Mag-log inShare
บทที่ 56 แฉะ2
Huling Na-update:
2025-03-09 08:56:38
Kaugnay na kabanata
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 57 รางวัลคนทำดี1
"อื้อ.." เมษาค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ สองคิ้วสวยพลันขมวดมุ่นทั้งที่ตายังไม่เปิดเพราะความร้อนที่แผ่ซ่านจากร่างกายคนที่กำลังนอนกอดกายเธออยู่เธอลืมตาโพลงอาการงัวเงียหายเป็นปลิดทิ้ง รีบยกมือยกขาเขาออกจากตัว หยัดกายลุกขึ้นนั่งแล้วใช้ฝ่ามืออั้งหน้าผากวัดอุณหภูมิร่างกาย ตัวของเขาร้อนจี้ราวกับไฟคงเป็นไข้แน่ ๆ เธอรีบลงจากเตียงเดินไปหากะละมังใส่น้ำ และผ้าขนหนูผืนเล็ก เมื่อได้ก็พามาทำการเช็ดตัวให้"ฮืม..." ทันทีที่ผ้าชุ่มน้ำแตะลงบนผิวหน้าคนที่ยังคงนอนหลับอยู่ก็ส่งเสียงฮึมฮำในลำคอพลางส่ายหน้าหนี"คุณตัวร้อนจี้เลยไข้คงสูง เช็ดตัวหน่อยนะคะ" ไม่รู้ว่าเขาได้ยินไหมแต่เมษาก็บอกกล่าวไป ก่อนจะใช้ผ้าซับไปตามใบหน้าเกลี้ยงเกลาอย่างเบามือที่สุด จากนั้นก็เลื่อนลงเช็ดลำคอระเรื่อยลงหน้าอกเปลือยเปล่าเพราะเขาไม่ได้ใส่เสื้อนอน"หนาว.." มือเรียวหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงพูดว่าหนาวดังแผ่วพลิ้วออกจากปากหยักพร้อมกับร่างแกร่งที่เริ่มสั่นเทา"คุณเจ้านายคะคุณเจ้านาย" เธอตัดสินใจปลุกเขาใช้มือจับไหล่กว้างแล้วเขย่าเรียกเบาๆ "อืออ...ซี้ดด!" คนถูกปลุกส่งเสียงครางค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาพร้อมกับยกมือขึ้นกุ
Huling Na-update : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 58 รางวัลคนทำดี2
กริ่ง กริ่ง~หลับตาที่ไม่ทันไรเขาก็ต้องปรือตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้น สองคิ้วขมวดมุ่นสงสัยว่าใครกันที่มากดกริ่งพลันหยัดกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง สายตามองไปยังประตูแกร็ก!ประตูถูกเปิดเข้ามา ทว่าหน้าคนที่เปิดประตูเข้ามาทำเขาต้องขมวดคิ้วมุ่นมากกว่าเดิม "ลียา""พี่นายเป็นยังบ้างคะ ลียาเป็นห่วงมากเลยค่ะ พอรู้เรื่องก็รีบมาเลย" ลียาพุ่งเข้าไปหย่อนก้นนั่งริมเตียงอย่างถือวิสาสะพร้อมกับยื่นมือไปเกาะแขนแกร่ง "น้องลียามาที่นี่ได้ยังไงครับ" เจ้านายถามอย่างงง ๆ ขณะที่สายตามองไปยังหญิงสาวที่เดินเข้ามาทีหลังเชิงขอคำตอบว่าลียาผลุนผลันเข้ามาในห้องนอนได้ยังไงเมษาตอบเขาทางสายตา เธอบอกให้ลียานั่งรอที่ห้องนั่งเล่นแล้วเดี๋ยวเธอจะตามชายหนุ่มออกไปพบ แต่ลียาไม่ฟังวิ่งเข้ามาในห้องนอนอย่างถือวิสาสะซึ่งเจ้านายก็พอเดาออกจึงเลื่อนสายตากลับมามองหน้าลียาต่อ " แล้วน้องลียารู้ได้ไงครับว่าที่ไม่สบาย""เมื่อเช้าตำรวจไปหาที่บ้านค่ะ บอกว่าเมื่อคืนมีการลักพาตัวกันที่นี่ และมีคนถูกทำร้ายด้วยพอรู้ว่าเป็นพี่นายลียาก็รีบไปหาที่บ้านเลยค่ะ แต่ป้าสาริกาบอกว่าเมื่อคืนที่ไม่ได้กลับบ้านน่าจะนอนที่คอนโด ลียาก็เลยตามมา"
Huling Na-update : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 59 หวงที่ระบายอารมณ์1
"อู้ย.."เมษาที่กำลังยืนกอดอกมองวิวเมืองกรุงที่มีตึกสูงตั้งตะหง่านเรียงรายหลายร้อยตึกพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ริมผนังกระจกเคอร์เทนวอลล์ในห้องทำงานของชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งเฮือกร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจกับแรงสวมกอดจากด้านหลังเอี้ยวหน้าไปมองก็พบว่าเป็นชายหนุ่มนั่นเอง อดพูดเอ็ดเขาไปไม่ได้ "พี่นายมาไม่ให้สุ่มให้เสียงเมย์ตกใจหมดเลย""ขวัญเอ๋ยขวัญมา" เจ้านายรีบยกมือขึ้นลูบเรือนผมสีน้ำตาลโอ๋เธอราวกับเป็นเด็กน้อยจนเธอต้องมองค้อนเขาพลางเอียงศีรษะหลบ "ขวัญมงขวัญมาอะไรกันเล่า เมย์ไม่ใช่เด็กสักหน่อย" "อันนี้พี่รู้ครับ" เสียงทุ้มเอ่ยอย่างกรุ้มกริ่มพร้อมกับสายตาพราวระยับที่เลื่อนลงมองทรวงอกเต่งตึงภายใต้เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูบ่งบอกว่าเขาหมายถึงอะไร"คนบ้า!" เมษาถึงกับตาโตเอี้ยวตัวไปทุบอกเขาแรง ๆ หนึ่งทีก่อนจะยกมือทั้งสองขึ้นปิดหน้าอก "มองอะไรเล่า"แทนที่ร่างสูงจะเจ็บเขากลับหัวเราะออกมาอย่างชอบใจเมื่อได้เห็นคนตัวเล็กทำหน้าหงิกงอ แต่พวงแก้มกับขึ้นสีแดงระเรื่อ การได้แกล้งเธอให้เขินและงอนในเวลาเดียวกันมันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้ว หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นเวลาก็ล่วงเลยมาหนึ่งเดือนกว่าแล้ว ควา
Huling Na-update : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 60 หวงที่ระบายอารมณ์2
ปกติทุกวันเขากับหญิงสาวจะสั่งอาหารมาทานกัน หรือไม่ก็ออกไปทานข้างนอก แต่วันนี้เขามีธุระกับเพื่อนสนิทจึงต้องปล่อยให้เธอทานคนเดียว"ได้สิคะ..พี่ไปเถอะ" เมษาเอ่ยด้วยใบหน้าเคลือบรอยยิ้ม สวนทางกับในใจที่่นึกสงสัยว่าเขาจะไปธุระอะไรทำไมถึงไม่พาเธอไปด้วย ปกติเขาจะพาเธอติดสอยห้อยตามทุกครั้งว่าจบก็ลุกออกจากตักแกร่ง"พี่สั่งอาหารให้แล้วนะ ของโปรดน้องเมย์ทั้งนั้นอีกเดี๋ยวคงมาส่ง" เธอพยักหน้ารับน้อย ๆ ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเอง ส่วนอีกคนก็เดินออกจากห้องไป เธอมองตามจนประตูปิดลงจึงถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ รู้สึกเหงาหงอยอย่างบอกไม่ถูกพอเขาไม่อยู่ ในสมองก็เอาแต่คิดว่าธุระของเขาคืออะไรทำไมถึงไม่พาเธอไปด้วย และเขาไปธุระกับใครเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงแค่คิดว่าเขาอาจจะไปพบผู้หญิงเธอก็รู้สึกหวงขึ้นมา 'อ่า..ให้ตายสิเธอเป็นอะไรไป'ครืดด~ระหว่างที่กำลังนั่งคิดไม่ตกเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทำให้เธอหลุดจากภวังค์ความคิด ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะมาดู สองคิ้วสวยขมวดเล็กน้อยครั้นเห็นว่าเป็นเบอร์แปลกโทรเข้ามา ใครกันชั่งใจชั่วครู่ก่อนกดรับสาย"สวัสดีค่ะ เมษาพูดค่ะ"(สวัสดีครับ ผมเกรย์เองนะครับคุณเมษ
Huling Na-update : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 61 ไม่ชอบให้ติดกลิ่นคนอื่น1
เมษาที่ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกจับจ้องจากอีกมุมหนึ่งของร้านซึ่งเป็นมุมส่วนตัว เธอพูดคุยกับเกรย์อย่างสนุกทำให้ลืมเรื่องชายหนุ่มสนิท ไม่รู้เลยว่าความซวยกำลังมาเยือน"แล้วคุณเกรย์มาประเทศไทย มาเที่ยวหรือมาทำอะไรคะ" "ผมมาตามหาคนครับ""ตามหาคน?" คำตอบจากเกรย์ทำเธอขมวดคิ้วมุ่นเพราะเธอนึกว่าเขาแค่มาเที่ยวเสียอีก"ผมมาตามหาญาติครับ คนที่ผมตามหาเป็นภรรยากับลูกของลุง""ภรรยากับลูกของลุงคุณอยู่ที่ไทยเหรอคะ""ภรรยาของลุงเป็นคนไทยครับ ทั้งสองมีลูกด้วยกันหนึ่งคนชื่อเมษยาครับ""เมษยา.." เธอพึมพำแผ่วเบา สองคิ้วขมวดมุ่นมากกว่าเดิมทำไมชื่อของคนที่เขากำลังตามหาถึงได้เหมือนเธอ หรือว่าลุงของเขาจะเป็นพ่อของเธอเพราะจากที่เขาบอกว่าแม่เป็นคนไทยมีลูกด้วยกันหนึ่งคนไม่อยากคิดไปเองจึงรีบถามไถด้วยหัวใจที่กระหน่ำเต้นไม่เป็นจังหวะ "ละ..ลุงคุณเกรย์ชื่ออะไรคะ""ชื่ออละ...""เมษยา!" ไม่ทันที่เกรย์จะได้เอ่ยจบประโยคเสียงเย็นเยือกของใครบางคนก็ดังแทรกขึ้นทำเมษาสะดุ้งเฮือกจำได้ดีว่าเป็นเสียงของชายหนุ่ม'ซวยแล้วไง" เธอสบถในใจก็ดันโกหกเขาไปด้วยสิ เธอไม่แม้แต่จะกล้าหันมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังหน้าแบบไหน ข
Huling Na-update : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 62 ไม่ชอบให้ติดกลิ่นคนอื่น2
เจ้านายเห็นทุกปฏิกริยาของหญิงสาว เห็นว่าสายตาของเธอมองฝรั่งตาฟ้านั่นอย่างอาลัยอาวรณ์ยิ่งทำให้รู้สึกโมโห"ดูเธออาลัยอาวรณ์มันมากนะ" กดเสียงเอ่ยลอดไรฟัน ตาจ้องใบหน้าเรียวราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ "เมย์ไม่ได้อาลัยอาวรณ์ แค่รู้สึกผิดที่เทเขา" เมษาอธิบายพลางมองสบสายตาวาวโรจน์"แล้วที่แอบมาหาผู้ชายลับหลังฉัน ทั้งโกหกฉันเธอไม่รู้สึกผิดบ้างเหรอ" เขาเอ่ยขณะจับร่างบางยัดเข้าไปในรถเบาะข้างคนขับ และไม่รอฟังคำตอบก็ปิดประตูรถอย่างแรงทำร่างบางสะดุ้งโหยง ก่อนจะเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ แล้วขับออกจากลานจอดรถด้วยความเร็วเขาขับรถเร็วมากจนเมษาเริ่มกลัวใช้มือจับสายเบลล์แน่น พลางหันไปเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่น "พะ..พี่นายขับช้า ๆ ได้ไหมคะ"แทนที่เจ้านายจะลดความเร็วลงกลับขับเร็วขึ้นจนร่างบางตัองหลับตาปี๋ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงแทบจะกระเด็นกระดอนออกมานอกอก สองมือกำสายเบลล์แน่นจนเส้นเลือดหลังมือปูดนูน ชายหนุ่มปรายตามองร่างบางเพียงนิด แล้วมองถนนต่อแม้รู้ว่าเธอกลัวเขาก็ไม่คิดจะลดความเร็วกระทั่งมาถึงคอนโดเมษาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองครั้นรถจอดสนิท สองคิ้วพลันขมวดมุ่นเมื่อพบว่าที่นี่เป็นคอนโดไม่ใช่บริษัท แล้วไหนเขาบอกว่ากลับไป
Huling Na-update : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 63 ไม่ชอบให้ติดกลิ่นคนอื่น3
เธอแทบจะหลอมละลายไปกับแววตาคู่นั้น หัวใจเต้นแรงจนจับจังหวะไม่ได้ สองพวงแก้มนวลร้อนผะผ่าว 'อ่า..เธอเขินจะตายอยู่แล้ว'ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันชั่วครู่ ก่อนเธอจะรวบรวมความกล้าเอ่ยไปด้วยน้ำเสียงหวานพลางส่งสายตาออดอ้อน "เมย์ขอโทษนะคะที่โกหกพี่ แต่มันไม่มีอะไรจริง ๆ เมย์เห็นว่ามันไม่สำคัญเลยไม่อยากจะบอกอะไรมาก""ใครบอกว่าไม่สำคัญ เรื่องของน้องเมย์สำคัญกับพี่หมด" แววตาลุ่มลึกจ้องเข้าไปในตาคู่สวยอย่างสื่อความหมายเหมือนกับว่าเธอสำคัญกับเขาจริง ๆ ทั้งที่ความจริงมันก็เป็นแค่การแสดง แต่สำหรับเรื่องที่เธอแอบนัดพบผู้ชายคนอื่นลับหลัง และยังโกหกเขาโมโหจริงแม้เธอบอกว่าไม่มีอะไรก็ตาม ก็บอกแล้วไงว่าเขาไม่ชอบให้ของของเขาติดกลิ่นคนอื่น"แต่พี่คงไม่สำคัญสำหรับน้องเมย์หรอกใช่ไหมครับ ไม่อย่างนั้นน้องเมย์คงจะบอกให้พี่รับรู้ทุกเรื่องแล้ว"ทว่านาทีต่อมาเขาก็แสร้งตีหน้าหม่นหมองพูดน้ำเสียงตัดพ้อทำเหมือนน้อยใจที่เธอไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับเขาก่อนทำเอาคนที่กำลังเขอะเขินอย่างหนักกับประโยคของเขารีบส่ายหน้าปฏิเสธระรัวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงต้องแคร์เขามากขนาดนี้ "ไม่ใช่นะคะ ใครบอกว่าพี่ไม่สำคัญสำหรับกับเมย์คะ"
Huling Na-update : 2025-03-09แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 64 เป็นแฟนกันนะ1
"พี่ขอเย็..*แรง ๆ นะครับ"เจ้านายผงกหน้าจากอกอวบอิ่มร้องขอด้วยน้ำเสียงกระเส่า และไม่รอให้ร่างบางอนุญาตก็เริ่มกระแทกกระทั้นร่องสาวเน้น ๆ ช้า ๆ จนปลายหัวบานชนผนังมดลูก ร่างบางขยับขึ้นลงตามแรงส่งจากช่วงล่าง หน้าอกเป็นกระเปราะกระเพื่อมเสียดสีมัดกล้ามเนื้อยิ่งทำให้สองร่างร้อนรุ่มหญิงสาวจุกจนใบหน้าเหยเกแต่ก็รู้สึกเสียวในเวลาเดียวกัน ริมฝีปากอิ่มเผยอครวญครางเมื่อคนด้านบนเริ่มตอกอัดท่อนเนื้อในจังหวะเร็วและแรงขึ้น เธอรู้สึกดีเป็นบ้ายามท่อนเนื้อร้อนเสียดสีกับผนังอ่อนนุ่มมันเสียวซาบซ่านถึงทรวงยิ่งอยากให้เขากระแทกแรงขึ้น"ขะ..ขอแรงกว่านี้ได้ไหมคะ" ความอยากทำให้เธอลืมอายไปหมดสิ้นเอ่ยเรียกร้องเสียงขาดห้วงตามจังหวะกระแทกจากช่วงล่าง มีหรือร่างสูงจะปฏิเสธเขาเองก็อยากจะกระแทกเธอให้จมเตียง หยัดกายลุกขึ้นนั่งด้วยเข่าขณะที่กลางกายยังสอดประสานกัน ก่อนจะโน้มตัวลงใช้มือทั้งสองค้ำยันบนที่นอนข้างเอวคอดแล้วโหมแรงกายทั้งหมดเข้าใส่ร่องสาวไม่หยั่งจนเสียงเนื้อกระทบกันดังระงมทั่วห้องปึก ปึก ปึกเตียงที่ว่าแข็งแรงก็เคลื่อนขยับตามจังหวะกระแทกขอบเตียงเสียดสีกับพื้นเสียงดังเอี้ยดอาดเคล้าด้วยเสียงครางกระเส่าของทั้งส
Huling Na-update : 2025-03-09
Pinakabagong kabanata
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย The end
“อ๊ะ!” เมษาหลับตาพริ้มเมื่อแก่นกายหนาค่อย ๆ สอดใส่ผ่านปากทางรัก ฝากฝังความเป็นชายของเขาเข้ามาถึงครึ่งลำอย่างรวดเร็วจากหยาดน้ำหวานเปียกชื้นที่ทำหน้าที่แทนสารหล่อลื่นลำกายหนาชำแรกผ่านม่านความเจ็บปวดที่ตอดรัดเขาอย่างบ้าคลั่ง เพียงไม่กี่วินาทีขนาดอันใหญ่โตก็ถูกโอบอุ้มด้วยความอบอุ่นจากร่างกายของหญิงสาวที่ตอนนี้ตัวสั่นเกร็งอย่างห้ามไม่อยู่“ฮึก..” เมษากัดริมฝีปาก ใบหน้าหวานเชิดขึ้นสูงเมื่อคนตัวโตทิ้งน้ำหนักลงจนร่างกายเบียดแนบกันไร้ช่องว่าง“เจ็บไหมคะ?” เจ้านายกระซิบถามเสียงต่ำขณะโน้มตัวลงจูบซับไปตามใบหน้าเรียว“เจ็บนิดหน่อยค่ะ..แต่ทนไหว” หญิงสาวตอบเสียงอ้อนอาจเป็นเพราะห่างหายมานาน และขนาดที่ใหญ่โตของชายหนุ่มเลยทำให้รู้สึกเจ็บน้อย ๆ ทว่าแม้จะเจ็บแต่เธอก็ไม่อยากให้เขาแยกจากเลยแม้แต่วินาทีเดียว สองมือเรียวจิกผ้าปูที่นอนระบายความเจ็บที่เคล้าระคนไปกับความเสียวซ่านจนแทบจะแยกไม่ออก เสียงลมหายใจหนัก ๆ ที่ข้างใบหูทำให้เลือดในกายของเธอสูบฉีด ในที่สุดเธอก็ปรับตัวได้ “พี่จะขยับแล้วนะ” เจ้านายกระซิบ สอดผสานฝ่ามือของเขาและเธอเข้าด้วยกัน กดลงที่เหนือศีรษะเล็กแล้วเริ่มขยับ ในจังหวะแรกเนิบนาบและมั่นคง
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 90 รักนะ
@โรงแรมภายในห้องทรงสี่เหลี่ยมที่ถูกเปิดไฟดาวน์ไลท์หน้าห้องน้ำเอาไว้ ให้ความสว่างเพียงสลัว ๆ เท่านั้น กลิ่นอโรม่าลอยจาง ๆ ในอากาศทำให้บรรยากาศโรแมนติกไม่น้อย เดินมาถึงห้องนอนเมษาก็อดหัวใจเต้นแรงไม่ได้เมื่อเห็นบนเตียงนอนสีขาวที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงเป็นรูปหัวใจตรงกลางถูกโรยเป็นตัวอักษรคำว่า 'พี่นายรักน้องเมย์'ตรงปลายเตียงมีผ้าขนหนูที่ถูกทำเป็นรูปหงส์สองตัวหันหน้าเข้าหากันมันเหมือนเตียงสำหรับคู่บ่าวสาวชัด ๆ สมองพานก่อเกิดภาพแสนลามกขึ้นมา"ชอบไหมครับ" เธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกคนตัวโตสอดแขนเข้ามาโอบกอดเอวคอดจากด้านหลังพร้อมกับน้ำเสียงสุดเซ็กซี่ที่ดังชิดกกหูตามมาด้วยลมหายใจร้อนผะผ่าวทำขนกายเธอลุกซู่ ในท้องรู้สึกปั่นป่วนแปลก ๆ"ชอบค่ะ เหมือนเตียงในเรือนหอบ่าวสาวเลย" ใบหน้าเรียวที่เคลือบด้วยรอยยิ้มแสนหวานเอียงขึ้นมองสบสายตาร่างสูงด้านหลัง"งั้นเรามาเข้าหอกันไหมครับ" ได้ทีเจ้านายก็ชวนทำเรื่องอย่างว่าทั้งที่สัญญาดิบดีว่าแค่นอนกอดเฉย ๆ เอาจริง ๆ ที่พูดแบบนั้นเขาก็แค่หลอล่อคนตัวเล็กเขาของขาดมาตั้งไม่รู้กี่เดือนจะให้ทนไหวได้อย่างไรกัน แน่นอนว่าเมษาเองรู้ทันคนตัวโตอย่างที่รู้ ๆ กันดีทั้งเธอแล
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 89 คืนดี
หลังจากคืนดีกันสิ่งแรกที่เจ้านายทำคือพาหญิงสาวไปเดท เขาเลือกร้านอาหารที่เป็นร้านโปรดของเธอ เขาอยากให้เธอประทับใจที่สุดกับการกลับมาเริ่มต้นใหม่เพราะที่ผ่านมาการเริ่มต้นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่ดีเท่าไรนัก ไม่ใช่สิต้องเรียกว่าไม่ดีมาก ๆ..แต่นี่สินะที่คนโบร่ำโบราณกล่าวไว้ว่าเกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้นวันนี้เขากล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่ารักผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามสุดหัวใจ รักแบบไม่คิดว่าจะรักได้มากขนาดนี้"อย่ามองแบบนี้สิคะ เมย์เขินนะ" เมษาที่ถูกชายหนุ่มจ้องมองแทบจะกลืนกินถึงกับหน้าแดงระเรื่อออกอาการเขินจนเก็บไม่อยู่ บ่อยครั้งที่ถูกเขามองด้วยสายตาแบบนี้แต่อย่างที่บอกว่าเธอก็ไม่เคยต้านทานมันได้สักทียิ่งหลังจากกลับมาคืนดีกันเขาก็ใช้สายตาแบบนี้แทบทุกวันแทบทุกเวลาที่อยู่ด้วยกัน แค่นั้นไม่พอเขายังติดสกินชิพเธอชนิดที่ว่าเหมือนกาวตราช้างก็ไม่ปราน วันแรกที่ตกลงคืนดีกันเขาก็ไปแสดงตัวว่าเป็นแฟนเธอที่มหาวิทยาลัยโดยเฉพาะกับเพื่อนร่วมห้องที่แอบชอบเธอกะว่าจะไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอเลยสิ แต่บอกตามตรงว่าแทนที่จะไม่พอใจเธอกับรู้สึกดีด้วยซ้ำที่เขาแสดงความหึงหวงออกมา และกล้าจะเป
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 88 ให้โอกาส
วันต่อมา.."อรุณสวัสดิ์ครับน้องเมย์"เสียงทักทายดังขึ้นเหนือศีรษะทำเมษาที่กำลังลืมตาตื่นถึงกับตาเบิกโพลงอาการง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง เธอดีดตัวลุกขี้นนั่งอัตโนมัติเมื่อเงยขึ้นเห็นคนตัวโตนั่งพิงหัวเตียง และกำลังจับจ้องมาที่เธอ สองคิ้วสวยขมวดมุ่นจำได้ว่าเมื่อคืนเธอนั่งทำรายงานจนดึกจึงเข้านอน โดยตอนที่เธอเข้านอนชายหนุ่มยังฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ แต่ไหง่เช้านี้ตื่นมาเขาถึงอยู่บนเตียงได้ แล้วเขาขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร"คุณขึ้นมาบนเตียงตั้งแต่เมื่อไร" ไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัยเปล่งเสียงถามตรง ๆ "ราวตีสองได้แล้วครับ นอนตรงนั้นแล้วปวดเมื่อยไปทั้งตัวพี่เลยมานอนบนเตียง" เจ้านายเอ่ยเสียงอ่อนพลางส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้หญิงสาวด้วยกลัวว่าเธอจะโกรธ ที่เขาพูดไปไม่ใช่คำแก้ตัว แต่รู้สึกปวดหลังปวดขาจริง ๆ จึงมานอนที่เตียงกับเธออย่างถือวิสาสะใบหน้าแสดงออกอย่างชัดเจนว่ากลัวเธอโกรธ ทว่าเมษากลับแอบอมยิ้ม ในสายตาเขาเธอดุมากเลยหรือถึงให้ออกอาการขนาดนี้ เจ้านายคนใจร้ายหายไปไหนเสียแล้ว เธออยากจะหัวเราะออกมา แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้"ฉันเข้าใจ คนแก่ก็แบบนี้แหละปวดหลังปวดนู่นปวดนี่ป็นธรรมดาจะไม่ถือโทษแล้วกัน" เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 87 ส่วนลึกในใจ
"ซี๊ดด.."เจ้านายซูดปากออกมาเบา ๆ ในตอนที่กำลังหยัดกายลุกขึ้นยืน มือกอบกุมหน้าท้องแกร่งเอาไว้ ใบหน้าเหยเกคล้ายคนกำลังเจ็บปวด เมษาเห็นก็อดสงสัยไม่ได้ "คุณเป็นอะไร""พี่รู้สึกปวดท้องนิดหน่อยครับ"พอฟังคำตอบเธอก็เดาได้ทันทีว่าที่ชายหนุ่มปวดท้องน่าจะเพราะทานอาหารที่เธอทำมากเกินไป สิ่งที่แอบกังวลก็เป็นจริงถึงเธอจะตั้งใจแกล้ง แต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาถึงขั้นเจ็บตัว"ไปหาหมอไหม" ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ทว่าคนตัวโตกลับส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับเดินกอบกุมท้องออกไปยังห้องโถงเดินมาหย่อนก้นนั่งที่โซฟาโดยมีเมษาเดินตามมาติด ๆ ด้วยรู้สึกเป็นห่วงต่อให้เขาบอกว่าปวดท้องนิดหน่อยก็ตาม"แน่ใจจริง ๆ นะว่าจะไม่ไปหาหมอ" เดินเข้าไปหย่อนก้นนั่งข้าง ๆ แล้วถามย้ำอีกครั้ง "ฉันว่าไปหาหมอดีกว่า"ใบหน้าเรียวและดวงตากลมแสดงออกถึงความเป็นห่วงเป็นใยอย่างปิดไม่มิดเจ้านายเห็นก็แอบหัวใจพองโตถือว่าที่เขาทนทานอาหารรสชาติแย่จนเกลี้ยงไม่เสียเปล่าอย่างน้อยก็ทำให้เห็นว่าหญิงสาวยังมีความรู้สึกต่อเขาไม่มากก็น้อยไม่อย่างนั้นคงไม่มีท่าทีเป็นห่วงแบบนี้"แน่ใจครับ ไม่ได้เจ็บมากเดี๋ยวก็คงหายไปเอง" เขาระบายยิ้มออกมาบาง ๆ สายตาจ้องมองใ
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 86 ค่าดอกไม้2
เจ้านายเดินไปหย่อนก้นนั่งที่โซฟาในห้องโถง ขณะที่เมษาเดินขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อเอาของไว้ แล้วลงมายังชั้นล่างอีกครั้ง"ฉันจะไปทำกับข้าว คุณนั่งรอก่อน" บอกกล่าวกับร่างสูงที่นั่งบนโซฟาแล้วเดินเข้าไปในครัว แต่เมื่อมาถึงเธอกลับบอกให้แม่บ้านทำเมนูต่างให้ สวนปรุงรสเธอจะเป็นคนปรุงเองสั่งเสร็จก็นั่งบนเก้าอี้แถวนั้นรอแม่บ้านทำอาหาร แม่บ้านห้าคนเร่งทำเมนูอาหารที่หญิงสาวสั่งพัลวัน ใช้เวลาราวยี่สิบนาทีก็เสร็จเหลือเพียงให้คนเป็นเจ้านายมาปรุงรส"มาปรุงรสได้เลยค่ะคุณหนู" แม่บ้านคนหนึ่งบอกกล่าว เมษาจึงลุกเดินไปยื่นหน้าเตาที่วางเรียงกันสี่อัน ก่อนจะยื่นมือไปหยิบขวดน้ำส้มสายชูมาบีบใส่ผัดผักรวมในกระทะ ตามด้วยหม้อแกงอีกสามหม้อ จากนั้นก็หยิบขวดเกลือมาเปิดฝาเหยาะใส่ต่อสร้างความงุนงงให้เหล่าแม่บ้านที่ยืนมองอยู่ด้านหลังไม่น้อย ต่างพากันมองหน้าไปมาเพราะจะทักท้วงก็ไม่กล้าเมษยกยิ้มร้ายมุมปากพลางไล่สายตามองกับข้าวบนเตา เธอใช้แค่น้ำส้มสายชูกับเกลือปรุงรสด้วยนึกหมั่นไส้คนตัวโตจึงอยากแกล้งเขา ดูสิยังจะบอกว่าได้ทานข้าวกับคนที่รักอร่อยอยู่ไหม"เสร็จแล้วจัดโต๊ะได้เลยนะคะ แล้วก็ทอดไข่เจียวให้เมย์สักสองฟองด้วยนะคะ" เธอ
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 85 ค่าดอกไม้1
แป๊บเดียวเวลาก็ผ่านมาสามเดือนเต็มแล้วที่เจ้านายตามง้อเมษา และเหมือนความพยายามของเขาจะออกผลบ้างแล้วเพราะเธอดูอ่อนลง ยอมรับอะไร ๆ ที่เขาคอยทำให้บ้างแม้จะไม่ทุกอย่างก็ตามเจ้านายมารอรับหญิงสาวเหมือนเช่นทุกวัน ที่แตกต่างไปคงเป็นกุหลาบสีแดงช่อโตที่วางบนเบาะข้างคนขับ เขาขับรถผ่านร้านดอกไม้แล้วนึกถึงเธอจึงตั้งใจซื้อมาให้ ได้แต่หวังว่าเธอจะชอบ และไม่โยนทิ้งถังขยะเขานั่งรอในรถจนเห็นเธอเดินมาจึงเปิดประตูลงจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับรอ"เชิญครับคุณผู้หญิง" เธอเดินมาถึงก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานพลางโน้มตัวผายมือเชื้อเชิญขึ้นรถ"ขอบคุณ" เมษาเอ่ยตามมารยาท ในวินาทีที่กำลังจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถแล้วเห็นช่อดอกไม้วางอยู่บนเบาะเธอก็ต้องชะงักสองคิ้วขมวดมุ่น ก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่ยืนยิ้มแฉ่งเชิงตั้งคำถาม"ชอบไหมครับ พี่เห็นมันสวยดีเลยนึกถึงน้องเมย์" เจ้านายบอกกล่าวพลางมองช่อดอกไม้สลับกับใบหน้าแสนสวย "พี่ตั้งใจซื้อมาให้เลยนะครับ"เมษาไม่ได้พูดอะไรอีก ยื่นมือไปหยิบช่อดอกไม้มาถือไว้แล้วก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนจะวางช่อดอกไม้บนตักเจ้านายเห็นแบบนั้นก็ใจชื่นหน่อยเพราะแอบลุ้นอย่างหนักว่าเธอจะรับไหม หรือร
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 84 แม่เจ้าพระคุณทูนหัว
เมษารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากนอนหลับเต็มอิ่มแล้ว สองคิ้วสวยพลันขมวดมุ่นเข้าหากันเมื่อปรือตาขึ้นพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดคนตัวโตหนำซ้ำเธอยังกอดเขาอยู่เช่นกัน ใบหน้าชิดใกล้กับแผงอกแกร่งที่หลบซ่อนภายใต้เสื้อยืดสีดำจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจอีกฝ่าย และได้กลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขา เธอเผลอสูดดมเข้าปอดพรืดใหญ่ ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมคายที่อยู่ห่างเพียงนิด มือยกขึ้นสัมผัสบนแก้มเกลี้ยงเกลาเบา ๆ นานแล้วสินะที่เธอไม่ได้มอง และได้อยู่ใกล้ ๆ เขาแบบนี้อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้จริง ๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอโคตรคิดถึงและโหยหาเขาเลย แต่ก็ทำได้แค่อดทนอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้แม้เขาทำเธอเจ็บ แต่เธอก็ยังรู้สึกดีเวลาที่ได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดนี้เพราะเขาเป็นคนที่เข้ามาเติมเต็มความรักความอบอุ่นที่ขาดหายจากผู้เป็นพ่อให้กับเธอภายนอกเธอแสดงออกไปเหมือนยังโกรธเขาอยู่ ทว่าจริง ๆ หัวใจของเธอมันอ่อนไหวไปแล้วเพียงแค่พยายามฝืนตัวเองไว้เท่านั้นเธอลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ สายตายังคงจับจ้องใบหน้าคมคายไม่วาง เนิ่นนานหลายนาทีก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาอกแกร่งใช้โอกาสที่คนตัวโตหลับซึมซับความอบอุ่นที่โหย
แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย บทที่ 83 ซึมซับช่วงเวลาดีๆ
@ร้านอาหารครึ่งชั่วโมงต่อมาเมษาก็ต้องมานั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งแทนที่จะได้กลับบ้านก็เพราะคนหน้ามึนอย่างชายหนุ่มพามาน่ะสิทั้งที่เธอบอกแล้วว่าไม่หิวไม่อยากกิน แต่เขาก็ไม่ฟังพามาจนได้เธอนั่งกอดอกมองอาหารมากกว่าห้าอย่างด้วยแววตาขุ่นเคือง ซึ่งทุกอย่างล้วนเป็นเมนูโปรดเธอทั้งนั้นถามว่าใครสั่งก็คนที่พามานั่นแหละ คิดว่าแค่จำเมนูอาหารทุกอย่างที่เธอชอบทานได้จะทำให้เธอใจอ่อนงั้นหรือบอกเลยไม่มีทาง"พี่สั่งของโปรดน้องเมย์ทั้งนั้นเลยนะครับ ทานสิ" เจ้านายเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่อเห็นคนตัวเล็กเอาแต่นั่งทำหน้าคว่ำ มือกอดอก สายตามองมาอย่างไม่พอใจราวกับเด็กน้อย"ก็บอกแล้วไงว่าไม่หิว อยากกินก็กินไปคนเดียวสิ" เมษาตอบเสียงขุ่นพลางสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นไม่อยากจะมองหน้าคนใจร้าย"ไม่หิวจริง ๆ เหรอครับ ของโปรดน้องทั้งนั้นเลยนะ" ไม่ว่าเปล่าเจ้านายยังยกจานปูผัดผงกะหรี่ไปใกล้ใบหน้าเรียวยั่วความอยากของเธอด้วยกลิ่นหอม ๆกลิ่นหอมของผงกะหรี่ลอยอบอวลแตะจมูกทำเมษาลอบกลืนน้ำลายลงคอดังอึก จากที่หิวอยู่แล้วก็ยิ่งหิวเข้าไปอีก ทว่าเธอยังคงเก็บอาการได้ดี"ก็บอกว่าไม่หิวไง" หันกลับมามองคนตัวโตตาขวา
