LOGINShare
บทที่ 895
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 896
กลุ่มแรกที่ทำการถ่ายโอนพลังวิเศษสำเร็จแล้ว ต่างก็ทยอยถอยกลับไป แต่ละคนมีสภาพอ่อนล้าจนแทบยืนไม่อยู่หยางเฟิงกล่าวขอบคุณด้วยความจริงใจ จากนั้นก็มีคนนำบัตรธนาคารและเซรุ่มยีนไปมอบให้ถึงมือพวกเขาของตอบแทนที่ได้รับจะแตกต่างกันไปตามระดับพลังของแต่ละคนกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าก้าวขึ้นไปรอบตัวของหยางถิงถิงก็เริ่มแผ่คลื่นพลังอันแข็งแกร่งออกมา บนหน้าผากของเธอปรากฏตราประทับรูปกลีบดอกไม้ที่มีทั้งหมดสี่กลีบในตอนนี้กลีบแรกเริ่มเปล่งประกายสีแดงเพลิง หยางเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคงว่า “นี่คือพลังวิเศษธาตุไฟ” เย่ซิวมองตราประทับบนหน้าผากของหยางถิงถิง พลางรู้สึกหวั่นไหวในใจ และมีคำหนึ่งแวบขึ้นมาในความคิดแต่เขายังไม่มั่นใจนักหลังจากที่ผู้ใช้พลังวิเศษกว่าห้าร้อยคนถ่ายโอนพลังให้เธอแล้ว กลีบที่สองบนหน้าผากของหยางถิงถิงก็สว่างขึ้น มันเป็นสีเขียว ซึ่งแสดงถึงการตื่นขึ้นของพลังวิเศษธาตุไม้ เมื่อผู้ใช้พลังวิเศษกว่าแปดร้อยคนถ่ายโอนพลังวิเศษให้ กลีบที่สามก็สว่างขึ้น มันเป็นสีเหลือง แสดงถึงการตื่นขึ้นของพลังวิเศษธาตุดิน หยางเฟิงเริ่มรู้สึกประหม่าอย่างมาก เพราะยิ่งถึงช่วงหลังความยากก็ยิ่งเพิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 897
“หรือว่ามันจะล้มเหลวไปทั้งเช่นนี้จริง ๆ? ฉันไม่มีทางยอมแน่!” หยางเฟิงกำหมัดแน่น เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาปูดโปนเขาลงทุนไปหลายร้อยล้านในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพียงเพื่อช่วยหยางถิงถิงปลดพันธนาการของห่วงโซ่พันธุกรรมที่กักขังเธอไว้และวันนี้ เขาก็ทุ่มเงินไปกว่าหนึ่งล้านล้านบาทเพื่อจ้างผู้มีพลังวิเศษเหล่านี้ ซึ่งได้กินเงินไปเกือบหนึ่งในสามของทรัพย์สินทั้งหมดที่เขามีหากล้มเหลว ไม่เพียงแต่จะสูญเสียเงินทอง หยางถิงถิงเองก็จะต้องตายเพราะผลกระทบของพลังย้อนกลับด้วยหยางเฟิงก้มหัวให้เหล่าผู้มีพลังวิเศษพร้อมเอ่ยเสียงหนักแน่น “ขอร้องทุกท่าน หากใครยังมีพลังเหลือได้โปรดช่วยฉันอีกครั้ง ฉันจะจดจำบุญคุณนี้ไว้ตลอดชีวิต” ด้วยสถานะของหยางเฟิง การแสดงท่าทีเช่นนี้ก็เท่ากับการลดเกียรติของตัวเองลงจนแทบไม่มีเหลือทำให้มีผู้มีพลังวิเศษอีกนับร้อยคนก้าวออกมาข้างหน้า แต่พวกเขาเหล่านั้นก็เพิ่งฟื้นฟูพลังวิเศษกลับมาได้เล็กน้อย การช่วยเหลือจึงไม่มีนัยสำคัญ หยางเฟิงกัดฟัน หยิบเซรุ่มยีนสีแดงสดหลอดหนึ่งออกมาแล้วดื่มลงไปในรวดเดียวพลังที่เหือดแห้งในร่างกายของเขา ได้ฟื้นฟูกลับสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ถ่าย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 898
แคสซี่ย์ยกมือขวาขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา ก่อนจะกดลงอย่างแรงพร้อมพูดว่า “ลงมือซะ! ฆ่าทุกคนที่เป็นคนของหยางเฟิง อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว!”"ฉึก ฉึก ฉึก!"เลือดพลันก็สาดกระเซ็น บางคนถูกโจมตีจากคนที่อยู่ข้าง ๆ อย่างไม่ทันตั้งตัวและเสียชีวิตในทันทีหยางเฟิงตกตะลึงและโกรธจัด เขาอยากจะต่อต้าน แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้เพียงมองดูพี่น้องร่วมชาติของเขาถูกฆ่าไปทีละคนด้วยสายตาเจ็บปวดเขาหลั่งน้ำตาเลือด เสียใจภายหลังเหลือจะกล่าวไม่เคยคาดคิดเลยว่าแคสซี่ย์จะโหดเหี้ยมและไร้ความปรานีถึงเพียงนี้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความโกลาหลในพริบตา“ไปเถอะ ถึงเวลาที่เราต้องแสดงบ้างขึ้นเวทีแล้ว”เย่ซิวจับมือของอลิส เดินไปข้างหน้าอย่างใจเย็นและมั่นคง พลังไร้รูปปกคลุมรอบตัวเขาในระยะสองเมตร ทำให้ทุกสิ่งที่เข้าใกล้ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือพลังวิเศษต่างๆ ล้วนถูกสะท้อนออกไปดวงตาของอลิสเปล่งประกายเจิดจ้า เธอหลงรักชายตรงหน้าอย่างหัวปักหัวปำเย่ซิวเดินไปถึงหน้าเวทีสำคัญ จับเชือกเส้นหนึ่งไว้ และส่งพลังวิญญาณอันทรงพลังและดุดันของเขาเข้าไปอย่างรุนแรงพลังนั้นเหมือนแม่น้ำที่เชี่ยวกราก ไหลทะลักอย่างไม่หยุดยั้ง สร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1
ประเทศหลงเถิง ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าโบราณทางตอนเหนือ“อาจารย์ ผมกลับมาแล้ว มื้อเย็นวันนี้เป็นเนื้อกระต่ายแหละ”ณ ส่วนลึกของป่าโบราณมีบ้านไม้หลายหลังตั้งอยู่เห็นเพียงเด็กหนุ่มอายุราวสิบหกหรือสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง ในมือหิ้วกระต่ายตัวอวบอ้วนมาด้วยหลายตัว เขากระโดดขึ้นไปบนโขดหินตะปุ่มตะป่ำขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ดีดตัวเพียงไม่กี่ครั้งก็มาถึงหน้าบ้านไม้เขาชื่อเย่ซิว อาศัยอยู่ที่นี่กับอาจารย์ของเขามาตั้งแต่ยังเด็กแล้วติดตามอาจารย์เพื่อฝึกฝนวรยุทธ เก็บสมุนไพร เรียนการแพทย์ และเรียนรู้ด้านการอ่านเขียนเอี๊ยดเย่ซิวผลักประตูแล้วเดินเข้าไป วินาทีต่อมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือกระต่ายในมือถูกทิ้งลงกับพื้นเห็นเพียงชายชราคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูก ศีรษะตกลงมา ไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว“อาจารย์ อาจารย์ครับ เป็นยังไงบ้าง?!”เย่ซิวตกใจมากรีบรุดขึ้นไปแล้วตรวจชีพจรของเขาก่อน จึงได้พบว่าไม่มีการเต้นของชีพจรแล้วจากนั้นเขาก็รีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังเข็มลงไปไม่มีประโยชน์!เขาถ่ายทอดพลังปราณอันทรงพลังของตัวเองไปให้ แต่ก็ยังคงไร้ผลใด ๆความโศกเศร้าครั้งใหญ่เข้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 2
“ไปให้พ้น แกไอ้คนเถื่อนตัวเหม็น อย่าเข้ามาในรถของฉันนะ และห้ามแตะต้องคุณปู่ของฉันด้วย!”เซี่ยชิงชิงแยกเขี้ยวยิงฟัน กางกรงเล็บของเธอเหมือนกับลูกแมวขี้โมโหเย่ซิวโกรธแล้ว ‘หญิงคนนี้คงไม่ปกติสินะ?!’เขาคว้าข้อมือของเซี่ยชิงชิง ออกแรงแล้วลากเธอออกมาเซี่ยชิงชิงพยายามดิ้นอย่างหนัก "กรี๊ดดด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้นักเลงตัวเหม็น!"เพียะ เพียะ!เย่ซิวไม่ตามใจเธออยู่แล้ว จับเอวเธอขึ้นมาโดยตรงแล้วตีแรง ๆ สองทีร่างอ้อนแอ้นของเซี่ยชิงชิงชะงักกึก เธอหันไปมองเย่ซิวด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ "นาย...นายถึงกับ…!"เย่ซิวโยนเซี่ยชิงชิงลงกับพื้น ขู่เธออย่างดุร้ายว่า "หุบปากไปเลย ไม่งั้นฉันจะจัดการเธอตรงนี้แหละ! ในที่รกร้างห่างไกลแบบนี้ เธอหนีไม่รอดหรอก แม้แต่สัตว์ร้ายก็ยังเอาชนะฉันไม่ได้ ลองคิดดูเอาเองก็แล้วกัน!"เซี่ยชิงชิงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันทีเย่ซิวขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเธออีก เขาหันหลังแล้วกลับเข้าไปในรถเขาตรวจชีพจรของชายชราก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นพยักหน้าเล็กน้อย หยิบเข็มเงินออกมา หลังฆ่าเชื้อแล้ว จึงฝังเข็มลงไปบนจุดชีพจรของชายชราอย่างรวดเร็วแต่เดิมชายชรามีอาการหายใจติดขัดแต่หลังจา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 3
เพียะ!หนึ่งฝ่ามือหนัก ๆ ฟาดไปที่หน้าของเซี่ยชิงชิงใบหน้าที่ขาวผ่องและเนียนละเอียดของเธอบวมขึ้นในทันทีนั้นเสียงตบที่คมชัด ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน ทำให้เซี่ยเจี๋ยเบิกตากว้าง บอดี้การ์ดทั้งสองคนเองก็ตกตะลึงเช่นกันเซี่ยชิงชิงยกมือขึ้นกุมหน้า ความรู้สึกเจ็บและร้อนผ่าว รวมถึงความอัปยศอดสูอย่างถึงที่สุดทำเอาเธอแทบบ้าคลั่งเสียงกรีดร้องแหลมดังขึ้นทันที "กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ?!"เย่ซิวเพิกเฉยต่อเธอ มองไปที่เซี่ยเจี๋ยแล้วพูด “หลานสาวของคุณกำเริบเสิบสาน ไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโส ผมก็เลยช่วยสั่งสอนเธอแทนให้ มีปัญหาอะไรไหมครับ?"เซี่ยเจี๋ยยิ้มอย่างขมขื่น "ฉันไม่กล้ามีปัญหาหรอก หลานสาวฉันคนนี้ หยิ่งผยองมากเกินไปแล้วจริง ๆ"“คุณปู่ ฆ่าเขา รีบฆ่าเขาเดี๋ยวนี้เลย!” เซี่ยชิงชิงตีโพยตีพาย คนทั้งคนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอถูกตบหน้า“หุบปาก!”เซี่ยเจี๋ยตะคอก เขาปลดปล่อยกลิ่นอายของผู้ฝึกยุทธออกมานิดหน่อย “ดูเหมือนว่าปกติปู่จะตามใจหลานจนเสียคนแล้วจริง ๆ รีบขอโทษผู้มีพระคุณเย่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นนับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจนกระทั่งหลานเรียนจบ อย่าคิดว่าจะได้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 4
จ้าวเฉียนเดินเข้ามาพร้อมกับเลขาฯ เมื่อเห็นฉากนี้เขาก็ตะโกนทันที "หยุดเดี๋ยวนี้!"ชายฉกรรจ์หลายสิบคนยั้งมือ“พ่อ?” จ้าวเฟิงตกตะลึง “พ่อมาทำอะไรที่นี่?”จ้าวเฉียนถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"จ้าวเฟิงอธิบายเหตุการณ์ให้จ้าวเฉียนฟังด้วยเสียงทุ้มต่ำดวงตาของจ้าวเฉียนเป็นประกาย ความคิดของเขาหมุนวนอย่างรวดเร็วเขาเข้าใจสถานการณ์อย่างคร่าว ๆ แล้ว น่าจะเป็นเย่ซิวคนนี้ที่บังเอิญช่วยเซี่ยเจี๋ย แต่ขณะเดียวกันก็ดันไปทำให้เซี่ยชิงชิงขุ่นเคืองใจ จึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นต้องบอกว่าจ้าวเฉียนสมกับที่เป็นจิ้งจอกเฒ่าจริง ๆเขาโบกมือ "อย่างนั้นก็ลงมือเถอะ"แต่ในตอนนี้เอง จู่ ๆ เย่ซิวก็โพล่งขึ้น "คุณคือจ้าวเฉียนงั้นเหรอ?"ที่นี่คืออาคารของบริษัทเหิงหยวนกรุ๊ป และในพินัยกรรมที่อาจารย์ทิ้งไว้ให้นั้น ยังได้ทิ้งข้อมูลคร่าว ๆ เกี่ยวกับจ้าวเฉียนเอาไว้ด้วยจ้าวเฟิงโกรธมาก "ชื่อของพ่อฉัน แกอยากจะเรียกก็เรียกได้หรือไง? ไอ้คนเถื่อน!"เย่ซิวเพิกเฉยต่อเขา "เป็นคุณจริง ๆ เยี่ยมเลย ผมมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อมาหาคุณโดยเฉพาะ"“โอ้?” จ้าวเฉียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "คนเถื่อนที่เพิ่งลงมาจากเขาอย่างนาย มีธุระอะไรกับฉ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 5
ที่หน้าร้าน หญิงวัยกลางคนชี้ไปที่เย่ซิวแล้วตะโกนเสียงดังลั่น "ไสหัวไปให้ไกล ๆ เลย อย่ามาขัดขวางธุรกิจของฉัน!"ในความเห็นของเธอ เย่ซิวซึ่งสวมชุดผ้าขี้ริ้วและสะพายถุงผ้าเก่า ๆ ไม่ต่างอะไรจากขอทานเย่ซิวพูดว่า "ผมไม่ใช่ขอทาน ผมมาซื้อเสื้อผ้า ผมมีเงิน"หญิงวัยกลางคนกอดอกและเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า "ขอทานอย่างแกจะมีเงินสักเท่าไหร่เชียว สิบหยวนหรือว่ายี่สิบหยวนล่ะ? แกไม่มีปัญญาซื้อเสื้อผ้าที่นี่ได้หรอกนะ ห้ามเข้ามาในร้านของฉัน อย่าทำให้ร้านของฉันสกปรก"เย่ซิวระงับความโกรธ "ผมบอกคุณไปแล้วนี่ว่าผมมีเงิน ถ้าคุณเปิดร้านทำธุรกิจ ทำไมถึงไม่ให้ผมเข้าไปล่ะ?"หญิงวัยกลางคนโกรธมาก "แกยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ? ถ้าไม่ไป ฉันจะไม่ยั้งมือแล้วนะ"หลังจากพูดจบ เธอก็หยิบไม้กวาดข้างประตูขึ้นมาและจ้องเย่ซิวด้วยสีหน้าดุร้าย“พี่ชายคนนี้ อยากจะซื้อเสื้อผ้าเหรอคะ? มาที่ร้านฉันก็ได้นะ”ทันใดนั้นเอง เสียงอ่อนหวานเสียงหนึ่งก็ดังมาจากร้านข้าง ๆ เย่ซิวหันกลับไปมอง เห็นว่าเธอเป็นหญิงสาวอายุประมาณสิบแปดหรือสิบเก้าปีกำลังพูดกับเขาอย่างเขินอายเธอดูไร้เดียงสามาก สวมกางเกงยีนส์และเสื้อยืดสีขาวผมถูกถักเป็นเปียสอง
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 898
แคสซี่ย์ยกมือขวาขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา ก่อนจะกดลงอย่างแรงพร้อมพูดว่า “ลงมือซะ! ฆ่าทุกคนที่เป็นคนของหยางเฟิง อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว!”"ฉึก ฉึก ฉึก!"เลือดพลันก็สาดกระเซ็น บางคนถูกโจมตีจากคนที่อยู่ข้าง ๆ อย่างไม่ทันตั้งตัวและเสียชีวิตในทันทีหยางเฟิงตกตะลึงและโกรธจัด เขาอยากจะต่อต้าน แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้เพียงมองดูพี่น้องร่วมชาติของเขาถูกฆ่าไปทีละคนด้วยสายตาเจ็บปวดเขาหลั่งน้ำตาเลือด เสียใจภายหลังเหลือจะกล่าวไม่เคยคาดคิดเลยว่าแคสซี่ย์จะโหดเหี้ยมและไร้ความปรานีถึงเพียงนี้สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยความโกลาหลในพริบตา“ไปเถอะ ถึงเวลาที่เราต้องแสดงบ้างขึ้นเวทีแล้ว”เย่ซิวจับมือของอลิส เดินไปข้างหน้าอย่างใจเย็นและมั่นคง พลังไร้รูปปกคลุมรอบตัวเขาในระยะสองเมตร ทำให้ทุกสิ่งที่เข้าใกล้ ไม่ว่าจะเป็นคนหรือพลังวิเศษต่างๆ ล้วนถูกสะท้อนออกไปดวงตาของอลิสเปล่งประกายเจิดจ้า เธอหลงรักชายตรงหน้าอย่างหัวปักหัวปำเย่ซิวเดินไปถึงหน้าเวทีสำคัญ จับเชือกเส้นหนึ่งไว้ และส่งพลังวิญญาณอันทรงพลังและดุดันของเขาเข้าไปอย่างรุนแรงพลังนั้นเหมือนแม่น้ำที่เชี่ยวกราก ไหลทะลักอย่างไม่หยุดยั้ง สร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 897
“หรือว่ามันจะล้มเหลวไปทั้งเช่นนี้จริง ๆ? ฉันไม่มีทางยอมแน่!” หยางเฟิงกำหมัดแน่น เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาปูดโปนเขาลงทุนไปหลายร้อยล้านในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพียงเพื่อช่วยหยางถิงถิงปลดพันธนาการของห่วงโซ่พันธุกรรมที่กักขังเธอไว้และวันนี้ เขาก็ทุ่มเงินไปกว่าหนึ่งล้านล้านบาทเพื่อจ้างผู้มีพลังวิเศษเหล่านี้ ซึ่งได้กินเงินไปเกือบหนึ่งในสามของทรัพย์สินทั้งหมดที่เขามีหากล้มเหลว ไม่เพียงแต่จะสูญเสียเงินทอง หยางถิงถิงเองก็จะต้องตายเพราะผลกระทบของพลังย้อนกลับด้วยหยางเฟิงก้มหัวให้เหล่าผู้มีพลังวิเศษพร้อมเอ่ยเสียงหนักแน่น “ขอร้องทุกท่าน หากใครยังมีพลังเหลือได้โปรดช่วยฉันอีกครั้ง ฉันจะจดจำบุญคุณนี้ไว้ตลอดชีวิต” ด้วยสถานะของหยางเฟิง การแสดงท่าทีเช่นนี้ก็เท่ากับการลดเกียรติของตัวเองลงจนแทบไม่มีเหลือทำให้มีผู้มีพลังวิเศษอีกนับร้อยคนก้าวออกมาข้างหน้า แต่พวกเขาเหล่านั้นก็เพิ่งฟื้นฟูพลังวิเศษกลับมาได้เล็กน้อย การช่วยเหลือจึงไม่มีนัยสำคัญ หยางเฟิงกัดฟัน หยิบเซรุ่มยีนสีแดงสดหลอดหนึ่งออกมาแล้วดื่มลงไปในรวดเดียวพลังที่เหือดแห้งในร่างกายของเขา ได้ฟื้นฟูกลับสู่จุดสูงสุดอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ถ่าย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 896
กลุ่มแรกที่ทำการถ่ายโอนพลังวิเศษสำเร็จแล้ว ต่างก็ทยอยถอยกลับไป แต่ละคนมีสภาพอ่อนล้าจนแทบยืนไม่อยู่หยางเฟิงกล่าวขอบคุณด้วยความจริงใจ จากนั้นก็มีคนนำบัตรธนาคารและเซรุ่มยีนไปมอบให้ถึงมือพวกเขาของตอบแทนที่ได้รับจะแตกต่างกันไปตามระดับพลังของแต่ละคนกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าก้าวขึ้นไปรอบตัวของหยางถิงถิงก็เริ่มแผ่คลื่นพลังอันแข็งแกร่งออกมา บนหน้าผากของเธอปรากฏตราประทับรูปกลีบดอกไม้ที่มีทั้งหมดสี่กลีบในตอนนี้กลีบแรกเริ่มเปล่งประกายสีแดงเพลิง หยางเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคงว่า “นี่คือพลังวิเศษธาตุไฟ” เย่ซิวมองตราประทับบนหน้าผากของหยางถิงถิง พลางรู้สึกหวั่นไหวในใจ และมีคำหนึ่งแวบขึ้นมาในความคิดแต่เขายังไม่มั่นใจนักหลังจากที่ผู้ใช้พลังวิเศษกว่าห้าร้อยคนถ่ายโอนพลังให้เธอแล้ว กลีบที่สองบนหน้าผากของหยางถิงถิงก็สว่างขึ้น มันเป็นสีเขียว ซึ่งแสดงถึงการตื่นขึ้นของพลังวิเศษธาตุไม้ เมื่อผู้ใช้พลังวิเศษกว่าแปดร้อยคนถ่ายโอนพลังวิเศษให้ กลีบที่สามก็สว่างขึ้น มันเป็นสีเหลือง แสดงถึงการตื่นขึ้นของพลังวิเศษธาตุดิน หยางเฟิงเริ่มรู้สึกประหม่าอย่างมาก เพราะยิ่งถึงช่วงหลังความยากก็ยิ่งเพิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 895
หยางถิงถิงเข้าร่วมงานวันนี้ในชุดเดรสสวยหรูหรา ดูงดงามจนยากที่จะลืมผมสีม่วงเป็นประกายของเธอถูกม้วนเป็นลอนเล็ก ๆ และเมื่อรวมกับใบหน้ารูปไข่ที่เย็นชาของเธอ ทำให้เธอดูเหมือนเซรามิกรัศมีแห่งความสง่างามของเธอเปล่งออกมาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าผิวที่เผยออกมานอกชุดที่ใส่ผ่องใสเหมือนคริสตัลและมีความขาวกระจ่างอมชมพูอีกทั้งรูปร่างของเธอยังดีมากอีกด้วยเธอมีเอวคอดกิ่วและหน้าอกที่น่ามองข้อเสียอย่างเดียวคือขาสั้นไปนิด แต่การใส่รองเท้าส้นสูงก็พอจะปกปิดจุดนี้ได้รูปลักษณ์นี้ทำให้ผู้ชายหลายพากันจ้องตาเป็นมัน อดไม่ได้ที่จะมีความรู้สึกอยากทำให้หญิงสาวผู้นี้ยอมศิโรราบแก่พวกเขาหากให้พูดตรง ๆ หากหยางถิงถิงไม่อ้าปากพูด เธอก็คงจะยอดเยี่ยมมากเลยทีเดียวคืนนี้หยางถิงถิงพยายามยับยั้งพฤติกรรมคุณหนูผู้เอาแต่ใจของตัวเองเพราะเธอรู้ว่าคืนนี้สำคัญกับเธอมาก เธอจึงประพฤติตัวดีและขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานอย่างสุภาพหากเย่ซิวไม่ได้ใช้เวลาทั้งบ่ายกับผู้หญิงคนนี้ เขาก็คงโดนเธอหลอกเข้าได้เหมือนกันเมื่อหยางถิงถิงเดินมาอยู่ตรงหน้าเย่ซิว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เธอยังคงแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเย่ซิว พลางพ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 894
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ นี่พวกนายกำลังทำอะไรกัน!”เมื่อเสียงอันทรงอำนาจดังขึ้น ทุกคนก็หันไปโค้งคำนับบุคคลดังกล่าว“ยินดีที่ได้พบท่านประธานและท่านรองประธาน”“ทั้งสองท่านดูเด็กลงไปทุกวันเลย”“สวัสดีท่านประธานทั้งสอง”…… ประธานและรองประธานสมาคมผู้มีพลังวิเศษเป็นคนสูงอายุสองคน ชายหนึ่ง หญิงหนึ่งพอทั้งสองเดินเข้ามา เย่ซิวก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “คุณท่านคือประธานของที่นี่หรือครับ?”ชายชราผู้นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหยางเฟิงหยางเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “ผมเป็นแค่รองประธาน ประธานน่ะคือคนนี้ต่างหาก”ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างหยางเฟิงดูเหมือนว่าจะมีอายุประมาณหกสิบถึงเจ็ดสิบปีดูจากผมสีทองของเธอก็รู้ว่าเป็นคนประเทศจ้านอิงตี้โดยกำเนิดสมาคมผู้มีพลังวิเศษเป็นองค์กรที่สำคัญมากถึงขนาดนี้ แต่รองประธานกลับเป็นชาวต่างชาติ นี่แสดงให้เห็นว่าหยางเฟิงเป็นผู้มีอำนาจมากเพียงใดนอกจากนี้ เย่ซิวก็ใช้เวลาทั้งบ่ายกับอีกฝ่าย แต่เขากลับไม่ได้สังเกตเห็นถึงคลื่นพลังวิเศษอันแกร่งกล้าที่แผ่ออกมาจากตัวของอีกฝ่ายเลยเขาอาจจะมีพลังแข็งแกร่งกว่าเย่ซิวหรืออาจจะมีสมบัติพิเศษบางอย่างที่สามารถซ่อนลมปราณของเขาไว้ได้เย่ซิวคิดว่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 893
ขณะนั้นได้มีกลิ่นน้ำหอมแรง ๆ ลอยเข้ามากระทบหน้าจากนั้นก็มีเสียงอันนุ่มนวลดังขึ้นที่ข้างหู “พี่ชายท่านนี้ดูมีสไตล์จังเลยนะคะ”เดลจ้องมองเย่ซิว แววตาของเธอมีประกายแปลก ๆแม้เย่ซิวจะซ่อนแสงจ้าบางส่วนจากเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่อยู่ แต่มันก็ยากที่จะมองข้ามเมื่อเห็นในระยะใกล้อลิสยืนอยู่ตรงหน้าเย่ซิวและมองไปยังหญิงที่เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์เย้ายวนคนนี้ “เธอเป็นใคร คิดจะทำอะไร?”เธอเหยียดนิ้วไปทางเย่ซิวแล้วกระดิกนิ้วเรียก “ฉันสนใจผู้ชายของเธอ คุณอยากพูดคุยกับฉันอย่างลึกซึ้งสักหน่อยไหมคะ”อลิสโกรธมาก ทำไมถึงได้มีผู้หญิงที่ทำตัวไร้ยางอายเช่นนี้ เธออดไม่ได้ที่จะตวาดไปว่า “รีบไสหัวไปซะ อย่ามาเกะกะที่นี่”เดลไม่ได้โมโหแม้แต่น้อย ทว่ากลับส่งสายตาเจ้าชู้ไปให้เย่ซิว ขณะเดียวกันเธอก็แอบใช้พลังจิตของตัวเองไปด้วยเธอยิ้มมุมปากเบา ๆ พลางคิดว่าข้อตกลงแลกเปลี่ยนนี้ทำสำเร็จง่ายเหลือเกินแค่ไปอ่อยผู้ชายเธอก็ได้เงินห้าร้อยล้านมาครองแล้ว เท่านี้ก็เพียงพอให้เธอซื้อเซรุ่มปรับแต่งยีนสำหรับการบำเพ็ญตนได้เป็นจำนวนมากแล้วพลังจิตเข้าสู่ตัวเย่ซิวได้อย่างราบรื่นขณะที่เธอเกือบจะจับตัวผู้ชายหน้าตาธรรมดาคนนี้ได้แล้ว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 892
สวิตช์อีกอันใช้ปรับเบาะเอนช้า ๆเธอปลดเข็มขัดนิรภัยออก พร้อมพูดทั้งใบหน้าเปื้อนน้ำตา “วันนี้ฉันจะทำให้นายหมดแรงไปเลย อย่าได้คิดที่จะทิ้งฉันไปเชียว”พูดจบเธอก็เข้าจู่โจมเย่ซิวอย่างรุนแรงคำพูดอาจหาญใคร ๆ ก็พูดได้ แต่เมื่อต้องลงสนามจริง ๆ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งไม่กี่ชั่วโมงต่อมา สิ่งเดียวที่อลิสทำได้คือขอความเมตตา และขอร้องให้เย่ซิวปล่อยเธอเย่ซิวดูเวลาและเห็นว่าใกล้ถึงเวลาเริ่มงานแล้ว เขาจึงยอมปล่อยอลิสไปดูจากสภาพของเธอ เธอคงขับรถไม่ไหว เย่ซิวจึงต้องขับเองเวลาหนึ่งทุ่มห้าสิบนาที เย่ซิวมาถึงสถานที่ที่สมาคมผู้มีพลังวิเศษจัดงานปาร์ตี้มีรถหรูและรถสปอร์ตจอดเรียงรายกันอยู่ที่หน้าประตูทางเข้านอกจากนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแต่ละคนยังดูแข็งแรงและดุดันน่ากลัว จนคนทั่วไปไม่กล้ามองพวกเขาตรง ๆ ด้วยซ้ำเย่ซิวลงจากรถ ตามมาด้วยอลิสร่างกายอีกครึ่งของเธอเอนซบเย่ซิว เธอมองเขาอย่างตำหนิ “นายนี่น่ารำคาญจริง ๆ ไม่รู้จักสงสารคนอื่นบ้างเลย”เย่ซิวรู้สึกขบขันเป็นอย่างมาก “คุณเป็นฝ่ายเริ่มจู่โจมผมก่อนแท้ ๆ แต่ตอนนี้กลับมาโทษผมเนี่ยนะ”อลิสพูดไม่ออก เธอจึงหยิกแขนเขาอย่างแรงเย่ซิว “…”“อล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 891
หยางถิงถิงเดินไปที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์ทีละก้าว พลางหยิบแบล็กการ์ดขึ้นมาสีหน้าเคร่งขรึมแล้วรูดไปที่เครื่องคิดเงินพีโอเอสจำนวนเงินที่แสดงคือ สองพันหกร้อยล้านบาทจากนั้นก็รูดโกลด์การ์ด สามพันเก้าร้อยล้านบาทบัตรถูกรูดทีละใบทุกครั้งที่รูดบัตร หัวใจของหยางถิงถิงก็สั่นไหวไม่รู้ว่าหยางเฟิงปรากฏตัวอยู่ข้างหลังเธอตั้งแต่เมื่อไร และเขาก็เงียบไปเมื่อเห็นยอดเงินในบัตรแต่ละใบตัวเลขที่แสดงบนบัตรใบสุดท้ายคือหนึ่งหมื่นแปดพันล้านบาทมือของหยางถิงถิงสั่น ทำเอาบัตรใบนั้นเกือบจะหล่นลงบนโต๊ะมูลค่ารวมของบัตรเจ็ดแปดใบนี้ปาไปเกือบสี่หมื่นล้านบาทแล้วเงินจำนวนมหาศาลนี้เป็นเรื่องยากมากสำหรับครอบครัวของพวกเขาที่จะหามาได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ อีกทั้งพวกเขายังต้องขายทรัพย์สินจำนวนมากไปถึงจะพอเย่ซิวมองหยางถิงถิงที่มีสีหน้าไม่สู้ดี “ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องทำตามสัญญาของคุณแล้ว”หยางเฟิงไม่ได้เข้ามาห้ามถึงเวลาที่หลานสาวของเขาต้องได้รับบทเรียนแล้ว เธอจะได้เข็ดหลาบเสียทีหยางถิงถิงกำมือน้อย ๆ ทั้งสองข้างไว้แน่นด้วยนิสัยหยิ่งทระนงที่เธอเป็นมาตั้งแต่เด็ก การเรียกชายแปลกหน้าว่า ‘นายท่าน’ ต่อหน้าคนอื่น ๆ เป
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 890
หยางถิงถิงชิงตอบก่อนว่า “หนึ่งหมื่นล้านบาท ห้ามขาดแม้แต่นิดเดียว”อลิสโกรธจัด “เธอบ้าไปแล้วเหรอ เสื้อผ้าหนึ่งชิ้นราคาหนึ่งหมื่นล้าน ถึงจะทำมาจากทองคำล้วนและประดับด้วยเพชรร้อยเม็ด มันก็ไม่แพงขนาดนั้นหรอก”หยางถิงถิงแค่นเสียงเย็นพลางเหล่ตามองเธอ “ราคาถูกตั้งไว้แบบนี้มาตั้งแต่แรก ฉันไม่ได้ตั้งราคาสูงเกินจริงสักหน่อย ถ้าจ่ายไม่ไหวก็ถอดชุดออกซะ ยาจกเอ๊ย”เย่ซิวรู้สึกหงุดหงิดกับการยั่วยุซ้ำแล้วซ้ำเล่าของหยางถิงถิง และพร้อมที่จะสอนบทเรียนให้กับเธอ “แล้วถ้าผมมีเงินซื้อชุดนี้ล่ะจะว่ายังไง?”หยางถิงถิงกอดอก ทุกส่วนของร่างกายเธอแสดงถึงความดูถูกเหยียดหยามเย่ซิว “ดูจากสภาพนายแล้วทั้งตัวคงจะมีเงินไม่ถึงหนึ่งหมื่นบาทด้วยซ้ำ…คนธรรมดาอย่างนายจะมีเงินหนึ่งหมื่นล้านได้ยังไง”เดิมทีเธออยากจะพูดว่า ‘ไอ้ยาจก’ แต่เมื่อนึกถึงคุณปู่ที่ยังอยู่ข้าง ๆ เธอก็จำต้องเปลี่ยนคำพูดเย่ซิวยิ้มออกมา เดี๋ยวนี้ยังมีคนตัดสินว่าใครรวยหรือจนจากมูลค่าของเสื้อผ้าที่สวมใส่กันอยู่อีกหรือ “แล้วถ้าผมหาเงินมาได้ล่ะ?”“ถ้านายหาเงินหนึ่งหมื่นล้านมาได้ ฉันจะคำนับนายแล้วเรียกนายว่านายท่านสามครั้งไปเลยแต่บอกไว้ก่อนนะว่าเงินนั่นต้
