Share

บทที่ 49 Friends with benefits 2

last update Last Updated: 2025-03-09 08:41:39

"ยังไม่ได้เป็นแฟนกันครับ ผมกำลังจีบเธออยู่ต่างหาก"

เธออึ้ง และอึ้งจากที่ทำตัวไม่ถูกอยู่แล้วยิ่งไปกันใหญ่ ขณะที่พนักงานในร้านต่างส่งเสียงร้องออกมาด้วยความอิจฉา

อ่า...ให้ตายสิยากหายไปจากตรงนี้ เธอพยายามข่มความรู้สึกมากมายเอาไว้ แล้วยื่นมือไปรับกล่องสร้อยคอจากพนักงานมาถือไว้ น้อมศีรษะให้เป็นเชิงขอบคุณ

จากนั้นก็รีบเดินก้มหน้าออกจากร้าน ไม่แม้แต่จะมองหน้าชายหนุ่มด้วยรู้สึกเขอะเขินและทำตัวไม่ถูกเป็นอย่างมาก สิ่งที่เกิดขึ้นเธอตั้งรับไม่ทันจริง ๆ และไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง

โดนคนที่เคยโกรธแค้นกันบอกว่าจีบใครจะไม่ตกใจ หากเธอกับเขาเริ่มต้นด้วยเรื่องดี ๆ ก็คงไม่แปลกอะไร

"เมษา"

เจ้านายรีบสาวเท้าเดินตามร่างบางพลางเปล่งเสียง แต่แทนที่เธอจะหยุดกลับสาวเท้าเดินเร็วขึ้น หากให้เดาคงเขินจนไม่กล้ามองหน้าเขาสินะ

"หึ" เขาเค้นหัวเราะในลำคออย่างนึกขัน ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินให้ทันเธอ

"โกรธเหรอที่ฉันพูดแบบนั้นต่อหน้าคนอื่น" แสร้งถามไปเมื่อเดินมาเคียงข้างเธอแล้ว

"ฉันไม่ได้โกรธค่ะ แค่ตกใจ" เมษาเอ่ยพลางเบนหน้าไปทางอื่น "อีกอย่างคุณไม่ควรเอาเรื่องแบบนี้มาพูดเล่นนะคะ"

"แล้วใครบอกว่าฉันพูดเล่น"

สองเท้าเล็กพลันหยุดดัง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 50 พระเอกช่วยสาวงาม

    ช่วงค่ำของอีกวันเจ้านายกับเมษาก็เตรียมตัวไปงานวันเกิดของแม่ลียา ซึ่งเมษาไม่ได้อยากไปสักนิดด้วยรู้สึกว่าเจ้าของงานอย่างลียากับครอบครัวคงไม่อยากต้อนรับเธอเท่าไร ไหนจะสาริกาที่แอบมาพูดจาเสียดสี และสั่งห้ามไม่ให้เธอไปอีก แต่ที่เธอต้องไปก็เพราะถูกชายหนุ่มบังคับยังไงล่ะ"คุณฉันไม่ไปไม่ได้เหรอคะ" เธอลองพูดขอชายหนุ่มอีกครั้งเพื่อเขายอมใจอ่อน"ไม่ได้ ฉันอยากพาเธอไปเปิดตัวให้ทุกคนได้รู้จัก" เจ้านายปฏิเสธแทบไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปหาเธอที่นั่งแต่งหน้าอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ยืนซ้อนแผ่นหลังบาง แล้วใช้มือทั้งสองค้ำยันขอบโต๊ะทำให้ตอนนี้ร่างบางคล้ายกับโดนเขากักขังไว้ด้วยวงแขน ก่อนจะโน้มริมฝีปากลงกระซิบชิดกกหูเล็กด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล "เธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นถ้ามีฉันอยู่"คำพูดจากริมฝีปากหนาทำเมษารู้สึกอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก เอี้ยวหน้าขึ้นมองสบสายตาร่างสูงที่ยืนกักขังเธอไว้ในวงแขนด้วยแววตาอ่อนโยน สองสายตามองสบประสานกันอย่างลึกซึ้ง เนิ่นนานหลายนาทีเมษาจึงหันหน้ามองกระจกดั่งเดิมโดยไม่พูดอะไร สายตามองใบหน้าคมคายที่ลอยอยู่ข้างกกหูผ่านกระจกนั่นจึงทำให้เธอสบกับสายตาลุ่มลึกอี

    Last Updated : 2025-03-09
  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 51 ปกป้อง

    @บ้านลียา"พร้อมไหม?"เจ้านายหันไปถามไถ่ร่างบางที่นั่งอยู่เบาะข้าง ๆ หลังจากรถเคลื่อนตัวมาจอดลงยังบ้านลียาได้สักครู่แล้ว"ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแหละค่ะ" เมษามองหน้าตอบร่างสูงด้วยน้ำเสียงแกล้มประชดไม่ใช่เพราะเราหรือไงกันที่เธอต้องมา ทีแบบนี้ทำเป็นมาถามเธอว่าเขาในใจ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถเจ้านายลงตามแล้วเดินอ้อมมายืนเคียงข้าง อ้าแขนออกเล็กน้อย เมษาสอดแขนเข้าไปควงท่อนแขนแกร่งอย่างรู้งานจากนั้นก็พากันเดินควงแขนเข้าไปในงานงานของแม่ลียาถูกจัดบริเวณสระน้ำของบ้าน แขกเหรื่อเริ่มทยอยกันมาไม่ขาดสาย ทุกคนล้วนเป็นผู้ดีมีฐานะทั้งนั้น"ไหนว่างานเล็ก ๆ คะ ฉันว่าใหญ่เอาการ" เมษาหันไปบ่นพึมพำกับร่างสูงข้าง ๆ ในตอนที่เดินมาถึงงานแล้วเห็นแขกเหรื่อยืน และนั่งที่โต๊ะเต็มไปหมดบรรยากาศภายในงานเป็นไปอย่างครึกครื้น"ไม่รู้สิ" เจ้านายไหวไหล่เขาเองก็คิดไม่ต่างจากเธอนั่นแหละ สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบ ๆ บริเวณหาเจ้าของงาน เมื่อเห็นจึงควงหญิงสาวเดินไปหา"แม่ลียาอยู่ตรงนั้น เอาของขวัญไปให้ท่านกันเถอะ""ค่ะ" ทั้งสองพากันเดินเข้าไปหาลียา วาว และมินยองที่กำลังรับแขกอยู่อีกฝั่งของสระ "สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า น้องลียา"

    Last Updated : 2025-03-09
  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 52 ความอบอุ่นที่โหยหา1

    "ดื่มน้ำส้มมันจะไปสดชื่นอะไรครับ" นทีเอ่ยเมื่อเห็นเมษาเอาแต่ดื่มน้ำส้มพร้อมกับรินไวน์ใส่แก้วแล้วเลื่อนไปตรงหน้าเธอ "ดื่มไวน์ดีกว่าครับ""ฉันแพ้แอลกอฮอล์ค่ะ" เมษาโกหกเพื่อตัดปัญหา ไม่อย่างนั้นหนุ่มแปลกหน้าคนนี้คงคะยั้นคะยอให้เธอดื่มไม่เลิกแน่ ๆ "อ่อ..โทษทีครับพี่ไม่รู้" นทีแสร้งทำท่าทีตกใจพลางเอ่ยขอโทษราวกับรู้สึกผิดทั้งที่ในใจไม่สบอารมณ์ เขาตั้งใจให้หญิงสาวดื่มไว้นเพื่อมอมเธอตามแผนที่ลียาได้วางไว้ เขากับเพื่อนชายอีกคนถูกลียาจ้างให้มาจัดการกับหญิงสาวโดยการมอมให้เธอเมา แล้วพาไปปู่ยี่ปู้ยี่ปู้ยำ แต่เธอดันแพ้แอลกอฮอล์เขาคงต้องหาวิธีอื่นเพราะยังไงก็รับเงินค่าจ้างจำนวนห้าแสนมาแล้ว เขาหันไปมองสบสายตาเพื่อนชายชั่วครู่ ก่อนจะหันไปชวนหญิงสาวคุยต่อ เมษาไม่ได้อยากคุยด้วยสักนิดจะลุกออกไปเลยก็ดูเสียมารยาทเกินไป แต่ยิ่งนั่งคุยไปนาน ๆ ก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดมากขึ้น เธอได้แต่ภาวนาให้ชายหนุ่มกลับมาไว ๆ บอกตามตรงว่าเธอไม่ไว้ใจสองหนุ่มที่เข้ามาหาเท่าไรเธอเอาแต่นั่งมองทางภาวนาในใจให้ชายหนุ่มกลับมาไว ๆ แต่จนแล้วจนเล่าก็ไร้เงาจนเธอเริ่มทนไม่ไหวจึงหันไปบอกกล่าวกับหนุ่มทั้งสอง "ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"ค

    Last Updated : 2025-03-09
  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 53 ความอบอุ่นที่โหยหา2

    "เมษาเธอเป็นยังไงบ้าง" พอได้ยินเสียงหญิงสาวเจ้านายก็รีบตะโกนถามไถ่ทันที ต่อให้เขาจะโกรธแค้นแต่ก็ไม่ได้อยากให้เธอโดนคนอื่นทำร้ายนอกจากเขาคนเดียวเท่านั้น นับว่าโชคดีที่เขาเอะใจเมื่อเดินกลับมาที่โซฟาแล้วไม่เห็นใครเลยสักคนจึงเกิดความสงสัยจนต้องเดินไปดูที่ห้องน้ำตามที่เธอบอกในไลน์ พอไปถึงหน้าห้องน้ำก็พบกระเป๋าสะพายเมษาตกอยู่ รู้ได้ทันทีว่าต้องเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับเธอแน่ ๆ เพราะหนุ่มสองคนที่เธอบอกก็หายไปด้วยเขาเดินสำรวจไปทั่วก่อนจะพบว่าประตูหลังเปิดอยู่จึงคิดว่าบางทีเธออาจถูกจับตัวออกทางด้านหลังเพราะถ้าออกทางด้านหน้าคงมีคนเห็นแล้ว คิดได้ดังนั้นเขาก็รีบวิ่งมาดูที่รั้วประตูหลัง แล้วก็พบหนุ่มแปลกหน้าสองคนกำลังจับหญิงสาวยัดในรถจริง ๆ"ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ" เขาได้ยินเสียงหญิงสาวตอบกลับก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย รีบเดินตรงดิ่งไปหาชายทั้งสอง "ปล่อยตัวผู้หญิงเดี๋ยวนี้""มึงอย่าเสือกไม่เข้าเรื่อง" นทีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมพลางเดินเข้าหาเจ้านายเช่นกัน โดยมีรัฐเดินตามหลังมาติด ๆ "ไม่เสือกไม่ได้เพราะพวกมึงจับเมียกูมา ปล่อยเมียกูเดี๋ยวนี้" นอกจากเจ้านายจะไม่กลัวแล้วยังกดเสียงอย่างดุดัน สรรพนามแทนต

    Last Updated : 2025-03-09
  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 54 ลบล้างไม่ได้

    ผ่านไปราว ๆ ชั่วโมงกว่า ๆ เจ้านายกับเมษาก็มาถึงโรงพยาบาล ชายหนุ่มถูกนำตัวเขาห้องฉุกเฉินเพื่อทำแผลโดยมีเมษาคอยประคองไม่ห่างแม้เขาจะไม่เป็นอะไรมากยังเดินได้คล่องปรือก็ตาม"ซี้ดดด.." "เจ็บมากเหรอคะ" เธอถามไถ่ด้วยความห่วงใยเมื่อร่างสูงที่นั่งบนเตียงมีพยาบาลกำลังทำแผลให้สูดปาก ใบหน้าขมวดมุ่นคล้ายกับเจ็บ มือเคลื่อนไปลูบแผ่นหลังกว้างเบา ๆ ปลอบประโลม "อดทนหน่อยนะคะ""ปลอบฉันเป็นเด็กเลยนะ" จากที่หน้าขมวดเพราะเจ็บแผลเจ้านายก็หลุดยิ้มออกมากับการกระทำของหญิงสาวที่ทำราวกับเขาเป็นเด็กน้อย ดวงตาคมกริบมองสบแววตาที่ฉายไปด้วยความห่วงใยของเธอ เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้เขาได้เห็นว่าเธออ่อนโยน และใส่ใจขนาดไหนเรียกได้ว่าหากอุ้ม และโอ๋เขาได้เธอคงทำไปแล้วและทุกคำพูดทุกการกระทำที่เธอแสดงออกมามันก็ดูใสซื่อบริสุทธิ์ไร้การแสแสร้งใด ๆ เขาสัมผัสได้"แฟนน่ารักจังเลยนะคะ" พยาบาลที่กำลังทำแผลให้ชายหนุ่มเอ่ยยิ้ม ๆ นึกเอ็นดูในการกระทำและคำพูดของเมษาที่ดูบริสุทธิ์ราวกับเด็กน้อย หน้าตาก็น่ารักน่าเอ็นดู"มะ.." "ใช่ครับ..เธอน่ารักมาก" เจ้านายไม่ปล่อยให้หญิงสาวปฏิเสธรีบพูดแทรกขึ้นพลางส่งยิ้มให้พยาบาลสาว แล้วหันมองหน้าเธอด

    Last Updated : 2025-03-09
  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 55 แฉะ1

    @คอนโดเจ้านายทั้งสองกลับมาถึงคอนโดก็เกือบเที่ยงคืน ทันทีที่มาถึงเมษาก็จัดแจงให้ชายหนุ่มทานข้าวทานยา จากนั้นเจ้านายก็เข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายโดยยกแขนข้างที่เจ็บไม่ให้โดนน้ำ ทว่าใช้ได้แค่มือข้างซ้ายมันก็ไม่ถนัดเท่าไรเขาจึงต้องเรียกหญิงสาวมาช่วยถูสบู่ และสระผมให้"เมษามาถูสบู่กับสระผมให้หน่อย มือซ้ายฉันทำไม่ถนัด"สิ้นเสียงทุ้มเมษาที่นั่งเล่นมือถืออยู่ปลายเตียงก็วางมือถือลง แล้วลุกเดินเข้าไปหาเขาในห้องน้ำอย่างว่าง่ายเธอเดินมาหยุดหน้าร่างเปลือยเปล่าที่ตัวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำไม่มีท่าทีเขินอายสักนิดเพราะเธอเห็นจนชินแล้ว ก่อนจะบีบสบู่เหลวใส่ฝ่ามือ แล้วเอามาลูบไล้บนอกแกร่งขึ้นไปตามลำคอ แขนข้างซ้ายวนกลัมาที่อกแกร่งอีกครั้งลูบไล้ลงไปเรื่อย ๆ จนถึงเนินความเป็นชายมือเรียวชะงักเล็กน้อยใบหน้าพลันร้อนผะผ่าวขึ้นมาดื้อ ๆ ดวงตากลมก้มมองแท่งความเป็นชายที่นอนสงบเล็กน้อยแล้วช้อนขึ้นมองหน้าเจ้าของทำให้สบสายตากับเขาที่ก้มมองเธออยู่สองสายตามองสบประสานกัน เมษาอดไม่ได้จะกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ หัวใจสั่นไหวอย่างหนัก"หยุดทำไมถูสิ" เจ้านายเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า จดจ้องใบหน้าเรียวด้วยแววตาทอประกายร้อนแรง สิ้นเสีย

    Last Updated : 2025-03-09
  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 56 แฉะ2

    เสียงลามกดังกระฉ่อนตามจังหวะเร่งเร้าของคนตัวโต ความใหญ่โตที่กระทุ้งเข้าออกภายในโพรงปากทำเอาเมษาน้ำหูน้ำตาไหล น้ำลายสีใสไหลยืดออกมาทางมุมปาก สองมือจิกลงบนหน้าขาแกร่งเบา ๆ"อ๊าา.." ร่างสูงคำรามออกมาอย่างสุดสมเมื่อพาตัวเองถึงฝั่งฝัน ท่อนลำอวบกระตุกหงิกก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่โพรงปากเล็กกลิ่นคาวผสมด้วยรสชาติแปลกทำเมษารู้สึกคลื่นไส้ ทันทีที่อีกคนถอนแท่งเนื้อออกเธอก็ถุยน้ำคาวในปากออก แล้วใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากที่เลอะพลางหยัดกายลุกขึ้นยืนมองร่างสูงที่ยืนยิ้มกริ่มอย่างนึกหมั่นไส้คนบ้าอะไรเอาแต่ใจสิ้นดี "อ๊ะ!" ในวินาทีที่กำลังจะหมุนตัวเพื่อเดินออกจากตรงนั้นเธอก็ต้องหลุดร้องออกมาเพราะถูกร่างสูงตวัดกอดเอวไว้ แล้วรั้งเข้าหาจนแผ่นหลังของเธอแนบชิดอกแกร่งเปียกชื้นพลอยทำให้ชุดเดรสเธอเปียกไปด้วย"จะทำอะไร" ใบหน้าเรียวเอี้ยวไปมองหน้าคนด้านหลังเชิงตั้งคำถาม มือก็พยายามแกะมือหนาที่กอดรัดเอวออก "ปล่อย ฉันเปียกหมดแล้ว"แทนที่เจ้านายจะปล่อยกลับโน้มใบหน้าลงคลอเคลียซอกคอขาว ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากขึ้นเอ่ยชิดกกหูเล็กด้วยน้ำเสียงแหบพร่า "อยากไหม"น้ำเสียงแหบพร่าบวกลมหายใจร้อนผะผ่าวที่รินรดใบหูทำเมษาใบ

    Last Updated : 2025-03-09
  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 57 รางวัลคนทำดี1

    "อื้อ.." เมษาค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันใหม่ สองคิ้วสวยพลันขมวดมุ่นทั้งที่ตายังไม่เปิดเพราะความร้อนที่แผ่ซ่านจากร่างกายคนที่กำลังนอนกอดกายเธออยู่เธอลืมตาโพลงอาการงัวเงียหายเป็นปลิดทิ้ง รีบยกมือยกขาเขาออกจากตัว หยัดกายลุกขึ้นนั่งแล้วใช้ฝ่ามืออั้งหน้าผากวัดอุณหภูมิร่างกาย ตัวของเขาร้อนจี้ราวกับไฟคงเป็นไข้แน่ ๆ เธอรีบลงจากเตียงเดินไปหากะละมังใส่น้ำ และผ้าขนหนูผืนเล็ก เมื่อได้ก็พามาทำการเช็ดตัวให้"ฮืม..." ทันทีที่ผ้าชุ่มน้ำแตะลงบนผิวหน้าคนที่ยังคงนอนหลับอยู่ก็ส่งเสียงฮึมฮำในลำคอพลางส่ายหน้าหนี"คุณตัวร้อนจี้เลยไข้คงสูง เช็ดตัวหน่อยนะคะ" ไม่รู้ว่าเขาได้ยินไหมแต่เมษาก็บอกกล่าวไป ก่อนจะใช้ผ้าซับไปตามใบหน้าเกลี้ยงเกลาอย่างเบามือที่สุด จากนั้นก็เลื่อนลงเช็ดลำคอระเรื่อยลงหน้าอกเปลือยเปล่าเพราะเขาไม่ได้ใส่เสื้อนอน"หนาว.." มือเรียวหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงพูดว่าหนาวดังแผ่วพลิ้วออกจากปากหยักพร้อมกับร่างแกร่งที่เริ่มสั่นเทา"คุณเจ้านายคะคุณเจ้านาย" เธอตัดสินใจปลุกเขาใช้มือจับไหล่กว้างแล้วเขย่าเรียกเบาๆ "อืออ...ซี้ดด!" คนถูกปลุกส่งเสียงครางค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมาพร้อมกับยกมือขึ้นกุ

    Last Updated : 2025-03-09

Latest chapter

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   The end

    “อ๊ะ!” เมษาหลับตาพริ้มเมื่อแก่นกายหนาค่อย ๆ สอดใส่ผ่านปากทางรัก ฝากฝังความเป็นชายของเขาเข้ามาถึงครึ่งลำอย่างรวดเร็วจากหยาดน้ำหวานเปียกชื้นที่ทำหน้าที่แทนสารหล่อลื่นลำกายหนาชำแรกผ่านม่านความเจ็บปวดที่ตอดรัดเขาอย่างบ้าคลั่ง เพียงไม่กี่วินาทีขนาดอันใหญ่โตก็ถูกโอบอุ้มด้วยความอบอุ่นจากร่างกายของหญิงสาวที่ตอนนี้ตัวสั่นเกร็งอย่างห้ามไม่อยู่“ฮึก..” เมษากัดริมฝีปาก ใบหน้าหวานเชิดขึ้นสูงเมื่อคนตัวโตทิ้งน้ำหนักลงจนร่างกายเบียดแนบกันไร้ช่องว่าง“เจ็บไหมคะ?” เจ้านายกระซิบถามเสียงต่ำขณะโน้มตัวลงจูบซับไปตามใบหน้าเรียว“เจ็บนิดหน่อยค่ะ..แต่ทนไหว” หญิงสาวตอบเสียงอ้อนอาจเป็นเพราะห่างหายมานาน และขนาดที่ใหญ่โตของชายหนุ่มเลยทำให้รู้สึกเจ็บน้อย ๆ ทว่าแม้จะเจ็บแต่เธอก็ไม่อยากให้เขาแยกจากเลยแม้แต่วินาทีเดียว สองมือเรียวจิกผ้าปูที่นอนระบายความเจ็บที่เคล้าระคนไปกับความเสียวซ่านจนแทบจะแยกไม่ออก เสียงลมหายใจหนัก ๆ ที่ข้างใบหูทำให้เลือดในกายของเธอสูบฉีด ในที่สุดเธอก็ปรับตัวได้ “พี่จะขยับแล้วนะ” เจ้านายกระซิบ สอดผสานฝ่ามือของเขาและเธอเข้าด้วยกัน กดลงที่เหนือศีรษะเล็กแล้วเริ่มขยับ ในจังหวะแรกเนิบนาบและมั่นคง

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 90 รักนะ

    @โรงแรมภายในห้องทรงสี่เหลี่ยมที่ถูกเปิดไฟดาวน์ไลท์หน้าห้องน้ำเอาไว้ ให้ความสว่างเพียงสลัว ๆ เท่านั้น กลิ่นอโรม่าลอยจาง ๆ ในอากาศทำให้บรรยากาศโรแมนติกไม่น้อย เดินมาถึงห้องนอนเมษาก็อดหัวใจเต้นแรงไม่ได้เมื่อเห็นบนเตียงนอนสีขาวที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงเป็นรูปหัวใจตรงกลางถูกโรยเป็นตัวอักษรคำว่า 'พี่นายรักน้องเมย์'ตรงปลายเตียงมีผ้าขนหนูที่ถูกทำเป็นรูปหงส์สองตัวหันหน้าเข้าหากันมันเหมือนเตียงสำหรับคู่บ่าวสาวชัด ๆ สมองพานก่อเกิดภาพแสนลามกขึ้นมา"ชอบไหมครับ" เธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกคนตัวโตสอดแขนเข้ามาโอบกอดเอวคอดจากด้านหลังพร้อมกับน้ำเสียงสุดเซ็กซี่ที่ดังชิดกกหูตามมาด้วยลมหายใจร้อนผะผ่าวทำขนกายเธอลุกซู่ ในท้องรู้สึกปั่นป่วนแปลก ๆ"ชอบค่ะ เหมือนเตียงในเรือนหอบ่าวสาวเลย" ใบหน้าเรียวที่เคลือบด้วยรอยยิ้มแสนหวานเอียงขึ้นมองสบสายตาร่างสูงด้านหลัง"งั้นเรามาเข้าหอกันไหมครับ" ได้ทีเจ้านายก็ชวนทำเรื่องอย่างว่าทั้งที่สัญญาดิบดีว่าแค่นอนกอดเฉย ๆ เอาจริง ๆ ที่พูดแบบนั้นเขาก็แค่หลอล่อคนตัวเล็กเขาของขาดมาตั้งไม่รู้กี่เดือนจะให้ทนไหวได้อย่างไรกัน แน่นอนว่าเมษาเองรู้ทันคนตัวโตอย่างที่รู้ ๆ กันดีทั้งเธอแล

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 89 คืนดี

    หลังจากคืนดีกันสิ่งแรกที่เจ้านายทำคือพาหญิงสาวไปเดท เขาเลือกร้านอาหารที่เป็นร้านโปรดของเธอ เขาอยากให้เธอประทับใจที่สุดกับการกลับมาเริ่มต้นใหม่เพราะที่ผ่านมาการเริ่มต้นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาไม่ดีเท่าไรนัก ไม่ใช่สิต้องเรียกว่าไม่ดีมาก ๆ..แต่นี่สินะที่คนโบร่ำโบราณกล่าวไว้ว่าเกลียดสิ่งไหนมักได้สิ่งนั้นวันนี้เขากล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำว่ารักผู้หญิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามสุดหัวใจ รักแบบไม่คิดว่าจะรักได้มากขนาดนี้"อย่ามองแบบนี้สิคะ เมย์เขินนะ" เมษาที่ถูกชายหนุ่มจ้องมองแทบจะกลืนกินถึงกับหน้าแดงระเรื่อออกอาการเขินจนเก็บไม่อยู่ บ่อยครั้งที่ถูกเขามองด้วยสายตาแบบนี้แต่อย่างที่บอกว่าเธอก็ไม่เคยต้านทานมันได้สักทียิ่งหลังจากกลับมาคืนดีกันเขาก็ใช้สายตาแบบนี้แทบทุกวันแทบทุกเวลาที่อยู่ด้วยกัน แค่นั้นไม่พอเขายังติดสกินชิพเธอชนิดที่ว่าเหมือนกาวตราช้างก็ไม่ปราน วันแรกที่ตกลงคืนดีกันเขาก็ไปแสดงตัวว่าเป็นแฟนเธอที่มหาวิทยาลัยโดยเฉพาะกับเพื่อนร่วมห้องที่แอบชอบเธอกะว่าจะไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เธอเลยสิ แต่บอกตามตรงว่าแทนที่จะไม่พอใจเธอกับรู้สึกดีด้วยซ้ำที่เขาแสดงความหึงหวงออกมา และกล้าจะเป

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 88 ให้โอกาส

    วันต่อมา.."อรุณสวัสดิ์ครับน้องเมย์"เสียงทักทายดังขึ้นเหนือศีรษะทำเมษาที่กำลังลืมตาตื่นถึงกับตาเบิกโพลงอาการง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง เธอดีดตัวลุกขี้นนั่งอัตโนมัติเมื่อเงยขึ้นเห็นคนตัวโตนั่งพิงหัวเตียง และกำลังจับจ้องมาที่เธอ สองคิ้วสวยขมวดมุ่นจำได้ว่าเมื่อคืนเธอนั่งทำรายงานจนดึกจึงเข้านอน โดยตอนที่เธอเข้านอนชายหนุ่มยังฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ แต่ไหง่เช้านี้ตื่นมาเขาถึงอยู่บนเตียงได้ แล้วเขาขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร"คุณขึ้นมาบนเตียงตั้งแต่เมื่อไร" ไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัยเปล่งเสียงถามตรง ๆ "ราวตีสองได้แล้วครับ นอนตรงนั้นแล้วปวดเมื่อยไปทั้งตัวพี่เลยมานอนบนเตียง" เจ้านายเอ่ยเสียงอ่อนพลางส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้หญิงสาวด้วยกลัวว่าเธอจะโกรธ ที่เขาพูดไปไม่ใช่คำแก้ตัว แต่รู้สึกปวดหลังปวดขาจริง ๆ จึงมานอนที่เตียงกับเธออย่างถือวิสาสะใบหน้าแสดงออกอย่างชัดเจนว่ากลัวเธอโกรธ ทว่าเมษากลับแอบอมยิ้ม ในสายตาเขาเธอดุมากเลยหรือถึงให้ออกอาการขนาดนี้ เจ้านายคนใจร้ายหายไปไหนเสียแล้ว เธออยากจะหัวเราะออกมา แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้"ฉันเข้าใจ คนแก่ก็แบบนี้แหละปวดหลังปวดนู่นปวดนี่ป็นธรรมดาจะไม่ถือโทษแล้วกัน" เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 87 ส่วนลึกในใจ

    "ซี๊ดด.."เจ้านายซูดปากออกมาเบา ๆ ในตอนที่กำลังหยัดกายลุกขึ้นยืน มือกอบกุมหน้าท้องแกร่งเอาไว้ ใบหน้าเหยเกคล้ายคนกำลังเจ็บปวด เมษาเห็นก็อดสงสัยไม่ได้ "คุณเป็นอะไร""พี่รู้สึกปวดท้องนิดหน่อยครับ"พอฟังคำตอบเธอก็เดาได้ทันทีว่าที่ชายหนุ่มปวดท้องน่าจะเพราะทานอาหารที่เธอทำมากเกินไป สิ่งที่แอบกังวลก็เป็นจริงถึงเธอจะตั้งใจแกล้ง แต่ก็ไม่ได้อยากให้เขาถึงขั้นเจ็บตัว"ไปหาหมอไหม" ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ทว่าคนตัวโตกลับส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับเดินกอบกุมท้องออกไปยังห้องโถงเดินมาหย่อนก้นนั่งที่โซฟาโดยมีเมษาเดินตามมาติด ๆ ด้วยรู้สึกเป็นห่วงต่อให้เขาบอกว่าปวดท้องนิดหน่อยก็ตาม"แน่ใจจริง ๆ นะว่าจะไม่ไปหาหมอ" เดินเข้าไปหย่อนก้นนั่งข้าง ๆ แล้วถามย้ำอีกครั้ง "ฉันว่าไปหาหมอดีกว่า"ใบหน้าเรียวและดวงตากลมแสดงออกถึงความเป็นห่วงเป็นใยอย่างปิดไม่มิดเจ้านายเห็นก็แอบหัวใจพองโตถือว่าที่เขาทนทานอาหารรสชาติแย่จนเกลี้ยงไม่เสียเปล่าอย่างน้อยก็ทำให้เห็นว่าหญิงสาวยังมีความรู้สึกต่อเขาไม่มากก็น้อยไม่อย่างนั้นคงไม่มีท่าทีเป็นห่วงแบบนี้"แน่ใจครับ ไม่ได้เจ็บมากเดี๋ยวก็คงหายไปเอง" เขาระบายยิ้มออกมาบาง ๆ สายตาจ้องมองใ

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 86 ค่าดอกไม้2

    เจ้านายเดินไปหย่อนก้นนั่งที่โซฟาในห้องโถง ขณะที่เมษาเดินขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อเอาของไว้ แล้วลงมายังชั้นล่างอีกครั้ง"ฉันจะไปทำกับข้าว คุณนั่งรอก่อน" บอกกล่าวกับร่างสูงที่นั่งบนโซฟาแล้วเดินเข้าไปในครัว แต่เมื่อมาถึงเธอกลับบอกให้แม่บ้านทำเมนูต่างให้ สวนปรุงรสเธอจะเป็นคนปรุงเองสั่งเสร็จก็นั่งบนเก้าอี้แถวนั้นรอแม่บ้านทำอาหาร แม่บ้านห้าคนเร่งทำเมนูอาหารที่หญิงสาวสั่งพัลวัน ใช้เวลาราวยี่สิบนาทีก็เสร็จเหลือเพียงให้คนเป็นเจ้านายมาปรุงรส"มาปรุงรสได้เลยค่ะคุณหนู" แม่บ้านคนหนึ่งบอกกล่าว เมษาจึงลุกเดินไปยื่นหน้าเตาที่วางเรียงกันสี่อัน ก่อนจะยื่นมือไปหยิบขวดน้ำส้มสายชูมาบีบใส่ผัดผักรวมในกระทะ ตามด้วยหม้อแกงอีกสามหม้อ จากนั้นก็หยิบขวดเกลือมาเปิดฝาเหยาะใส่ต่อสร้างความงุนงงให้เหล่าแม่บ้านที่ยืนมองอยู่ด้านหลังไม่น้อย ต่างพากันมองหน้าไปมาเพราะจะทักท้วงก็ไม่กล้าเมษยกยิ้มร้ายมุมปากพลางไล่สายตามองกับข้าวบนเตา เธอใช้แค่น้ำส้มสายชูกับเกลือปรุงรสด้วยนึกหมั่นไส้คนตัวโตจึงอยากแกล้งเขา ดูสิยังจะบอกว่าได้ทานข้าวกับคนที่รักอร่อยอยู่ไหม"เสร็จแล้วจัดโต๊ะได้เลยนะคะ แล้วก็ทอดไข่เจียวให้เมย์สักสองฟองด้วยนะคะ" เธอ

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 85 ค่าดอกไม้1

    แป๊บเดียวเวลาก็ผ่านมาสามเดือนเต็มแล้วที่เจ้านายตามง้อเมษา และเหมือนความพยายามของเขาจะออกผลบ้างแล้วเพราะเธอดูอ่อนลง ยอมรับอะไร ๆ ที่เขาคอยทำให้บ้างแม้จะไม่ทุกอย่างก็ตามเจ้านายมารอรับหญิงสาวเหมือนเช่นทุกวัน ที่แตกต่างไปคงเป็นกุหลาบสีแดงช่อโตที่วางบนเบาะข้างคนขับ เขาขับรถผ่านร้านดอกไม้แล้วนึกถึงเธอจึงตั้งใจซื้อมาให้ ได้แต่หวังว่าเธอจะชอบ และไม่โยนทิ้งถังขยะเขานั่งรอในรถจนเห็นเธอเดินมาจึงเปิดประตูลงจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับรอ"เชิญครับคุณผู้หญิง" เธอเดินมาถึงก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานพลางโน้มตัวผายมือเชื้อเชิญขึ้นรถ"ขอบคุณ" เมษาเอ่ยตามมารยาท ในวินาทีที่กำลังจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถแล้วเห็นช่อดอกไม้วางอยู่บนเบาะเธอก็ต้องชะงักสองคิ้วขมวดมุ่น ก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่ยืนยิ้มแฉ่งเชิงตั้งคำถาม"ชอบไหมครับ พี่เห็นมันสวยดีเลยนึกถึงน้องเมย์" เจ้านายบอกกล่าวพลางมองช่อดอกไม้สลับกับใบหน้าแสนสวย "พี่ตั้งใจซื้อมาให้เลยนะครับ"เมษาไม่ได้พูดอะไรอีก ยื่นมือไปหยิบช่อดอกไม้มาถือไว้แล้วก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนจะวางช่อดอกไม้บนตักเจ้านายเห็นแบบนั้นก็ใจชื่นหน่อยเพราะแอบลุ้นอย่างหนักว่าเธอจะรับไหม หรือร

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 84 แม่เจ้าพระคุณทูนหัว

    เมษารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากนอนหลับเต็มอิ่มแล้ว สองคิ้วสวยพลันขมวดมุ่นเข้าหากันเมื่อปรือตาขึ้นพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดคนตัวโตหนำซ้ำเธอยังกอดเขาอยู่เช่นกัน ใบหน้าชิดใกล้กับแผงอกแกร่งที่หลบซ่อนภายใต้เสื้อยืดสีดำจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจอีกฝ่าย และได้กลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขา เธอเผลอสูดดมเข้าปอดพรืดใหญ่ ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมคายที่อยู่ห่างเพียงนิด มือยกขึ้นสัมผัสบนแก้มเกลี้ยงเกลาเบา ๆ นานแล้วสินะที่เธอไม่ได้มอง และได้อยู่ใกล้ ๆ เขาแบบนี้อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้จริง ๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอโคตรคิดถึงและโหยหาเขาเลย แต่ก็ทำได้แค่อดทนอดกลั้นความรู้สึกเอาไว้แม้เขาทำเธอเจ็บ แต่เธอก็ยังรู้สึกดีเวลาที่ได้รับความอบอุ่นจากอ้อมกอดนี้เพราะเขาเป็นคนที่เข้ามาเติมเต็มความรักความอบอุ่นที่ขาดหายจากผู้เป็นพ่อให้กับเธอภายนอกเธอแสดงออกไปเหมือนยังโกรธเขาอยู่ ทว่าจริง ๆ หัวใจของเธอมันอ่อนไหวไปแล้วเพียงแค่พยายามฝืนตัวเองไว้เท่านั้นเธอลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ สายตายังคงจับจ้องใบหน้าคมคายไม่วาง เนิ่นนานหลายนาทีก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาอกแกร่งใช้โอกาสที่คนตัวโตหลับซึมซับความอบอุ่นที่โหย

  • แพ้รักคู่หมั้นสวมรอย   บทที่ 83 ซึมซับช่วงเวลาดีๆ

    @ร้านอาหารครึ่งชั่วโมงต่อมาเมษาก็ต้องมานั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ที่ร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่งแทนที่จะได้กลับบ้านก็เพราะคนหน้ามึนอย่างชายหนุ่มพามาน่ะสิทั้งที่เธอบอกแล้วว่าไม่หิวไม่อยากกิน แต่เขาก็ไม่ฟังพามาจนได้เธอนั่งกอดอกมองอาหารมากกว่าห้าอย่างด้วยแววตาขุ่นเคือง ซึ่งทุกอย่างล้วนเป็นเมนูโปรดเธอทั้งนั้นถามว่าใครสั่งก็คนที่พามานั่นแหละ คิดว่าแค่จำเมนูอาหารทุกอย่างที่เธอชอบทานได้จะทำให้เธอใจอ่อนงั้นหรือบอกเลยไม่มีทาง"พี่สั่งของโปรดน้องเมย์ทั้งนั้นเลยนะครับ ทานสิ" เจ้านายเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่อเห็นคนตัวเล็กเอาแต่นั่งทำหน้าคว่ำ มือกอดอก สายตามองมาอย่างไม่พอใจราวกับเด็กน้อย"ก็บอกแล้วไงว่าไม่หิว อยากกินก็กินไปคนเดียวสิ" เมษาตอบเสียงขุ่นพลางสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นไม่อยากจะมองหน้าคนใจร้าย"ไม่หิวจริง ๆ เหรอครับ ของโปรดน้องทั้งนั้นเลยนะ" ไม่ว่าเปล่าเจ้านายยังยกจานปูผัดผงกะหรี่ไปใกล้ใบหน้าเรียวยั่วความอยากของเธอด้วยกลิ่นหอม ๆกลิ่นหอมของผงกะหรี่ลอยอบอวลแตะจมูกทำเมษาลอบกลืนน้ำลายลงคอดังอึก จากที่หิวอยู่แล้วก็ยิ่งหิวเข้าไปอีก ทว่าเธอยังคงเก็บอาการได้ดี"ก็บอกว่าไม่หิวไง" หันกลับมามองคนตัวโตตาขวา

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status