เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1008
บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1009
"คุณชายเซียว? คุณชายเซียวอะไรกัน?""ทำไมเขาถึงอยากจะจัดการกับสหายหลินและตระกูลเจียงแบบนั้นด้วย?"เมื่อได้ยินแบบนั้นแล้ว รัฐมนตรีอู๋ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมากว่าที่เขาจะเตรียมของขวัญได้เรียบร้อย มันต้องเสียเวลาไปไม่น้อยเลยทีเดียวและหลังจากที่มาถึงบ้านตระกูลเจียงแล้ว ก็ไม่ได้ยินใครพูดถึงเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อยเขาจึงรู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก"ยังจะมีคุณชายเซียวที่ไหนอีกล่ะ?""ก็ต้องเป็นตระกูลเซียวในตี้ตู คุณชายเซียวจ้านขวาง หลานชายแท้ๆ ของคุณท่านหยวนเหล่าผู้ก่อตั้งประเทศน่ะสิ!""เป็นเพราะไอ้บ้านนอกคนนี้ไปทุบตีแฟนของคุณชายเซียวต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้!""และยังจะให้คุณชายเซียวเสียใจในการกระทำในวันนี้อีก!""หัวหน้าตระกูลเจียงก็ยิ่งยั่วยุคุณชายเซียวซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อปกป้องไอ้บ้านนอกคนนี้!""คุณชายเซียวยิ่งใหญ่ราวกับมังกร!""จะทนต่อการดูหมิ่นของพวกเขาได้อย่างไรกัน?""รัฐมนตรีอู๋ครับ พวกเราขอเตือนคุณให้รีบเคลียร์ความสัมพันธ์กับตระกูลเจียงและไอ้บ้านนอกคนนี้ให้เร็วเสียดีกว่า!""ไม่อย่างนั้น รัฐมนตรีอู๋ก็คงจะต้องพลอยติดร่างแหไปด้วยแน่ๆ!"ตู้ซ่าวคังกอดอก และพูดเตือนด้วยท่าทางที
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1010
ด้วยสถานะแบบนี้ของเขา แม้จะมีใครพูดผิดไปเพียงแค่หนึ่งคำ มันก็อาจจะทำให้เขาโกรธและจัดการไปแล้วเสียด้วยซ้ำคงไม่ต้องพูดถึงการกระทำแบบนี้ของอู๋เจิ้นกั๋ว ซึ่งมันทำให้เขาโกรธยิ่งกว่าการกระทำของเจียงเจี้ยนเย่เสียอีก!และเซียวจ้านขวางจะไม่ยอมให้อู๋เจิ้นกั๋วมาเหยียบและเต้นอยู่บนใบหน้าของเขาได้อย่างแน่นอน!เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ใบหน้าของอู๋เจิ้นกั๋วก็มีเหงื่อเย็นๆ ผุดออกมาอย่างเสียไม่ได้แต่ทว่าเมื่อเขาได้ตัดสินใจที่จะอยู่เคียงข้างหลินเฟยแล้วนั้นเขาก็จะไม่มีวันที่จะตัดสินใจซ้ำสองเป็นอันขาดยิ่งไปกว่านั้น ด้วยบุคคลที่อยู่เบื้องหลังของหลินเฟยคนนั้น...ก่อนที่การวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับการกระทำของรัฐมนตรีอู๋จะได้ผ่านพ้นไปจู่ๆ ก็มีคนจำนวนมากได้เคลื่อนไหวอยู่ด้านนอกขึ้นมาอีกครั้ง!และเสียงจากคนหลายๆ คนก็ได้ดังขึ้นมาเป็นระลอกๆ"ฉินไห่หัวหน้าตระกูลฉิน พร้อมด้วยฉินหลินน้องรองได้พาทายาทสายตรงของตระกูลฉินเตรียมเงินจำนวนห้าหมื่นล้านมาร่วมอวยพรสำหรับงานหมั้นของสหายหลินและคุณเจียงครับ!""เฉินหย่วนเฉียวหัวหน้าตระกูลเฉิน ได้พาทายาทสายตรงของตระกูลเฉิน พร้อมเตรียมของขวัญมูลค่าห้าหมื่นล้านมาร่วมอวยพ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1011
สิ้นเสียงพูด เซียวจ้านขวางก็ได้ติดต่อกองหนุนของเขาในย่านธุรกิจของเมืองตี้ตูในทันที"คุณชายเซียว คุณไปเที่ยวในตัวจังหวัดกับแฟนไม่ใช่เหรอ?""ทำไมจู่ๆ ถึงมีเวลาโทรมาได้ หรือว่าคุณไปเจอปัญหาอะไรที่ในตัวจังหวัด?"เสียงที่ค่อนข้างจะสูงวัยได้ดังแว่วมาจากปลายสายโดยมีน้ำเสียงที่ประจบประแจงปะปนอยู่เล็กน้อยบุคคลนี้เป็นหุ้นส่วนที่ทำธุรกิจร่วมกันกับเซียวจ้านขวางขณะเดียวกันเขาก็เป็นเจ้าสัวใหญ่ที่มีชื่อเสียงของย่านธุรกิจในเมืองตี้ตูอีกด้วย"ลุงเฉินครับ ผมมีปัญหานิดหน่อยจริงๆ!""มีฝูงมดที่ไม่รู้จักที่ตายทำตัวเป็นศัตรูกับผมเพื่อปกป้องไอ้บ้านนอกคนหนึ่งครับ!""ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีการแบบไหน ภายในครึ่งชั่วโมง!""ผมจะต้องได้ยินข่าวการล้มละลายของตระกูลเจียง ตระกูลฉิน ตระกูลเฉิน ตระกูลติง รวมถึงบริษัทเฉียงเซิ่งกรุ๊ปในเมืองเจียงหนานให้ได้!""ไม่อย่างนั้น ต่อไปคุณก็ไม่ต้องมาหาผมอีก!"เซียวจ้านขวางพูดด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด โดยไม่อนุญาตให้มีการโต้แย้งแต่อย่างใด!"เหอะๆ ดูเหมือนว่าตระกูลเจียง ตระกูลฉิน ตระกูลเฉินและตระกูลอื่นๆ จะต้องถูกขับออกจากตัวจังหวัดไปในวันนี้เสียแล้ว!""คาดไม่ถึงเลยจริงๆ!"เม
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1012
แน่นอนว่าคำพูดของเธอเหล่านี้ มันมีความหมายชัดเจนที่สุดอยู่แล้วโดยเธอต้องการที่จะบอกเจียงเจี้ยนเย่ว่า อย่าพยายามใช้ความจริงที่ว่าเธอเป็นแฟนของเซียวจ้านขวางเพื่อมายุติเรื่องนี้ลงไปได้!ไม่มีทาง!"ฉีฉงเหยา เธอนี่มันนังงูเห่าชัดๆ!"เจียงเฉินหยู่ที่สามารถอ่านความคิดของฉีฉงเหยาได้ กำลังกำหมัดเอาไว้แน่น พร้อมความโกรธในใจที่มากขึ้นเรื่อยๆ!"คุณเจียงครับ ความจริงแล้วผมสามารถหาคนมาจัดการเรื่องนี้ได้ ถ้าอย่างนั้นให้คุณลุงเจียงกลับมาเถอะนะ"เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว หลินเฟยก็ลังเลอยู่สักพัก จากนั้นก็เดินเข้ามาพูดและคนที่เขาต้องการตามหาก็คือคุณท่านหวางเป็นธรรมดาแต่อย่างไรก็ตาม การที่ต้องพึ่งพาคนอื่นมาจัดการเรื่องราวแบบนี้อยู่บ่อยๆ หลินเฟยก็รู้สึกลำบากใจและหมดหวังเป็นอย่างมากดังนั้นหลินเฟยจึงไม่ได้คิดที่จะติดต่อคุณท่านหวางไปในตอนแรก"ไม่จำเป็นหรอกหลินเฟย คุณพ่อน่าจะสามารถหยุดเรื่องราวเหล่านี้ที่เกิดขึ้นมาได้ พวกเรารอดูอย่างเงียบๆ เถอะนะ"เจียงเฉินหยู่พยายามฝืนยิ้มและพูดออกมาคำพูดบางคำก็ไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้จริงๆหากเจียงเจี้ยนเย่ยกสถานะของคนคนนั้นออกมาแล้ว แต่ยังไม่สามารถแก้
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1013
เมื่อเห็นหลินเฟยเดินไปที่มุมห้อง พร้อมพูดว่าตัวเองสามารถรับประกันความปลอดภัยของอู๋เจิ้นกั๋วและคนอื่นๆ ได้แบบนี้ทายาทสายตรงรุ่นลูกหลานของตระกูลเจียงก็อดไม่ได้ที่จะโพล่งหัวเราะออกมาทันที"ตัวเองยังต้องอาศัยตระกูลเจียง กว่าจะรอดพ้นไปได้แบบนี้""แต่นี่ยังกล้าที่จะไปรับประกันความปลอดภัยให้กับรัฐมนตรีและคนอื่นๆ อีกงั้นเหรอ!""ไม่กลัวว่าจะถูกหัวเราะจนตายไปหรือยังไง!""ก็ใช่นะสิ เกิดจากสถานที่ในเขตอำเภอแบบนั้น แล้วจะไปรู้จักคนใหญ่คนโตได้อย่างไรกัน?""ถ้าเขาสามารถกำราบคุณชายเซียวได้ แล้วจะพึ่งหัวหน้าตระกูลเจียงของเราไปพูดเจรจาทำไมกัน?""คนแบบนี้ไม่มีทั้งความสามารถ และยังชอบโอ้อวดอีกต่างหาก!""ไม่เข้าใจจริงๆ ว่า ทำไมหัวหน้าตระกูลจะต้องทำให้คนใหญ่คนโตอย่างคุณชายเซียวขุ่นเคืองใจเพราะคนเล็กๆ อย่างเขาด้วย!""ต่อให้คุณชายเซียวจะเห็นแก่หน้าของคนคนนั้นและปล่อยตระกูลเจียงของพวกเราไป แต่ว่าอนาคตของตระกูลเจียงจะต้องย่อยยับเพราะเรื่องแบบนี้เป็นแน่!"เมื่อได้ยินคนในตระกูลของตัวเองพูดจาดูถูกและตำหนิหลินเฟยแบบนี้แม้ว่าในใจเจียงเฉินหยู่จะไม่ค่อยเชื่อว่าหลินเฟยจะสามารถพึ่งพาเส้นสายของตัวเองในการจัด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1014
เจียงเฉินหยู่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อนึกถึงช่วงเวลาต่างๆ ที่ได้อยู่กับหลินเฟย ในที่สุดเธอก็มองไปที่เจียงเจี้ยนเย่อย่างแน่วแน่ พร้อมตอบกลับมา"ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเราก็ควรจะเชื่อสหายหลินนะ""จริงๆ แล้ว พ่อก็เชื่อว่าสหายหลินมีความสามารถแบบนี้อยู่เหมือนกัน เพราะไม่อย่างนั้นแล้วรัฐมนตรีอู๋และหัวหน้าตระกูลฉิน พร้อมกับประธานมู่และคนอื่นๆ ทั้งๆ ที่รู้สถานะของเซียวจ้านขวางอยู่เต็มอก แต่พวกเขาก็ยังคงยืนกรานที่จะอยู่เคียงข้างสหายหลินโดยไม่ฟังคำทักท้วงของทุกคนอย่างนี้หรอกนะ"เจียงเจี้ยนเย่พูดขึ้นมาอย่างครุ่นคิด"พ่อคะ หนูเข้าใจแล้วค่ะ" ความอึดอัดใจของเจียงเฉินหยู่สลายหายไปอย่างปลิดทิ้งจากนั้นเธอก็หันไปเผชิญหน้าของทายาทสายตรงรุ่นลูกหลานของตระกูลเจียงเหล่านั้น และพูดอย่างเด็ดขาดขึ้นมาว่า"ฉันสามารถเดิมพันกับพวกคุณได้เลยว่า ถ้าหลินเฟยไม่สามารถที่จะกำราบเซียวจ้านขวางได้ งั้นฉันก็จะสละตระกูลเจียงและออกไปอยู่กับหลินเฟยข้างนอก""นับจากนี้ไปไม่ว่าฉันและหลินเฟยจะทำอะไร มันก็จะไม่กระทบกับอนาคตของตระกูลเจียงเลยแม้แต่น้อย""แต่ถ้าหลินเฟยสามารถกำราบเซียวจ้านขวางได้จริงๆ แล้วละก็""งั้นพวกคุณทุก
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1015
ไม่สนใจต่อความคิดของเหล่าบรรดาเจ้าสัวใหญ่ รวมไปถึงคุณชายทั้งหลายที่อยู่ภายในห้องโถงใหญ่ฉากได้เปลี่ยนไปมาที่เมืองตี้ตู เขตวิลล่าฮู้หลงซาน!ใกล้กับเขตศูนย์กลางที่สุด ภายในวิลล่าชุดที่เจ็ดชายชราสองคนกำลังนั่งจิบน้ำชาพร้อมกับเล่นหมากรุกอยู่ในศาลาแน่นอนว่าผู้เฒ่าที่สามารถนั่งอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้สถานะของเขาจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนเพียงคำพูดสองสามประโยค การพูดคุยเจรจาอย่างสบายๆ ก็สามารถตัดสินเรื่องใหญ่ของประเทศได้แล้ว!ชายชราที่กำลังถือหมากรุกสีดำมีผมขาวโพลน และฟันก็ใกล้จะร่วงหมดปากแล้วริ้วรอยบนใบหน้าของเขาราวกับรากไม้ที่ไขว้สลับกันไปมามีเพียงดวงตาคู่นั้นที่ส่องประกายเจิดจ้าและเฉียบคมเป็นอย่างมากในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดว่าจะเดินหมากต่อไปอย่างไรนั้น เขาก็มองไปที่คุณท่านหวางที่นั่งตรงข้ามและพูดด้วยความประหลาดใจขึ้นมาว่า"สหายเทียนผิง ยังไงๆ ฉันก็รู้สึกเสมอว่า หลังจากที่คุณออกไปเที่ยวกลับมาในครั้งนี้ ดูเหมือนหน้าตาจะดูดีกว่าเมื่อก่อนเยอะมากเลยนะ?""อาการป่วยของคุณ...รักษาหายแล้วเหรอ?"คนคนนี้ก็คือเซียวอวิ๋งอิง ปู่ของเซียวจ้านขวาง หนึ่งในวีรบุรุษผู้ร่วมสร้างประเทศขึ้นมา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1016
"ฮ่าฮ่าฮ่า ความคิดของคุณ ฉันเดาได้ตั้งนานแล้วล่ะ""ขอแค่ฉันพูดเรื่องราวพวกนี้ออกมา คุณจะต้องอยากพบสหายหลินอย่างแน่นอน!""เรื่องนี้น่ะ มันก็ใช่ว่าจะยากลำบากอะไร เพียงแต่ว่า..."เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆ สีหน้าของคุณท่านหวางก็ดูลำบากใจขึ้นมาทันที"สหายเทียนผิง เพียงแต่ว่าอะไร? หรือว่าสหายหลินที่คุณพูดถึงต้องการเงินสำหรับการต่ออายุ?""ไม่มีปัญหา เท่าไหร่ฉันก็ยอมจ่ายทั้งนั้น!"เมื่อเห็นว่าจู่ๆ คุณท่านหวางก็หยุดพูดกลางคันแบบนี้เซียวอวิ๋นอิงก็ดูจะร้อนอกร้อนใจ กระทืบเท้าและพูดออกมา!"ไม่ใช่หรอก ในสายตาของสหายหลินเงินก็เหมือนกับสิ่งสกปรก เขาไม่สนใจเงินทองเสียด้วยซ้ำ""เพียงแต่ว่า ช่วงนี้เขากำลังปลูกผักทำสวนผลไม้อยู่ในหมู่บ้านชนบท ฉันเลยไม่กล้ารับประกันว่าสหายหลินจะมีเวลามาที่เมืองตี้ตูได้น่ะสิ""ถ้าอย่างนั้น คุณรอให้สหายหลินว่างจากงานเสียก่อน แล้วฉันค่อยให้สหายหลินมาที่เมืองตี้ตูจะดีกว่าไหม?"คุณท่านหวางครุ่นคิด พร้อมกับพูดออกมา"อะไรนะ? ปลูกสวนผลไม้? นี่มัน…""สหายเทียนผิง คุณคงไม่ได้พูดล้อเล่นกับฉันหรอกใช่ไหม?""คนอย่างหยวนเหล่าวีรบุรุษที่สร้างประเทศ ขุนนางของบ้านเมือง ยังต้องม
บทล่าสุด
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1150
ท่ามกลางความสะลึมสะลือ ถังรั่วเสวี่ยก็สัมผัสได้ถึงมือใหญ่ที่อบอุ่นที่แสนจะคุ้นเคยคู่นั้นบนร่างกายของเธอ เป้าหมายของการลูบไล้นั้นชัดเจนเป็นอย่างมากด้วยสัมผัสที่แสนจะคุ้นเคยนี้ มันทำให้ถังรั่วเสวี่ยตื่นขึ้นมาจากความฝัน ทั้งโลภและหลงใหลเป็นอย่างมาก"เสี่ยวเฟย ไม่ได้นะ หยวนหยวนยังอยู่ที่นี่…"ท่ามกลางความมืดในยามราตรี ถังรั่วเสวี่ยมองไม่เห็นหลินเฟย แต่เธอสามารถสัมผัสได้ว่าเป็นหลินเฟยที่อยู่บนตัวเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดทำให้ถังรั่วเสวี่ยหายใจถี่ๆ เธอโอบกอดหลินเฟยเอาไว้ และกระซิบเบาๆ ออกมาเดิมทีเธอยังคิดว่าหลินเฟยได้มาตอนกลางวันแล้ว ตอนกลางคืนเขาจะไม่มาเสียอีกคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเฟยจะมาตอนดึกดื่นแบบนี้ได้ช่างเป็นหนุ่มน้อยที่บ้าคลั่งเสียจริงๆ..."ไม่เป็นไรหรอกครับอาเล็ก เธอหลับไปแล้ว ผมเบาๆ หน่อยก็โอเคแล้วล่ะ""อาเล็ก อาน้ำลายไหลแล้วนะ คงจะกระหายน่าดู ให้ผมช่วยดับกระหายให้นะ"หลินเฟยหัวเราะเบาๆ พร้อมกับเอื้อมมือไปถอดชุดแนบเนื้อของถังรั่วเสวี่ยออกแม้ว่าจะมืดสนิท แต่สำหรับหลินเฟยแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากตอนกลางวันใบหน้าที่แดงระเรื่อ รวมไปถึงดวงตาที่พร่าเบลอของถังรั่วเสวี่ยมันยิ่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1149
เพราะต้องการรู้ความลับของโลกซ่อนเร้นจากตัวของพวกเขานั่นเองผู้หญิงที่เป็นผู้นำมาจากตระกูลอาจารย์หยินหยางที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดจากทุกคนในประเทศซากุระ ตั้งแต่บุคคลสำคัญไปจนถึงชาวบ้าน!เชียนเย่เจียจื่อจากตระกูลเชียนเย่โดยที่ตัวเธอเองยังเป็นอาจารย์หยินหยางที่มีสถานะสูง ซึ่งสามารถควบคุมพลังของผีและเทพเจ้าได้!"แม้ว่าบางส่วนของร่างกายจะหายไป แต่เขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นวัตถุดิบในการปลุกศพได้ดีจริงๆ""พวกนายสองคนไปเอาตัวเขาขึ้นมา"เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้ชายที่อยู่ด้านหลังพูด เชียนเย่เจียจื่อก็หรี่ตาที่เรียวเล็ก พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่ทรงเสน่ห์จากภายในออกมา"รับทราบรับ ท่านเชียนเย่!"ในไม่ช้า ชายทั้งสองก็ได้เดินลงไปช้อนร่างเจียงอู๋เซี่ยวขึ้นมาจากสระ พร้อมหามมาวางที่หน้าของเชียนเย่เจียจื่อ"ให้พวกนายไปตรวจสอบ ได้ความว่าอย่างไรแล้ว?"เชียนเย่เจียจื่อย่อตัวลง มองสำรวจไปยังร่างของเจียงอู๋เซี่ยวโดยไม่รู้สึกกลัวแต่อย่างใดดูเหมือนว่าเธอจะคุ้นเคยกับมันเป็นอย่างดี พร้อมกับถามโดยไม่เงยหน้าออกมา"ตรวจสอบเรียบร้อยแล้วครับท่านเชียนเย่ พรุ่งนี้เช้าสิบโมง ยอดเขาจิ่วหลงซาน พวกจอมยุ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1148
"ในเมื่ออาจารย์ลุงเอ่ยปากออกมาแล้ว อู๋เซี่ยวจะกล้าขัดได้อย่างไรล่ะครับ?""ไม่รู้ว่าอาจารย์ลุงมีเรื่องอะไรที่รบกวนจิตใจอยู่ พูดให้อู๋เซี่ยวฟังหน่อยสิครับ ไม่แน่ว่าอู๋เซี่ยวอาจจะช่วยอาจารย์ลุงแก้ปัญหาได้"ตอนนี้เจียงอู๋เซี่ยวอยู่ในการคุ้มครองของคนอื่น และยังต้องการให้กู่หรูหลงพาเขากลับโลกซ่อนเร้นอีกต่างหากแน่นอนว่าเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธคำชวนของกู่หรูหลงอยู่แล้ว หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดขึ้นมาว่า"เอาไว้คุยกันตอนที่ออกไปนอกโรงแรมแล้ว ที่นี่หูตามันเยอะ เรื่องบางอย่างไม่สะดวกที่จะพูดในตอนนี้"กู่หรูหลงไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เขาหันหลังและนำทางอยู่ข้างหน้าเจียงอู๋เซี่ยวเดินตามกู่หรูหลงออกจากโรงแรม จนมาถึงเชิงเขาของจิ่วหลงซานโดยมีสระน้ำที่ลึกจนมองไม่เห็นก้นสระ"อาจารย์ลุงครับ ท่านได้ให้ศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อไปซื้อยามาให้หลานไม่ใช่เหรอครับ?""ทำไมสองวันมานี้ อู๋เซี่ยวถึงไม่ได้เจอศิษย์พี่ฮว่าและศิษย์พี่ฉางเล่อเลยล่ะครับ"เจียงอู๋เซี่ยวเป็นฝ่ายเอ่ยถามกู่หรูหลงก่อน"อ้อ ไอ้สองคนนั้นไม่รู้ว่าไปเถลไถลที่ไหนแล้ว นี่ก็สองวันแล้วยังไม่กลับมาเลย""วันนี้ข้าออกไปตามหาก็
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1147
"ผมจะเป็นอะไรไปได้ เสี่ยวหยู่คุณอย่าได้เป็นห่วงเลยนะ""วันนี้คุณออกไปทำงานทั้งวัน เหนื่อยหรือเปล่า?""อยากจะให้ผมบีบๆ นวดๆ ขาให้คุณไหมล่ะ?"เมื่อสัมผัสความเป็นห่วงที่เจียงเฉินหยู่มีต่อเขาหลินเฟยอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเขาดึงเจียงเฉินหยู่ไปนั่งบนเตียง พร้อมพูดเอาอกเอาใจ"เฮ้อ ฉันวิ่งวุ่นมาทั้งวัน แม้แต่ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน คุณว่าฉันเหนื่อยหรือเปล่าล่ะ?""ถือว่าคุณยังมีจิตสำนึกอยู่ ยังรู้จักเป็นห่วงฉัน""เดี๋ยวตอนนวดคุณเบามือหน่อยนะ ฉันล่ะกลัวว่าคุณจะเผลอนวดจนไหล่ของฉันทรุดไปแล้วจริงๆ"เจียงเฉินหยู่พูดล้อเล่น พร้อมกับหันหลังให้กับหลินเฟย"แหะๆ โอเค รับรองว่าผมจะนวดเบาๆ!"หลินเฟยวิ่งไปล้างมือในห้องน้ำ และกลับมาอย่างรวดเร็วเขาวางมือบนไหล่ของเจียงเฉินหยู่และคลำไปจนถึงคอเสื้อของเธอจากนั้นก็เลื่อนไปตามผิวเรียบเนียนไร้ที่ติ พร้อมกับสอดลึกเข้าไป นวด บีบ และหยอกล้อและมันก็ทำให้เจียงเฉินหยู่คร่ำครวญออกมาอย่างทันที"อืม...คนผีทะเล ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ""คุณยังคิดจะมาแกล้งฉันอีก ปล่อยเดี๋ยวนี้ อย่ามาเล่นมั่วๆ!"แต่ทว่ามือของหลินเฟยกลับเอาแต่ใจ พร้อมพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายว่
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1146
"ทำได้ครับ สิ่งเหล่านี้มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก พวกเราสองปู่หลานทำได้อยู่แล้วครับ"กู่หรูหลงทำมือคารวะอย่างชาญฉลาดรวมไปถึงกู่เยว่อิ๋งที่ยืนกรานอย่างแข็งขันเมื่อครู่ที่ผ่านมา เธอก็ได้เปลี่ยนทัศนคติและพยักหน้าตอบรับอย่างถ่อมตัวในทันที"โอเค ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกนายปู่หลานก็กลับไปที่โรงแรมจิ่วหลงซานก่อนเถอะ รอให้ถึงพรุ่งนี้เช้า""ฉันก็จะไปร่วมประลองจอมยุทธ์ด้วยตัวเอง ถึงตอนนั้น หากฉันมีอะไรให้รับใช้ ค่อยเรียกพวกนายปู่หลานก็แล้วกัน"หลินเฟยรำพันอยู่ในใจว่า 'คำสาบานโลหิต' นั้นมีประโยชน์แบบสุดๆ และในเวลาเดียวกัน เขาก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้กู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋งถอยออกไปเสียก่อนซึ่งก็เป็นเวลานี้ที่เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้ดังแว่วมา และนั่นก็คือโอวหยางเยี่ยนและโอวหยางชงที่ได้วิ่งตามมานั่นเองเมื่อเห็นหลินเฟยไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อยตรงกันข้ามกับกู่หรูหลงที่จากไปโดยเสียแขนไปหนึ่งข้าง และดูแก่กว่าเดิมเป็นอย่างมากแม้แต่กู่เยว่อิ๋งที่เดิมตามหลังก็ก้มหน้าก้มตาราวกับถูกสูบวิญญาณไปอะไรแบบนั้นและนั่นก็ทำให้พวกเขาสองพ่อลูกตกตะลึงจนหน้าถอดสีเลยทีเดียว!"สหายน้อง หรือว่านายจะ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1145
น้ำเสียงของหลินเฟยเผด็จการ และเร่งเร้าอย่างหงุดหงิดเต็มที่"คุณปู่คะ เราจะทำอย่างไรกันดี?""หนูอายุยังน้อย หนูยังไม่อยากตายนะคะคุณปู่ พี่เซียวเฟิงกำลังรอหนูอยู่นะคะ…""เพียงแต่ว่าคุณปู่ หากจะให้หนูยอมเป็นทาสรับใช้เขาแล้วละก็ งั้นหนูก็ยอมตายเสียดีกว่า!"กู่เยว่อิ๋งตื่นตระหนก เธอไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้ พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นกับกู่หรูหลง"เยว่อิ๋ง กระบวนท่าที่เจ้าเด็กนั่นใช้ ปู่ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อน ปู่ก็ไร้หนทางด้วยเหมือนกัน""ปู่ก็ไม่อยากจะประนีประนอมเหมือนกัน แต่การมีชีวิตอยู่ ยังไงมันก็ดีกว่าตายเป็นไหนๆ""ยังไงพวกเราก็ยอมๆ ไปเถอะ อย่างแย่ที่สุดต่อไปก็ยังมีโอกาสหลบหนีกลับไปที่โลกซ่อนเร้น และไม่ต้องกลับมาเหยียบที่โลกปัจจุบันอีกก็ได้"และกู่หรูหลงที่เพิ่งจะสำเร็จว่าที่มหาจอมยุทธ์ได้เมื่อครู่ที่ผ่านมา อายุของเขาก็ได้ยืดออกไปกว่าห้าสิบปีแล้วซึ่งในอีกห้าสิบกว่าปีข้างหน้า ไม่แน่ว่าเขาอาจจะมีโอกาสสำเร็จขั้นมหาจอมยุทธ์ก็เป็นไปได้กู่หรูหลงยิ่งไม่อยากตายมากกว่าเดิม เขาลังเลอยู่สักพัก ในที่สุดก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา พร้อมกับกระซิบกับกู่เยว่อิ๋ง"ในเมื่อพวกแกยอมมาเป็นทาสฉัน งั้น
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1144
กู่หรูหลงร้องขอความเมตตาอย่างสุดใจ แต่ทว่าหลินเฟยกลับไม่มีความคิดที่จะปล่อยพวกเขาไปแต่อย่างใดล้างแค้นสิบปีก็ยังไม่สาย ความจริงที่แสนจะเรียบง่ายนี้ หลินเฟยยังคงเข้าใจได้ดีแต่อย่างไรก็ตาม หลินเฟยไม่ได้เป็นปีศาจหรือฆาตกร ให้เขาฆ่ากู่หรูหลงและกู่เยว่อิ๋ง เขาก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกัน"พี่สาว งั้นพี่ก็ดูดกำลังภายในของเขาให้หมดสิ้น แล้วผมจะให้ผู้อำนวยการโม่ขังพวกเขาไปตลอดชีวิตก็แล้วกัน"ท้ายที่สุด หลินเฟยก็ถอนหายใจ และพูดตัดสินใจออกมา"ไม่ต้องหรอก คนคนนี้เจ้าโจมตีด้วยตัวเอง""เจ้าก็เก็บเอาไว้เป็นทาสเถอะ""ต่อไปหากพบจอมยุทธ์โบราณที่แข็งแกร่งจริงๆ ถึงตอนนั้นข้าค่อยดูดพลังลมปราณก็ยังไม่สาย""อีกอย่าง ขอแค่เจ้าควบคุมเขาได้ เจ้าก็สามารถสั่งให้เขาไปตามหาหินวิญญาณและหญ้าวิญญาณในโลกซ่อนเร้นได้ แบบนี้จะทำให้เจ้าสามารถบรรลุข้อตกลงกับข้าได้เร็วขึ้นด้วย"สิ่งที่ทำให้หลินเฟยคิดไม่ถึงก็คือ หลงอู่ได้ให้คำตอบแบบนี้ออกมาและในน้ำเสียงนั้น ยังมีการชื่นชมปะปนอยู่ด้วย"ให้ผมรับไว้เป็นทาส? ผมไม่ได้มีบุญคุณกับพวกเขาเหมือนกับโอวหยางเยี่ยนและลูกชายแบบนั้น มีแต่ความแค้นล้วนๆ เลยก็ว่าได้""แล้วพวกเขาจะยอมมาเ
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1143
สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและเดือดดาลแบบสุดๆ ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเรื่อยๆ แล้วในตอนนี้!เพราะวิธีการของหลินเฟย เขาไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน!"คุณปู่ คุณปู่รีบถอดเสื้อมาดับไฟเร็วเข้า!"กู่เยว่อิ๋งก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พร้อมตะโกนเตือนเสียงดังออกไปทันที"ไม่ต้องหรอก ปู่มีวิธีของตัวเอง"กู่หรูหลงถ่ายเทพลังงานลงในแขนที่กำลังลุกไหม้ จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้นอย่างเต็มแรงแปร๊ะ แปร๊ะ!แต่ทว่า หลังจากที่กู่หรูหลงได้ดึงแขนออกมา เปลวไฟดวงนั้นก็ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะมอดลงไปแต่อย่างใด!กู่หรูหลงถอดเสื้อออก และเปลวไฟก็ไหม้แขนของเขาจนเลือดและเนื้อผสมปนเปกันไปหมด!เมื่อเห็นว่าอีกไม่นาน แขนของเขาก็คงจะไหม้ไปเสียทั้งหมดแล้ว!กู่หรูหลงก็ทำได้เพียงอดกลั้นต่อความเจ็บปวด พร้อมกับดึงมีดออกมาตัดแขนข้างขวาของตัวเองออกไปทั้งหมด!เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เปลวไฟที่แปลกประหลาดนี้ก็จะลามไปทั่วตัวและเผาเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!"ไอ้สารเลว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน นี่จริงแกก็ออกมาประจันหน้ากับข้าเลยสิ!""ข้าจะสับแกเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!"กู่หรูหลงกุมบาดแผลที่เกิดจากกา
แพทย์เซียนเนตรทะลวงแห่งขุนเขา บทที่ 1142
ในขณะนี้ เวลาก็ได้ล่วงเลยมาสองทุ่มกว่าๆ แล้ว ท้องฟ้าไร้ซึ่งดวงจันทร์มีดวงดาวเพียงไม่กี่ดวงที่ส่องแสงกะพริบจางๆ ออกมาภายในภูเขาชิงซาน เมื่อความมืดได้คืบคลานเข้ามา มันจึงทำให้บรรยากาศดูมืดมิดมากยิ่งขึ้นแต่ทว่าความเร็วของหลินเฟยยังไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด เขาสามารถหลบหลีกหินที่นูนสูงเหล่านั้นได้อย่างคล่องแคล่วความมืดในยามค่ำคืน ไม่ได้ทำให้ความสามารถในการใช้ตาทิพย์ของเขาลดลงแต่อย่างใดหลินเฟยหันกลับไปมอง และพบว่ากู่หรูหลงไม่ได้เร็วเท่ากับตอนแรกอีกต่อไปหลินเฟยรู้ดีว่า นั่นไม่ใช่เพราะกู่หรูหลงเหนื่อยล้า แต่เป็นเพราะความสามารถในการมองเห็นของกู่หรูหลงลดลงเมื่ออยู่ในตอนกลางคืนนั้นเองส่วนโอวหยางเยี่ยนและลูกชายที่ติดตามมาท้ายสุดก็ถูกสลัดทิ้งโดยไม่เห็นแม้แต่เงาแล้วในตอนนี้!"กู่หรูหลง อย่างน้อยๆ แกก็เป็นถึงว่าที่มหาจอมยุทธ์ ทำไมช้าอย่างกับเต่าแบบนี้?""ขืนแกยังชักช้าอยู่ ฉันก็คงจะเบื่อจนหลับไปแล้วนะ""ด้วยความเร็วแบบนี้ แกยังคิดจะฆ่าฉันอีกงั้นเหรอ? กลับบ้านไปนอนฝันซะดีกว่า!"หลินเฟยตั้งใจชะลอความเร็ว และหันมาพูดเหน็บแนม"ไอ้หนุ่ม แกอย่าได้ชะล่าใจไปเลย แม้ว่าความเร็วของข้าจะสู้แกไม่ได
