เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 873
บทที่เกี่ยวข้อง
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 874
ภายในห้อง หร่วนฝูอวี้กำลังหลับตา นั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ด้านหน้าวางกระถางทองสัมฤทธิ์ที่ใช้หลอมกู่ ข้างกระถางมีงูตัวหนึ่งขดตัวอยู่งูตัวนั้นได้ยินเสียงเปิดประตูก็ชูคอขึ้นมาอย่างชาญฉลาด หลังจากหันดูรอบหนึ่ง สายตาก็จ้องอยู่ที่ร่างของรุ่ยอ๋อง จากนั้นมันแลบลิ้นส่งสัญญาณขู่ “ฝ่อ ฝ่อ” อย่างดุร้ายทว่าหลังจากบุรุษผู้นั้นเดินเข้ามาใกล้ขึ้นจนมองเห็นชัดว่าเป็นใคร ก็ตัวแข็งทื่อทันที จากนั้นมันก็เก็บลิ้นเข้าไปอย่างกระดาก แล้วเริ่มขดตัวซ่อนส่วนหัวของมันเอาไว้ ราวกับว่าทำแบบนี้แล้วจะไม่มีใครเห็นมันรุ่ยอ๋องยืนห่างจากเตียงสามฉื่อ จ้องมองไปยังท้องของหร่วนฝูอวี้นางตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว ตามหลักควรจะมองเห็นท้องได้ชัดเจนนานแล้วทว่าเขากลับมองไม่เห็นท้องอันใหญ่โตนั่นเลยเป็นเพราะชุดคลุมใหญ่จนบังงั้นหรือ?ทันใดนั้นหร่วนฝูอวี้ก็ลืมตา สบตาเข้ากับสายตาที่มองอย่างสืบเสาะของรุ่ยอ๋องน้ำเสียงของนางไพเราะมาก ทว่าสิ่งที่พูดกลับไม่ได้มีเจตนาดี“แหม...เข้าวังทีสวมชุดหล่อเหลาขนาดนี้เชียว”รุ่ยอ๋องถามอย่างไม่ช้าไม่เร็วด้วยสีหน้าสุภาพอ่อนโยน “เป็นข้าที่ละเลยเจ้า ไม่ได้ซื้อเสื้อผ้างาม ๆ ให้เจ้า ทว่าสภาพเจ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 875
กวนไหลอิ้งตายแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนจำเขาได้ เขาเป็นชายชาตรีที่ทุ่มเทเสียสละเพื่อแคว้นสิ่งที่ยามนี้นางคิดถึง ไม่ใช่การตายของกวนไหลอิ้ง แต่เป็น...“กองทัพชายแดนตะวันออกล่ะ?”การตายของแม่ทัพ ย่อมส่งผลต่อเหล่าทหารเซียวอวี้ตอบนาง“กองทัพชายแดนตะวันออกป้องกันอยู่ในด่านเฉาอวี๋ ด้านนอกด่านเฉาอวี๋มีกำลังทหารของแคว้นต้าเซี่ยและแคว้นอื่นรวมตัวอยู่”เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่เข้าใจ“ในเมื่อป้องกันอยู่ในด่านเฉาอวี๋ กวนไหลอิ้งตายได้อย่างไร?”เซียวอวี้ตอบอย่างละเอียดว่า“กองทัพศัตรูกราดด่ายั่วยุ ใช้คำสกปรกมากระตุ้น กวนไหลอิ้งทนไม่ไหว จึงออกไปสู้นอกด่าน แล้วตายภายใต้มือของแม่ทัพอายุน้อยแคว้นต้าเซี่ยคนหนึ่ง”การทำสงครามโดยสู้ตัวต่อตัว เรียกอีกอย่างว่า “ขุนพล”ปกติระหว่างที่สองกองทัพกำลังจัดกระบวนทัพ แต่ละฝ่ายจะส่งแม่ทัพนายกองคนหนึ่งออกมาสู้ตัวต่อตัวเพื่อตัดสินแพ้ชนะฝั่งที่ชนะ จะได้ขวัญกำลังใจฮึกเหิมอย่างยิ่ง มากพอที่จะทำให้เหล่าทหารรู้สึกพลุ่งพล่านไปด้วยพลังในทางกลับกัน ฝั่งที่แพ้จะมีทหารที่ถูกทำลายขวัญกำลังใจแต่ด้วยเหตุที่รูปแบบการสู้ตัวต่อตัวนี้อันตรายเกินไป จึงถูกยกเลิกไปนานแล้ว เพราะถึงอ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 876
เซียวอวี้ครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ สุดท้ายก็ตัดสินใจ“ได้ เอาตามที่เจ้าพูด! แต่ว่า เจ้าต้องรับปากเรา ไม่ว่าอย่างไร ต้องปกป้องตัวเองให้ดี!”เฟิ่งจิ่วเหยียนดูแผนการวางกลยุทธ์“ท่านไม่ต้องห่วง ข้าจะกลับมาอย่างปลอดภัย”เซียวอวี้ยกมือขึ้นลูบใบหน้าของนาง นัยน์ตาทอแววอาลัยอาวรณ์“พวกเราเพิ่งได้อยู่ด้วยกันไม่นาน ก็ต้องแยกจากกันอีกแล้ว”อยู่ในตำแหน่งสูง ทุกเรื่องย่อมไม่สามารถทำอะไรตามใจได้ จึงเกิดความรู้สึกหดหู่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เฟิ่งจิ่วเหยียนมองมาที่เขาอย่างอบอุ่นอ่อนโยน กล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง“ยิ่งห่างไกลยิ่งทำให้รักกันมากกว่าตอนแต่งงานหมาด ๆ ซึ่งพวกเรารักกันเหมือนเพิ่ง ‘แต่งงานใหม่หมาด ๆ ’ ยิ่งกว่าคู่สามีภรรยาทั่วไปอีกหลังจากนั้น นางก็เข้าไปใกล้หูแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวน “รอหม่อมฉันกลับมา จะชดเชยคืนแห่งการเข้าเรือนหอใหม่แก่ท่าน”ด้วยเหตุนี้ เซียวอวี้จึงคัดราชโองการ ภายใต้คำพูดกึ่งเอาใจกึ่งหลอกล่อของนาง มีคำสั่งให้ฮองเฮาใช้อำนาจแม่ทัพใหญ่ เคลื่อนกองทัพไปต้านศัตรูที่ชายแดนตะวันออกนี่เป็นราชโองการลับจนกระทั่งเฟิ่งจิ่วเหยียนเดินทางออกจากเมืองหลวงในวันถัดมา มีเพียงไม่กี่คนที
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 877
กวนไหลอิ้งตายแล้ว ผู้มีบทบาทหลักในชายแดนตะวันออกปัจจุบันจึงเป็นรองแม่ทัพสวีเฟิง เขาเข้าไปห้ามเหล่าทหารที่เตรียมออกไปรับศึก ดุด่าพวกเขาว่า“ท่านแม่ทัพกวนตายอย่างไร พวกเจ้าไม่เห็นหรือไร! แม้แต่เขายังสู้คนผู้นั้นไม่ได้ แล้วพวกเจ้าไปมีโอกาสชนะได้อย่างไร! จะไม่เป็นการเอาศีรษะพวกเจ้าไปส่งให้พวกเขาอีกหรือ!”สวีเฟิงโมโหอย่างมาก และโกรธที่พวกเขาไม่ได้ดั่งใจคนเหล่านั้นเป็นพวกหัวแข็งในกองทัพ ยามปกติก็ไม่ยอมเชื่อฟังอยู่แล้ว คุณธรรมมีมากล้น แต่สติปัญญามีไม่มากพวกเขาโต้แย้งสวีเฟิง“แล้วจะปล่อยให้พวกเขาดูถูกอยู่อย่างนี้หรือ!”“พลทหารแห่งแคว้นหนานฉีไม่ได้ขี้ขลาด! ต่อให้ตาย ก็ต้องชิงศพของแม่ทัพกวนกลับมา!”“ใช่แล้ว! แม้จะชิงกลับมาไม่ได้ การไปในครั้งนี้ก็คุ้มค่า! ดีกว่าเป็นพวกขี้ขลาดที่เอาแต่หลบในด่านเฉาอวี้ ถูกคนหัวเราะเยาะเช่นนี้! พวกเจ้าทนได้ ข้าทนไม่ได้!”ชั่วขณะนั้น กลุ่มคนก็เริ่มฮึกเหิมขึ้นมาสวีเฟิงเริ่มควบคุมสถานการณ์ไม่ได้ ทำได้เพียงจับเหล่าคนที่ก่อเรื่องไว้ก่อน“คำสั่งของแม่ทัพเด็ดขาดดั่งหินผา! ข้าขอสั่งให้พวกเจ้า เฝ้าด่านเฉาอวี้ไว้ ห้ามออกห่างจากประตูเมืองเด็ดขาด!”ฝูงชนร่วมใจส่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 878
ฮูหยินกวนเจ็บจนต้องนิ่วหน้า เมื่อหันไปมองคนที่จับกุมข้อมือของนางไว้ ก็เห็นคนผู้นั้นสวมใส่ชุดลำลองของสตรี ผมมัดรวบสูงเหมือนบุรุษ รังสีดุดัน น่าเกรงขามอย่างยิ่งนางถามอย่างโมโห“ท่านเป็นใคร! เหตุใดถึงกล้าทำตัวบ้าระห่ำเช่นนี้!”ลูกชายทั้งสองของฮูหยินกวนก็กระโดดชี้หน้าตำหนิ“รีบปล่อยท่านแม่ของข้าซะ! ท่านรู้ไหมว่าท่านแม่ของข้าคือใคร!!”สวีเฟิงและเหล่าทหารต่างไปจากสามแม่ลูกตระกูลกวน หลังจากที่เห็นผู้มาเยือน ล้วนตกใจปนประหลาดใจ จากนั้นก็ก้มหน้าทำความเคารพอย่างนอบน้อม“ถวายบังคมฮองเฮา!”ฮูหยินกวนชะงักกึก“อะไรนะ! ฮองเฮา ฮองเฮางั้นหรือ?”คนผู้นี้ คือฮองเฮาองค์ปัจจุบันงั้นหรือ?ในเมื่อเป็นฮองเฮา แล้วมาที่ชายแดนตะวันออกทำไมกัน? ควรอยู่ในพระราชวัง และมีเหล่าองครักษ์คุ้มกันไม่ใช่หรือ?ลูกชายทั้งสองคนของนางหวาดกลัวขึ้นมาทันทีฮองเฮา ก็คือแม่ทัพน้อยเมิ่งแห่งค่ายเป่ยต้าผู้นั้น!พวกเขารีบทำความเคารพตามเฟิ่งจิ่วเหยียนปล่อยมือของฮูหยินกวนออก มองเหล่าทหารด้วยสายตาแน่นิ่ง โดยเฉพาะคนที่โวยวายจะออกไปเหล่านั้น“เมื่อครู่พวกเจ้าคิดจะทำอะไร?”เหล่าทหารเดือดดาล อธิบายด้วยคิดว่าตัวเองมีเหตุผลเพีย
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 879
หัวใจของฮูหยินกวนที่ตายไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้ง มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างไม่อยากจะเชื่อเมื่อครู่ฮองเฮาว่าอะไรนะ?นางจะไปเก็บศพ?!บุตรชายตระกูลกวนทั้งสองคนเองก็คิดไม่ถึงเช่นเดียวกันสวีเฟิงรับผิดชอบไม่ไหว จึงรีบเอ่ยห้าม“ฮองเฮา ไม่ได้เด็ดขาดพ่ะย่ะค่ะ! กองทัพชายแดนตะวันออกมีทหารเป็นพันเป็นหมื่นคน แล้วจะให้ท่านไปเสี่ยงอันตรายได้อย่างไร! อีกอย่างในครรภ์ของท่านก็มีโอรสรัชทายาทอยู่นะพ่ะย่ะค่ะ!”เหล่าทหารเองก็ตั้งสติได้ รีบห้ามตามสวีเฟิง“พระนางทรงคิดดี ๆ ก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”มีผู้ใดจะไม่รู้บ้าง ว่าฝ่าบาทให้ความสำคัญกับฮองเฮามากที่สุดและยามนี้ฮองเฮายังมีครรภ์พระโอรสองค์แรกของฝ่าบาทอีก หากพระนางเป็นอะไรไปในชายแดนตะวันออกของพวกเขา คงจะเป็นจุดจบได้แน่สายตาของฮูหยินกวนจดจ้องมายังท้องของเฟิ่งจิ่วเหยียนนางแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ฮองเฮาทรงตั้งครรภ์อยู่ แต่ยังสามารถเดินทางอย่างเหน็ดเหนื่อย จากเมืองหลวงมาที่ชายแดนตะวันออกเช่นนี้เรื่องใดที่เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ตัดสินใจแล้ว ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงนางออกคำสั่งหยิ่นเอ้อร์เสียงหนักแน่น“ให้จางฉวนเข้ามาก่อน”หยิ่นเอ้อร์ประสานมือรับคำสั่ง “รับทร
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 880
แคว้นหนานฉีออกหนังสือท้ารบ ต้องการสร้างเนินความตายกองทัพพันธมิตรสี่แคว้นแห่งต้าเซี่ยต่างรู้สึกบ้าคลั่ง“แม่ทัพซ่าน แคว้นหนานฉีช่างไม่รู้จักความเป็นความตาย!”“แม้นจะพูดเช่นนี้ เราก็ยังต้องเตรียมตัวดี ๆ จะให้พวกเขาทำสำเร็จไม่ได้เด็ดขาด!”“ใช่แล้วแม่ทัพซ่าน! พวกเราเพิ่งสังหารกวนไหลอิ้งมา ทำให้กำลังใจของกองทัพชายแดนตะวันออกแคว้นหนานฉีมอดดับ จะให้พวกเขามีชีวิตอยู่ไม่ได้!สีหน้าของซ่านชุนมืดครึ้ม นั่งอยู่บนที่นั่งไม่พูดไม่จาขณะนี้ ในหัวของเขาเต็มไปด้วยโคลงตลกขบขันที่คนแคว้นหนานฉีกล่าวเหยียดหยามเขาแคว้นหนานฉีต้องการสร้างเนินความตาย เขาก็จะส่งทหารเก่งกาจที่ฝีมือดีที่สุดไป คนแคว้นหนานฉีคนไหนเข้ามา ก็จะฆ่าคนนั้นทิ้ง!ในขณะเดียวกัน ภายในกระโจมกองทัพแคว้นหนานฉี ผู้คนต่างหวาดหวั่นสวีเฟิงและเหล่าแม่ทัพต่างขมวดคิ้วมุ่น“แม่ทัพสวี พรุ่งนี้จะให้ฮองเฮาไปสู้ศึกจริงหรือ?”สวีเฟิงถอนหายใจออกมายาวเหยียด“ไม่อย่างนั้นจะทำอะไรได้? ใครสามารถห้ามฮองเฮาได้บ้าง?”หนึ่งในนั้นมีสีหน้าซีดขาว“พระนางตั้งครรภ์โอรสรัชทายาทอยู่นะ เหตุใดถึงได้ทำอะไรหุนหันพลันแล่นเช่นนี้! ต่อให้สร้างเนินความตายได้ แต่ถ้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 881
ภายในกระโจมหลัก จางฉวนเหมือนเด็กที่ทำตัวเหมือนผู้ใหญ่ เอ่ยฟ้องด้วยความรู้สึกคับแค้นต่อความไม่เป็นธรรม“ฮองเฮา พวกเขาพูดเช่นนั้นจริง ๆ ! คนจำพวกเห็นแก่ตัว ช่างไร้จิตสำนึก! ท่านจะไปช่วยจัดการเรื่องศพให้พวกเขา แต่พวกเขากลับมิสนใจบุตรของท่านแม้แต่น้อย ท่านไม่มีความจำเป็นต้องช่วยเหลือพวกเขาแต่แรก!”เนื่องจากในตอนกลางวันพูดมาก น้ำเสียงของเขาจึงฟังดูแหบแห้งเฟิ่งจิ่วเหยียนฟังจบ ก็มิได้สนใจสามคนแม่ลูกตระกูลกวนแม้แต่น้อย การสู้รบในวันพรุ่ง มิใช่เพื่อสามคนนี้ และมิใช่เพื่อกวนไหลอิ้งเท่านั้น สิ่งสำคัญยิ่งกว่า คือเพื่อชัยชนะของหนานฉีในที่สุดนางคงมิโง่เขลา ทำให้ตนเองต้องตกอยู่ในอันตราย เพียงเพราะเรื่องจัดการศพการแสดงความแข็งแกร่งเพียงชั่วขณะ ไม่สามารถเป็นผู้กล้าหาญที่แท้จริงได้กองกำลังพันธมิตรของสี่แคว้นทำลายขวัญกำลังใจของทหารชายแดนตะวันออก นางก็จะลอกเลียนบ้าง จะทำลายความน่ายำเกรงของพวกเขา! จางฉวนยังคิดจะเกลี้ยกล่อมนาง“ฮองเฮา ท่านตั้งครรภ์โอรสฮ่องเต้ จะบุ่มบ่ามมิได้!”ฮ่องเต้ทรงมีบุญคุณต่อเขา เขาจึงต้องปกป้องโอรสรัชทายาทของฮ่องเต้เป็นอย่างดี!เฟิ่งจิ่วเหยียนเหลือบตามองไปที่เขา“อะ
บทล่าสุด
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1206
หลังจากที่ฮ่องเต้เยี่ยนได้ฟังคำขอของพระธิดา ก็หาได้ปฏิเสธทันทีไม่ ฮองเฮาของเซียวอวี้——เฟิ่งจิ่วเหยียน มิใช่สตรีธรรมดา สาเหตุที่เป่ยเยี่ยนพ่ายแพ้ต่อหนานฉีหลายครั้ง ล้วนมีฝีมือของสตรีคนนี้อยู่ในนั้น ถึงแม้เซี่ยนอี๋ไม่เอ่ย เขาก็ต้องการกำจัดเฟิ่งจิ่วเหยียนอยู่แล้ว “ได้ พ่อรับปากเจ้า” องค์หญิงเซี่ยนอี๋รู้สึกพอใจมาก “ขอบพระทัยเสด็จพ่อ!” สิ่งใดที่นางไม่ได้ครอบครอง คนอื่นก็อย่าหวังจะได้ ทว่า ฮ่องเต้เยี่ยนยังไม่หายแคลงใจ เขาถาม “เรื่องในคุกลับนั้น ผู้ใดบอกเจ้า” องค์หญิงเซี่ยนอี๋ยังมีจิตสำนึกอยู่ หาได้ทรยศองค์ชายสี่ไม่ “เป็น...เสด็จพี่เจ็ดเพคะ” สีหน้าของฮ่องเต้เยี่ยนพลันมืดลง เจ้าเจ็ดนี่ เลอะเลือนเกินไปแล้ว! องค์หญิงเซี่ยนอี๋ขอร้อง “เสด็จพ่อ เสด็จพี่เจ็ดก็ถูกหม่อมฉันบังคับ ท่านอย่าตำหนิเขาเลย และอย่าบอกเขาด้วยว่า หม่อมฉันพูด มิฉะนั้นต่อจากนี้เขาคงไม่รักเอ็นดูหม่อมฉันอีกเพคะ” ใบหน้าของฮ่องเต้เยี่ยนแสดงความอดกลั้นไม่ใส่ใจ “ได้ เราเข้าใจแล้ว”…… เมื่อองค์หญิงเซี่ยนอี๋ออกจากวังหลวง ก็ตรงไปที่คุกลับอีกครั้ง ครั้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1205
ขณะที่องค์หญิงเซี่ยนอี๋กำลังถือพู่หยกอย่างพึงพอใจ ทันใดนั้นชายหนุ่มก็บีบคอของนาง จนโซ่ที่ล่ามไว้ส่งเสียง“อึก!” นางพลันเบิกตากว้างไหนเสด็จพี่สี่บอกว่า ฮ่องเต้ฉีสูญเสียพลังภายในไปหมดแล้วไม่ใช่หรือ?เดิมทีเซียวอวี้คิดจะให้ความร่วมมือนาง เพื่อให้นางช่วยตัวเองหนีออกไปจากที่แห่งนี้ทว่า เขาประเมินความอดทนของตัวเองไว้สูงเกินไปเขาทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ!นางกล้าเอาพู่หยกนั้นไป!หลังจากเซียวอวี้บีบคอนาง นางก็พยายามชูพู่หยกไปด้านหลัง ไม่ยอมคืนให้เขาแต่ด้วยแรงมือของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ นางใกล้หมดลม แขนจึงหลุบลงเช่นนี้ เซียวอวี้จึงแย่งพู่หยกกลับมาได้ จากนั้นก็สะบัดนางออก ราวกับเพิ่งจับสิ่งของสกปรกมา ทั้งยังพูดอย่างไม่รักษาน้ำใจ“ไสหัวไป!”องค์หญิงเซี่ยนอี๋ได้รับความรักมาตั้งแต่เด็ก ไฉนเลยจะเคยถูกดูแคลนขนาดนี้นางไม่ยอม จึงจ้องเซียวอวี้ตาเขม็ง“ท่านจะต้องเสียใจ! นอกจากข้า ก็ไม่มีผู้ใดช่วยเจ้าออกไปจากที่นี่ได้!”เซียวอวี้ไม่สนใจนางอีกหากเพื่อหนีออกไป แล้วต้องร่วมเออออห่อหมกไปกับผู้หญิงคนนี้ เขากลัวสกปรกองค์หญิงเซี่ยนอี๋ถูกทำลายศักดิ์ศรี ลุกขึ้น แล้วยิ้มเยาะ“ท่านลำพองใจอะไรนัก? เป็
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1204
องค์ชายสี่อ่านความคิดขององค์หญิงเซี่ยนอี๋ออก จึงมีสีหน้าเคร่งขรึม“คนที่ขังอยู่ในนั้นคือใคร เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ ต่อให้เสด็จพ่อจะตามใจเจ้าแค่ไหน ก็ไม่มีทางมอบเขาให้เจ้าแน่ เซี่ยนอี๋ เจ้าเลิกคิดเถิด”“หากท่านไม่บอก พรุ่งนี้ข้าจะมาอีก!” องค์หญิงเซี่ยนอี๋กอดอก พูดข่มขู่องค์ชายสี่กลัวเหลือเกินว่านางจะมาสร้างเรื่องวุ่นวายยัยเด็กนี่ดื้อรั้นมาตั้งแต่เด็ก ไม่ถึงเป้าหมายก็จะไม่ยอมหยุดครุ่นคิดอยู่นาน องค์ชายสี่ก็ตัดสินใจบอกนาง“นั่นคือฮ่องเต้ฉี คนที่เสด็จพ่อใช้ความพยายามอย่างมากในการจับตัวมา”ให้นางรู้ถึงตัวตนของคนผู้นั้น นางจะได้หวาดกลัวองค์หญิงเซี่ยนอี๋เบิกตาอ้าปากค้างในทันที จากนั้นใบหน้าก็ก่อเกิดริ้วแดง“เขาคือ…”นางไม่อยากจะเชื่อชื่อเสียงของฮ่องเต้หนุ่มจากหนานฉี นางเคยได้ยินมาเป็นเวลานานแล้วครั้งนี้ได้มาเจอ ช่างหล่อเหลาโดดเด่นอย่างที่ร่ำลือกันไม่มีผิดดูดีกว่าบรรดาราชบุตรเขยที่เสด็จพ่อให้นางเลือกเสียอีกและยังเป็นคนน่าเกรงขามถึงเพียงนั้น…องค์หญิงเซี่ยนอี๋จับชายเสื้อขององค์ชายสี่อย่างตื่นเต้น “เสด็จพี่ เสด็จพี่คนดีของข้า ข้ารับรองว่าจะไม่ทำเรื่องสำคัญของท่านกับเสด็จพ่อเ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1203
วังหลังเหล่าสนมต่างเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับราชสำนักส่วนหน้ามาบ้าง“ฮองเฮาจะให้เด็กเล็กขนาดนั้นขึ้นครองราชย์จริงหรือ? ช่างเละเทะเสียจริง!”“เห็นได้ชัดว่าหวังเพื่อควบคุมโอรสสวรรค์!”“นี่ก็เป็นส่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มิใช่หรือ ในเมื่อเหล่าขุนนางต่างพากันกดดันอย่างหนัก และยังมีทายาทในราชวงศ์ที่ไม่อยู่นิ่งอีกด้วย…”“ใช่สิ หากฮองเฮาไม่ทำเช่นนี้ พวกเราก็จะเดือดร้อนด้วย หากมีฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ สิ่งแรกที่จะทำต้องเป็นการจัดวังหลังใหม่เป็นแน่”พวกนางกังวลเกี่ยวกับผลสรุปของราชสำนักส่วนหน้าหลังจากรอคอยอยู่หนึ่งชั่วยาม ในที่สุดก็มีขันทีมารายงาน——องค์ชายน้อยได้ขึ้นครองบัลลังก์มังกรสำเร็จแล้ว แต่ยังมีคนยึดติดเรื่องฝาแฝดไม่ยอมปล่อยวาง บังคับให้ฮองเฮาต้องสังหารองค์ชายอีกองค์ทิ้งเมื่อเหล่านางสนมได้ยิน ก็เริ่มเป็นห่วงฮองเฮาขึ้นมาในฐานะเป็นแม่ จะทำใจทิ้งลูกแท้ ๆ ได้อย่างไร?ขุนนางใหญ่เหล่านั้นทำมากเกินไปแล้ว!ทว่า ฝาแฝดก็เป็นปัญหาจริง ๆ ไม่รู้ว่าฮองเฮาจะรับมืออย่างไรไม่นาน ก็มีขันทีมารายงานอีก“พระนางทุกท่าน เหล่าขุนนางได้สลายตัวแล้ว!”นางสนมทั้งหลายแปลกใจอย่างมากทำไมสลายต
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1202
เฟิ่งจิ่วเหยียนอุ้มลูก ยืนอยู่บนที่สูง แววตาสุขุมแน่วแน่“หากข้าอยากว่าราชการหลังม่าน แล้วเหตุใดจะไม่ได้?”เมื่อคำนี้พูดออกมา ทุกคนต่างส่งเสียงเกรียวกราว“ฮองเฮา ท่านก็ไม่ต่างอะไรกับให้แม่ไก่มาขันในตอนเช้า นั่นฝ่าฝืนกฎเกณฑ์!”“ขออภัยกระหม่อมขอคัดค้าน!”ไทฮองไทเฮามีสีหน้าโรยรา มองไปยังเฟิ่งจิ่วเหยียน แล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอาฮองเฮาทำเช่นนี้ มันเสี่ยงมากเกินไปพูดตรงขนาดนี้ ขุนนางคนไหนจะยอมรับได้?เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่มีความอดทนมากขนาดนั้น จึงวางองค์ชายลงบนบัลลังก์“ไม่ต้องกล่าวถึงว่าฝ่าบาทยังไม่เสด็จสวรรคต ถึงแม้ว่าท่านเป็นอะไรไปจริง ๆ ก็ยังมีองค์ชายสืบราชบัลลังก์ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ถึงเวลาสำหรับทุกท่านหรอก“วันนี้พวกเจ้าต่างพูดกันเซ็นแซ่ ราวกับอยากวางแผนชิงบัลลังก์เลยนะ!”ทหารคนหนึ่งโต้กลับไปอย่างฮึกเหิม“ฮองเฮา พวกกระหม่อมบริสุทธิ์ใจ กลับถูกท่านหยามเกียรติเช่นนี้! พวกกระหม่อมไม่ยอม!”ท่านอ๋องผู้หนึ่งมองไปทางไทฮองไทเฮา“เสด็จย่า ท่านพูดอะไรบ้างสิ!”เด็กทารกจะไปทำอะไรได้? คุ้มครองแผ่นดินไหวหรือ?จู่ ๆ ไทฮองไทเฮาก็บอกว่าปวดหัว แล้วให้สาวใช้ประคองตัวเองออกไปเหล่าท่านอ๋องต่
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1201
แคว้นหนานฉีณ เมืองหลวงเรื่องที่ฮองเฮากลับวัง และให้กำเนิดฝาแฝด ใต้หล้าต่างรู้กันถ้วนหน้าอย่างรวดเร็วในวังหลวง ไทเฮาทั้งดีใจที่องค์ชายถือกำเนิดขึ้นมา ทั้งกังวลเรื่องฝาแฝดนางเรียกฮองเฮามาที่ตำหนักฉือหนิง ชักแม่น้ำทั้งห้ามาพูดกับอีกฝ่าย“หากราชวงศ์มีฝาแฝด โดยเฉพาะองค์ชาย เช่นนั้นก็ต้องส่งคนหนึ่งออกไปนอกวัง“ฮองเฮา ข้ารู้ ไม่ว่าจะหน้ามือหรือหลังมือล้วนคือเลือดเนื้อ แต่เพื่อราชวงศ์ เจ้าต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด”ขนาดตอนนั้นตระกูลเฟิ่งมีลูกแฝดยังทอดทิ้งหนึ่งคน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงราชวงศ์ใบหน้าเฟิ่งจิ่วเหยียนไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ กล่าวเหมือนไม่ได้ยิน“เด็กทั้งสองคน จะไม่มีใครถูกส่งออกไปทั้งนั้น”เซียวอวี้เองก็เคยพูด เขาจะปกป้องลูกของตัวเองไทเฮารู้เป็นอย่างดีว่าการเป็นแม่ไม่ใช่เรื่องง่ายแต่กฎก็เป็นเช่นนี้“ฮองเฮา อย่าหาว่าข้าใจร้ายเลย แม้นข้าจะยินยอม ขุนนางใหญ่เหล่านั้นก็คงไม่ยอมอยู่ดี“วันนี้อยากให้เจ้าเตรียมพร้อม“สุดท้ายเจ้าก็ต้องตัดสินใจ”วังหลังเหล่านางสนมรวมตัวกัน ต่างคนต่างมีความคิดแตกต่างกัน“มีคนบอกว่าฝ่าบาทเกิดเรื่อง จริงหรือไม่?”“มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นเรื่อ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1200
เซียวอวี้ที่ยังคงคอพับไร้เรี่ยวแรง ยกยิ้มเย็นที่มุมปากอย่างถากถางเขาไม่พูดอะไร ท่าทางทะนงองอาจคนที่อยู่ตรงหน้าแนะนำตัว “ข้าคือองค์ชายสี่แห่งแคว้นเป่ยเยี่ยน ครั้งนี้มาเป็นตัวแทนของเสด็จพ่อ เพื่อแสดงไมตรีในฐานะเจ้าบ้านต่อฮ่องเต้หนานฉี”เมื่อองค์ชายสี่มองส่งสัญญาณ ข้ารับใช้ก็นำอาหารเข้ามาเซียวอวี้ไม่แม้แต่จะมององค์ชายสี่มีความอดทน เขาพูดด้วยรอยยิ้ม“ฮ่องเต้หนานฉี พวกเราแคว้นเป่ยเยี่ยนเชิญท่านมาเป็นแขกด้วยความจริงใจ“เพียงแต่ข้างนอกอันตรายเกินไป จึงได้แต่จัดให้ท่านอยู่ที่นี่“ท่านวางใจเถิด รอให้แคว้นเป่ยเยี่ยนขับไล่กองทัพแคว้นหนานฉีออกไปจนได้ดินแดนที่สูญเสียไปคืนมา ย่อมปล่อยตัวท่านกลับไป”ริมฝีปากบางของเซียวอวี้ยิ้มเยาะเบา ๆพูดเสียดูดี ที่จริงก็แค่เอาเขาเป็นตัวประกัน ทำให้กองทัพแคว้นหนานฉีต่อต้านไม่ได้ก็เท่านั้นองค์ชายสี่เห็นเขาเยือกเย็นเพียงนี้ จึงขอตัวไปก่อนทว่าเมื่อออกมาด้านนอก องค์ชายสี่ก็พูดอย่างเย้ยหยัน“ตกเป็นเชลยแล้วยังจะโอหังเพียงนี้!”ที่ปรึกษาที่อยู่ข้างกายเขาพูด“องค์ชาย ฝ่าบาททรงมอบหมายเรื่องนี้ให้ท่าน ไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องดีเสมอไป ได้ยินว่าฮ่องเต้หนานฉีผ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1199
เฟิ่งจิ่วเหยียนมองภาพรวมเป็นสำคัญ จึงต้องกลับแคว้นหนานฉีก่อนอู๋ไป๋วิตกกังวล“ท่านประมุข กระหม่อมกลัวว่านักฆ่าพวกนั้นจะลงมือกับท่านด้วยพ่ะย่ะค่ะ”ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าท่านประมุขเพิ่งจะคลอดลูก จะทนรับแรงสั่นสะเทือนจากการเดินทางได้เช่นไร?สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นชา“กลับแคว้นหนานฉี”ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใดก็ต้องกลับไปกลัวก็กลัวแต่ เป้าหมายของนักฆ่าพวกนั้นคือก่อกวนแคว้นหนานฉี นางจะปล่อยให้พวกเขาสมหวังไม่ได้เด็ดขาดก่อนที่จะตามหาเซียวอวี้เจอ นางจะต้องช่วยเขาปกป้องแคว้นหนานฉีเอาไว้ให้ได้เฟิ่งจิ่วเหยียนจัดการเรื่องในแคว้นซีนี่ว์ไว้เรียบร้อยแล้ว รวมถึงว่าจะจัดการขับไล่กองทัพแคว้นเป่ยเยี่ยนอย่างไร ไปจนถึงผู้ที่จะสืบทอดตำแหน่งประมุขแคว้นคนใหม่ด้วยเพื่อป้องกันไม่ให้ประมุขคนใหม่ใช้อำนาจอย่างเผด็จการ นางจึงจัดตั้งนโยบายสามประมุขขึ้นในบรรดาสามคนนี้ มีคนหนึ่งเป็นบุรุษทำเช่นนี้จะได้ปลอบโยนเหล่าบุรุษในแคว้นซีนี่ว์ ป้องกันไม่ให้พวกเขาสร้างเรื่องวุ่นวายอีกเฟิ่งจิ่วเหยียนออกเดินทางกลับแคว้นหนานฉีอย่างรวดเร็วแม้ว่าหูย่วนเอ๋อร์จะตัดใจไม่ลง ทว่านางก็รู้ดีถึงความเร่งด่วนในเรื่องนี้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1198
ประตูตำหนักเปิดออก นางกำนัลเดินออกมาจากด้านในแล้วพูดกับหูย่วนเอ๋อร์: “ท่านแม่ทัพ ท่านประมุขคลอดองค์ชายพระองค์หนึ่งออกมาอย่างปลอดภัยเพคะ”ที่แคว้นซีหนี่ว์ มีเพียงองค์หญิงเท่านั้นที่จะสืบทอดตำแหน่งประมุขได้ ดังนั้นองค์ชายผู้นี้จึงไม่เป็นที่ต้องการทว่าหูย่วนเอ๋อร์ยังคงรู้สึกขอบคุณสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง“องค์ชายก็ดี ปลอดภัยก็ดีแล้ว”ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นสายเลือดเชื้อพระวงศ์เพิ่งจะพูดจบ หมอตำแยข้างในก็ร้องตะโกนอย่างตกใจ“ยังมีอีกพระองค์หนึ่ง!”ที่แท้ท่านประมุขก็ทรงตั้งครรภ์ฝาแฝดนี่เป็นเรื่องเหนือความคาดหมายของทุกคนแววตาหูย่วนเอ๋อร์มีความยินดีและการเฝ้ารอพาดผ่านหวังว่าจะเป็นแฝดชายหญิงหากเป็นองค์หญิง อนาคตย่อมสามารถสืบทอดตำแหน่งประมุขแคว้นได้ภายในตำหนักเฟิ่งจิ่วเหยียนนึกไม่ถึงว่าคลอดออกมาแล้วคนหนึ่ง แล้วยังมีอีกคนโชคดีที่นางเป็นผู้ฝึกยุทธ์ ยังใช้แรงไปไม่หมดก่อนหน้านี้เป็นเพราะตำแหน่งครรภ์ไม่ตรงจึงคลอดยากคนที่สองนี้กลับคลอดง่ายกว่ามาก ทว่าตอนนี้เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่รู้สึกอะไรแล้ว นางเจ็บปวดจนชาไปหมดแล้ว ร่างกายส่วนล่างบวมเสียจนเหมือนว่าเนื้อส่วนนั้นไม่ใช่ของนางอีกต่อไปจนกร
