Mag-log inShare
บทที่ 807
Kaugnay na kabanata
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 808
ตลอดหลายปีที่ผ่านมามีเด็กที่ตายจากการถูกเธอเฆี่ยนตีไปไม่น้อยหญิงหน้าตาน่าเกลียดนั่งกินอาหารพลางมองเด็กสาวไปด้วย “ไอ้เด็กต่ำต้อย ดูจากลักษณะของแกแล้วไม่น่าจะเป็นคนของประเทศอ่ายเหรินใช่ไหมแกน่าจะมาจากประเทศหลงเถิงใช่ไหมล่ะ? บอกฉันมาว่าแกมานี่ได้ยังไง?”เด็กหญิงก้มหน้าลงด้วยแววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นอย่างชัดเจน เธอดูไม่อยากพูดอะไรมากนัก แต่ด้วยความกลัวว่าจะถูกลงโทษอีกจึงเอ่ยออกมาเบา ๆ“ฉันถูกเพื่อนของพ่อจับตัวมา แล้วถูกขายมาที่นี่เพื่อเป็นลูกบุญธรรมให้คนอื่น”“อย่างนี้นี่เอง งั้นเรียกแกว่าเด็กต่ำต้อยก็ถูกแล้ว”หญิงหน้าตาน่าเกลียดหยิบขาไก่ขึ้นมาเตรียมจะกินแต่ทันทีที่ขาไก่แตะริมฝีปาก ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อไปทันทีเธอรู้สึกได้ถึงจิตสังหารอันน่าสะพรึงที่ปกคลุมรอบตัว มันเป็นพลังที่เธอไม่อาจต้านทานได้เธอค่อย ๆ หันกลับไปด้วยความยากลำบาก แล้วก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาอย่างไม่น่าเชื่อยืนอยู่ด้านหลัง สายตาที่เขามองเธอมาเหมือนกำลังมองมดตัวหนึ่งเย่ซิวไม่ได้เสียเวลาพูดอะไรให้มากความ “ฉันถาม เธอตอบ ถ้าพูดอะไรไร้สาระก็รอรับผลที่ตามมาได้เลย”น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยอำนาจอันเย็นยะเยือกทำให
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 809
เด็กหญิงมีใบหน้าคล้ายกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เย่ซิวรู้จักถึงเจ็ดส่วน ดูยังไงก็น่าจะเป็นพี่น้องกันเย่ซิวมองเธอ “ในเมื่อเธอจำได้ว่าตัวเองเคยอยู่ที่ไหน แล้วทำไมถึงจำชื่อตัวเองไม่ได้?”เด็กหญิงส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน คิดถึงเรื่องนี้ทีไรมันจะปวดหัวอย่างหนักทุกทีเลยค่ะ”เย่ซิวเข้าใจทันที เธอคงถูกลบความทรงจำบางส่วนด้วยคาถาสะกดจิตขั้นสูงเรื่องที่เกี่ยวข้องกับสมองและวิญญาณแบบนี้ เย่ซิวเองก็ช่วยอะไรไม่ได้เขาทำได้เพียงพาเด็กคนนี้กลับไปแล้วให้ผู้หญิงคนนั้นช่วยดู เผื่อจะจำอะไรได้บ้าง“ตอนนี้เธอรออยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวฉันจะพาเธอออกไปด้วยกัน ตกลงไหม?”เด็กหญิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟังเย่ซิวลุกขึ้นเดินไปที่แท่นหินกลางห้องบนแท่นนั้นมีของสามสิ่งวางอยู่ ซึ่งก็คือสมบัติล้ำค่าทั้งสามของประเทศอ่ายเหรินตามที่เฟยอวี่บอกแสงสีทองเจิดจ้าฉายผ่านแววตาของเขา ก่อนที่สมบัติสามสิ่งตรงหน้าจะเปลี่ยนไปทันทีสมบัติทั้งสามถูกห่อหุ้มด้วยไอสีทองเข้มข้นมันคือโชคชะตาของชาติโชคชะตาของชาติหมายถึงพลังศรัทธาและความผูกพันที่ประชาชนมีต่อประเทศของตัวเองยิ่งโชคชะตาของชาติแข็งแกร่ง ประเทศนั้นก็จะยิ่งทรงพลัง ต่อให้เผ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 810
แสงเย็นวาบสะท้อนจากกระบี่ทำให้เย่ซิวรู้สึกเจ็บแปลบเล็กน้อยที่ผิวหนัง แสดงให้เห็นว่าความคมของมันไม่ด้อยไปกว่ากระบี่หงส์โบยบินเลยขณะที่เขาถือกระบี่เล่มนี้ไว้ กระบี่หงส์โบยบินที่เก็บไว้ในจุดตันเถียนของเขาก็เริ่มสั่นสะท้านแต่เมื่อรับรู้ได้ถึงความไม่พอใจเล็กน้อยของเย่ซิว มันก็เริ่มสงบลงบนกระบี่มีจุดแสงเจ็ดจุดที่เริ่มส่องสว่างขึ้นทีละจุดจนกลายเป็นรูปร่างคล้ายช้อนเย่ซิวเงยหน้าขึ้นทันทีด้วยพลังของกระบี่เล่มนี้ จิตสำนึกของเขาพุ่งทะยานขึ้นอย่างไร้ขีดจำกัด ทะลุชั้นบรรยากาศขึ้นไปยังห้วงอวกาศอันกว้างใหญ่นี่เป็นครั้งแรกที่เย่ซิวได้สัมผัสประสบการณ์เช่นนี้ เขารู้สึกตื่นตะลึงเป็นอย่างมากพลังจิตของเขากลายเป็นสิ่งที่เปราะบางอย่างมากในห้วงอวกาศนั้นหากไม่ได้รับการปกป้องจากพลังของกระบี่ดาวตก จิตสำนึกของเขาคงพังทลายและเขาอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสเย่ซิวไม่กล้าอยู่นานจึงรีบกลับเข้าร่างตามเส้นทางเดิมทันทีเมื่อจิตสำนึกย้อนกลับมา เย่ซิวก็ก้มมองกระบี่ในมือด้วยความประหลาดใจ “กระบี่เล่มนี้สามารถเชื่อมโยงกับกลุ่มดาวเหนือทั้งเจ็ดดวงได้ น่าอัศจรรย์จริง ๆ”สำหรับเย่ซิวแล้ว กระบี่เล่มนี้มีคุณค่าไม่ด้อยไป
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 811
“นายท่าน ท่านต้องการลูกศิษย์ไหมขอรับ? ดูข้าสิ ทั้งว่านอนสอนง่าย เชื่อฟัง ซื่อสัตย์เป็นที่สุด ท่านจะให้ข้าทำอะไรข้าก็ยอมทำทุกอย่างเลยขอรับ”เมื่อครู่นี้ยังดูน่าเกรงขามราวกับจอมมารอันดับหนึ่งของจักรวาลอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กลายเป็นคนประจบสอพลอราวกับลูกหมาตัวน้อยทันทีสมกับที่ได้ชื่อว่าเป็นจอมมารของแท้จริง ๆ นิสัยและการกระทำลไม่เหมือนคนทั่วไปเลยสักนิดเย่ซิวส่ายหัวอย่างเหนื่อยหน่าย ไม่อยากเสียเวลาไปกับหมอนี่มากนัก “พูดมาสิว่าเจ้าธงหมื่นวิญญาณนี่มันมีประโยชน์อะไร?”“นี่มันสุดยอดสมบัติเลยนะ!” จอมมารโลหิตตื่นเต้น “พลังและระดับของเจ้าธงนี่ขึ้นอยู่กับจำนวนวิญญาณที่เก็บสะสมไว้ได้ ยิ่งเก็บได้เยอะ ก็ยิ่งทรงพลังมากขึ้นหากสะสมวิญญาณระดับอมตะได้ถึงหมื่นดวงล่ะก็ มันคงเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อเลยทีเดียว รับรองเลยว่าแค่ปล่อยออกมาทั้งหมดทีเดียว ประเทศระดับกลางจะถูกกวาดล้างหายไปได้ในวันเดียว”เมื่อพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเพ้อฝันเย่ซิวรู้สึกขำเล็กน้อย “นายฝันกลางวันอยู่หรือเปล่า ตอนนี้อย่าว่าแต่ระดับอมตะเลย ขนาดระดับจินตานในโลกทั้งใบนี้ก็มีแค่ฉันคนเดียว ระดั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 812
“โอเค งั้นเราไปกันเถอะ”เย่ซิวพาเด็กสาวออกไปจากที่นั่นเมื่อเดินออกมานอกพระราชวัง ด้านนอกก็เต็มไปด้วยความโกลาหลไปหมดมีคนเจอร่างของกษัตริย์ที่ตายแล้ว ทำให้พระราชวังทั้งหลังเต็มไปด้วยมาตรการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวด บรรยากาศรอบตัวอัดแน่นไปด้วยความกดดันราวกับคลื่นความโกรธที่โหมกระหน่ำเด็กสาวมีสีหน้าซีดเซียว มือเล็ก ๆ เผลอกำชายเสื้อของเย่ซิวเอาไว้แน่นโดยไม่รู้ตัวแต่แล้วเธอก็รู้สึกตัว ก่อนจะรีบปล่อยมือออกและก้มหน้าลงด้วยท่าทางเหมือนทำผิดตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอคงผ่านความเจ็บปวดมาไม่น้อย จนจิตใจของเธอเปราะบางถึงขั้นนี้พอเห็นแบบนี้ทำให้เขานึกถึงจวงเสี่ยวหยิงที่มีชะตากรรมไม่ต่างกันนักความโกรธแค้นที่มีต่อสำนักสหัสธารก็เพิ่มขึ้นอีกระดับบนท้องฟ้าด้านบนมีโดรนมากกว่าพันตัวบินวนอยู่เย่ซิวพาเธอหลบออกไปได้อย่างง่ายดายไม่นานนัก ค่ายกลที่ไม่มีเครื่องยนต์คอยเสริมพลังอย่างต่อเนื่องก็พังทลายลงหลังออกจากพระราชวังไป เย่ซิวก็เปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ของตัวเองและเด็กสาวเล็กน้อยเขาพาเธอไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่สองสามชุดให้เธอ จากนั้นก็พาไปหาอะไรอร่อย ๆ กินให้อิ่มต่อมาเขาก็หาโร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 813
“เอ๊ะ?” เด็กสาวทำหน้าอึดอัด “ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ แถมประตูบานนี้ยังทำจากเหล็กอีก ฉันถีบยังไงก็ไม่พังแน่ ๆ”เย่ซิวยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ทำตามที่ฉันบอกก็พอ”หน้าประตูมีบอดี้การ์ดยืนเรียงรายกันเป็นสองแถว แต่ตอนนี้พวกเขากลับขยับตัวไม่ได้เลยเด็กสาวมองรอยยิ้มของเย่ซิว ไม่รู้ทำไมจู่ ๆ ก็รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมาเธอสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะเดินไปที่หน้าประตูใหญ่ หลับตาแน่นแล้วยกขาขวาถีบออกไปสำหรับเด็กสาวธรรมดาที่ไม่เคยบำเพ็ญอะไรมาก่อน แรงถีบย่อมไม่มากอยู่แล้วแต่ทันทีที่เธอยกเท้าถีบออกไป เย่ซิวก็ดีดนิ้วเบา ๆโครม!ประตูเหล็กขนาดใหญ่ล้มลงด้วยแรงถีบของเด็กสาวทันที เธอเองก็ถึงกับยืนนิ่งค้างด้วยความตกตะลึง“ใครวะ? กล้าดียังไงถึงมาป่วนที่นี่”ชายวัยกลางคนหน้าตาน่ารังเกียจคนหนึ่งวิ่งออกมาจากข้างใน เขามองดูประตูที่ล้มลงก่อนจะหันมามองเด็กสาวหลังจากชะงักไปชั่วครู่ แววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นโลภอย่างชัดเจน “อ้อ นางเด็กเลว นึกไม่ถึงว่าโตขึ้นมาจะงดงามขนาดนี้ มานี่ซะดี ๆ ฉันจะส่งเธอไปให้เจ้าสำนัก เขาต้องให้รางวัลฉันอย่างงามแน่”พูดจบเขาก็ยื่นมือหมายจะคว้าบ่าเด็กสาวไว้ปัง!เย่ซิวมองเห็นไอสีดำที่ลอยวน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 814
ทันใดนั้นดวงตาของเชียนหลิวอี้เจี้ยนก็วาวโรจน์ด้วยประกายเย็นเยียบ “ข้างนอกมีแขกไม่ได้รับเชิญ ไป๋หลี่ ออกไปจัดการซะ”ชายที่ถูกเรียกว่าไป๋หลี่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนหมุนตัวออกไปเขาผลักประตูเดินออกมาก่อนจะพบกับเย่ซิวและเด็กสาวสองคน ไป๋หลี่หรี่ตาลงเล็กน้อยแล้วจับจ้องไปที่เย่ซิวทันทีเขาสัมผัสได้ว่าชายตรงหน้าคนนี้ไม่ธรรมดาเพราะเย่ซิวเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเองไปแล้ว ไป๋หลี่จึงไม่รู้ว่าคนตรงหน้าคือศัตรูตัวฉกาจที่สุดของประเทศอ่ายเหรินในตอนนี้“แกเป็นใคร? ทำไมถึงบุกรุกเข้ามาโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้”ไป๋หลี่ยังไม่เคลื่อนไหวเพราะยังไม่รู้ถึงพลังที่แท้จริงและแรงจูงใจของชายตรงหน้าขณะนั้นเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น มีหญิงสาวคนหนึ่งในชุดกระโปรงสีดำเดินเข้ามาเธอเป็นหญิงร่างอวบ สูงเพียงประมาณหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตรหน้าตาจัดได้ว่าพอประมาณ ให้คะแนนสักเจ็ดเต็มสิบ แต่กลับมีเสน่ห์แบบเย้ายวนที่เพิ่มความน่าสนใจให้เธอมากขึ้นเด็กสาวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว ผู้หญิงคนนี้คือแม่บุญธรรมของเธอที่มักจะดุด่าว่ากล่าวและทำร้ายเธอบ่อยอยู่ครั้งเมื่อฝ่ายหญิงเห็นเด็กสาว เธอก็สำรวจดูตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะยิ้มเยาะ “นึ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 815
เหนือศีรษะของเชียนหลิวอี้เจี้ยนมีไอร้อนพวยพุ่งออกมาอย่างต่อเนื่อง นั่นเป็นเพราะเขาโกรธจนแทบคลั่ง!ชายที่เคยใช้ชีวิตลอยลำอยู่ในวงการอำนาจมายาวนานครึ่งชีวิต กลับต้องมาถูกทรยศถึงในบ้านตัวเองโดยคนที่เขาไว้ใจที่สุดอย่างไป๋หลี่แต่สิ่งที่ทำให้เขารับไม่ได้ที่สุดคือการที่เรื่องนี้ถูกคนนอกจับได้ มันเป็นความอับอายที่ไม่อาจทนได้สิ่งที่เขาทำหลังจากนั้นไม่ใช่การโจมตีเย่ซิว แต่เป็นการตบภรรยาคนแรกของเขาจนเสียชีวิตคาที่จากนั้นเขาก็จ้องมาที่เย่ซิวด้วยดวงตาแดงก่ำ “แกเป็นใคร!”เย่ซิวไม่ได้สนใจเขา แต่กลับดึงเด็กสาวเข้ามาใกล้แล้วถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “หนูอยากฆ่าเขาเองไหม?”เด็กสาวพยักหน้าโดยไม่ลังเลตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอต้องเจ็บปวดและทนทุกข์ทรมานแสนสาหัสมันเป็นสิ่งที่เธอเคยกล้าทำเพียงแค่ฝันถึงมันในยามหลับเท่านั้น“ดี งั้นรอเดี๋ยวนะ”เชียนหลิวอี้เจี้ยนได้ยินคำพูดของเย่ซิวก็หัวเราะเสียงดัง “ไอ้หนุ่ม แกคงบ้าไปแล้วถึงได้พูดจาเพ้อเจ้อแบบนี้ออกมา รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันคือ…”“หนวกหู ใครใช้ให้แกพูด!”เมื่อครู่เย่ซิวยังคุยกับเด็กสาวอยู่ แต่ในวินาทีถัดมาเขาก็พุ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเชียนหลิวอี้เจี้ย
Pinakabagong kabanata
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1165
เย่ซิวรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันทีพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเสี่ยวไป๋ลอยอยู่กลางอากาศพลังวิญญาณในห้องถูกดูดเข้าไปหามันอย่างบ้าคลั่งไม่กี่วินาทีก็สูบพลังวิญญาณจนหมดทั้งห้องจากนั้นร่างของมันก็ถูกห่อหุ้มด้วยรังไหมขนาดใหญ่ แล้วค่อย ๆ ลอยลงสู่พื้นอย่างช้า ๆเย่ซิวยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เสี่ยวไป๋กำลังจะวิวัฒนาการอีกแล้วรอบที่แล้วเหมือนจะพัฒนาขึ้นไม่มากเท่าไหร่แต่สัญชาตญาณของเย่ซิวบอกว่ารอบนี้น่าจะเติบโตแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียวเขารีบเอาน้ำพุวิญญาณที่เหลืออยู่เทราดลงไปบนรังไหมทันที ซึ่งมันก็ถูกดูดซึมหายไปอย่างรวดเร็วนี่อาจช่วยเร่งขั้นตอนวิวัฒนาการให้เร็วขึ้นได้เย่ซิวเดินไปอุ้มเจ้าเสี่ยวอวี่ที่อยู่ไม่ไกลขึ้นมาเจ้าตัวนี้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากแต่ท้องของมันนี่เหมือนหลุมดำชัด ๆเย่ซิวเลยจัดเต็มอีกครั้ง เขากลั่นโอสถวิญญาณหยกมาอีกหมื่นเม็ดให้มันไว้กินเล่นทั้งสำนักอวิ้นหลิงคงไม่มีใครกล้าทำอะไรฟุ่มเฟือยอย่างเขาอีกแล้วล่ะในช่วงครึ่งเดือนหลังจากนั้น เย่ซิวก็หมกตัวอยู่แต่กับการกลั่นโอสถและฝึกฝนวิชาต่าง ๆข้างนอกเองก็เริ่มมีข่าวแพร่กระจายไปว่าเย่ซิวสามารถกลั่นโอสถวิญญาณหยกได้ควา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1164
จากท่าทีและสีหน้าของทุกคน เย่ซิวก็พอเดาออกว่าโอสถนี่น่าจะหาได้ยากมากในตลาดไม่งั้นพวกเขาคงไม่แห่กันมาขอซื้อแบบนี้แน่เขาทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย “ผมก็อยากช่วยนะครับ แต่โอสถตัวนี้ตอนปรุงมันใช้พลังจิตเยอะมากวันหนึ่งผมปรุงได้ไม่กี่รอบเอง แถมวัตถุดิบก็หายากด้วย”ความหมายแฝงก็คือพวกคุณต้องเพิ่มเงินและเตรียมของมาเองซึ่งทุกคนก็ไม่ใช่คนโง่และเข้าใจเจตนาของเขาทันที ก่อนจะรีบเสนอว่า“ถ้างั้นแบบนี้ดีไหม โอสถวิญญาณหยกหนึ่งเม็ด ฉันให้หนึ่งพันหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณ ส่วนวัตถุดิบเราจัดการเอง แบบนี้ตกลงไหม”เย่ซิวคำนวณในหัวอย่างไวต้นทุนของโอสถวิญญาณหยกต่อเม็ดอยู่ที่ราว ๆ หนึ่งพันศิลาวิญญาณถึงจะรวมค่าแรงและพลังวิญญาณที่ใช้ก็ถือว่าต้นทุนต่ำมาก อย่างมากก็แค่เสียเวลาเฉย ๆเขาสามารถกลั่นได้เป็นหมื่นเม็ดในคราวเดียวถ้าขายให้คนพวกนี้หมื่นเม็ดก็เท่ากับว่าจะได้เงินถึงสิบกว่าล้านศิลาวิญญาณเลยทีเดียวกำไรขนาดนี้ก็แทบจะเรียกได้ว่ากินขาดแต่เย่ซิวก็ยังไม่ตอบตกลงทันที และทำท่าลังเลอยู่รั่วอวิ๋นที่ยืนข้าง ๆ ตบไหล่เขาเสียงดัง “ยังจะลังเลอะไรอีกล่ะ?นี่มันโอกาสทองเลยนะ ได้ทั้งเงินได้ทั้งฝึกฝีมือ”เย่ซิวถ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1163
แล้วทุกคนก็เห็นจ่าฝูงเดินตรงไปหาเย่ซิว จากนั้นมันก็แลบลิ้นออกมาเลียหน้าของเขาเบา ๆ ด้วยแววตาประจบเอาใจสุด ๆทุกคนตกตะลึง “???”รั่วอวิ๋นถึงกับยืนนิ่งตัวแข็งเป็นหิน ตาถลน ปากอ้าค้างจากนั้นเธอก็ชี้ไปที่เย่ซิวอย่างโกรธจัด “นายยังจะกล้าบอกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ แล้วนี่มันอะไรกัน?!”แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ สิงโตหยกขาวอีกเจ็ดตัวก็วิ่งตามกันมาล้อมเย่ซิวไว้รอบด้าน แถมยังมองรั่วอวิ๋นด้วยสายตาแข็งกร้าวอย่างเต็มไปด้วยท่าทีคุกคามรั่วอวิ๋นเผลอก้าวถอยหลังไปด้วยสีหน้าซีดเผือดความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนใครสักคนมายึดบ้านไปคนอื่น ๆ เองก็จ้องมองเย่ซิวด้วยสายตาในแบบที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองภาพที่อยู่ตรงหน้ามันเหนือจริงเกินไปเย่ซิวทำหน้าใสซื่อ “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”รั่วอวิ๋นโกรธจนตัวสั่นสัตว์ที่เธอเลี้ยงมากับมือหลายปีดันพร้อมใจกันหักหลังเธอแบบนี้ ใครจะทนได้มันไม่ใช่แค่เรื่องทรัพยากร แต่ยังรวมถึงความรู้สึกที่ทุ่มเทไปทั้งหมดด้วย!“นายบอกว่าไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมพวกมันถึงพร้อมใจกันหักหลังฉัน อธิบายมาเดี๋ยวนี้!” รั่วอวิ๋นกัดฟันพูด สายตาที่มองเย่ซิวเต็มไปด้วยความคาดโทษถ้าเจ้าเด็กนี่ไม่ให
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1162
ในใจรั่วอวิ๋นกำลังปลื้มเป็นที่สุดแต่ต่อหน้าคนอื่นเธอยังคงวางมาดสงบนิ่ง และพยักหน้าเบา ๆ แบบถ่อมตัวสุด ๆ“ก็ไม่เท่าไหร่นะ แค่สัตว์วิญญาณไม่กี่ตัว เอาไว้เฝ้าประตูเฉย ๆ”คำพูดโอ้อวดแบบถ่อมตัวเช่นนี้ทำเอาคนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับกระตุกมุมปากกันเป็นแถบเธอคิดว่านี่คือผักกาดขาวหรือไงนี่มันสัตว์วิญญาณระดับจินตานตั้งแปดตัวเชียวนะถึงสายเลือดของพวกสิงโตหยกขาวจะไม่ใช่ระดับสูงสุด แต่ก็ไม่ใช่พวกชั้นต่ำ อยู่ระดับกลางค่อนไปทางดีเลยด้วยซ้ำถ้าเลี้ยงต่อไปดี ๆ รับรองว่าเก่งขึ้นได้อีกแน่นอนลองจินตนาการดูสิ สิงโตหยกขาวแปดตัวคำรามพร้อมกันจะอลังการแค่ไหน มันต้องเป็นภาพที่อลังการและน่าเกรงขามสุด ๆ“เย่ซิวก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ” ภรรยาเจ้าสำนักทำทีเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นเขาเย่ซิวยิ้มพลางเอ่ย “ขอคารวะท่านผู้อาวุโสทุกท่าน เจ้าสำนักและภรรยา ผมแค่มาให้อาหารพวกมันน่ะครับ”ทุกคนก็พยักหน้าเบา ๆ เป็นเชิงรับรู้ ไม่มีใครเชื่อมโยงได้ถึงเรื่องที่สัตว์วิญญาณเลื่อนระดับได้เพราะตัวเขาเลยแม้แต่น้อยไม่นานนัก สัตว์วิญญาณทั้งแปดตัวก็ค่อย ๆ สร้างตานปีศาจได้สำเร็จแทบจะพร้อมกันพลังที่ระเบิดออกมาทำให้เกิดพายุขนาดใหญ่ไปทั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1161
แม้ว่ารั่วอวิ๋นจะรู้ดีว่าความคิดแบบนี้มันไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ แต่เธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆถ้าเย่ซิวแค่ลองกลั่นโอสถเป็นครั้งแรกก็เก่งกว่าเธอแบบไม่เห็นฝุ่น แบบนั้นมันก็เหมือนโดนตบหน้าแรง ๆ เข้าให้แล้วแบบนี้จะรักษาภาพลักษณ์ความเป็นอาจารย์ไว้ต่อหน้าเขาได้ยังไงกันล่ะเสียงโครมดังขึ้น ก่อนที่ฝาปิดเตาจะหลุดออกกลิ่นหอมของโอสถที่เข้มข้นจนถึงขีดสุดกระจายไปทั่วเย่ซิวถึงกับใจหล่นวูบ คิดในใจว่าแย่แล้วถึงเขาจะพยายามเก็บงำกลิ่นเท่าที่ทำได้แล้ว แต่ดูเหมือนแค่กลิ่นที่ลอยออกมาก็แรงกว่าโอสถของรั่วอวิ๋นเสียอีกรั่วอวิ๋นพยายามควบคุมสีหน้าแล้วรีบเดินเข้าไปดูโอสถในเตาพอเห็นแล้วก็ถึงกับยืนช็อกไปทั้งตัวที่ก้นเตา โอสถจำนวนห้าสิบเม็ดวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ และแต่ละเม็ดก็ใสบริสุทธิ์ดูอัดแน่นไปด้วยพลังแต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือทุกเม็ดมีลวดลายโอสถปรากฏอยู่บนผิวของมัน หมายความว่าโอสถทั้งหมดนี้เป็นระดับสูงนี่มันไม่ใช่แค่โดนตบหน้าแล้ว แต่มันคือการโดนกดหัวลงพื้นแล้วลากไปเลยต่างหากเย่ซิวไอแห้ง ๆ หนึ่งทีและจงใจไม่เข้าไปดู แต่ทำท่าทางตื่นเต้นแล้วถามเธอด้วยสีหน้าลุ้น ๆ ว่า “ท่านอาจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1160
ทั้งความรู้ที่เคยได้รับรวมถึงทักษะการกลั่นโอสถต่าง ๆ ก็ควรจะเหนือกว่าตัวเขาแบบทิ้งห่างสิแต่ทำไมกลับรู้สึกว่ายังห่างชั้นจากเขาอยู่เยอะเลย?เย่ซิวยังคิดว่าตัวเองอาจจะคิดไปเองจึงตั้งใจดูต่ออีกสักพักจนสุดท้ายก็มั่นใจเต็มร้อยว่าทักษะการกลั่นโอสถของผู้หญิงคนนี้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของเขาด้วยซ้ำแค่ฝีมือระดับนี้ก็ยังยืนหยัดอยู่ในโลกของผู้ฝึกตนได้ด้วยเหรอ?หรือโลกของผู้ฝึกตนมันหากินง่ายขนาดนั้นเลย?ความคิดสารพัดผุดขึ้นมาในหัวเย่ซิว แต่สีหน้าเขาก็ยังคงนิ่งเฉย ไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาเลยหนึ่งชั่วโมงผ่านไป โอสถก็กลั่นเสร็จเรียบร้อยรั่วอวิ๋นเปิดฝาเตาก่อนจะหยิบเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ด ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ไม่เลว ๆ หนึ่งเตาได้โอสถมายี่สิบเจ็ดเม็ด ระดับกลางหกเม็ด ถือว่าสมบูรณ์แบบ”จากนั้นเธอก็หันไปมองเย่ซิวแม้ใบหน้าจะดูเรียบเฉย แต่เย่ซิวก็พอจะจับความหมายแฝงได้ไม่ยากก็แค่รอให้เขาชมเธอนั่นแหละหากพูดตรง ๆ การกลั่นโอสถของรั่วอวิ๋นรอบนี้ถือว่าสอบตกสำหรับเย่ซิว เพราะวัตถุดิบที่ใช้ไปทั้งหมด ถ้าเป็นเขากลั่นเองอย่างน้อยจะได้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวแถมยังเป็นโอสถระดับสูงทั้งหมดด้วยซ้ำเมื่อเห็นโ
