“คุณกลับไปก่อนนะลิลลี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่กองถ่าย” ภาคดนัยเอ่ยบอกไป เพราะยังไงเขาก็ยังถ่ายละครคู่กับลิลลี่ไม่จบ เขาก็ยังมีเวลาสนุกกับเธออีกนาน
“แฟนคุณเหรอคะภาค” ลิลลี่เอ่ยถามด้วยความสงสัยออกไป
“ลูกพี่ลูกน้องผมน่ะ ตอนนี้ผมเลยไม่อยากมีปัญหา คุณกลับไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่กองถ่าย” ภาคดนัยเอ่ยบอกแล้วเดินไปเปิดประตูให้ลิลลี่
“ค่ะภาค แล้วเจอกันนะคะ จุ๊บ” ลิลลี่พอได้ยินว่าเป็นน้องสาวก็สบายใจ เธอจึงตอบภาคดนัยออกไป พร้อมกับเข้าไปจุ๊บปากของภาคดนัยก่อนกลับ
“เอาผ้าคลุมด้วยล่ะ เดี๋ยวเป็นข่าว” ภาคดนัยเอ่ยบอก ลิลลี่ก็เอาผ้ามาคลุม แล้วเดินออกไปทันที
จากนั้นภาคดนัยก็มานั่งทำอาหารให้น้องสาวตัวแสบตามสัญญา ก่อนที่รินลดาจะด่าอีกรอบ
“ทับทิม จะตีหนึ่งแล้วนะออกมาทานข้าวเร็ว” ภาคดนัยเข้าไปเรียกรินลดาที่หน้าห้อง ก่อนจะถือจานอาหารออกไปทานที่ระเบียงกว้าง
“โอ้ย ทับทิมพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ จะเรียกอะไรนักหนาคะพี่ภาค” รินลดาเดินออกมาด้วยชุดนอนสีชมพูลายการ์ตูน พร้อมกับส่งยิ้มให้พี่ชาย
“แล้วดูสิอายุขนาดนี้แล้ว ยังจะมาแต่งตัวเป็นเด็กๆไปได้ แบบนี้จะมีผู้ชายที่ไหนจะมาชอบ” ภาคดนัยเอ่ยบอกออกไปก็ตักข้าวทานโดยไม่รอให้น้องสาวนั่ง
“มันเรื่องของทับทิมน่า พี่ภาคนั่นแหละระวังไว้เถอะจะโดนผู้หญิงทิ้งเข้าสักวัน แล้วนี่กินไม่รอกันเลยรึไงคะ ทับทิมอุตส่าห์ขนมาแทบตาย” รินลดาเอ่ยบอกกับพี่ชายก่อนจะนั่งทานข้าวกับพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
“เออทับทิม อาทิตย์นี้จะกลับบ้านพร้อมพี่รึเปล่า พี่มีถ่ายละครแถวนั้น ถ้าเลิกกองแล้วพี่ว่าจะแวะกลับบ้านสักหน่อย เราจะไปกับพี่เลยไหม” ภาคดนัยเอ่ยถามเพราะวันอาทิตย์นี้เขามีถ่ายละคร เขาจึงคิดว่าจะกลับไปที่บ้านที่อัมพวา
“ไม่เอาอะ เบื่อนักข่าวแล้วก็แฟนคลับของพี่ภาคอะ เยอะเกิน พี่ไปคนเดียวเถอะค่ะ เดียวทับทิมจะกลับเอง” รินลดาบอกไปแบบนั้นเพราะไม่อยากไปนั่งรอพี่ชายที่กองถ่ายละคร เพราะนอกจากจะวุ่นวายแล้ว ก็ยังร้อนและลำบากอีกด้วย
“ก็แล้วแต่เราละกัน รีบๆกินแล้วไปนอนได้แล้วไป นี่ก็ดึกมากแล้วเนี่ย” ภาคดนัยเอ่ยบอกรินลดาก่อนจะทานข้าวร่วมกันต่อ
“อ่อพี่ภาค ทับทิมมีเรื่องจะให้พี่ภาคสุดหล่อช่วยทับทิมหน่อยได้ไหมคะ” รินลดาเอ่ยถามพี่ชายออกไปด้วยท่าทางและสายตาออดอ้อน เพราะเธอต้องการคนที่จะมาเปลี่ยนแปลงตัวเธอให้กลายเป็นสาวสวยสุดมั่น
“มีอะไรอีกล่ะ ทำมาใช้เสียงอ้อน” ภาคดนัยเอ่ยถามออกไป แล้วทำหน้าสงสัยเพราะรินลดาจะต้องหาเรื่องให้เขาลำบากอีกแน่ๆ กับน้ำเสียงแบบนี้ คงไม่มาเอาลายเซ็นของเขาไปขายแบบครั้งก่อนหรอกนะ ภาคดนัยคิดในใจ เมื่อครั้งก่อนรินลดามาบังคับให้เขาเซ็นต์นู้นนี่ แล้วก็เอาไปขายต่อ จนเขาต้องปวดหัวกับน้องสาวคนนี้เหลือเกิน
“คือทับทิมจะได้ไปดูงานที่ดูไบกับบริษัทค่ะ แต่มันติดที่บุคลิกภาพของทับทิมไม่ผ่าน พี่ภาคช่วยทำให้ทับทิมสวยขึ้นได้ไหมคะ” รินลดาเอ่ยบอกออกไป พอพี่ชายเธอได้ยินก็ถึงกับสำลักอาหารไปทันทีจนเธอต้องรีบเอาน้ำให้ดื่ม
“แค่กๆ แค่กๆ ทับทิมจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง พี่ฟังผิดไปรึเปล่า แล้วจะไปดูไบเลยเหรอ บอกป้าผการึยัง” ภาคดนัยเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง แล้วกินน้ำต่ออีกครั้ง เมื่อก่อนเขาจะทำให้สวยกลับไม่ยอม พอตอนนี้กลับอยากจะมาเปลี่ยนเพราะแค่งานบริษัทเนี่ยนะ ยัยน้องคนนี้มันเพี้ยนจริงๆ
“ไม่ผิดหรอกค่ะ ทับทิมแค่อยากลองสวยดูบ้างก็เท่านั้นเอง อีกอย่างทับทิมไม่อยากให้พี่ศิวะกับยัยไอต้องมาเดือดร้อน พี่ภาคช่วยทับทิมนะคะ ส่วนเรื่องแม่ ทับทิมคุยกันตั้งแต่เย็นๆแล้วล่ะค่ะ” รินลดาเอ่ยบอกแล้วอ้อนพี่ชายอีกครั้ง
“อืม แบบเรานี่ถ้าถอดแว่นออก เปลี่ยนทรงผมใหม่ แต่งตัวใหม่ แล้วก็แต่งหน้าหน่อยๆ ก็คงสวยแล้วมั้ง ส่วนหุ่นยังไม่เว้าเท่าไหร่ แต่ออกกำลังกายก็อาจใช้ได้ ส่วนหน้าอก อืม” ภาคดนัยมองน้องสาวอย่างพิจารณา ก่อนจะเอ่ยบอกออกไปทีละอย่างจนถึงหน้าอกของน้องสาว แต่เขาไม่สามารถบอกได้ว่าน้องสาวของเขามีหน้าอกไซส์ไหน เพราะรินลดาไม่เคยใส่เสื้อผ้ารัดรูปให้เขาเห็นสักครั้ง
“พี่ภาค กะน้องกะนุ่งยังจะคิดลามกเหรอคะ” รินลดาเอ่ยพูดแล้วเอามือมาปิดที่หน้าอกของตัวเองด้วยความเขิน เมื่อเห็นพี่ชายพิจารณาเธอแล้วมองอย่างสังเกต จนมันมาถึงหน้าอกของเธอ
“ยัยโง่เอ้ย พี่เป็นพี่เรานะถึงจะเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องก็เถอะ พี่จะมาคิดแบบนั้นกับเราได้ยังไงเล่า พี่ก็แค่จะดูว่าแบบเราเนี่ยจะไปทางเซ็กซี่หรือว่าแนวหวานๆดีก็แค่นั้น แล้วหน้าอกเราไซส์อะไร เอรึเปล่า” ภาคดนัยเอ่ยบอกน้องสาวนอกไส้ออกไป พร้อมกับถามกลับอย่างแซวๆ เพราะต่อให้น้องสาวคนนี้จะสวยขนาดไหน เขาก็คิดแบบนั้นไม่ลง เพราะโตมาด้วยกันและรักกันแบบพี่น้องจริงๆมาตั้งแต่เด็ก และก็มีกันแค่สองคนมาตลอด
“ไอ้พี่ภาค ริอาจมาดูถูกน้องเหรอ จะบอกให้นะคะว่าเห็นแบนๆแบบนี้ก็คัพดีค่ะ ชิ” รินลดาเอ่ยพูดแล้วยิ้มมุมปากเชิดใส่พี่ชายของตัวเอง ที่มาดูถูกหน้าอกของเธอแค่คัพเอ ทั้งๆที่เธอใส่บลาคัพดี
“เหรอ พี่นึกว่าคัพเอซะอีก ฮ่าๆ งั้นหลังจากวันนี้ไปเราจะต้องไปเข้าคอร์สฟิตเนสของพี่ทุกวัน พี่จะให้คุณต้นเขาหาเทรนเนอร์ให้ ส่วนเรื่องบุคลิกกับการแต่งตัว พี่จะพาเราไปช็อปก็แล้วกัน” ภาคดนัยเอ่ยบอกแล้วลุกขึ้นเก็บจานไปล้าง
“ช็อปฟรีใช่ไหมคะ” รินลดาเอ่ยบอกแล้วลุกขึ้นไปตามพี่ชายที่เก็บจานไปล้าง
“แล้วถ้าพี่ไม่จ่ายให้ ทับทิมจะจ่ายเองไหวรึเปล่าล่ะ ไปนอนได้แล้วไป พรุ่งนี้ไปทำงานเช้านิ” ภาคดนัยเอ่ยบอกน้องสาวไป เพราะเขาจะทำงานตั้งแต่ สิบโมงเช้าถึงสองทุ่มเท่านั้น จึงตื่นสายๆได้ นานๆจะมีคิวถ่ายละครเช้าที อีกอย่างเงินเดือนของน้องสาวก็ไม่ได้มากมายอะไร ยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของงานอีเว้นท์แต่ละงานของเขาด้วยซ้ำ
“พี่ภาคน่ารักที่สุดเลยค่ะ งั้นทับทิมไปนอนก่อนนะคะ จุ๊บ” รินลดาเอ่ยบอกก็ทำปากจุ๊บใส่พี่ชาย แล้วเดินดี้ด้าเข้าห้องนอนตัวเองไปอย่างมีความสุข
ในอีกซีกโลกหนึ่ง คาเรนกำลังมองแผนประกอบการของบริษัทที่สาขาประเทศไทย ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เพราะสองสามไตรมาศที่ผ่านมาสาขาที่ประเทศไทย ทำรายได้ไม่ถึงเกณฑ์ที่เขากำหนด
“ทำไมทำหน้าเครียดแบบนั้นล่ะคะ” ฮาน่าที่ใส่แค่ผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ เอ่ยพูดกับคาเรนที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่โซฟาในเพนท์เฮ้าส์สุดหรู
“ไม่มีอะไร คุณมาก็ดีแล้วผมอยากจะระบายอารมณ์สักหน่อย” คาเรนเอ่ยพูดก็โยนแฟ้มงานไปบนโต๊ะ แล้วมองฮาน่าตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมกับคิดว่าวันนี้เขาจะเล่นสนุกอะไรกับเธอ
“จะรออะไรล่ะคะ วันนี้ฮาน่าจะทำให้คุณมีความสุขกว่าผู้หญิงคนไหนๆที่คุณเคยขึ้นเตียงด้วย จนต้องเรียกฮาน่ามาอีกครั้งแน่ค่ะ” ฮาน่าเอ่ยพูดก็ปลดผ้าเช็ดตัวออก แล้วเดินไปนั่งบนตักของคาเรนอย่างยั่วยวน“หึ แค่ครั้งสองครั้งก็พอแล้วมั้ง ผมชอบอะไรที่มันฟิตๆ แต่ตอนนี้ผมชอบหน้าอกคุณนะ มันใหญ่ได้ใจผมดี” คาเรนเอ่ยพูดแล้วขย้ำสองเต้าใหญ่ของนางแบบสาวที่เขาเรียกใช้ให้มาบำเรอสวาทแก่เขาในคืนนี้“อ้า ขย้ำแบบนี้ก็เละกันพอดีค่ะ อ้า” ฮาน่าครางออกมา เมื่อถูกมือใหญ่ขย้ำเต้างามของเธอทั้งสองข้างแรงๆ“ผมอยากเห็นคุณให้ความสุขกับผมแล้วสิ” คาเรนพูดไป ก็ปล่อยมือจากเต้างามแล้วจับสะโพกมนให้ลงไปนั่งกับพื้น จากนั้นเขาก็ปลดกางเกงออกจนน้องชายที่ยังไม่แข็งตัวโชว์เด่นออกมา“ไหนสาวๆเขาบอกว่าคุณเร่าร้อนไงคะ ทำไมถึงแข็งช้าแบบนี้ล่ะคะ หรือว่าใช้งานมันบ่อยเกินไป” ฮาน่าเอ่ยพูดแล้วมองแก่นกายของคาเรนที่ยังไม่แข็งตัว เพื่อนนางแบบของเธอที่เคยนอนกับเขา ต่างก็บอกว่าเขานั้นแซ่บขนาดไหน แต่ทำไมเขาถึงยังไม่สู้มือของเธอ“มันรอให้เธอปลุกมันอยู่ไงล่ะ เดียวเธอจะรู้ว่ามันทำให้เธอครางได้ขนาดไหน” คาเรนเอ่ยพูดแล้วมองหน้าของนางแบบสาวอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะไ
“ทับทิม หืม นี่แกจริงๆเหรอเนี่ย ฉันไม่คิดว่าแกจะเปลี่ยนตัวเองได้เริ่ดขนาดนี้นะเนี่ย ไม่น่าล่ะถึงไม่ยอมมาเข้าคอร์สกับพวกเรา ที่แท้แอบไปทำเองซะจนฉันจำไม่ได้เลยนะยะ” ไอริณแซวเพื่อนสาวออกไป เพราะเจอกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว รินลดายังไม่ได้มั่นใจขนาดนี้“สวยมากเลยทับทิม แบบนี้สิถึงกับสมกับที่พี่เลือกไป”ศิวะเอ่ยอย่างชื่นชมรินลดา ที่เธอยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่องานได้ขนาดนี้“ไม่เห็นจะสวยอะไรมากมาย จริงไหมคะวิน” ชมพูนุชเอ่ยไปแล้วเบะปากใส่รินลดา ก่อนจะถามแฟนหนุ่มที่ยืนอยู่ด้วยกัน แต่กวินทร์ไม่ได้ตอบเพราะกำลังมองรินลดาอย่างไม่เชื่อว่าเขาจะทิ้งผู้หญิงที่สวยขนาดนี้“วินคะ วิน” ชมพูนุชเห็นกวินทร์ไม่ตอบเธอ เธอจึงหันไปมองจนเห็นกวินทร์มองรินลดาไม่วางตา"ครับ ครับ" กวินทร์เอ่ยพูดออกไปอย่างติดขัด เพราะมัวแต่อึ้งกับรินลดาคนใหม่ที่ต่างจากเมื่อก่อนมาก ทั้งขาว ทั้งสวย ทั้งอึ๋ม เซ็กซี่ยั่วใจเขาจริงๆ“ฮ่าๆ เสียดายเหรอคะคุณกวินทร์ ที่ยัยทับทิมสวยขนาดนี้ ถึงมองตาเยิ้มแบบนี้”ไอรินเอ่ยพูดแซวก็ไม่ลืมทิ้งระเบิดใส่กวินทร์ให้ชมพูนุชหึง“เปล่า เปล่าครับ ผมแค่ไม่เคยเห็นทับทิมในมุมนี้ก็เท่านั้นเอง” กวินทร์รีบแก้ตัว เพราะไม่อย
หลังจากที่รินลดาและเมษาเข้ามาพักในห้องที่ทางบริษัทใหญ่จัดให้ก็ถึงกับมองอย่างทึ้งๆ เพราะไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้อยู่ในที่หรูๆแบบนี้อีกหรือเปล่า“พี่เมขา ทับทิมขออาบน้ำก่อนนะคะ เหนียวตัวจะแย่แล้ว” รินลดาเอ่ยบอก เพราะเธอคิดจะออกไปเดินเล่นชมรอบๆโรงแรมต่อ“เอาสิ พี่ขอหลับสักแปปละกัน เดี๋ยวค่อยอาบน้ำทีหลัง ตอนนี้พี่อยากจะนอนบนเตียงนุ่มๆนี่สักที” เมษาเอ่ยพูดก็กระโดขึ้นเตียงของตัวเองทันที เพราะห้องนี้มีสองเตียงและยังเป็นห้องใหญ่ที่มีระเบียงชมวิวและสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน“งั้นเดี๋ยวทับทิมอาบน้ำเสร็จ ขอไปเที่ยวสักนิดนะคะพี่เม ส่วนมื้อเย็นถ้ามาไม่ทันฝากพี่บอกพี่ศิวะกับยัยไอให้หน่อยนะคะ” รินลดาเอ่ยบอก เพราะเธอกลัวจะเที่ยวจนเพลิน เพราะนี่ก็จะสามโมงเย็นของเวลาที่ดูไบแล้วด้วย“ระวังตัวด้วยล่ะทับทิม พี่เป็นห่วง” เมษาเอ่ยบอกออกไป เธอก็อยากจะไปเที่ยวนะ แต่สังขารของเธอด้วยวัยสี่สิบห้าปีคงไม่ไหว เพราะร่างกายต้องการพักผ่อนมากกว่า“รับทราบค่ะพี่เม” รินลดาเอ่ยบอกก็เดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนเมษาก็หลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนด้านคาเรนที่เดินทางมาถึง ก็ไม่ยอมไปพักที่คฤหาสน์ของปู่ของเขา เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว จึ
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ คิดว่าผมเป็นเพื่อนของคุณก็แล้วกันนะครับทับทิม” คามีลเอ่ยบอกออกไป ผู้หญิงคนนี้ต่างจากผู้หญิงคนอื่นจริงๆ เขาชอบก็ตรงนี้แหละ เพราะเธอคงจะไม่รู้ว่าเขาคือใคร เธอถึงเอ่ยออกมาแบบนั้น แต่ก็ดีอย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เข้ามาหาเขาเพราะเงิน“ค่ะ งั้นรบกวนคุณแล้วนะคะคุณคามีล” รินลดาเอ่ยบอกออกไปอย่างเขินๆ เพราะไม่มีใครใส่ใจเธอและเทคแคร์เธอดีแบบเขา เธอชักจะชอบผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ซะแล้ว รินลดาคิดในใจก็เดินเข้าไปนั่งในรถของคามีล จากนั้นเขาก็พาเธอขับรถไปเที่ยวชมดูนครดูไบในยามเย็นจนมาถึงที่ทะเลทรายซาฟารี ซึ่งห่างจากตัวเมืองไม่ไกลเท่าใดหนัก แต่ด้วยความที่คามีลขับรถมาเร็วมากจึงใช้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น“ฉันพึ่งเคยเห็นทะเลทรายเป็นครั้งแรกแรกเลยนะคะ เมื่อกี้ตอนลงจากเครื่องก็ว่าสวยแล้ว พอได้มาอยู่ใกล้ๆแบบนี้แล้วก็ยิ่งสวยค่ะ” รินลดาเอ่ยบอกไปก็มองไปยังทะเลทรายอันกว้างขวาง เธอคิดไม่ผิดจริงๆที่ออกมากับคามีล“ไปถ่ายรูปเก็บไว้สิครับ เดี๋ยวผมจะถ่ายให้” คามีลเอ่ยบอกก็ขับรถเลี้ยวเข้าไปที่ทะเลทราย ก่อนจะขับเข้าไปอีกนิด เพื่อหามุมถ่ายรูปสวยๆให้กับหญิงสาว จนกระทั่งเขามาจอดรถก่อนจะเป็นเนินทะเลทราย“
ด้านรินลดาพอลงจากรถของคามีลและเดินเข้าโรงแรมมา ก็มีผู้ชายเดินเข้ามาหาเธอทันทีจนเธอมองอย่างสงสัย“คุณลงจากรถของคุณคามีลมาใช่ไหมครับ” เจเดนลูกน้องของคาเรนเอ่ยถามออกไป เมื่อเขามีหน้าที่มารอรับผู้หญิงที่คุณคามีลส่งมาให้กับเจ้านายของเขา“อ่อค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ” รินลดาเอ่ยพูดเป็นภาษาอังกฤษตอบกลับไปแล้วทำหน้างงๆ เพราะไม่รู้ว่าชายตรงหน้าถามเธอเพราะอะไร“งั้นเชิญทางนี้เลยครับ” เจเดนเอ่ยบอกไป แล้วเชิญให้หญิงสาวเดินไปยังลิฟท์ส่วนตัวที่อยู่ด้านในสุด เพราะเข้าใจว่าเธอคือคนที่คามีลส่งมา“ ไปไหนคะ” รินลดาเอ่ยถามอย่างไม่ไว้ใจ เพราะอยู่ๆก็จะให้เธอไปไหนก็ไม่รู้“เจเดน นั่นใช่ผู้หญิงที่คุณคามีลส่งมาใช่ไหม” บาคัสที่เดินออกจากลิฟท์มาเอ่ยถามก็มองไปที่ผู้หญิงสวยที่มาพร้อมกับเจเดน“ใช่ ฉันกำลังจะพาขึ้นไปหานายพอดี” เจเดนบอกไปก็มองหน้าของบาคัส“งั้นไปกันเลย ตอนนี้นายโมโหใหญ่แล้ว ส่วนคุณตามผมมา” บาคัสบอกไปก็พารินลดาเข้าไปในลิฟท์ ก็กดขึ้นไปยังชั้นที่เจ้านายของเขาพักอยู่อย่างรวดเร็ว“นี่พวกคุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ” รินลดาเอ่ยพูดออกไปก็พยายามจะกดเปิดลิฟท์ เพราะกลัวชายทั้งสองคนนี้ ที่พาเธอเข้ามาในลิ
“คัพดีซะด้วย อย่างนี้สิมันส์มือหน่อย” คาเรนเอ่ยพูดไปก็กวาดสายตามองอย่างโลมเลียร่างบาง“อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ”รินลดาเอ่ยพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อน เพราะตอนนี้เธอเริ่มจะกลัวชายคนนี้จริงๆเข้าแล้ว เมื่อเขากำลังจะถอดเสื้อผ้าของเธอแถมยังมัดมือของเธอไว้อีก“เมื่อกี้เธอยังปากเก่งอยู่เลยนิ เอาสิ ต่อต้านฉันแบบเมื่อกี้สิ เอากระเป๋ามาตบหน้าฉันอีกสิ” คาเรนเอ่ยพูดก็จ้องมองร่างบางอย่างไม่วางตา ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาเจ็บ เขาก็จะทำให้เธอเจ็บเหมือนที่เขาเจ็บ คาเรนคิดไปด้วยสติที่มึนเมา“ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะ” รินลดายังคงอ้อนวอนชายตรงหน้าที่นั่งควบเธออยู่อย่างไม่ลดละ“มันสายไปแล้วล่ะ ในเมื่อเธอถูกส่งมาบำเรอให้ฉัน ฉันก็จะเอาเธอให้สมกับราคา” คาเรนเอ่ยพูดก็เอามือกระชากชุดเดรสสีแดงของเธอลงไปกองที่เอว“อย่านะ ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ” รินลดาเปล่งเสียงด่าออกไปอย่างไม่ยอม พร้อมกับเอามือที่ถูกมัดไว้ทุบตีร่างหนาเพื่อปกป้องตัวเอง“ฤทธิ์มากหนักใช่ไหม” คาเรนเอ่ยด้วยน้ำเสียงโกธรเมื่อถูกมือเล็ก ฟาดเข้าให้ที่หน้าครั้งหนึ่ง เขาจึงเอามือไปจับที่มือของหญิงสาวที่ถูกมัดอยู่ ยกขึ้นไปเหนือหัวของเธอแล้วเอาสายเนกไ
“ฉันจะทำให้เธอต้องการฉันยิ่งกว่านี้” คาเรนพูดไปก็เงยหน้ามองร่างบางที่ถูกมัดมืออยู่ แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก จากนั้นคาเรนก็ค่อยๆสอดนิ้วมือของเขาเข้าไปในร่องสาวของเธอจากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มเป็นสองนิ้ว แต่เขารู้สึกว่าร่องสาวของเธอคับแน่นมาก แล้วถ้ามันเป็นแก่นกายของเขาล่ะมันจะแน่นขนาดไหน“อ้ะ อ้า อ้า เอา ออก ไป นะ ไม่ อ้อ อ้ะ อ้ะ อ้า อ้า” หญิงสาวครางไปก็เอ่ยบอกไปด้วยความเสียว คาเรนก็เร่งมือซอยเข้าไปในร่องสาวอย่างไม่ลดละ จนกระทั่งร่างบางกระตุกเกร็งแรงๆ“อ้ะ อ้า อ้าย อ้าย” รินลดาครางเสียวพร้อมกับกระตุกเกร็งร่างของตัวเองอย่างรุนแรง เมื่อเธอรู้สึกเสร็จอย่างที่สุดเป็นครั้งแรก มันช่างต่างจากความสุขที่เธอช่วยตัวเองเป็นไหนๆ ตอนนี้เธอรู้สึกหัวสมองมันโล่งโปร่งไปหมดแล้วคาเรนที่เห็นร่างบางเสร็จไปก็ลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าและกางเกงออกจนหมด เขารูดแก่นกายที่แข็งโด่พร้อมรบสองสามครั้ง แล้วมองร่างบางที่นอนอ้าขาโชว์ร่องสาวต่อหน้าเขาอยู่อย่างโลมเลีย ก่อนจะค่อยๆนั่งลงไปตรงหว่างขาของหญิงสาว แล้วจับขาของเธออ้าออกกว้าง“ไม่นะ อย่านะ แค่นี้ก็พอนะคุณ อย่าทำอะไรฉันเลย” รินลดาเมื่อสติกลับคืนมาก็รีบเอ่ยห้ามร่างหนาที่แทรกตัวเข้ามา
“ ฉันจะไม่ให้ใครมาซ้ำรอยคุณ” รินลดาพูดยังไม่ทันจบ คาเรนก็กระแทกต่อทันทีอย่างรวดเร็วจนรินลดาต้องเอามือมาจับที่แขนของชายหนุ่มที่กำลังยันขอบโซฟาไว้“อ้ะ อ้ะ อ้ะ อ้ะ” รินลดาครางเสียงกระเส่า ตอนนี้เธอไม่แน่ใจแล้วว่าเธอสมยอมเขาหรือว่าเธอถูกข่มขืนกันแน่“โอว์ ซี๊ด” คาเรนครางออกมา แล้วเร่งซอยเอวใส่ร่างบางอย่างไม่หยุดหย่อน เพราะเขาใกล้จะถึงขีดสุดแล้วเมื่อโดนกายสาวตอดรัดท่อนเอ็นแน่น“อ้า อ้า เบาหน่อยคุณ อ้ะ อ้ะ” รินลดาครางบอกไป เมื่อชายหนุ่มกระแทกแรงขึ้นจนเธอรู้สึกจุกที่น้องสาว“เบาไม่ได้แล้ว ผมเสียว” คาเรนพูดบอกร่างบาง เขายอมรับว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาเสียวได้ขนาดนี้เลยสักคน ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแรกที่ทำให้เขารู้สึกมีความสุขกับการมีเซ็กส์“ฉัน ฉัน ไม่ ไหว แล้ว” รินลดาครางบอกไปก็ร้องครางเสียงหลงอย่างสุขสม เมื่อได้พบกับสวรรค์อีกครั้งอย่างเสียวคาเรนก็กระแทกตอกแก่นกายถี่ขึ้น ก่อนจะชักแก่นกายออกมาจากร่องสาว แล้วดึงถุงยางอนามัยออกมา ก่อนจะเอามือรูดแก่นกายที่ตอนนี้กำลังปลดปล่อยน้ำเชื้อพันธ์ดีลงบนหน้าท้องของหญิงสาวด้วยความเสียว“อ่าส์ ซี๊ด” คาเรนครางไปก็รูดแก่นกายแรงๆเพื่อรีดเอาน้ำรักพ่นออกมาให้ห
“ทับทิมครับ ออกไปสิครับ” กวินทร์เอ่ยบอกก็เขย่าตัวร่างบางเบาๆ ก่อนจะปล่อยเธอให้เดินออกไปเอง“อ่อ” รินลดาตอบไปก็เดินด้านหน้าช้าๆ ก่อนจะยิ้มให้ทุกคนแบบงงๆ“เยี่ยมไปเลย” คามีลตบที่ขาของตัวเองแล้วมองร่างบางบนเวทีอย่างปลาบปลื้ม ส่วนลาฮิมที่มองหลานชายดีอกดีใจจนออกนอกหน้าก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่เขากับสังเกตที่หลานชายคนโตมากกว่าที่แอบยิ้มมุมปากร้ายกาจออกมาราวกับหมาจิ้งจอก เขาก็รู้สึกว่าคาเรนคงจะสนใจผู้หญิงนั้นที่ได้ตำแหน่งไปแน่ แต่แค่ไม่แสดงออกมาเหมือนคามีลก็เท่านั้นเอง หวังว่าคงไม่แย่งกันจนทะเลาะกันบานปลายหรอกนะ ลาฮิมคิดในใจ“ขอเชิญทุกคนด้านหลังลงไปก่อนนะคะ ค่ะ ต่อไปขอเชิญคุณ คาเรน เซนโดริก มามอบรางวัลให้กับผู้ชนะของเราด้วยนะคะ” พิธีก่อนเอ่ยบอกไปก็ยิ้มอย่างตื่นเต้น ส่วนรินลดาที่ได้ยินชื่อของคาเรนเธอก็ใจหายไปทันที เพราะเธอต้องเจอกับเขาแบบใกล้ชิดอีกครั้ง“คาเรน ฉันขอไปมอบรางวัลแทนได้ไหมวะ” คามีลเอ่ยถาม เพราะเขาถูกใจผู้หญิงคนนี้จริงๆ เขาจึงลองเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มอย่างลุ้นๆ“ฉันจะมอบรางวัลให้เธอเอง นายนั่งดูก็พอคามีล” คาเรนเอ่ยบอกลูกพี่ลูกน้องของตัวเองก็ลุกขึ้น แล้วกระตุกยิ้มอยากเยือกเย็น ในที่สุดเขาก็
ด้านคาเรนพอนั่งที่โต๊ะแล้วก็มองจ้องที่ร่างบางอย่างไม่วางตา ก่อนจะแลมองเห็นคามีลก็มองร่างบางไม่ต่างจากเขา เขาก็รู้สึกอยากจะจับร่างบางมาทำโทษให้เข็ด ยิ่งมองชุดเกาะอกของเธอเขาก็ยิ่งหงุดหงิดที่เต้าใหญ่พ่นล้นออกมา ทำไมไม่รู้จักหาอะไรมาคลุมนะ คาเรนคิดในใจด้วยความร้อนใจอยากจะให้งานนี้จบไวๆฟารีดที่นั่งตรงกลางระหว่างคาเรนและคามีลก็รับรู้ถึงสิ่งที่สองหนุ่มกำลังมอง นั่นก็คือสาวสวยที่นั่งโต๊ะข้างๆ งานนี้พี่น้องคงไม่มาชอบผู้หญิงคนเดียวกันหรอกนะ เขาไม่อยากจะปวดหัวกับสองคนนี้จริงๆ เพราะต่างก็แรงด้วยกันทั้งคู่หลังจากที่คาเรนพูดเปิดงานไป ก็เริ่มมีการแสดงขึ้นไปโชว์เรื่อยๆ จนกระทั่งการแสดงสุดท้ายของงานจบ พิธีกรก็ออกมาพูดว่า“เอาล่ะค่ะทุกท่าน ตอนนี้ก็ได้เวลาสำคัญของงานแล้วนะคะ ว่าพนักงานของบริษัทสาขาไหน จะสวยและหล่อที่สุดในงานวันนี้ เราขอเชิญตัวแทนทั้งชายและหญิงของแต่ละสาขาขึ้นมาบนเวทีได้เลยค่ะ ”พิธีกรเอ่ยบอกออกไป จนโต๊ะของศิวะทำหน้างงเพราะไม่รู้ว่าจะมีการประกวดนี้“ทับทิมกับวิน คุณสองคนไปเป็นตัวแทนสาขาของเราละกัน ถือว่าช่วยบริษัทของเรานะ” ศิวะเอ่ยบอกไป เพราะไม่มีทางเลือก จะให้เขาและไอริณออกไปก็ไม่ได้
“รู้แบบนี้ฉันไม่จัดของเด็ดๆไปให้นายหรอก เฮ้อ ปู่ครับ ผมไปนั่งรอในงานก่อนนะครับ ป่านนี้ฟารีดมันคงมารออยู่ที่งานแล้วล่ะ” คามีลเอ่ยบอกก็ลุกขึ้นทันที ก่อนจะเอามือจัดชุดสูทของตัวเองให้เรียบร้อย“งั้นก็ไปพร้อมกันนี่แหละ ส่วนเราก็รออยู่นี่ก่อนก็แล้วกัน รอให้พิธีกรเรียกชื่อก็ค่อยออกไป” ลาฮิมเอ่ยบอกก็ลุกขึ้นเช่นกันโดยมีเคียร่าหลานสาวคนสวยคอยช่วยพยุงเดินออกไป“คามีล ขอบใจนายที่ส่งของเด็ดๆมาให้ฉันนะ มันถูกใจฉันมาก” คาเรนเอ่ยบอกไปขณะที่คามีลกำลังจะเดินออกไป เดี๋ยวก็ได้รู้กันว่าคามีลมันรู้จักกับผู้หญิงของเขาในฐานะอะไร“หึ เห็นนายชอบฉันก็ดีใจ เดี๋ยวเจอกันข้างนอกละกัน ไปล่ะ”คามีลเอ่ยบอกแล้วเดินตามปู่และน้องสาวของเขาที่เดินเข้าในงานไป โดยใช้ประตูหลังเวทีที่สามารถเดินลัดไปหน้าเวทีได้เลยโดยไม่ต้องไปอ้อมเดินมาจากหน้างานพอทั้งสามคนออกไปจากห้องก็เหลือแต่คาเรนและบาคัสและลูกน้องอีกประมาณสามสี่คนที่คอยอำนวยความสะดวกให้กับคาเรนคามีลที่เดินออกมาก็มีลูกน้องพาเขาและปู่ของเขาที่มีน้องสาวเดินตามมาด้วยไปนั่งยังโต๊ะหน้าสุดของเวที ที่ตอนนี้มีเพื่อนหนุ่มของเขาซึ่งก็คือฟารีดกำลังนั่งรออยู่ แต่สายตาของเขาดันไปเห็นสาวส
ด้านเจเดนพอสั่งพนักงานให้พากลุ่มคนสาขาประเทศไทยไปนั่งโต๊ะใกล้ๆกับนายของเขา ก็ไม่ลืมจัดเก้าอี้ที่เธอจะได้นั่งใกล้ๆกับเจ้านายของเขา เขาจึงรีบมารายงานนายของเขาที่กำลังนั่งรออยู่บนห้อง“นายครับ ตอนนี้เธอนั่งที่โต๊ะเรียบร้อยแล้วครับ” เจเดนเอ่ยบอกไปก็มองเจ้านายหนุ่ม“ดี ได้เวลาเจอกันแล้วสินะ” คาเรนเอ่ยพูดก็ยิ้มมุมปาก ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินลงไปรอร่วมงานด้านล่างขณะที่ทุกคนกำลังชมการแสดงบนเวทีอยู่นั้น รินลดาที่นั่งนานจนเมื่อยเธอก็กลัวว่าเธอรอยแดงที่คอของเธอจะโชว์ออกมา เธอจึงขอตัวมาเข้าห้องน้ำก่อนเพื่อเช็ดร่องรอยนี้“เดี๋ยวทับทิมมานะคะพี่เม ขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึง” รินลดาเอ่ยบอกออกไป“ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหมทับทิม” เมษาเอ่ยถามออกไปอย่างมีน้ำใจ แต่รินลดาก็ส่ายหัวแล้วบอกว่าจะไปเอง เธอจึงได้แต่มองตามร่างบางที่เดินออกไปเข้าห้องน้ำด้านนอกรินลดามาเข้าห้องน้ำ แล้วรีบทารองพื้นที่รอยแดงเพิ่มอีก ก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำแต่ก็ดันชนกับใครสักคนเข้า“โอ้ย! ขอโทษค่ะฉันไม่ทันมอง” รินลดาพูดสำเนียงภาษาอังกฤษด้วยความตกใจ ก่อนจะเงยมองคนที่เธอชนพร้อมกับอึ้งไปเมื่อผู้ชายที่เธอชน คือคนที่พรากพรหมจรรย์ของเธอไปเมื่อคืน เธ
ด้านรินลดาพอวางสายจากพี่ชายก็รีบทารองพื้นที่รอยแดงหนาๆเพื่อปกปิดรอยจนมันแนบเนียน จากนั้นก็เริ่มแต่งหน้าเพื่อรอให้เมษามาช่วยเธอทำผม พอเกือบจะหกโมงเย็นไอริณก็เดินเข้าห้องมาพร้อมกับชุดไทยอีกชุดหนึ่ง ก่อนจะมีเมษาเดินตามเข้ามา“เป็นไงบ้างทับทิม แกดีขึ้นรึยัง” ไอริณเอ่ยถามเพื่อนสาว เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนของเพื่อนสาวและเมษา“ดีขึ้นแล้วแหละ ตอนนี้ฉันพร้อมทำงานแล้ว เมื่อเช้าฉันขอบคุณแกมาเลยนะไอที่ช่วยคุยกับพี่ศิวะให้” รินลดาเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้กับเพื่อนสาว“งั้นเดี๋ยวน้องไอช่วยน้องทับทิมแต่งหน้าไปก่อนนะคะ พี่จะไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน” เมษาเอ่ยบอกไป เพราะเธอก็ต้องใส่ชุดไทยในงานเลี้ยงนี้เช่นกัน“พี่เมไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้ไอจัดการเอง” ไอริณเอ่ยบอกไปก็นั่งลงข้างๆเพื่อนสาว แล้วมองหน้าเพื่อนสาวว่าควรจะแต่งแบบไหนดี“ไม่ต้องหรอก ฉันแต่งเองก็ได้ แกรีบไปแต่งตัวแกดีกว่านะ ฉันแต่งเองได้สบายมาก” รินลดาเอ่ยบอกไป ก็ทำให้เพื่อนสาวดูว่าเธอทำได้“อืมก็ได้ อ่อลืมบอกไปคือฉันขอเปลี่ยนชุดกับแกหน่อยได้ไหมอะทับทิม พอดีตอนที่ฉันวัดชุดนี้เมื่ออาทิตย์ก่อนนู้นมันยังใส่ได้นะ แต่พอฉันมาลองใส่วันนี้แล้วมันรูดซิปผ้าซิ่นไม
เวลาผ่านไปนานกว่าสามชั่วโมง บาคัสก็นำประวัติของรินลดาที่เขาไปรวบรวมให้ลูกน้องสืบมา มาให้กับเจ้านายของเขาอย่างรวดเร็ว“นายครับ นี่คือประวัติทั้งหมดของคุณรินลดาครับ” บาคัสเอ่ยบอกก็ยื่นซองสีน้ำตาลให้กับเจ้านายของตัวเอง“อืม” คาเรนรับซองประวัติของรินลดามา ก็เปิดดูทันที ก่อนจะเห็นรูปของเธอตั้งแต่ยังใส่แว่นหนาๆอยู่ จนตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นสวยเปรี้ยวเข็ดฟัน คาเรนอ่านข้อความทุกอย่าง อย่างละเอียดจนไปสะดุด ที่เธอเคยเป็นแฟนกับคนที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันในครั้งนี้“บาคัส แฟนเก่าของยัยนี่เป็นพนักงานของเราที่มาประชุมด้วยใช่ไหม” คาเรนถามออกไปเพื่อความแน่ใจ“ครับนาย แต่ตอนนี้นายกวินทร์กำลังคบกับผู้หญิงอีกคนที่อยู่แผนกเดียวกันกับคุณรินลดาครับ ซึ่งเธอก็มาด้วยและตอนนี้ก็พักห้องเดียวกันครับนาย” บาคัสเอ่ยบอกไปตามที่เขารู้คาเรนก็พยักหน้ารับรู้ เพราะนายกวินทร์คงจะไม่มีปัญหาอะไร ก่อนจะอ่านประวัติต่อไป จนเจอรูปของรินลดากับผู้ชายคนหนึ่งที่สนามบิน“แล้วไอ้นี่มันเป็นใคร” คาเรนเอ่ยถามก็โยนรูปลงบนโต๊ะให้ลูกน้องหนุ่มดู“นายคนนี้ชื่อภาคดนัยครับนาย เขาเป็นดารานักแสดงที่ประเทศไทยครับ เขาพึ่งจะมีข่าวว่ามาส่งคุณรินลดาที่สนา
“ไม่ร้อนเหรอทับทิม เราไม่สบายอยู่นิ” เมษาเอ่ยถาม เมื่อเห็นการแต่งตัวของรินลดาเข้าไป“อ่อ ไม่ร้อนค่ะพี่เม ทับทิมดีขึ้นแล้วค่ะพี่” รินลดาโกหกออกไป เพราะเธอต้องปกปิดร่องรอยของเธอที่ถูกชายคนนั้นทำให้เป็นรอยแดงเต็มลำคอ ขนาดใช้เหรียญขูดแล้วยังไม่จางไปเลยสักนิด เธอจึงใส่เสื้อตัวนี้แทน อย่างน้อยมันก็คลุมถึงคอของเธอ“อ่อ พี่ลืมบอกไป คุณศิวะให้รินพักผ่อนก่อนนะ บ่ายนี้ไม่ต้องเข้าร่วมประชุมก็ได้ เพราะท่านประธานใหญ่จะมางานเลี้ยงเย็นนี้ ทับทิมก็ค่อยรอไปงานเลี้ยงตอนเย็นก็แล้วกันนะ” เมษาเอ่ยบอกออกไป“ค่ะพี่เม ฝากขอโทษพี่ศิวะด้วยนะคะ” รินลดาพูดไปอย่างโล่งใจ เพราะถ้าขืนได้ไปนั่งประชุม แล้วต้องต่อด้วยงานเลี้ยง เธอได้ตายแน่วันนี้“ขอบคุณน้องไอเถอะ เมื่อเช้าพอเราตัวร้อน น้องไอรีบขอคุณศิวะให้เรานอนพักเลยนะ” เมษาเอ่ยบอก เพราะเมื่อเช้าถ้าไม่ได้ไอริณล่ะก็ รินลดาคงได้ไปนั่งประชุมตั้งแต่เช้าแล้ว“ค่ะพี่เม ฝากบอกยัยไอให้ทับทิมด้วยก็แล้วกันนะคะพี่” รินลดาเอ่ยบอกไปก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร“อ่อทับทิม นี่ชุดไทยที่คุณศิวะเตรียมมาให้ใช่ไหม พี่เตรียมไว้ให้แล้วนะ เดี๋ยวเย็นๆพี่กลับมา พี่จะมาช่วยแต่งตัวนะ” เมษาเอ่ยบอกแล้วแ
หลังจากที่ออกมาจากห้องของคนเลวคนนั้นด้วยสภาพที่เหมือนกับถูกรุมโทรม รินลดาก็รีบลงลิฟท์มาที่ชั้นของตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปเบาๆ เพราะกลัวว่าเมษาจะตื่นมาเห็นสภาพของเธอตอนนี้ เธอจึงรีบเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะเอาน้ำล้างคราบไคลกลิ่นคาวกับสิ่งที่เธอไปเจอมา ก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ“ขออย่าให้ฉันได้เจอแกอีกเลย ไอ้โรคจิต” รินลดาพูดไปก็ร้องไห้ไป ก่อนจะเอามือขัดผิวตัวเองแรงๆ อย่างรู้สึกเสียใจ จากนั้นรินลดาก็นั่งแช่น้ำร้องไห้สักพักก็แต่งตัวใหม่ แล้วหายาแก้ปวดในกระเป๋าที่พกมาขึ้นมากิน เพื่อคลายความเจ็บที่ร่องสาวของตัวเอง เพราะพรุ่งนี้เธอยังต้องไปนั่งดูงานประชุมอีกนาน ซึ่งร่างกายของเธอเหมือนจะรู้สึกไม่ไหว จากนั้นก็เดินออกไปนอนพักก็เกือบจะตีห้าแล้ว ส่วนเมษาก็หลับสนิทอย่างไม่รู้เรื่องอะไร จนกระทั่งเช้าด้านคาเรนตื่นมาอีกครั้งก็เกือบจะแปดโมงเช้า เขาก็ขวานหาร่างบางเพื่อจะกอดเธอแต่มันกลับว่างเปล่า จนเขาลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วมองดูรอบเตียงก็เจอเพียงความว่างเปล่า หรือว่าจะอาบน้ำ คาเรนคิดในใจก็ลุกไปยังห้องอาบน้ำ ซึ่งก็ยังว่างเปล่า"วีต้า คุณอยู่ไหน วีต้า" คาเรนเรียกชื่อเมียมาดๆที่เขาพึ่งร่วมรักกับเธอไ
พอคาเรนได้ยินเสียงลูกน้องหนุ่มก็หยุดกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องสาว แล้วหันควับมาที่ลูกน้องหนุ่มด้วยส่ายตาดุ ก่อนจะเอามือกดร่างบางให้นอนแนบไปที่โซฟา เพราะกลัวลูกน้องหนุ่มจะเห็นร่างกายของหญิงสาวเข้าส่วนรินลดาก็หันหน้าที่ซบขอบโซฟามองอย่างอายๆ แต่ก็ไม่มีแรงจะต่อต้านใครได้แล้ว แล้วถ้าเขาจะมีอะไรกับผู้หญิงคนนี้พร้อมๆกับเธอล่ะก็ เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด"ออกไปบาคัส วันนี้ฉันจะเอาผู้หญิงคนนี้ คนเดียว " คาเรนเอ่ยบอกออกไป เพราะเขายังติดใจร่องสาวของเธออยู่ ส่วนผู้หญิงที่มากับลูกน้องของเขาก็ใช้สายตายั่วยวนซะเหลือเกิน แต่วันนี้เขาจะเอาแค่ยัยนี่ที่กำลังนอนกับเขาคนนี้เท่านั้น"ครับนาย " บาคัสเอ่ยบอกไปก็ทำท่าจะหันหลังกลับ แต่คาเรนเอ่ยพูดก่อน"นายเห็นอะไรบ้างบาคัส" คาเรนเอ่ยถามเมื่อนึกขึ้นได้อย่างหวงๆ"เปล่าครับผมไม่เห็นอะไรเลยครับ ได้ยินแค่เสียงเท่านั้นครับนาย" บาคัสเอ่ยพูดก็ก้มหน้าลง เพราะเข้าใจน้ำเสียงของเจ้านายหนุ่มอย่างดี ว่ากำลังโกธร"โอ้ย ออกไปสักทีเถอะ จะคุยกันอีกนานไหม" รินลดาที่ทนต่อความเสียวไม่ไหวเอ่ยพูดไปเสียงดัง เพราะแก่นกายที่กดแช่ในร่องสาวของเธอมันตอดรัดจนแน่นร่องไปหมดแล้ว ก่อนจะเริ่มยกตัวขึ้นแต่ก