LOGINShare
บทที่ 37
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 38
เขาชื่นชมอยู่ในใจ จากนั้นจางหยวนก็อธิบายว่า: "ผมไม่ได้เป็นหวัด ผมแค่อยากจะเตรียมยาแก้หวัด"เมื่อรู้ว่าจางหยวนมาเพื่อซื้อยาแก้หวัด และไม่ต้องการเข้ารับการรักษา หลิวรั่วหลันก็พยักหน้า"คุณรอเดี๋ยวนะ ฉันจะเอายาแก้หวัดที่ขายดีที่สุดมาให้คุณ! นี่คือยาจีน ที่สามารถเสริมภูมิคุ้มกันได้!"“พอรู้ว่าตนเองเป็นหวัด ก็ให้ชงหนึ่งซอง แล้วจะได้ผลดีมาก!”หลิวรั่วหลันพลางพูด พลางหายาที่อยู่ในเคาน์เตอร์กระจก แต่ก็ไม่พบยาแก้หวัดนั้นเลยเธอจึงหันหลังกลับมา ก้มลงไปเปิดตู้ยาด้านหลังเพื่อเอายาออกมาอย่างที่ทุกคนรู้ ท่าเป็นแบบนี้ บั้นท้ายอันอวบอั๋นของเธอ จะต้องอยู่ในสายตาของจางหยวนอย่างแน่นอน!อันที่จริงแล้ว เสื้อผ้าที่หลิวรั่วหลันใส่นั้นไม่ได้รัดรูปมากแต่เป็นกางเกงแบบยืดหยุ่นที่หลวมมากแต่พอกางเกงยืดหยุ่นแบบนั้นอยู่บนร่างกายของหลิวรั่วหลัน มันก็จะกลายเป็นกางเกงรัดรูปไปโดยปริยาย!จากมุมที่จางหยวนมอง ความยืดหยุ่นของกางเกงนั้นทำให้เกิดเป็นเส้นโค้งที่สมบูรณ์แบบ แบบพาโนรามาที่เห็นได้อย่างเต็มตายาแก้หวัดที่หลิวรั่วหลันต้องการนั้นอยู่ในส่วนลึกของตู้ เพื่อที่จะได้หยิบยาแก้หวัดถึง เธอจึงต้องก้มตัวลงมากขึ้น
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 39
“ จางหยวน หวังว่าใบสั่งยาที่นายออกให้ จะรักษาวัวของฉันได้!”ซึ่งแตกต่างจากพ่อของเธอจางจิ่ง จางหลินไว้วางใจในตัวจางหยวน อย่างหาคำอธิบายไม่ได้เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เป็นเช่นนี้ก่อนหน้านี้ที่จางหยวนเตือนจางหลินว่า วัวบ้านของเธอป่วย จางหลินไม่เชื่อเลย และคิดว่าจางหยวนกำลังสาปแช่งวัวของเธออยู่แต่ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้เธอกลับเป็นคนที่ไว้วางใจจางหยวนมากที่สุดแม้แต่จางหลินเองก็ไม่ได้สังเกตเห็น อันที่จริงท่าทีที่เธอมีต่อจางหยวนเปลี่ยนไปตั้งแต่ ตอนที่เดินทางด้วยรถบัสในครั้งนั้น!จางหยวนไม่ได้หาโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอตลอดทั้งวัน เหมือนชายหนุ่มคนอื่นๆที่อยู่รอบตัวจางหลินแม้กระทั่ง จางหยวนจงใจอยู่ห่างจากจางหลินจึงทำให้ จางหลินจึงรู้สึกว่าจางหยวนแตกต่างจากคนที่น่ารำคาญที่อยู่รอบตัวเธอเหล่านั้น!คืนนั้น จางหลินเกิดฝันขึ้นมาเธอฝันถึงวัวที่อยู่ในโรงวัว หลังจากกินยาตามใบสั่งยาที่จางหยวนออกให้แล้ว วัวทุกตัวก็น้ำลายฟูมปากแล้วล้มตายไปในทันที!ความฝันนี้ทำให้จางหลินสะดุ้งตื่นขึ้นมา!จางหลินลุกขึ้นนั่งบนเตียง ศีรษะเต็มไปด้วยเหงื่อ แม้แต่เสื้อผ้าของเธอก็เปียกไปด้วยเมื่อนึกถึงความฝันของตน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 40
แต่จางหยวน!ใช้ยาเพียงโดสเดียว ก็สามารถทำให้วัวที่ถูกตัดสินประหารชีวิตไปแล้วกลับมามีชีวิตอีกครั้ง!ถ้าสัตวแพทย์ทั้งสองไม่เดินตามแนวทางของสัตวแพทย์ตะวันตก พวกเขาคงจะไหว้จางหยวนเป็นอาจารย์ไปแล้ว!แพทย์แบ่งออกเป็นการแพทย์แผนจีนและการแพทย์แผนตะวันตก สัตวแพทย์ก็แบ่งออกเป็นการแพทย์แผนจีนและการแพทย์แผนตะวันตกด้วยสัตวแพทย์แผนตะวันตกจะใช้ยาสำเร็จรูปและยาปฏิชีวนะต่างๆรักษาโรคให้สัตว์ เฉกเช่นเดียวกับการแพทย์แผนตะวันตกสัตวแพทย์แผนจีนไมีความแตกต่างกัน พวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้ยาปฏิชีวนะ แต่ใช้สมุนไพรจีนในการรักษาสัตว์แทนแน่นอนว่า สัตวแพทย์แผนจีนก็ใช้ยาจีนสำเร็จรูปเช่นเดียวกันยาจีนสำเร็จรูปจะสกัดส่วนประกอบของสมุนไพรจีนออกมา เพื่อจะได้สะดวกใช้งานในยามคับขันแม้ว่าประสิทธิภาพของยาจะแย่กว่าสมุนไพรจีน แต่ก็สะดวกกว่ามากในเวลานี้ จางหลินที่อยู่ด้านข้างกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า:“พ่อคะ ตอนนี้พ่อไม่รู้สึกเศร้าใจกับชากล่องนั้นแล้วใช่ไหม? ชาเพียงแค่กล่องเดียวสามารถรักษาวัวให้หายได้ ช่างคุ้มจริงๆ!”สิ่งที่จางจิ่งกำลังคิดอยู่ในขณะนี้คล้ายกับสิ่งที่จางหลินกำลังคิดไม่ว่าชาจะแพงแค่ไหน ก็ไม่สามารถมีค่าเท่า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 41
“ใช่แล้ว อาหยวน พวกเราไม่ควรขโมยของของคนอื่นนะ ไม่ว่าเราจะยากจนแค่ไหน พวกเราจะต้องมีปณิธาน!” หวังฮุ่ยรีบพูดอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินดังนี้จางหยวนก็ยิ้ม: "พ่อกับแม่เข้าใจผิดแล้ว! ชานี้ผมไม่ได้ขโมยมา แต่จางจิ่งมอบให้ผมเป็นค่าตอบแทน! ค่าตอบแทนที่ผมรักษาวัวที่บ้านของเขาหาย!"“อะไรนะ? ค่าตอบแทนที่รักษาวัวหาย? อาหยวนลูกสามารถรักษาโรคให้วัวได้ด้วยเหรอ?” สองสามีภรรยาต่างก็พากันตกใจก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่า จางหยวนสามารถรักษาได้แค่ไก่เท่านั้น!คิดไม่ถึงว่า จางหยวนจะรู้วิธีการรักษาวัวจริงๆแม้ว่าวัวและไก่จะเป็นสัตว์เลี้ยงทั่วไปในครัวเรือนของคนชนบท แต่มูลค่าทางเศรษฐกิจของพวกมันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงการรักษาโรคให้ไก่ไม่ใช่ทักษะขั้นสูงเท่าไหร่นักแต่การรักษาโคนั้นไม่เหมือนกัน!ในชนบท ถ้าสามารถรักษาสัตว์อย่างหมูและวัวได้ ก็สามารถเรียกได้ว่าเป็นสัตวแพทย์!สองสามีภรรยาจะยังไงก็คิดไม่ถึงว่า จางหยวนจะสามารถรักษาวัวได้จริงๆ!เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางที่ประหลาดใจของพ่อแม่ จางหยวนจึงพูดว่า: "ผมเคยบอกพ่อกับแม่แล้วไม่ใช่เหรอครับ? ตอนที่ผมทำงานอยู่ข้างนอก ผมเคยเรียนวิธีการรักษาโรคให้สัตว์ ดังนั้นผมจึงสา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 42
โชคดีที่ฟ้ามีตาถ้าเทพธิดาผู้ไม่มีใครเทียบได้ตนนั้นรู้ว่า หลังจากที่จางหยวนได้รับถ่ายทอดวิชาแล้ว ได้กลายเป็นสัตวแพทย์ที่มีชื่อเสียงจางหยวนไม่สามารถรับประกันได้ว่า เทพธิดาผู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ตนนั้นจะมาคิดบัญชีกับเขาในความฝันเพราะความโกรธหรือเปล่า!การสืบทอดวิชาของเทพธิดาที่ไม่มีใครเทียบได้ มุ่งเน้นศาสตร์การแพทย์ที่รักษาผู้คนเป็นหลักส่วนเนื้อหาในการรักษาสัตว์นั้น เป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น!แม้ว่าจะจนใจสักแค่ไหน แต่ชื่อเสียงของเขาได้แพร่กระจายออกไปแล้ว จางหยวนจึงทำได้แค่จำใจยอมรับมันดูสิ ยังไม่ทันจะได้สองวัน ก็มีคนมาเรียกเขาไปรักษาหมูเลี้ยงที่บ้านแล้วตอนแรกจางหยวนไม่อยากไปแต่อีกฝ่ายดันรู้จักกับพ่อของเขาจางต้าซาน ว่ากันว่าทั้งสองคนเคยร่วมงานกันมาก่อนด้วยความสัมพันธ์นี้ จางหยวนจึงยากที่จะปฏิเสธแต่อีกฝ่ายรู้จักให้เกียรติ ขับรถตู้มารับจางหยวนตั้งแต่เช้าตรู่หลังจากที่จางหยวนไปที่บ้านของอีกฝ่าย และตรวจหมูแล้วก็พบว่าเป็นโรคปากและเท้าเปื่อยทั่วไปถ้าสัตวแพทย์ทั่วไปพบเจอกับโรคนี้อารจะรักษายากเล็กน้อย แต่สำหรับจางหยวนแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องขี้ประติ๋วหลังจากจางหยวนออกใบสั่งยาให
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 43
จากนั้นมืออีกข้างหนึ่งของเขาก็กลายเป็นหมัดอันหนักหน่วง จากนั้นก็ทุบไปที่จางหยวนอย่างแรงภายใต้ความเจ็บปวดที่เกิดจากกระตุ้น ทำให้หมัดนี้ของหม่าเหล่าซานเป็นหมัดที่แข็งแกร่งที่สุดในชีวิตของเขา!สีหน้าของจางหยวนเต็มไปด้วยความเย็นชา ในอีกมุมหนึ่งเขาดีใจที่ตนเองกลับมาได้ทันเวลาในอีกมุมหนึ่ง เขาเกลียดหม่าเหล่าซานที่ใช้กลโกงในการต่อสู้!ก่อนหน้านี้จางหลินเคยเตือนจางหยวนว่า หม่าเหล่าซานวางแผนที่จะแก้แค้นเขาแต่จางหยวนไม่ได้สนใจ เพราะด้วยฝีมือของเขา ไม่มีอะไรที่จะต้องเกรงกลัวหม่าเหล่าซานเลยแม้ว่าหม่าเหล่าซานจะพากลุ่มอันธพาลมาซุ่มโจมตีตน จางหยวนก็ไม่เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย!แต่สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ หม่าเหล่าซานใช้กลโกงในการต่อสู้ โดยการพาคนมาทุบตีข้าวของที่บ้านของตน!แม้กระทั่ง อยากจะรังแกหลี่ชิวจวี๋ในช่วงเวลากลางวันแสกๆ!จางหยวนไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าเขามาช้ากว่านี้อีกสักหน่อย จะเกิดอะไรขึ้นหากหลี่ชิวจวี๋ถูกหม่าเหล่าซานข่มเหงรังแก โดยมีสาเหตุมาจากเขา จางหยวนคงจะไม่สบายใจไปตลอดชีวิต!เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ สายตาของเขาก็เยือกเย็นลงเรื่อยๆเมื่อเผชิญหน้ากับหมัดอันหนักหน่วงของหม่าเหล่าซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 44
ทันทีที่จางหยวนพูดคำนี้ออกไป หม่าเหล่าซานที่อยู่บนพื้นก็แทบจะช็อกตายทันทีสองตัวเลือกนี้ ไม่ว่าจะเป็นตัวเลือกไหนก็ฟังดูน่ากลัวมากทั้งนั้น!ยืนไม่ได้ตลอดชีวิต ก็เหมือนกับคนพิการ ต้องให้คนคอยดูแลไม่สามารถแตะต้องผู้หญิงได้ตลอดชีวิตก็น่ากลัวไม่แพ้กัน นั่นก็หมายความว่าเขาจะต้องกลายเป็นขันที!เดี๋ยวก่อน!จางหยวนบอกว่าไม่สามารถยืนได้ตลอดชีวิต คงจะไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นใช่ไหม?ถ้าเป็นแบบนั้น สองตัวเลือกนี้ก็เหมือนกันน่ะสิ?หม่าเหล่าซานตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือด และพูดอย่างสั่นเทาว่า: " จางหยวน ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว! ฉันขอร้องนายล่ะ ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย ไว้ชีวิตฉันด้วย!"“ไว้ชีวิตนาย? ตอนที่นายทุบตีไก่ของพวกเราจนตาย ทำไมไม่พูดว่าไว้ชีวิตพวกมัน? เมื่อกี้ตอนที่อยากจะรังแกพี่สะใภ้ชิวจวี๋ เมื่อกี้ ทำไมไม่พูดว่าเมตตาเธอ” จางหยวนพูดอย่างเย็นชาพอได้ยินจางหยวนออกหน้าแทนตน ในนัยน์ตาของหลี่ชิวจวี๋ก็เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจเธอรู้สึกว่าทุกอย่างที่เธอทำลงไปนั้นคุ้มค่าแล้ว!ก่อนหน้านี้หม่าเหล่าซานและแก๊งของเขามาทำลายข้าวของที่บ้านของจางหยวน ได้ข่มขู่เพื่อนบ้านที่อยู่ละแวกใกล้เคียงด้วยเพื่อนบ้า
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 45
แต่จางหยวนไม่ได้ปล่อยหม่าเหล่าซานไปง่ายๆเขาจ้องหม่าเหล่าซานอย่างเย็นชา: "ขาข้างนี้ของนาย ต้องใช้เงินซื้อ!"“ฉันซื้อ! ฉันจะเอาเงินมาซื้อมัน!” หม่าเหล่าซานรีบตะโกนอย่างรวดเร็วจางหยวนหันไปมองหวังฮุ่ยแม่ของเขากับหลี่ชิวจวี๋: "แม่ครับ พี่สะใภ้ชิวจวี๋ ทั้งสองคนช่วยคำนวณหน่อยว่าไอ้สารเลวพวกนี้ทำลายข้าวของไปกี่ชิ้น! แล้วให้หม่าเหล่าซานจ่ายเงินชดเชยเป็นสามเท่าของมูลค่าสิ่งของ!"สักพักหนึ่ง จางหยวนก็กล่าวต่อว่า: "เมื่อกี้นี้พี่สะใภ้ชิวจวี๋ถูกหม่าเหล่าซาน หม่าเหล่าซานทำให้ตกใจ หม่าเหล่าซานต้องชดเชยค่าสูญเสียทางจิตให้พี่สะใภ้ชิวจวี๋! หนึ่งหมื่นห้าพันบาท!"เมื่อได้ยินคำพูดของจางหยวน หวังฮุ่ยและหลี่ชิวจวี๋ก็อดหัวเราะไม่ได้หม่าเหล่าซานที่อยู่บนพื้นกลับมีสีหน้าที่ซีดเผือดครั้งนี้ฉันจะต้องเสียเงินครั้งใหญ่แล้ว!หลังจากนั้นไม่นาน หวังฮุ่ยและหลี่ชิวจวี๋ก็คำนวณเสร็จข้าวของที่หม่าเหล่าซานทุบเสียหายราคาเกือบหนึ่งหมื่นบาท คิดเป็นเงินสามเท่าก็คือสามหมื่นบาทรวมค่าเสียหายทางจิตใจของหลี่ชิวจวี๋แล้ว ยอดรวมคือสี่หมื่นห้าพันบาทหลังจากที่ได้ยินตัวเลขที่ทั้งสองคนรายงานแล้ว จางหยวนก้มหน้าแล้วมองไปที่
Latest chapter
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
