ตอนที่ 4

“ฮือๆ…. แล้วทีนี้หนูจะอยู่ยังไง… ใครจะเลี้ยงดูหนูกับลูก… ”

แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้น…

ร่างเอิบอิ่มหมอบราบซุกหน้ากับหลังมือของตัวเอง สายเสื้อคอกระเช้าข้างหนึ่งหลุดออกมาจากหัวไหล่ เต้านมแม่ลูกอ่อนอวบใหญ่ทะลักออกมาครึ่งเต้า

‘โอ้ว… ’

ภาพที่เห็นทำเอาลุงทัพตาวาว ทนมองไม่ไหว รีบฉวยโอกาสเข้ามาโอบไหล่ ไล้ลูบไหล่ของแก้วเหมือนให้กำลังใจ ค่อยๆ พยุงร่างเอิบอิ่มของแม่ลูกอ่อนขึ้นมานั่งบนม้าหินอ่อน

“ในสถานการณ์แบบนี้หนูต้องตั้งสตินะ ไหนๆ ไอ้จ่อยผัวหนูก็เข้าคุกไปแล้ว หนูต้องเข้มแข็งนะ… ”

ลุงทัพพ์กล่าวให้กำลังใจ…

แก้วยังคงร้องไห้สะอื้น โผเข้ากอดลุงทัพพ์ด้วยความลืมตัว ลุงทัพรีบกอดตอบในทันที

และในจังหวะที่กอดกันอยู่นั้นเอง เต้านมอวบคัดเบียดกระแทกกับอกลุงทัพพ์ ทำเอาแกใจเต้นแรง แอบคิดอะไรไปไกล

ชะตาชีวิตที่พลิกผัน…

ทำให้สถานะของแก้วในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับ ‘แม่ม่าย’ และไม่ใช่แม่ม่ายธรรมดา แต่เป็น ‘ม่ายแม่ลูกอ่อน’ ผู้เลอโฉมที่ผู้ชายทุกคนต้องใฝ่ฝันอยากได้หล่อนมาเชยชม… ถ้ารู้ว่าแก้วเป็นม่าย

อีกหนึ่งเดือนต่อมา

หลังจากได้เจอกับแก้วครั้งสุดท้ายเมื่อต้นเดือนก่อน ลุงทัพพ์ก็แอบนับวันคอยอย่างใจจดใจจ่อ อยากให้ถึงวันสิ้นเดือนใจจะขาด เป็นวันที่ลุงทัพพ์จะได้ออกจากบ้าน เพราะว่าเจ๊นงค์เมียลุงทัพพ์ดุมาก

เจ๊นงค์รู้ว่าลุงทัพพ์เป็นคนเจ้าชู้มักมากในกาม หล่อนจึงต้องคอยปรามอยู่ตลอด ทำเอาลุงทัพ์แทบขยับตัวออกจากบ้านไม่ได้ จะออกมาได้ก็แค่วันสิ้นเดือนที่จะต้องมาเก็บค่าเช่าอย่างวันนี้

ลุงทัพพ์มาถึงบ้านเช่าเกือบค่ำ…

แกเหลือบมองสองห้องข้างๆ ที่ขนาบอยู่ระหว่างห้องของแก้ว ตอนนี้ปิดเงียบเพราะว่าคนเช่ากลับบ้านต่างจังหวัดทั้งสองห้อง เหลือเพียงห้องของแก้วที่ยังมีแสงไฟสาดออกมาจากหน้าต่างที่เปิดแง้มเอาไว้… สวรรค์ช่างเป็นใจเสียจริงๆ

ก๊อกๆ ๆ ๆ ๆ…

“แก้ว… ”

ลุงทัพทั้งเรียกและเคาะประตู เพียงชั่วอึดใจแก้วก็เปิดประตูออกมา

“ลุงมาเก็บค่าเช่าห้องจ้ะ… ”

ลุงทัพพ์กล่าว ตาลุกวาวมองเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของแก้ว ทรวงอกอวบใหญ่ของสาวแม่ลูกอ่อนช่างดูอะร้าอร่าม รัดรึงตึงเต็มอยู่ภายใต้เสื้อคอกระเช้าบางๆ  หัวนมแทงตุงขึ้นมาจากเสื้อ เห็นคราบชื้นของน้ำนมเป็นวงบอกตำแหน่งปลายยอดเต้าชัดเจนเด่นตา

‘แม่คุณเอ๊ย… ’

ลุงทัพพ์แอบกลืนน้ำลายลงคอกับสิ่งที่เห็น และจังหวะนั้นเอง ลูกชายตัวเล็กที่นอนอยู่ในเปลก็ส่งเสียงร้องอ้อแอ้

         “ขอหนูดูลูกสักครู่นะจ๊ะลุง... ”

แก้วเดินกลับเข้ามาที่เปลของลูก ลุงทัพพ์ถือโอกาสก้าวเข้ามาในห้องแล้วปิดประตู

“สงสัยเจ้าตัวเล็กมันหิวนม… ”

ลุงทัพพ์เดินมานั่งที่เก้าอี้ ตั้งอยู่ใกล้กับตู้เสื้อผ้าปลายเตียง จ้องมองแก้วอุ้มลูกน้อยออกมานั่งที่เตียงนอน เลิกชายเสื้อคอกระเช้าควักเต้านมอวบใหญ่ออกมายัดใส่ปากลูกชาย โดยหารู้ไม่ว่าลุงทัพพ์แอบนั่งมองพลางกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังเอื๊อกด้วยความอิจฉาลูกของหล่อน

“โห… นมคัดน่าดู… ปวดบ้างไหมจ๊ะ… ”

ลุงทัพพ์เผลอตวัดลิ้นเลียริมฝีปาก ถามขณะสายตาจับจ้องอยู่ที่หนั่นเนื้ออวบคัด ช่างขาวผ่องเป็นยองใย นวลเนียนเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ผิวเนื้อบอบบางน่าเคล้นคลึง

         “จะมีปวดบ้างก็ตอนที่ลูกกินไม่ทันจ้ะ... แล้ววันนี้คัดมากเสียด้วยสิ… ”

         แก้วตอบไปตามตรง นั่งให้ลูกดูดนมโดยมีลุงทัพพ์แอบนั่งกลืนน้ำลายอยู่ในห้องเดียวกัน

ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็หลับคาอก…

“นอนนะลูก… ”

         แก้วค่อยๆ อุ้มร่างจ้ำม่ำไปใส่เปลไว้ตามเดิม ยิ่งตอนที่หล่อนก้ม ลุงทัพพ์เห็นเต้านมอวบใหญ่… ใหญ่มากจนทะลักออกมาจากคอเสื้อกว้าง

“แม่คุณเอ๊ยนมน่าดูดมาก… ลุงขอช่วยดูดได้

ไหมจ๊ะแก้วจ๋า… ”

         ความปรารถนาอันมืดดำที่แฝงเร้นอยู่ภายในใจของลุงทัพพ์มานาน ทำให้แกตัดสินใจเอ่ยออกมาอย่างเปิดอก เหมือนรู้ว่าโอกาสเหมาะเช่นวันนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ

“ว้าย… บ้าไปแล้วลุง… ”

แก้วอุทานด้วยความตกใจ

“ทำไมล่ะ… ”

ลุงทัพพ์ขยี้ฝ่ามือเข้าหากัน

“หนูมีผัวแล้วนะ… ”

แก้วเตือนสติเจ้าของบ้านเช่า

“ก็ผัวหนูติดคุกตลอดชีวิต… มีก็เหมือนไม่มี ยอมรับเถอะว่าตอนนี้หนูเป็นม่าย”

ลุงทัพพ์ว่า สืบเท้าเข้ามาแก้ว

“ไม่นะ… ”