บทที่ 46

“ยกเลิกได้ไง โพรเจกต์นี้ทางคินก็ทำไปเกินครึ่งแล้วหนิ ถึงยกเลิกก็เสียค่าสัญญาไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ” เธอเป็นเลขาเก่าของลลิตา ย่อมรู้เรื่องงานระหว่างทั้งสองบริษัทอยู่แล้ว เพราะต้องคอยรายงานให้ลลิตาอยู่เสมอ

“อืม เยอะอยู่ แต่เขาก็ยินดีจ่ายทุกบาททุกสตางค์ ทำไงได้ล่ะ ทางนั้นพูดมาแล้วว่าไม่อยากร่วมงานด้วย” คิดถึงตอนนี้ภาคินถึงกับเอานิ้วนวดขมับ

“ทั้งหมดเป็นเพราะดาใช่ไหม?” ท้ายเสียงเหมือนจะร้องไห้

ภาคินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ช่างเถอะ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว คงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้”

เรื่องทั้งหมดมันเหนือความคาดหมายที่คิดเอาไว้ เขาอุตส่าห์วางแผนสำรองไว้ตั้งหลายแผน แต่กลับไม่ได้ใช้สักแผน ทุกอย่างมันเกินการคาดเดาไปหมด

เขาคิดน้อยไปหน่อย คิดว่าลลิตาจะรักเขา เหมือนอย่างญาดา แต่ไม่ใช่เลย เธอตัดความสัมพันธ์ได้เพียงชั่วข้ามคืน แถมยังตาต่อตา ฟันต่อฟันกับเขา ถึงขั้นไม่ขอร่วมธุรกิจกันอีกต่อไป

ญาดามองคนที่ทำหน้าเคร่งเครียด เธอก็มีท่าทีเครียดตามไปด้วย แต่แค่ภายนอกเท่านั้น เพราะด้านในจิตใจเธอกำลังกู่ร้องด้วยความยินดีกับเรื่องที่เกิดขึ้น

เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าบริษัทภาคินจะเสียเงิน หรือขาดทุนไปกี่ล้าน หรือจะทะเลาะกับค