดก็จบแล้ว ยังไงผมก็เป็นคนดูแลอยู่แล้ว” ไกรฤกษ์กัดฟันแน่น เขานึกว่าคุณยายตายไปแล้ว การบริหารงานต่างๆ จะตกเป็นของเขาง่ายๆ เพราะโบตั๋นไม่เคยเข้าบริษัทเลย เธอดูแลกิจการอื่นๆ ของคุณยายมินตราไม่เคยมายุ่งที่บริษัท
“แต่ก่อนคุณยายยังทำได้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ผู้บริหารคนอื่นเขาก็โอเคหมดแล้วนะคะ เหลือแค่ฉันแจ้งคุณไกรคนเดียวนี้ล่ะค่ะ สายแล้วคุณไม่รีบไปทำงานหรอค่ะ”
“งั้นผมขอตัวไปทำงานก่อน ตอนเย็นค่อยคุยกันใหม่”
ไกรฤกษ์สะบัดตัวออกจากห้องรับประทานอาหาร เขาไม่มีอารมณ์จะดื่มกาแฟต่อ ทำไมโบตั๋นถึงไม่ยอมให้เขาดูแลบริษัทแทน แถมเมื่อคืนที่เขากลับดึกเธอก็ไม่ถามเขาซักคำ สายตาเธอที่มองเขาก็เย็นชา เอาเถอะรออีกซักสองสามวันค่อยคุยใหม่ เรื่องนี้มันคงจะกระทันหันไป คุณยายเธอเพิ่งเสียไอ้ไกรท่องไว้
สำนักงานนักสืบ
“คุณช่วยสืบเรื่องผู้หญิงคนนี้ให้ฉันทีค่ะ “ มือบางวาง ใบสมัครงานของเมย์ ที่ให้เลขาไปเอามาจากฝ่ายบุคคลของบริษัท
“เอาละเอียดขนาดไหนครับ” นักสืบรับกระดาษพร้อมรูปถ่ายมาดู
“ช่วยสืบให้ละเอียดที่สุด มีข้อมูลอะไรฉันอยากรู้ทุกเรื่องขอทั้งเรื่องในอดีต ปัจจุบัน และในอนาคต ได้ข้อมูลของผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหนยิ่งดี ฉันจ่ายไม่อั้น”
“ได้ครับผม” นานๆ จะมีลูกค้ากระเป๋าหนัก ดูทรงแล้วคงไม่พ้นเรื่องผัวเมีย คนในรูปคงจะเป็นผู้หญิงที่สามีของคนตรงหน้าเขากำลังติดพันอยู่สินะ
“นี้ค่าเสียเวลาของคุณ 1 แสนบาท ฉันจ่ายให้ก่อนล่วงหน้า หวังว่าจะมีข้อมูลอะไรดีๆ ให้ฉันจ่ายเพิ่มนะคะ” เธอจะไม่ยอมตั้งรับอีกแล้ว ในเมื่อมีอำนาจเงินอยู่ในมือ เธอก็จะใช้มัน
ตอนที่ 11ไกรฤกษ์มองดูเอกสารต่างๆ ที่ต้องพิจารณา หลังจากนี้จะถูกส่งให้เลขาของโบตั๋นเพื่อเซ็นอนุมัติอีกครั้ง หลังจากเรียนจบเขาช่วยบริหารงานของบริษัทของพ่อเขา โรงงานผลิตผลไม้กระป๋องเล็กๆ แต่พอโบตั๋นเรียนจบเขาได้แต่งงานกับเธอทันทีแล้วเข้ามาบริหารบริษัทส่งออกและผลิตสินค้าการเกษตรของคุณยายมินตรา ส่วนบริษัทของที่บ้านเขาส่งต่อให้น้องชาย 3 ปีมานี้บริษัทก้าวหน้าจากเดิมแบบก้าวกระโดดล้วนเป็นผลงานของเขาทั้งสิ้น แต่ทุกสิ่งทุกอย่างต้องผ่านมือคุณยายมินตรา เขาพอเข้าใจได้เพราะคุณยายคือเจ้าของมาตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้คุณยายเสียไปแล้ว บริษัทถูกส่งต่อให้หลานสาวคนเดียวซึ่งก็คือภรรยาของเขา แต่อำนาจทั้งหมดก็ยังไม่เป็นของเขาซักที่ ทั้งที่เขาทุกเทแรงกายแรงใจทั้งหมดให้กับบริษัทนี้ ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้วโบตั๋นก็ยังไม่ยอมให้เขาบริหารเต็มตัว เธอจะไปรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับบริษัทในเมื่อไม่เคยเข้ามาดูแลเลย มีแต่เขาที่นั่งทำงานงกๆ ปกติเวลาเขาพูดอะไรเธอก็เชื่อฟังแล้วคล้อยตามทุกอย่าง เฮ้อ หรือมีใครไปเป่าหูอะไรเธอ“พี่ไกรค่ะ พี่ไกรค่ะ กาแฟค่ะ ” เมย์เดินเข้าห้องทำงานไกรฤกษ์มาได้ซักพักแล้ว แต่คนตัวโตกลับไม่ได้สนใจเธอเลย“ ขอโท
ตอนที่ 12เป็นอีกวันที่โบตั๋นตื่นแต่เช้า เธอต้องรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย ก่อนที่วันสิ้นอายุขัยของเธอจะมาถึง เธอไม่รู้ว่าเจ้าแม่ให้เวลาเธอถึงแค่ไหนเพราะเจ้าแม่ไม่ได้อธิบายอะไรเลย ทรัพย์สินของคุณยายมากมายเหลือเกินเธอเพิ่งรู้ก็วันนี้เอง กว่าจะจัดการแต่ล่ะอย่างเรียบร้อยเวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน เธอปล่อยให้เรื่องระหว่างคุณไกรภพและเมธาวีดำเนินไปแบบเดิมโดยที่เธอไม่เข้าไปแทรกแซง ตอนนี้คุณไกรกลับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง โดยอ้างว่าทำงานเลิกดึกขอค้างคอนโดใกล้บริษัท ซึ่งโบตั๋นรู้ดีว่าเขานั้นไปอยู่กับเมธาวี“คนสวยไปกินข้าวกัน” ภพรีบขับรถมาหาโบตั๋นทันทีที่เธอบอกอยากทานข้าวกลางวันด้วย“แหม่ ถึงภพจะชมเรา มื้อนี้ก็หารเหมือนเดิมล่ะ” โบตั๋นเงยหน้าจากเอกสารกองโต ยิ้มบางๆ ให้เพื่อนสนิท“เศรษฐีนีแบบโบตั๋นเลี้ยงข้าวเพื่อนซักมื้อขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก” ไกรภพเดินไปฉุดร่างบางให้ลุกตามออกไปข้างนอก วันนี้เขาจะพาเธอไปทานอาหารเกาหลีที่เธอชอบโบตั๋นเบ้ปาก “อ่ะๆ มื้อนี้เราเลี้ยงก็ได้ แต่ไปรถตู้ของที่บ้านเราน่ะ นั่งรถภพที่ไร ได้กลิ่นแต่น้ำหอมสาวๆ”“ฮ่าๆ ก็ให้เราพาสาวๆ ไปกินข้าวบ้างสิ กินแต่กับเธอคนเดียวเบื่อแย่”“เป
ตอนที่ 13ผู้บริหารหนุ่มหล่อ ที่มักจะไปไหนมาไหนกับผู้ช่วยเลขาสาวสวย กลายเป็นภาพชินตาของพนักงานในบริษัทไปแล้วใครจะนึกว่าคนที่ดูรักภรรยาขนาดไกรฤกษ์จะกลายเป็นสมภารกินไก่วัดไปได้“ควงกันออกไปกินข้าวเที่ยงข้างนอกอีกแล้ว แกว่ายัยเมย์จะตกจากหอคอยวันไหน” พนักงานสาวบู้ยปากไปยังทิศทางที่เจ้านายกับผู้ช่วยเลขา“เร็วๆ นี้และมั้ง คุณโบตั๋นทั้งสวยทั้งรวย นิสัยก็ดี ถ้าฉันเป็นคุณไกรฉันคงกินยัยเมย์แก้เบื่อเท่านั้นล่ะ ใครจะโง่เอาเพชรมาแลกกับก้อนกรวด” กันยาเลขาของคุณไกรฤกษ์ เห็นพฤติกรรมของเจ้านายกับผู้ช่วยของตัวเองมาตลอด จึงมักเอาเรื่องนี้นินทาหลับหลังกลับสาวๆ ในบริษัทเสมอ“เห็นนิ่มๆ นิ่งๆ ติ่มๆ มาทำงานได้แค่3-4 เดือน ปีนเตียงเจ้านายซะแล้ว” พนักงานอีกคนพูดไปเบ้ปากไป เอาเต้าไต่มันจะอยู่ได้ซักเท่าไรเชียว“ก็มันยังสาวยังสด ใครก็ต้องอยากชิมทั้งนั้นล่ะ”“แกว่าคุณโบตั๋นรู้เรื่องมั้ยว่ะ” ทุกคนพากันหันหน้ามาทางดวงใจเลขาของคุณโบตั๋นเจ้าของบริษัทคนใหม่“ฉันคิดว่าไม่รู้ เพราะตั้งแต่ฉันทำงานให้คุณโบตั๋น ไม่เคยเห็นเธอจะถามถึงคุณไกรเลยซักครั้ง” ดวงใจตอบตามความจริง เธอมีหน้าที่รวบรวมเอกสารไปให้โบตั๋นที่บ้านทุกบ่าย นอกจ
ตอนที่ 14เมธาวี กระโดดโลดเต้นในห้องน้ำ ในที่สุดเธอก็ทำสำเร็จ รีบคว้าแท่งสีขาวใส่กระเป๋า เธอต้องรีบบอกข่าวดีนี้กับคุณไกรให้ไวที่สุด เมธาวี สาวเท้าอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไปหาไกรฤกษ์ที่ห้องทำงานให้ไวที่สุดพลั่ก เมื่อเมธาวีเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปแบบที่เคยทำประจำ“อุ๊ย ทำไมไม่เคาะประตูก่อนค่ะ คุณเมย์”“ขอโทษด้วยค่ะคุณโบตั๋น”“ตายล่ะ เรียกวานิดาเถอะค่ะ ชื่อโบตั๋นเอาไว้ให้คนอื่นสนิทเรียกเท่านั้น”ไกรฤกษ์นั่งหน้าซีด เข้าไม่คิดว่าภรรยาจะมาหาถึงที่ทำงาน แล้วประจวบกับเมย์เปิดประตูเข้าห้องมาพอดีอีก หรือไอ้ภพคาบข่าวไปบอกโบตั๋น“คุณเมย์เข้ามา มีอะไรครับ”“อ่อ” เมย์แกล้งเลิ่กลั่ก ไหนๆ คุณโบตั๋นก็มาแล้ว เธอจะได้เปิดตัวซักทีว่าเป็นเมียอีกคนของคุณไกร“ออกไปก่อนนะครับ” ไกรฤกษ์ยิ้มเจื่อนให้เมย์ออกไปก่อน“คุณเมย์ค่ะ ขอชาเย็นซักแก้วนะคะ” ภรรยาเจ้านายรีบเอยปากขอเครื่องดื่ม ทันทีที่เหฌนผู้ช่วยเลขากำลังจะหมุนตัวออกจากห้อง เมธาวีหันมาค้อมศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกไปไกรฤกษ์รีบเดินเข้ามาคว้ามือภรรยาไปนั่งโซฟารับแขก “ผมขอโทษด้วยนะครับ ที่ไม่ได้กลับบ้านช่วงนี้ งานเยอะจริงโบตั๋นคงจะเข้าใจผมใช่มั้ย” ทำสายตาอดอ้อ
ตอนที่ 15ร่ายกวีสุยเตี๋ยวเกอโกวจันทร์สกาวเช่นนี้มียามไหนข้ายังคงยืนอยู่ใต้ต้นอู่ถงถ้าหากชาตินี้ได้กุมมือเจ้าแม้กาลเวลาผ่านไปไกลเพียงใดหวังเพียงว่าสายลมยังเหมือนเก่าได้อยู่เคียงข้างเจ้าเนิ่นนานเหลือเพียงไออุ่นที่ไม่กระจายไปสายลมพัดพาความเศร้าออกมาได้เพียงพร่ำถอนใจ ชีวิตล่องลอยดุจฝันกลับไร้คนคอยอยู่ข้างหลังเงยหน้ามองดอกสาลี่พลิ้วไหวใครหนอยังทุกข์ทนเดียวดายไยไร้ซึ้งทางที่หันมองไปทันใดเห็นหน้าเจ้าขมวดคิ้วยับย่นถอนใจอย่างไรทั้งๆ ที่รู้ว่าบนเขามีต้นไม้ ต้นไม้มีกิ่งก้านพอในใจเจ้ามีข้า ตัวข้ากลับไม่รู้แน่นอนว่าชาติที่ผ่านมาข้าทำผิดต่อเจ้ามากมายเหลือเกินถอนใจอย่างไรสารถฤดูยังมีจันทรา จันทรายังมีเวลาต่อกวีแต่สายเกินไปที่จะมีเวลาได้เคียงข้างเจ้าเหลือในห้วงฝัน ให้ได้รู้จักเจ้ากลางทิวทัศน์งดงามโบตั๋นนั่งมองไกรภพ หากชาติก่อนดายอมรับความรักของภพ และไม่ไปขอความรักบ้าๆ ของทศจากเจ้าแม่ เธอคงมีความสุขและสมหวังในรักแท้ไปแล้ว ไม่ว่าจะกี่ชาติ ภพก็ดีกับเธอเสมอ"โบตั๋นหย่ากับพี่ไกรเถอะ ยื้อคนที่ไม่ได้รักไว้ก็เท่านั้นไม่มีประโยชน์" ในเมื่อเขาไปพูดกับพี่ชายไม่สำเร็จ ลองมาคุยกับพี่สะใภ้
ตอนที่ 16“เมย์ท้อง จริงหรอครับ” ไกรฤกษ์รีบโผเข้ากอดร่างบาง ไม่น่าเชื่อเลยคบกันไม่ทันไร แฟนเขาก็ตั้งท้อง เขาให้โบตั๋นทานยาคุมตลอด ไม่ใช่เขาไม่อยากมีลูก แต่เขากลัวว่าถ้ามีลูกกับโบตั๋นเรื่องมันจะยุ่งยากขึ้น เขาอ้างกับโบตั๋นว่าอยากใช้ชีวิตแบบคู่สามีภรรยาสองคนไปก่อนซึ่งเธอก็คล้อยตาม“ค่ะ ประจำเดือนเมย์มาตรงทุกเดือน เดือนนี้ยังไม่มาเมย์เลยลองตรวจเล่นๆ นี้ค่ะ สองขีดเห็นมั้ย” เมย์ยื่นแท่งตรวจครรภ์ให้ไกรฤกษ์ดู สีแดง2ขีด ปรากฎหลาอยู่ตรงหน้า เขาพาเมย์มาเที่ยว ไม่คิดว่าจะมีข่าวดีขนาดนี้“พอเรากลับไป ผมก็จะได้เป็นประธานบริษัท ผมจะหย่ากับโบตั๋นทันที เราแต่งงานกันนะครับเมย์”“ค่ะ” เมย์พยักหน้ารับ เธอท้องได้สามเดือนแล้ว ถ้ารีบแต่งไวเท่าไรยินดี โชคดีที่คุณไกรไม่ระแคะระคายเรื่องระยะเวลาตั้งครรภ์ของเธอ“ผมจะทำให้เมย์เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด ผมรักเมย์มากนะ” เขารักเมย์มากจริงๆ ทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จักกัน เมย์น่ารักน่าเอ็นดูมองเท่าไรก็ไม่เบื่อ จะบอกว่าเขาหลงเธอก็ได้เขายอมรับ เขาอยากอยู่กับเธอตลอดเวลา อยู่ใกล้เมย์แล้วเขามีความสุข“พรุ่งนี้พี่ไกรพาเมย์ช๊อปปิ้งได้ไหมค่ะ เมย์เพิ่งเคยมาต่างประเทศครั้งแรก”“ได้สิค
ตอนที่ 17โบตั๋น เดินทางมายังศาลเจ้าแม่ตรีมูรติ มือบางพนมยกมือไหว้ขึ้นเหนือหัว เธอหอบข้าวของมากมายมาเช่นไหว้ ทั้วพวงมาลัย ไข่ต้ม หัวหมู“หล่อนลงมือทำแค่นั้นมันพอหรอ ไม่แค้นหรือยังไง”“เจ้าแม่” ร่างบางสะดุ้งสุดตัวไม่คิดว่าเจ้าแม่จะปรากฏกายให้เห็นอีกครั้ง“ว่ายังไง ฉันให้โอกาสหล่อน แล้วทำไมหล่อนถึงไม่แก้แค้น”“ฉันทำในสิ่งที่พวกที่เขาสมควรได้รับ ไม่อยากให้กรรมเวรมันผูกพันไปจนถึงชาติหน้า แค่ข้องเกี่ยวกันมาถึงสองชาติมันก็มากพอแล้วค่ะ” เธอไม่เคยคิดร้ายกับใคร แค่ตอบแทนเล็กๆ น้อยในสิ่งที่สองคนนั้นควรจะได้รับก็เพียงพอแล้ว“เห้อ เพราะหล่อนเป็นแบบนี้ไง ฉันถึงเวทนา” เพราะโบตั๋นเป็นคนดี ดีจนเกินไป นางจึงไม่อาจทนมองดูมนุษย์คนนี้ช้ำรักไปทุกชาติ เพียงเพราะคำขอของดา เด็กสาวที่ขอพรเพียงเพราะอยากสมหวังในรักแรก“เจ้าแม่คะแล้วฉันจะตายแบบเดิมไหมค่ะ” โบตั๋นรีบถามสิ่งเดียวที่ค้างคาอยู่ในใจตอนนี้“ข้าไม่มีหน้าที่มาตอบคำถามของหล่อน ไหว้เสร็จแล้วก็กลับไปสิย่ะ” พูดจบร่างเทพก็สลายไปกับอากาศ“เจ้าแม่ค่ะ” โบตั๋นตะโกนออกไปจนสุดเสียง สะดุ้งลืมตาขึ้นมา ก็พบตัวเองนั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้ารูปปั้นของเจ้าแม่ตรีมูรติ ลูกศิษย
ตอนที่ 18ดวงใจชะเง้อคอรอใครบางคนที่สนามบิน เธอเพียงแค่เอาเอกสารมาให้ตามคำสั่งเจ้านายเท่านั้น“คุณไกรฤกษ์ค่ะ” เมื่อเห็นเป้าหมายที่รอเดินออกมาจากฝั่งผู้โดยสารขาเข้า ดวงใจรีบปรี่เดินเข้าไปหาทันที“คุณดวงมารับผมงั้นหรอ” ไกรฤกษ์แปลกใจไม่น้อย คนที่ต้องมารับเข้าต้องเป็นเลขาของเขาคุณกัณยาสิ ถึงเขาจะลาออกแล้ว แต่ก็แค่ลาออกตามมารยาทเท่านั้นแหละ“ดวงเอาเอกสารมาให้เท่านั้นค่ะคุณไกร” ดวงยื่นซองสีน้ำตาลหนาบึกให้ไกรฤกษ์ และยื่นอีกซองให้เมธาวี“มีของเมย์ด้วยหรอคะ” เมธาวีเอียงคอถาม แต่ก็ยื่นมือไปรับมาถือไว้“ค่ะ ดวงขอตัวก่อนนะคะ”“เดี๋ยวแล้วรถจอดที่ไหนครับ”“คุณไกรเข้าใจผิดแล้วค่ะ ดวงไม่ได้มารับคุณไกร ดวงแค่เอาเอกสารมาให้คุณไกรตามที่คุณโบตั๋นสั่งเท่านั้นค่ะ แล้วเธอฝากมาบอกด้วยว่าไม่ต้องกลับเข้าบ้านนะคะนอนที่คอนโดได้เลย”ไกรฤกษ์มองซองเอกสารในมือ หรือเป็นเอกสารแต่งตั้ง แต่ทำไมถึงเอามาให้ที่สนามบินแบบนี้“เอกสารอะไรคะคุณไกร แล้วทำไมมีของเมย์ด้วย”“ผมก็ไม่แน่ใจ กลับคอนโดเรากันก่อนค่อยเปิดอ่านแล้วกัน ผมเหนื่อย” จริงเขาอยากจะเปิดอ่านตอนนี้เลยด้วยซ้ำ แต่ของที่ซื้อมา สัมภาระมากมายไม่มีใครมาช่วยขนเลย ทั้งคู่ก
พิเศษภพชาติผูกพัน 3คุณยายมินตรา มาเคารพศพเพื่อนสนิท ครั้งหนึ่งเธอเคยบริจาคไต หนึ่งข้างให้สมัยยังสาวๆ“ทศ” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างรูปถ่ายชาตะมรณะ หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับสามีของเธอที่เสียไปเมื่อหลายสิบปีก่อนเด็กหนุ่มยกมือไหว้ผู้สูงวัยที่มางานศพของคุณปู่เขา เห็นคุณพ่อบอกว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณปู่“ไหว้พระเถอะลูก ชื่ออะไร อายุเท่าไรนะเรา” คุณยายมินตราเอยถามเด็กหนุ่มตรงหน้า“ชื่อไกรฤกษ์ ปีนี้อายุ 15 ปีครับ”คุณยายมิตราคอยช่วยเหลือเรื่องการเงินต่างของบริษัทคุณไกรณรงค์ ลูกชายของเพื่อนสนิทอยู่เสมอ มักจะให้ไกรณรงค์พาไกรฤกษ์มาหาด้วยที่ครั้งที่เธอนัดเจอไกรณรงค์ เธอเอ็นดูไกรฤกษ์เหมือนลูกเหมือนหลานอีกคนหนึ่ง ด้วยนิสัยใจคอและหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับสามี จนออกปากกับคุณไกรณรงค์ให้ไกรฤกษ์หมั้นหมายกับหลานสาวคนเดียวอย่างวนิดา“พ่อไกรณรงค์ยกนายไกรฤกษ์ให้หมั้นหมายกับโบตั๋นหลานสาวขอฉันได้ไหม ฉันแก่แล้วจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ มีห่วงอยู่อย่างเดียว คืออยากให้โบตั๋นได้คู่ครองที่ดี คอยดูแลกันไปตลอดชีวิต” โบตั๋นคล้ายกับดาน้องสาวข้างบ้านที่เธอเอ็นดู ส่วนไกรฤกษ์ก็คล้ายทศสามีของเธอ ดาและทศรักและเกิ้อกูลดูแลกันม
พิเศษภพชาติผูกพัน 2ตอนนี้ดาเรียนชั้นมัธยมปลายกำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย เธอปักใจเชื่อมาโดยตลอดว่าทศคือคนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้จากการจมน้ำเมื่อสมัยยังเด็ก พี่ชายข้างบ้านที่โตมาด้วยกัน“ปลา นี้ดาน้องข้างบ้านผม น้องดานี้แฟนพี่ชื่อปลา” ทศพาแฟนสาวมาแนะนำให้ครอบครัวรู้จัก และไม่ลืมที่จะแนะนำดาให้รู้จักกับปลาด้วย ดาเปรียบเสมือนน้องสาวของเขา“สวัสดีค่ะ พี่ปลา” ดายกมือไหว้แฟนสาวของทศ ดารู้มาตลอดว่าทศมีคนรักอยู่แล้ว และรีกเธอแบบน้องสาวเท่านั้นมินตรายกมือรับไหว้สาวน้อยที่แหนหนุ่มมัดจะพูดถึงบ่อยๆ “นี้หรอน้องดา น้องสาวทศ น่ารักจัง พี่ลูกคนเดียว ดามาเป็นน้องสาวพี่อีกคนนะ พี่ฝันอยสกจะมีน้องสาวมาตลอดเลยแต่แม่ไม่ยอมมีให้” มินตราเดินเข้าไปควงแขนน้องสาวคนใหม่ของเธอ“ดาขอตัวก่อนนะคะ พอดีนัดภพติวหนังสือ” ดายกมือไหว้ทั้งคู่ก่อนจะขอตัวเดินไปยังบ้านอีกหลังที่อยู่ไม่ไกล ภพคือเพื่อนสนิทต้องแต่ชั้นประถมของดา ภพย้ายมาเรียนกลางเทอมทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อน บังเอิญภพอยู่บ้านข้างๆ ดา ทำให้ทั้งสองรู้จักและเริ่มสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ จนวิ่งเล่นด้วยกันตั้งแต่นั้นมา“หน้าบูดมาเชียว โดนใครขัดใจมาว่ะไอ้ตูด” ภพเอยแซวเพื่อนที่หน้
พิเศษ ภพชาติผูกพัน 1“พี่ทศขา” ร่างอ้วนวิ่งกระหืดกระหอบมาหาพี่ชายข้างบ้าน เนื่องจากเป็นบ้านหลังใหญ่ เห็นวิวทะเลชัดเจนทำให้ที่ดินแถวนี้ค่อนข้างแพง คนที่อยู่รอบๆ ล้วนเป็นครอบครัวที่มีฐานะ หรือซื้อทิ้งเอาไว้เป็นบ้านพักตากอากาศเท่านั้น ทำให้แถวนี้มีบ้านอยู่ไม่กี่หลัง ทศจึงเป็นเพื่อนเล่นคนเดียวของเด็กหญิงดาอายุ 8 ขวบ ส่วนทศอายุ 15 ปี ถึงแม้จะอายุห่างกันถึง 7 ปี แต่ก็ถือว่าไกล้เคียงกันมากที่สุดในระแวกนี้แล้ว“วิ่งช้าๆ ค่ะน้องดา เดี๋ยวหน้าคะมำ” ทศตะโกนบอกน้องน้อยบ้างบ้าน เขาเห็นดามามาตั้งแต่ตัวแดงๆ อุ้มกันมาตั้งแต่ยังเป็นทารกน้องดารีบแบมืออวดของในมือทันที่ที่วิ่งมาถึงที่ม้านั่งที่ทศนั่งอยู่“พี่ทศดู่สิค่ะ น้องดาเก็บได้ที่ริมหาด สีสวยมั้ย ลายนี้น้องดายังไม่มีเลยค่ะ” มือป้อมๆ แบอวดเปลือกหอยสีสวยที่เกขได้จากชายหาด“น้องดาไปที่หาดกับใครค่ะ” ตาทศมองเปลือกหอย แต่เสียงเขียวใส่คนตัวเล็ก“ไปคนเดียวค่ะ” ดาตอบเสียงอ้อมแอ้ม“คุณป้าสั่งไว้ว่ายังไง ห้ามไปเล่นที่ชายหาดคนเดียวโดยไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย ทำไมดาไม่เลื่อฟังแบบนี้” คุณป้ามากำชับเขาห้ามน้องดาไปเล่นที่หาดคนเดียว มันอันตรายคลื่นลมทะเลเอาแน่เอานอนไม่ไ
ตอนที่ 31หลังจากไกรฤกษ์ออกจากโรงพยาบาล เขาก็มาจัดการเรื่องหย่ากับโบตั๋นทันที เขาไม่แบ่งสินสมรสใดๆ จากโบตั๋นแม้แต่อย่างเดียว ทุกอย่างที่เคยได้เคยมีเขายกให้เธอทั้งหมด ส่วนเมย์หลักจากที่ฝากให้มาทำงานที่โรงงานของไกรภพ เขาก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวใดๆ กับเมย์อีกเลย ได้ข่าวจากภพเพียงว่าเมย์ตรวจDNAลูกเธอกับแฟนเก่าทันที ทางนู้นก็รับผิดชอบส่งเสียงเลี้ยงลูกแค่ลูกเท่านั้นหลังจากจัดการเรื่องราวทั้งหมดเรียบร้อย ไกรฤกษ์ก็บวชทันที แม้จะเป็นที่แปลกใจทุกคนไม่น้อยที่อยู่ไกรฤกษ์ก็มาบอกว่าจะบวชตลอดชีวิต แต่ทุกคนก็อนุโมทนาบุญด้วยโบตั๋นยกสำรับกับข้าวมาถวายเพลพระใหม่ เธออนุโมทนาบุญกับการบวชของไกรฤกษ์ด้วยใจจริงไกรฤกษ์ ได้ฉายาใหม่ว่า พชฺชโร ซึ่งมีความหมายว่า ผู้ที่ตัดสินใจกระทำแต่ความดีพระพชฺชโร นั่งอยู่บนศาลาการเปรียญรอฉันเพล มองภพและโบตั๋นที่นั่งเคียงข้างกัน ไม่ว่าจะกี่ภพกี่ชาติสองคนนี้ก็ไม่เคยอยู่ห่างสายตากันเลย จากนี้ไปเรื่องราวทั้งหมดคงจะดำเนินไปในทิศทางที่ถูกที่ควรชักทีส่วนเขาตั้งใจจะบวชเรียน อุทิศส่วนกุศลให้ลูกของเขาและครอบครัวตลอดชีวิตอย่างที่รับปากกับเจ้าแม่เอาไว้โบตั๋นและไกรภพมักจะไปไหนมาไหนด้ว
ตอนที่ 30เมย์ดีใจมากที่ไกรฤกษ์ฟื้นและติดต่อหาเธอ ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอลำบากมาก เธอขอความช่วยเหลือจากโป้งก็โดนปฏิเสธตอกหน้ากลับมา ‘จะให้เราเชื่อได้ยังไงว่าลูกเรา ในเมื่อเมย์ก็คบคนอื่น ‘“พี่ไกร เมย์ดีใจที่พี่ไกรหายดีแล้ว เมย์ขอโทษเมย์ไม่ได้ตั้งใจผลักพี่ไกร” เมย์ยกมือไหว้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงคนป่วย“เมย์ พี่ขอโทษในเรื่องที่ผ่านมา พี่รู้ว่าเด็กในท้องเมย์ไม่ใช่ลูกพี่ พี่ออกจากโรงพยาบาลพี่จะบวชไม่สึกตลอดชีวิต” ไกรฤกษ์มองหน้าท้องที่โย้ของเมย์“แล้วเมย์กับลูกจะทำยังไงต่อไป” เมย์ยืนร่ำไห้“พี่ฝากงานที่โรงงานของที่บ้านให้ ใครไม่รักเมย์ แต่เมย์ยังมีลูกนะ “ ไกรฤกษ์พูดเตือนสติ“ขอบคุณนะคะ” เมย์ยอมรับทั้งน้ำตา ไม่มีทางให้เธอเลือกมากนัก ลูกก็กำลังจะคลอด“กรรมใดที่ข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินท่านไว้ ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ขอท่าน ได้โปรดอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อละซึ่งเวรภัยต่อกันและกัน และเพื่อประโยชน์ต่อการเข้าสู่สมณธรรมของข้าพเจ้าด้วยเทอญ” ไกรฤกษ์กล่าวขออโหสิกรรมกับคนตรงหน้า“เมย์ อโหสิกรรมให้คุณไกรค่ะ”หลังจาก
ตอนที่ 29ระหว่างที่หมอตรวจอาการต่างๆ ของไกรฤกษ์ที่เพิ่งฟื้น สายตาขอคนที่นอนบนเตียงมองมาที่โบตั๋นและภพตลอดเวลาพี่ชายเขาเรียกโบตั๋นว่าดา พี่เขาจำคนผิดหรือเปล่า ภพได้แค่ยืนคิดเงียบ แต่โบตั๋นถึงขึ้นสะดุ้งกับชื่อนั้น ดาคือใคร“อาการโดยรวมของคนไข้ปกติ อาจจะยังเบลอๆ อยู่บ้างเพราะหลับไปนอน ปรับตัวอีกซักพักก็กลับมาปกติเหลือแค่ถอดเผือกที่แขนครับ” หมอหนุ่มเดินมาแจ้งอาการของคนไข้กับญาติ หลับไปนานอยู่ก็ฟื้นแบบไม่มีสาเหตุ ทำเอาหมอไปไม่เป็นเหมือนกัน“ดา” เมื่อหมอและพยาบาลออกจากห้องไป ไกรฤกษ์หันไปเรียกหญิงสาวเพียงคนเดียวในห้อง“คุณเรียกฉันใช่ไหม” โบตั๋นยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่โซฟารับแขก ไกรฤกษ์เรียกเธอว่าดา แสดงว่าเขาไปรู้ไปเห็นมาสินะคนบนเตียงพยักหน้า “พี่เจอผู้หญิงคนหนึ่ง เธอพาไปพี่ไปเจอดา และทำให้พี่รู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับโบตั๋นและลูก พี่ขอโทษ” ไกรฤกษ์น้ำตาไหล เขาฟื้นกลับมา เขาได้กลับมาแล้ว กลับมาไถ่บาป“มึงพูดเรื่องบ้าอะไรว่ะ นอนเยอะจนสับสนหรอ นี้โบตั๋นไม่ใช่ดา และลูกอะไรของมึง” ไกรภพเดินมาจับแขนพี่ชาย พูดบ้าอะไรของมันว่ะ“กูนอกใจโบตั้น”“เรื่องนั้นเขารู้กันทั้งประเทศแล้วเว้ย”“ภพ ฟังคุณไกรพ
ตอนที่ 28โบตั๋นยืนมองร่างไกรฤกษ์ที่นอนนิ่งไม่ไหวติ่งอยู่บนเตียงคนไข้ แขนที่หักและกระดูกซี่โครงเกือบจะหายสนิทแล้ว ผ่านมาเดือนกว่าแล้ว แต่คนที่นอนอยู่บนเตียงไม่มีท่าที่ทีจะฟื้นขึ้นมาเลย หมอลงความเห็นว่าไกรฤกษ์กลายเป็นเจ้าชายนิทรา คุณลุงไกรณรงค์ขอร้องให้โบตั๋นมาเยี่ยมไกรฤกษ์ที่โรงพยาบาล ยังไงทั้งคู่ก็ยังอยู่ในสถานะสามีและภรรยากันไกรฤกษ์ดึงเช็งการหย่ามาเรื่อยจนมันยืดเยื้อ หลังจากศาลตัดสิน ก็ยังไม่ได้ไปหย่ากันให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะคนบนเตียงประสบอุบัติเหตุทันทีที่ก้าวพ้นประตูศาล ไกรฤกษ์ประสบเหตุแบบที่เธอเคยโดน คนต้นเหตุก็คนเดียวกัน“ขอบใจแกที่ยอมมา” ภพวางมือบนบ่าบางของโบตั๋น เขาขอร้องให้เธอมาเยี่ยมพี่ชายเขาตลอด แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะมา เขาก็ไม่ได้ดึงดัน เพราะเข้าใจเธอดีว่าไม่อยากจะพบหน้าพี่ชายเขา ไม่ว่าจะสถานะไหน“อืม” ร่างบางพยักหน้า เธอทราบข่าวของไกรฤกษ์ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ แต่เธอก็ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่ว่าภพจะชวนเธอมากี่ครั้ง จนเขายอมแพ้ไปเอง ที่เธอไม่มาไม่ใช่ด้วยสาเหตุใดๆ อย่างที่คนอื่นเข้าใจ เธอไม่มีเหตุผลที่จะต้องมาเยี่ยมเขา ตอนเธอเจียนตาย เขาเคยเหลียวแลเธอหรือเปล่าล่ะ“ถ้าพี่ไกรรู้ว่า
ตอนที่ 27“พี่ทศ รอดาด้วยค่ะ”เสียงใคร ไกรฤกษ์จึงหันไปตามเสียง “โบตั๋น คุณยอมมาเจอผมแล้วหรอ” ไกรฤกษ์โผเข้าไปกอดร่างบางที่กำลังเดินมาหาเขา“อะไรกันค่ะพี่ทศ” ดารีบพลักคนตัวโตออก พี่ทศมาทำรุ่มร่ามกับเธอแบบนี้ได้ยังไงกัน เขาแต่งงานแล้วนะ“ทศ ใครหรอครับโบตั๋น” ไกรฤกษ์ยังคงสับสนกับสรรพนามที่ถูกเรียก“พี่ทศหัวไปกระแทรกอะไรมากันค่ะ นี้ดาเอง ไม่ใช่โบตั๋น แนะใครคือโบตั๋น ดาจะฟ้องพี่ปลา”ไกรฤกษ์พิจารณาคนตรงหน้า เธอเด็กว่าโบตั๋นในตอนนี้ แต่หน้าตาคือโบตั๋นไม่ผิดแน่นอน“ใครคือปลา”“พี่ปลาเมียพี่ทศไง หัวพี่ไปกระแทกอะไรมาจริงๆ ด้วย ปะดาพาไปหาหมอ” ดาจากตอนแรกคิดว่าทศคงจะแกล้งเธอเล่นแต่ถ้าลืมพี่ปลาได้ก็ไม่ปกติแล้วไกรฤกษ์ขืนตัวเอาไว้ รีบประมวลผลก่อนที่จะถูกลากไปโรงพยาบาลบาล “ดา ใช่มั้ย พอดีพี่เดินชนประตูมา เลยหลงๆ นิดหน่อย ถ้าปลาเป็นเมียพี่แล้วดากับพี่เป็นอะไรกัน”ดายิ้มบางในแววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก “ดาคือน้องสาวที่รักพี่ทศที่สุดไงค่ะ”“ดา” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เปิดกระจกรถเรียกคนตัวเล็กตรงหน้าไกรฤกษ์“ภพมารับแล้ว ดาต้องไปแล้วเดี๋ยวตกเครื่อง ไปน่ะ” ร่างบางเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วขึ้นรถไป หลังจากไปบนขอเจ
ตอนที่ 26ในที่สุดเมย์ก็ได้พบไกรฤกษ์ซักที เธอไปรอพอเขาที่ทำบริษัทของกานต์ก็ไม่เจอ โทรไปเขาก็ไม่รับสายเธอ จนวันที่ต้องขึ้นศาลเพื่อไกล่เกลี่ย เธอจึงได้พบเขาพร้อมทนายความ เมธาวีไม่อาจปฏิเสธใดๆ ได้เลย ได้แต่ก้มร้องไห้รับผิด ศาลจึงเมย์เมตตาปรับเธอเพียงครึ่งหนึ่งที่ฝ่ายโจทก์เรียกมา เพราะเห็นแกที่เธอไม่มีรายได้อีกทั้งยังท้องอยู่ ส่วนไกรฤกษ์โดนปรับไปเต็มจำนวน“ผมจะจ่ายให้เมย์เอง แต่มีข้อแม้ เมย์ต้องเลิกยุ่งกับผม” ทันทีที่ก้าวออกมาจากศาล ไกรฤกษ์รีบบอกข้อตกลงทันที เขาเบื่อที่ต้องหนีเมย์เต็มทนแล้ว“พี่ไกรทำแบบนี้กับเมย์ได้ยังไงคะ และลูกและคะ พี่จะทิ้งเมย์กับลูกได้ลงคอจริงๆ หรอ” เมย์โอดครวญเสียงดัง คนบริเวณนั้นต่างหันมามอง“เฮ้อ เมย์เอาแบบนี้แล้วกัน เมย์ตรวจ DNA เด็กในท้องซะ ถ้าเป็นลูกผม ผมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง”“ไม่ค่ะ พี่ไกรต้องรับผิดชอบเมย์กับลูก พี่ทำให้เมย์เป็นแบบนี้พี่ต้องรับผิดช๊อบ” เมย์เริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยไกรฤกษ์หันซ้ายแลขวา คนเริ่มมองเขาสองคนเยอะขึ้น เธอไม่อายแต่เขาอาย คนหน้าบางจึงรีบหมุนตัวออกจากจุดเกิดเหตุ“พี่ไกร จะหนีเมย์ไปไหนคะ เมย์ไม่ให้พี่ไป” เมย์รีบวิ่งมาคว้าแขนของไกรฤกษ์เอา