เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 86
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-09-13 16:55:00บทที่เกี่ยวข้อง
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 87
เซลีนที่กำลังร้องไห้ที่ปลายสายกลายเป็นคร่ำครวญ “นายน้อยเซบาสเตียน ต่อไปฉันจะไม่รบกวนคุณอีก ฉันขอร้องคุณค่ะ ได้โปรดให้ฉันเก็บลูกไว้เถอะค่ะ ฉันจะหนีไปให้ไกลพร้อมกับเด็กคนนี้ในท้องของฉัน และจะไม่ไปตอแยคุณอีก ฉันจะไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้รู้ว่าคุณคือพ่อ ได้ใช่ไหมคะ? ฉันขอร้องแหละ…""เธออยู่ที่ไหน?!" เซบาสเตียนถามด้วยความตกใจด้านหลังเขา ผู้บริหารที่รอเขาเริ่มการประชุมต่างจับตามอง คิงส์ตันสังเกตเห็นว่าสถานการณ์ไม่ปกติจึงตะคอกทันที “ออกไปสิ!”ผู้บริหารจากไปอย่างรู้งานคิงส์ตันมองไปที่เซบาสเตียน “นายท่านครับ เกิดอะไรขึ้น?”เขาไม่ได้หันกลับไปมองคิงส์ตัน แต่เขายังตั้งใจฟังสายโทรศัพท์อย่างระมัดระวัง สีหน้าของเขาเย็นชาและเคร่งขรึม น้ำเสียงของเซลีนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะที่เธอตอบว่า “ไม่ นายน้อยเซบาสเตียน อย่า…อย่ามาที่นี่นะคะ”ลินคอล์นรีบคว้าโทรศัพท์ไป “นายน้อยเซบาสเตียน ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงพยาบาลฮิลไซด์ โปรดส่งคนมาช่วยผมมัดและส่งเธอเข้าไปที่ห้องผ่าตัด นายน้อย…”“ปึก” โทรศัพท์ถูกวางสายไปแล้วเซบาสเตียนวิ่งออกไปข้างนอกขณะที่เขาพูดกับคิงส์ตันที่กำลังวิ่งตามเขาอยู่ “ขึ้นรถเดี๋ยวนี้ เราจะไปโรงพยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-13โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 88
“คุณ… คุณหมายความแบบนั้นจริงเหรอคะ?” เซลีนมองเซบาสเตียนทั้งน้ำตา"ฉันหมายความว่าแบบนั้น"“แต่คุณไม่ได้รักฉัน คนที่คุณรักคือซาบริน่า ฉันไม่อยากจะบังคับคุณ และฉันก็ไม่ต้องการให้เด็กที่อยู่ในท้องของฉันทำแบบนั้นเช่นกัน ฉันแค่ไม่อยากทำแท้งลูกของฉัน ฉันจะไม่ตอแยให้คุณกลับมา ฉันจะไปให้ไกล” เซลีนส่ายหัวขณะที่เธอร้องไห้“ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าฉันจะแต่งงานกับเธอ เธอจะเป็นภรรยาคนเดียวของฉัน เด็กในท้องของเธอจะเป็นผู้สืบทอดในอนาคตของ ฟอร์ด กรุ๊ป” พูดแบบนั้นแล้ว เซบาสเตียนก็อุ้มเธอไปที่ห้องตรวจเซลีนพูดไม่ออก ใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างไรก็ตาม ในอ้อมกอดของเซบาสเตียน เธอรู้ว่าเธอคือผู้ชนะเธอได้รับชัยชนะอย่างสมบูรณ์ข้างหลังพวกเขา ลินคอล์นและเจดสมตาอย่างรู้กันผลลัพธ์หลังจากตรวจร่างกายในแผนกนารีเวชวิทยาได้รับการเปิดเผยหลังจากนั้นไม่นาน เซลีนกำลังตั้งครรภ์จริง ๆ และท้องกว่าสิบเดือนแล้ว มันเกิดขึ้นทันทีหลังจากคืนนั้นเซบาสเตียนใช้เวลาอยู่กับเธอแพทย์แจ้งเซบาสเตียนว่าทารกในครรภ์เจริญเติบโตอย่างดี เขาเสริมว่าร่างกายของมารดาอ่อนแอเล็กน้อยและต้องการการพักผ่อนอย่างเหมาะสม เธอไม่ควรโกรธหรือเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-13โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 89
“เข้าใจแล้วครับ” เซบาสเตียนวางสายหลังจากพูดคำง่าย ๆ ในขณะที่สายตาอันเย็นชาของเขาไปที่ส่งไปยังเซลีน มันอุ่นขึ้นมากและเขาก็ใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนมากขึ้นเช่นกัน “เธอตั้งท้องลูกของฉัน ฉันจะปล่อยให้เธอกลับบ้านได้อย่างไร?”"ไม่ค่ะ!" เซลีนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด “ไม่ค่ะ นายน้อย เรายังไม่ได้แต่งงานกันอย่างเป็นทางการ ฉันจึงยังไม่ใช่ภรรยาของคุณ ตอนนี้ฉันรู้ว่าฉันเป็นแม่ ฉันจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูกของฉัน ฉันจะไม่สร้างปัญหาให้คุณผู้ชายของฉันด้วย ฉันจะเรียนรู้ที่จะเข้มแข็งขึ้นและมีหลักการ ดังนั้นก่อนที่เราจะแต่งงาน ฉันจะไม่ไปอยู่กับคุณ ไม่ต้องกังวลนะคะ อย่างไรฉันก็จะดูแลลูกของเราอย่างเหมาะสม ฉันจะทำอย่างนั้นอย่างแน่นอนค่ะ”คำพูดของเธอฟังดูแน่วแน่มากเสียจนเซบาสเตียนรู้สึกราวกับว่าเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว ในฉับพลันเธอก็มีคุณธรรมประจำใจมากยิ่งขึ้นเซบาสเตียนหยุดครู่หนึ่งก่อนจะตกลง "ก็ได้"เขามองไปที่ลินคอล์นและเจดหลังจากนั้น “กรุณาดูแลเซลีนให้ดี ผมจะแต่งงานกับเธอแน่นอนหลังจากนี้หนึ่งเดือน ในอนาคตเธอจะเป็นผู้หญิงคนเดียวของผม เด็กที่อยู่ในท้องของเธอจะเป็นผู้สืบทอดคนต่อไปของฟอร์ด กรุ๊ป”ลินคอล์นม
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-13โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 90
“มันนานแล้วตั้งแต่งานเลี้ยงครั้งสุดท้าย แกตัดสินใจแล้วหรือยัง? ว่านายสนใจผู้หญิงจากตระกูลไหน?” เฮนรี่ถามหลานชายของเขาหลานชายของเขาใกล้จะสามสิบสองแล้ว ถ้าเขาเป็นคนธรรมดา ลูกของเซบาสเตียนคงไปโรงเรียนแล้ว!เซบาสเตียนเย็นชาเหมือนเดิมและไม่พูดอะไร เฮนรี่เริ่มหงุดหงิด แต่เพราะเขาค่อนข้างกลัวหลานชายคนนี้ เขาจึงไม่กล้าแสดงความโกรธออกไป เขาเพียงพูดความจริงใจว่า “ทุกวันนี้ มีครอบครัวเพียงไม่กี่ครอบครัวที่สามารถยืนหยัดเพื่อครอบครัวฟอร์ดได้ เจ้าหญิงแห่งสมิธ กรุ๊ป น้องสาวของเซย์นที่มักจะอยู่กับไนเจลเสมอ เธออายุ 22 ปี นอกจากนี้ยังมีตระกูลฮอรสท์จากคีดอน ซิตี้ แต่คนที่ปู่คิดว่าดีที่สุดคือครอบครัวชอว์…”เฮนรี่พูดเยอะมาก แต่เซบาสเตียนไม่แม้แต่จะเลิกคิ้วสงสัยแม้ว่าจะไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็ไม่คัดค้านเช่นกัน เฮนรี่จึงพูดต่อ “หลานสาวของเมลานี ชอว์ นายหญิงแห่งตระกูลชอว์ เธอชื่อมินดี้นะ ปู่คิดว่าแบบนั้น? ครอบครัวแมนน์อาจไม่มีอะไรมากนักในเซ้าท์ ซิตี้ และล่มสลายไปแล้ว แต่มินดี้เติบโตขึ้นมาในตระกูลชอว์และอยู่เคียงข้างแกท่านอาวุโสชอว์มาโดยตลอด เด็กคนนั้นอาจเป็นแมนน์ แต่โดยพื้นฐานแล้วเธอคือหลานสาวของตระกูลชอว
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-14โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 91
เมื่อเซบาสเตียนจ้องมอง ซาบริน่าก็ยิ้มอย่างเขินอายรอยยิ้มของเธอช่างจริงใจ เปล่งประกายด้วยความมีชีวิตชีวาสำหรับงานวันนี้ของซาบริน่าราบรื่นมาก อาจเป็นเพราะแล็ปท็อปที่เซบาสเตียนมอบให้เธอ ทำให้ประสิทธิภาพในการทำงานของเธอเพิ่มมากขึ้น เมื่อเธอส่งแบบร่างให้นักออกแบบในสำนักงาน พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงจนไม่มีคำใดออกมาจากปากเลยพวกเขาล้วนแต่คิดว่าเธอเป็นคนที่ทำงานธรรมดา ไม่ได้โดดเด่นอะไร แม้กระทั่งคิดว่าเธอใช้คอมพิวเตอร์ไม่เป็น พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะทำงานออกมาได้อย่างมืออาชีพ มันดีมากเสียจนแม้แต่ข้อความแจ้งรายละเอียดด้านข้างก็ดูมีประโยชน์อย่างมากตั้งแต่วันนั้น นักออกแบบต่างก็ไม่กล้าที่จะมีข้อกังขาใด ๆ ต่อซาบริน่าอีกเธอออกจากที่ทำงานก่อนเวลาเลิกงาน และมุ่งหน้าไปที่ห้องผู้ป่วยของป้าเกรซ ขณะที่ทั้งคู่คุยกัน ซาบริน่าบอกเกรซว่าเซบาสเตียนปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี ตลอดสองวันที่ผ่านมาเขาไม่เพียงซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ให้เธอเท่านั้น แต่เขายังมอบแล็ปท็อปคุณภาพสูงอันน่าทึ่งเครื่องนี้ให้เธออีกด้วยเกรซดึงมือของซาบริน่าขณะที่เธอยิ้ม “แซบบี้ แม่บอกหนูแล้วว่าลูกชายของแม่เป็นคนดี เขาอาจจะเป็นคนพูดน้อย แต่เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-14โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 92
นั่นเป็นเหตุผลที่คิงส์ตันไม่สวมถุงมือมาตลอดทั้งปี แม้ว่าในฤดูหนาวจะหนาวที่สุด เขาก็ยังคงไม่ยอมใส่อยู่ดี ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีใครเตรียมที่อุ่นมือเล็ก ๆ ไว้ให้เขาได้อุ่นมือเช่นนี้น้ำใจของหญิงสาวตัวน้อยคนนี้ ทำให้เขารู้สึกอบอุ่นขึ้นเป็นอย่างมากเขาถึงกับเริ่มสงสัยว่าผู้หญิงแบบนี้ท้องในเรือนจำได้อย่างไร?เธอมีบาดแผลทางจิตใจที่ซ่อนไว้อยู่รึเปล่า?คิงส์ตันสาบานกับตัวเองว่าเขาจะสืบหาอย่างรวดเร็วว่าใครเป็นใคร และช่วยเธอยุติความสัมพันธ์ที่โชคร้ายนี้!เขาเปิดประตูรถอย่างรวดเร็วก่อนจะพูดกับเซบาสเตียนและซาบริน่าว่า “นายน้อย นายหญิง เชิญขึ้นรถครับ”ซาบริน่าหน้าแดงและยิ้มขณะที่เธอพูดว่า “ขอบคุณค่ะ”ภายในรถ เธอมองดูเซบาสเตียนเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อทำงาน เนื่องจากความมีไหวพริบ ซาบริน่าจึงไม่ได้ส่งเสียงใด ๆ ออกมา หลังจากที่พวกเขากลับมาถึงบ้านแล้ว เธอก็ถามไปว่า “คุณหิวไหมคะ?”เซบาสเตียนมองเธออย่างลังเล “เธอทำอาหารเป็นเหรอ?”“ค่ะ ก็ถ้าขั้นตอนมันไม่ซับซ้อนเกินไป ฉันทำได้ค่ะ คุณฟอร์ด ถ้าคุณหิว ฉันทำอาหารให้คุณทานได้นะคะ” ซาบริน่าดูกระตือรือร้นมากเซบาสเตียนประหลาดใจในช่วงเวลาสั
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-14โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 93
ซาบริน่าตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเหินห่าง “เมื่อไหร่ กี่โมง?”“สี่โมงเย็น!”“ก็ได้ ฉันจะไปที่นั่นตามที่บอก” ซาบริน่าพูด “อย่ารบกวนป้าเกรซ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ใจดีด้วยแน่!”เซลีนหัวเราะอย่างดุร้าย “ฮ่า ฮ่า! ซาบริน่า ดูเหมือนแกจะคิดว่าเกรซเป็นแม่ของแกแล้วจริง ๆ สินะ อย่าลืมว่าแกเป็นแค่ตัวปลอม ส่วนฉันน่ะตัวจริง เกรซเป็นแม่ของคู่หมั้นฉัน ฉันจะทำร้ายเธอได้ยังไงกัน แกอย่ากังวลอะไรไม่เข้าเรื่องเลย?”“ก็ดี ที่เธอยังจำได้ว่าเกรซเป็นแม่สามีเธอ ฉันจะไปถึงตอนสี่โมงเย็น” ซาบริน่าวางสายหลังจากพูดแบบนั้นเมื่อเธอทำความสะอาดสำนักงานจนเรียบร้อย ขณะที่เธอกำลังมองหาที่นั่งเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน โทรศัพท์ของซาบริน่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเธอคิดว่าเป็นเซลีนที่โทรเข้ามาอีก เธอก็เริ่มหงุดหงิด อย่างไรก็ตาม เมื่อดูหมายเลขโทรศัพท์แล้ว เธอก็พบว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์ที่ไม่รู้จัก เธอสงบสติอารมณ์ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา “สวัสดีค่ะ นั่นใครคะ?”“นายหญิง” เสียงของคิงส์ตันมาจากอีกด้านหนึ่งซาบริน่าหน้าแดงและน้ำเสียงก็สดใสขึ้นเช่นกัน “คิงส์ตันคะ คุณก็รู้ว่าฉันแค่แกล้งทำไปแบบนั้น คุณไม่จำเป็นต้องเรียกฉันว่านายหญิงหรอก
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-14โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 94
ห้าจานซาบริน่ามองดูอาหาร ขณะยิ้มพร้อมส่ายศรีษะบ้าไปแล้ว เป็นมื้อที่ฟุ่มเฟือยเสียจริง... เธอจะทานทุกอย่างให้หมดได้อย่างไรกัน? อย่างไรก็ตาม เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุขเมื่อรับอาหารแล้ว ซาบริน่ายิ้มขณะที่เธอเดินกลับไปที่โรงอาหารของพนักงานเพื่อทานอาหาร ก่อนเข้าไป เธอสะดุดเข้ากับไนเจลและเซย์นเพื่อนของเขา“โย่! ซาบริน่าสองวันที่ผ่านมาคุณมีเสี่ยเลี้ยงแล้วรึไง?” ไนเจลขวางทางเธอไว้ขณะที่เขาถามอย่างไม่ใส่ใจซาบริน่าเงยหน้าขึ้นมอง และยิ้มให้กับไนเจลรอยยิ้มของเธอเปล่งประกายด้วยความสดใสไนเจลตกตะลึงอีกครั้งเป็นครั้งที่สองที่เขาได้เห็นรอยยิ้มนั้นของซาบริน่า ครั้งแรกเมื่อสามวันก่อน ขณะที่เธอรับประทานอาหารมื้อนั้นที่ไซต์ก่อสร้างของบริษัท“ไนเจล สองวันที่ผ่านมาฉันไม่เจอคุณเลย คุณยุ่งเหรอคะ?” ซาบริน่ามองไปที่ไนเจล รอยยิ้มที่ยิ้มแย้มของเธอทำให้คิ้วของเธอโก่งโค้งขึ้นไนเจลพยักหน้าอย่างอ่อนโยน“อืม ไม่ว่าคุณจะยุ่งแค่ไหน อย่าลืมว่าอีกไม่กี่วันฉันก็จะได้เงินเดือนแล้ว ฉันเคยบอกว่าหากฉันได้เงินเดือนแล้ว ฉันจะเลี้ยงข้าวคุณ และคืนเงินให้คุณด้วย ดังนั้นอย่าลืมแล้วกันนะคะ”ไนเจลยั
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-09-14
บทล่าสุด
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 330
คิงส์ตัน มาร์คัส และ ซาบริน่าต่างตกตะลึงมาร์คัสพยายามปกป้องซาบริน่าที่อยู่ข้างหลังของเขา ขณะที่มองเซบาสเตียนอย่างสยองขวัญ “เซบาสเตียน...ถ้านายมีปัญหาอะไร เข้ามาหาฉัน อย่าแตะต้องซาบริน่า เพราะยังไง เธอก็เป็นแม่ของลูกนายนะ“ถ้า...นายอยากจะฆ่าใครสักคน ให้มันเป็นฉันเถอะนะ”เซบาสเตียนไม่ตอบ เขาเพียงแค่ถอดเนกไทและปลดกระดุมเสื้อของเขาออก ในชั่วขณะนั้น ร่างที่กำยำของเขาก็สัมผัสกับมาร์คัสจากนั้น เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “นายกำลังคิดอะไรอยู่? รถค่อนข้างอับชื้น ฉันก็เลยรู้สึกร้อนเฉย ๆ ดังนั้น ฉันจึงแกะกระดุมเพื่อให้เย็นลงเล็กน้อย”มาร์คัสรู้สึกโล่งใจ “อ๋อ...เซบาสเตียน นาย...คอของนาย ได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?“อ๋อ ฉันได้รับบาดเจ็บจากแมวป่า” เซบาสเตียนตอบอย่างไม่ใส่ใจทั้งคิงส์ตันและซาบริน่ายังคงถูกแช่แข็งอยู่กับที่ใบหน้าของซาบริน่าเปลี่ยนเป็นสีแดงจนเธอละสายตาจากทุกคนที่นั่น และมุ่งความสนใจไปที่การลูบผมของไอโนะลิ้นของคิงส์ตันผูกเป็นปมในขณะคิดกับตัวเอง'นายน้อย คุณไม่ใช่คนโกหกเก่งเลย แมวป่าพันธุ์ไหนที่ทิ้งร่องรอยของฟันไว้ได้''แม้ว่าจะเป็นแมวป่า แต่คุณไม่รู้หรือว่าแมวและมนุษย์ม
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 329
“ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก“ถ้าในอนาคตเธอต้องการเงิน ไม่ว่าจะมากขนาดไหน เธอก็มาหาฉันได้เสมอ“อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องทนทุกข์เพียงลำพังซาบริน่ารับนามบัตรโดยกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ นายน้อยชอว์”ความจริงแล้ว เธอไม่อยากรับนามบัตร แล้วเธอจะรับไปเพื่ออะไร? ซาบริน่าและลูกสาวของเธออยู่กับเซบาสเตียนแล้ว ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกในอนาคต นอกจากนี้ เธอยังได้งานทำแล้ว ซึ่งเธอตัดสินใจที่จะอุทิศเวลาของเธอและสร้างเนื้อสร้างตัวเธอไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใครอีกต่อไปแต่เมื่อเห็นว่ามาร์คัสเคยช่วยเธอมาก่อน เธอไม่ต้องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของมาร์คัสด้วยการปฏิเสธนามบัตรไปขณะที่เธอกำลังเอื้อมมือไปหยิบการ์ดนั้น ก็มีรถจอดอยู่ข้างหลังทั้งคู่ มาร์คัสและซาบริน่าต่างหันความสนใจไปที่รถท่าทีของซาบริน่าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเหตุใดจึงเป็นเรื่องบังเอิญที่เซบาสเตียนกลับมาถึงบ้านในขณะนั้น?ด้วยเหตุผลบางอย่าง ซาบริน่ากลัวว่าภาพก่อนหน้านี้จะทำให้เซบาสเตียนหึง แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็ตระหนักว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เซบาสเตียนจะรู้สึกแบบนั้นซาบริน่าคิดมากไปคนแรกที่ลงจากรถคือคิงส์ตัน เมื่อเห็นมาร
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 328
มาร์คัสถึงกับพูดไม่ออกเขาไม่รู้จะปลอบเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไร เขาได้แต่แบ่งปันความเจ็บปวดของเธอในใจ ในขณะนั้นเอง ฝนก็เริ่มตกราวกับว่ามีใครให้สัญญาณฝนเริ่มตกหนักขึ้นภายในไม่กี่วินาทีซาบริน่ายกแขนขึ้นเพื่อกันศีรษะจากฝน แต่มาร์คัสดึงเธอเข้าไปในล็อบบี้ของอาคารชั้นหนึ่งทันทีขณะที่ทั้งสองตั้งสติ มาร์คัสหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลข “ซินดี้ ช่วยฉันเอาเอกสารไปที”ซาบริน่าไม่พูดอะไรมาร์คัสไม่ได้ตั้งใจที่จะขึ้นไปข้างบนเหรอ? ทำไมเขาถึงเรียกใครบางคนมาที่นี่เพื่อรับเอกสารไปแทน?ไม่นานหลังจากนั้น หญิงสาวสวยในชุดอย่างมืออาชีพและรองเท้าส้นสูงก็มาถึงล็อบบี้ มาร์คัสจึงส่งเอกสารบางส่วนให้กับผู้หญิงคนนั้นและสั่งว่า “บอกผู้อำนวยการของเธอว่าฉันจะไม่ขึ้นไปชั้นบน มีบางอย่างที่ฉันต้องจัดการที่นี่”“ค่ะ ผู้อำนวยการชอว์” หญิงสาวตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นบนมาร์คัสหันมาสนใจซาบริน่าอีกครั้ง “เธอจะไปไหน? เดี๋ยวฉันจะไปส่ง”ซาบริน่าไม่รู้จะตอบอย่างไร เธออยากกลับบ้านหลังจากชะงักเล็กน้อยเธอก็เริ่มพูดอีกครั้ง “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ นายน้อยชอว์ ฉันไปเองได้”มาร์คัสยิ้ม “เธอกำลังจ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 327
ความสัมพันธ์ที่ซาบริน่ามีกับครอบครัวลินน์เป็นความทรงจำที่เจ็บปวดสำหรับเธอเสมอมา มันเป็นรอยแผลเป็นที่เธอไม่อยากเปิดเผย อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องน่าอายแต่อย่างใดแม้ว่ามาร์คัสจะเชื้อเชิญ แต่ซาบริน่าก็ไม่ได้ไปร้านกาแฟกับเขา ตอนนี้ ทั้งสองคนยืนอยู่บนถนนสายหลักนอกทางเข้าบริษัท ซาบริน่าตั้งใจที่จะเล่าเรื่องราวอย่างง่าย ๆ ที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับครอบครัวลินน์ เพราะเธอต้องการกลับบ้านโดยเร็วเพื่อจะได้รู้ว่าไอโนะทำอะไรลงไปที่บ้านตระกูลฟอร์ด“ตอนอายุน้อยกว่าสิบสองปี ฉันอาศัยอยู่ในบ้านเกิดของฉัน ซึ่งอยู่ในเขตชานเมืองของเมืองเล็ก ๆ พ่อแม่ของฉันอาศัยอยู่ที่นั่นโดยปลูกผักครัวเรือน ในช่วงที่ซบเซา พ่อของฉันก็จะไปเป็นคนส่งสินค้าให้โกดังด้วย“ตอนที่ฉันอายุได้สิบขวบ ตอนที่พ่อของฉันทำงานอยู่ที่โกดัง เขาถูกของบางอย่างตกใส่เขา ของทับจนเสียชีวิต ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น แม่ของฉันป่วยและไม่อาจรักษาหายได้ตลอดทั้งปี“หลังจากนั้น เธอก็ไม่ดีขึ้นเลย และร่างกายของเธอก็อยู่ในสภาพที่เปราะบางอยู่เสมอ“แต่เพราะฉันเรียนเก่ง แม่ของฉันอยากให้ฉันเรียนต่อ สองปีต่อมา เธอพาฉันมาที่เมืองเซ้าท์ ซิตี้“นั่นเป็นค
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 326
มาร์คัส ชอว์เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเมื่อหกปีก่อนมาก และมีลักษณะเป็นนักวิชาการ ซาบริน่านึกถึงความช่วยเหลือทุกอย่างที่เขาให้ไว้กับเธอในตอนที่เธอหนีไปจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้ แม้แต่ตอนเธอออกมาจากบ้านเช่าเพื่อไปห้ามไม่ให้เซบาสเตียนแต่งงาน มาร์คัสก็ยังอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเธอเมื่อซาบริน่ามองเข้าไปในดวงตาของมาร์คัส เธอรู้ได้เลยว่าดวงตาคู่นั้นอ่อนโยนและใจดีเพียงใดเขาเริ่มถามว่า “ซาบริน่า สบายดีไหม? ฉันรู้ว่าเซบาสเตียนเป็นคนจับตัวและพาเธอกลับมาที่นี่ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ครอบครัวของฉันเริ่มจับตาดูฉันอย่างเข้มงวดมากขึ้น ดังนั้น หากว่าฉันไปหาเธออย่างไม่ระมัดระวัง ก็รังแต่จะยั่วโมโหเซบาสเตียนมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันจึงไม่พยายามติดต่อเธอมาโดยตลอด บอกฉันทีว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง?“เซบาสเตียนปฏิบัติต่อเธอยังไงบ้าง...”"ดีมาก" ซาบริน่าตอบเพียงสองคำเธอเพียงยิ้มให้มาร์คัสโดยไม่ได้อธิบายอะไรแม้ว่าเธอจะรู้สึกอยากขอบคุณใครสักคน แต่ซาบริน่าก็ยังเป็นคนที่เก็บความรู้สึกของเธอไว้ข้างในเสมอ แทนที่จะใช้คำพูดเพียงผิวเผินเพื่อแสดงความรู้สึกเหล่านั้น มันเหมือนกับความสำนึกบุญคุณที่เธอรู้สึกต่อไนเจลในตอนนั้นที่เธอไ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 325
เด็กน้อยคนนี้ไม่เคยกลัวเลยจริง ๆ ในช่วงสองปีที่เธอใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนอนุบาลที่เขตเมืองเคียร์ราย เธอตีกับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนแน่นอน ไอโนะเคยทะเลาะกับเด็กคนอื่น ๆ เท่านั้น เมื่อพวกเขาล้อเลียนเธอว่าไม่มีพ่อหรือดูถูกแม่ของเธอไอโนะจะเอาชนะเด็กคนอื่นอย่างกล้าหาญทุกครั้งหลังจากทะเลาะกับเด็กในโรงเรียนอนุบาล ตอนนี้ เธอไปยั่วยุพวกผู้ใหญ่แล้วเหรอ?ซาบริน่าโพล่งออกมาด้วยเหงื่อเย็นเยียบโลกของผู้ใหญ่นั้นซับซ้อนขนาดไหน? มันไม่ใช่สิ่งที่เด็กห้าขวบอย่างไอโนะจะเข้าใจได้อย่างแน่นอน ลูกของเธอยังเล็กอยู่ ดังนั้น ไม่ว่าเธอจะดุร้ายหรือกล้าหาญแค่ไหน เธอก็ยังไม่สามารถเอาชนะผู้ใหญ่ด้วยสติปัญญาหรือพละกำลังได้ซาบริน่ากังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกสาวเป็นหลักเธอดุไปทางโทรศัพท์ “ไอโนะ! บอกเลยถ้าหนูทำร้ายผู้ใหญ่อีก แม่จะตีก้นหนูจนบวมเลย! แม่ไม่อยากเจอหนูอีกแล้ว!”ไอโนะตกใจกับคำพูดรุนแรงของแม่ของเธอจนถึงกับร้องไห้ออกมา เธอเช็ดจมูกขณะสะอื้นไห้ “แม่จ๋า หนูแค่อยากช่วยแม่...”“แม่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากหนู แม่ไม่อยากให้หนูออกสร้างปัญหาข้างนอกนั่น!” ซาบริน่าดุเธออย่างเคร่งครัด เธอมักจะเข้มงวดกั
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 324
ซาบริน่าไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอย่างไรประโยคนั้นไม่มีเหตุผลเลย!เธอถามว่า “กำไลอะไรคะ? ไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ คุณซื้อเสื้อผ้าให้ฉันแต่ไม่ได้ซื้อเครื่องประดับเลยนะ”เขาพยายามที่จะขู่กรรโชกเธอเหรอ?เธอไม่ได้ขโมยกำไลของเขามา!น้ำเสียงเยือกเย็นของเซบาสเตียนไม่เปลี่ยนไป “ฉันถามถึงกำไลเมื่อหกปีที่แล้ว!”สิ่งนี้ทำให้ซาบริน่าพูดไม่ออกก่อนจะออกมาจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้เมื่อหกปีที่แล้ว เธอได้ทิ้งกำไลนั้นไว้พร้อมกับร่างของป้าเกรซ ซาบริน่าอยากให้กำไลเป็นสัญลักษณ์แทนตัวเธอ ดังนั้น เธอจึงทิ้งมันไว้ที่นั่นเพื่อให้อยู่เป็นเพื่อนป้าเกรซ ในตอนนั้น มันคือสิ่งเดียวที่ซาบริน่าสามารถทำได้เพื่อเกรซหลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง ซาบริน่ากล่าวว่า “ฉันคงจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วถ้าคุณไม่ได้พูดขึ้นมา ฉันพยายามคืนให้คุณเมื่อหกปีที่แล้ว แต่ในตอนนั้นคุณไม่ยอมรับมันไว้ คุณบอกว่าฉันควรเป็นคนเก็บมันไว้เพราะแม่ของคุณให้ฉัน แล้วทำไมคุณถึงต้องการมันคืนในตอนนี้ล่ะ?”ในขณะนั้น เซบาสเตียนรู้สึกเหมือนเพิ่งถูกซาบริน่าตำหนิและไม่รู้ว่าจะตอบโต้อย่างไรแต่มันยังทำให้เขาโกรธอีกด้วย!ความเข้าใจผิดต่อเซบาสเตียนดูเหมือนจะเป็นงานอดิเรกของเธ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 323
ไอโนะถามว่า “... ลุงคิงส์ตันคะ ยิงปืนนัดเดียวได้นักสองตัวหมายความว่าอะไรคะ?” อย่างไรคำศัพท์ของเด็กหญิงตัวน้อยก็ยังพัฒนาไม่เต็มที่คิงส์ตันตอบว่า “มันหมายความว่า…” ขณะกำลังจะอธิบายเรื่องนี้กับเจ้าหญิงตัวน้อย เขาสังเกตเห็นการแสดงออกที่เย็นชาบนใบหน้าของนายน้อยจากกระจกมองหลัง เขาหุบปากทันทีคิงส์ตันเรียนรู้วิธีอ่านท่าทางของนายท่านเป็นอย่างดี แต่ดูเหมือนว่าเจ้าหญิงจะไม่ได้มีทักษะนั้น เมื่อเธอเห็นว่าคิงส์ตันไม่ตอบคำถามของเธอ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็หันไปหาพ่อตูดหมึกของเธอ กลอกตาและถามว่า “ถ้าอย่างนั้นหนูขอถามคุณหน่อยเถอะ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวหมายความว่าอะไรคะ?”ในตอนนี้ ไอโนะไม่ต้องพึ่งพาอ้อมกอดของพ่อเหมือนที่เธอเคยได้รับที่บ้านเก่าแก่หลังนั้นอีกต่อไป อันที่จริงเธอไม่อยากเรียกเขาว่าพ่อด้วยซ้ำเพราะว่ามีแค่พวกเขาสองคน เธอรู้สึกโกรธเล็กน้อยด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ว่าพ่อของเธอจะเป็นคนใจร้าย แต่ก็มีผู้หญิงมากมายที่พยายามจะจับเขาไอโนะเกลียดเรื่องนี้!เมื่อเซบาสเตียนเห็นสีหน้าไม่พอใจของเด็กหญิงตัวน้อย เขาไม่รู้ว่าเธออยากหัวเราะหรือร้องไห้แทนที่จะตอบไอโนะ เขากลับสวนกลับด้วยคำถามอื่น “ทำไมหนูถึ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 322
ถ้านายท่านอาวุโสชอว์ไม่เอ่ยถึงกำไลนั้น เซบาสเตียนคงลืมมันไปแล้ว ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่แม่ของเขายังมีชีวิตอยู่ เธอได้มอบกำไลให้ซาบริน่า ซึ่งเป็นมรดกตกทอดของตระกูลอันประเมินค่ามิได้นายท่านอาวุโสชอว์กล่าวต่อ “เซบาสเตียน ผู้หญิงเจ้าเล่ห์คนนั้นกำลังวางแผนต่อต้านนายอยู่แน่ ๆ ลองคิดดู เธอทำร้ายไนเจล เซย์นนายน้อยแห่งตระกูลสมิธ หรือแม้แต่มาร์คัสมากแค่ไหน“เธอไม่สามารถเทียบได้กับแม่ของนายได้“ผู้หญิงแบบนั้นจะสามารถสอนลูกของนายให้ถูกต้องได้อย่างไร?”เซบาสเตียนฝืนยิ้ม “ตอนนี้ลูกสาวของผมอยู่กับผม แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแม่ของเธอ?!“นายท่านอาวุโสชอว์ด่วนสรุปเกินไปแล้วนะครับ!“สำหรับการอบรมลูกสาวของผม ผมไม่ต้องการให้บุคคลภายนอกมาแนะนำเกี่ยวกับวิธีการทำเช่นนั้น นายท่านอาวุโสชอว์ คุณควรให้ความสำคัญกับการอบรมหลานสาวของคุณเองอย่างเหมาะสม คุณจะได้หยุดดูหมิ่นตัวเองต่อหน้าตระกูลฟอร์ดสักที!”หลังจากพูดอย่างนั้น เซบาสเตียนก็อุ้มไอโนะไว้ในอ้อมแขนและพยายามจะออกจากห้องโถงไป“เซบาสเตียน!” เฮนรี่ตะโกน “จะไปไหน นายบอกว่าเราจะทานข้าวกับไอโนะไม่ใช่เหรอ? ย่าของนายเตรียมของขวัญมากมายไว้ให้เธอแล้วนะ เซบาสเตียน…”เ
