LOGINShare
บทที่ 359
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 360
เย่ซิวเฉยเมย "ถ้าอย่างนั้นเสวี่ยเหมยก็เป็นคนจัดการที่นี่สินะ จัดการได้แย่จริง ๆ""กล้าดีนัก!" ลุงของหลี่เฟยเห็นว่าเย่ซิวเรียกเจ้านายของเขาด้วยชื่อเท่านั้นก็โกรธขึ้นมา "แกมีสิทธิ์อะไรมาเรียกแค่ชื่อของท่าน? คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!"ใบหน้าของหลี่เฟยเต็มไปด้วยความดุร้าย "กล้าที่จะเรียกท่านนั้นด้วยชื่อเฉย ๆ ฉันจะปล่อยเรื่องนี้ออกไป ดีที่สุดแกก็จะได้ออกไปจากที่นี่ในสภาพร่างไร้วิญญาณ!"เย่ซิวเยาะเย้ย "ผมเรียกเธอด้วยชื่อเฉย ๆ แล้วยังไงล่ะ? ผมเคยล่วงเกินเธอมาแล้วด้วย คุณมีปัญหาอะไรอย่างนั้นเหรอ?"สิ่งที่เขาบอกนั้นเป็นความจริง แต่หลี่เฟยและคนอื่น ๆ คิดว่าเย่ซิวกำลังคุยโว พวกเขาจึงมองเย่ซิวราวกับเป็นธาตุอากาศลุงของหลี่เฟยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เด็กสารเลว แกกล้าดีเกินไปแล้ว รีบไปเรียกรปภ.มากดให้ไอ้เด็กนี่ให้คุกเข่าลงซะ”มีคนวิ่งออกไปข้างนอก และภายในสองนาที รปภ.กลุ่มใหญ่ก็บุกเข้ามา แต่ละคนถือกระบองไฟฟ้า สีหน้าของพวกเขาดูโหดเหี้ยมลุงของหลี่เฟยชี้ไปที่เย่ซิว "หักขามัน!"น่าหลันเหยียนหรานดึงแขนเสื้อของเย่ซิวอีกครั้ง "รีบไปสิคะ ฉันจะช่วยขวางพวกเขาไว้ให้เอง!"โดยธรรมชาติแล้วผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้แย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 361
จู่ ๆ หลี่เยี่ยนหงก็ตะโกนขึ้นขัดจังหวะคำพูดของหลี่เฟย และทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็พลันตกใจในขณะที่พวกเขายังคงไม่รู้ถึงสถานการณ์ พวกเขาก็เห็นหลี่เหยียนหงหันกลับมาคุกเข่าลงตรงหน้าเย่ซิวเสียงดังตุ้บ และโค้งคำนับสามครั้งด้วยความเคารพโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใด ๆ ก็มีก้อนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขา“คุณเย่ ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ เป็นฉันเองที่ละเลยเรื่องระเบียบวินัย และทำให้คุณต้องไม่พอใจ ฉันขอรับโทษด้วยชีวิตค่ะ!”ในเวลานี้ หลี่เยี่ยนหงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นเมื่อได้รู้เรื่องราวภายใน เธอก็เข้าใจได้โดยธรรมชาติถึงพลังอันน่าหวั่นเกรงเบื้องหลังชายหนุ่มที่ดูบอบบางและไม่เป็นอันตรายผู้นี้แม้แต่เสวี่ยเหมยในตอนนี้ก็ยังต้องลดทัศนคติของเธอลงและขอโทษเย่ซิวอย่างเป็นทางการฉากนี้ทำให้ทุกคนในห้องตกตะลึงรองผู้อำนวยการไม่อยากจะเชื่อสายตา เขามองไปที่เย่ซิวที่ซึ่งหลี่เยี่ยนหงกำลังคุกเข่าอยู่ตรงหน้า และอดไม่ได้ที่จะถามว่า "คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าครับ? ผู้ชายคนนี้ก็แค่พวกกระจอกคนหนึ่งเท่านั้น!"ด้วยสถานะของเขา เขายังคงไม่สามารถเข้าถึงสังคมชนชั้นสูงได้หลี่เยี่ยนหงเพิกเฉยต่อเขา และเงยหน้ามองเย่ซิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 362
“คุณเย่ ความผิดที่บุคลากรภายใต้บริษัทของฉันทำ สมควรตายจริง ๆ ค่ะฉันเป็นเจ้าของศูนย์รวมความบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหลวงทั้งหมด ฉันขอมอบให้คุณเพื่อเป็นการชดเชยแทนคำขอโทษค่ะ”หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง ด้วยกลัวว่าเย่ซิวจะเข้าใจผิด เธอจึงกล่าวเสริมว่า “ศูนย์รวมความบันเทิงมีทั้งหมดสิบห้าชั้น มีพื้นที่รวมมากกว่าหนึ่งแสนตารางเมตรขอบเขตธุรกิจเป็นไปตามกฎหมายทั้งหมด ส่วนมูลค่ารวมของศูนย์รวมความบันเทิงนั้นมากกว่าเกินสองหมื่นล้านบาท” น่าหลันเยียนหรานที่อยู่ข้าง ๆ ตกใจมากจนพูดไม่ออกเธอเริ่มนับนิ้วคำนวณ สงสัยว่าต้องทำงานกี่ชาติกว่าจะหาเงินจำนวนนี้ได้ครั้งสุดท้ายที่เธอได้ยินคำว่าสองหมื่นล้านนั้นมาจากการสำรวจสำมะโนประชากร...เย่ซิวไม่ปฏิเสธ แต่พยักหน้าเห็นด้วยมันไม่ใช่เรื่องของความเป็นและความตาย ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับเรื่องนี้มากนักเมื่อเห็นว่าเย่ซิวเต็มใจที่จะยอมรับมันหลี่เยี่ยนหงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเย่ซิวชี้ไปที่น่าหลันเหยียนหรานที่ยืนไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ข้าง ๆ เขา "นี่เพื่อนของผมเอง ถึงทักษะทางการแพทย์ของเธอจะไม่ได้พิเศษอะไร แต่นิสัยก็ไม่ได้แย่เลย"หลี่เยี่ยน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 363
ไม่อย่างนั้นก็รอให้เธอฝึกไปจนถึงจุดสูงสุดของวิทยายุทธนี้ หรือรอให้เย่ซิวทะลวงไปได้เท่านั้น"ไปกันเถอะ กลับกันได้แล้ว"เย่ซิวเดินออกไปข้างนอกเมื่อมองไปที่แผ่นหลังของเขา ริมฝีปากของเสวี่ยเหมยก็โค้งงอเป็นนัยเสียดสี "คนขี้ขลาด"หลังจากกลับมาที่บ้าน ก็ไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่นเลยสิ่งต่อไปที่ต้องทำคือไปรับเซี่ยซิ่วซิ่วและหลิ่วเมิ่งอิ๋นมาที่นี่ตอนนี้เขาเป็นเจ้าของธุรกิจสินทรัพย์มากมาย ดังนั้นจึงต้องมีคนที่ไว้ใจได้คอยจัดการดูแลก่อนอื่นเขามาที่ห้องของไป๋อวี้เจี๋ยเธอกำลังนอนหลับอยู่ มุมปากของเธอมีรอยยิ้มจาง ๆเขาไม่รบกวนเธอและไปที่ห้องของลู่เสวี่ยเอ๋อร์ ประตูยังเปิดแง้มอยู่เขาสามารถมองเห็นลู่เสวี่ยเอ๋อร์ที่นอนอยู่บนเตียงได้ผ่านรอยแยกประตู เสื้อผ้าของเธอถกขึ้น เผยให้เห็นแผ่นหลังนวลขาวของเธอส่วนหลิวอวิ้นกำลังทาครีมผิวหยกบนหลังของเธอตั้งแต่ค้นพบคุณสมบัติพิเศษของครีมนี้ สองแม่ลูกก็คลั่งไคล้มากทาได้ทุกส่วนของร่างกายไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะสามารถต้านทานสิ่งล่อใจที่ทำให้ขาวได้หรอกเย่ซิวยืนอยู่ตรงประตูพลางชื่นชมอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็เดินออกไปทันทีที่เขากลับมาถึงห้อง โทรศัพท์
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 364
เมื่อเย่ซิวเปิดประตูและเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างนอก เขาก็ตกตะลึง "ทำไมถึงเป็นคุณ?"คนคนนั้นคือหลินโหรวใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลเมื่อเห็นว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในวิลล่าหลังนี้คือเย่ซิว เธอก็ตกตะลึงเช่นกันจากนั้นเธอก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว และพูดว่า "เอ่อ คุณมียาห้ามเลือดบ้างไหม? เพื่อน... เพื่อนของฉันประสบอุบัติเหตุ"เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อไม่นานนี้ เธอก็รู้สึกเสียใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุดนี่เธอกำลังเล่นเล่ห์อะไรอีก แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอขึ้นมาจริง ๆ เขาคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตดวงตาของเย่ซิวหรี่ลงเล็กน้อย "เขาอยู่ที่ไหน พาผมไปดูหน่อย"หลินโหรวกังวล "คุณจะไปตรวจดูหรือยังไง? คุณรักษาคนได้เหรอ? ฉันเรียกรถพยาบาลแล้ว แต่คงใช้เวลาสักพักกว่าจะมาถึงคุณรีบบอกมาเถอะว่ามียาห้ามเลือดไหม ถ้าไม่มีฉันจะได้ไปถามที่อื่น”เย่ซิวกล่าวว่า "ผมรู้วิธีรักษา รีบพาผมไปที่นั่นเถอะ"“รักษาได้กับผีน่ะสิ!” หลินโหรวตะโกน “คุณคิดว่าฉันไม่รู้หรือว่าคุณเป็นคนแบบไหน ฉันจะไปหาคนอื่น!”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่ได้ตำหนิเธอหลินโหรวมีกลิ่นเลือดติดตัว จมูกของเย่ซิวจึงกระตุกในไม่ช้า เขาก็ระบุร่องรอยของกลิ่น
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 365
เย่ซิวและเสวี่ยเหมยนั่งอยู่หลังรถของเธอโซนที่นั่งคนขับกับที่นั่งด้านหลังนั้นแยกจากกัน ดังนั้นคนขับจะไม่ได้ยินหรือเห็นสิ่งใดที่เกิดขึ้นทางด้านหลังเลยนอกจากนี้รถคันนี้ยังมีระบบกันการสั่นสะเทือนแบบอิสระสี่ล้อ ดังนั้นไม่ว่าด้านหลังจะสั่นสะเทือนแค่ไหน ก็ไม่สามารถมองเห็นได้จากภายนอกภายในรถเต็มไปด้วยกลิ่นหอมเย้ายวนที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเสวี่ยเหมยไม่รู้ว่าจะตั้งใจหรือไม่ แต่เสวี่ยเหมยถอดเสื้อคลุมของเธอออกสวมชุดลูกไม้สีขาวผ้าชีฟองซึ่งเผยให้เห็นรูปร่างที่มีเสน่ห์ของเธออย่างสมบูรณ์แบบหลังจากได้ยินว่าเย่ซิววางแผนที่จะซื้อที่ดิน เธอก็ถามอย่างสงสัย "คุณมีแผนจะทำธุรกิจอะไร?""เครื่องสำอาง"“สายธุรกิจนี้ไม่ง่ายเลยนะ มีคู่แข่งมากเกินไป” เสวี่ยเหมยส่ายหัว เธอไม่มั่นใจในตัวเย่ซิวเท่าไหร่นัก“แค่บริษัทเครื่องสำอางที่จดทะเบียนในประเทศเพียงอย่างเดียวก็เกินห้าสิบบริษัทแล้ว และถ้าคุณนับบริษัทต่างชาติด้วยก็จะมีจำนวนหลายร้อยบริษัทหากคุณไม่มีทักษะและเส้นสาย การแย่งผลประโยชน์จากพวกผู้ประกอบการรายใหญ่นั้นจะเป็นเรื่องที่ยากมาก”เย่ซิวไม่ได้ให้คำอธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับปัญหานี้เธอไม่รู้ว่าค
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 366
หลังจากพูดถึงคำถามนี้กับเสวี่ยเหมย เธอก็พูดว่า “ว่ากันว่าสถานที่แห่งนี้ค่อนข้างน่ากลัว นักพัฒนาหลายรายที่ซื้อที่ดินต้องพบกับเรื่องประหลาดก่อนที่จะเริ่มการก่อสร้างด้วยซ้ำ”“ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก พวกเขาหาพระภิกษุและนักบวชลัทธิเต๋าหลายรูปมาทำพิธี แต่ก็ยังไม่ได้ผล”“ต่อมาที่ดินนี้ก็ได้ถูกรัฐบาลเรียกคืน”“แต่อย่าคิดว่าจะหาราคาต่อรองได้เลย ไม่ว่าที่ดินผืนนี้จะขายไม่ออกแค่ไหน แต่ราคาก็ไม่ได้ลดลงไปเลย”“ข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวคือไม่มีใครสามารถแข่งขันกับคุณได้”เย่ซิวพยักหน้า "คุณน่าจะรู้จักเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ใช่ไหม ให้พวกเขานำสัญญามา ผมจะซื้อที่ดินผืนนี้เอง"แม้ว่าเสวี่ยเหมยจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่เธอก็ยังต้องตกตะลึงกับความใจใหญ่ของเย่ซิว“นี่คุณบ้าไปแล้วหรือยังไง? แค่มองแวบเดียวก็จะทุ่มเงินสามล้านหกแสนล้านเพื่อซื้อที่ดินอาถรรพ์เนี่ยนะ คุณรู้ไหมว่าเงินจำนวนนี้คืออะไร?”น้ำเสียงของเธอสูงขึ้นมาก “ถ้าคุณฝากเงินจำนวนนี้ไว้กับธนาคาร ต่อให้เป็นอัตราดอกเบี้ยที่ต่ำที่สุด ก็ยังสร้างรายได้มากกว่าห้าพันล้านต่อปี!”“คุณรู้ไหมว่านี่หมายความว่ายังไง? ต่อให้คุณจะ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 367
เสวี่ยเหมยมีศัตรูตัวฉกาจที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็กคนคนนั้นชอบที่จะแข่งขันกับเธอไปเสียทุกอย่างอะไรที่เสวี่ยเหมยชอบ เธอคนนั้นก็จะฉกฉวยเอามาให้ได้แต่ถ้าเธอแย่งมาไม่ได้ เธอก็จะทำลายมันซะณ เมืองหลวง ในวิลล่าที่ตกแต่งอย่างหรูหราผู้หญิงประหลาดคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟา มองดูสัตว์เลี้ยงสองตัวของเธอต่อสู้กันด้วยความสนใจสัตว์เลี้ยงสองตัวนั้นไม่ใช่แมวหรือสุนัข แต่เป็นจิ้งจอกสองตัวที่ดุร้ายไม่ธรรมดาด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งราวกับวัวและกรงเล็บอันแหลมคม มันสามารถฉีกแผ่นเหล็กออกจากกันได้อย่างง่ายดายผู้หญิงธรรมดา ๆ คงตกใจกลัวแทบตายเมื่อเห็นฉากนี้แต่เธอนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ไม่หวาดกลัวเลยสักนิดในยุทธภพ มีคำกล่าวว่า จิ้งจอกสามารถเอาชนะปรมาจารย์ได้แม้ว่ารูปร่างหน้าตาจะดูอ่อนเยาว์ แต่จริง ๆ เธออยู่ในวัยสามสิบแล้วผิวของเธอเรียบเนียนและนุ่มนวลราวกับเต้าหู้ เอวของเธอเล็กเรียวบางเธอสวมกระโปรงสั้นที่ดูเซ็กซี่และร้อนแรงเธอเป็นคนที่น่ากลัวมาก แต่ภายในเมืองหลวง มีน้อยคนนักที่จะรู้จักเธอ ซึ่งเป็นเรื่องค่อนข้างแปลกคำราม!สัตว์เลี้ยงทั้งสองตัวดูเหมือนว่าจะได้ผู้ชนะแล้วตัวที่ชนะเดิน
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1050
ยังมีม้าศึกเพลิงน้ำแข็ง อีกทั้งลู่เสวี่ยเอ๋อร์และพวกเธอล้วนมีระดับพลังอย่างน้อยอยู่ในช่วงสร้างพื้นฐานขั้นกลางบวกกับจักรกลมังกรดำ ทำให้พวกเขาเริ่มมีเค้าลางของมหาอำนาจสิ่งเดียวที่ขาดไปคืออุตสาหกรรมเศรษฐกิจระดับล่าง ซึ่งยังไม่สามารถยกระดับขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”“จริงสิ” เซี่ยซิ่วซิ่วพูดขึ้นอีกประโยค “ส่งคำเชิญไปให้ประเทศหลงเถิงด้วย ถ้ามีพวกเขาช่วย ประเทศจ้านอิงตี้ก็คงไม่กล้าเล่นตุกติก”เฉินหลานกับหวังซวงตาเป็นประกาย พวกเขาเกือบลืมไปเลยว่าประเทศหลงเถิงเป็นแบ็กอัพที่แข็งแกร่งไม่นาน ข่าวนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วโลกดึงดูดสื่อมากมายนับไม่ถ้วนให้พากันรีบไปที่สำนักโอสถแม้แต่นักเดินทางเดียวดายบางคนก็เริ่มเตรียมตัวเดินทางไปเงียบ ๆนี่คือมหกรรมที่ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดคนที่มองการณ์ไกลล้วนมองออกว่าประเทศจ้านอิงตี้ไม่ได้มาด้วยเจตนาดีทั้งที่รู้ว่าเย่ซิวแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ยังกล้าเป็นฝ่ายริเริ่มเปิดการเจรจาแบบนี้ แสดงว่าพวกเขาต้องมีอะไรให้พึ่งพาทางด้านประเทศหลงเถิง หลังจากได้รับข่าวอัครมหาเสนาบดีกับผู้นำก็หารือกันว่าจะส่งใครไปเข้าร่วมนายกรัฐมนตรีเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1049
เส้นผมของหวังซวงยังคงเปียกชื้นเธอสวมชุดนอนผ้าไหมที่แนบสนิทไปกับร่างกาย เผยให้เห็นสัดส่วนอันเย้ายวนของเธอเห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเธอนั่งอยู่บนเตียง มือซ้ายถือรูปของเย่ซิว จ้องมองมันด้วยสายตาหลงใหล“อาจารย์ อาจารย์รู้ไหมว่าฉันชอบอาจารย์อาจารย์ช่างหล่อเหลา พลังของท่านก็แข็งแกร่ง ร่างกายของอาจารย์ยังสมบูรณ์แบบ แข็งแกร่งมาก...อาจารย์รู้ไหม? ทุกค่ำคืนฉันมักจะฝันถึงอาจารย์ ในความฝันฉันได้...กับอาจารย์”เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความปรารถนาเย่ซิวไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเด็กคนนี้จะมีความคิดเช่นนี้กับตนเองเขาส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวจากไปตอนนี้ผู้หญิงรอบตัวเขามีมากพอแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องรับเข้ามาเพิ่มอีกคนเย่ซิวลอยขึ้นไปเหนือสำนักโอสถเขาเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ที่แขวนอยู่บนท้องฟ้า พลันเกิดความคิดที่บ้าบิ่นขึ้นมา“บนดวงจันทร์มีอะไรอยู่กันแน่?”แม้ว่าในอดีตจะมีหลายประเทศที่ส่งยานอวกาศพร้อมมนุษย์ขึ้นไปสำรวจ และมีคนจริง ๆขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์ได้แล้วแต่ขอบเขตที่พวกเขาเดินทางไปได้นั้นยังมีจำกัดยังมีพื้นที่อันลี้ลับบนดวงจันทร์ที่ไม่เคยถูกค้นพบที่สำคัญ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1048
ภายในห้องลับ เย่ซิวไม่อาจรับรู้ถึงการไหลผ่านของกาลเวลาได้เลยจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาจดจ่ออยู่กับการหลอมรวมระดับวิญญาณก่อกำเนิดด้วยรากฐานอันแข็งแกร่งและการเตรียมพร้อมที่เพียงพอ การทะลวงระดับของเขาจึงราบรื่นไร้อุปสรรคในวันที่แปดของการปิดด่าน เขาสามารถควบแน่นระดับวิญญาณก่อกำเนิดได้สำเร็จระดับวิญญาณก่อกำเนิดของเขามีห้าสีเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของมันยังใหญ่กว่าระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นต้นทั่วไปอยู่หนึ่งเท่าพลังวิญญาณเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพอีกครั้งหากเปรียบพลังวิญญาณของเขาในอดีตเป็นเพียงตะปู ตอนนี้มันกลับกลายเป็นกระบี่ยาวเล่มหนึ่งแล้วการเพิ่มพูนของพลัง ส่งผลสะท้อนกลับเข้าสู่ร่างกายโลหิตและกล้ามเนื้อของเย่ซิวเปล่งประกายราวกับอัญมณี ดวงตาของเขาส่องแสงเจิดจ้าดุจตะวันดวงน้อยเพียงแค่คิด ระดับวิญญาณก่อกำเนิดก็แยกออกจากร่าง ลอยขึ้นสำรวจโดยรอบความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งนักระดับวิญญาณก่อกำเนิดคือผลรวมของจินตานและจิตวิญญาณที่หลอมรวมกันก่อนที่จะทะลวงระดับ หากจิตวิญญาณของเย่ซิวออกจากร่าง มันจะได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงแม้แต่พลังของเขาก็ไม่อาจยื้อเวลาให้อยู่นอกกาย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1047
ยังคงเป็นที่ห้องทดลองชีวภาพหมายเลขเก้าในประเทศจ้านอิงตี้หลังจากที่ประเทศจ้านอิงตี้ทุ่มเททุกวิถีทางในการเพาะเลี้ยงมาตลอดช่วงเวลานี้นักรบยีนสิบคนกับสิ่งมีชีวิตโบราณก็ได้หลอมรวมจนถึงระดับแปดสิบเปอร์เซ็นต์ เพียงแค่แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากพวกเขา ก็ทำให้พื้นของห้องทดลองแทบจะรับไม่ไหว เกิดรอยร้าวมากมายเหล่านักวิทยาศาสตร์ที่อยู่นอกห้องทดลองมองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะดำเนินการขั้นตอนต่อไป ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจู่ ๆ นักรบยีนทั้งสิบคนก็เข้าห้ำหั่นกันเอง เลือดสาดกระจายไปทั่ว ราวกับนรกบนดินนักวิทยาศาสตร์ภายนอกรีบฉีดสเปรย์สารควบคุมชนิดต่าง ๆ เข้าไป แต่กลับไม่มีผลใด ๆ“แย่แล้ว! รีบเข้าสู่สถานะเตือนภัยด่วน!”เหล่านักวิทยาศาสตร์ตกตะลึงสุดขีด รู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มเกินกว่าการควบคุมตู้ม！ทันใดนั้น พลังงานบางอย่างปะทุขึ้น ทำให้ทั้งห้องทดลองสั่นสะเทือนราวกับจะพังทลายจากนั้น ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็ก้าวออกมาจากข้างในเธอมีใบหน้าที่งดงามสะกดสายตา อีกทั้งรูปร่างยังเย้ายวนเกินต้านทานแต่สิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป ก็คือเส้นผมของเธอทั้งหมดกลับเป็นอส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1046
ในขณะเดียวกัน เสียงของเย่ซิวก็ดังขึ้นข้างหูเขา "สถานที่แห่งนี้ ห้ามฟื้นฟูขึ้นใหม่ภายในหนึ่งร้อยปี มิเช่นนั้นประเทศจ้านฉงตี้จะต้องหายไปจากโลกใบนี้"นี่เป็นทั้งการดูแคลน และยังเป็นการเหยียดหยามอย่างถึงที่สุดให้พวกเขาต้องเผชิญกับความอัปยศนี้ทุกขณะในช่วงเวลาหนึ่งร้อยปีถือเป็นการโต้กลับอย่างแข็งแกร่งของเย่ซิว หลังจากประเทศจ้านฉงตี้พยายามเล่นงานเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจักรพรรดิหมีเหล็กกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ความอัปยศอันรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่างใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธแต่ในความโกรธแค้นนั้นกลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกหมดหนทางอย่างลึกล้ำเพียงชั่วพริบตาเดียวราวกับว่าเขาแก่ลงไปอีกหลายสิบปีเดิมทีเส้นผมของเขายังมีสีดำเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับขาวโพลนทั้งหมดผู้ช่วยที่อยู่ข้างกาย มองดูสภาพของเขาด้วยความสงสาร ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา "ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี? จะยิงจรวดออกไปอีกไหม?""ไม่ต้องแล้ว ไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก"จักรพรรดิหมีเหล็กส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยล้า สายตามองไปยังร่องรอยของกระบี่อันใหญ่โตเบื้องหน้า "ดูเหมือนว่า ถึงเวลาที่ฉันจะต้องหาผู้สืบทอดแล้ว"……ม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1045
เบื้องหน้าของเย่ซิวปรากฏชายชราผู้มีรูปลักษณ์ประหลาดเขามีอายุกว่าร้อยปีแล้ว ดวงตาฝ้าฟางแทบจะลืมขึ้นไม่ได้เส้นผมยาวหลายสิบเมตรถูกถักเป็นเปียและพันรอบร่างกายของตนใต้ฝ่าเท้าของเขามีการ์กอยล์หินเป็นพาหนะ มือขวาถือไม้กายสิทธิ์อันเก่าแก่เย่ซิวกระตุกบังเหียนให้ม้าหยุดลงพลางหรี่ตามองชายชราเล็กน้อย “มีธุระอะไร?”พลังที่แผ่ออกมาจากร่างของชายชราทำให้เย่ซิวรู้สึกได้ถึงอันตรายแม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยวเดียวก็ตาม“ข้าคือเทพพิทักษ์แห่งประเทศจ้านฉงตี้ ปิดด่านฝึกฝนมาหลายสิบปีแล้วได้ยินว่าประเทศหลงเถิงมีอัจฉริยะที่แข็งแกร่งจึงอยากมาดูให้เห็นกับตา”เย่ซิวไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “ตอนนี้ก็ได้เห็นแล้ว มีอะไรจะชี้แนะหรือเปล่า?”ดวงตาฝ้าฟางของชายชราเพ่งมองเย่ซิวแน่วแน่ แววตานั้นแฝงไปด้วยอันตรายเล็กน้อยก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา“ข้าน่ะเป็นคนอยากรู้อยากเห็นเลยอยากจะประลองกับเจ้าสักหน่อย ไม่รู้ว่าจะรับคำท้าหรือไม่”เย่ซิวสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ซ่อนเร้นของอีกฝ่ายที่บอกว่าเป็นการประลองคงเป็นแค่ข้ออ้างจุดประสงค์ที่แท้จริงคือก็แค่อยากทดสอบพลังของตนเองกับเขาเท่านั้น“ฉันไม่มีคำว่าประลองอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณคิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1044
ทั้งคืนผ่านไปด้วยความว้าวุ่นใจและความกระสับกระส่าย เธอแทบไม่ได้หลับเลยเวลาแปดโมงเช้า เย่ซิวยืนอยู่ริมหน้าต่างมองออกไปยังทิวทัศน์ภายนอกอากาศสดชื่น เสียงนกร้องและกลิ่นหอมของดอกไม้กระจายไปทั่ว ที่นี่มีนกยูงเลี้ยงไว้อยู่หลายตัว บรรยากาศเหมาะแก่การอยู่อาศัยอย่างยิ่ง“คุณเย่ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” ลิลิธเดินเข้ามาพร้อมกับก้าวย่างที่อ่อนช้อยดุจแมวป่าฝ่าเท้าขาวผ่องราวหิมะสัมผัสพื้นเบา ๆ ทีละก้าวก่อนจะหยุดอยู่ข้าง ๆ เย่ซิวเธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนหลังจากฝึกฝนตลอดทั้งคืน พลังของลิลิธก็พุ่งทะยานขึ้นอย่างมหาศาลตอนที่เธอมาที่นี่ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะสามารถพัฒนาขึ้นได้เร็วขนาดนี้หากเป็นไปได้ เธอเองก็อยากบำเพ็ญร่วมกับเย่ซิวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืนบางทีเธออาจสามารถบรรลุถึงระดับพลังที่ไม่มีใครในประเทศจ้านฉงตี้เคยไปถึงมาก่อนแต่น่าเสียดายที่คงเป็นแค่ความฝันที่เป็นไปไม่ได้เย่ซิวไม่ได้ตอบอะไร สายตาของเขายังคงจ้องไปข้างนอกโดยไม่กะพริบตาจินตานห้าสีของเขาหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรัศมีพลังที่ส่องออกมาราวกับพระอาทิตย์ที่สว่างไสวและแข็งแกร่งไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1043
เคย์ฟี่พาลิลิธกลับมาที่ห้องของเธอเธอกับพูโรแยกกันนอนมานานแล้วหลังจากปิดประตู เธอก็รีบดึงลิลิธเข้าไปในห้องน้ำอย่างกระตือรือร้นน้ำร้อนถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วจากนั้นเคย์ฟี่ก็ปิดประตูห้องน้ำเสียงดังปังไม่นานนักก็มีเสียงอุทานของเคย์ฟี่ดังออกมาเป็นระยะด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอิจฉาลึก ๆครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องน้ำเคย์ฟี่ช่วยลิลิธแต่งตัวกับมือ จากนั้นก็ลงเครื่องสำอางให้เธอก่อนจะฉีดน้ำหอมสุดหรูราคาแพงเดิมทีลิลิธก็เป็นหญิงงามอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เสน่ห์ของเธอกลับเพิ่มขึ้นไปอีกระดับเธอมองเงาตัวเองในกระจกก่อนจะพยักหน้าด้วยความพอใจ ความมั่นใจของเธอเพิ่มขึ้นมาอีกหลายส่วนจากนั้นเคย์ฟี่ก็พาลิลิธไปยังห้องของเย่ซิว เธอเคาะประตูเบา ๆภายในห้อง แน่นอนว่าเย่ซิวไม่มีความจำเป็นต้องนอนพักเขาเพิ่งกลั่นโอสถไปหลายเตา ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เอาไว้ใช้เพื่อเพิ่มพลังบำเพ็ญตนแม้ว่าตอนนี้ผลลัพธ์ของมันอาจจะไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่ถ้าปริมาณมากพอก็ยังสามารถช่วยได้ตอนนี้เขามีโอสถกว่าพันเม็ดแล้วก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก เย่ซิวชะงักเล็กน้อยก่อนจะเก็บเตาหลอมและโอสถท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1042
แต่ลิลิธกลับมีพรสวรรค์ในศาสตร์ด้านนี้สูงมาก จนสามารถฝึกฝนไปถึงระดับที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อนผู้ชายทั่วไปไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเลยไม่เช่นนั้น วันรุ่งขึ้นมีหวังกลายเป็นซากศพแห้งตายอย่างแน่นอนแม้ว่าลิลิธจะมีชื่อเสียงด้านความงามโด่งดังไปทั่ว แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเคย์ฟี่ดวงตาเป็นประกาย “ความคิดนี้ไม่เลวเลยนะ ลิลิธต้องเจอกับผู้ชายที่แข็งแกร่งระดับเย่ซิวเท่านั้นถึงจะรับมือไหวพอลิลิธทำสำเร็จแล้วเข้าไปอ้อนเย่ซิวอีกหน่อยลองชวนให้เขามาลองพี่น้องสุดเซ็กซี่ บางทีเขาอาจจะไม่ปฏิเสธก็ได้”พรีเอลล์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบพูดแทรกขึ้นมา “อย่าลืมแม่ลูกสุดแซ่บด้วย”เคย์ฟี่หัวเราะคิกคัก “อันนี้ก็ต้องดูที่ผลงานของลูกในอนาคตแล้วล่ะ”พูทมองด้วยความอิจฉาผู้ชายที่แท้จริงต้องเป็นแบบเย่ซิว ต้องผ่านดงดอกไม้นับไม่ถ้วนโดยไม่ทิ้งร่องรอยน่าเสียดายที่ถึงแม้เขาจะมีฝีมือพอตัว แต่เมื่อเทียบกับเย่ซิวแล้วยังห่างชั้นกันเกินไปแถมสาว ๆ ที่เขาเคยได้มาก็ยังไม่มีคุณภาพดีเท่านี้เลยด้วยซ้ำหลังจากหารือกันเสร็จ เคย์ฟี่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลิลิธด้วยตัวเองณ เมืองระดับแนวหน้าของประเทศจ้านฉงตี้
