LOGINShare
บทที่ 190
Last Updated:
2024-04-09 17:00:00Related chapters
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 191
"กาสิโนใหญ่ขนาดนี้ ชนะรับเงินได้ แต่แพ้จะขี้โกงอย่างนั้นเหรอ?"สีหน้าของหลินเฟยไม่ได้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด แต่น้ำเสียงกลับสูงขึ้นเล็กน้อยเมื่อพูดกับจ้าวหู่"ชนะได้ แต่แพ้ไม่เป็น?""นี่มันกาสิโนเฮงซวยอะไรเนี่ย ต่อไปทุกคนอย่ามาอีก!""ใช่ๆ!""ไม่ใช่นักพนันมืออาชีพเลย ต่อไปทุกคนอย่ามาอีก!"เหล่าบรรดานักพนันโดยรอบที่เสียเงิน ต่างก็ได้ส่งเสียงเชียร์ขึ้นมา!แม้กระทั่งบางโต๊ะที่กำลังเล่นไพ่อยู่ ต่างก็หยุดเล่น พร้อมกับตะโกนว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีก!"ไอ้หนุ่ม นายอย่าพูดเพ้อเจ้อ อย่ารบกวนกฎที่นี่ของเรา!""ฉันแพ้เป็นอยู่แล้ว เงินพวกนี้ฉันคงหามาในระยะเวลาสั้นๆ ไม่ได้ นายรอสักพัก ฉันจะไปตามเจ้านายของพวกเรามาแก้ปัญหานี้"เมื่อจ้าวหู่เห็นว่าคนจำนวนมากกำลังรุมตำหนิอยู่ จู่ๆ เขาก็รู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาทันที!เพราะหากชื่อเสียงของกาสิโนถูกทำลาย ต่อไปไม่มีใครมาเล่นอีกจริงๆ แล้วละก็ ความสูญเสียแบบนี้เขาคงรับผิดชอบไม่ไหวแน่ๆจากนั้นเขาก็กัดฟันและเดินเข้าไปในห้องโถงด้านในทันทีในห้องปลายสุดของห้องโถงแยกต่างหาก บนเตียงขนาดใหญ่ที่หรูหราเจ้าของกาสิโนซึ่งเป็นชายวัยกลางคนกำลังทำงานหนักระหว่างสาวสวยท
Last Updated : 2024-04-09แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 192
ภาพสถานการณ์กลับมาที่จ้าวหู่จ้าวหู่ทำตามคำสั่งของจงเหล่าซาน ตามหาต้าจวินและเตรียมนำเงินห้าสิบล้าน ไปเล่นการพนันกับหลินเฟยต่อไป"ต้าจวิน ไอ้เด็กคนนี้นี่แหละ นายสั่งสอนมันแทนฉันหน่อยสิ!"เมื่อเดินออกจากห้องโถงด้านใน จ้าวหู่ก็ชี้ไปยังหลินเฟยที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนด้วยความไม่พอใจ"จ้าวหู่ นายแน่ใจนะว่า นายแพ้ให้ไอ้เด็กนี่ถึงสามครั้งรวด?"เมื่อมองเห็นหลินเฟย เด็กหนุ่มที่เพิ่งจะโตเต็มวัย ต้าจวินก็อดไม่ได้ที่จะมองจ้าวหู่อย่างดูแคลนพร้อมกับพูดขึ้นมา"ต้าจวิน ฉันจะโกหกนายทำไมกัน?""นายอย่าประมาทต่อไอ้เด็กนี่ มันน่ากลัวจะตายไป!""ฉันเล่นเกมโกงยังแพ้มันไม่ได้เลย!"แน่นอนว่าจ้าวหู่สามารถฟังน้ำเสียงดูแคลนของต้าจวินออก แต่เขาก็ไม่สามารถต่อต้านอะไรได้ เพียงพูดอย่างโกรธๆ ออกมาเท่านั้น"นั่นก็บอกได้เพียงว่า นายน่ะมันไม่มีน้ำยา""แม้แต่เด็กเมื่อวานซืนก็จัดการไม่ได้""ฉันจะให้นายดูนะว่า ฉันจะจัดการกับมันยังไง!"ต้าจวินยิ้มอย่างเหยียดหยามเขาหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จุดให้กับตัวเอง พร้อมกับเดินไปหาหลินเฟยอย่างสบายๆ"ฟึ่บ!"ต้าจวินรับเงินจากมือของจ้าวหู่ เทเงินสิบล้านลงบนโต๊ะ หัวเราะอย่
Last Updated : 2024-04-09แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 193
"ฮ่าฮ่า ตกลง!""ตามคาด คนหนุ่มกล้าหาญ นายแน่จริงๆ!""งั้นเราก็มาเล่นสิบห้าล้าน สิบห้าล้านกันเถอะ!"ต้าจวินไม่สนใจว่าใครจะพูดอะไร เมื่อเห็นหลินเฟยตอบรับ เขาก็หยิบไพ่บนโต๊ะขึ้นมาและรีบสับไพ่ทันทีเมื่อหลินเฟยเห็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ในการสับไพ่ จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนคำพูดทันทีว่า"ครั้งนี้ไม่เล่นไพ่กระดาษก็แล้วกัน ชนะตลอดเลย มันไม่ตื่นเต้น""เรามาเล่นลูกเต๋าทายมากน้อยกันดีไหม?""แน่ใจนะว่าจะเล่นลูกเต๋า?""ฉันเล่นอะไรก็ได้ นายเล่นลูกเต๋า งั้นเราก็มาเล่นกัน!"แน่นอนว่าต้าจวินนั้นไม่กลัวอะไรอยู่แล้ว และลูกเต๋าก็เล่นได้เร็วมากด้วยยิ่งไปกว่านั้น ในกาสิโนแห่งนี้ ไม่มีอะไรที่เขาไม่ชำนาญขอแค่หลินเฟยกล้าที่จะเล่น เขาจะต้องแพ้อย่างราบคาบแน่นอน!ต่อมา ต้าจวินก็ให้คนนำอุปกรณ์การพนันลูกเต๋าเข้ามา"ฉันขอเขย่าสักหน่อยได้หรือเปล่า?"หลินเฟยแสร้งทำเป็นกระตือรือร้นที่จะลอง"แน่นอน ไม่มีปัญหา"ต้าจวินหัวเราะอย่างไม่แยแส เพราะเขาสามารถควบคุมแต้มลูกเต๋าได้อย่างแม่นยำเพียงแค่เขย่า อยากจะได้แต้มอะไร ก็ได้แบบนั้นและต่อให้จะไม่ได้เขย่า เขาก็สามารถฟังเสียงแต้มได้"เคร้ง!""งั้นมาเริ่มกันเลย"
Last Updated : 2024-04-09แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 194
ขณะที่หลินเฟยเปิดอุปกรณ์การพนันที่ล็อกลูกเต๋าเอาไว้ จู่ๆ ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจขึ้นมาทันที!เห็นได้ชัดว่าลูกเต๋าทั้งสามลูกหงายขึ้นทั้งหมด และก็เป็นแต้มที่สูงที่สุดด้วย"โอ้มายก็อต นี่มันสามหกนี่ ชิป เป็นตองสามจริงๆ ด้วย!""เด็กนั่นโชคดีอะไรอย่างนี้!"นักพนันที่มุงดูอยู่โดยรอบ ต่างก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น!"ว้าว ตองสามจริงๆ ด้วย หลินเฟยคุณเก่งมากเลยนะ!""โอกาสน้อยขนาดนี้ คุณยังลงได้ถูกต้องอีก!""เราชนะอีกสิบห้าล้านแล้ว!"ความรู้สึกของจ้าวลู่ลู่และซูเสี่ยวโหรวสองคนนั้น ราวกับได้นั่งอยู่ในรถไฟเหาะ ที่ขึ้นๆ ลงๆ อยู่อย่างนั้น!"ชิป เป็นตองสามจริงๆ!"ต้าจวินไม่สามารถอยู่นิ่งได้อีกต่อไป เขาโยนก้นบุหรี่ที่สูบลงไปบนพื้นโดยตรง และพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ"ฉันบอกแล้วว่าไอ้เด็กนั่นมันร้ายมาก ดูเหมือนจะเล่นไม่เป็น แต่ความจริงแล้วมันแค่แกล้ง มันจะต้องเป็นมือโปรแน่ๆ!"เมื่อเห็นว่าแม้แต่ต้าจวินก็รับมือไม่ได้ใบหน้าของจ้าวหู่ก็ยิ่งดูแย่เข้าไปใหญ่!"หุบปาก มันแค่โชคดีเท่านั้นแหละ แม้แต่ลูกเต๋าก็เขย่าไม่เป็น มือโปรกะผีอะไรล่ะ!"ต้าจวินสาปแช่งด้วยสีหน้าเ
Last Updated : 2024-04-09แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 195
ต้าจวินไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไปในเวลานี้ พร้อมกับมองไปที่หลินเฟยด้วยสายตาที่ซับซ้อนและมืดมน!"ต้าจวิน ฉันบอกนายตั้งนานแล้วนะว่า ไอ้เด็กนั่นมันร้ายกาจมาก!""เขาต้องเป็นมือโปรแน่ๆ นายอย่าประมาทเขาเชียวนะ!"ดูเหมือนจ้าวหู่จะรู้มาก่อนแล้วว่าหลินเฟยจะชนะ ดังนั้นจึงพูดกับต้าจวินอย่างหดหู่ใจออกมา"หุบปาก ฉันจะเล่นแบบไหน จำเป็นที่นายต้องมาชี้นิ้วสอดรู้ด้วยงั้นเหรอ!"ต้าจวินกำลังโกรธจัด เลยหันมาต่อว่าจ้าวหู่ไปยกใหญ่"นายประมาทเองนะ แพ้แล้วมาพาลฉันงั้นเหรอ?""หรือว่าฉันบังคับให้นายลงแต้ม?"จ้าวหู่รีบตอกกลับด้วยความโกรธไปทันที"เดี๋ยวพวกนายค่อยทะเลาะกันก็ได้""ตานี้ฉันชนะอีกแล้ว รีบเอาเงินมาให้ฉันสิ"หลินเฟยไม่สนใจว่าพวกเขาจะทะเลาะกันอย่างไร เพียงแค่พูดกระตุ้นอย่างเฉยเมยออกมาเท่านั้นเมื่อได้ยินเสียงของหลินเฟย จ้าวหู่และต้าจวินถึงหยุดทะเลาะกันได้จากนั้นก็ให้คนไปเอาเงินมาให้หลินเฟยอีกครั้ง"น้องชาย นายนี่โชคดีจริงๆ เลยนะ""คราวนี้ถึงตาฉันเขย่าลูกเต๋าบ้างล่ะ พวกเราเล่นกันต่อ!"ต้าจวินพูดกับหลินเฟยด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปหยิบอุปกรณ์การพนันและลูกเต๋าออกมา
Last Updated : 2024-04-09แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 196
"เคร้ง!"ทันทีที่ต้าจวินได้จับมัน อุปกรณ์การพนันในมือของเขาก็ถูกเขย่าอย่างรวดเร็ว และมันก็เร็วมากจนกลายเป็นภาพทับซ้อนกันไปแล้ว"ต้าจวินได้เอาจริงแล้ว คราวนี้ น้องชายนั่นคงจะชนะได้ยากแล้วจริงๆ""ใช่ๆ ทักษะการพนันของต้าจวินขั้นเทพแล้ว ได้ยินมาว่าเขาอยากจะได้แต้มไหน ก็สามารถเขย่าแต้มนั้นได้นะ!""เฮ้อ ไม่น่าให้ต้าจวินมาเล่นลูกเต๋าเลย""ครั้งนี้สี่สิบล้าน คงต้องแพ้จนหมดตัวอย่างแน่นอน"ในขณะนี้ นักพนันที่เข้ามามุงดูความตื่นเต้น ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา และรู้สึกเสียดายแทนหลินเฟยเอาเสียมากๆ"หลินเฟย ครั้งนี้เราจะชนะได้หรือเปล่า?"เมื่อเห็นทักษะความชำนาญของต้าจวินแล้วนั้น จ้าวลู่ลู่และซูเสี่ยวโหรวก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มกังวลใจขึ้นมา"เราน่าจะชนะได้ละมั้ง"หลินเฟยก็รู้สึกไม่ค่อยแน่ใจด้วยเหมือนกันเดิมทีเขาเป็นคนเขย่าลูกเต๋า แม้จะช้าไปนิด แต่อย่างน้อยก็สามารถควบคุมแต้มได้แต่ตอนนี้ลูกเต๋าไม่ได้อยู่ในมือของเขาแล้ว อยากจะได้แต้มไหน ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะควบคุมได้เสียแล้ว"น่าจะชนะ? แล้วเราจะชนะได้ไหม"จ้าวลู่ลู่เริ่มรู้สึกร้อนใจขึ้นมาแล้วการพนันตาละสี่สิบล้านแบบนี้ หากเป็นคนอื่นก็คง
Last Updated : 2024-04-09แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 197
"เลือกเล็ก?""ฮ่าฮ่าฮ่า น้องชาย ตานี้นายแพ้แล้วล่ะ!"ต้าจวินรู้ดีว่า ไม่ว่าครั้งนี้หลินเฟยจะเลือกใหญ่หรือเล็ก เขาก็ต้องแพ้อยู่ดี!จู่ๆ เขาก็ยกมือขึ้น และอุปกรณ์การพนันก็ถูกเปิดออกมา!"ดูให้ชัดๆ ไปเลย ครั้งนี้เป็นตองสาม!""ต้องขอโทษจริงๆ ครั้งนี้เทพแห่งชัยชนะได้ยืนอยู่ข้างฉันเสียแล้ว!"ต้าจวินไม่ได้มองแต้มที่อยู่บนโต๊ะเสียด้วยซ้ำ เขาจุดบุหรี่ให้กับตัวเองด้วยท่าทีที่คิดว่าเท่เอาเสียมากๆ!"เดี๋ยวก่อน นายแน่ใจนะว่านายชนะ?"เมื่อเห็นท่าทางแบบนี้ของต้าจวิน หลินเฟยก็รู้สึกขบขัน จากนั้นเขาก็เอนกายไปที่พนักเก้าอี้พร้อมกับหัวเราะเสียงดังออกมา"ทำไมฉันจะไม่มั่นใจล่ะว่าฉันชนะ?"ต้าจวินเยาะเย้ยอยู่ในใจ เขาเป็นคนเขย่าแต้มด้วยตัวเอง แล้วเขาจะไม่ชนะได้อย่างไร?"ต้าจวิน นายมองให้มันดีๆ หน่อยสิ นี่น้องชายนั่นเป็นคนชนะนะ!""นี่ไม่ใช่ตองสามนะ""จริงด้วย ต้าจวิน นายเลอะเทอะไปหรือเปล่า นายแพ้แล้วนะ แล้วจะบอกว่าตัวเองชนะได้อย่างไร?"นักพนันที่อยู่ข้างหลังหลินเฟยอยากจะหัวเราะแต่ไม่กล้า เพียงไปที่ต้าจวินและพูดออกมาด้วยสีหน้าที่แปลกๆและในครั้งนี้พวกเขาได้ยอมรับทักษะการพนันของหลินเฟยอย่างลึกซึ้
Last Updated : 2024-04-10แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 198
"น้องชาย นายจะดูถูกคนอย่างต้าจวินมากเกินไปแล้วนะ""ฉันเริ่มเล่นพนันตั้งแต่หกขวบ จนกระทั่งถึงตอนนี้ ก็ยี่สิบกว่าปีแล้ว!""หลายปีขนาดนี้แล้ว คู่ต่อสู้ที่ทำให้ฉันแพ้ได้ มีแค่นับนิ้วได้!""แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคนอย่างต้าจวินจะไม่มีความสามารถ!""ถ้านายเอาชนะในตานี้ได้ ฉันก็จะล้างมือในอ่างทองคำ แล้วออกจากวงการพนันไปเลย!"เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟยแล้ว ใบหน้าของต้าจวินก็แดงก่ำขึ้นมาหลังจากที่ต้องพ่ายแพ้แต่มือใหม่อย่างหลินเฟย คงไม่ต้องเดาว่าต้าจวินจะรู้สึกคับแค้นใจสักแค่ไหน จนกระทั่งได้พูดคำที่รุนแรงแบบนี้ออกมา"อุ๊ย สามารถทำให้ต้าจวินจนตรอกได้ขนาดนี้ น้องชายคงไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!""นี่มันน้องชายอะไรกัน เทพเจ้าแห่งการพนันชัดๆ ฉันคิดว่าตานี้น้องชายก็คงจะชนะอีกแล้ว!"นักพนันกลุ่มหนึ่งเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมา โดยแสดงความคิดเป็นที่ดีต่อหลินเฟย"นายจะล้างมือในอ่างทองคำหรือไม่ ฉันไม่สนใจหรอก ฉันอยากได้แค่เงินของนายเท่านั้น""แพ้ก็ต้องยอมรับ เปิดแต้มเถอะ!"หลินเฟยนั่งตัวตรงและพูดกระตุ้นต้าจวิน"เปิดก็เปิด ตานี้จะต้องเป็นฉัน…""ชิป!""มันจะเป็นใหญ่ได้ยังไง ทั้งๆ ที่เป็นแต้มเล็ก ทำไมม
Last Updated : 2024-04-10
Latest chapter
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
