เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 182
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-04-07 17:00:00บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 183
และซูเสี่ยวโหรวก็ถูกดึงขึ้น เพื่อไม่ให้เธอคุกเข่าลงหลังจากนั้นไม่นาน หลินเฟยก็โอนเงินเพิ่มอีกห้าล้านให้กับซูเสี่ยวโหรว"ฮือฮือ..." ซูเสี่ยวโหรวรู้สึกซาบซึ้งใจมากจนพูดไม่ออกหลังจากเสียงเตือนข้อความดังขึ้น จ้าวหู่และพรรคพวกก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด!"ซูไห่เทา เจ้าหมอนี่เป็นใคร ทำไมถึงได้โอนเงินห้าล้านให้พี่สาวนายได้อย่างง่ายๆ แบบนี้?"จ้าวหู่ถามขึ้นมา ในขณะที่ดึงผมของซูไห่เทาเข้ามาถาม"พี่หู่ พี่หู่ ผมไม่รู้จักคนคนนี้เลยนะ…""ไม่อย่างนั้น ผมก็คงให้พี่สาวคุกเข่ายืมเงินเขาแล้วล่ะ!"ซูไห่เทาร้องซูดซี๊ดด้วยความเจ็บปวด พร้อมทั้งร้องขอความเมตตาไปด้วยทันทีที่คำพูดเหล่านี้โพล่งออกมาซูเสี่ยวโหรวก็รู้สึกหนาวเหน็บในหัวใจ และผิดหวังเหลือเกินกับน้องชายเพียงคนเดียวของตัวเองคนนี้จากนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ และพูดว่า "ไห่เทา นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะช่วยนายแล้วนะ""จากนี้ไป ถ้านายสูญเสียเงินอีก นายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน และฉันก็ช่วยนายไม่ได้อีกแล้ว…"หลังจากพูดอย่างนั้น ซูเสี่ยวโหรวก็มองไปที่จ้าวหู่แล้วพูดว่า "พี่หู่ ฉันมีเงินทั้งหมดหกล้านห้าแสน""เงินนี้น่าจะเพียงพอสำหรับ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-07แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 184
"ซูไห่เทานาย…นายพูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้อย่างไร…"เมื่อซูเสี่ยวโหรวได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอก็แทบจะเป็นลมเพราะความโกรธ!"ไอ้เศษสวะ ไม่แปลกใจเลยที่พี่สาวสาปแช่งแกว่าไอ้สัตว์""ขนาดหมูหมากาไก่ยังเทียบกับแกไม่ได้เลย"จ้าวหู่กึ่งๆ ยิ้ม พร้อมกับใช้มือตบไปที่ใบหน้าของซูไห่เทาเบาๆ"แต่นายทำตัวได้ดีมาก ที่นี่ไม่มีเรื่องของแกแล้วล่ะ""ต่อไปพี่สาวของแกก็จะเป็นอีตัวของฉันแล้ว แกรีบไสหัวออกไปซะ"หลังจากพูดจบ จ้าวหู่ก็ได้ปล่อยซูไห่เทาไป"ขอบคุณครับพี่หู่ ขอบคุณครับพี่หู่!""พี่เป็นเหมือนดั่งพ่อแม่ของผมอีกคน ผมจะไม่ลืมบุญคุณของพี่เลยนะครับ!"ซูไห่เทาขอบคุณจ้าวหูอย่างตื่นเต้น จากนั้นก็วิ่งออกไปจากร้านอาหารทันที โดยไม่มองมาที่ซูเสี่ยวโหรวเสียด้วยซ้ำ"ซูเสี่ยวโหรว ตามพวกเรามาดีๆ ซะเถอะ""ไม่อย่างนั้น ฉันก็ไม่ถือสานะที่จะให้เธอลำบากเสียสักหน่อย!"สีหน้าของจ้าวหู่เต็มไปด้วยความที่จะได้กินซูเสี่ยวโหรวอย่างแน่นอน"ไม่ ฉันจะไม่ไปกับพวกแกหรอก""ซูไห่เทาต่างหากที่เป็นคนแพ้พนัน มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยแม้แต่น้อย!""แกรีบพาคนออกไปจากร้านฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจให้มาจับแกไปเดี๋ยวนี้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-07แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 185
ด้วยลมที่พัดโหมกระหน่ำ ภาพที่อยู่ตรงหน้าก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นมา!จากนั้น ก็มีเสียงดังตุ๊บ และจ้าวหู่ก็ถูกหลินเฟยโจมตีด้วยหมัดจนลอยออกไปแล้ว!โดยที่สมองแทบจะแตกกระจายออกมา"ไอ้สารเลว เก่งมากก็บอกมาอีกครั้งซะว่า นายต้องการเล่นใครกันแน่?"หลินเฟยหยิบม้านั่งขึ้นมาแล้วฟาดไปที่หัวของจ้าวหูโดยตรง และม้านั่งก็แตกกระจายทันที!"อ๊าก…""ฉัน...ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีกแล้ว!"เสียงกรีดร้องของจ้าวหู่แผ่ขยายออกไปหลายร้อยเมตร และหัวของเขาก็เต็มไปด้วยเลือด!เขาถือได้ว่าเป็นพวกอันธพาลใต้ดินกลายๆ ได้เลยทีเดียว เขาได้พบเห็นคนที่โหดเหี้ยม แต่ไม่เคยเห็นว่าหลินเฟยจะโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้!หรือเขาไม่กลัวว่าจะพลั้งมือทำให้คนตายขึ้นมาเหรอ?"ผิดกะผีอะไรล่ะ!""ฉันจะบอกแกเอาไว้เลยนะ หากไม่ใช่เพราะฉันอารมณ์ยังดีอยู่ ฉันก็คงกระแทกม้านั่งจนนายตายไปแล้วล่ะ""รีบพาคนของแกไสหัวออกไปซะ ถ้ายังกล้าคิดอะไรกับผู้หญิงของฉันอีก ฉันก็จะกระทืบแกตายไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!"หลินเฟยยังไม่สะใจ และเตะหัวของจ้าวหู่อีกสองสามครั้ง!"แคกแคก..."จ้าวหู่แทบจะร้องไห้ออกมา นี่นะเหรอที่เรียกว่าอารมณ์ดี?ฉันแทบจะตายไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-08แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 186
"หลินเฟย..."เมื่อเห็นว่าหลินเฟยมีท่าทางมุ่งมั่นมาก จ้าวลู่ลู่ก็ร้อนใจและไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะตอบตกลงอย่างเสียไม่ได้"งั้นคุณไปก็ได้ แต่คุณจะต้องตกลงกับฉันก่อนว่า หากคุณแพ้แล้ว เราจะไม่เล่นต่ออย่างเด็ดขาด""รีบกลับบ้าน ไม่งั้นฉันจะบอกอาเล็กของคุณว่าคุณเล่นการพนัน!""โอเค โอเค""พี่ลู่ลู่ ผมเชื่อฟังพี่ หากผมแพ้ ผมจะเลิกเล่นทันที"หลินเฟยมองดูท่าทางกังวลของจ้าวลู่ลู่ และอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าอย่างสนุกสนาน"ฮึ่ม ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ขอแค่เข้าไปในกาสิโนแล้ว อยากจะเลิกเล่นงั้นเหรอ นายไม่ใช่คนที่จะตัดสินใจหรอกนะ!"จ้าวหู่กระซิบกับตัวเองอย่างขุ่นเคืองใจแต่อย่างไรก็ตาม จ้าวหู่คิดว่าตัวเองก็เป็นคนที่โชกโชนด้วยเช่นกัน แต่วันนี้กลับถูกหลินเฟยสั่งสอนอย่างหนักหน่วงเสียแล้วเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่อาศัยโอกาสนี้คืนตำแหน่งของตัวเอง"หลินเฟย ในเมื่อคุณต้องการที่เล่นพนัน งั้นฉันก็จะไปกับคุณด้วย คุณให้เงินฉันมากมายขนาดนี้ ฉันจะต้องคือกลับให้คุณทั้งหมด"ซูเสี่ยวโหรวกัดริมฝีปากแล้วตัดสินใจแม้ว่าเธอจะรู้จักหลินเฟยได้เพียงระยะเวลาสั้นๆ แต่เธอก็เริ่มที่จะเป็นห่วงหลินเฟยขึ้นมาแล้วแม้ว่าจะเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-08แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 187
จ้าวหู่ก้าวเข้ามาพร้อมกับพูดทันทีไม่ง่ายเลยที่หลินเฟยจะเข้ามาได้ แล้วเขาจะยอมปล่อยให้หลินเฟยจากไปได้อย่างไร"เหอะๆ ใช่ ฉันฉลาดขนาดนี้ จะต้องเรียนรู้ได้อย่างแน่นอน""ไม่แน่ว่า ฉันอาจจะชนะเงินหลายสิบล้านไปใช้ฟรีๆ ก็ได้นะ"ดูเหมือนหลินเฟยจะเข้าใจว่าจ้าวหู่หมายถึงอะไร เขาจึงหัวเราะเหอะๆ พร้อมกับพูดขึ้นมา"ไอ้โง่ แกยังคิดที่จะชนะหลายสิบล้าน?""ฉันจะให้แกล้มละลายหมดตัวไปเลย!"เมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้นของหลินเฟย จ้าวหู่ก็พูดเยาะเย้ยออกมาทันที!"เฮ้ ลู่ลู่ เดี๋ยวคุณต้องจับตาดูให้ดีๆ นะ หากหลินเฟยแพ้แล้ว คุณก็รีบพาเขาออกมาทันที!"ซูเสี่ยวโหรวไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากจะมองไปที่จ้าวลู่ลู่"ไม่มีปัญหา เขาจะฟังฉันแน่นอน หากแพ้เราจะกลับกันทันที"จ้าวลู่ลู่พูดอย่างไม่กังวลจนเกินไปสักพักก็ผ่านประตูเข้าไปหลังจากเข้าไปในกาสิโนแล้ว หลินเฟยก็มองดูสภาพแวดล้อมภายในอย่างสงสัยแม้ว่าทางเข้าจะไม่ชัดเจนนัก แต่เมื่อเดินเข้ามาในประตูของกาสิโนแล้ว ก็พบว่าสิ่งที่อยู่ด้านในนั้นพิเศษมากคาดว่าจะมีอย่างน้อยหนึ่งพันตารางเมตรภายในมีทุกอย่างให้เลือกเล่น แต่หลินเฟยไม่เคยเล่นการพนันมาก่อน และเขาก็ไม่รู้ว่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-08แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 188
การที่หลินเฟยได้เสนอเงื่อนไขในการเลือกไพ่ขึ้นมานั้น จะต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอนแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจการพนัน แต่สายตาและปฏิกิริยาของเขาก็เพียงพอที่จะเห็นโจรขโมยไพ่ เปลี่ยนไพ่ และซ่อนไพ่ไว้ที่โต๊ะใกล้เคียงหากให้จ้าวหูแจกไพ่ หลินไฟก็กลัวว่าเขาจะใช้กลอุบายขึ้นมา"ผมตกลง ผมต้องตกลงอยู่แล้วนะ!""แค่นั้นแหละ เล่นครั้งละห้าล้านห้าล้านนะ!"จ้าวหู่หัวเราะเสียงดังออกมาในสายตาของเขา หลินเฟยกลายเป็นต้นเงินต้นทองอย่างเห็นได้ชัด!และต้นไม้ต้นนี้ยังอุดมสมบูรณ์มากอีกด้วย!หากไม่เห็นด้วย สมองก็คงจะมีปัญหา!"ถ้าอย่างนั้นมาเล่นกันเถอะ"หลินเฟยดึงเก้าอี้ขึ้นมาและนั่งลงอย่างตั้งใจ"โอเค โอเค น้องชาย ฉันจะบอกเอาไว้ก่อนเลยนะ เราคือกาสิโน""ที่นี่ไม่ใช่สถานที่สำหรับล้อเล่น แม้ว่านายจะเป็นมือใหม่ แต่หากนายสูญเสียเงิน นายต้องไม่ปฏิเสธ!"จากนั้นจ้าวหู่ก็ดึงเก้าอี้มานั่งและหัวเราะ"ไม่มีปัญหา แล้วคุณจะไม่โกงใช่ไหม?"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ"ฉัน? ฉันไม่โกงหรอก ฉันแพ้เท่าไหร่ นายก็ไปเอากับเจ้านายของฉันได้เลย!"จ้าวหู่ตอบคำถามงี่เง่าของหลินเฟยได้ในครั้งเดียว!เพราะในความเห็นของเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่หลินเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-09แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 189
และสิ่งที่เขาเลือกออกมา ก็ต้องเป็นไพ่ใบที่เขาทำเครื่องหมายไว้อย่างแน่นอน"หลินเฟย รอบนี้คุณจะชนะหรือเปล่า?"ใบหน้าของหลินเฟยสงบ แต่จ้าวลู่ลู่และซูเสี่ยวโหรวต่างก็เหงื่อออกอย่างประหม่า!"ก็ต้องชนะอยู่แล้วล่ะ ไพ่ผมดีที่สุดนะ น่าจะใหญ่ที่สุดด้วย"หลินเฟยเลือกไพ่เด็ดของตัวเองสุ่มๆ ออกมา!ราชินีโพดำหนึ่งใบ และโพดำแปดอีกหนึ่งใบตามวิธีการเล่นที่จ้าวหูได้พูดเอาไว้ มันเป็นไพ่ที่ใหญ่ที่สุดในการเล่นไพ่โป๊กเกอร์แล้ว"นี่...นี่คือไพ่พิเศษเลยนะ?""นายโชคดีขนาดนี้ได้ยังไง!"หัวใจของจ้าวหู่เต้นรัว และเขาแทบจะนั่งนิ่งบนเก้าอี้ไม่ได้!ไพ่ที่เขาได้เลือกเอาไว้คือโพแดง A และข้าวหลามตัดแปดถูกหลินเฟยรุมกินอย่างหนักหน่วงเสียแล้ว!"อ๊า ไพ่คุณไม่ดีเท่าฉัน เกมนี้คุณแพ้นะ""เกมต่อไป"หลินเฟยหัวเราะราวกับว่าเขาไม่ได้จริงจังกับมัน หลังจากชนะรางวัลห้าล้าน!"ว้าว หลินเฟยโชคดีมากเลยนะ!""ต่อให้คุณจะแพ้ทั้งสองเกม แต่ก็เสียแค่ห้าล้านบาทเท่านั้นนะ!"จ้าวลู่ลู่ตะโกนอย่างตื่นเต้น!"อืม หลินเฟยโชคดีมากเลย!"ซูเสี่ยวโหรวถอนหายใจด้วยความโล่งอก"เหอะๆ ครั้งนี้ถือว่าโชคดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเกมต่อไปจะโช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-09แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 190
"หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว รีบเลือกไพ่เร็วเข้าเถอะ!"จ้าวหู่ตะคอกด้วยความโกรธ แล้วพูดออกมา"ฉันเลือกแล้ว ถึงตานายแล้วล่ะ"หลินเฟยไม่มีสีหน้าใดๆ และก็หยิบไพ่เพิ่มอีกสองใบ"ไม่รีบร้อนหรอก ฉันจะสูบบุหรี่สักหน่อย"จ้าวหู่รู้สึกเครียดมาก เพราะหลินเฟยได้เอาไพ่ที่ใหญ่ที่สุดไปจากไพ่ที่เหลือไปแล้วมือของเขาสั่นเทาเมื่อจุดบุหรี่เห็นได้ชัดว่าเขากลัว!"หลินเฟย คุณยอดเยี่ยมมาก นี่คุณชนะสิบล้านได้ในระยะเวลาสั้นๆ เลยนะ เกมนี้คุณก็ต้องชนะอีกแน่ๆ!"และดูท่าทางหวาดกลัวของเขาสิจ้าวลู่ลู่เงยหน้าเล็กๆ ของเธอขึ้น และพูดอย่างภาคภูมิใจกับจ้าวหู่"ในเมื่อชนะแล้วแบบนี้ ต่อให้ครั้งสุดท้ายจะแพ้ แต่ก็ยังได้เงินจากมือของจ้าวหู่ตั้งห้าล้านนะ"ซูเสี่ยวโหรวแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกอยู่ด้านหลัง"แคกๆ ฉันเลือกไพ่เรียบร้อยแล้วนะ""นายแสดงไพ่ของนายก่อน"หลังจากนั้นไม่นาน จ้าวหู่ก็สูบบุหรี่ไปครึ่งมวน และเลือกไพ่ของตัวองอย่างใจจดใจจ่อแต่ทว่าคราวนี้เขาโกง ตอนจั่วไพ่ เขาแอบจั่วไพ่เพิ่มเมื่อมีไพ่สามใบอยู่ในมือ ก็จะได้ไพ่เก้าคู่ยกเว้นไพ่พิเศษ ไพ่ของเขาเกือบจะเป็นไพ่ที่ใหญ่ที่สุดแล้ว"นายแสดงไพ่ของตัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-09
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
