LOGINShare
บทที่ 337
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 338
ปัง ปัง ปัง!“ให้ตาย ให้ตายสิวะ ไอ้นั่นมันเป็นใคร!”ภายในห้อง เย่ขวงขว้างสิ่งของอย่างบ้าคลั่งด้วยเสียงกระแทก โบราณวัตถุอันล้ำค่า ภาพอักษรวิจิตรและภาพวาดทุกประเภทพังเละเทะไปหมดลูกน้องแต่ละคนของเขาก้มหน้าลง ร่างกายของพวกเขาสั่นเล็กน้อย ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเย่ขวงระบายความโกรธได้ชั่วขณะ ทำให้อารมณ์โกรธสงบลงเล็กน้อย ดวงตาของเขาแดงก่ำราวกับสัตว์ร้าย จ้องไปที่พ่อบ้านแล้วถามว่า “รู้ไหมว่าเป็นฝีมือใคร? แล้วมันใช้วิธีอะไรมาเล่นงานฉัน?!”เมื่อคืนนี้เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหมดสติไปได้อย่างไรตื่นมาก็พบว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าติดตัวเลย อีกทั้งยังอยู่กับคนขับรถ...เขาโกรธมากและฆ่าคนขับคนนั้นทันทีแต่สิ่งที่ทำให้เขาโกรธมากยิ่งกว่านั้นก็คือ งานอักษรวิจิตรและภาพวาดที่เขาทุ่มเงินซื้อไปมากมายนั้นหายไปอย่างไรร่องรอยแม้แต่ภาพจากกล้องวงจรปิดก็ไม่พบอะไรที่เป็นประโยชน์ในการติดตามเลยนอกจากความโกรธแล้ว เขายังรู้สึกกลัวขึ้นมาอีกด้วยอีกฝ่ายสามารถทำให้เขาสลบไปได้โดยที่เขาไม่รู้ตัวหากอีกฝ่ายต้องการฆ่าเขา อย่างนั้นมันไม่ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากเลยหรือ?ความโกรธที่เขาแสดงออกมานั้นเต็มไปด้วยความก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 339
เย่ซิวถามว่า "เกิดอะไรขึ้น?"หลังจากเมื่อคืนนี้พวกเขาทั้งสองก็ได้กลายเป็น “สหาย” ที่มีความผูกพันอย่างลึกซึ้งดูจากสีหน้าเธอแล้วเธอคงจะลำบากมากแน่ ๆหากเย่ซิวสามารถช่วยได้ เขาก็จะไม่ปฏิเสธเลยไป๋อวี้เจี๋ยฝืนยิ้มเล็กน้อย "ตอนนี้ยังไม่จำเป็น คุณพักผ่อนที่บ้านไปเถอะ"เธอไม่อยากให้เย่ซิวมองว่าตัวเองเป็นแค่ผู้หญิงสวยแต่ไร้ความสามารถไป๋อวี้เจี๋ยพร้อมด้วยบอดี้การ์ดหญิงสองสามคนมาถึงโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งที่เธอเป็นเจ้าของอย่างเร่งรีบเมื่อเธอมาถึงโรงแรมก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมายเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ตั้งล้อมแนวรักษาความปลอดภัยไว้มีสื่อหลายสำนักถ่ายรูปและถ่ายทอดสดอย่างเมามัน“คุณผู้ชมคะ ตามรายงานข่าวจากช่องของเรา วันนี้เกิดเหตุฆาตกรรมที่โรงแรมซันไชน์ ซึ่งเป็นโรงแรมอันดับหนึ่งในเมืองหลวง เป็นที่ต้องสงสัยว่า พนักงานหญิงของโรงแรมแอบค้าประเวณีและพาผู้ซื้อบริการมาที่โรงแรม และเหตุการณ์นี้อาจเกิดขึ้นเนื่องจากไม่สามารถตกลงราคากันได้”“ผู้จัดการหญิงของโรงแรมซันไชน์ถูกต้องสงสัยว่า ฆ่าลูกค้าเพราะไม่สามารถตกลงเรื่องราคากันได้”“เป็นเรื่องน่าตกใจที่โรงแรมขนาดใหญ่ในเมืองหลวงต้องประสบกับเหตุการณ์เลวร้า
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 340
“พวกคุณ!!” ไป๋อวี้เจี๋ยชี้ไปที่พวกเขาด้วยนิ้วที่สั่นเทา “นี่พวกคุณไม่ละอายใจกันบ้างเลยเหรอ?!”พวกเขาเพียงกะพริบตาและไม่กล้าสบตากับเธอแกร๊ก!กุญแจมือคู่หนึ่งล็อกลงบนข้อมือของไป๋อวี้เจี๋ย เสียงเย็นชาดังก้องอยู่ในหูของเธอ“หยุดพูดไร้สาระแล้วไปกับพวกเราได้แล้ว!”ไป๋อวี้เจี๋ยกลับมามีสติ และแทนที่จะตีโพยตีพายเธอกลับขยิบตาให้บอดี้การ์ดของเธอบอดี้การ์ดวิ่งไปที่มุมมุมหนึ่งและโทรเรียกทุกฝ่ายทันทีผู้คนโดยรอบต่างก็เห็นไป๋อวี้เจี๋ยถูกใส่กุญแจมือและถูกคุมตัวออกไป สิ่งนี้ทำให้เกิดความโกลาหลทันทีเย่ขวงนั่งบนโซฟา เพลิดเพลินกับบริการของสาวใช้หลายคนขณะที่ดูเหตุการณ์ข่าวที่ไป๋อวี้เจี๋ยถูกคุมตัวไปริมฝีปากของเขาเผยความร้ายกาจ "ยายตัวดี ของจริงเพิ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้น ตอนนี้เธอคงเริ่มเสียใจแล้วสินะ! ออกไปซะ!"เขาเตะสาวใช้ที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าออกไป และลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้อง“เตรียมรถ ไปสถานีตำรวจ!”ในอีกด้านหนึ่งเสวี่ยเหมยวางสายโทรศัพท์ด้วยสีหน้าย่ำแย่“ตระกูลเย่บ้าไปแล้วหรือไง นี่พวกเขาจะใช้วิธีแบบนี้จัดการฉันจริง ๆ เหรอ!”ข่าวที่เธอเพิ่งได้รับทำให้เธอไม่สบายใจเพื่อที่จะเอาชนะไป๋อวี้เจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 341
ปรมาจารย์คนนั้นสั่งให้คนตรวจค้นทั้งห้อง แล้วมองไปที่ลู่เสวี่ยเอ๋อร์อย่างสงสัย "ที่นี่มีพวกคุณแค่ไม่กี่คนเองเหรอ?"ลู่เสวี่ยเอ๋อร์พยักหน้า "ใช่ พวกคุณเป็นใคร"เธอย่อมจำบุคคลนี้ได้อยู่แล้ว แต่ไม่กล้าแสดงอาการที่ผิดปกติ ทำได้แค่แสร้งทำเป็นไม่รู้จัก“งั้นเหรอ?”เขามองซ้ายมองขวา แล้วหันกลับลู่เสวี่ยเอ๋อร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่ทันใดนั้น เขาก็หันกลับมาอีกครั้ง มือที่รวดเร็วปานสายฟ้าปราดเข้ามาจับใบหน้าของลู่เสวี่ยเอ๋อร์ความเร็วของเขาเร็วมาก จนแฝดสี่ตอบสนองไม่ทัน หน้ากากหนังมนุษย์ของลู่เสวี่ยเอ๋อร์ก็ถูกเขาฉีกกระชากออกทันใดนั้น ใบหน้าที่งดงามราวกับเทพธิดาก็ปรากฏขึ้นสีหน้าของลู่เสวี่ยเอ๋อร์เปลี่ยนไปพลันปรมาจารย์ยิ้มเยาะ "ทักษะเปลี่ยนโฉมของเธอน่าทึ่งจริง ๆ แต่คุณลืมไปแล้วเหรอว่าฉันเป็นปรมาจารย์ จำลมปราณของคุณได้ตั้งแต่แรกแล้ว!"ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ก้าวถอยหลัง หยิบโทรศัพท์มือถือออกมากำลังจะโทรหาเย่ซิวปรมาจารย์แค่นเสียงอย่างเย็นชา ลงมืออย่างเด็ดขาดครั้งนี้เขาได้นำยอดฝีมือมามากมายแม้ว่าแฝดสี่จะมีความแข็งแกร่งไม่อ่อนแอ แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย ไม่นานก็ถูกโจมตีจนคว่ำลงกับพื้นลู่เส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 342
“เรียก” เย่ซิวตอบตามความจริงเสวี่ยเหมย "แล้วคุณกับเธอก็..."“ถูกต้อง”ความรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากเกิดขึ้นภายในใจของเธอ อดไม่ได้ที่จะถามว่า "ทำไม ตอนนั้นฉันเรียกคุณว่านายท่านกับแด๊ดดี๊ ทำไมแม้แต่การมาเจอหน้าฉันคุณก็ยังไม่ยอมทำด้วยซ้ำ!"ตอนนั้นแม้ว่าจะเป็นเพียงการหลอกล่อเย่ซิว แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาจริง ๆแต่ตอนนี้เมื่อได้ยินว่าผู้หญิงคนอื่นประสบความสำเร็จด้วยวิธีของเธอ เธอในฐานะผู้แพ้ย่อมไม่พอใจเป็นธรรมดาอย่าดูถูกความอิจฉาของผู้หญิงเด็ดขาด มันเป็นอะไรที่รุนแรงมาก“เพราะตอนนั้นคุณคิดจะทำร้ายผม แต่เธอไม่ใช่”เสวี่ยเหมยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ความโกรธในใจส่วนใหญ่ก็หายไปที่แท้เป็นเพราะเหตุนี้นี่เอง!“เอาล่ะ ไม่พูดถึงเรื่องไร้สาระที่ไม่เกี่ยวข้องแล้ว” เย่ซิวพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม "บอกมา คนต้นคิดคือใคร!"เสวี่ยเหมยสั่นศีรษะ “คุณอย่าคิดเลย คนใหญ่คนโตคนนั้นกำลังจะเกษียณแล้ว ที่รับปากกับตระกูลเย่ก็เพื่อปูทางให้ลูกชายของเขา”“อีกฝ่ายมีอิทธิพลมาก ทั้งยังทำคุณประโยชน์อันใหญ่หลวงต่อประเทศหลงเถิง”“คราวนี้ทางเบื้องบนแกล้งปิดตาข้างหนึ่ง หากต้องการช่วยไป๋อวี้เจี๋ยจริง ๆ วิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 343
ระหว่างทางไปตระกูลเย่ เย่ซิวได้ส่งรูปถ่ายไปให้เสวี่ยเหมยส่วนทางนั้น เสวี่ยเหมยกำลังปวดหัวอยู่ว่าจะรับมืออย่างไรดีเย่ขวงพร้อมที่จะทำลายทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายแต่เสวี่ยเหมยไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นเธอมาพร้อมกับภารกิจอันยิ่งใหญ่ขณะที่เธอกำลังปวดเศียรเวียนเกล้าอย่างหนัก เสียงข้อความก็ดังขึ้นเธอค่อนข้างหงุดหงิดช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย สิ่งที่เธอไม่ต้องการเห็นมากที่สุดคือข้อความอะไรพวกนี้แต่ทว่า เธอก็จำเป็นต้องเปิดโทรศัพท์อยู่“เอิ่ม?!”เวลาต่อมา เสวี่ยเหมยก็เบิกตาคู่งาม ดูภาพที่เย่ซิวส่งมาทันใดนั้นเธอก็เผยรอยยิ้มที่ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดหลงใหล“หมอนี่ทำได้ยังไงเนี่ย เหลือเชื่อจริง ๆ ถ้ารูปนี้ถูกปล่อยออกไป เย่ขวงต้องคลั่งแน่ ๆ”แน่นอนว่าเมื่อคิดดูแล้ว เธอจะไม่เป็นคนปล่อยออกไปอยู่แล้วเมื่อมีรูปถ่ายเหล่านี้ ก็สามารถเจรจากับเย่ขวงได้ขณะที่เธอเพิ่งเกิดความคิดนี้ เย่ซิวก็ส่งข้อความอีก‘ผมต้องได้เห็นรูปถ่ายพวกนี้ทางอินเทอร์เน็ตภายในสามนาที ไม่งั้นผมจะส่งภาพนี้ให้คนอื่น’“น่ารังเกียจ!” เสวี่ยเหมยกัดฟัน “ใกล้ตายแล้วแท้ ๆ ยังวางอำนาจอีก”หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ หลา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 344
“ทำไม เจ็บใจแทนคนรักงั้นเหรอ? ฉันจะทำให้เธอเจ็บใจ!”เขาจับมือของลู่เสวี่ยเอ๋อร์จุ่มลงในชามซุปร้อน ๆ โดยตรงอุณหภูมิสูงทำให้ผิวขาวของลู่เสวี่ยเอ๋อร์เปลี่ยนไปจนดูน่ากลัวทันทีความเจ็บปวดนั้นเสมือนมีอะไรบางอย่างกำลังเจาะทะลุเข้าไปในใจแต่เธอก็กัดฟันทน ไม่ปริปากร้องออกมาแม้เพียงคำเดียวเพียงจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้น“ว้าว เข้มแข็งดีนี่!” เย่ขวงเริ่มสนุกเพียะ!ตบหน้าลู่เสวี่ยเอ๋อร์ "ขอร้องสิ!"ลู่เสวี่ยเอ๋อร์กัดริมฝีปาก ไม่หือไม่อือแม้แต่น้อยหลิวอวิ้นทั้งกังวลทั้งโกรธ "ได้คนเดรัจฉาน ปล่อยลูกสาวฉันนะ!"เพียะ เพียะ เพียะ!เย่ขวงตบหน้าเธอทั้งซ้ายและขวา ตบมากกว่าสิบครั้งติดกันเลือดไหลออกมาจากมุมปากของลู่เสวี่ยเอ๋อร์ แต่สายตายังคงดื้อดึงสิ่งนี้ทำให้เย่ขวงอับอายจนไม่รู้จะทำอย่างไรต่อเขาเดินไปหาหลิวอวิ้น แล้วคว้าคอของเธอ "บอกสิว่าเธอยอมแล้ว ไม่งั้นฉันจะข่มขืนเธอก่อน แล้วจากนั้นก็จะฆ่าเธอซะ!"ลู่เสวี่ยเอ๋อร์กังวล "ไอ้คนโรคจิต มีอะไรก็มาลงที่ฉัน อย่าทำร้ายแม่ฉันนะ!"เย่ขวงหัวเราะเสียงดัง สมาชิกในตระกูลเย่ทุกคนก็หัวเราะขึ้นมา“นายน้อย แย่แล้ว!”ในขณะนี้ คนรับใช้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 345
เมืองหลวง ในห้องขังแห่งหนึ่งเพียะ! เพียะ! เพียะ!ผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดผู้คุม ใบหน้าโหดเหี้ยมและถือแส้ในมือ กำลังใช้แส้เฆี่ยนไป๋อวี้เจี๋ยไม่หยุดไป๋อวี้เจี๋ยถูกมัดอยู่ที่นั่น ไม่สามารถขยับตัวได้ตามเนื้อตัวมีรอยแผลเป็นมากมาย ผิวหนังปริแตก สามารถมองเห็นกระดูกได้ สภาพดูแล้วช่างน่ากลัว“ยังไม่สารภาพอีกเหรอ?”เสียงของผู้คุมหญิงดังก้อง น้ำเสียงนั้นเย็นชาและน่าตกใจในเวลานี้ไป๋อวี้เจี๋ยอ่อนแอมาก แต่ดวงตาดอกท้อคู่นั้นยังคงจับนิ่งที่ใบหน้าของเธอ "เธอกล้าดียังไงถึงใช้อำนาจเกินขอบเขต!"ผู้คุมหญิงหัวเราะเยาะ "จัดการกับคนอย่างเธอ ก็ต้องใช้วิธีดั้งเดิมที่สุด ถ้ายังไม่ยอมรับผิดอีก ยังมีการลงโทษที่โหดร้ายยิ่งกว่านี้รอเธออยู่!"เธอรูปร่างล่ำสัน ซึ่งดูเหมือนผู้ชายยิ่งกว่าผู้ชายด้วยซ้ำดังนั้นเมื่อเห็นผู้หญิงหน้าตาสวยและหุ่นร้อนแรงอย่างไป๋อวี้เจี๋ย จึงเป็นเรื่องปกติที่จะอิจฉาริษยา“ฝันไปเถอะ!” ดวงตาของไป่อวี้เจี๋ยเต็มไปด้วยความดื้อรั้น "เรื่องที่ไม่ได้ทำ ถึงตีให้ตายฉันก็ไม่ยอมรับผิดเด็ดขาด"“งั้นเหรอ?”ผู้คุมหญิงวางแส้ลง แล้วหยิบแท่งไม้หนา ๆ ออกมาจากโต๊ะด้านข้างมีชามใส่น้ำผสมพริกอยู่ด้วย
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1165
เย่ซิวรีบวิ่งเข้าไปในห้องทันทีพอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเสี่ยวไป๋ลอยอยู่กลางอากาศพลังวิญญาณในห้องถูกดูดเข้าไปหามันอย่างบ้าคลั่งไม่กี่วินาทีก็สูบพลังวิญญาณจนหมดทั้งห้องจากนั้นร่างของมันก็ถูกห่อหุ้มด้วยรังไหมขนาดใหญ่ แล้วค่อย ๆ ลอยลงสู่พื้นอย่างช้า ๆเย่ซิวยิ้มกว้างด้วยความดีใจ เสี่ยวไป๋กำลังจะวิวัฒนาการอีกแล้วรอบที่แล้วเหมือนจะพัฒนาขึ้นไม่มากเท่าไหร่แต่สัญชาตญาณของเย่ซิวบอกว่ารอบนี้น่าจะเติบโตแบบก้าวกระโดดเลยทีเดียวเขารีบเอาน้ำพุวิญญาณที่เหลืออยู่เทราดลงไปบนรังไหมทันที ซึ่งมันก็ถูกดูดซึมหายไปอย่างรวดเร็วนี่อาจช่วยเร่งขั้นตอนวิวัฒนาการให้เร็วขึ้นได้เย่ซิวเดินไปอุ้มเจ้าเสี่ยวอวี่ที่อยู่ไม่ไกลขึ้นมาเจ้าตัวนี้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากแต่ท้องของมันนี่เหมือนหลุมดำชัด ๆเย่ซิวเลยจัดเต็มอีกครั้ง เขากลั่นโอสถวิญญาณหยกมาอีกหมื่นเม็ดให้มันไว้กินเล่นทั้งสำนักอวิ้นหลิงคงไม่มีใครกล้าทำอะไรฟุ่มเฟือยอย่างเขาอีกแล้วล่ะในช่วงครึ่งเดือนหลังจากนั้น เย่ซิวก็หมกตัวอยู่แต่กับการกลั่นโอสถและฝึกฝนวิชาต่าง ๆข้างนอกเองก็เริ่มมีข่าวแพร่กระจายไปว่าเย่ซิวสามารถกลั่นโอสถวิญญาณหยกได้ควา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1164
จากท่าทีและสีหน้าของทุกคน เย่ซิวก็พอเดาออกว่าโอสถนี่น่าจะหาได้ยากมากในตลาดไม่งั้นพวกเขาคงไม่แห่กันมาขอซื้อแบบนี้แน่เขาทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย “ผมก็อยากช่วยนะครับ แต่โอสถตัวนี้ตอนปรุงมันใช้พลังจิตเยอะมากวันหนึ่งผมปรุงได้ไม่กี่รอบเอง แถมวัตถุดิบก็หายากด้วย”ความหมายแฝงก็คือพวกคุณต้องเพิ่มเงินและเตรียมของมาเองซึ่งทุกคนก็ไม่ใช่คนโง่และเข้าใจเจตนาของเขาทันที ก่อนจะรีบเสนอว่า“ถ้างั้นแบบนี้ดีไหม โอสถวิญญาณหยกหนึ่งเม็ด ฉันให้หนึ่งพันหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณ ส่วนวัตถุดิบเราจัดการเอง แบบนี้ตกลงไหม”เย่ซิวคำนวณในหัวอย่างไวต้นทุนของโอสถวิญญาณหยกต่อเม็ดอยู่ที่ราว ๆ หนึ่งพันศิลาวิญญาณถึงจะรวมค่าแรงและพลังวิญญาณที่ใช้ก็ถือว่าต้นทุนต่ำมาก อย่างมากก็แค่เสียเวลาเฉย ๆเขาสามารถกลั่นได้เป็นหมื่นเม็ดในคราวเดียวถ้าขายให้คนพวกนี้หมื่นเม็ดก็เท่ากับว่าจะได้เงินถึงสิบกว่าล้านศิลาวิญญาณเลยทีเดียวกำไรขนาดนี้ก็แทบจะเรียกได้ว่ากินขาดแต่เย่ซิวก็ยังไม่ตอบตกลงทันที และทำท่าลังเลอยู่รั่วอวิ๋นที่ยืนข้าง ๆ ตบไหล่เขาเสียงดัง “ยังจะลังเลอะไรอีกล่ะ?นี่มันโอกาสทองเลยนะ ได้ทั้งเงินได้ทั้งฝึกฝีมือ”เย่ซิวถ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1163
แล้วทุกคนก็เห็นจ่าฝูงเดินตรงไปหาเย่ซิว จากนั้นมันก็แลบลิ้นออกมาเลียหน้าของเขาเบา ๆ ด้วยแววตาประจบเอาใจสุด ๆทุกคนตกตะลึง “???”รั่วอวิ๋นถึงกับยืนนิ่งตัวแข็งเป็นหิน ตาถลน ปากอ้าค้างจากนั้นเธอก็ชี้ไปที่เย่ซิวอย่างโกรธจัด “นายยังจะกล้าบอกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกเหรอ แล้วนี่มันอะไรกัน?!”แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ สิงโตหยกขาวอีกเจ็ดตัวก็วิ่งตามกันมาล้อมเย่ซิวไว้รอบด้าน แถมยังมองรั่วอวิ๋นด้วยสายตาแข็งกร้าวอย่างเต็มไปด้วยท่าทีคุกคามรั่วอวิ๋นเผลอก้าวถอยหลังไปด้วยสีหน้าซีดเผือดความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนใครสักคนมายึดบ้านไปคนอื่น ๆ เองก็จ้องมองเย่ซิวด้วยสายตาในแบบที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองภาพที่อยู่ตรงหน้ามันเหนือจริงเกินไปเย่ซิวทำหน้าใสซื่อ “ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”รั่วอวิ๋นโกรธจนตัวสั่นสัตว์ที่เธอเลี้ยงมากับมือหลายปีดันพร้อมใจกันหักหลังเธอแบบนี้ ใครจะทนได้มันไม่ใช่แค่เรื่องทรัพยากร แต่ยังรวมถึงความรู้สึกที่ทุ่มเทไปทั้งหมดด้วย!“นายบอกว่าไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมพวกมันถึงพร้อมใจกันหักหลังฉัน อธิบายมาเดี๋ยวนี้!” รั่วอวิ๋นกัดฟันพูด สายตาที่มองเย่ซิวเต็มไปด้วยความคาดโทษถ้าเจ้าเด็กนี่ไม่ให
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1162
ในใจรั่วอวิ๋นกำลังปลื้มเป็นที่สุดแต่ต่อหน้าคนอื่นเธอยังคงวางมาดสงบนิ่ง และพยักหน้าเบา ๆ แบบถ่อมตัวสุด ๆ“ก็ไม่เท่าไหร่นะ แค่สัตว์วิญญาณไม่กี่ตัว เอาไว้เฝ้าประตูเฉย ๆ”คำพูดโอ้อวดแบบถ่อมตัวเช่นนี้ทำเอาคนที่ยืนฟังอยู่ถึงกับกระตุกมุมปากกันเป็นแถบเธอคิดว่านี่คือผักกาดขาวหรือไงนี่มันสัตว์วิญญาณระดับจินตานตั้งแปดตัวเชียวนะถึงสายเลือดของพวกสิงโตหยกขาวจะไม่ใช่ระดับสูงสุด แต่ก็ไม่ใช่พวกชั้นต่ำ อยู่ระดับกลางค่อนไปทางดีเลยด้วยซ้ำถ้าเลี้ยงต่อไปดี ๆ รับรองว่าเก่งขึ้นได้อีกแน่นอนลองจินตนาการดูสิ สิงโตหยกขาวแปดตัวคำรามพร้อมกันจะอลังการแค่ไหน มันต้องเป็นภาพที่อลังการและน่าเกรงขามสุด ๆ“เย่ซิวก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ” ภรรยาเจ้าสำนักทำทีเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นเขาเย่ซิวยิ้มพลางเอ่ย “ขอคารวะท่านผู้อาวุโสทุกท่าน เจ้าสำนักและภรรยา ผมแค่มาให้อาหารพวกมันน่ะครับ”ทุกคนก็พยักหน้าเบา ๆ เป็นเชิงรับรู้ ไม่มีใครเชื่อมโยงได้ถึงเรื่องที่สัตว์วิญญาณเลื่อนระดับได้เพราะตัวเขาเลยแม้แต่น้อยไม่นานนัก สัตว์วิญญาณทั้งแปดตัวก็ค่อย ๆ สร้างตานปีศาจได้สำเร็จแทบจะพร้อมกันพลังที่ระเบิดออกมาทำให้เกิดพายุขนาดใหญ่ไปทั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1161
แม้ว่ารั่วอวิ๋นจะรู้ดีว่าความคิดแบบนี้มันไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ แต่เธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้เลยจริง ๆถ้าเย่ซิวแค่ลองกลั่นโอสถเป็นครั้งแรกก็เก่งกว่าเธอแบบไม่เห็นฝุ่น แบบนั้นมันก็เหมือนโดนตบหน้าแรง ๆ เข้าให้แล้วแบบนี้จะรักษาภาพลักษณ์ความเป็นอาจารย์ไว้ต่อหน้าเขาได้ยังไงกันล่ะเสียงโครมดังขึ้น ก่อนที่ฝาปิดเตาจะหลุดออกกลิ่นหอมของโอสถที่เข้มข้นจนถึงขีดสุดกระจายไปทั่วเย่ซิวถึงกับใจหล่นวูบ คิดในใจว่าแย่แล้วถึงเขาจะพยายามเก็บงำกลิ่นเท่าที่ทำได้แล้ว แต่ดูเหมือนแค่กลิ่นที่ลอยออกมาก็แรงกว่าโอสถของรั่วอวิ๋นเสียอีกรั่วอวิ๋นพยายามควบคุมสีหน้าแล้วรีบเดินเข้าไปดูโอสถในเตาพอเห็นแล้วก็ถึงกับยืนช็อกไปทั้งตัวที่ก้นเตา โอสถจำนวนห้าสิบเม็ดวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ และแต่ละเม็ดก็ใสบริสุทธิ์ดูอัดแน่นไปด้วยพลังแต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือทุกเม็ดมีลวดลายโอสถปรากฏอยู่บนผิวของมัน หมายความว่าโอสถทั้งหมดนี้เป็นระดับสูงนี่มันไม่ใช่แค่โดนตบหน้าแล้ว แต่มันคือการโดนกดหัวลงพื้นแล้วลากไปเลยต่างหากเย่ซิวไอแห้ง ๆ หนึ่งทีและจงใจไม่เข้าไปดู แต่ทำท่าทางตื่นเต้นแล้วถามเธอด้วยสีหน้าลุ้น ๆ ว่า “ท่านอาจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1160
ทั้งความรู้ที่เคยได้รับรวมถึงทักษะการกลั่นโอสถต่าง ๆ ก็ควรจะเหนือกว่าตัวเขาแบบทิ้งห่างสิแต่ทำไมกลับรู้สึกว่ายังห่างชั้นจากเขาอยู่เยอะเลย?เย่ซิวยังคิดว่าตัวเองอาจจะคิดไปเองจึงตั้งใจดูต่ออีกสักพักจนสุดท้ายก็มั่นใจเต็มร้อยว่าทักษะการกลั่นโอสถของผู้หญิงคนนี้ไม่ถึงหนึ่งในสิบของเขาด้วยซ้ำแค่ฝีมือระดับนี้ก็ยังยืนหยัดอยู่ในโลกของผู้ฝึกตนได้ด้วยเหรอ?หรือโลกของผู้ฝึกตนมันหากินง่ายขนาดนั้นเลย?ความคิดสารพัดผุดขึ้นมาในหัวเย่ซิว แต่สีหน้าเขาก็ยังคงนิ่งเฉย ไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาเลยหนึ่งชั่วโมงผ่านไป โอสถก็กลั่นเสร็จเรียบร้อยรั่วอวิ๋นเปิดฝาเตาก่อนจะหยิบเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ด ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “ไม่เลว ๆ หนึ่งเตาได้โอสถมายี่สิบเจ็ดเม็ด ระดับกลางหกเม็ด ถือว่าสมบูรณ์แบบ”จากนั้นเธอก็หันไปมองเย่ซิวแม้ใบหน้าจะดูเรียบเฉย แต่เย่ซิวก็พอจะจับความหมายแฝงได้ไม่ยากก็แค่รอให้เขาชมเธอนั่นแหละหากพูดตรง ๆ การกลั่นโอสถของรั่วอวิ๋นรอบนี้ถือว่าสอบตกสำหรับเย่ซิว เพราะวัตถุดิบที่ใช้ไปทั้งหมด ถ้าเป็นเขากลั่นเองอย่างน้อยจะได้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวแถมยังเป็นโอสถระดับสูงทั้งหมดด้วยซ้ำเมื่อเห็นโ
