LOGINShare
บทที่ 320
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 321
“นาย...นายท่าน...”คงมีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเสวี่ยเหมยต้องใช้ความพยายามมากเพียงใดในการพูดคำสองคำนี้หลังจากที่เธอพูดจบ ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ราวกับว่ามีเปลวไฟลุกไหม้อยู่ข้างในถ้าให้เหล่าคนหนุ่มมากพรสวรรค์เหล่านั้นที่ไล่ตามเธอมารับรู้เรื่องนี้ แถมยังได้ยินเธอเรียกผู้ชายคนหนึ่งว่า ‘นายท่าน’ ทัศนคติของพวกเขาคงยืนไม่อยู่อย่างแน่นอน!เสวี่ยเหมยฝืนระงับความอัปยศอดสูอันไว้สุดกำลัง และถามไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย "คุณ…ตอนนี้อยู่ที่ไหน...ฉันอยากเจอคุณ"ในใจก็คิดว่า ตัวเองยอมเรียกเขาว่านายท่านแล้ว เย่ซิวก็น่าจะลดการระวังตัวลงบ้างไม่คาดคิด เย่ซิวที่อยู่อีกด้านของสายกลับพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้เธอแทบทรุด“เลิกฝันกลางวันเถอะ ผมรู้ว่าคุณจงใจถ่วงเวลาเพื่อให้แฮกเกอร์ทางฝั่งคุณถอดรหัสพิกัดของผม จะได้รู้ว่าผมอยู่ที่ไหนใช่ไหมล่ะ?”“นอกเสียจากคุณจะเรียกแฮกเกอร์ระดับประเทศมา ไม่อย่างนั้นคุณเลิกคิดเรื่องนี้ไปได้เลย”“ถ้าไม่มีอะไรอีกแล้ว ก็ไปพักผ่อนซะ สาวใช้ของผม!”เขาเน้นคำว่า ‘สาวใช้’ หนักมากหลังจากพูดจบ เขาก็วางสายและบล็อกเธอเปรี้ยง!เมื่อเสวี่ยเหมยได้ยินสิ่งนี้ เธอ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 322
“ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีคุณสมบัติพอได้กินอาหารที่ผมเป็นคนทำ”หนึ่งประโยคที่ทั้งสั้นและเรียบง่าย แต่กลับอหังการ์และทรงอำนาจอย่างไร้ที่เปรียบหัวใจของไป๋อวี้เจี๋ยสั่นไหว ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ลึกลงไป ณ ก้นบึ้งถูกกระตุกเธอหนีบขาทั้งสองข้างไว้โดยไม่รู้ตัว สายตาเพ่งมองไปที่เย่ซิวอย่างมีความหมายไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกนี้ที่ไม่ชอบผู้ชายที่แข็งแกร่งและทรงอำนาจ!โดยเฉพาะผู้หญิงแข็งแกร่งอย่างไป๋อวี้เจี๋ยผู้ชายธรรมดา ๆ เธอย่อมไม่เห็นอยู่ในสายตามีเพียงคนที่แข็งแกร่งกว่าเธอเท่านั้นที่จะสามารถเอาชนะใจเธอได้ใบหน้าของลู่เสวี่ยเอ๋อร์เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจนี่คือผู้ชายที่เธอเลือกแล้ว!ในขณะนี้ ไป๋อวี้เจี๋ยบังเกิดความปรารถนาที่อยากจะใช้เวลาร่วมกับเย่ซิวมากยิ่งขึ้นทันทีที่เธอเปลี่ยนความคิด ทันใดนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า "คืนนี้จะมีงานชุมนุมแลกเปลี่ยนอักษรวิจิตรและภาพวาดชั้นสูง ฉันยังมีชื่อเหลืออยู่อีกชื่อหนึ่ง คุณสนใจจะไปไหม?"เย่ซิวส่ายหัว "ผมไม่สนใจ"ไป๋อวี้เจี๋ยไม่อยากจะยอมแพ้ "คืนนี้ยังมีคนที่มีชื่อเสียงในโลกอักษรวิจิตนและภาพวาดไปร่วมงานอีกมาก แถมในครั้งนี้แม้แต่อาจารย์ต้าวจือที่เป็นเจ้าของ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 323
ผู้หญิงที่ยืนอยู่ถัดจากหยางซิว เมื่อเห็นสายตาของฝ่ายชายแทบจะแนบติดไปกับร่างของไป๋อวี้เจี๋ย เธอก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมากเหลือบมองเย่ซิวซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ ไป๋อวี้เจี๋ย ทันใดนั้นเธอก็พูดขึ้นอย่างกระแนะกระแหนว่า “นี่ใครกันคะช่างแต่งตัวได้ 'เรียบง่าย' มากจริง ๆ หน้าตาก็ดูไม่คุ้นเลย จะใช่คนรักของคุณไป๋หรือเปล่านะ?”เธอเน้นย้ำคำว่า 'เรียบง่าย' อย่างหนักหรือในอีกความหมายหนึ่งก็คือ มันโทรมมากเมื่อหยางซิวได้ยินประโยคนี้ เขาก็มองไปที่เย่ซิวด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรไป๋อวี้เจี๋ยยังไม่เคยถูกเขาลิ้มลองเลย แล้วจะปล่อยให้คนอื่นชิงตัดหน้าไปก่อนได้อย่างไร?สำหรับเย่ซิว เขาคร้านที่จะเสวนากับคนแบบนี้ทว่าความเงียบของเขากลับกลายเป็นการยอมรับในสายตาของผู้หญิงคนนี้เพราะไม่ต้องการที่จะปล่อยเย่ซิวไป เธอจึงพูดเหน็บแนมต่อ "ฉันได้ยินมาว่ามีอาชีพหนึ่งที่คนจะมองหาผู้หญิงที่ร่ำรวยโดยเฉพาะ หรือเรียกสั้น ๆ ว่าพวกเกาะผู้หญิงกินอยู่ด้วย”“คุณไป๋ คุณต้องระวังไว้ให้ดีนะคะ ไม่อย่างนั้นอาจจะเสียทั้งเงินเสียทั้งตัว”ประการเย็นเยียบวาบผ่านดวงตาของเย่ซิวเพียงเพราะเขาขี้เกียจเกินกว่าที่จะโต้เถียงกับผู้หญิง ไม่ได้หมายคว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 324
เย่ซิวหันกลับไปมอง ก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งสวมเดรสเซ็กซี่และเร่าร้อนกำลังยืนอยู่ข้าง ๆ เขาเดรสที่เธอสวมนั้นรัดรูปมาก มันจึงเผยหุ่นที่โค้งเว้าของเธออย่างเด่นชัดคอเสื้อเองก็เว้าลงไปลึก เพียงมองก็จะเห็นถึงร่องลึกที่ราวกับหุบเหวซึ่งไม่อาจหยั่งรู้ ดึงดูดสายตาให้ต้องมองไม่หยุดการแต่งหน้าของเธอเองก็ช่างดูลงตัว มีเสน่ห์ และสูงศักดิ์ นี่คือผู้หญิงที่ทำให้ผู้คนบังเกิดความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะพิชิตเพียงแค่มองเธอครั้งเดียว“คุณคะ ช่วยดื่มเป็นเพื่อนฉันสักแก้วได้ไหม คนอื่น ๆ ไม่มีใครอยากยืนอยู่กับฉันเลย”หญิงสาวเบ้ปากเล็กน้อยอย่างน่าสงสารท่าทางแบบนี้ของเธอ ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะถูกทำขึ้นจากเหล็ก ก็คงถูกหลอมละลายกลายเป็นน้ำในทันทีเย่ซิวมองไปรอบ ๆ เห็นว่าผู้ชายหลายคนกำลังมองมาทางผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตาที่ระแวดระวังอย่างมากมีแม้กระทั่ง มองข้ามตัวเธอไป ไม่กวาดสายตามาที่เธอ ดูท่า ผู้หญิงคนนี้จะไม่ธรรมดาเสียแล้วเย่ซิวยักไหล่และชี้ไปที่มุมห้อง "ไปทางนั้น แล้วก็ช่วยผมหยิบอาหารหน่อยก็ดีนะ"หญิงสาวเผยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ ที่ชวนให้คนหลงใหลจนตายได้ออกมาในทันทีทั้งสองเดินมาหยุดอยู่ในมุ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 325
แรงดูดอันแข็งแกร่งแผ่มาจากฝ่ามือของเธอเคล็ดวิชาผันแปรกำลังภายในถูกรังสรรค์ขึ้นมาเพื่อดูดกลืนเลือดและพลังปราณของจอมยุทธโดยเฉพาะ จากนั้นเปลี่ยนพลังนั้นไปใช้เป็นของตัวเองเป็นศาสตร์หนึ่งที่ทั้งโหดเหี้ยม แต่ก็ทรงพลังเป็นอย่างมากเย่ซิวก้มมองเธอ สีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ความรู้สึกใด ๆหลี่ชิวเยวี่ยนิ่งอึ้งไปแล้ว "เกิดอะไรขึ้น นี่คุณ?"โดยปกติเคล็ดวิชาผันแปรกำลังภายในนี้ของเธอจะมอบพลังที่ไม่สิ้นสุดให้แก่เธอ แต่ครั้งนี้มันกลับล้มเหลวไปเสียอย่างนั้น!ถ้าไม่ใช่เพราะความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากผิวหนังของเย่ซิวในมือของเธอนั้นมันช่างชัดเจน เธอคงคิดว่าเย่ซิวกำลังสวมชุดเกราะเหล็กอยู่ จึงอดไม่ได้ที่จะเพิ่มแรงดูดไปอีกประหนึ่งปั๊มน้ำที่ถูกโยนลงไปในบ่อน้ำแต่ที่ถูกสูบออกมานั้นไม่ใช่น้ำ แต่กลับสูบลมออกมาอย่างต่อเนื่อง!“เป็นไปได้ยังไง? ทำไมถึงไม่ได้ผลล่ะ?!”ดวงตาที่สวยงามของหลี่ชิวเยวี่ยเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและสับสนเป็นอย่างมากทันใดนั้น เธอก็คิดถึงความเป็นไปได้หนึ่ง "มีแค่จอมยุทธที่มีระดับพลังสูงกว่าฉันถึงจะทำให้เคล็ดวิชาผันแปรกำลังภายในของฉันล้มเหลว หรือว่าคุณเป็นจอมยุทธระดับหกขั้นสูงอย่างนั้นเหร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 326
หลี่ชิวเยวี่ยลุกขึ้นจากพื้นเธอฟื้นฟูกำลังบางส่วนหยางซิวที่อยู่บนพื้นสูญสิ้นกำลังภายในไปหมดแล้ว เลือดเนื้อแห้งเหี่ยว เหลือเพียงผิวหนังหุ้มกระดูกเท่านั้นเธอลากหยางซิวเข้าไปในห้องน้ำ ถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วสวมให้ตัวเองจากนั้นก็รีบออกไปหลี่ชิวเยวี่ยก้มหน้าลงตลอดทางโรงแรมแห่งนี้มีลิฟต์อยู่ทั้งแปดมุม และเธอก็เลือกมุมที่มีคนน้อยที่สุดเธอกลัวว่าจะมีใครเห็น และหลังจากออกจากโรงแรม เธอก็ไปยังฐานลับแห่งหนึ่งของเธอฝ่าไฟแดงทุกแยกตลอดทางใช้เวลาเพียงห้านาทีก็มาถึงเธอแทบจะคลานขึ้นไปที่ห้องอ่านหนังสือบนชั้นสองเมื่อกดสวิตช์ ชั้นหนังสือก็ขยับออกเผยให้เห็นห้องลับเธอเดินเข้าไปเปิดตู้แล้วหยิบขวดออกมาจากนั้นเงยหน้าขึ้นแล้วกลืนยาเม็ดสีแดงเลือดทั้งหมดที่อยู่ข้างในลงไปหลี่ชิวเยวี่ยนั่งขัดสมาธิบนพื้น ฝ่ามือและฝ่าเท้าหันหน้าไปทางท้องฟ้าไอร้อนแผ่ออกมาจากศีรษะของเธออย่างต่อเนื่องผิวแห้งเหี่ยวกลับมาดูอวบอิ่มและยืดหยุ่นอีกครั้งเฮ้อ!หลี่ชิวเยวี่ยถอนหายใจออกอย่างแรง และลุกขึ้นไปยืนอยู่หน้ากระจกเธอฟื้นกำลังเต็มที่แล้วในกระจก เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่สวยและมีเสน่ห์คนเดิมคนนั้น“โชคด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 327
“เสร็จจากที่นี่แล้ว ไปคลับส่วนตัวที่ฉันเปิดไหม? ฉันชวนเลขาของฉันไปด้วย เธอบอกว่าคืนนี้เธอจะเต้นโพลแดนซ์[footnoteRef:0]” [0: เต้นโพลแดนซ์ คือการเต้นรูดเสา] เย่ซิวกำลังจะปฏิเสธ แต่ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นที่ทางเข้าไป๋อวี้เจี๋ยเองก็มองไปทางที่เย่ซิวมองเช่นกัน เธออุทานออกมาทันที "เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? เขาพิการไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"ข่าวที่ว่าเย่ขวงถูกทำให้พิการไม่ได้เป็นความลับในแวดวงนี้คนอื่น ๆ ก็ตกใจไม่แพ้กันเย่ขวงสมควรที่จะมีคำว่า "บ้า[footnoteRef:1]" อยู่ในชื่อของเขา [1: ขวงในภาษาจีน หมายถึง บ้า ดุร้าย และรุนแรง] เมื่อมาถึง เขาก็ปล่อยกลิ่นอายแห่งขั้นปรมาจารย์ออกมาทันที!ผู้ชมทั้งหมดต่างตกใจทันที!“ปรมาจารย์!”“โอ้พระเจ้า นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม!”“เกิดอะไรขึ้นกับเขากัน!”……หลังจากตกตะลึงกันแล้ว ผู้มีอิทธิพลจากทุกทิศทางก็รีบรุดไปข้างหน้าราวกับฝูงผึ้งเพื่อพูดคุยกับเขาแม้แต่คนโง่ก็ยังเห็นว่าตอนนี้เย่ขวงได้ทะยานขึ้นไปสู่ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่แล้วปรมาจารย์หนุ่มขนาดนี้ อนาคตของเขานับว่าเกินคาดเดาแล้ว! สีหน้าไป๋อวี้เจี๋ยดูเคร่งขรึมมากขึ้น เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 328
ผู้ที่ไม่เคยประสบด้วยตัวเอง จะไม่สามารถเข้าใจความสิ้นหวังที่เกิดจากการ ตกเป็นเป้าหมายของปรมาจารย์เหมือนกับโลกทั้งใบทอดทิ้งโดดเดี่ยวและทำอะไรไม่ถูก หนาวเข้ากระดูก!แต่ในขณะที่ไป๋อวี้เจี๋ยดูเหมือนจะตกสู่นรกที่ไร้ขอบเขต เย่ซิวก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแผ่นหลังของเขาไม่กว้างมากนัก แต่มันทำให้ไป๋อวี้เจี๋ยรู้สึกปลอดภัยมากพอ!เขาดึงเธอออกจากนรกอันไร้ขอบเขต ทำให้เธอได้เห็นแสงสว่างอีกครั้งในตอนนี้เองที่หัวใจของไป๋อวี้เจี๋ยได้ละกำแพงน้ำแข็งลงเมื่อมองไปที่ด้านหลังของเย่ซิว ก็รู้สึกเต็มไปด้วยความอ่อนโยนไม่รู้จบบางทีการชนะใจผู้หญิงก็เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจขณะที่เย่ซิวยืนขึ้น ภาพนั้นก็เกิดความโกลาหลทุกคนมองเขาเหมือนคนโง่เง่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากใครกล้าที่จะทำตัวเป็นวีรบุรุษชาวสาวงาม สงสัยว่า คนคนนั้นสมองกระทบกระเทือนหรือเปล่า? เย่ซิวมองไปที่เย่ขวงและพูดอย่างใจเย็น "พอได้แล้ว การกลั่นแกล้งผู้หญิงมันไม่ได้ใช้ความสามารถอะไร"ดวงตาของเย่ขวงฉายแววน่าสะพรึงกลัว "แกเป็นใคร ไสหัวไปซะ!"ราวกับราชสีห์ที่โกรธแค้น ผู้คนโดยรอบเงียบกริบด้วยความหวั่นและไม่กล้าพูดแต่เย่ซิวไม่ได้จริงจังเลย
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1050
ยังมีม้าศึกเพลิงน้ำแข็ง อีกทั้งลู่เสวี่ยเอ๋อร์และพวกเธอล้วนมีระดับพลังอย่างน้อยอยู่ในช่วงสร้างพื้นฐานขั้นกลางบวกกับจักรกลมังกรดำ ทำให้พวกเขาเริ่มมีเค้าลางของมหาอำนาจสิ่งเดียวที่ขาดไปคืออุตสาหกรรมเศรษฐกิจระดับล่าง ซึ่งยังไม่สามารถยกระดับขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”“จริงสิ” เซี่ยซิ่วซิ่วพูดขึ้นอีกประโยค “ส่งคำเชิญไปให้ประเทศหลงเถิงด้วย ถ้ามีพวกเขาช่วย ประเทศจ้านอิงตี้ก็คงไม่กล้าเล่นตุกติก”เฉินหลานกับหวังซวงตาเป็นประกาย พวกเขาเกือบลืมไปเลยว่าประเทศหลงเถิงเป็นแบ็กอัพที่แข็งแกร่งไม่นาน ข่าวนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วโลกดึงดูดสื่อมากมายนับไม่ถ้วนให้พากันรีบไปที่สำนักโอสถแม้แต่นักเดินทางเดียวดายบางคนก็เริ่มเตรียมตัวเดินทางไปเงียบ ๆนี่คือมหกรรมที่ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดคนที่มองการณ์ไกลล้วนมองออกว่าประเทศจ้านอิงตี้ไม่ได้มาด้วยเจตนาดีทั้งที่รู้ว่าเย่ซิวแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ยังกล้าเป็นฝ่ายริเริ่มเปิดการเจรจาแบบนี้ แสดงว่าพวกเขาต้องมีอะไรให้พึ่งพาทางด้านประเทศหลงเถิง หลังจากได้รับข่าวอัครมหาเสนาบดีกับผู้นำก็หารือกันว่าจะส่งใครไปเข้าร่วมนายกรัฐมนตรีเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1049
เส้นผมของหวังซวงยังคงเปียกชื้นเธอสวมชุดนอนผ้าไหมที่แนบสนิทไปกับร่างกาย เผยให้เห็นสัดส่วนอันเย้ายวนของเธอเห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จเธอนั่งอยู่บนเตียง มือซ้ายถือรูปของเย่ซิว จ้องมองมันด้วยสายตาหลงใหล“อาจารย์ อาจารย์รู้ไหมว่าฉันชอบอาจารย์อาจารย์ช่างหล่อเหลา พลังของท่านก็แข็งแกร่ง ร่างกายของอาจารย์ยังสมบูรณ์แบบ แข็งแกร่งมาก...อาจารย์รู้ไหม? ทุกค่ำคืนฉันมักจะฝันถึงอาจารย์ ในความฝันฉันได้...กับอาจารย์”เธอกัดริมฝีปากเบา ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความปรารถนาเย่ซิวไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าเด็กคนนี้จะมีความคิดเช่นนี้กับตนเองเขาส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวจากไปตอนนี้ผู้หญิงรอบตัวเขามีมากพอแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องรับเข้ามาเพิ่มอีกคนเย่ซิวลอยขึ้นไปเหนือสำนักโอสถเขาเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ที่แขวนอยู่บนท้องฟ้า พลันเกิดความคิดที่บ้าบิ่นขึ้นมา“บนดวงจันทร์มีอะไรอยู่กันแน่?”แม้ว่าในอดีตจะมีหลายประเทศที่ส่งยานอวกาศพร้อมมนุษย์ขึ้นไปสำรวจ และมีคนจริง ๆขึ้นไปเหยียบดวงจันทร์ได้แล้วแต่ขอบเขตที่พวกเขาเดินทางไปได้นั้นยังมีจำกัดยังมีพื้นที่อันลี้ลับบนดวงจันทร์ที่ไม่เคยถูกค้นพบที่สำคัญ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1048
ภายในห้องลับ เย่ซิวไม่อาจรับรู้ถึงการไหลผ่านของกาลเวลาได้เลยจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาจดจ่ออยู่กับการหลอมรวมระดับวิญญาณก่อกำเนิดด้วยรากฐานอันแข็งแกร่งและการเตรียมพร้อมที่เพียงพอ การทะลวงระดับของเขาจึงราบรื่นไร้อุปสรรคในวันที่แปดของการปิดด่าน เขาสามารถควบแน่นระดับวิญญาณก่อกำเนิดได้สำเร็จระดับวิญญาณก่อกำเนิดของเขามีห้าสีเช่นกันยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของมันยังใหญ่กว่าระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นต้นทั่วไปอยู่หนึ่งเท่าพลังวิญญาณเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพอีกครั้งหากเปรียบพลังวิญญาณของเขาในอดีตเป็นเพียงตะปู ตอนนี้มันกลับกลายเป็นกระบี่ยาวเล่มหนึ่งแล้วการเพิ่มพูนของพลัง ส่งผลสะท้อนกลับเข้าสู่ร่างกายโลหิตและกล้ามเนื้อของเย่ซิวเปล่งประกายราวกับอัญมณี ดวงตาของเขาส่องแสงเจิดจ้าดุจตะวันดวงน้อยเพียงแค่คิด ระดับวิญญาณก่อกำเนิดก็แยกออกจากร่าง ลอยขึ้นสำรวจโดยรอบความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งนักระดับวิญญาณก่อกำเนิดคือผลรวมของจินตานและจิตวิญญาณที่หลอมรวมกันก่อนที่จะทะลวงระดับ หากจิตวิญญาณของเย่ซิวออกจากร่าง มันจะได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงแม้แต่พลังของเขาก็ไม่อาจยื้อเวลาให้อยู่นอกกาย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1047
ยังคงเป็นที่ห้องทดลองชีวภาพหมายเลขเก้าในประเทศจ้านอิงตี้หลังจากที่ประเทศจ้านอิงตี้ทุ่มเททุกวิถีทางในการเพาะเลี้ยงมาตลอดช่วงเวลานี้นักรบยีนสิบคนกับสิ่งมีชีวิตโบราณก็ได้หลอมรวมจนถึงระดับแปดสิบเปอร์เซ็นต์ เพียงแค่แรงกดดันที่แผ่ออกมาจากพวกเขา ก็ทำให้พื้นของห้องทดลองแทบจะรับไม่ไหว เกิดรอยร้าวมากมายเหล่านักวิทยาศาสตร์ที่อยู่นอกห้องทดลองมองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจแต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะดำเนินการขั้นตอนต่อไป ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นจู่ ๆ นักรบยีนทั้งสิบคนก็เข้าห้ำหั่นกันเอง เลือดสาดกระจายไปทั่ว ราวกับนรกบนดินนักวิทยาศาสตร์ภายนอกรีบฉีดสเปรย์สารควบคุมชนิดต่าง ๆ เข้าไป แต่กลับไม่มีผลใด ๆ“แย่แล้ว! รีบเข้าสู่สถานะเตือนภัยด่วน!”เหล่านักวิทยาศาสตร์ตกตะลึงสุดขีด รู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มเกินกว่าการควบคุมตู้ม！ทันใดนั้น พลังงานบางอย่างปะทุขึ้น ทำให้ทั้งห้องทดลองสั่นสะเทือนราวกับจะพังทลายจากนั้น ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งก็ก้าวออกมาจากข้างในเธอมีใบหน้าที่งดงามสะกดสายตา อีกทั้งรูปร่างยังเย้ายวนเกินต้านทานแต่สิ่งที่แตกต่างจากมนุษย์ทั่วไป ก็คือเส้นผมของเธอทั้งหมดกลับเป็นอส
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1046
ในขณะเดียวกัน เสียงของเย่ซิวก็ดังขึ้นข้างหูเขา "สถานที่แห่งนี้ ห้ามฟื้นฟูขึ้นใหม่ภายในหนึ่งร้อยปี มิเช่นนั้นประเทศจ้านฉงตี้จะต้องหายไปจากโลกใบนี้"นี่เป็นทั้งการดูแคลน และยังเป็นการเหยียดหยามอย่างถึงที่สุดให้พวกเขาต้องเผชิญกับความอัปยศนี้ทุกขณะในช่วงเวลาหนึ่งร้อยปีถือเป็นการโต้กลับอย่างแข็งแกร่งของเย่ซิว หลังจากประเทศจ้านฉงตี้พยายามเล่นงานเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจักรพรรดิหมีเหล็กกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ความอัปยศอันรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วร่างใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธแต่ในความโกรธแค้นนั้นกลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกหมดหนทางอย่างลึกล้ำเพียงชั่วพริบตาเดียวราวกับว่าเขาแก่ลงไปอีกหลายสิบปีเดิมทีเส้นผมของเขายังมีสีดำเหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง แต่ตอนนี้กลับขาวโพลนทั้งหมดผู้ช่วยที่อยู่ข้างกาย มองดูสภาพของเขาด้วยความสงสาร ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา "ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี? จะยิงจรวดออกไปอีกไหม?""ไม่ต้องแล้ว ไม่มีทางเอาชนะเขาได้หรอก"จักรพรรดิหมีเหล็กส่ายศีรษะอย่างเหนื่อยล้า สายตามองไปยังร่องรอยของกระบี่อันใหญ่โตเบื้องหน้า "ดูเหมือนว่า ถึงเวลาที่ฉันจะต้องหาผู้สืบทอดแล้ว"……ม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1045
เบื้องหน้าของเย่ซิวปรากฏชายชราผู้มีรูปลักษณ์ประหลาดเขามีอายุกว่าร้อยปีแล้ว ดวงตาฝ้าฟางแทบจะลืมขึ้นไม่ได้เส้นผมยาวหลายสิบเมตรถูกถักเป็นเปียและพันรอบร่างกายของตนใต้ฝ่าเท้าของเขามีการ์กอยล์หินเป็นพาหนะ มือขวาถือไม้กายสิทธิ์อันเก่าแก่เย่ซิวกระตุกบังเหียนให้ม้าหยุดลงพลางหรี่ตามองชายชราเล็กน้อย “มีธุระอะไร?”พลังที่แผ่ออกมาจากร่างของชายชราทำให้เย่ซิวรู้สึกได้ถึงอันตรายแม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยวเดียวก็ตาม“ข้าคือเทพพิทักษ์แห่งประเทศจ้านฉงตี้ ปิดด่านฝึกฝนมาหลายสิบปีแล้วได้ยินว่าประเทศหลงเถิงมีอัจฉริยะที่แข็งแกร่งจึงอยากมาดูให้เห็นกับตา”เย่ซิวไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “ตอนนี้ก็ได้เห็นแล้ว มีอะไรจะชี้แนะหรือเปล่า?”ดวงตาฝ้าฟางของชายชราเพ่งมองเย่ซิวแน่วแน่ แววตานั้นแฝงไปด้วยอันตรายเล็กน้อยก่อนที่เขาจะยิ้มออกมา“ข้าน่ะเป็นคนอยากรู้อยากเห็นเลยอยากจะประลองกับเจ้าสักหน่อย ไม่รู้ว่าจะรับคำท้าหรือไม่”เย่ซิวสัมผัสได้ถึงจิตสังหารที่ซ่อนเร้นของอีกฝ่ายที่บอกว่าเป็นการประลองคงเป็นแค่ข้ออ้างจุดประสงค์ที่แท้จริงคือก็แค่อยากทดสอบพลังของตนเองกับเขาเท่านั้น“ฉันไม่มีคำว่าประลองอะไรทั้งนั้น ถ้าคุณคิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1044
ทั้งคืนผ่านไปด้วยความว้าวุ่นใจและความกระสับกระส่าย เธอแทบไม่ได้หลับเลยเวลาแปดโมงเช้า เย่ซิวยืนอยู่ริมหน้าต่างมองออกไปยังทิวทัศน์ภายนอกอากาศสดชื่น เสียงนกร้องและกลิ่นหอมของดอกไม้กระจายไปทั่ว ที่นี่มีนกยูงเลี้ยงไว้อยู่หลายตัว บรรยากาศเหมาะแก่การอยู่อาศัยอย่างยิ่ง“คุณเย่ตื่นเช้าจังเลยนะคะ” ลิลิธเดินเข้ามาพร้อมกับก้าวย่างที่อ่อนช้อยดุจแมวป่าฝ่าเท้าขาวผ่องราวหิมะสัมผัสพื้นเบา ๆ ทีละก้าวก่อนจะหยุดอยู่ข้าง ๆ เย่ซิวเธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างของเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวนหลังจากฝึกฝนตลอดทั้งคืน พลังของลิลิธก็พุ่งทะยานขึ้นอย่างมหาศาลตอนที่เธอมาที่นี่ เธอไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะสามารถพัฒนาขึ้นได้เร็วขนาดนี้หากเป็นไปได้ เธอเองก็อยากบำเพ็ญร่วมกับเย่ซิวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืนบางทีเธออาจสามารถบรรลุถึงระดับพลังที่ไม่มีใครในประเทศจ้านฉงตี้เคยไปถึงมาก่อนแต่น่าเสียดายที่คงเป็นแค่ความฝันที่เป็นไปไม่ได้เย่ซิวไม่ได้ตอบอะไร สายตาของเขายังคงจ้องไปข้างนอกโดยไม่กะพริบตาจินตานห้าสีของเขาหมุนวนอย่างบ้าคลั่งรัศมีพลังที่ส่องออกมาราวกับพระอาทิตย์ที่สว่างไสวและแข็งแกร่งไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1043
เคย์ฟี่พาลิลิธกลับมาที่ห้องของเธอเธอกับพูโรแยกกันนอนมานานแล้วหลังจากปิดประตู เธอก็รีบดึงลิลิธเข้าไปในห้องน้ำอย่างกระตือรือร้นน้ำร้อนถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้วจากนั้นเคย์ฟี่ก็ปิดประตูห้องน้ำเสียงดังปังไม่นานนักก็มีเสียงอุทานของเคย์ฟี่ดังออกมาเป็นระยะด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอิจฉาลึก ๆครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็เดินออกมาจากห้องน้ำเคย์ฟี่ช่วยลิลิธแต่งตัวกับมือ จากนั้นก็ลงเครื่องสำอางให้เธอก่อนจะฉีดน้ำหอมสุดหรูราคาแพงเดิมทีลิลิธก็เป็นหญิงงามอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เสน่ห์ของเธอกลับเพิ่มขึ้นไปอีกระดับเธอมองเงาตัวเองในกระจกก่อนจะพยักหน้าด้วยความพอใจ ความมั่นใจของเธอเพิ่มขึ้นมาอีกหลายส่วนจากนั้นเคย์ฟี่ก็พาลิลิธไปยังห้องของเย่ซิว เธอเคาะประตูเบา ๆภายในห้อง แน่นอนว่าเย่ซิวไม่มีความจำเป็นต้องนอนพักเขาเพิ่งกลั่นโอสถไปหลายเตา ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เอาไว้ใช้เพื่อเพิ่มพลังบำเพ็ญตนแม้ว่าตอนนี้ผลลัพธ์ของมันอาจจะไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่ถ้าปริมาณมากพอก็ยังสามารถช่วยได้ตอนนี้เขามีโอสถกว่าพันเม็ดแล้วก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก เย่ซิวชะงักเล็กน้อยก่อนจะเก็บเตาหลอมและโอสถท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1042
แต่ลิลิธกลับมีพรสวรรค์ในศาสตร์ด้านนี้สูงมาก จนสามารถฝึกฝนไปถึงระดับที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อนผู้ชายทั่วไปไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเลยไม่เช่นนั้น วันรุ่งขึ้นมีหวังกลายเป็นซากศพแห้งตายอย่างแน่นอนแม้ว่าลิลิธจะมีชื่อเสียงด้านความงามโด่งดังไปทั่ว แต่กลับไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับเธอเคย์ฟี่ดวงตาเป็นประกาย “ความคิดนี้ไม่เลวเลยนะ ลิลิธต้องเจอกับผู้ชายที่แข็งแกร่งระดับเย่ซิวเท่านั้นถึงจะรับมือไหวพอลิลิธทำสำเร็จแล้วเข้าไปอ้อนเย่ซิวอีกหน่อยลองชวนให้เขามาลองพี่น้องสุดเซ็กซี่ บางทีเขาอาจจะไม่ปฏิเสธก็ได้”พรีเอลล์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบพูดแทรกขึ้นมา “อย่าลืมแม่ลูกสุดแซ่บด้วย”เคย์ฟี่หัวเราะคิกคัก “อันนี้ก็ต้องดูที่ผลงานของลูกในอนาคตแล้วล่ะ”พูทมองด้วยความอิจฉาผู้ชายที่แท้จริงต้องเป็นแบบเย่ซิว ต้องผ่านดงดอกไม้นับไม่ถ้วนโดยไม่ทิ้งร่องรอยน่าเสียดายที่ถึงแม้เขาจะมีฝีมือพอตัว แต่เมื่อเทียบกับเย่ซิวแล้วยังห่างชั้นกันเกินไปแถมสาว ๆ ที่เขาเคยได้มาก็ยังไม่มีคุณภาพดีเท่านี้เลยด้วยซ้ำหลังจากหารือกันเสร็จ เคย์ฟี่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลิลิธด้วยตัวเองณ เมืองระดับแนวหน้าของประเทศจ้านฉงตี้
