MasukShare
บทที่ 114
Bab terkait
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 115
“อาจารย์ต้าวจือไปไหนกันนะ? ทำไมยังไม่กลับมาล่ะ?”ในสถานที่ประมูล หลิวเมิ่งถิงเดินไปมาอย่างใจจดใจจ่อเย่ซิวหายไปทันทีที่การประมูลสิ้นสุดลง เธอกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขาหลิวเมิ่งถิงไม่ใช่จอมยุทธ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถรับรู้ความหมายที่แท้จริงของศิลปะการต่อสู้อันทรงพลังในภาพวาดทั้งสองชิ้นนั้นได้ยื่งกว่านั้นเธอไม่รู้ว่า เย่ซิวเป็นจอมยุทธผู้แข็งแกร่ง ดังนั้นเธอจึงกังวลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้แต่ในไม่ช้าเย่ซิวก็กลับมาหลิวเมิ่งถิงดูประหลาดใจ และรีบเข้าไปทักทายเขา “อาจารย์ต้าวจือ กลับมาแล้วเหรอคะ”เย่ซิวพยักหน้า “ภาพวาดทั้งสองชิ้นถูกประมูลไปในราคาเจ็ดหมื่นสองพันล้านบาท สองพันล้านเป็นส่วนของคุณที่คุณทำงานหนัก ส่วนที่เหลืออีกเจ็ดหมื่นล้านช่วยใส่ไว้ในการ์ดใบนี้ด้วยครับ”หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบการ์ดออกมาแล้วมอบให้หลิวเมิ่งถิงหลิวเมิ่งถิงดูมีสีหน้าจริงจัง “อาจารย์ต้าวจือคะ เราตกลงกันไว้แล้วนี่คะว่าครั้งนี้ไม่คิดค่าจัดการอะไรทั้งนั้น นี่คุณจะผิดสัญญาหรือคะ?” “ก่อนหน้านี้ เป็นเพราะผมไม่แน่ใจว่าภาพวาดทั้งสองจะขายได้เท่าไหร่ แต่ตอนนี้ราคาเกินความคาดหมายไปมาก สองพันล้านเป็นค่าจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 116
เย่ซิวยิ้มไปส่ายหัวไป “ไม่ต้องแล้วล่ะ ผมรวบรวมเงินได้มากพอแล้ว”“อ้อ โอเค” เซี่ยซิ่วซิ่วพยักหน้า จากนั้นก็ได้สติกลับมาทันที ดวงตาคู่นั้นเบิกโพลงขึ้น “เดี๋ยว เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ชัด”เย่ซิวหยิบโทรศัพท์แล้วเอาข้อความที่ได้รับจากธนาคารมาให้เธอดูเซี่ยซิ่วซิ่วถึงกับตกใจสุดขีด เพ่งตาไปที่หน้าจอโทรศัพท์ แล้วใช้นิ้วนับไปที่จำนวนเลขศูนย์เธอนับอยู่หลายรอบกว่าจะแน่ใจเธอเงยหน้าขึ้นมองเย่ซิวด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ“เย่ซิว นี่นายทำได้ยังไงกัน? หรือว่านายเป็นเศรษฐีใหญ่ที่ปิดบังฐานะตัวเอง ก็เลยแกล้งเป็นคนจนมาโดยตลอด!”นี่เป็นคำอธิบายเดียวที่สมเหตุสมผลเพราะถ้าเป็นเรื่องจริง แน่นอนว่าเย่ซิวคงไม่มีทางบอกเธอขอแค่เซี่ยซิ่วซิ่วไม่กังวลเรื่องเงินอีกก็พอ เพราะมันได้ถูกแก้ปัญหาแล้วเรียบร้อยและยังเหลืออีกหมื่นล้านกว่าที่สามารถนำไปใช้ทำสิ่งต่าง ๆ ได้อีกมากมายพรุ่งนี้เขาจะไปที่เมืองหนานเฉิงพร้อมกับหลิ่วอวี้ฝูเพื่อเข้าร่วมการประมูลเซี่ยซิ่วซิ่วต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะสงบความตื่นเต้นในใจของเธอได้เงินจำนวนนี้ของเย่ซิว แม้แต่ตระกูลเซี่ยก็ควักเอาออกมาไม่ได้ เว้นเสียแต่ว่าจะขายทรัพ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 117
การบริการของแอร์โฮสเตสสาวนี้ถือว่าดีมากทีเดียวเธอพาผู้ชายคนนั้นไปที่ห้องน้ำ แล้วไหนจะยังเปิดประตูห้องน้ำให้เขาอีกรอยยิ้มที่ทำให้คนเพลิดเพลินสำราญใจนั้นเอ่ยขึ้นว่า “ผู้โดยสารคะ ห้องน้ำอยู่ทางด้านนี้ เชิญเข้าไปได้เลยค่ะ”ชายคนนั้นก็แสยะยิ้มขึ้น “เธอก็เข้าไปด้วยกันสิ”จากรอยยิ้มสวยที่ปรากฏบนใบหน้าหญิงสาวจู่ ๆ ก็ชะงักลง “ผู้โดยสารก็ช่างหยอกล้อนะคะ ระหว่างชายหญิงมีความแตกต่างนะคะ”เขาจับมือเธอไว้ แล้วผลักเธอเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นตัวเองก็ตามเข้าไปแล้วใช้หลังมือปิดประตูภายในห้องน้ำ สีหน้าของแอร์โฮสเตสหวาดกลัวมาก เธอพยายามจะเปิดปากร้องขอความช่วยเหลือแต่จู่ ๆ ร่างกายก็อ่อนแรงลง ไม่สามารถใช้แรงใด ๆ ได้ “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายฉัน?…”ชายคนนั้นยิ้มที่มุมปาก “คิดไม่ถึงว่าการนั่งเครื่องบินครั้งนี้จะได้เจอกับสาวสวยหุ่นดีแบบนี้ ช่างโชคดีจริง ๆ พอฉันแย่งหยินดั้งเดิมของเธอมาได้ ฉันก็จะทะลวงเป็นจอมยุทธขั้นสูงระดับสาม”ดวงตาแอร์โฮสเตสสาวเบิกกว้าง น้ำเสียงอิดโรยของเธอเอ่ยถามขึ้น “นี่คุณ เราไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกัน แล้วคุณมาทำแบบนี้กับฉันทำไม?”“เธอจะกลัวไปทำไม? นี่ฉันกำลังจะช่วยให้เธอเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 118
มันพุ่งเข้าไปในช่องท้องของชายคนนั้นและทลายจุดตันเถียนของเขาทันทีชายคนนั้นพยายามเปิดปากร้องด้วยความเจ็บปวดแต่มือของเย่ซิวนั้นแข็งแกร่งมากจนเขาไม่สามารถแม้แต่จะกรีดร้องได้ชายคนนั้นเจ็บปวดจนแทบจะเป็นลม เขามองเย่ซิวด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังจุดตันเถียนถูกทำลาย สิ่งที่เขาพยายามมาหลายปีสูญเปล่าแล้วอีกทั้งเมื่อถึงเวลาหากศัตรูพวกนั้นมาเยือนที่ประตูบ้าน เขาก็ไม่รู้ว่าจะตายอย่างไรเย่ซิวปล่อยชายคนนั้น ตอนนี้ชายอ้วนคนนี้ได้เป็นคนไร้ค่าแล้วเรียบร้อยจากนั้นเย่ซิวก็มองไปที่แอร์โฮสเตสสาว เขาเอื้อมมือออกไปและดึงเธอขึ้นจากที่นั่งชักโครกในตอนนี้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินคนอื่น ๆ ได้ยินการเคลื่อนไหวจึงรีบเข้ามาดูเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า ทุกคนต่างก็ตกใจและระมัดระวังตัวทันที“หยุดนะ พวกคุณจะทำอะไรน่ะ?”“รีบปล่อยเธอซะ!”เย่ซิวแอบส่งกำลังภายในของเขาเข้าไปในร่างกายของแอร์โฮสเตส บรรเทาอาการบางอย่างของเธอ และทำให้เธอมีแรงพูด“ผู้โดยสารท่านนี้เป็นคนช่วยฉัน รีบจับชายอ้วนคนนั้นซะ เมื่อกี้เขาใช้ยากับฉัน”หลังจากพูดจบ ศรีษะของเธอก็ฟุบไปที่ไหลของเย่ซิวทันทีร่างกายของเธอตอนนี้อ่อนแอม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 119
“โอ๊ย!”ภายในโรงพยาบาลเมืองหนานเฉิงแห่งหนึ่ง หลี่หรูเฟิงส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธแค้นแขนทั้งสองข้างของเขาอยู่ในเฝือกปูนปลาสเตอร์ แล้วไหนจะคำพูดของหมอที่พูดกับเขาเมื่อกี้ทำให้เขาเหมือนตกนรกทั้งเป็นกระดูกแขนทั้งสองข้างของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆแม้จะได้รับการรักษาอย่างดี แต่ต่อไปเขาก็ไม่สามารถยกอะไรเบา ๆ ได้อยู่ดีนี่เป็นอาการบาดเจ็บที่ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้พูดง่าย ๆ ก็คือ เขาได้เป็นคนพิการไปแล้วเรียบร้อยทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เป็นเพราะไอบ้านั่นคนเดียว“ฉันจะฆ่ามัน ฉันจะฆ่ามันให้ตาย!”หลี่หรูเฟิงดูดุร้ายเป็นอย่างมาก เขาหายใจอย่างหนักคนในห้องมีจำนวนไม่น้อย พวกเขาล้วนเป็นทายาทโดยตรงของตระกูลหลี่แต่นอกจากแม่ของเขาแล้ว ก็ไม่มีใครมีท่าทีเสียใจอะไรเลยหลี่มี่พูดอย่างไร้อารมณ์ “ถ้าฝ่ายตรงข้ามเป็นต้าวจือจริง อย่างนั้นเรื่องนี้แกก็เก็บไว้กับตัวแก อย่าให้ใครได้รู้เป็นอันขาด!”ปรมาจารย์ไม่สามารถรุกรานได้ในตอนนี้!“พ่อครับ!” หลี่หรูเฟิงกัดฟันแน่น “ผมรู้ครับ แต่ว่าผมจะไม่ยอมมันแน่!”แม่ของหลี่หรูเฟิงกอดเขาไว้และร้องไห้ไม่หยุด“โถลูกชายแม่ ลูกรออีกนิดนะ ตาของลูกเป็นจอมยุทธ์ขั้นสูงสุ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 120
หน้าท้องที่บางเรียบ ผิวขาวราวหิมะ ไม่มีชั้นไขมันเลยสักนิด ประดุจดั่งเงือกสาวเธอว่ายน้ำมาตรงข้าง ๆ หูเม่ยเอ๋อร์ เธอหัวเราะแล้วพูดขึ้นว่า “พี่คะ คิดไม่ถึงว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้ชายที่อดทนกับเสน่ห์ของพี่ได้ ช่างน่าทึ่งจริง ๆ”หูเม่ยเอ๋อร์ถอนหายใจและเอ่ยขึ้น “ที่จริงฉันก็แค่อยากจะลองใจหมอนั่นดูว่าจะจริงใจหรือว่าเสแสร้งกันแน่ แต่คิดไม่ถึงว่าตอนที่ฉันบอกเขาว่าเราว่ายน้ำกันอยู่ เขาจะแสดงออกชัดเจนว่าเขาจะไม่มาขนาดนี้”หรูฮว่าส่ายหน้าพร้อมหัวเราะ “แต่ถ้าเขาตอบตกลงว่ามา เขาคงไม่ได้เห็นพี่ใส่เสื้อผ้าแบบตอนนี้แน่นอน”นิ้วเรียวหูเม่ยเอ๋อร์เหยียดออก แล้วดีดไปที่หน้าผากเล็ก ๆ เบา ๆ “ยายเด็กน้อย เธอนี่ฉลาดจริง ๆ เลยนะ”……เย่ซิวกับเซี่ยซิ่วซิ่วได้มาถึงตระกูลหลิ่วแล้วหลิ่วอวี้ฝูถึงกับมายืนรอที่หน้าประตูด้วยตัวเอง เมื่อเห็นพวกเขามา รอยยิ้มอันแสนหวานก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอก้าวไปข้างหน้าเพื่อต้อนรับพวกเขา ถ้าตระกูลอื่นในเมืองหนานเฉิงเห็นภาพนี้เข้าคงจะตกใจแน่ ๆเพราะหลิ่วอวี้ฝูมีฉายาว่าเป็นเจ้าหญิงเย็นชา แทบจะไม่มีใครเคยเห็นเธอยิ้มมาก่อนถ้าใครทำให้เธอยิ้มออกมาได้ มันคงจะน่ากลัวอย่างแน่นอน“พี
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 121
เมื่อหลิ่วอวี้ฝูได้รับโทรศัพท์สีหน้าก็เปลี่ยนทันที มีไอเย็นยะเยือกเล็ดลอดออกมาจากร่างกายหลิ่วซูหยุดชั่วคราวขณะที่เขาจะยกถ้วยชาขึ้นมาที่ริมฝีปาก “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”หลิ่วอวี้ฝูส่ายหน้า เธอลุกขึ้นมาและบอกกับเย่ซิวว่า “ฉันมีธุระที่ต้องไปจัดการ พวกพี่พักผ่อนอยู่ที่นี่สักพักนะ”พูดจบก็ยืนขึ้นแล้วจากไปเย่ซิวมองแผ่นหลังของเธอ ทำท่าทางเหมือนคิดอะไรอยู่หลิ่วอวี้ฝูกลับไปยังห้องหนังสือของเธอ เปิดคอมพิวเตอร์และออกคำสั่งบางอย่างออกไปข้อความบนโทรศัพท์มือถือของเธอถูกส่งไปรัว ๆ เธอตอบอย่างสงบและรวดเร็วมันกินเวลานานกว่าสองชั่วโมงกว่าจะหยุดเธอถูขมับด้วยความเหนื่อยล้าบนใบหน้าอย่างไม่อาจปกปิดได้ตอนนี้เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้นมาอีกครั้งหลังจากรับสาย ก็มีเสียงร้องไห้จากอีกฝ่าย“ท่านประธานครับ ช่วยผมด้วยครับ ผมไม่อยากตาย!”หลิ่วอวี้ฝูเกิดความเครียดแต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือพูดไปว่า “หลิวเหนิง คุณเป็นอะไร?”“มีคนกลุ่มหนึ่งจับผมมา ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหนแถวนี้มืดมาก แถมตอนนี้พวกมันยังเอางูพิษมาวางไว้รอบ ๆ ตัวผมอีกท่านประธานรีบมาช่วยผมด้วยนะครับ ที่บ้านผมยังมีคนแก่และเด็ก ผมจะตายไม่ไ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 122
สายตาที่มองเย่ซิ่วเหมือนกับการมองเทพพระเจ้าจอมยุทธระดับห้าที่มีอายุเพียงเท่านี้ ถ้าพูดออกไป ไม่รู้ว่ามันจะทำให้เกิดความตกใจยิ่งใหญ่ขนาดไหนบอดีการ์ดสาวไม่ต่อสาวความยาวอีกต่อไป เธอลงมาจากรถทันที เย่ซิวเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งที่ฝั่งคนขับก่อนสตาร์ทรถพร้อมพูดกับหลิ่วอวี้ฝูว่า “ผมไม่ค่อยคุ้นทางที่นี่ คุณบอกทางผมด้วยนะ”หลิ่วอวี้ฝูพยักหน้าอย่างว่าง่าย ดวงตาของเธอส่องแสงเมื่อมองไปยังเย่ซิว “นี่พี่เย่ พี่บอกฉันได้ไหมว่าพี่เป็นสาวกจากสำนักไหน?”“มันเป็นความลับน่ะ”ปากน้อย ๆ ของหลิ่วอวี้ฝูพึมพัม “ฉันล่ะเกลียดพี่จริง ๆ ”รูปลักษณ์และการกระทำดูมีเสน่ห์และน่าหลงไหลเย่ซิวเหลือบมองจากหางตาของเขา และการเต้นของหัวใจของเขาก็ช้าลงครึ่งหนึ่งไม่นานเขากลับมามีสติอีกครั้งไม่กี่ปีที่หลังจากสาวน้อยโตขึ้น เธอจะต้องเป็นคนที่ทำให้สรรพสัตว์สับสนและดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วนให้มองดูเธอในทุก ๆ ที่ที่เธอไปโชคดีที่เธอมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งและเธอเองก็มีความสามารถไม่น้อย ไม่อย่างนั้นเธอคงจะถูกบางคนที่มีเจตนาไม่ดีทำร้ายไปแล้วก็ได้ในระหว่างนั้น หลิ่วอวี้ฝูก็บอกทิศทางกับเย่ซิวต่อไปใช้เวลาเพียงแค่สามสิบนาท
Bab terbaru
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 838
“คุณค่อย ๆ ดูไปก่อนนะ ฉันจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หรือจะไปรอฉันที่ห้องนอนก็ได้”เธอพูดด้วยน้ำเสียงสงบเหมือนกำลังคุยเรื่องอาหารเย็นว่าจะกินอะไร“คุณไปเถอะ”เย่ซิวตอบก่อนจะตั้งใจอ่านเอกสารทั้งหมด โดยจดจำข้อมูลทุกอย่างลงในสมองสำหรับข้อมูลองค์กรขนาดใหญ่เช่นนี้ หากให้เย่ซิวสร้างขึ้นด้วยตัวเอง คงใช้เวลาอย่างน้อยห้าถึงหกปีกว่าจะสำเร็จได้แต่ชื่นชมว่าอาจารย์เขาช่างยอดเยี่ยมเสียจริง!อีกด้านหนึ่ง หยางชิงเสวี่ยเดินกลับไปที่ห้องนอนก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าสายตาเธอจับจ้องที่ชุดเดรสตัวยาวสีแดงชุดหนึ่งบนเดรสตัวนั้นปักลายหงส์กางปีกโบยบินด้วยด้ายทองอย่างวิจิตรบรรจงหงส์ตัวนั้นดูเหมือนมีชีวิตจริง ๆ ราวกับสามารถโบยบินออกมาจากชุดได้ทุกเมื่อหยางชิงเสวี่ยลูบชุดเดรสนั้นเบา ๆ ภาพความทรงจำบางอย่างปรากฏขึ้นในหัวของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบชุดและเดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีปกติแล้วหยางชิงเสวี่ยมักจะแต่งตัวอย่างเรียบร้อยและสุภาพเสมอแต่เมื่อเธอปลดพันธนาการออกจากร่างกายแล้ว ความงดงามสมบูรณ์แบบของเธอก็เผยออกมา ต่อให้นางแบบระดับโลกมาอยู่ตรงหน้าเธอก็ยังเทียบไม่ติดเสียงน้ำจากฝักบัวไหลรินลงมาชโลมร่างกายของ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 837
ตอนนี้เย่ซิวกลายเป็นคนดังระดับโลกไปแล้ว ดังยิ่งกว่าดาราระดับนานาชาติหลายเท่าถ้าเขาหันไปทำไลฟ์สด วันเดียวก็คงทำรายได้เป็นหลายร้อยล้านหรืออาจถึงพันล้านเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น เขาจึงเปลี่ยนรูปลักษณ์ตัวเองก่อนออกจากบ้านเขามาหยุดอยู่หน้าประตูมหาวิทยาลัย ก่อนจะเงยหน้ามองชื่อสถานที่นั้นและเดินเข้าไปทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีนักศึกษาเดินสวนไปมาขวักไขว่ทุกครั้งที่มาที่นี่ เย่ซิวจะรู้สึกผ่อนคลายอย่างมากเขาเดินไปที่ศาลาพักผ่อนอีกครั้ง และเห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่ตรงนั้นที่นี่อาจเป็นสถานที่พิเศษสำหรับหยางชิงเสวี่ย นอกจากเธอแล้วก็มีจวงเสี่ยวหยิงที่เย่ซิวเคยเห็นว่ามาที่นี่เช่นกันเขาเดินเข้าไปในศาลาอย่างไม่รีบร้อนแล้วนั่งลงตรงหน้าเธอหยางชิงเสวี่ยที่กำลังอ่านหนังสือท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบเงยหน้าขึ้นดวงตาที่ใสราวคริสตัลของเธอเหมือนสามารถมองทะลุทุกสิ่งในโลกนี้ได้เธอกะพริบตาเล็กน้อย ก่อนที่ริมฝีปากสีชมพูจะเผยอขึ้น “ยินดีด้วยที่เข้าสู่ระดับจินตานแล้ว”เย่ซิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ผมเปลี่ยนทั้งรูปร่างและหน้าตา คุณก็ยังจำผมได้อีกเหรอ?”หยางชิงเสวี่ยปิดห
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 836
เย่ซิวโทรหาชูตง อวี่เฟยเฟย เสวี่ยเหมย หลัวอีอี แล้วเรียกพวกเธอมาที่บ้านพร้อมหน้ากันอย่างแรก ทุกคนต้องเป็นห่วงกันอยู่แล้ว การได้มาเจอกันและกินข้าวด้วยกัน น่าจะทำให้พวกเธอสบายใจขึ้นอย่างที่สอง เย่ซิวตั้งใจที่จะช่วยยกระดับพลังของพวกเธอทั้งหมดในคราวเดียวหลังวางสาย เขาก็ชี้ไปที่เด็กผู้หญิงที่ดูมีท่าทีเขินอาย ก่อนเอ่ยถามว่า “พวกคุณไม่คิดว่าเธอคล้ายใครบางคนเหรอ?”สาว ๆ ทุกคนหันไปมองเด็กหญิงคนนั้น พอมองชัด ๆ ก็พากันอึ้งไปตาม ๆ กัน“เหมือนจริง ๆ ด้วย”“คล้ายกันตั้งหกเจ็ดส่วนแน่ะ”“นี่ต้องเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของเธอแน่ แต่ทำไมถึงไม่เคยได้ยินเธอพูดถึงเลยนะ”……ระหว่างที่พวกเธอกำลังพูดคุยกัน ประตูวิลล่าก็เปิดออกไป๋อวี้เจี๋ยเดินเข้ามาในชุดกางเกงยีนรัดรูปเธอวางกระเป๋าลงแล้วพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเย่ซิวทันที“คุณไม่เป็นอะไรแล้วก็ดีแล้ว ฉันตกใจแทบแย่ตอนเห็นข่าว…คุณไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นฉันกลัวแค่ไหน”เย่ซิวตบหลังเธอเบา ๆ พร้อมรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ คุณลองดูเธอสิ”เขาชี้ไปที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กไป๋อวี้เจี๋ยหันมองตามนิ้วของเย่ซิวด้วยความสงสัยเมื่อสายตาของทั้งคู่ปร
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 835
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!ขณะที่เย่ซิวกำลังจะลงมือจัดการกับพวกคนชั่วเหล่านี้ สายฟ้าหลายสายพลันฟาดลงมาจากท้องฟ้าชิงลงมือก่อนเย่ซิว เจ้าชายเหล่านั้นก็ถูกฟ้าผ่าจนไม่เหลือซากเย่ซิวถึงกับนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเสียงเย็น "กรรมที่สวรรค์ลิขิตยังพอรอดได้ กรรมที่ก่อเองไม่อาจรอดพ้นกรรม"แม้แต่สวรรค์ก็ทนดูไม่ได้ ต้องลงมือสำเร็จโทษพวกเขาด้วยตัวเองคนเหล่านี้ถูกทำลายจนวิญญาณแตกสลาย ไม่มีแม้แต่โอกาสจะกลับไปเกิดใหม่อีกเย่ซิวไปจากที่นี่ เรื่องหลังจากนี้ไม่ใช่เรื่องของเขาแล้วไม่นานหลังจากที่เขาไป เฟยอวี่ก็ปรากฏตัวอีกครั้งเมื่อเห็นรอยฟ้าผ่าบนพื้น เธออดไม่ได้ที่จะตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว มันน่ากลัวเหลือเกินแต่ไม่นานเธอก็เลียริมฝีปาก รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก"ไอ้พวกโง่นี่ถูกฆ่าตาย งั้นตอนนี้ทั้งประเทศอ่ายเหรินก็ไร้ผู้นำแล้วแบบนี้งานของฉันก็ง่ายขึ้นมากฮ่า ๆ เย่ซิวเอ๋ยเย่ซิว ฉันต้องขอบคุณคุณอย่างจริงจังแล้วล่ะ"…… ครืน!เหนือผืนทะเล มีแสงหนึ่งพุ่งผ่านไปด้วยความเร็วสูงเย่ซิวยืนอยู่ที่หัวกระบี่ เด็กสาวสองคนที่อยู่ข้างหลังเขามองไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้น ความรู้สึกแบบนี้ไม่อาจบรรยายได้เลยเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 834
ที่นี่กลายเป็นเหมือนนรกบนดินเย่ซิวพุ่งขึ้นมาจากก้นทะเลในตอนนี้เขาดูโทรมมาก เสื้อผ้าที่สวมอยู่ขาดรุ่งริ่ง แถมยังมีบาดแผลทั้งใหญ่และเล็กนับร้อยจุดทั่วร่างนี่เป็นการบาดเจ็บที่รุนแรงที่สุดตั้งแต่เขาเกิดมา มันแทบจะทำลายรากฐานของเขาแม้ว่าตอนนี้เขาจะดูสงบมาก แต่ในดวงตากลับเต็มไปด้วยความอาฆาตและเดือดดาลชนิดที่ยากจะข่มพวกนั้นช่างโหดร้ายอย่างเหลือเชื่อหากการระเบิดนี้เกิดขึ้นในพื้นที่ของพวกเขาเอง อย่างน้อยหนึ่งหรือสองเมืองคงได้กลายเป็นนรกภูมิ ตอนนั้นไม่รู้ว่าจะมีวิญญาณผู้บริสุทธิ์จำนวนเท่าไหร่โชคดีที่เย่ซิวเพิ่งทะลวงเข้าสู่ระดับจินตานขั้นกลาง มิฉะนั้นชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตรายแน่นอนเขาหยิบน้ำเต้าออกมา แล้วดื่มน้ำพุวิญญาณลงไปรวดเดียวหลายกิโลกรัมร่างกายของเขาฟื้นตัวจากบาดแผลอย่างรวดเร็วแสงของจินตานห้าสีที่สลัว ๆ ในตันเถียน เริ่มกลับมาส่องประกายสดใสอีกครั้งเขาไม่กล้าล่าช้า รีบกลับไปอย่างรวดเร็วเด็กสาวสองคนยังอยู่ที่นั่น เขากลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอะไรขึ้นเหล่าเจ้าชายได้เริ่มเตรียมแชมเปญเพื่อเฉลิมฉลองแล้วพวกเขาคิดว่าไม่ว่าเย่ซิวจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็คงไม่รอดจากการระเบิดระด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 833
ในฐานะผู้บัญชาการสูงสุดที่ควบคุมเหตุการณ์ครั้งนี้ เมื่อเห็นเย่ซิวชักกระบี่ยาวออกมา ใบหน้าของเขาก็มืดครึ้มลง พลางพูดว่า "คุณคิดจะดึงดันกับพวกเราจนถึงที่สุดจริง ๆ เหรอ? คุณไม่กลัวว่ามันจะนำไปสู่สงครามระหว่างสองประเทศเลยหรือไง!""ฮ่า ๆ ๆ!"เย่ซิวหัวเราะเสียงดังอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็นนัก ผู้บัญชาการสูงสุดมีสีหน้าบึ้งตึง "คุณหัวเราะอะไร?!""ก็หัวเราะที่พวกคุณไม่รู้จักประมาณตน หลงตัวเองไงพวกคุณคู่ควรที่จะเป็นศัตรูกับประเทศหลงเถิงของผมด้วยเหรอ?ถ้าไม่ใช่เพราะพวกคุณยอมรับประเทศจ้านอิงตี้เป็นนายเหนือหัว ใช้เวลาไม่เกินสามวัน พวกคุณก็จะถูกกำจัดไปอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เป็นสุนัขแล้วยังกล้ามาทำตัวหยิ่งผยองอีก!"คำพูดที่ไม่ปรานีนี้ได้ยั่วยุคนของประเทศอ่ายเหรินทั้งหมดแล้วพวกเขาต่างมองเย่ซิวด้วยสายตาที่เดือดดาลเย่ซิวไม่ได้เริ่มต่อสู้ทันที ส่วนหนึ่งเพราะเขาต้องการให้ชาวบ้านทั่วไปมีเวลาอพยพเขาไม่ต้องการให้ผู้บริสุทธิ์ถูกดึงเข้ามาเกี่ยวข้องผู้บัญชาการสูงสุดหัวเราะด้วยความโกรธ "ดีมาก! ปากคอเราะรายดีจริง ๆ! อยากจะรู้นักว่าคุณมีความสามารถมากแค่ไหน! ลงมือ! โจมตีให้เต็มที่เลย!"เขาถอยไปอยู่ด้านหล
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 832
ขณะที่พวกเขากำลังโต้เถียงกันอย่างดุเดือด รายงานลับฉบับหนึ่งก็ถูกส่งมาวางไว้ตรงหน้าพวกเขาเมื่อพวกเขาอ่านเนื้อหาในรายงานจบ ต่างก็ลุกพรวดขึ้นด้วยความตกตะลึง“เป็นไปไม่ได้!”“เขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้ยังไง”“เด็กสาวที่อยู่ข้าง ๆ เขาคนนั้นไม่ใช่...เป็นเขา! เขาคือคนที่ฆ่าเสด็จพ่อ!”“จะปล่อยเขาให้หนีไปง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!”“เรื่องของเราพักไว้ก่อนชั่วคราว มาร่วมมือกันกำจัดเขาก่อน!”เหล่าเจ้าชายตกลงกันได้อย่างรวดเร็ว จับมือกันเพื่อเผชิญหน้าศัตรูภายนอก เพราะความหวาดกลัวที่เย่ซิวนำมาสู่พวกเขานั้นมันลึกซึ้งเกินไปยิ่งไปกว่านั้น ทั้งสองฝ่ายไม่มีทางที่จะหวนคืนสู่จุดเดิมได้แล้ว จำเป็นต้องมีฝ่ายหนึ่งล้มลงเท่านั้น“ส่งกองทหารรักษาพระองค์ไปสกัดเขา!”“ส่งหน่วยอารักขาของฉันไปด้วย!”“พลังธรรมดาเหล่านี้อาจไม่เพียงพอ เราต้องใช้ทั้งจรวดความเร็วเหนือเสียงและขีปนาวุธประเภทดีล็อกเป้าหมายเขาไว้ด้วย!”“ตอนนี้ไม่มีเวลามากังวลว่าอาวุธใหม่ของเราจะถูกเปิดเผยอีกแล้ว ใช้ทุกอย่างที่มี ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ต้องรั้งเขาไว้ให้ได้!”…… คำสั่งต่าง ๆ ถูกส่งต่อไปอย่างรวดเร็ว และดำเนินการโดยเร็วที่สุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 831
เมื่อเย่ซิวเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นว่ามีผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งอยู่ในห้องนี้ด้วยเธออายุประมาณสามสิบกว่าปีได้ใบหน้าสวยมาก รูปร่างอวบอิ่ม สวมชุดที่ค่อนข้างน้อยชิ้นเธอกำลังทำท่าออกกำลังกายที่เรียกเลือดกำเดาได้ง่าย ๆจวงเสี่ยวหยิงกับสาวน้อยกำลังทำท่าตามเธอเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ทั้งสามคนก็หยุดลงพร้อมกันผู้หญิงคนนั้นมองเย่ซิวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นเธอก็เบิกตากว้างเธอจำเย่ซิวได้"ในข่าวบอกว่าคุณหนีไปแล้วไม่ใช่เหรอ?""พี่ชาย!""พี่กลับมาแล้ว!"หญิงสาวสองคนวิ่งเข้ามาเย่ซิวเผยรอยยิ้มที่มุมปาก มองผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นแล้วถามว่า "เธอเป็นใคร?"จวงเสี่ยวหยิงอธิบายว่า "พี่สาวคนนี้อยู่ห้องข้าง ๆ เราค่ะ เมื่อกี้นี้เราเห็นเธอออกกำลังกายอยู่ที่ระเบียงก็เลยชวนมาคุยกัน แล้วก็ให้เธอมาช่วยสอนเราด้วย"เย่ซิวพยักหน้า ยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นอย่างเป็นมิตรผู้หญิงคนนั้นลุกขึ้นจากพื้นรูปร่างของเธอดีมาก แถมยังสวมเสื้อผ้าที่ทั้งวาบหวิวและรัดรูป ชวนให้มองแล้วแทบจะเลือดกำเดาไหล"สะ...สวัสดีค่ะ ตัวจริงคุณหล่อกว่าที่เห็นในทีวีเยอะเลย"ผู้หญิงคนนั้นดูประหม่าเล็กน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่ซิว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 830
ฐานทัพทหารทั้งหมดของประเทศอ่ายเหรินถูกทำลายจนราบเป็นหน้ากลองในชั่วพริบตาภาพเหตุการณ์นี้ถูกดาวเทียมบนท้องฟ้าจับไว้ได้ และส่งต่อไปยังห้องควบคุมของประเทศมหาอำนาจทั้งหลายในทันทีใบหน้าของคนเหล่านั้นเปลี่ยนสีด้วยความตกใจ พวกเขาลุกพรวดขึ้นแล้วรายงานภาพที่เห็นให้กับผู้บังคับบัญชาทราบ“แค่ก ๆ ๆ...”ชายชราไออย่างหนัก ดวงตาจับจ้องไปยังเบื้องหน้าไม่ละสายตาเบื้องหน้าที่ม่านหมอกปกคลุมอยู่ มีร่างของเย่ซิวยืนถือกระบี่เดินออกมาด้วยลมหายใจที่มั่นคง เขาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย“ความสามารถไม่เลว แต่คุณกระทั่งทำให้ผมบาดเจ็บก็ยังไม่มีปัญญา แล้วยังกล้าโลภในร่างกายของผม โง่จริง ๆ”“หนุ่มสาวสมัยนี้ช่างน่าทึ่งจริง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่เธอครอบครองเนตรจักรพรรดิ” ชายชราหัวเราะเสียงเย็น “แต่ว่านะ ชัยชนะก็ยังคงเป็นของฉันอยู่ดี”พูดจบ เขาก็หยิบเข็มทิศออกมาจากอกเสื้ออย่างรวดเร็ว แล้วโยนมันลงพื้นเย่ซิวรู้สึกถึงอันตราย จึงรีบถอยหลังโดยไม่หยุดคิดสักนิดแต่ก็ยังช้าไปหนึ่งก้าวเข็มทิศขยายตัวขึ้นอย่างเร็วมาก พร้อมปลดปล่อยลำแสงออกมาจนก่อตัวเป็นค่ายกลที่แน่นหนา ปิดล้อมเย่ซิวไว้ด้านในจากนั้นเถาวัลย์นับไม่ถ้วนก็เ
