Share
บทที่ 305
Related chapters
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 306
ภายในแฟ้มเอกสารที่เซบาสเตียนมอบให้กับซาบริน่านั้นมีเอกสารที่ระบุชัดเจนว่ามหาวิทยาลัยใดที่ซาบริน่าสำเร็จการศึกษา ปริญญาที่เธอได้รับ ตลอดจนประสบการณ์การทำงานของเธอหลังจากสำเร็จการศึกษา ภายในบรรจุใบรับรองการสำเร็จการศึกษาซึ่งมีรูปถ่ายที่ชัดเจนของเธออยู่ด้วยซาบริน่าจ้องมองเซบาสเตียนอย่างตกตะลึง “คุณ… คุณช่วยฉันทำสิ่งเหล่านี้ตอนไหนคะ?”เขาตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ว่า “ฉันไม่ต้องการให้แม่ของลูกสาวฉันเป็นคนที่ไม่มีแม้แต่ใบรับรองการสำเร็จการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยและหางานทำไม่ได้ด้วยซ้ำ!”ซาบริน่ากัดริมฝีปากของเธอและพูดว่า “ขอบคุณค่ะ”ขณะที่เซบาสเตียนไม่ตอบ เธอยังคงกัดริมฝีปากอยู่เช่นนั้นเธอรู้ว่าเซบาสเตียนทำทั้งหมดนี้เพื่อเห็นแก่ไอโนะ ลูกสาวของเขา และนี่ไม่ได้หมายความว่าเขามีความรู้สึกใด ๆ ต่อเธอเลยใช่ไหม?ถึงอย่างนั้น ซาบริน่าก็รู้สึกเหมือนเธอเพิ่งรอดพ้นจากความตายเนื่องจากเธอเป็นคนที่พึงพอใจได้ง่าย แม้แต่ท่าทีเล็ก ๆ นี้ก็ทำให้ชีวิตของเธอสดใสขึ้นดังนั้น เมื่อเซบาสเตียนบอกกับเธอว่า “ในอนาคต ไอโนะจะกลายเป็นหนึ่งในตระกูลฟอร์ด”ซาบริน่าไม่ได้ขัดขืนเพียงแต่ตกลงง่าย ๆ ว่า “ค่ะ”เขาถามเธอ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 307
หลังจากหยุดหัวเราะ ไอโนะก็ถามขึ้นว่า “พ่อจ๋า แม่จ๋า พรุ่งนี้เป็นวันหยุด หนูขอออกไปเที่ยวกับพ่อแม่ได้ไหมคะ?”ซาบริน่ายังคงนิ่งเงียบ เพราะเธอรู้ดีว่าเธอไม่ควรพูดอะไรออกมาหลังจากนั้น เธอก็บอกไอโนะด้วยเสียงอันนุ่มนวลว่า “เป็นเด็กดีนะคะ พ่อมีงานต้องทำตลอดแหละ ดังนั้นถ้าหนูอยากออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก แม่จะไปกับหนูเองนะ”ไอโนะซึ่งไม่ค่อยพอใจกับเรื่องนี้เท่าไหร่ เธอเริ่มทำหน้าบึ้งเมื่อมองไปที่เซบาสเตียนในขณะนั้น โทรศัพท์ของเซบาสเตียนก็ดังขึ้น ดังนั้นเขาจึงรับสาย "สวัสดีครับ?"เสียงของนายท่านผู้อาวุโสเฮนรี่ออกมาจากลำโพง “เซบาสเตียน! พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ นายควรพาหลานสาวมาเยี่ยมเราที่คฤหาสน์หลังเก่านะ!”เซบาสเตียนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ "ได้ครับ"ปลายสาย นายท่านผู้อาวุโสสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ดีขึ้นของเซบาสเตียน น้ำเสียงของเขาก็ร่าเริงขึ้นกว่าเดิมมากเช่นกัน “แล้วพรุ่งนี้จะมากี่โมงล่ะ? ฉันจะให้สาวใช้เตรียมอาหารดี ๆ ไว้ให้เธอทาน ที่นี่เรามีทุกอย่าง เราจะเตรียมของเล่นเธอให้พร้อมล่วงหน้าด้วย แล้วก็… ”เซบาสเตียนขัดจังหวะเขา “ผมจะพาเธอไปพรุ่งนี้เช้าครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมจะวางสายน
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 308
ซาบริน่าจ้องมองเซบาสเตียนด้วยใบหน้าที่สับสน "ทำไมคะ? คุณต้องการให้ครอบครัวฟอร์ดยอมรับฉันอย่างนั้นเหรอ?”เธอเริ่มยิ้ม “ฉันคิดว่าคนอย่างฉันคงจะไม่สมควรที่จะได้รับเกียรติแบบนั้นแล้วนะ ถ้าฉันไปที่นั่น สิ่งต่าง ๆ จะยุ่งเหยิงมากขึ้น ฉันขออยู่ที่นี่จะดีกว่า”วิธีที่เธอพูดแบบนั้นทำให้เซบาสเตียนสำลักคำพูดของเขาอย่างเงียบ ๆเมื่อมือของเขาคลายลงอย่างกะทันหัน ซาบริน่าก็ถือโอกาสหนีไปที่ห้องของเธอคฤหาสน์ฟอร์ดหลังเก่า!เธอเคยไปที่นั่นสองครั้ง ครั้งแรกคือตอนที่เซบาสเตียนพาเธอไปที่นั่นหลังจากที่เธอได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำครั้งแรก ครั้งที่สองก่อนที่เธอจะหนีออกจากเซ้าท์ ซิตี้ ตอนที่เฮนรี่โทรหาเธอและให้ไปที่นั่น ซึ่งเป็นสิ่งที่ซาบริน่ารู้สึกอับอายอย่างที่สุดหากไม่มีเรื่องอะไร ซาบริน่าก็ไม่อยากจะก้าวเข้าไปเหยียบในคฤหาสน์หลังเก่าของฟอร์ดอีกเลยเธอแค่ต้องการหางานอย่างสงบสุขเท่านั้นหลังจากปิดประตูห้อง ซาบริน่ามองไปที่เรซูเม่ที่เซบาสเตียนเตรียมไว้ให้เธออีกครั้ง อันที่จริง เธอรู้สึกขอบคุณเซบาสเตียนมากที่เขาทำเพื่อเธอ เธอตัดสินใจว่าในวันพรุ่งนี้ เธอจะใช้ข้อมูลทั้งหมดนั้นเพื่อยื่นสมัครงานออนไลน์เพิ่
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 309
นั่นไม่ถูกต้อง!ก็มีคนพูดกันเสมอไม่ใช่เหรอว่าเรื่องทะเลาะเบาะแว้งของคู่รักมักจะอยู่ไม่เกิดคืนหนึ่งนิ?แม้ว่าคิงส์ตันผู้ที่ไม่เคยแต่งงานก็รู้เรื่องนี้มาบ้างบางทีนายหญิงอาจไม่อนุญาตให้นายน้อยอยู่ใกล้เธอเมื่อคืนนี้ก็เป็นได้สินะ?คิงส์ตันเริ่มคาดเดาในใจ ขณะที่ไอโนะจ้องมองคิงส์ตันด้วยดวงตาสีดำกลมโต “ลุงคิงส์ตัน นายหญิงเป็นใครคะ?”คิงส์ตันตอบว่า “แม่ของหนูไงครับ!”จากนั้น เขาก็หันไปหาเซบาสเตียน “นายน้อยครับ นายหญิงยังแต่งตัวอยู่ข้างบนรึเปล่าครับ?”ผู้หญิงมีอะไรต้องเตรียมเพิ่มเติมมากมายก่อนออกไปข้างนอกอย่างไรก็ตาม เมื่อคิงส์ตันพูดคำเหล่านั้นจบ เขาก็ได้ยินสองเรื่องที่ต่างกันจากทั้งพ่อและลูกสาว“เธอไม่อยากไปคฤหาสน์หลังเก่า!”“พ่อตูดหมึกไม่อยากให้แม่ไปกับเราน่ะสิคะ!”คิงส์ตันไม่รู้จะตอบอย่างไรดี!เขาตัดสินใจหุบปากและเปิดประตูรถให้ทั้งสองคน เมื่อขึ้นรถแล้ว เขาก็เดินไปที่นั่งคนขับไม่มีคำพูดแม้แต่คำเดียวในระหว่างการเดินทางรถไม่ได้มุ่งตรงไปยังคฤหาสน์หลังเก่า แต่พวกเขาไปที่ร้านเสื้อผ้าที่เซบาสเตียนเคยไปเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาจองชุดจากที่นั่นหลังจากได้รับโทรศัพท์จากคุณปู่ให้พาลูกสา
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 310
ทั้งคู่มีใบหน้าที่คล้ายคลึงกันอย่างน่าประหลาดใจ ผู้เป็นพ่อดูสง่างามในชุดสูทของเขา และแผ่รังสีอันเยือกเย็นและแข็งแกร่งออกมาต่อคนรอบข้าง ในทางตรงกันข้าม เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่จับมือของเขาอยู่สวมชุดสีแดงเพลิงและดูร่าเริงเป็นอย่างมากแม้แต่ตอนที่ยืนตัวตรง เธอก็สูงกว่าเข่าของผู้ชายเพียงเล็กน้อยเท่านั้นความสุขเล็ก ๆ สีแดงนั้นน่ารักมากอย่างไรก็ตาม เมื่อตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว เธอก็มีลักษณะแสนดื้อรั้นและเย่อหยิ่งในตัวเองสายตาของทั้งสองที่กำลังเดินจับมือกันทำให้ห้องนั้นสั่นคลอนเมื่อวานนี้ นายท่านผู้อาวุโสเฮนรี่ได้เรียกแขกทุกคนมาและขอให้พวกเขามาร่วมงานเลี้ยงในบ้านของตระกูลฟอร์ด คนที่มีสายสัมพันธ์กับตระกูลฟอร์ดทราบมาไม่มากก็น้อยว่าเซบาสเตียนจับผู้หญิงคนหนึ่งมาที่นี่ และลูกสาวของผู้หญิงคนนั้นก็ดูคล้ายกับเซบาสเตียนมากในขณะนั้น เมื่อทุกคนเห็นเซบาสเตียนพาเด็กคนนั้นมาแต่ไม่มีผู้หญิงคนนั้นมาด้วย พวกเขาก็รู้ว่ามันหมายถึงอะไร เซบาสเตียนได้เลือกที่จะทำตัวเหินห่าง และผ่านอุปสรรคหลายอย่างเพื่อที่จะสร้างอาณาจักรของตัวเอง เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องมองดูถูกลูกสาวของเขาถูกทิ้งให้เดินเตร่ลำพังอยู่ข้างนอกน
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 311
ขณะที่เธอเบิกตากว้างและกลอกตาสองสามครั้ง ไอโนะวัยห้าขวบก็เริ่มแผนการชั่วร้าย“หลานทวด มานี่สิ ให้คุณปู่ทวดของหนูได้มองดูหนูใกล้ ๆ หน่อย ฉันคิดถึงหนูนะ มานี่สิ” เมื่อเขาเห็นไอโนะเดินเข้ามาอย่างอาจหาญ เฮนรี่ก็โบกมือให้เธอหญิงชราที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็เริ่มยิ้มเช่นกัน ขณะมองดูเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เดินเข้ามาหาพวกเขา จากนั้น เธอก็หันไปหาลูกชายและลูกสะใภ้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอ “ฌอน แม่ความสุขตัวน้อยนี่อาจจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่ก็ดูเหมือนแกตอนที่ยังเป็นเด็กเลยนะ ดูสิว่าเธอคล้ายแกมากแค่ไหน”ฌอนซึ่งอายุเกินหกสิบแล้วหน้าแดงกับคำพูดของแม่ของเขา “หลานสาวเป็นลูกเซบาสเตียนนะครับแม่ ก็ต้องเหมือนเซบาสเตียนสิ”หญิงชราเตือนเขาว่า “แล้วเซบาสเตียนเป็นลูกแกไม่ใช่รึไง!”ฌอนไม่รู้จะตอบอย่างไรดี“ลูกสะใภ้” หญิงชราเรียกโรส “ฉันจะให้สิ่งนี้กับเธอ เด็กคนนี้จะถือว่าเป็นหลานสาวของเธอ มันเป็นมรดกตกทอดของตระกูลฟอร์ด เอาไปใส่ให้เด็กเถอะ”โรสพยักหน้าอย่างเคารพ “ได้ค่ะ คุณแม่”เธอหยิบจี้สร้อยทองเล็ก ๆ ที่ฝังด้วยอัญมณีมาไว้ในมือ และยิ้มอย่างมีความสุขขณะมองไปที่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ “มานี่ ไอโนะ มานี่สิ ฉันจะใส่มันให้หน
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 312
“หนู… หนูพูดว่าอะไรนะ?” สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันไอโนะยังคงบีบจมูกและมองดูหญิงสาวผู้นั้นอย่างดูถูก เธอไม่ชอบผู้หญิงคนนี้เลย!มันเป็นความผิดของเธอเองที่จ้องไปที่เจ้าตูดหมึกนั้น!เจ้าตูดหมึกก็เหม็นเหมือนกัน แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาได้รับอนุญาตให้เป็นผู้ชายคนเดียวของแม่เธอเท่านั้น นั่นหมายความว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถครอบครองเขาได้อีกไอโนะรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก“คุณ… คุณเหม็นเกินไป ได้โปรดออกไปห่าง ๆ หนูและพ่อของหนูด้วยค่ะ ถ้าคุณยืนใกล้พ่อของหนู เราก็จะเหม็นเหมือนกัน พอกลับถึงบ้านแล้ว เดี๋ยวแม่จะตีหนูเอาได้นะ ตอนที่เราอยู่ที่บ้าน ทั้งพ่อและหนูต่างก็กลัวแม่มากที่สุด”ผู้หญิงคนนั้นอุทานออกมาว่า “นางเด็กนี่… ”เธอโกรธจัด!เธอต้องการระบายความโกรธของเธอ แต่ไม่กล้าทำเช่นนั้นผู้หญิงคนนั้นเป็นญาติห่าง ๆ จากครอบครัวของโรส ซึ่งเธอไม่ได้มีสมาชิกครอบครัวมากนักตั้งแต่แรก นับประสาอะไรกับหลานสาวที่สนิทสนม ดังนั้น เพื่อรักษาตำแหน่งของเธอในตระกูลฟอร์ด โรสจึงต้องใช้วิธีสกปรกโดยการเลือกผู้หญิงที่เธอคิดว่าเหมาะสมจากครอบครัวที่อยู่ห่างไกลออกไป หากผู้หญิงคนนั้นสามารถแต่งงานกับเซบาสเ
โทษทัณฑ์พิพาทใจ บทที่ 313
“มานี่ ไอโนะ มาหาฉัน นี่จะเป็นบ้านของหนูในอนาคต ดังนั้นให้ฉันพาหนูไปดูรอบ ๆ บ้านนะ”ฟรอสต์ดูเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เป็นผู้ใหญ่และเข้าใจเรื่องต่าง ๆ ได้ดีเธอแก้ไขความอึดอัดที่เซบาสเตียนรู้สึกได้อย่างง่ายดาย เธอดีกว่าเซลีนซึ่งไม่มีทางทำเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอนขณะพูดอย่างนั้น ฟรอสต์เอื้อมมือไปจับมือไอโนะอย่างไรก็ตาม ไอโนะรู้สึกรังเกียจผู้หญิงคนนั้นที่พยายามรังควานเธออย่างเหลือเชื่อ เธอนิสัยแย่กว่าเด็กในโรงเรียนอนุบาลของเธอเสียอีก! ไอโนะดึงแขนกลับและวิ่งไปซ่อนหลังพ่อตูดหมึกทันทีเมื่อเธอเห็นเช่นนั้น ท่าทางของฟรอสต์ก็เปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียดอย่างไม่น่าเชื่อแขกที่มาร่วมงานอดไม่ได้ที่จะป้องปากเพื่อซ่อนเสียงหัวเราะมันจะน่าอายแค่ไหนกัน? เห็นได้ชัดว่านายน้อยเซบาสเตียนมีคู่หมั้นอยู่แล้ว เธอกำลังจะมาถึงในไม่ช้า ถ้าท่านผู้อาวุโสชอว์พาหลานสาวที่หายสาบสูญไปแสนนานนั้นมาด้วยจริง ๆ ในตอนหลัง ผู้หญิงคนนี้จะต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างแน่นอนฟรอสต์โกรธมากขึ้นเมื่อแขกที่มาร่วมงานเริ่มหัวเราะเยาะเธอ!ผู้หญิงคนนั้นเป็นแค่ลูกนอกสมรสไม่ใช่เหรอ!เธอเป็นลูกสาวของผู้หญิงที่เป็นอาชญากรคนนั้นด้วยซ
Latest chapter
