บทที่ 1120

หลังจากได้ยินสิ่งที่จ้าวเชี่ยนเชี่ยนพูด คนงานจำนวนมากของหลิ่วจือจินก็โกรธเป็นอย่างมาก!

จากนั้นทั้งหมดก็ได้เดินเข้าไปขวางทางจ้าวเชี่ยนเชี่ยนเอาไว้ เพื่อไม่ให้เธอออกไปไหนได้!

"หยุด!"

"หน้าตาเธอก็ดูสวยดีอยู่ ทำไมคำพูดคำจาและการกระทำมันถึงได้แย่ขนาดนี้!"

"ตอนที่พี่สาวของเธอได้ขายต้นกล้าผลไม้ให้กับเถ้าแก่ของเรา (หลินเฟย) ได้ตกลงกันเป็นดิบดีแล้วไม่ใช่เหรอว่า เธอต้องมาช่วยแนะนำการปลูกต้นกล้าและดูแลสวนผลไม้ให้เราฟรีๆ!"

"พี่หลิ่วของเราจิตใจดี นี่ก็จ่ายเงินให้เธอเพิ่มตั้งสองล้านห้าแล้วนะ!"

"เราก็ไม่ได้ให้เธอปลูกเองสักหน่อย แค่แนะนำการปลูกให้เราเท่านั้น และเธอก็เพิ่งจะมาครึ่งวันหลังเองนะ!"

"คิดจะมารับเงินแล้วหนีไปหรือไงกัน?"

"คิดจะไปก็ได้ แต่ต้องเอาเงินมาคืน ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าเราไม่เกรงใจก็แล้วกัน!"

เมื่อมองเห็นคนงานหลายสิบคนที่กำลังโกรธเคืองและดุดันแบบนี้แล้ว

จ้าวเชี่ยนเชี่ยนก็ถอยหลังออกไปสองสามก้าวอย่างไม่รู้ตัว แม้ว่าจะรู้สึกหวาดกลัว แต่เธอก็รวบรวมความกล้าขึ้นมาอีกครั้ง

พร้อมตะคอกเสียงดังอย่างเย็นชาว่า "คำพูดของพวกนายฟังไม่ขึ้นหรอก ฉันก็ไม่ได้บอกว่าจะไม่ช่วยพวกนายทำงานเสียเมื่อไห