ความจริงที่ยังไม่เผิดเผย

เช้าวันต่อมา วันนี้เป็นวันที่มะลิจะฝากครรภ์และเธอได้บอกกับครูซแล้ว เขาจึงจะเป็นพาเธอไปเองเธอซึ่งไม่กล้าปฏิเสธจึงได้แต่ตกลง เพราะมันก็ดีที่อย่างน้อยก็ยังคนไปเป็นเพื่อนทำให้เธอไม่รู้สึกโดดเดี่ยว มะลิลุกขึ้นแต่งตัวแต่เช้า วันนี้เธอเลือกใส่ชุดเดรสสั้นระบายดูคล่องตัวและไม่รัดรูป ช่วงนี้เธอเริ่มดูมีน้ำมีนวลผ่องใส เธอจัดแจ้งเอกสารใส่กระเป๋าสะพายเช็คดูความเรียบร้อยแล้วรีบลงมาทานอาหารเช้า ช่วงนี้เธอจะรู้สึกหิวตลอดเวลาและเธอไม่อยากอดเธออยากบำรุงลูกของเธอให้เต็มที่ ถึงแม้ว่าลูกของเธอจะขาดพ่อแต่เธอจะไม่มีทางให้ลูกของเธอรู้สึกขาดหายอะไรทั้งสิ้น

มะลิเดินลงมายังโต๊ะอาหารก็พบว่ามีคุณหญิงกับคุณท่านนั่งอยู่แล้ว นิคกับพิมพายังไม่ได้ลงมา

"มาสิลูกมาทานข้าว พ่อให้นมอุ่นทำของอร่อยไว้ให้แล้ว" น้ำเสียงเอ่นอย่างเอ็นดู มะลิภึงกับสตั้นในสิ่งที่คนตรงหน้าแทนตัว เธอไม่เคยสัมผัสคำว่า พ่อเลยสักครั้ง ความอบอุ่นเหมือนเริ่มเข้ากลืนกินในหัวใจ มะลิยิ้มกว้างออกและเดินไปทรุดนั่งข้างคุณหญิงพิมพา เพราะคงอีกไม่นานที่พิมพากับนิคจะลงมา ปกติแล้วทั้งหมดจะเริ่มทานอาหารเข้าพร้อมกัน มะลิตาลุกวาวเมื่อเห็นอาหารมากมายหลากวางอยู่บ