เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 901
บทที่เกี่ยวข้อง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 902
“นี่จะเป็นไปได้ยังไง?” หยางถิงถิงรู้สึกไม่เชื่อในตอนแรกแต่ในวินาทีต่อมา เธอก็เห็นฉากตรงหน้าและตกตะลึงจนแทบอาเจียน พลางปิดปากตัวเองแล้วพูดขึ้นว่า “คุณปู่ นี่มันเรื่องอะไรกันคะ?!” หยางเฟิงส่ายศีรษะ พร้อมสั่งกำชับด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ตอนนี้...หลานพาเขากลับบ้านเราไปก่อน รอให้ปู่จัดการเรื่องตรงนี้เสร็จแล้วค่อยว่ากัน”“อะไรนะ?!” หยางถิงถิงถึงไม่พอใจในทันที “คุณปู่ล้อเล่นหรือเปล่าคะ? ให้หนูพาเขากลับบ้านเนี่ยนะ! นี่มันเหมือนเอาหมาป่าเข้าบ้านเลยนะคะ! คุณปู่ไม่กลัวเหรอว่าหลานสาวของคุณจะโดนไอ้หมอนี่รังแกหรือทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง?” หยางเฟิงหัวเราะเบา ๆ “ถ้ามีเรื่องแบบนั้นจริง ก็ดีสิ” หยางถิงถิง “???” สุดท้ายหยางถิงถิงก็ถูกบังคับให้พาเย่ซิวกลับบ้าน หยางเฟิงให้เธอเลือกสองทาง คือจะพาเย่ซิวกลับบ้าน หรือจะอยู่ช่วยกันยกศพอยู่ที่นี่ หยางถิงถิงตัดสินใจเลือกทางแรกทันที เธอขับรถเอสยูวีสุดหรู โดยมีเย่ซิวกับอลิสนั่งอยู่ด้านหลัง หยางถิงถิงเงียบไปตลอดทาง ไม่หยิ่งยโสเหมือนตอนที่อยู่กับหยางเฟิงก่อนหน้านี้เลย แถมเธอยังขับรถเร็วมากด้วยเหตุผลก็มีเพียงข้อเดียว เพราะจุดที่โด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 903
เย่ซิวเดิมทีก็แค่พูดคุยกับผู้หญิงคนนี้เล่น ๆ เท่านั้นแต่เมื่อได้รู้ว่าเธอเรียนสาขาอะไร และไม่มีคนในครอบครัวอีก เขาจึงคิดจะดึงตัวเธอไปทำงานด้วยถังอวิ้นนั้นเหมาะสมกับตำแหน่งผู้จัดการที่เขาต้องการในทุก ๆ ด้านเธอเองก็เป็นคนจากประเทศหลงเถิงเหมือนกัน ซึ่งสถานะที่ไร้พันธะใด ๆ ของเธอนั้นดูสะอาดสะอ้านในระดับหนึ่ง เย่ซิวจึงคิดจะพาเธอกลับไปที่สำนักโอสถตอนนี้ที่นั่นกำลังขาดบุคลากรที่มีความสามารถในการบริหารจัดการอย่างมาก เนื่องจากธุรกิจขยายตัวขึ้นเรื่อย ๆ จึงขาดแคลนทรัพยากรบุคคลระดับสูงเมื่อพูดออกไปเช่นนี้ ทั้งอลิสและถังอวิ้นต่างก็หันมามองเย่ซิวเป็นตาเดียวถังอวิ้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ยังคงตอบกลับอย่างสุภาพว่า “ขอโทษค่ะคุณผู้ชาย ฉันทำงานที่นี่มีความสุขมากแล้วท่านประธานและครอบครัวของพวกเขาก็ดีกับฉันมาก ตอนนี้ยังไม่มีความคิดที่จะย้ายออกไปค่ะ”“ผมให้เงินเดือนปีละห้าสิบล้านบาท” เย่ซิวพูดอย่างตรงไปตรงมา “และยังจะมอบบางสิ่งที่คุณคาดไม่ถึงให้อีกด้วย”ถังอวิ้นเป็นเพียงคนธรรมดา แต่ดูจากรูปลักษณ์ของเธอแล้ว เธอน่าจะออกกำลังกายเป็นประจำเย่ซิวสามารถช่วยเธอปรับปรุงสมรรถภาพทางกาย ให้เปลี่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 904
เย่ซิวลูบคาง พลางพินิจมองหยางถิงถิงถึงแม้ว่านิสัยจะเอาแต่ใจและมีนิสัยคุณหนูหนักอยู่สักหน่อย แต่พรสวรรค์ของเธอก็ถือว่าโดดเด่นไม่น้อยแม้ว่าจะเทียบกับเย่ซิวไม่ได้เลย แต่ถ้าเปรียบเทียบกับคนธรรมดา เธอก็จัดว่าเป็นอัจฉริยะหากได้รับการฝึกฝนอย่างเหมาะสม เธออาจจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง"นาย... นายมองอะไร" ภายใต้สายตาของเย่ซิว หยางถิงถิงรู้สึกไม่สบายใจ เธอบิดตัวด้วยความกระสับกระส่าย เย่ซิวยิ้มเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไร และยังไม่คิดจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้เธอรู้ในตอนนี้รอให้มีเวลา เขาค่อยหาวิธีฝึกฝนเธอให้ดีเสียก่อนไม่นานถังอวิ้นก็กลับมา และหยางเฟิงก็กลับมาด้วยเช่นกันเย่ซิวพูดขึ้นก่อนที่หยางเฟิงจะทันได้เอ่ยปากว่า "ไปคุยกันที่ห้องทำงานของคุณเถอะ"หยางเฟิงพยักหน้า "เชิญตามฉันมา"ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องทำงาน หยางเฟิงล็อกประตู แล้วหยิบแฟ้มเอกสารหนาเตอะออกมาจากตู้เซฟ ยื่นให้เย่ซิว"นี่คือทรัพย์สินทั้งหมดที่อยู่ในชื่อฉัน ตอนนี้มีมูลค่ารวมประมาณสองล้านหกแสนล้านบาท ผมจะขายทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เร็วที่สุดและจะเปลี่ยนมันเป็นทองคำ"เย่ซิวเปิดอ่านเอกสารเมื่ออ่านจบ เ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 905
เมื่อถังอวิ้นได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเย่ซิว เธอถึงกับรู้สึกสับสนขึ้นมาเล็กน้อยเธอไม่ใช่เด็กสาวไร้เดียงสาที่ไม่เคยเจออะไรเลยตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา เธอได้พบเห็นชายหนุ่มรูปงามมากมาย รวมถึงเจ้าชายจากต่างประเทศด้วยแต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรูปลักษณ์หรือออร่าของพวกเขา ก็ไม่มีใครเทียบกับเย่ซิวได้เลยที่สำคัญเธอรู้สึกว่าเย่ซิวดูคุ้นหน้าคุ้นตา แต่ในตอนนั้นกลับคิดไม่ออกว่าเคยเห็นเขาที่ไหนถึงแม้ถังอวิ้นจะเป็นเพียงหัวหน้าแม่บ้าน แต่เพราะความสามารถที่โดดเด่น ทำให้หยางเฟิงเปิดเผยความลับหลายอย่างให้เธอรับรู้แม้กระทั่งภาพการต่อสู้ในตอนนั้น เธอก็เคยได้ดูหลังจากได้ดูภาพการต่อสู้นั้น ถังอวิ้นก็ถึงกับตื่นเต้นจนใจเต้นแรง แม้ว่าตั้งแต่เล็กจนโต เธอจะเติบโตในประเทศจ้านอิงตี้แต่เธอก็ยังคงคิดว่าตัวเองเป็นคนของประเทศหลงเถิง และฝันว่าวันหนึ่งเธอจะได้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิด“คุณผู้ชาย คุณดูคุ้นหน้ามากเลยนะคะ”หยางเฟิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พูดขึ้นว่า “แน่นอนว่าต้องคุ้นอยู่แล้ว ไม่นานมานี้ฉันไม่ได้เอาภาพการต่อสู้นั้นให้เธอดูหรอกหรือ?”ร่างของถังอวิ้นถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย ดวงตาเบิกกว้าง ในที่สุดเธอก็นึกอ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 906
หยางถิงถิงนอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เพราะท่านี้ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดได้เมื่อเห็นเย่ซิวเดินออกมาพร้อมกับถังอวิ้น เธอก็เตรียมตัวจะลุกขึ้นแต่ทันใดนั้นก็ชะงักไปเพราะเธอเห็นเย่ซิวเดินเข้าไปในห้องของถังอวิ้นหยางถิงถิงถึงกับกระโดดลุกขึ้นจากโซฟาอย่างรวดเร็วเนื่องจากการเคลื่อนไหวที่รุนแรงเกินไป ทำให้แผลเจ็บจนต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแต่ในตอนนี้เธอไม่สนใจความเจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว แม้แต่รองเท้าก็ไม่ทันใส่ รีบวิ่งตรงไปที่ห้องของถังอวิ้นหยางถิงถิงถือว่าถังอวิ้นเป็นเหมือนพี่สาวของตัวเอง แล้วเธอจะปล่อยให้ถังอวิ้น ‘เป็นเนื้อเข้าปากเสือ’ ไปต่อหน้าต่อตาได้อย่างไร?ขณะที่ถังอวิ้นกำลังจะปิดประตู หยางถิงถิงก็พุ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว “พี่คะ พี่กำลังจะทำอะไร? ทำไมถึงปล่อยให้เจ้าหมาป่าลามกตัวนี้เข้ามาได้!”ถังอวิ้นหัวเราะและตอบว่า “ฉันกับคุณคนนี้มีเรื่องต้องพูดคุยกันนิดหน่อย ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอก”หยางถิงถิงยังคงไม่เชื่อ “จะคุยเรื่องอะไรถึงคุยกันข้างนอกไม่ได้ จำเป็นต้องเข้ามาในห้องพี่ ฉันบอกเลยว่าเขาไม่ใช่คนดีอะไรเขาคงเห็นว่าพี่ทั้งสวยทั้งหุ่นดีเหมือนฉัน เลยใช้วิธีการบางอย่างหลอกล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 907
“โอ๊ย~”หลังจากพยายามอดทนอยู่เพียงไม่กี่นาที ในที่สุดถังอวิ้นก็ทนไม่ไหวและส่งเสียงที่เธอรู้สึกว่าเป็นเสียงที่น่าอายอย่างมากออกมาเธออยากจะหาโพรงดินมุดหนีจากความอายไปเสียเดี๋ยวนั้นแต่ทันใดนั้นก็ถูกกลิ่นเหม็นฉุนกระแทกใส่จนแทบลืมตาไม่ขึ้นร่างกายของเธอถูกปกคลุมด้วยชั้นของสารสีดำหนาแน่นเย่ซิวพยักหน้า “เสร็จแล้วล่ะ คุณไปอาบน้ำให้เรียบร้อยนะ ผมจะออกไปก่อน”เย่ซิวออกจากห้องน้ำและปิดประตูให้ถังอวิ้นรีบถอดเสื้อผ้าบนตัวออกอย่างรวดเร็ว เปิดฝักบัวแล้วล้างสารสีดำบนตัวทิ้งไปเธอใช้แชมพูและสบู่เหลวขัดตัวอย่างแรงมากใช้เวลาประมาณสิบกว่านาทีจนไม่มีกลิ่นเหม็นหลงเหลืออยู่อีกในห้องน้ำมีกระจกบานใหญ่ตั้งอยู่ เธอยืนมองตัวเองในกระจกเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของตัวเองตอนนี้ เธอก็ถึงกับตกตะลึงพยายามสะบัดหัวไปมาแรง ๆ ด้วยสงสัยว่าตัวเองกำลังเห็นภาพหลอนไปหรือเปล่าคนในกระจกนี้คือตัวเธอจริง ๆ น่ะเหรอ?แม้ว่าเธอจะถือว่าเป็นคนที่มีความงดงามตามธรรมชาติ แม้จะอายุสามสิบกว่า แต่ก็ยังดูเหมือนสาววัยยี่สิบกว่า ๆ แต่ก่อนหน้านี้ตรงหางตาของเธอก็เริ่มมีริ้วรอยเล็ก ๆ ขึ้นบ้างแล้วทว่าตอนนี้ไม่เพียงแค่ริ้วรอยหา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 908
เหมือนกับที่คนโบราณเรียกว่าดอกบัวทองสามนิ้ว เล็กกะทัดรัดน่ารักทำให้คนที่เห็นอยากจะถือไว้ในมือและสัมผัสมันให้เต็มที่ลมหายใจของถังอวิ้นเริ่มกระชั้นขึ้นเพราะเย่ซิวจับข้อเท้าที่บาดเจ็บของเธอร่างกายเธอเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าช็อต จนอดไม่ได้ตัวสั่นเล็กน้อยเย่ซิวคลำกระดูกของเธอแล้วพูดว่า “กระดูกเคลื่อน เดี๋ยวผมช่วยจัดให้เข้าที่ อาจจะเจ็บนิดหน่อย แต่ทนเอาหน่อยนะ”ถังอวิ้นพยักหน้าขานรับอืม มือทั้งสองข้างจับผ้าปูที่นอนแน่นกร๊อบ!เสียงกระดูกดังลั่น เย่ซิวจัดกระดูกให้กลับเข้าที่มันเจ็บก็จริง แต่ยังอยู่ในขอบเขตที่ถังอวิ้นทนได้จากนั้นก็เป็นที่แขนเย่ซิวเลิกแขนเสื้อของเธอขึ้น พบว่ามีอาการบวมแดงอาการของแขนค่อนข้างหนัก เขาใช้เวลาสักพักในการจัดกระดูกให้กลับเข้าที่ถังอวิ้นอุทานด้วยความประหลาดใจ “นี่มันน่าอัศจรรย์มาก! ก่อนหน้านี้ตอนที่ฉันข้อเท้าพลิก ต้องไปโรงพยาบาล ถ่ายเอกซเรย์ ใส่เฝือกนอนโรงพยาบาล อย่างน้อยก็หนึ่งเดือนถึงจะหาย”เย่ซิวพูดว่า “โรงพยาบาลส่วนใหญ่มักจะหาทางเอาเงินจากคุณให้ได้มากที่สุด ถ้ารักษาได้ด้วยเงินหนึ่งแสน เขาก็จะไม่ยอมได้รับแค่เก้าหมื่น”ถังอวิ้นพยักหน้าอย่างเห็นด้ว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 909
“หลานสาวของคุณมีพรสวรรค์มากกว่าที่คุณคิด ถ้าให้ผมเป็นผู้ฝึกสอนเธอ รับรองว่าภายในห้าปีเธอจะก้าวเข้าสู่ระดับจินตานอย่างแน่นอน”คำพูดนี้สำหรับหยางเฟิงเปรียบเสมือนสายฟ้าฟาดลงกลางใจ ทำให้เขาตกตะลึงอย่างมาก“คุณเย่ เธอไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่ไหม?!”“แน่นอนครับ” เย่ซิวพยักหน้า พร้อมกลืนจินตานกลับเข้าไปในร่าง จากนั้นพูดต่อว่า “ยิ่งไปกว่านั้น นอกจากทางฝั่งของคุณแล้ว ในประเทศจ้านอิงตี้ ผมยังได้วางแผนเอาไว้อีกหลายอย่างพูดง่าย ๆ คือ ไพ่ในมือของผม ไม่ว่าจะทั้งด้านจำนวนหรือพลังล้วนเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการได้”ไม่ว่าจะเป็นเสี่ยวปิงที่กำลังจะเข้าสู่ระดับจินตานหุ่นยนต์สามตัวในมือ หรือเถียนเถียนที่ผมให้การอุปถัมภ์รวมถึงเสี่ยวไป๋ที่กำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนแปลง สิ่งเหล่านี้ปล่อยออกมาล้วนเป็นเรื่องใหญ่โตสะเทือนฟ้าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ จนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยใช้ไพ่ตายอย่างสัตว์วิญญาณกิเลนเลยยังไม่นับรวมถึงเหล่าผู้หญิงรอบตัวเขาอีกไม่ว่าจะเป็นเซี่ยซิ่วซิ่ว ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ เวินหว่านเอ๋อร์ รวมถึงจอมยุทธ์ระดับเก้าอีกสิบกว่าคนและยังมีเซี่ยชิงชิง ยอดฝีมือผู้เชี่ยวชาญในการใช้พิษที่อยู่ในช่วงสร้างพื้นฐาน
บทล่าสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 918
ไม่อย่างนั้นข้อมูลที่เขาได้คัดลอกมาจากหลี่อวี่ถงครั้งก่อนก็คงเสียเปล่าเส้นทางที่สำนักโอสถจะเดินในอนาคตจะไม่เหมือนกับประเทศจ้านอิงตี้ที่สร้างสิ่งประหลาดและไร้มนุษยธรรมแต่เป้าหมายคือการพัฒนายาดัดแปลงพันธุกรรมที่ช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายมนุษย์ เมื่อผสานกับวรยุทธ์และพลังภายในจะสามารถสร้างยอดฝีมือจำนวนมากขึ้นมาได้ยอดฝีมือเหล่านี้จะมีศักยภาพสูงกว่า ไม่มีผลข้างเคียง และไม่ทำลายความสมดุลของธรรมชาติเย่ซิวมองไปที่พนักงานสาว “ตอนนี้เสี่ยวเยวี่ยต้องการสารอาหารเยอะ ๆ แต่จำไว้ว่าต้องหลีกเลี่ยงอาหารที่มีไขมันมากเกินไปหลังจากกินอะไรเสร็จแล้วก็ให้ไปพักผ่อน ผมจะค้างที่นี่คืนนี้ดูว่าคนที่วางยาพิษจะปรากฏตัวหรือเปล่า”พนักงานสาวรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของเย่ซิวจนแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่และกล่าวขอบคุณเขาซ้ำไปซ้ำมาเธอวุ่นอยู่กับการดูแลจนกระทั่งถึงช่วงค่ำหลังจากเสี่ยวเยวี่ยทานอาหารเสร็จแล้วก็ล้างหน้าแปรงฟัน ก่อนจะเข้าไปพักผ่อนในห้องสำหรับคนที่เพิ่งหายจากอาการป่วยหนัก การนอนหลับให้เพียงพอถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเมื่อจัดการดูแลให้เสี่ยวเยวี่ยนอนหลับอย่างเรียบร้อยแล้ว พนักงานสาวก็หยิบชุดเปล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 917
เย่ซิวจับชีพจรของเด็กสาวที่ชื่อเสี่ยวเยวี่ยไม่นานนักคิ้วของเขาก็ขมวดแน่นพนักงานสาวเห็นสีหน้าของเย่ซิว ใจเธอก็พลันหล่นวูบ “เสี่ยวเยวี่ยเป็นอะไร? คุณอย่าทำให้ฉันกลัวสิ”“ร่างกายของเธอไม่ใช่อาการกล้ามเนื้อฝ่อลีบ แต่ถูกพิษ”“อะไรนะ? พิษเหรอ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นไปได้!”เย่ซิวหันไปเอ่ยกับพนักงานสาว “ไปเอาแก้วน้ำพลาสติกแบบใช้แล้วทิ้งมาหน่อย”เธอรีบวิ่งออกไปทันที ส่วนเย่ซิวก็หยิบเข็มเงินออกมาเมื่อเธอเอาแก้วน้ำมาให้ เย่ซิวก็ใช้เข็มเงินเจาะนิ้วมือของเสี่ยวเยวี่ยเบา ๆ แล้วกดลงเล็กน้อยหยดเลือดสีดำไหลออกมาหยดหนึ่งพร้อมกับกลิ่นเหม็นรุนแรงที่แผ่ออกมาสีหน้าของเย่ซิวจริงจังมาก “นี่เป็นพิษร้ายแรงและมันได้ฝังลึกถึงกระดูกและระบบไหลเวียนโลหิตแล้ว”พนักงานสาวโกรธจนตัวสั่น “ใครกันที่ใจร้ายขนาดนี้ หรือว่าจะเป็นพวกเขา? ทำไมต้องทำร้ายเสี่ยวเยวี่ยด้วย? ถ้ามีปัญหาก็มาเล่นงานฉันสิ!”เย่ซิวลุกขึ้นแล้วเดินไปทางห้องครัวพิษในตัวเสี่ยวเยวี่ยนั้นเป็นพิษสะสม นั่นหมายความว่ามีคนคอยลอบวางยาพิษเธออย่างต่อเนื่องปริมาณพิษที่ให้แต่ละครั้งน้อยมากจนไม่ถึงกับทำให้เสียชีวิตในทันทีเย่ซิวเดินไปที่ห้องครัวและตักน้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 916
พนักงานสาวไม่ค่อยเชื่อใจเย่ซิวสักเท่าไหร่ และเธอก็ไม่กล้าพาเขาไปเจอหลานสาวของตัวเองด้วยเย่ซิวเองก็ขี้เกียจอธิบายอะไรให้มากความจึงใช้พลังจิตควบคุมร่างกายของเธอแล้วเริ่มขับรถต่อพนักงานสาวตกใจจนแทบสิ้นสติ แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามขัดขืนแค่ไหนก็ไม่อาจหลุดพ้นจากการควบคุมของเย่ซิวได้ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งคู่ก็มาถึงโครงการก่อสร้างร้างที่นั่นมีคนอยู่แล้วและกำลังขนถ่ายสินค้าออกจากรถทีละคันเย่ซิวก้าวลงจากรถ ส่วนพนักงานสาวก็มีความคิดอยากจะหนีไปจากที่นี่ทันทีแต่เมื่อคิดไปคิดมาเธอก็ล้มเลิกความคิดที่จะหนี แล้วยอมลงจากรถอย่างว่าง่ายเย่ซิวพูดคุยกับหัวหน้าผู้ดูแลจากฝั่งโรงงานเพื่อยืนยันจำนวนสินค้าให้เรียบร้อย จากนั้นเขาก็สั่งให้พวกนั้นออกไปจากนั้นเขาก็เก็บรถทั้งหมดเข้าไปในช่องมิติของแหวนผนึกของการกระทำนี้ทำให้พนักงานสาวถึงกับตกตะลึงราวกับโลกทั้งใบของเธอถูกสั่นสะเทือนหลังจากจัดการเก็บรถเสร็จ เย่ซิวก็เอ่ยโดยไม่สนใจสีหน้าตกใจของเธอเลยแม้แต่น้อย “ไปบ้านคุณก่อนผมจะช่วยแก้ปัญหาหลานสาวคุณให้ แล้วหลังจากนั้นคุณค่อยพาผมไปที่ห้องทดลองนั่น”เขาหยุดเล็กน้อยก่อนจะเสริม “ผมมีวิธีมากมายที่จะบังคับให้คุ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 915
พนักงานขายสาวไม่ตอบอะไร แต่ปลายนิ้วของเธอพลันยืดออกกลายเป็นเล็บที่แหลมคมราวกับมีดสั้นพุ่งตรงไปที่ศีรษะของเย่ซิวอย่างไรก็ตาม เมื่อเธอพุ่งเข้าไปหายังเย่ซิวได้เพียงไม่กี่เซนติเมตร ร่างกายของเธอกลับไม่สามารถขยับได้เหมือนถูกตรึงอยู่ในโคลนลึกที่ไร้ทางหลุดพ้นดวงตาของพนักงานสาวหดเกร็งลง “ผู้มีพลังวิเศษ นายเป็นใครกันแน่? ฉันออกจากโครงการนั้นไปแล้วยังจะตามมาฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ?!”เย่ซิวรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที “โครงการอะไร? เล่าให้ฟังหน่อยสิ”พนักงานสาวดูประหลาดใจอย่างยิ่ง “คุณไม่ใช่คนของพวกเขาเหรอ?”“ผมไม่ได้อยู่ฝ่ายใดของประเทศจ้านอิงตี้ทั้งนั้น” เย่ซิวจ้องมองเธอ“เก็บความคิดฆ่าฟันไปก่อนแล้วมาคุยกันดี ๆ คุณดูเหมือนกำลังเจอปัญหาอะไรบางอย่าง บางทีผมอาจช่วยคุณได้นะ”เมื่อครู่ตอนที่เย่ซิวขอให้เธอติดตามเขาหนึ่งวัน แววตาของหญิงสาวนั้นมีความลังเลอย่างชัดเจน แต่สุดท้ายเธอก็ตอบตกลง นั่นหมายความว่าเธอต้องกำลังเผชิญกับความลำบากบางอย่างแน่“ฉันต้องการเงินจำนวนมาก อย่างน้อยก็หลายร้อยล้าน” เธอหดมือกลับ กำหมัดแน่นจนข้อนิ้วซีดขาว “ฉันมีหลานสาวคนหนึ่ง อายุเพิ่งจะสิบแปดปี แต่กล้ามเนื้อของเธอกำลังฝ่อและเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 914
เมื่อผู้จัดการสาวเห็นดวงตาของเย่ซิวเปล่งประกายก็รีบเดินเข้ามาด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย “คุณลูกค้าคะ ฉันเป็นผู้จัดการของที่นี่ฉันติดต่อกับสำนักงานใหญ่เรียบร้อยแล้ว กรุณาชำระเงินก่อนนะคะ หากระยะทางในการขนส่งไม่เกินหนึ่งร้อยกิโลเมตร เรามีบริการส่งฟรีค่ะ”เย่ซิวยื่นบัตรให้เธอพร้อมแจ้งที่อยู่ สถานที่นั้นอยู่ชานเมือง เป็นโครงการก่อสร้างที่ถูกทิ้งร้างเขาเคยผ่านไปเห็นโดยบังเอิญและสังเกตว่ามีพื้นที่กว้างขวางมากพอที่จะใช้ประโยชน์ได้หลังจากที่รูดบัตรชำระเงินเรียบร้อย ใบหน้าของผู้จัดการหญิงก็ยิ่งฉีกยิ้มมากขึ้นกว่าเดิม สายตาที่มองเย่ซิวเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงคนที่สามารถซื้อรถจำนวนมากโดยไม่กะพริบตาแบบนี้ต้องเป็นคนที่รวยมากแน่ ๆถ้าเธอสามารถจับเขาไว้ได้ก็ไม่ต้องทนลำบากทำงานขายแบบนี้อีกต่อไปแม้ว่าเธอจะเป็นผู้จัดการ แต่บางครั้งเธอก็ต้องยอมขึ้นเตียงกับผู้ชายแก่ ๆ และหน้าตาน่าเกลียดเพื่อให้ได้ยอดขายอยู่เสมอเย่ซิวอาจจะดู ‘ธรรมดา’ ในแง่หน้าตา แต่ดูจากอายุแล้วก็ยังหนุ่มแน่นอยู่การได้อยู่กับผู้ชายแบบนี้อย่างน้อยก็ดีกว่าพวกเฒ่าหัวงูที่ทั้งตัวเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่าเยอะเลยด้วยอุดมการณ์นี้จึงทำให้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 913
เย่ซิวอุทานเบา ๆหญิงสาวตรงหน้าดูแล้วน่าจะอายุประมาณสามสิบหกหรือสามสิบเจ็ดปีหน้าตาของเธอจัดว่าได้สักเจ็ดคะแนน ส่วนรูปร่างสามารถให้ถึงแปดคะแนนเลยทีเดียว ดูจากรูปร่างแล้วเห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงที่เหมาะแก่การมีบุตรมากแต่สิ่งที่ทำให้เย่ซิวประหลาดใจไม่ใช่รูปร่างของเธอกลิ่นที่ติดตัวเธอมีกลิ่นของเซรุ่มแฝงอยู่แม้ว่าเธอจะใช้กลิ่นน้ำหอมที่เข้มข้นกลบกลิ่นเอาไว้ แต่ก็ยังไม่อาจรอดพ้นประสาทสัมผัสอันเฉียบคมของเย่ซิวไปได้อย่างไรก็ตาม เย่ซิวไม่ได้แสดงท่าทีพิรุธออกมาแม้แต่น้อย เขาเอ่ยถาม “รถยนต์ไฟฟ้าคันนี้ราคาเท่าไหร่?”“เรียนคุณลูกค้า รถรุ่นนี้มีระยะทางขับขี่ที่หนึ่งร้อยห้าสิบกิโลเมตร ได้รับการยกเว้นภาษีการซื้อ รวมประกันแล้วราคารวมอยู่ที่หนึ่งแสนเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าบาทค่ะ”“ที่นี่มีของในสต๊อกทั้งหมดกี่คัน”“ในร้านมีสามสิบคันค่ะ สำนักงานใหญ่ของเราที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มีอยู่ประมาณห้าร้อยคัน”“ผมจะเอาทั้งหมด ส่งไปตามที่อยู่ที่ผมให้ไปก็พอ พวกคุณไม่ต้องจัดการเรื่องประกันและการจดทะเบียนรถ พอทำได้ไหม”ดวงตาของหญิงสาวเป็นประกายขึ้นทันที ก่อนจะแอบกำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้นคำสั่งซื้อม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 912
ถังอวิ้นเม้มริมฝีปาก “คุณหนูอาจจะนิสัยไม่ค่อยดีนัก แต่จริง ๆ แล้วเธอไม่ได้เป็นคนเลวร้ายนะคะ”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้วจากนั้นสายตาของเขาก็เหลือบไปมองถังอวิ้นวันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวคู่กับกระโปรงยีนยาวถึงเข่าและถุงน่องสีเนื้อดูใสซื่อแต่แฝงด้วยความเย้ายวนไปแบบสาวออฟฟิศไปพร้อมกัน“อีกไม่กี่วันผมก็ต้องไปแล้ว ในช่วงนี้คุณก็จัดการขายทรัพย์สินที่นี่ให้หมดเลยนะพยายามเปลี่ยนเป็นทองให้ได้มากที่สุด เพราะเงินของประเทศจ้านอิงตี้ใช้กับที่นั่นไม่ได้”ถังอวิ้นตอบรับเบา ๆ “ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปจัดการให้ คุณผู้ชายจะทานอาหารเช้าก่อนใช่ไหมคะ”หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ ถังอวิ้นก็ออกไปส่วนหยางถิงถิงยังคงอยู่ในห้อง ไม่รู้ว่าเธอไม่กล้าออกมาหรือเพราะเหตุผลอื่นกันแน่เย่ซิวจึงออกไปข้างนอกคนเดียวในเมื่อมาถึงที่นี่แล้วก็ถือโอกาสซื้อของเพิ่มเติมหน่อยประเทศจ้านอิงตี้มีของราคาถูกและใช้ได้จริงมากมายอย่างเช่น อาหาร รถยนต์ รถจักรยานยนต์ เป็นต้นตอนนี้ในสำนักโอสถยังมีคนที่สามารถซื้อรถยนต์และรถจักรยานยนต์ได้น้อยมากแถมและน้ำมันเชื้อเพลิงก็มีจำกัดเย่ซิวจึงคิดจะซื้อรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าแล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 911
ในคืนนั้นเย่ซิวหลับสนิทและเป็นการหลับที่แสนหวานแต่สำหรับหยางถิงถิงแล้วกลับเป็นฝันร้าย เพราะเธอต้องถูกผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วันนอนกอดทั้งคืนตลอดทั้งคืนเธอแทบไม่ได้นอนเลย จิตใจถูกทรมานอย่างหนักแม้ว่าเธอจะก้าวเข้าสู่ช่วงสร้างพื้นฐานแล้ว แต่พอตื่นเช้ามาเธอกลับต้องตื่นมาพร้อมกับขอบตาดำคล้ำอย่างเห็นได้ชัดเย่ซิวค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาและพบว่าระดับพลังบำเพ็ญของเขาเพิ่มขึ้นไปไม่น้อยเลยเมื่อเปรียบเทียบกับการบำเพ็ญตามปกติแล้ว นี่เทียบเท่ากับการบำเพ็ญอย่างหนักเป็นเวลาสองเดือนเลยทีเดียวมันเป็นผลลัพธ์ที่เหนือความคาดหมายจริง ๆเย่ซิวคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับคุณสมบัติทางร่างกายของหยางถิงถิงด้วยผู้หญิงที่ล้ำค่าแบบนี้เขาจะปล่อยไปได้ยังไง ต่อไปต้องฝึกฝนให้เธอเปลี่ยนแปลงไปตามแบบที่เขาต้องการอย่างสมบูรณ์“อรุณสวัสดิ์” เย่ซิวยิ้มทักทายในใจของหยางถิงถิงสาปแช่งเย่ซิวไม่เหลือชิ้นดีแต่ภายนอกเธอกลับไม่กล้าท้าทายเขาเลยแม้แต่น้อยถึงเธอจะไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่เธอก็รู้ว่าตอนเช้าผู้ชายจะอยู่ในสภาวะที่ไม่ธรรมดาถ้าตอนนี้เธอทำให้เย่ซิวโกรธแล้วเขาทำอะไรไม่สมเหตุสมผลกับเธอขึ้นมาล่ะก็แย่แน่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 910
แนบหูไปกับประตู ฟังสักครู่ และยืนยันได้ว่ามีเสียงลมหายใจอยู่ข้างในนั้นจากนั้นจึงย่อตัวลง หยิบธูปดอกหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเมื่อจุดไฟแล้ว เธอก็สอดธูปเข้าไปทางช่องใต้ประตูในใจก็รู้สึกพึงพอใจมาก คิดว่า ‘นี่เป็นธูปมัวเมาชั้นเลิศ ต่อให้นายจะเก่งกาจแค่ไหน ถ้าไม่ทันระวังก็ต้องสลบอย่างแน่นอน คราวนี้แหละ ฉันจะจัดการนายให้สาสม!’เมื่อคิดว่าจะได้แก้แค้นในไม่ช้า หยางถิงถิงก็อดไม่ได้หลุดจะหัวเราะออกมารอประมาณห้าถึงหกนาที เธอคิดว่าน่าจะได้เวลาแล้วจึงแอบเปิดประตูหลังจากเดินเข้าไปในห้อง เธอก็ล็อกประตูตามหลังทันทีภายในห้องมืดสนิท แต่สำหรับหยางถิงถิงแล้วก็ไม่ต่างอะไรไปกับตอนกลางวัน สายตาของเธอมองเห็นเย่ซิวที่กำลังนอนอยู่บนเตียงได้อย่างเด่นชัดหยางถิงถิงค่อย ๆ ย่องเข้าไปใกล้เย่ซิวทีละก้าวเมื่อมาถึงข้างเตียง ก็เห็นว่าเขาหายใจสม่ำเสมอ ความกังวลในใจเธอจึงหมดไปเธอกัดฟันด้วยความโกรธและยกหมัดขึ้นเตรียมจะต่อยไปที่จมูกของเย่ซิว"ไอ้ผู้ชายสารเลว กล้าดียังไงมารังแกฉัน! เดี๋ยวฉันจะต่อยให้หน้าให้ปูดเลย!"หมัดของเธอพุ่งออกไป แต่เพียงครึ่งทางก็ถูกมือแข็งแกร่งข้างหนึ่งคว้าไว้หยางถิงถิงตกใจจนแทบช็อก ม
