บทที่ 35 เอ็นดู

บทที่ 35 เอ็นดู

ปกป้องรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอดพลางกดริมฝีปากนุ่ม ๆ ลงกับศีรษะทุยเล็ก "เป็นแฟนกันแล้วนะ ห้ามทำให้ป้องร้องไห้ล่ะ" ปกป้องพูดติดตลกแล้วค่อย ๆ ผละออกจากกัน

"นินรู้ว่าป้องเองก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อยที่เราสองคนไม่มีสถานะกันชัดเจน นินเลยอยากให้สถานะกับป้องและตัวเองเพราะจะได้รู้ว่าเราสองคนกำลังทำอะไรและอยู่ในสถานะไหน คราวนี้ก็…" ญาณินยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วยืนหน้าไปคลอเคลียกับแผงอกแกร่ง

"ว่าไงคะ" ชายหนุ่มเอียงคอถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป เธอเอาแต่หัวเราะเบา ๆ ออกมาทั้งที่ใบหน้ายังไม่ผละออกจากหน้าอกเขา

"ก็จะได้หึงหวงได้เต็มที่ไงคะ ไม่ดีเหรอ.." เธอกลั้วหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นสีหน้าอีกฝ่ายซึ่งปกป้องทำหน้าอึ้ง ๆ อยู่ เขาคงไม่รู้สินะว่าจริง ๆ แล้วญาณินดูออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเขากำลังหึงหวงเธอกับหัวหน้าภาคภูมิ

"งั้นก็ห้ามดื้อ โอเคไหมเพราะนินคงรู้ใช่ไหมว่าถ้าหากนินดื้อจะโดนอะไร" ชายหนุ่มยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่าแล้วเลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแฟนสาวฟอดใหญ่และเลื่อนลงมาจูบซับที่ลำคอระหงสองสามครั้ง "เอาล่ะ ป้องต้องกลับไปหาเพื่อนแล้ว นินกลับไปด้วยกันไหม หรืออยากพักผ่อน"

"กลับไปด้วยดีกว่าค่ะ" เธอยิ้มกรุ้ม